Vinnie Moore

Wirtuoz gitary urodzony w 1965 r., który grał profesjonalnie na tym instrumencie już w wieku dwunastu lat. Odkryty przez łowcę talentów Mike'a Yarneya, zadebiutował w technothrashowym zespole Vicious Rumours, z którym w 1985 r. nagrał longplay Soldiers Of The Night.
Bezpośrednio po ukazaniu się albumu opuścił tę grupę, by skoncentrować się na karierze solisty. Album Mind's Eye, który ukazał się w 1986 roku, zawierał utwory instrumentalne skomponowane wyłącznie przez niego. Były one z jednej strony bardzo melodyjne, z drugiej zaś technicznie doskonałe, dorównujące najlepszym dziełom Joe Satrianiego.
Kolejne dwa albumy gitarzysty trzymały się tej samej formuły, lecz były nieco łagodniejsze. W 1991 r. Moore został zatrudniony jako gitarzysta prowadzący przez Alice Coopera podczas jego tournee "Hey Stoopid".

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Mind's Eye	Vinnie Moore	.1987	-	-	Shrapnel SH-1027	[produced by Mike Varney,Steve Fontano]
Time Odyssey	Vinnie Moore	06.1988	-	147[7]	Squawk 834 634	[produced by Vinnie Moore]
Out of Nowhere	Vinnie Moore	04.1996	-	-	Music for Nations CDMFM 194 [UK]	[produced by Vinnie Moore, Paul Hammingson]
The Maze	Vinnie Moore	03.1999	-	-	Shrapnel SH-1123	[produced by Vinnie Moore, Mike Varney]
Live!	Vinnie Moore	01.2000	-	-	Shrapnel SH-1136	[produced by Vinnie Moore]
Defying Gravity	Vinnie Moore	.2001	-	-	Shrapnel SH-1149	[produced by Vinnie Moore]

Phil Perry

Phil Perry (ur. 12 stycznia 1952r, Springfield, Illinois ), amerykański wokalista rhythm'n'bluesowy, kompozytor, muzyk i były członek grupy soulowej "The Montclairs" od 1971 do 1975 roku.
W 1972 roku Montclairs nagrali w wytwórni  ballady soul,   "Dreaming's Out Of Season", "Prelude to a Heartbreak" i "Begging's Hard To Do".  Montclairs opuścił Paula Records i rozpadł się w 1975 roku. Perry później przeniósł się do Kalifornii z członkiem Montclair, Kevinem Sanlinem i współpracowali jako duet, który nagrał  dwie płyty, dla Capitol  na początku lat 80-tych (wyprodukowany przez Chucka Jacksona i Dr Cecil Hale). Jedna piosenka "Just to Make You Happy" miała poważny  sukces  w radiu.

W 1985 roku ożenił się z wokalistką Lillian "Tang" Tynes i zaczął z nią współpracę artystyczną, która trwa do dziś. Jako wokaliści, śpiewali chórki w licznych projektach i jinglach TV i  radiowych, jak również w duecie w utworze "Do Not Disturb" z  albumu One Heart One Love, wydany w 1998 roku. "Lill " Perry śpiewa chórki na pierwszych pięciu albumach solowych Perry'ego. Prawie 25 lat małżeństwa przyniosło czworo dzieci, Josepha, Palomę, Philipa II i Jacoba.
W 1990 roku miał swój największy sukces z hitem numer jeden na liście R & B  "Call Me" (wcześniej nagrany przez Arethę Franklin ), remake  hitu z 1970r, jak również z przebojami z Top40   "Amazing Love" oraz "Forever" (napisany przez Brendę Russell ) wszystkie z przebojowego albumu, debiutanckiego  pierwszego solowego wydawnictwa Perry'ego, The Heart of Man (1991), choć wydał wiele płyt od swojego przełomu w 1991 roku . Phil Perry występuje także na wielu projektach GRP Records  z gitarzystą Lee Ritenourem w szczególności.

Występuje jako wokalistka w nagraniach  Michela Colombiera , Dona Grusina , Dave Grusina , Freddie Hubbarda , George Duke , Najee , Billa Withersa , Barbry Streisand , June Pointer , Johnny Mathisa , The Benoit-Freeman Project ( David Benoit & Russ Freeman ), Sergio Mendesa , Bobby Womacka , Chaki Khan , Fourplay , George Bensona , i Willa Downinga , aby wymienić tylko kilka. Śpiewa również opisywany na  ścieżce dźwiękowej Bebe's Kids utwór z  Renee Diggs. Inne  piosenki filmowe to "Roots", "Pretty in Pink", "Short Circuit", "Mr. Wonderful","Nice Girls Don't Explode", Riding Bean ,"Captain Ron" i pojawił się w niewielkiej roli w 2009 roku w filmie Harrisona Forda  " Crossing Over ".

W dniu 11 września 2001 roku , zaplanowano  występ  Perry'ego w World Trade Center , podczas  godzinnych koncertów jazzowych między 11 rano i 1 wieczorem. Jego piąty solowy album Magic został wydany tego dnia. Jednak los chciał, że Perry został oszczędzony podczas ataków terrorystycznych na dwie wieże. Jednak w ciągu najbliższych kilku lat, był zatopiony w depresji artystycznej i nie nagrywał , aż zaproszony przez wieloletniego przyjaciela, Dona Grusina,  we wrześniu 2003 roku do wspólnego przedsięwzięcia zatytułowanego "The Hang". Ten projekt CD / DVD został nominowany do nagrody Grammy, i zawierał udział Dave Grusina, Harvey'a Masons , Patti Austin , Natali Renee , Abrahams Laboriela , Alexa Acuny , Ernie Wattsa , Lee Ritenoura i innych.

W 2006 roku, koproducent  albumu   Magic , Chris 'Big Dog' Davis zaprosił Perry'ego do nagrania kolekcji R & B hitów, zatytułowanej Classic Love Songs jako niezależny jednorazowy projekt wytwórni Shanachie . Od tego czasu, Perry nagrał  cztery projekty dla Shanachie z 'The Big Dog ", w tym ostatni   , duet  z wielką Melbą Moore . W 2007 roku odbył tournée po kraju z saksofonistą Dave Kozem . W tym samym roku ukazał się jego   album "Mighty Love", za który został uznany w 2007r  wokalistą roku, przez  SoulTracks Readers' Choice Awards. W 2008 roku Perry nagrał płytę w duecie ze zdobywczynią nagrody Tony , Melbą Moore, zatytułowaną "The Gift of Love".

Po powrocie z Afryki Południowej Perry zachorował podczas występu z grupą   Pieces of a Dream, w październiku 2009 roku na Southern Connecticut State University.Zaczęły krążyć fałszywe plotki, że umarł. Chociaż nie znaleziono powodu medycznego, Perry'ego przyjęto w miejscowym szpitalu w New Haven, z  zaleceniem odpoczynku.  W 2010 roku, album "Ready For Love" został wydany przez Shanachie.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Just To Make You Happy	Perry & Sanlin	06.1980	-	-	Capitol 4852	[81[3].R&B Chart]
Call Me	Phil Perry	02.1991	-	-	Capitol 44 681	[produced by George Duke][1[1][19].R&B Chart]
Amazing Love	Phil Perry	06.1991	-	-	Capitol 44 708	[written by B. Eastmond, J. Skinner][produced by Barry J. Eastmond][19[11].R&B Chart]
Forever	Phil Perry	09.1991	-	-	Capitol 44 768	[35[11].R&B Chart]
One Touch	Phil Perry	11.1994	-	-	MCA/GRP 3054	[89[5].R&B Chart]
If Only You Knew	Phil Perry	02.1995	-	-	MCA/GRP 3058	[43[19].R&B Chart]
Love Don't Love Nobody	Phil Perry	07.1995	-	-	Blue Thumb 3063	[46[20].R&B Chart]
Caravan Of Love	Russ Freeman & The Rippingtons feat. The Whispers & Phil Perry	05.1996	-	-	GRP 3073	[89[5].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Heart Of The Man	Phil Perry	05.1991	-	191[1]	Capitol 92 115	-

Jérémy Amelin

Jérémy Amelin (ur. 1 lipca 1986 roku w Montargis, w regionie Centre, w departamencie Loiret) – francuski piosenkarz, autor tekstów piosenek i tancerz.
Wychowywał się w Montargis, w regionie Centre, w departamencie Loiret. Dostrzeżony przez Pascala Sevrana, po raz pierwszy zaistniał na małym ekranie w 2005 roku w programie Entrée d'Artistes. Następnie wziął udział w piątej edycji popularnego reality show Star Academy (2005) i znalazł się w finale programu.
Podpisał kontrakt z firmą płytową Universal Music France i nagrał debiutanckiego singla "A Contre Sens" (2006). Uczestniczył w nagraniu muzyki do filmu Dans L'Un, L'Une (2008). Wystąpił na żywo w paryskim nocnym klubie QUEEN w Champs-Élysées (2008), gdzie ukończył swój koncert w krótkich spodenkach. Kolejny jego singiel to "Fantasizes" (2008).

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwaj	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
A Contre Sens	Jeremy Amelin	03.2006	16[9]	81[4]	Mercury 983 785-0	[written by Natacha Tertone,Vincent Léoty,Grégory Lemarié][produced by Grégory Lemarié]

Amadou & Mariam

Amadou & Mariam - duet muzyczny z Mali, który tworzą Mariam Doumbia (śpiew; ur. 15 kwietnia 1958 w Bamako) oraz Amadou Bagayoko (gitara i śpiew; ur. 24 października 1954 również w Bamako). Mariam i Amadou są niewidomi, poznali się w instytucie dla niewidomych w latach 60. i tam odkryli swoją wspólną pasję - muzykę.
Amadou początkowo grał w grupie muzycznej Les Ambassadeurs du Motel, a później rozwijał własną karierę solową. W 1980 Amadou i Mariam wzięli ślub. W połowie lat 80-tych postanowili założyć własny zespół, który wykonuje do dziś interesującą muzyczną mieszankę, określaną niekiedy mianem funky-afro-blues. W 1986 przeprowadzili się do Wybrzeża Kości Słoniowej, gdzie nagrali kilka kaset. Stali się wówczas prawdziwymi gwiazdami z swojej ojczyźnie, a później w całej Afryce Zachodniej. Pod koniec lat 90. udali się na podbój Europy. Nagrana w Paryżu płyta Sou Ni Tile przyniosła im dużą popularność we Francji. Od tego czasu Amadou & Mariam pojawiają się na festiwalach muzycznych na całym świecie.
W 2003 rozpoczęli współpracę z Manu Chao, który był producentem ich albumu Dimanche a` Bamako z 2004. W 2008 duet nagrał bardzo dobrze przyjęty na całym świecie album Welcome to Mali, w którym, oprócz afrykańskiej muzyki można usłyszeć bogactwo eklektycznych brzmień oscylujących wokół popu i muzyki elektronicznej.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwaj	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
Je Pense A Toi	Amadou & Mariam	07.1998	83[4]	-	Polydor 557 387-2	[written by Amadou Bagayoko]
Sénégal Fast Food	Amadou & Mariam	03.2005	6[31]	-	Radio Bemba 50-50467-9825-2-9	[written by Amadou Bagayoko,Manu Chao,Mariam Doumbia][produced by Manu Chao]
Beaux Dimanches	Amadou & Mariam	11.2005	6[38]	-	Because Music	[written by Amadou Bagayoko][produced by Manu Chao]
Oh Amadou	Amadou & Mariam feat. Bertrand Cantat	04.2012	176[1]	-	-	[written by Amadou Bagayoko][produced by Marc-Antoine Moreau]
Sabali	Amadou & Mariam	10.2012	60[4]	91[1]	Because Music	[written by Damon Albarn,Mariam Doumbia,Marc Antoine Moreau][produced by Damon Albarn]
Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwaj	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
Sou Ni Tile	Amadou & Mariam	07.1998	61[3]	-	EmArcy 557 118-2	-
Dimanche A` Bamako	Amadou & Mariam	10.2004	2[85]	39[16]	Because Music 3099952	[produced by Manu Chao ]
Welcome To Mali	Amadou & Mariam	11.2008	33[6]	82[1]	Because Music BEC 5772410	[produced by Laurent Jais,Marc Antoine Moreau]
Folila	Amadou & Mariam	04.2012	31[8]	53[3]	Because 2564660572	-

Miguel Amador

Miguel Amador [prawdziwe nazwisko Miguel Amador Ponton],ur. w 1920r w Buenos Aires w dzielnicy San Telmo.Wychowywał się i uczył śpiewu w innej dzielnicy tego miasta Mataderos.
W 1946r koncertował w Europie z orkiestrą Juana Canaro.Poważna choroba zmusiła go do rezygnacji z występów w Madrycie.W tym czasie uzyskał powodzenie występując solo.Przeniósł się do Francji,gdzie nauczył się języka i zaczął śpiewać po francusku sponsorowany przez Maurice Chevaliera.Występował w wielu filmach francuskich;pracował też w Londynie i innych miastach europejskich.W 1958r powrócił do Argentyny,gdzie nagrał trzy albumy dla wytwórni Phillips.Osiadł w póżniejszym okresie na stałe we Francji ,gdzie zmarł w lutym 2006r.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwaj	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
Amour, Castagnettes Et Tango	Miguel Amador	05.1956	26[22]	-	-	[written by Ross / Léna Hadler]
Samba Fantastique	Miguel Amador	07.1956	41[13]	-	-	[written by Henri Contet / José Toledo - Autriori - Manzon]
Le Torrent	Miguel Amador	03.1957	23[35]	-	Philips 432.145	[written by L. Carmi - P. Delanoë - P. Havet]
Bambino	Miguel Amador	07.1957	34[26]	-	Phillips 432.150	[written by G. Fanciulli - J. Larue]
Ay ! Mourir Pour Toi !	Miguel Amador	08.1957	45[9]	-	Phillips 432.150	[written by Charles Aznavour]

Eddie Amador

Eddie Amador urodził się i wychował w południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych. Swoje korzenie ma w Ameryki Łacińskiej. Dlatego też od najmłodszych lat miała na niego wpływ muzyka latynoska, ale również soul i disco.
Amador zaczął swoją przygodę z deck’ami w latach 80-tych. Początkowo grywał na nielegalnych imprezach hip-hopowych. Jednakże urzekła go niesamowicie wczesna kultura klubowa lat 90-tych. W 1996 roku przeniósł się do Los Angeles, które dało mu większe możliwości rozwoju muzycznego oraz pozwoliło na doskonalenie dj-skich umiejętności. Tam też nagrał swój pierwszy utwór "House Music", który szybko stał się popularny i błyskawicznie urósł do rangi hymnu na scenie house. W 1998 roku powstaje ‘Rise’, który równie gorąco zostaje odebrany przez klubowiczów na całym świecie. Amador swoje utwory wydaje głównie w Defected oraz Yoshitoshi.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwaj	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
House Music	Eddie Amador	10.1998	40[9]	-	-	[written by Eddie Amador ][produced by Eddie Amador ]

Dargaard

Dargaard - austriacki projekt z gatunku darkwave założony w 1997 roku przez Tharena kojarzonego głównie z blackmetalowych dokonań w zespołach Abigor i Amestigon. Jak sam mówi, to jego odskocznia, w której może poeksperymentować z innymi formami wyrażania uczuć i emocji. Muzyka którą prezentuje Dargaard jest pełna a'la średniowiecznych, około folkowych melodii, ale bynajmniej nie radosnych. Dominuje mrok, chłód i zadumane piękno.

Tharen (imię i nazwisko są nieznane) zaprosił do zespołu wokalistkę Elisabeth Toriser śpiewającą również w Abigor i późniejszym projekcie Tharena - industrialnym Dominion III.

W 1998 roku ukazał się debiut - "Eternity Rites". Album został bardzo ciepło przyjęty zarówno przez fanów metalu jak i darkwave'u i zebrał sporo pozytywnych recenzji. Na kolejnych wydawnictwach Dargaard kontynuuje ścieżkę obraną na debiucie ciągle rozwijając i wzbogacając swój styl. Jednak po wydaniu w 2004 roku czwartego albumu została cisza. Ostatnia informacja o przyszłych nagraniach to news Tharena z 2006 roku w którym pisze, że zaczyna pracę nad nowym materiałem i potrzebuje na to rok czasu.

Nazwa Dargaard została zaczerpnięta z serii książek fantasy Dragonlance i oznacza ona, w wolnym tłumaczeniu, przeklętą twierdzę, która stoi w wiecznej ciemności po tragicznej porażce jej właściciela.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Eternity Rites	Dargaard	10.1998	-	-	Draenor Productions DPR 006	[produced by Tharen]
In Nomine Aeternitatis	Dargaard	.2000	-	-	Napalm Records America ‎ DPR009	[produced by Tharen]
The Dissolution Of Eternity	Dargaard	.2001	-	-	Draenor Productions DPR 7013	[produced by Tharen]
Rise And Fall	Dargaard	.2004	-	-	Draenor Productions DPR 016	[produced by Tharen]

Nebelhexë

Andrea Haugen (z domu Meyer; także: Andrea „Nebel” Haugen) jest muzykiem i pisarzem; obecnie występuje pod pseudonimem „Nebelhexë”. W swojej twórczości porusza często tematy dekadencji i ezoteryki. Haugen ma jedną córkę z byłym mężem Tomasem Haugen znanym z udziału w zespole Emperor. Andrea mieszka obecnie w Norwegii i Anglii, wraz z aktorem Jonatanem Rhys-Meyers.
Andrea Haugen pochodzi z północnych Niemiec. Poprzez miłość do brytyjskiej muzyki pop, rocka gotyckiego i New Wave znalazła się w 1990 roku w Londynie. Tam studiowała tematy ezoteryczne i tajemnice życia oraz należała do kilku grup okultystycznych, takich jak Illuminati of Thanateros, OTO i Church of Satan. Pracowała w tym czasie jako modelka sceny fetysz i wspomagała na scenie dark-metalową grupę Cradle of Filth.

Od 1994 miała projekt dark ambient pod nazwą Aghast. W roku 1996 powstał projekt Hagalaz 'Runedance. Jego teksty ukierunkowane były na zagadnienia pogańskiej duchowości. Zespół zyskał popularność na świecie i w rankingach muzycznych.

Od 2002 roku tworzy muzykę pod nazwą Nebelhexë. Pracowała również nad scenariuszami video i filmów. Ma w dorobku scenariusze filmów grozy „The Grandmother” i „Behind The Mirrors” dla brytyjskiego reżysera Phila Burthama oraz filmu krótkometrażowego „Torture is no Culture”.

Andrea Haugen pisze od 1995 roku opowiadania surrealistyczne, wiersze i zaangażowane społecznie artykuły. Jej książka Pradawny Płomień Midgardu (Tytuł oryginalny: Ancient Fires of Midgard, wyd. 2000 r.) miała za przedmiot germańskie mity i tradycję magiczną. Pisuje również artykuły humorystyczne na tematy z życia wzięte, ma też stałą kolumnę w norweskim magazynie Rimfrost. Jej następna książka, „Walking With The Night” porusza tematy takie jak ciemna strona życia, mit wampirów, współczesna duchowość oraz anegdoty z niezwykłego życia autorki.

Wraz z amerykańską wokalistką Jarboe nagrała cover utworu Niny Hagen „Don't Kill The Animals”. Dochód ze sprzedaży utworu ma zostać przekazany na cel grupy obrońców praw zwierząt PETA.

Haugen widzi swoją przyszłość w pisaniu muzyki filmowej i oraz scenariuszy do filmów i ma nadzieję ponownie stanąć przed obiektywem kamery.

W czasie wolnym Andrea Haugen trenuje kick-boxing

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Laguz - Within The Lake	Nebelhexë	.2004	-	-	Candlelight Canus 0113CD [US]	[produced by Andrea Haugen]
Essensual	Nebelhexë	10.2006	-	-	Candlelight Canus 0159CD	[produced by Nebelhexë]
Dead Waters	Nebelhexë	05.2009	-	-	Candlelight CANDLE 268CD	-

Bradford

Bradford był zespołem indie z Blackburn , Lancashire , Anglia . Zespół był  lubiany przez Morrissey'a , który ogłosił ich jako spadkobierców do tronu Smiths.
Skład tworzyli: Ian H. (Ian Michael Hodgson, śpiew), Ewan Butler (gitara), John Baulcombe (instrumenty klawiszowe), Jos Murphy (gitara basowa) i Mark McVitie (perkusja). Debiut zespołu ,singiel "Skin Storm" został wydany w 1988 roku i był   pierwszym niezależnie finansowanym nagraniem  wydanym na płycie kompaktowej .
Następnie wydali "Tattered, Tangled & Torn" przed podpisaniem kontraktu z Midnight Music, choć ich jedyne wydawnictwo,  debiutancki  mini-LP , został wycofany.
Zespół następnie podpisał kontrakt z wytwórnią Foundation, producenta Smiths ,Stephena Streeta.Street  wyprodukował znaczną część materiału Bradford  podczas dwuletniej współpracy zanim zespół podpisał kontrakt z Sire Records / Warner Bros. Records .
 Zespół występował przed Morrissey'em na jego pierwszym koncercie po odejściu ze Smiths w Wolverhampton Civic Hall.Rok 1989 przyniósł dwa kolejne single, oba hity na liście UK Indie i album, Shouting Quietly , wyprodukowany przez Stephena Streeta i wydany przez Sire Records  w Stanach Zjednoczonych  w 1990 roku .Sprzedaż albumu była rozczarowująca, więc Sire zrezygnowała z zespołu. Album zawierający utwory ze swoich pierwszych singli został również wydany. W 1991r Morrissey nagrał swoją wersję "Skin Storm", wydany jako B-side na swoim singlu "Pregnant for the Last Time " , a także zawarty na albumach "My Love Life" i " The Singles CD '88 -91" .

Zespół intensywnie koncertował i wspierał artystów jak Primal Scream , Joe Strummer , Sugarcubes i James . Hodgson później utworzył zespół Acoustic Uprising, a także grał na gitarze w On Parole, tribute band The Clash . Gitarzysta Ewan Butler komponował i występował z   raperem amerykańskim Ithaka; natomiast basista Jos Murphy  obecnie gra z  tribute band, Bigmouth Strikes Again. John Baulcombe był klawiszowcem indie popowego zespołu z Bolton , Merchandise , na ich trzecim albumie, For The Masses , wydanym w czerwcu 2010r. Od sierpnia 2011 roku   gra  na klawiszach, gitarze i mandolinie folkowego zespołu rockowego Dave Rowley's Black Country.

Oryginalny perkusista zespołu Mark McVittie,  pracował jako wykładowca w Blackburn College , został aresztowany za pornografię dziecięcą  w 2001 roku i umieszczony na liście zarejestrowanych przestępców seksualnych.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Skin Storm/Gatling Gun	Bradford	.1988	-	-	Village VILS 101	[produced by Bradford, Doug Boit]
Adrift Again	Bradford	.1989	-	-	The Foundation Label TFL 4	[written by Ian H.][produced by Stephen Street]
In Liverpool/Boys Will Be Boys	Bradford	07.1989	-	-	The Foundation Label TFL 1	[written by Ian H.][produced by Stephen Street]
Gang Of One/Skin Storm	Bradford	.1990	-	-	The Foundation Label TFL 5	[written by Ian H.][produced by Stephen Street]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Bradford	Bradford	.1988	-	-	Midnight Music CHIME 00.43 M	[produced by Bradford, Chris Nagle , Doug Boit]
Shouting Quietly	Bradford	.1990	-	-	The Foundation Label FOUND 1	[produced by Stephen Street]

Muzyka w Lancashire

Lancashire ma długą i owocna tradycję muzykowania. Na początku ery nowożytnej kultywowano narodową tradycję ballady, w tym tradycyjną odmianę tzw.border ballad, jedna z nich "The Ballad of Chevy Chase", uważa się, że została skomponowana przez  urodzonego w Lancashire minstrela Richarda Sheale.  W tym hrabstwie   również jest miejsce dla ludowych piosenek, w tym "The Lancashire Miller", "Warrington Ale" i "The soldier's farewell to Manchester", zaś Liverpool, jako główny port , był przedmiotem wielu szantów, w tym "The Leaving of Liverpool " i " Maggie May ",  obok wielu lokalnych piosenek nurtu wassailing.
 W czasie rewolucji przemysłowej zmieniającej  wzorce społeczne i ekonomiczne powstały nowe tradycje i style pieśni ludowej, często związane z migracją i  pracą.  Obejmowały one procesyjne tańce, często połączone z festynami lub uroczystościami WakesWeek i typami kroku tanecznego,z najsłynniejszym clog dance.
Miejscowy pionierem kolekcji piosenek folk w pierwszej połowie 19 wieku był szekspirowski nauczyciel James Orchard Halliwell,  aż do drugiego revivalu folk w 20 wieku, gdy  przemysłowy folk, zaczął zwracać na siebie uwagę. Jedną z głównych postaci ożywienia w tym regionie  był Ewan MacColl, ale również lokalny  mistrz Harry Boardman, który od 1965 roku prawdopodobnie zrobił więcej niż ktokolwiek dla popularyzacji i rejestracji utworów folk regionu. Prawdopodobnie najbardziej wpływowymi artystami folk,   tego regionu pod koniec 20 wieku był zespół folklorystyczny z Liverpool ,The Spinners, a z Manchesteru trubadur   Roy Harper i muzyk, komik  Mike Harding. W  regionie znajduje się wiele klubów folk. Regularnie odbywają się festiwale folklorystyczne m.in. Folk Festival Fylde w Fleetwood.

Wiele miast Lancashire miało żywotne sceny skiffle pod koniec lat 50-tych, z czego od początku lat 60-tych kwitnącą kulturę beats grup , szczególnie w okolicy Liverpool i Manchesteru,historycznie powiązanych miast. Szacuje się, że było około 350 zespołów aktywnie działających w okolicach Liverpoolu w tej epoce, często grając w salach balowych, salach koncertowych i klubach, między innymi The Beatles.

Warner Mack

Warner Mack był popularnym wykonawcą country nagrywającym dla wytwórni Decca.Urodzony 2.04.1938r w Nashville [prawdziwe nazwisko Warner MacPherson],był synem prezbiteriańskiego duchownego wychowanym w Vicksburg w st.Mississippi,gdzie jako młody chłopiec uczył się gry na gitarze.Był też utalentowanym graczem futbolu amerykańskiego i baseballa;odrzucił minn. ofertę St. Louis Cardinals,chcąc poświęcić się muzyce.
 Zaczynał od występów w programie Louisiana Hayride radiostacji KWKH i w programie Reda Foley'a Ozark Jamboree,po których zdobył pewną popularność.Pod koniec lat 50-tych wraca do Nashville podpisując w 1957r kontrakt z wytwórnią Decca.Swój pseudonim zawdzięcza roztargnionej sekretarce,która pomyliła jego nazwisko.Jest autorem swego debiutanckiego singla "Is It Wrong (For Loving You)",który trafił do Top10 listy country ,stając się też niewielkim hitem na listach pop.W 1961r trafia do Kapp Records nagrywając dla niej kilka albumów.
Po występach w Grand Ole Opry wraca do współpracy z Decca,wydając przebojowy singiel "Sittin' in an All Nite Cafe".W 1964r bierze udział w wypadku samochodowym i spędza wiele miesięcy na rekonwalescencji.Rok póżniej nagrywa swój największy hit "Bridge Washed Out".Do 1973r nagrywa serię hitów country;"Sittin' on a Rock (Crying in a Creek)" "Talkin' to the Wall" , "Leave My Dreams Alone" ,by opuścić Decca Records po wieloletniej współpracy.

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Is It Wrong (For Lovin' You) / Baby Squeeze Me	Warner Mack	07.1957	-	61[5]	Decca 30 301	[written by Warner MacPherson][9[36].Country Chart]
Rock-A-Chicka / Since I Lost You	Warner Mack	01.1958	-	74[3]	Decca 30 471	[written by Warner MacPherson]
Surely/This Little Hurt	Warner Mack	01.1964	-	-	Decca 31 559	[written by Peggy Whittington][34[4].Country Chart]
Sittin' In An All Night Cafe / Blue Mood	Warner Mack	10.1964	-	-	Decca 31 684	[written by Jim Glaser][4[23].Country Chart]
Bridge Washed Out / Biggest Part Of Me	Warner Mack	04.1965	-	-	Decca 31 774	[written by Jimmy Louis, Sandra Smith, Mart Melshee][1[1][25].Country Chart]
Sittin' On A Rock (Crying In A Creek) / Way It Feels To Die	Warner Mack	10.1965	-	-	Decca 31 853	[written by Jimmie Louis, Mart Melshee][3[19].Country Chart]
Talkin' To The Wall / One More More	Warner Mack	02.1966	-	-	Decca 31 911	[written by Warner McPherson, Bill Montague][3[18].Country Chart]
It Takes A Lot Of Money/A Million Thoughts From My Mind	Warner Mack	09.1966	-	-	Decca 32 004	[written by Bob Morris][4[16].Country Chart]
Talkin' To The Wall / One More More	Warner Mack	02.1966	-	-	Decca 31 911	[written by Warner McPherson, Bill Montague][3[18].Country Chart]
Drifting Apart/When We're Alone At Night	Warner Mack	03.1967	-	-	Decca 32 082	[written by Hal Gurnee][8[14].Country Chart]
How Long Will It Take/ As Long As I Keep Wantin' (I'll Keep Wanting You)	Warner Mack	07.1967	-	-	Decca 32 142	[written by Warner McPherson][4[14].Country Chart]
I'd Give The World (To Be Back Loving You)/It's Been A Good Life Loving You	Warner Mack	12.1967	-	-	Decca 32 211	[written by Warner McPherson][11[11].Country Chart]
I'm Gonna Move On / Tell Me To Go (Tell Me To Stay)	Warner Mack	04.1968	-	-	Decca 32 308	[written by Warner McPherson][7[14].Country Chart]
Don't Wake Me I'm Dreaming/When The Walls Come Tumbling Down	Warner Mack	12.1968	-	-	Decca 32 3948	[23[14].Country Chart]
Leave My Dream Alone / You're Always Turnin' Up Again	Warner Mack	04.1969	-	-	Decca 32 473	[written by Warner McPherson][6[13].Country Chart]
I'll Still Be Missing You/Sunshine Bring Back My Sunshine	Warner Mack	10.1969	-	-	Decca 32 547	[written by Warner McPherson][8[11].Country Chart]
Love Hungry/Love Is Where The Heart Is	Warner Mack	04.1970	-	-	Decca 32 646	[written by Warner McPherson][19[7].Country Chart]
Live For The Good Times/Another Mountain To Climb	Warner Mack	10.1970	-	-	Decca 32 725	[written by Warner McPherson][16[8].Country Chart]
You Make Me Feel Like A Man/ Changin' Your Style	Warner Mack	03.1971	-	-	Decca 32 781	[written by Warner McPherson][34[6].Country Chart]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The bridge washed out	Warner Mack	.1965	-	14.Country Chart	Decca DL 74 692	-
The country touch	Warner Mack	.1966	-	4.Country Chart	Decca DL 74 766	-
Drifting apart	Warner Mack	.1967	-	21.Country Chart	Decca DL 74 883	-
The many country moods	Warner Mack	.1968	-	21.Country Chart	Decca DL 74 912	-
The country beat	Warner Mack	.1969	-	42.Country Chart	Decca DL 75 092	-
I'll still be missing you	Warner Mack	.1969	-	30.Country Chart	Decca DL 75 165	-

Wynton Marsalis

Ur. 18.10.1961 w Nowym Orleanie w stanie Luizjana (USA). "Wszyscy młodzi trębacze - rekomendował Miles Davis - kopiują najczęściej Clifforda Browna, Fatsa Navarro albo Gillespiego, ale Wynton Marsalis gra siebie". Autorytet jazzowej trąbki w ten sposób dystansował się do muzyki i gry błyskotliwego debiutanta, symbolicznego wręcz artysty jazzu lat 80-tych.
Wytwórnia Columbia Records zaniepokojona wieloletnim muzycznym milczeniem Milesa Davisa pomogła w wykreowaniu nowej gwiazdy. Wybór Wyntona Marsalisa nie był przypadkowy: w corocznej (1981) ankiecie miesięcznika "Down Beat" młody trębacz okrzyknięty został talentem zasługującym na szczególne uznanie. Basista Ron Carter nazwał wtedy Wyntona "autentycznym muzykiem jazzowym, który niezwykle szybko potrafi zjednać sobie wielu słuchaczy". Krytyk Leonard Feather nazywał go "wspaniałym solistą, symbolem nowej dekady jazzu", pismo "People" widziało w Marsalisie "najjaśniejszą perspektywę dla jazzu nadchodzących lat". Marsalis nie jest muzykiem, który pojawił się w świecie muzycznym nagle i niespodziewanie. Jego kariera ma co prawda błyskotliwy przebieg, jednak złożyły się na nią nie tylko sprzyjające układy, ale przede wszystkim intensywna i konsekwentna droga, jaką sobie wyznaczył.
Urodził się w Nowym Orleanie, mieście, które zaznaczyło swe muzyczne piętno nie tylko na Wyntonie, jako jednym z sześciu synów pianisty i kompozytora Ellisa Marsalisa. W Wyntonie oraz Branfordzie zaczął ojciec pokładać swe nie spełnione jazzowe ambicje. "Miałem szczęście - wspomina Wynton - być uczniem Johna Longo, Berta Branda oraz ojca, którzy stosowali taką dyscyplinę, że chcąc nie chcąc, musiałem iść do przodu. Słuchaliśmy wspólnie wielu płyt i to oni wyjaśniali mi masę spraw. Gdy słyszałem Parkera i Browna, zwracałem baczną uwagę na frazowanie, na zamysł improwizacji. Ojciec wskazywał mi elementy emocji. Był to dość spójny proces mojej muzycznej edukacji: proces śledzenia, rozgryzania, absorbowania, eliminowania, przyswajania i rozumienia muzyki".
Wynton podjął naukę gry na trąbce jako dziecko w wieku sześciu lat, a regularną naukę muzyki rozpoczął, zanim jeszcze wkroczył w drugą dekadę życia, rozwijając równocześnie swe zainteresowania jazzowe. Zakresem swych zainteresowań Marsalis obejmował zarówno granie w nowoorleańskich orkiestrach marszowych prowadzonych przez Danny'ego Barkera, jak i wykonywanie klasycznych koncertów na trąbkę z New Orleans Philharmonic Orchestra. Równocześnie pogłębiał swą wiedzę w dwóch najbardziej prestiżowych amerykańskich uczelniach: Berkshire Music Center w Tanglewood i Julliard School of Musie w Nowym Jorku. Mając 17 lat, Wynton Marsalis przenosi się do Nowego Jorku, gdzie podejmuje pracę w zespole towarzyszącym broadwayowskiemu musicalowi "Sweeny Todd".
"Grałem dziwne rzeczy - wspomina po latach - które nie bardzo czułem. Musiałem jednak konsekwentnie trzymać się partytury. Gdy, któregoś wieczoru dość swobodnie potraktowałem temat jednej piosenki, wiedziałem, że są to moje ostatnie chwile na Broadwayu. Wyrzucono mnie z teatru, a całe zajście obserwował Art Blakey. To było niezwykłe, powiedział, a ja tą muzyczną wpadką znalazłem się w kręgu zainteresowań tego wybitnego jazzmana". Po kilku miesiącach współpracy z Art Blakey's Jazz Messengers i nagraniu kilku płyt (z rewelacyjnie przyjętym koncertowym "Straight Ahead") Wynton Marsalis zajmuje miejsce Freddiego Hubbarda w rozpadającej się grupie VSOP Herbiego Hancocka. W nowym kwartecie (z perkusistą Tonym Williamsem i basistą Ronem Carterem) odbywa Marsalis trasę koncertową w USA i Japonii, by wrócić do Nowego Jorku w jazzowej glorii. Nagrany wkrótce dla CBS Records album Wynton Marsalis staje się wydarzeniem artystycznymj dużej miary. Wkrótce okrzyknięty zostaje jazzowym Albumem Roku.
Z taką przepustką Wynton Marsalis coraz odważniej wypływa na jazzowe wody. Albumem Quartet potwierdza opinie o jaśniejącej gwieżdzie. Obok coraz częściej rejestrowanych płyt jazzowych Marsalis realizuje także nagranie z klasycznym, poważnym repertuarem. Takie podejście do muzyki stawia go w ciekawej sytuacji: jazzman grający Mozarta jest jakby stylistycznym przekłamaniem, choć Wynton Marsalis tak z jednej, jak i drugiej roli wywiązuje się doskonale (nagrywał m.in. koncerty Haydna, Hummla i Leopolda Mozarta z London National Philharmonic Orchestra). Ten epizod z muzyką klasyczną przyniósł mu nie mające precedensu w historii jazzu, równoczesne Nagrody Grammy za album jazzowy i klasyczny. Błyskawicznie stał się gwiazdą jazzu.
W 1991, mając ledwie 30 lat, był już jedną z najbardziej znanych postaci na międzynarodowej scenie muzycznej. Jeśli wziąć pod uwagę dorobek Marsalisa na terenie klasyki, jest on najwyższej próby. Jego dokonania jazzowe, dzięki wysokiej sprawności technicznej, stawiają go także na najwyższym poziomie. Wirtuozowskie opanowanie instrumentu ani przez chwilę nie trąci technicznym efekciarstwem. Gra jest perfekcyjna, artykulacja dźwięku czysta i wyrazista. Równocześnie w muzyce Marsalisa jest dużo autentyzmu i komunikatywności, gra nowocześnie, swingowo i szuka odniesień bluesowych. Muzyka Marsalisa jest więc jakby perfekcyjnym systemem wtapiającym w brzmienie to wszystko, co najlepsze i najciekawsze w jazzie ostatnich lat. Dowodem uznania dla artysty było przyznanie Nagrody Pulitzera za album Blood On The Fields oraz prestiżowa funkcja dyrektora Lincoln Jazz Orchestra.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Wynton Marsalis	Wynton Marsalis	03.1982	-	165[5]	Columbia 37 574	[produced by Herbie Hancock]
Think of One	Wynton Marsalis	07.1983	-	102[27]	Columbia 38 641	[produced by Dr. George Butler,Wynton Marsalis]
Hot House Flowers	Wynton Marsalis	10.1984	-	90[39]	Columbia 39 530	[gold]
Black Codes (From the Underground)	Wynton Marsalis	10.1985	-	118[10]	Columbia 40 009	[produced by Steve Epstein]
J Mood	Wynton Marsalis	11.1986	-	185[4]	Columbia 40 308	-
Marsalis Standard Time, Vol. I	Wynton Marsalis	09.1987	-	153[5]	Columbia 40 461	[gold][produced by Steve Epstein]
Crescent City Christmas Card	Wynton Marsalis	12.1989	-	26[3].Christmas Chart	Columbia 45 287	[produced by Steve Epstein]
Standard Time, Vol. 3: The Resolution of Romance	Wynton Marsalis	07.1990	-	101[16]	Columbia 46 143	-
Standard Time, Vol. 2: Intimacy Calling	Wynton Marsalis	04.1991	-	112[6]	Columbia 47 346	-
Two men with the blues	Willie Nelson Wynton Marsalis	07.2008	-	20[7]	Blue Note 50999 5 04454 2 4	[produced by Delfeayo Marsalis]
Christmas Jazz Jam	Wynton Marsalis	01.2010	-	125[2]	Somerset 79023	[produced by Jeff Jones]
Play The Blues-Live from jazz at Lincoln Centre	Wynton Marsalis & Eric Clapton	09.2011	40[3]	31[3]	Rhino 8122 79759 1	[produced by Eric Clapton/Wynton Marsalis/James Pluta/Ashley Schiff Ramos ]

Robert Smith

Robert James Smith (ur. 21 kwietnia 1959r w Blackpool) – muzyk rockowy, założyciel i lider grupy The Cure.
W dzieciństwie wraz z rodzicami (Rita i Alex) oraz rodzeństwem (Richard -ur. 1946r, Margaret - ur. 1950r i Janet - ur. 1960r) przeniósł się do podlondyńskiego Crawley. Tam dorastał i stawiał pierwsze kroki w świecie muzyki. W szkole podstawowej St. Francis po raz pierwszy spotkał Lola Tolhursta. Obecnie mieszka w miejscowości Bognor Regis położonej na brytyjskim wybrzeżu kanału La Manche.

Przygoda Smitha z muzyką rozpoczęła się od gitary otrzymanej w prezencie gwiazdkowym od rodziców 1972 roku. W owym czasie przez pewien okres uczęszczał na lekcje nauki gry na tym instrumencie. W świat muzyki rockowej wprowadzał go także starszy brat, Richard. Wśród młodzieńczych fascynacji Smith wymienia Alexa Harveya (nieżyjącego już lidera nieco zapomnianego dziś zespołu The Sensational Alex Harvey Band), Davida Bowiego, Jimiego Hendriksa i muzyków z kręgu tzw. glam rocka, tj. T. Rex czy Slade.

W wieku 13 lat poznał na kółku teatralnym Mary Poole, która od tego czasu aż do dziś jest stałą towarzyszką życia Smitha. Wzięli ślub w 1988 roku, nie mają dzieci.

W wieku 15 lat Smith był skrzydłowym młodzieżowej drużyny piłki nożnej - Wasps (Three Bridges).

W okresie nastoletnim Smith bywał członkiem i założycielem kilku amatorskich formacji muzycznych grających niewydarzone formy folku i rocka czy skupionych na wykonywaniu coverów znanych gwiazd muzyki. Te „garażowe”, złożone z kolegów ze szkoły, zespoły to m.in. Malice, The Crawley Goat Band, The Obelisks oraz w końcu Easy Cure.

Ten ostatni projekt w 1978 roku przekształcił się w The Cure. Wtedy to Smith postanowił na poważnie zająć się muzyką. Od tego momentu jest niekwestionowanym liderem zespołu, wyłącznym wokalistą, autorem wszystkich tekstów i kompozytorem większości muzyki. Ponadto gra na gitarze, a w miarę potrzeb sięga po inne instrumenty. Na wydanym w 1984 roku albumie The Cure pt. „The Top” Smith zagrał na wszystkich instrumentach z wyjątkiem perkusji. Od 1980 roku jest też współproducentem wszystkich albumów The Cure. Charakterystyczny wygląd Smitha (długie, czarne natapirowane włosy i niedbały makijaż na twarzy) stał się jednym z głównych elementów wizualnego wizerunku The Cure.

Pomimo ciągłego zaangażowania w działalność The Cure, Robert Smith brał także udział w innych przedsięwzięciach. M.in. w latach 1983–1984 był gitarzystą znanej brytyjskiej grupy nowofalowej Siouxsie and the Banshees. Niejednokrotnie wspierał też mało znanych wykonawców z wytwórni fonograficznej Fiction Records, z którą The Cure związani byli przez cały okres istnienia przedsiębiorstwa, tj. pomiędzy 1978 a 2001 rokiem. W latach 90. Smith został współzałożycielem i udziałowcem niezależnej londyńskiej radiostacji rockowej XFM.

Miranda Sex Garden

Miranda Sex Garden, grupa brytyjska. Powstała w końcu lat osiemdziesiątych w Londynie. Zaczynała jako trio wokalne: Kelly McCusker, Katherine Blake, Jocelyn West. W 1992r przeobraziła się w formację wokalno-instrumentalną: McCusker - voc, viol, k, Blake - voc, viol, perc, Donna McKevitt - voc, via, Ben Golomstock - k, g, b, voc, Trevor Sharpe - dr, perc, b.Gościnnie w jej nagraniach uczestniczyli m.in. Oliver Kraus - clo, Andrew Blick- tp, Rupert Price - tb, Helen Sidey - cl, Sarah Cole-fl.
Grupę utworzyły trzy studentki londyńskiej Purcell School of Music, które najpierw dla własnej przyjemności w domowym zaciszu, a później dla paru groszy na ulicach Londynu śpiewały szesnaste- i siedemnastowieczne włoskie i głównie angielskie madrygały.
W 1991 przypadkiem usłyszał je na Portobello Road w Londynie Barry Adamson, basista znany z zespołów Magazine i The Bad Seeds Nicka Cave'a. Zaprosił trio do udziału w nagraniu muzyki, którą stworzył do filmu Delusion, wydanej przez Mute na płycie „Delusion" (1991).

 Wkrótce potem grupa podpisała kontrakt na nagrania, właśnie z firmą Mute. Zadebiutowała singlem ze śpiewanym a capella madrygałem Gush Forth My Tears Williama Holborne'a. Ponad dwadzieścia dalszych złożyło się na program płyty Madra, nagranej w Henry Wood Hall w Southwark pod nadzorem artystycznym producenta Tony'ego Faulknera. Więcej wspólnego z rockiem miał repertuar następnych płyt, minialbumu Iris i albumu Suspiria], nagranych w londyńskich studiach Worldwide i Blackwing, wyprodukowanych przez PK.
 Składał się głównie z własnych kompozycji. Ujawniał różne wpływy, od muzyki dawnej, dworskiej i ludowej, po rock i jazz. Było w nim miejsce i na łagodne, klasycyzujące frazy fortepianu (Distance), i na nerwowe pizzicato skrzypiec (Interno'); i na pełne słodyczy harmonie wokalne (Iris, In Heaven), i na rockowy atak gitar (Iris, Fear, Sunshine); i na subtelnie jazzujące wykonanie standardu (My Funny
Valentine; i na groteskowy,demoniczny katarynkowy walczyk (Willie Biddlle And His Waltzing Maggot).

Była to muzyka skłaniająca do zadumy, ale i pełna niepokoju. Miała w sobie coś z tajemniczego rytuału. Niektórzy recenzenci porównywali ją do dokonań takich zespołów, jak Dead Can Dance, The Sundays czy My Bloody Valentine, była wszakże propozycją całkowicie oryginalną. Z poetyckich tekstów, napisanych przez Katherine Blake, wyzierało marzenie o zatraceniu się w miłości (Feed, Bring Down The Sky, Open Eyes).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Gush Forth My Tears	Miranda Sex Garden	04.1991	-	-	Mute MUTE 123	[written by William Holborne][produced by PK]
Iris EP.	Miranda Sex Garden	.1992	-	-	Mute STUMM 97	[produced by PK]
Play	Miranda Sex Garden	01.1993	-	-	Mute MUTE 139	[written by Miranda Sex Garden][produced by PK]
Sunshine	Miranda Sex Garden	03.1993	-	-	Mute MUTE 154	[written by Miranda Sex Garden][produced by PK]
Peep Show	Miranda Sex Garden	04.1991	-	-	Mute MUTE 163	[produced by Hacke]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Madra	Miranda Sex Garden	08.1991	-	-	Mute STUMM 91	[produced by Tony Faulkner]
Suspiria	Miranda Sex Garden	03.1993	-	-	Mute STUMM 112	[produced by Paul Kendall]
Fairytales of Slavery	Miranda Sex Garden	06.1994	-	-	Mute STUMM 129	[produced by Alexander Hacke, Miranda Sex Garden]
Carnival of Souls	Miranda Sex Garden	07.2000	-	-	Cleopatra CLP 0884-2 [US]	-

Allan Felder

Piosenki   Allana Feldera ze stajni Philly  można znaleźć na niezliczonych nagraniach lat 60, 70 i  80-tych. Jego częstymi współpracownikami byli Norman Harris , Bunny Sigler ,i Ron Baker.

Urodzony jako Allan Wayne Felder w dniu 26 maja 1943 roku w Filadelfii,  był jednym z dziewięciorga dzieci   Sylvii i Harolda Felderów. Zaczął śpiewać w chórze w kościele Miller Memorial Baptist Church. Ukończył Simon Gratz High School, Felder dołączył do US Navy, służąc przez cztery lata. Po tym, pracował w Frank's Soda and Bottling Company i Westinghouse Electric Company.

Około 1968 roku, Felder napisał razem z sąsiadem Tommy Keithem piosenkę , która została nagrana przez  siostrę Feldera, Nadine i jej grupę, Honey and the Bees. Później zaprzyjaźnił z radiowym  DJ-em z rozgłośni WDAS,Jimmy Bishopem i aranżerem, gitarzystą, kompozytorem i producentem Normanem Harrisem . Felder i Harris rozpoczęli długą i owocną współpracę, która rozpoczęła się od "Walk Right Up to the Sun", który był hitem   Delfonics , zostając #13 na liście R&B jesienią 1971 r.


Harris i Allan Felder napisali debiutancki singiel  First Choice ,  "This Is the House Where Love Died" wydany przez Philly Groove Records. Następny "Armed and Extremely Dangerous" był ich pierwszym większym zostając numerem 11 na R & B   liście Billboardu na początku 1973 roku i był to hit Top 20 w Wielkiej Brytanii. Album The Armed and Extremely Dangerous ukazał się jesienią 1973 roku, podobnie jak inny utwór napisany   przez tą spółkę " Smarty Pants", przestroga o niechcianej ciąży osiągnęła liczbę 25 pozycję na liście R& B.  Najwyższą pozycję na liście R & B  miał singiel  "The Player-Part 1 ",który został  , oparty na popularnym temacie ówczesnych filmów (Shaft, Superfly, Mack); był numerem siedem  latem 1974r.

Gdy Harris utworzył Baker Harris Young Productions z członkami MFSB , basistą Ronem Bakerem i perkusistą Earlem Youngiem , piosenki Feldera   pojawiły się na niektórych wydawnictwach B.H.Y. Na pierwszym albumie filadelfijskiej grupy wokalnej Double Exposure wydanej przez Salsoul Records , Ten Percent - wydanym w sierpniu 1976r, znalazły się ogromne hity disco "Ten Percent", "Everyman (Has to Carry His Own Weight) /" Gonna Give My Love Away" i " My Love Is Free / " Just Can't Say Hello". Felder był współautorem zamykającej album ballady  " Pick Me ". W 1976r Felder , który miał córkę Allison Biancę i syna Troya, ożenił się z Evelyn Boyd.

Później, Norman Harris stworzył Gold Mind Records, który był dystrybuowany przez Salsoul. First Choice podpisał kontrakt z tą wytwórnią i ich pierwsze nagranie, ultra-chwytliwe "Doctor Love", doszedł do   23 pozycji na liście R & B   latem 1977r.

W 1985 Felder był współautorem "I'd Rather Be By Myself", klubowy hit Davida Ebo , wokalisty, który zastąpił Teddy Pendergrassa w Harold Melvin and The Blue Notes . W 1989 Felder śpiewał w męskim chórze Morris Chapel Baptist Church gdzie również wykładał w szkółce niedzielnej. Po długiej chorobie, Allan Felder zmarł w dniu 7 listopada 1999 roku w rodzinnej Filadelfii. W tym dniu stacja radiowa Philadelphia WDAS-FM poświęciła cały dzień w hołdzie temu   kompozytorowi.

Piosenki Allana Feldera na listach przebojów

[with Norman Harris] Walk Right Up to the Sun The Delfonics 10.1971 81.US I'm a Winner Now Executive Suite .1973 51.R&B Chart Armed and Extremely Dangerous First Choice 03.1973 28.US/16.UK Look Me Up Blue Magic 08.1973 51.UK Smarty Pants First Choice 08.1973 56.US/9.UK What More Can a Girl Ask For? The Whispers .1974 60.R&B Newsy Neighbors First Choice 03.1974 97.US The Player (Part 1) First Choice 09.1974 71.US/51.UK Love Freeze First Choice .1975 61.R&B Making Love Ain't No Fun (Without the One You Love) (Part 1) The Ebonys .1976 83.R&B We're on the Right Track South Shore Commission 01.1976 94.US Goin' Up in Smoke Eddie Kendricks 11.1976 30.R&B Newsy Neighbors Double Exposure 12.1978 107.US   [with Jimmy Grant] Stop to Start Blue Magic 12.1973 74.US   [with Bunny Sigler & Norman Harris] Bingo The Whispers .1974 40.R&B When the Fuel Runs Out Executive Suite .1974 48.R&B A Mother for My Children The Whispers 02.1974 92.US/54.UK Good Things Don't Last Forever Ecstasy, Passion & Pain 07.1974 93.US Hooked for Life The Trammps 12.1975 53.UK Touch & Go Ecstasy, Passion & Pain 06.1976 98.US   [with Bunny Sigler] Keep Smilin' Bunny Sigler .1974 46.R&B Your Love Is Paradise Executive Suite .1974 37.R&B Let Me Make Love to You The O'Jays 07.1975 75.US Everyman (Has to Carry His Own Weight) Double Exposure .1976 84.R&B Keep Smilin' Gabor Szabo .1976 77.R&B   [with Bunny Sigler & Ron Kersey] Don't Take Your Love from Me The Manhattans 01.1975 37.US   [with Ron Tyson, Bunny Sigler] I Could Dance All Night Archie Bell & the Drells 06.1975 51.UK   [with Ron Baker, Earl Young, Norman Harris] Hold Back the Night The Trammps 10.1975 35.US/5.UK Hold Back the Night Graham Parker 04.1977 58.US   [with T.G. Conway, Bruce Gray] He's a Friend Eddie Kendricks 02.1976 36.US   [with T.G. Conway] Ten Percent Double Exposure 06.1976 54.US My Love Is Free Double Exposure 02.1977 104.US [with Norman Harris, Ron Kersey & Ron Tyson] Betcha Never Been Loved (Like This Before) The Dells .1977 29.R&B   [with Ron Tyson, T.G. Conway] Cheaters Never Win Love Committee .1977 57.R&B Our Love The Dells .1977 20.R&B Love Is Finally Coming My Way True Example .1978 24.Dance Chart   [with Norman Harris & Ron Tyson] Hit and Run Loleatta Holloway .1977 56.R&B Dreamin' Loleatta Holloway 02.1977 72.US/59.UK Doctor Love First Choice 09.1977 41.US The Night the Lights Went Out The Trammps 12.1977 104.US Think for Yourself The Temptations .1978 58.R&B Doctor Love First Choice .1984 61.Dance Dr. Love Smokin Beats 09.1999 123.UK [with Norman Harris & Robert Curington] I Need Love The Persuaders .1977 34.R&B [with Bruce Gray] You're Only As Good As You Think You Are The Whispers .1977 91.R&B [with Leroy Green & T.G. Conway] Boogie Fund Solar Flare .1978 22.Dance Chart [with Nickolas Ashford, Valerie Simpson, Norman Harris & Ron Tyson] You're All I Need to Get By / Kidnapped Gloria Gaynor .1978 24.Dance Chart [with Gary Gilbert, T.G. Conway] Count the Days Al Wilson .1979 84.R&B [with Norman Harris, Bruce Gray, Ron Tyson] Love Insurance Policy / Teaser The Trammps .1979 75.Dance Chart [with Norman Harris & Chi Coltrane] Armed & Extremely Dangerous / Thunder & Lightning Abbe .1980 81.Dance Chart [with Keni Burke, Norma Jean Wright] Risin' to the Top Keni Burke 08.1982 63.R&B [with Jill Freeman & Leroy Schuler] I'd Rather Be by Myself Ebo .1986 37.R&B [with Keni Burke & Norma Jean] Rising to the Top Pieces of a Dream .1988 49.R&B [with Ron Baker, Earl Young, Allan Felder ] Hold Back the Night K.W.S. 12.1992 30.UK [with Jake Williams, Bunny Sigler & Norman Harris] Son of a Gun JX 04.1994 13.UK [with Pete Rock , CL Smooth , Keni Burke,Norma Jean Wright] Take You There Pete Rock & CL Smooth 02.1995 76.US [with Nickolas Ashford, Valerie Simpson, Aaron Gilbert, Norman Harris, Les Sharma , Bunny Sigler] On the Run Big Time Charlie 10.1999 22.UK [with Eric Smax, Thomas Gold, Bunny Sigler & Norman Harris] Touch Me Houzecrushers 03.2007 76.UK

Persuaders

 Persuaders byli nowojorską,r&b grupą wokalną najbardziej znany ze swojego złotego przeboju z 1970 roku, "Thin Line Between Love and Hate ". Sprzedano go w ponad milionie egzemplarzy, jako hit #1 na Billboard R & B, i otrzymał status złotej płyty  Recording Industry Association of America w dniu 29 października 1971 roku .
Oryginalni członkowie utworzyli grupę w Nowym Jorku w 1969 roku, po uprzednim śpiewaniu z innymi lokalnymi grupami. Podpisali kontrakt z Atlantic Records w 1971 roku w oryginalnym składzie Douglas "Smokey" Scott, Willie Holland, James Barnes, i Charles Stodghill.W 1973r, na ich drugim albumie, John Tobias i Thomas Lee Hill zastąpili Barnesa i Stodghilla.

Grupa nagrywała w Atco / Atlantic przez cztery lata i wylansowała szereg  hitów R & B i pop,  w tym trzy przeboje w  Top 10 na liście r&b. Brzmienie   Persuaders polegało na ścisłej harmonii , szorstki, ale emocjonalny wokal    Scotta i  ciężkie aranżacje soul i R & B ,było firmowym znakiem  braci Poindexter, Richarda i Bobby'ego, którzy wyprodukowali  większość ich hitów z lat 70-tych w swojej firmie Win Or Lose. Bobby Poindexter wyprodukował drugi album z żoną Jackie Members. Późniejsze nagrania grupy w Atco  zostały wyprodukowane przez Phila Hurtta, Tony Bella i Lebarona Taylora z Filadelfii.

W roku 1973, Persuaders,który tworzyli, Douglas "Smokey" Scott, Thomas Lee Hill, Joey Coleman i Richard Gant nagrali oryginalne wersje utworów soul później nagranych przez innych artystów, przede wszystkim: "Best Thing That Ever Happened to Me" (z   albumu o tym samym tytule), duży hit Gladys Knight & The Pips ; "Some Guys Have All The Luck ", nagrany przez Roberta Palmera , Roda Stewarta  oraz Maxi Priesta ; i "Thin Line Between Love and Hate ", nagrany przez H-Town , a później przez  grupę reggae Black Slate i brytyjski  zespół  rockowy,  The Pretenders.


Zespół nagrał płytę dla wytwórni Calla (rozprowadzany przez CBS Records ), w 1976 roku, ponownie w Filadelfii, ale tym razem z producentami :Robertem Curingtonem i Normanem Harrisem, zatytułowany It's All About Love . Jeden utwór, ballada "I Need Love" była   R & B. Później wydali jeden singiel dla Brunswick Records w 1981 roku, z Douglasem Scottem wciąż jako wokalistą. Grupa nagrała cztery albumy w latach 70-tych.

Gdy oryginalni członkowie opuszczali ,a nowi członkowie dołączali  , Persuaders'kontynuowali działalność w 21 wieku  w  nowym składzie Vincent (Vince) Ballard, Sylvester (Jay) Jones, Tmarvin Williams i Keith (Soul) Simmons.Ostatni  oryginalny członek  Persuaders, Willie Holland, zmarł w dniu 13 lutego 2016 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Thin Line Between Love And Hate/Thigh Spy	Persuaders	08.1971	-	15[12]	Atco 6822	[gold-US][written by Richard Poindexter, Robert Poindexter, Jackie Members][produced by The Poindexter Brothers][1[2][16].R&B Chart]
Love Gonna Pack Up (And Walk Out)/You Must Have Put Something In Your Love	Persuaders	12.1971	-	64[10]	Win Or Lose 220	[written by Richard Poindexter, Robert Poindexter, Jackie Members][produced by The Poindexter Brothers][8[12].R&B Chart]
If This Is What You Call Love (I Don't Want No Part Of It)/Thanks For Loving Me	Persuaders	04.1972	-	-	Win Or Lose 222	[written by Robert Pointdexter, Jackie Members, Stanley Pointdexter][produced by The Poindexter Brothers][27[3].R&B Chart]
Peace In The Valley Of Love/What Is The Definition Of Love	Persuaders	11.1972	-	104[3]	Win Or Lose 225	[written by R. Poindexter, B. Poindexter, J. Members][produced by R. Poindexter, B. Poindexter, J. Members][21[12].R&B Chart]
Bad, Bold And Beautiful Girl/Please Stay	Persuaders	05.1973	-	105[4]	Atco 6919	[written by B. Poindexter, R. Poindexter, J. Members, R. Holloman, A. Watkins, N. Daniels][produced by Bobby Poindexter][24[6].R&B Chart]
Some Guys Have All The Luck/Love Attack	Persuaders	09.1973	-	39[11]	Atco 6943	[written by J. Fortgang][produced by Taylor, Hurtt, Bell][7[15].R&B Chart]
Best Thing That Ever Happened To Me/That's The Way She Is	Persuaders	03.1974	-	85[6]	Atco 6956	[written by J. Weatherly][produced by The Young Professionals][29[11].R&B Chart]
All Strung Out On You/Once In A Lifetime Thing	Persuaders	07.1974	-	-	Atco 6964	[written by L. Butler, B. Patterson][produced by Taylor, Hurtt, Bell][32[12].R&B Chart]
I Need Love/ Sure Shot - A/k/a "Gamblin' On A Sure Shot"	Persuaders	06.1977	-	-	Calla 3006	[written by A. Felder, N. Harris, R. Curington][produced by Robert Curington, Norman Harris][34[12].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Thin Line Between Love and Hate	Persuaders	03.1972	-	141[7]	Win Or Lose 387	-
The Persuaders	Persuaders	04.1973	-	178[4]	Atco 7021	-

Jane

Jane, grupa niemiecka. Powstała w 1969r w Hanowerze. Założyli ją Klaus Hess - g, b, k, voc i Peter Panka (ur. 3.03. 1948r, Hanower - zm. 28.06.2007r, Wennigsen) - dr, perc, voc po odejściu z zespołu Justice Of Peace. Z początku towarzyszył im Luitjen „Harvey" Janssen - b, ale niebawem odszedł.
I w październiku 1970r składu dopełnili Werner Nadolny (ur. 3.04.1947r) - k, s, fl, jeszcze jeden były muzyk Justice Of Peace, i Charly "Der Chef" Maucher (ur. 6.05.1947r) - b, g, voc, wywodzący się z Coffinbeats. W kwietniu 1971r dołączył Bernd Pulst - voc, ale wytrwał w Jane zaledwie rok. W końcu 1972r choroba zmusiła Mauchera do przerwania kariery.
Wtedy przyjęto Wolfganga Krantza - b, g, k, kolejnego byłe go członka Justice Of Peace. Pozostał on w składzie (jako gitarzysta), mimo że wiosną 1973 wrócił Maucher. W tym samym czasie odszedł Nadolny. W sierpniu 1974 zrezygnowali Maurher i Krantz, a dołączyli Martin Hesse (ur.23.05.1949r) - b z Dullknife i nieco późnięj, w październiku tego roku, Gotfried Janko [ur.19.07.1946r-zm.09.2004r-voc,k z tego samego zespołu .W 1975r na miejsce Janko wrócił Nadolny,ale już na początku następnego roku znowu odszedł i przyjęto Manfreda Wieczorke - k, voc z Eloy. Wiosną 1979 zrezygnował
Wieczorke. W 1980 Jane wzmocnił na krótko Pedja - voc, muzyk z Ibizy, a na koncertach formację wsparł w tym czasie gościnnie Nadolny. Na początku 1981 Hesse'a zastąpił Anglik Ted Jones - b, a rok później jego z kolei Maucher.
W końcu 1982r drogi muzyków się rozeszły. W 1984 grupa się odrodziła, a w składzie znaleźli się: Panka, Nadolny, Kai Reuter - g z zespołu Viva i Bernd Kolbe (ur. 10.10.1951r)-b, k, voc z Epitaph. W 1985r odszedł Kolbe. W 1986r dołączył Klaus Henatsch - k, voc, który wcześniej akompaniował Jucie Weinhold. W 1988r Reutera zastąpił Klaus Walz (2.03.1951) - g, voc, jeszcze jeden były muzyk Epitaph.
W tym czasie zrezygnował też Henatsch. Ponadto formację wsparła Stephanie Shea - b. A na płycie „Jane Live '88" dodatkowo wystąpił drugi basista - Maucher, na następnej zaś, „Jane Live '89", Jane gościnnie wsparł wokalista i pianista - Janko.
 W 1992 reaktywował się skład z Hessem, Fanką i Nadolnym oraz Jensem „Jaye" Dettmerem - b, voc, ale po wspólnej trasie skłóceni z kolegami Hess i Dettmer odeszli.
W późniejszym okresie równolegle działały dwie różne wersje grupy: Peter Panka's Jane i Klaus Hess' Jane, znana też jako Klaus Hess'Mother Jane lub Motherjane. Peter Panka's Jane stworzyli Panka i Nadolny, których wsparli Walz i Kolbe.
Później Kolbe odszedł, a dołączyli Reuter i Marc Giebeler - b z Kasch.W 1996r Giebelera zastąpił chilijski muzyk Nelson Arriagada - b, ale już wiosną 1997 na jego miejsce wrócił Giebeler. W grudniu 1997r zrezygnował Reuter.
Od 1998r Panka i Nadolny działali w duecie jako Pano's Jane (krótko towarzyszyły im Gaby Neizel - g i Petra Muller-Gehring - b. Jednakże w 2002 odbudowali Peter Panka's Jane z Maucherem i Walzem. Klaus Hess' Jane, znaną też jako Klaus Hess' Mother Jane lub Mother Jane, założył Hess, który pozyskał do współpracy Dettmara - dr i Kaia Schieringa - b, voc, a w 1998 także Henatscha. W 2000 Dettmera zastąpił Hachy M. Hochmeister - dr.
Grupa Jane zwróciła na siebie uwagę występem w czerwcu 1971 na festiwalu Little Woodstock w Hanowerze i niebawem podpisała kontrakt z firmą Brain. W końcu roku nagrała w Star Studio w Hamburgu przy pomocy Guntera Kórbera jako producenta i Conny'ego Pianka jako realizatora, stałych współpracowników w następnym okresie, płytę „Together", wydaną w lutym 1972 wraz z singlem Daytime. Przedstawiła muzykę niezbyt oryginalną, wyrosłą z dokonań Vanilla Fudge, Spooky Tooth czy Uriah Heep, ale urzekającą hipnotyczną, psychodeliczną atmosferą i wspaniałym, ociężałym, gitarowo-organowym brzmieniem, np. trzy długie kompozycje pełne efektownych instrumentalnych pasaży - Spain, Hangman i Dayfime. Zrealizowany w Windrose Studios w Hamburgu album „Here We Are" z marca 1973, promowany singlem Here We Are, zaczynał się rozbudowanym utworem Redskin, przywołującym klimat debiutu, ale pozostałe, jak nieco pinkfloydowy Out In The Rain, ujawniały chęć stylistycznej odmiany. Świadectwem popularności, jaką formacja zdobyta już w tym czasie, byt chociażby wielki koncert we wrześniu 1973 w Krefeld - dla pięciu tysięcy słuchaczy.
Pewnym zaskoczeniem okazała się płyta "Jane III" wydana w maju tego roku. Rezygnacja z organowych
brzmień uczyniła muzykę jane cięższą i mocniejszą, a tym samym bliższą konwencjonalnego hard rocka o bluesowym odcieniu, np. Comin' Again czy fragment studyjnego jamu Jane Session. Krytykowana za hołdowanie anglosaskim wzorom grupa po raz pierwszy ożywiła swoje dzieło niemieckimi akcentami, np. ballada Early In The Morning oparta na motywach rodzimej piosenki ludowej, a w utworze King Of Thule nawiązała do pieśni Der Kónig in Thule z Fausta Goethego. Album ukazał się nie tylko w Niemczech, ale też m.in. w Stanach Zjednoczonych. Formacja miała pojechać za ocean na wspólną trasę z Grand Funk
Raiłroad, ale z powodów organizacyjnych do tego nie doszło i szansa amerykańskiej kariery została zmarnowana.
Z tego okresu, z 1974, pochodzi również dziwny singel, z dwoma żartobliwymi, niemieckojęzycznymi piosenkami Mauchera, Bambule-Rock i Feuer auf der Dragonia, sygnowany nie nazwą Jane, a pseudonimem kompozytora i głównego wykonawcy - Der Chef.
Świadectwem zagubienia wydawał się album „Lady", nagrany między listopadem 1974r a styczniem  następnego roku w studiu Pianka, wydany w marcu 1975r. W instrumentarium znowu pojawiły się organy, ale w programie dominowały kompozycje gładkie i nijakie, zaśpiewane przez Janko w sposób przydający im soulowego odcienia, np. Waiting For The Sunshine, Scratches On Your Back, Make Me Feel Better, Silver Knickers (But You Are All Right). Powrotem do dawnej formy była płyta „Fire, Water, Earth & Air", zrealizowana w listopadzie 1975r, jak zwykle u Pianka, po raz pierwszy bez pomocy producenta spoza własnego grona, wydana w styczniu 1976. Wypełniła ją muzyka pełna, dzięki użyciu brzmień syntezatorowych, niemal orkiestrowego rozmachu, układająca się w opowieść o czterech żywiołach, m.in. Fire (You Give Me Some Sweet Lovin'), Water (Keep On Rollin'), Earth (Angel) i Air (Let The Sunshine In).
Podsumowaniem pierwszego okresu działalności Jane był album „Jane At Home - Live", nagrany na żywo 13 sierpnia 1976r w Niedersachsenhalle w Hanowerze przed trzytysięczną publicznością, wydany dwa miesiące później, zawierający porywające wykonania takich utworów, jak Hangman, Out In The Rain, Lady czy Fire Water Earth & Air.
Na płycie „Between Heaven And Hell", zrealizowanej w lutym 1977r i wydanej wkrótce potem, na plan pierwszy wysunął się Wieczorke, były muzyk zespołu Eloy, zafascynowany twórczością Pink Floyd. Uwidoczniło się to zwłaszcza w rozbudowanej kompozycji tytułowej, choć w repertuarze znalazło się też coś z zupełnie innej półki, stereotypowy boogie rock - Your Circle. Dzieło odniosło wielki sukces komercyjny - w samych Niemczech rozeszło się w trzystu tysiącach egzemplarzy.
Dalszym krokiem w tym kierunku był album „Age Of Madness", nagrany w lutym 1978r, po raz pierwszy we własnym studiu, wydany w kwietniu 1978r promowany czwórką „Age Of Madness" i singlem Love
Song. Zdominowany przez instrumenty klawiszowe Wieczorkego, nie miał jednak mocy i dynamiki poprzedniego (m.in. Age Of Madness, Memory Symphony, Bad Game).

Artystycznymi porażkami okazały się następne płyty,zrealizowane już bez Wieczorkego i zawierające zablonowy repertuar rockowy: „Sign No. 9" z 1979r, „Jane" z 1980r i niemieckojęzyczna „Germania" z 1982r. Wkrótce po ukazaniu się ostatniej z nich grupa się rozpadła. W późniejszych latach odradzała się w różnych konfiguracjach, ale żaden z albumów powstałych w tym okresie nie dorównywał jej dokonaniom z przeszłości.
Dyskografię Jane uzupełniają m.in. dwa koncertowe nagrania z lutego 1977, Expectations i Out In The Kain, będące ozdobą kroniki imprezy „Brain Festival Essen" (Brain, 1977), a Mother Jane m.in. utwór Sbining na składance „Music From The Underground, Vol. 4" (Sysyphus, 1998).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [Ger]	Komentarz
Daytime/Hangman	Jane	.1973	-	-	Brain 508	-
Here We Are / Redskin	Jane	.1973	-	-	Brain 510	-
Love Song/Get This Power	Jane	.1978	-	-	Brain 0030.111	-
Age Of Madness EP.	Jane	.1978	-	-	Brain 2835 805	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Together	Jane	.1972	-	-	Brain 1002	-
Here We Are	Jane	.1973	-	-	Brain 1032	-
III	Jane	.1974	-	-	Brain 1048	-
Lady	Jane	.1975	-	-	Brain 1066	-
Fire, Water, Earth & Air	Jane	.1976	-	-	Brain 1084	-
Between Heaven and Hell	Jane	.1977	-	-	Brain 60.055	-
Age of Madness	Jane	.1978	-	-	Brain 0060.124	-
Sign No 9	Jane	.1979	-	-	Brain 0060.218	-
Jane	Jane	.1980	-	-	Brain 0060.354	-
Germania	Jane	.1982	-	-	Brain 0060.519	-
Beautiful Lady	Jane	.1986	-	-	Sky SKY CD 3042	-