Wynton Marsalis

Ur. 18.10.1961 w Nowym Orleanie w stanie Luizjana (USA). "Wszyscy młodzi trębacze - rekomendował Miles Davis - kopiują najczęściej Clifforda Browna, Fatsa Navarro albo Gillespiego, ale Wynton Marsalis gra siebie". Autorytet jazzowej trąbki w ten sposób dystansował się do muzyki i gry błyskotliwego debiutanta, symbolicznego wręcz artysty jazzu lat 80-tych.
Wytwórnia Columbia Records zaniepokojona wieloletnim muzycznym milczeniem Milesa Davisa pomogła w wykreowaniu nowej gwiazdy. Wybór Wyntona Marsalisa nie był przypadkowy: w corocznej (1981) ankiecie miesięcznika "Down Beat" młody trębacz okrzyknięty został talentem zasługującym na szczególne uznanie. Basista Ron Carter nazwał wtedy Wyntona "autentycznym muzykiem jazzowym, który niezwykle szybko potrafi zjednać sobie wielu słuchaczy". Krytyk Leonard Feather nazywał go "wspaniałym solistą, symbolem nowej dekady jazzu", pismo "People" widziało w Marsalisie "najjaśniejszą perspektywę dla jazzu nadchodzących lat". Marsalis nie jest muzykiem, który pojawił się w świecie muzycznym nagle i niespodziewanie. Jego kariera ma co prawda błyskotliwy przebieg, jednak złożyły się na nią nie tylko sprzyjające układy, ale przede wszystkim intensywna i konsekwentna droga, jaką sobie wyznaczył.
Urodził się w Nowym Orleanie, mieście, które zaznaczyło swe muzyczne piętno nie tylko na Wyntonie, jako jednym z sześciu synów pianisty i kompozytora Ellisa Marsalisa. W Wyntonie oraz Branfordzie zaczął ojciec pokładać swe nie spełnione jazzowe ambicje. "Miałem szczęście - wspomina Wynton - być uczniem Johna Longo, Berta Branda oraz ojca, którzy stosowali taką dyscyplinę, że chcąc nie chcąc, musiałem iść do przodu. Słuchaliśmy wspólnie wielu płyt i to oni wyjaśniali mi masę spraw. Gdy słyszałem Parkera i Browna, zwracałem baczną uwagę na frazowanie, na zamysł improwizacji. Ojciec wskazywał mi elementy emocji. Był to dość spójny proces mojej muzycznej edukacji: proces śledzenia, rozgryzania, absorbowania, eliminowania, przyswajania i rozumienia muzyki".
Wynton podjął naukę gry na trąbce jako dziecko w wieku sześciu lat, a regularną naukę muzyki rozpoczął, zanim jeszcze wkroczył w drugą dekadę życia, rozwijając równocześnie swe zainteresowania jazzowe. Zakresem swych zainteresowań Marsalis obejmował zarówno granie w nowoorleańskich orkiestrach marszowych prowadzonych przez Danny'ego Barkera, jak i wykonywanie klasycznych koncertów na trąbkę z New Orleans Philharmonic Orchestra. Równocześnie pogłębiał swą wiedzę w dwóch najbardziej prestiżowych amerykańskich uczelniach: Berkshire Music Center w Tanglewood i Julliard School of Musie w Nowym Jorku. Mając 17 lat, Wynton Marsalis przenosi się do Nowego Jorku, gdzie podejmuje pracę w zespole towarzyszącym broadwayowskiemu musicalowi "Sweeny Todd".
"Grałem dziwne rzeczy - wspomina po latach - które nie bardzo czułem. Musiałem jednak konsekwentnie trzymać się partytury. Gdy, któregoś wieczoru dość swobodnie potraktowałem temat jednej piosenki, wiedziałem, że są to moje ostatnie chwile na Broadwayu. Wyrzucono mnie z teatru, a całe zajście obserwował Art Blakey. To było niezwykłe, powiedział, a ja tą muzyczną wpadką znalazłem się w kręgu zainteresowań tego wybitnego jazzmana". Po kilku miesiącach współpracy z Art Blakey's Jazz Messengers i nagraniu kilku płyt (z rewelacyjnie przyjętym koncertowym "Straight Ahead") Wynton Marsalis zajmuje miejsce Freddiego Hubbarda w rozpadającej się grupie VSOP Herbiego Hancocka. W nowym kwartecie (z perkusistą Tonym Williamsem i basistą Ronem Carterem) odbywa Marsalis trasę koncertową w USA i Japonii, by wrócić do Nowego Jorku w jazzowej glorii. Nagrany wkrótce dla CBS Records album Wynton Marsalis staje się wydarzeniem artystycznymj dużej miary. Wkrótce okrzyknięty zostaje jazzowym Albumem Roku.
Z taką przepustką Wynton Marsalis coraz odważniej wypływa na jazzowe wody. Albumem Quartet potwierdza opinie o jaśniejącej gwieżdzie. Obok coraz częściej rejestrowanych płyt jazzowych Marsalis realizuje także nagranie z klasycznym, poważnym repertuarem. Takie podejście do muzyki stawia go w ciekawej sytuacji: jazzman grający Mozarta jest jakby stylistycznym przekłamaniem, choć Wynton Marsalis tak z jednej, jak i drugiej roli wywiązuje się doskonale (nagrywał m.in. koncerty Haydna, Hummla i Leopolda Mozarta z London National Philharmonic Orchestra). Ten epizod z muzyką klasyczną przyniósł mu nie mające precedensu w historii jazzu, równoczesne Nagrody Grammy za album jazzowy i klasyczny. Błyskawicznie stał się gwiazdą jazzu.
W 1991, mając ledwie 30 lat, był już jedną z najbardziej znanych postaci na międzynarodowej scenie muzycznej. Jeśli wziąć pod uwagę dorobek Marsalisa na terenie klasyki, jest on najwyższej próby. Jego dokonania jazzowe, dzięki wysokiej sprawności technicznej, stawiają go także na najwyższym poziomie. Wirtuozowskie opanowanie instrumentu ani przez chwilę nie trąci technicznym efekciarstwem. Gra jest perfekcyjna, artykulacja dźwięku czysta i wyrazista. Równocześnie w muzyce Marsalisa jest dużo autentyzmu i komunikatywności, gra nowocześnie, swingowo i szuka odniesień bluesowych. Muzyka Marsalisa jest więc jakby perfekcyjnym systemem wtapiającym w brzmienie to wszystko, co najlepsze i najciekawsze w jazzie ostatnich lat. Dowodem uznania dla artysty było przyznanie Nagrody Pulitzera za album Blood On The Fields oraz prestiżowa funkcja dyrektora Lincoln Jazz Orchestra.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Wynton Marsalis	Wynton Marsalis	03.1982	-	165[5]	Columbia 37 574	[produced by Herbie Hancock]
Think of One	Wynton Marsalis	07.1983	-	102[27]	Columbia 38 641	[produced by Dr. George Butler,Wynton Marsalis]
Hot House Flowers	Wynton Marsalis	10.1984	-	90[39]	Columbia 39 530	[gold]
Black Codes (From the Underground)	Wynton Marsalis	10.1985	-	118[10]	Columbia 40 009	[produced by Steve Epstein]
J Mood	Wynton Marsalis	11.1986	-	185[4]	Columbia 40 308	-
Marsalis Standard Time, Vol. I	Wynton Marsalis	09.1987	-	153[5]	Columbia 40 461	[gold][produced by Steve Epstein]
Crescent City Christmas Card	Wynton Marsalis	12.1989	-	26[3].Christmas Chart	Columbia 45 287	[produced by Steve Epstein]
Standard Time, Vol. 3: The Resolution of Romance	Wynton Marsalis	07.1990	-	101[16]	Columbia 46 143	-
Standard Time, Vol. 2: Intimacy Calling	Wynton Marsalis	04.1991	-	112[6]	Columbia 47 346	-
Two men with the blues	Willie Nelson Wynton Marsalis	07.2008	-	20[7]	Blue Note 50999 5 04454 2 4	[produced by Delfeayo Marsalis]
Christmas Jazz Jam	Wynton Marsalis	01.2010	-	125[2]	Somerset 79023	[produced by Jeff Jones]
Play The Blues-Live from jazz at Lincoln Centre	Wynton Marsalis & Eric Clapton	09.2011	40[3]	31[3]	Rhino 8122 79759 1	[produced by Eric Clapton/Wynton Marsalis/James Pluta/Ashley Schiff Ramos ]

Teena Marie

Mary Christine Brockert (ur. 5 marca 1956 r- zm. 26 grudnia 2010r), zawodowo znana jako Teena Marie , była amerykańską piosenkarką i autorką tekstów, muzykiem, kompozytorem, aranżerem i producentem. Była znana pod pseudonimem z dzieciństwa Tina , zanim przyjęła pseudonim sceniczny Teena Marie, a później zyskała przydomek Lady T  , nadany jej przez jej współpracownika i przyjaciela, Ricka Jamesa.  

Była znana ze swojego charakterystycznego sopranowego wokalu,  co sprawiło, że wielu słuchaczy uwierzyło, że jest czarna. Jej sukces w muzyce R&B i soul oraz lojalność wobec tych gatunków zapewniły jej tytuł Ivory Queen of Soul.  

Wczesne lata z Motown

Grała na gitarze rytmicznej, klawiszach i kongach. Teena Marie była czterokrotnie nominowana do nagrody Grammy, zdobywając ją pośmiertnie w 2023 roku jako uznana autorka tekstów (jako Mary Christine Brockert) w przeboju Beyonce „Cuff It”.

Teena wywołała falę swoim debiutanckim singlem „I'm a Sucker for Your Love” (1979), po kilku bezowocnych latach rozwoju z Motown. Po tym artystycznym impulsie, jaki otrzymała dzięki współpracy z Rickiem Jamesem, naprawdę doszła do siebie dzięki swoim drugim, trzecim i czwartym albumom, a mianowicie Lady T, Irons in the Fire i nominowanemu do nagrody Grammy It Must Be Magic (1980-1981). ), w którym to momencie stała się samowystarczalna jako producentka i autorka, choć wciąż była zapaloną współpracowniczką. 

Chociaż „I Need Your Lovin” z trzeciego LP i „Lovergirl” zaczerpnięte ze Starchild (1984) stanowią jej niewielką liczbę popowych hitów, Teena była i pozostaje podstawą czarnego radia z hitami R&B, takimi jak „ Behind the Groove”, „Square Biz” i „Ooh La La La”, wraz z licznymi piosenkami w jej obszernym katalogu ponadczasowych materiałów. 

Teena przeżyła kolejny twórczy rozkwit dzięki albumom   La Doña (2004), Sapphire (2006) i Congo Square (2009), kiedy w 2010 roku jej życie zostało przerwane. 

 Teena Marie-biografia

  Pochodząca z Południowej Kalifornii Teena Marie urodziła się jako Mary Christine Brockert w Santa Monica i wychowała się w dzielnicach Mission Hills i Venice w Los Angeles. W wieku ośmiu lat, w 1964 roku, stepowała w jednym z odcinków The Beverly Hillbillies, a w szkole średniej działała w teatrze muzycznym, ale najpierw pociągała ją szeroka gama muzyczna. Nauczyła się grać na kilku instrumentach, zaczynając od gitary, basu i kong, a przed maturą prowadziła swój pierwszy zespół.

  To właśnie w kolejnym zespole z najlepszym przyjacielem Mickeyem Hearnem i bratem Tonym Brockertem Teena została odkryta przez Hala Davisa. Wybitny scenarzysta/producent Davis załatwił udział w przesłuchaniu zespołu  u Berry'ego Gordy'ego z wytwórni Motown, który wybrał ich do roli w filmie The Innkeeper. Projekt został odrzucony, chociaż Teena znalazła się na liście Motown pod koniec 1975 roku. 

W ciągu następnych kilku lat Teena nagrywała materiał z Ronniem McNeirem, Winstonem Monseque, duetem Kenny Kerner i Richie Wise oraz samym Gordym jako producentami. Żadne z nich nie zostało uznane za nadające się do wydania, chociaż Teena w tej fazie umieściła balladę, której była współautorką, „Just as Long as There Is You” na albumie Tata Vegi Full Speed Ahead z 1976 roku, wyprodukowanym przez Monseque. 

 Współpraca z Rickiem Jamesem

 Poprzez menedżera Winnie Jonesa, pracownika wydawnictwa Motown Jobete, Teena została następnie połączona z wschodzącym czarodziejem funku Rickiem Jamesem. Obaj natychmiast nawiązali kontakt i przy wsparciu ze strony Jamesa z Stone City Band stworzyli debiutancki album Teeny. Wydany przez spółkę zależną Motown, Gordy, podobnie jak James, Wild and Peaceful wszedł na listę Billboard's Soul Albums na początku maja 1979 roku, a kilka tygodni później główny singiel „I'm a Sucker for Your Love” znalazł się na liście Hot Soul Singles.  

Sukces Wild and Peaceful, podobnie jak większości kolejnych albumów Teeny, okazał się trwały, pozostając na listach przebojów przez sześć miesięcy. Choć odniósł sukces - osiągnął 18. miejsce na liście soul, album jedynie wskazywał na potencjał Teeny. W większości była to prezentacja jej wokalu oraz pisania i produkcji Jamesa.  

Teena jest współautorką tylko „I'm Gonna Have My Cake (And Eat It Too)”, jedynej piosenki, w której grała na instrumencie (fortepian). Co więcej, część materiałów pochodziła z drugiej ręki. „I'm a Sucker for Your Love” był przeznaczony dla Diany Ross, ale kiedy wytwórnia Motown odrzuciła pomysł Jamesa, by wyprodukować cały album dla byłej Supremes, cofnął go. Teena zdobyła kolejną zasługę jako autorka piosenek Motown w 1979 roku z „Happiness”, z Apollo, jednym albumem Gordy'ego w rodzinnym członkostwie i wytwórni.  

 Lady T

Kierując się jej głosem i brakiem towarzyszących jej portretów w opakowaniu Wild and Peaceful, słuchacze założyli, że Teena Marie jest czarna. Wizja Motown dotycząca rozwijającej się bazy fanów Teeny nie była dokładnie prorocza, o czym świadczy promocyjna trasa koncertowa zarezerwowana dla wsparcia Shauna Cassidy'ego. To postrzeganie - i wszelkie wyobrażenie, że Teena była jedynie raczkującą protegowaną - zmieniło się wraz z charakteryzacją, prezentacją i przyjęciem wydawnictw Lady T i Irons in the Fire z 1980 roku. Na pierwszy z tych dwóch albumów Teena zwróciła się do Richarda Rudolpha, męża i muzycznego partnera jednej z jej inspiracji, Minnie Riperton, która niedawno zmarła na raka. Teena i Rudolph wspólnie wyprodukowali album, a także byli współautorami niektórych piosenek, w szczególności tanecznej funkowej bomby „Behind the Groove”, która znalazła się na 21. miejscu listy przebojów muzyki soul. 

Teena napisała i współzaaranżowała „Aladdin's Lamp”, piosenkę, która w pewnym stopniu przypomina twórczość Riperton sprzed dekady. Wśród głosów w tle tej piosenki był głos Jill Jones, córki Winnie Jones, która wraz z Teeną napisała kolejną piosenkę na LP, „Young Girl in Love”. Teena zachowała inny związek ze swoimi początkami z „You're All the Boogie I Need”, napisanym z Mickeyem Hearnem (który kontynuował długoterminową współpracę z Teeną). Na albumie słychać także głos mówiącej wówczas młodej córki Riperton i Rudolpha, Mayi Rudolph. Lady T miała tylko sześć miesięcy, kiedy trzeci album Teeny był gotowy. Irons in the Fire, napisany, wyprodukowany i zaaranżowany przez Teenę, zaowocował jej drugim wpisem w pierwszej dziesiątce soulowej listy i pierwszym przebojem popowym z Top 40, „I Need Your Lovin'”, i osiągnął dziewiąte miejsce na liście albumów soulowych.  

LP. Street Songs

  Kolejny wielki rok miała Teena w 1981 roku. Wystąpiła w duecie z Rickiem Jamesem w audycji radiowej Black z „Fire and Desire” z multi-platynowego albumu Street Songs, a także asystowała innemu zespołowi Motown, Ozone, w „Gigolette”. Pomiędzy tymi dwoma występami wydała Irons in the Fire. Podczas gdy wszystkie nagrania Teeny są przepełnione poczuciem wdzięczności za jej inspiracje, to przenika Irons in the Fire, set z ukłonami i hołdami złożonymi między innymi Marvelettes, Aretha Franklin, Donny Hathaway i Johnowi Lennonowi, a także chórki z Temptations.  

Teena wzięła przykład z „Rapture” Blondie, by rapować w trzecim soulowym hicie „Square Biz”, w którym odwołuje się do kilku dodatkowych wpływów. It Must Be Magic, który osiągnął 23 miejsce na głównej liście albumów Billboard   wówczas najlepiej sprzedające się wydawnictwo Teeny - był pierwszym albumem Teeny, który otrzymał złoty certyfikat RIAA i był nominowany do nagrody Grammy w kategorii Najlepszy wokal R&B Performance, Female (wygrana w tym roku przez Franklin ). 

Pomimo rosnącego stosu wyróżnień, relacje Teeny z Motown stały się tak napięte, że przejawiały się w procesie sądowym i inicjatywie Brockert (lub Teena Marie Law), która stanowi, że wytwórnia nie może utrzymywać artysty w ramach kontraktu, jednocześnie wstrzymując nowe nagrania tego artysty. (Teena zauważyła później, że pomogło to Lutherowi Vandrossowi i Mary Jane Girls wyjść z podobnych sytuacji związanych z wytwórnią).

Lata w Epic

  Teena opuściła Motown i podpisała umowę z Epic, która umożliwiła jej również założenie własnej firmy wydawniczej. Jej druga era wytwórni rozpoczęła się w 1983 roku od Robbery, pierwszego albumu, na który sama napisała cały materiał. Dodając trochę więcej rocka i latynoskiego jazzu do swojego miksu, Teena otrzymała również niewielką pomoc od Patrice'a Rushena i Stanleya Clarke'a, a dzięki „Fix It” i „Midnight Magnet” wypuściła dwa kolejne hity do Top 40 listy Billboard's Black Chart. Popowy sukces był dla Teeny nieuchwytny, ale zapewniła sobie pierwsze miejsce w pierwszej dziesiątce listy Hot 100 dzięki głównemu singlowi z następnego albumu. „Lovergirl” osiągnął czwarte miejsce, napędzając rockowego rodzica LP Starchild do złotego statusu i przyniósł Teenie drugą nominację do nagrody Grammy w kategorii Best R&B Vocal Performance, Female. Nagrodę ponownie zdobyła Aretha Franklin,   filmem „Freeway of Love” ,współautorem scenariusza i producentem  był Narada Michael  Walden , przypadkowo należący do gwiazdorskiej obsady drugoplanowej Starchild, w której znaleźli się Ronnie McNeir i Leon Ware. 

Po tym, jak wyprodukowała i napisała dla Q.T. Hush, jej zespołu wspierającego w Epic, wybrała jeszcze cięższe brzmienie dla Emerald City   w 1986 roku. . Te trzy ostatnie płyty Epic dały siedem singli, w tym   klasyczną balladę „Ooo La La La”, która znalazła się na szczycie list przebojów Hot Black Singles, interpolując następną dekadę w „Fu-Gee-La” Fugees. 

Dalsze lata 

 Passion Play, wydany własnym sumptem w 1994 roku, poprzedziła kilkuletnia przerwa i kolejne dziesięć lat minęło, zanim Teena wydała kolejny album. Teena poświęciła większość tego czasu na wychowanie córki. Na początku 2000 roku artysta znalazł mało prawdopodobną, choć bardzo gościnną wytwórnię Cash Money Records, odnoszącą ogromne sukcesy wytwórnię rapową z siedzibą w Nowym Orleanie. Dla Cash Money wydała La Doña w 2004r i Sapphire w 2006r. Oba weszły na trzecie miejsce na liście R&B / hip-hop. Ten pierwszy zajął również szóste miejsce na głównej liście albumów, co było najwyższym wynikiem Teeny, i zawierał jej trzecie nagranie nominowane do nagrody Grammy, „I'm Still in Love”. Sesje Cash Money zrobiły miejsce na gościnne występy między innymi Ricka Jamesa, Geralda Leverta, Smokeya Robinsona, MC Lyte i córki Teeny, Alii Rose.  

Swobodna współpraca była kontynuowana w Congo Square, wydaniu Stax z 2009 roku z George'em Duke'em, Shirley Murdock, Howardem Hewettem i Faith Evans na pokładzie. 

Śmierć i nagrania pośmiertne

 26 grudnia 2010 roku Teena zmarła z przyczyn naturalnych. Przez sześć lat, do miesiąca przed śmiercią, cierpiała na drgawki po uderzeniu w głowę spadającą ramą obrazu podczas snu w pokoju hotelowym. Pojawiły się liczne antologie, wznowienia i wydania pośmiertne. First Class Love: Rare Tee skompilował sesje Motown przed debiutem na dwóch płytach i został wydany w 2011 roku. Ostatnie nagrania studyjne Teeny, pod nadzorem Alii Rose, zostały wydane dwa lata później jako Beautiful. John Morales Presents Teena Marie: Love Songs & Funky Beats, utworzony w 2021 roku, oferował  nowe remiksy hitów i starsze nagrania z wykorzystaniem oryginalnych taśm studyjnych.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
I'm A Sucker For Your Love/Deja Vu (I've Been Here Before)	Teena Marie	08.1979	43[8]	102[3]	Gordy 7169	[written by Rick James][produced by Rick James, Art Stewart][8[21].R&B Chart]
Don't Look Back	Teena Marie	10.1979	-	-	Gordy 7173	[written by W. Robinson, R. White][produced by Rick James, Art Stewart][91[4].R&B Chart]
Can It Be Love/Too Many Colors (Tee's Interlude)	Teena Marie	03.1980	-	-	Gordy 7180	[written by T. Marie, D. Wedlaw][produced by Richard Rudolph][57[9].R&B Chart]
Behind The Groove/You're All The Boogie I Need	Teena Marie	05.1980	6[10]	-	Gordy 7184	[written by T. Marie, R. Rudolph][produced by Richard Rudolph, Teena Marie][21[13].R&B Chart]
I need your lovin'/Irons In The Fire	Teena Marie	11.1980	28[6]	37[14]	Gordy 7189	[written by T. Marie][produced by Teena Marie][9[23].R&B Chart]
Young Love/First Class Love	Teena Marie	02.1981	-	-	Gordy 7194	[written by T. Marie][produced by Teena Marie][41[10].R&B Chart]
Square biz	Teena Marie	07.1981	-	50[13]	Gordy 7202	[written by T. Marie, A. McGrier][produced by Teena Marie][3[19].R&B Chart]
It Must Be Magic/Yes Indeed	Teena Marie	10.1981	-	-	Gordy 7212	[written by T. Marie][produced by Teena Marie][30[9].R&B Chart]
Portuguese Love/The Ballad Of Cradle Rob And Me	Teena Marie	11.1981	-	-	Gordy 7216	[written by T. Marie][produced by Teena Marie][54[10].R&B Chart]
Fix It (Part 1)/Fix It (Part 2)	Teena Marie	10.1983	-	-	Epic 4124	[written by T. Marie][produced by Teena Marie][21[12].R&B Chart]
Midnight Magnet	Teena Marie	12.1983	-	-	Epic 04271	[written by T. Marie][produced by Teena Marie][36[15].R&B Chart]
Dear Lover/Playboy	Teena Marie	04.1984	-	-	Epic 04415	[written by T. Marie][produced by Teena Marie][77[4].R&B Chart]
Lover girl	Teena Marie	12.1984	76[3]	4[24]	Epic 04619	[written by T. Marie][produced by Teena Marie][9[19].R&B Chart]
Jammin'	Teena Marie	04.1985	-	81[3]	Epic 04738	[written by T. Marie][produced by Teena Marie][45[10].R&B Chart]
Out On A Limb/Starchild	Teena Marie	06.1985	-	-	Epic 04943	[written by T. Marie][produced by Teena Marie][piosenka z filmu "The Goonies"][56[9].R&B Chart]
14K	Teena Marie	10.1985	-	-	Epic 05599	[written by T. Marie][produced by Teena Marie][87[3].R&B Chart]
Lips To Find You	Teena Marie	05.1986	-	-	Epic 05872	[written by T. Marie, Bendrix][produced by Teena Marie][28[12].R&B Chart]
Love me down easy	Teena Marie	09.1986	-	-	Epic 06292	[written by T. Marie][produced by Teena Marie, Larkin Arnold][76[4].R&B Chart]
Ooo La la la/Sing One To Your Love	Teena Marie	03.1988	74[4]	85[5]	Epic 07708	[written by T. Marie, A. McGrier][produced by Teena Marie, Allen McGrier][1[1][16].R&B Chart]
Work It	Teena Marie	05.1988	-	-	Epic 07902	[written by T. Marie][produced by Teena Marie][10[14].R&B Chart]
Here's Looking At You	Teena Marie	09.1990	-	-	Epic 73 494	[written by T. Marie][produced by Teena Marie][11[12].R&B Chart]
If I Were A Bell	Teena Marie	11.1990	-	-	Epic 73 616	[written by T. Marie][produced by Teena Marie][8[19].R&B Chart]
Since Day One	Teena Marie	11.1990	69[2]	-	Epic 6564297 [UK]	[written by Jazzie B, M. McEvoy, T. Marie][produced by Jazzie B.]
Just Us Two	Teena Marie	03.1991	-	-	Epic 73 675	[written by James Reese, T. Marie][produced by Teena Marie][42[11].R&B Chart]
Still in love	Teena Marie feat. Baby	05.2004	-	70[20]	Cash Money	[produced by Mannie Fresh, Teena Marie][sample z :What A wonderful thing love is"-Al Green][23[32].R&B Chart]
A Rose By Any Other Name	Teena Marie feat. Gerald Levert	10.2004	-	97[2]	Cash Money 003428	[written by T. Marie][produced by Teena Marie,James Allen][53[20].R&B Chart]
Ooh Wee	Teena Marie	03.2006	-	125	Cash Money	[written by Doug Grigsby, Teena Marie][produced by Doug Grigsby, Teena Marie][32[21].R&B Chart]
Can't Last a Day	Teena Marie with Faith Evans	04.2009	-	-	Stax	[written by Teena Marie][produced by Teena Marie][41[20].R&B Chart]
You Baby	Teena Marie	10.2009	-	-	Stax	[100[1].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Wild and peaceful	Teena Marie	03.1979	-	94[20]	Gordy 986	[produced by Rick James & Art Stewart]
Lady T	Teena Marie	02.1980	-	45[23]	Gordy 992	[produced by Richard Rudolph]
Irons in the fire	Teena Marie	07.1980	-	38[29]	Gordy 997	[produced by Teena Marie]
It must be magic	Teena Marie	05.1981	-	23[25]	Gordy 1004	[gold-US][produced by Teena Marie]
Robbery	Teena Marie	11.1983	-	119[24]	Epic 38 882	[produced by Teena Marie]
Starchild	Teena Marie	12.1984	-	31[35]	Epic 39 528	[platinum-US][produced by Teena Marie]
Emerald City	Teena Marie	07.1986	-	81[11]	Epic 40 318	[produced by Teena Marie]
Naked to the world	Teena Marie	04.1988	-	65[13]	Epic 40 872	[produced by Teena Marie]
Ivory	Teena Marie	10.1990	-	132[10]	Epic 45 101	[produced by Teena Marie]
La Doña	Teena Marie	05.2004	-	6[21]	Cash Money CI 002552	[produced by Teena Marie]
Sapphire	Teena Marie	05.2006	-	24[10]	Cash Money 006468	[produced by Ronald Williams, Bryan Williams, Teena Marie]
Congo Square	Teena Marie	06.2009	-	20[6]	Stax 31320	[produced by Teena Marie, Doug Grigsby, Terri Lyne Carrington]]
Beautiful	Teena Marie	01.2013	-	63[1]	UMe 16983	[produced by Teena Marie, Doug Grigsby, Stan Davis]

Falco

Falco, właśc. Johann (Hans) Hölzel (ur. 19 lutego 1957r w Wiedniu, zm. 6 lutego 1998 w Puerto Plata) – austriacki wokalista i muzyk. Znany jako wykonawca utworów takich, jak "Der Kommissar", "Rock Me Amadeus", "Jeanny" czy "Out Of The Dark".
Hans Hölzel urodził się 19 lutego 1957 w Wiedniu w dzielnicy Margareten jako jedyny z trojaczków, który przeżył. Jego matka Maria była wówczas pracownicą pralni, zaś ojciec Alois – niewykwalifikowanym robotnikiem. Rodzice bardzo wcześnie zauważyli muzyczny talent syna. Na czwarte urodziny kupili mu pianino i wysłali go na naukę gry do dr Bodem, która szybko potwierdziła spostrzeżenia rodziców. Niedługo potem profesor wiedeńskiej Akademii Muzycznej nazwał Hansa „małym Mozartem".
 W 1963 roku rozpoczął naukę w katolickiej szkole podstawowej, gdzie w grudniu tego samego roku podczas świątecznej uroczystości pierwszy raz wystąpił publicznie grając walca „Nad pięknym modrym Dunajem", a na bis „Wiedeńską krew" (te słowa wiele lat później umieścił w tytule jednej ze swoich piosenek i zilustrował bardzo „krwawym" wideoklipem). W 1967 kontynuował naukę w Rainergymnasium.
 W 1968 Alois Hölzel odszedł od rodziny. Od tamtego czasu Hansa wychowywały trzy kobiety – matka, babcia i sąsiadka, którą nazywał "Schlintzi". W wieku 16 lat opuścił szkołę. Przez jakiś czas chwytał się różnych zajęć, kupił też swoją pierwszą gitarę basową i jako basista zaczął występować z grupą Umspannwerk. Poza tym przez trzy semestry uczęszczał do Wiedeńskiego Konserwatorium Jazzowego. Hans Hölzel staje się Falco .
 W 1977 roku Hans Hölzel wyjechał do Berlina Zachodniego, w ślad za swoim idolem, Davidem Bowie. Spędził tam ponad rok, grając w różnych rockowych kapelach. Po powrocie do Wiednia rozpoczął występy w grupie Hallucination Company, tzw. teatrze rockowym. W tym czasie też, podczas jednej z tras koncertowych, nazwał się „Falco" na cześć NRD-owskiego skoczka narciarskiego, Falko Weisspfloga. Niedługo potem Stefan Weber, lider kultowego w Austrii anarchistycznego teatru rockowego Drahdiwaberl, zaprosił do współpracy kilku muzyków z Hallucination Company, w tym Falco.
 Pierwszym krokiem Hansa Hölzela do sukcesu był jego autorski utwór "Ganz Wien", satyra na zjawisko narkomanii, napisana w 1979r. Używana z początku jako przerywnik na koncertach Drahdiwaberl, z czasem stała się przebojem wiedeńskiej sceny nowej fali. Falco zwrócił na siebie uwagę Markusa Spiegla, ówczesnego szefa wytwórni płytowej GIG Records, który podpisał kontrakt z nim jako artystą solowym oraz przedstawił go kompozytorowi Robertowi Pongerowi.
Współpraca Falco z Pongerem zaowocowała najpierw singlem "Der Kommissar", który stał się sztandarowym utworem Neue Deutsche Welle i obiegł świat w ilości 7 mln egzemplarzy. Następnie – album Einzelhaft, również wielki sukces, który z 25-letniego artysty uczynił międzynarodową gwiazdę i milionera.
 Dla Falco ten nagły awans oznaczał przede wszystkim stres, że nie uda mu się ponownie przeskoczyć wysoko ustawionej poprzeczki i szybko odejdzie w zapomnienie. Wówczas zaczęły się jego pierwsze problemy alkoholowe. Następna płyta - Junge Roemer - w porównaniu z poprzednią okazała się niewypałem, chociaż obecnie jest uważana za wręcz kultową. Wydarzeniem bez precedensu było pierwsze w historii niemieckojęzycznego popu sfilmowanie płyty w pełnometrażowym show dla telewizji pt. Helden von heute.
 W 1985 roku Hans opuścił Roberta Pongera i rozpoczął współpracę z braćmi Bolland.  Ówczesna popularność filmu Miloša Formana pt. Amadeusz zainspirowała Falco do napisania piosenki ukazującej postać Mozarta od zupełnie nowej strony. Muzykę skomponowali Rob i Ferdi Bolland. "Rock me Amadeus" natychmiast opanował austriackie i niemieckie listy przebojów, w jakiś czas później stał się też numerem 1 w Wielkiej Brytanii, zaś w marcu 1986 jako pierwszy w dziejach artysta niemieckojęzyczny Falco zajął z tym utworem pierwsze miejsce w USA.
 Następny singel z albumu Falco 3 - "Vienna calling" wspiął się tam na miejsce 18., zaś sam album na amerykańskiej liście LP – na miejsce 3. Kolejnym wielkim sukcesem, chociaż już nie na skalę światową, okazał się utwór "Jeanny" – wówczas bojkotowany przez stacje radiowe i telewizyjne za propagowanie przemocy stał się największym skandalem 1986r w Niemczech, a także największym przebojem tego roku. Latem 1985, w czasie, gdy "Rock me Amadeus" święcił wczesne triumfy, Hans Hölzel poznał w Grazu swoją późniejszą żonę, Isabellę Vitkovič, która jeszcze wówczas była zamężna z kim innym. Mimo to zostali parą i niemal natychmiast Isabella oświadczyła, że jest w ciąży.
 13 marca 1986 roku na świat przyszła Katharina Bianca. Falco miał nadzieję, że w jego życie dziecko wniesie spokój i stabilizację. Zadedykował Katharinie swój czwarty, bardzo ciepły w tonacji, album Emotional, z drugą częścią "Jeanny" pt. "Coming Home – Jeanny po roku".
 Pod koniec 1987 Falco nagrał w duecie z Brigitte Nielsen  singel "Body next to body". To przedsięwzięcie nie zakończyło się artystycznym sukcesem, a jedynie krótkotrwałym romansem. Także kolejna płyta, Wiener Blut stworzona przy współpracy częściowo z duetem producentów Mende/de Rouge i częściowo z Bollandami cieszyła się bardzo niewielkim zainteresowaniem odbiorców. Po zaledwie jednym koncercie anulowano zaplanowaną na 1988 rok trasę koncertową Falco.
17 lipca 1988 Isabella Vitkovič i Falco wzięli w Los Angeles cichy ślub, o którym nie wiedziała nawet matka Hansa. Falco twierdził, iż zrobił to dla dobra dziecka, ale już po 309 dniach małżeństwa wzięli rozwód. W 1990 roku Falco, znowu wraz z Robertem Pongerem, producentem pierwszych dwóch płyt, nagrał nowatorską płytę Data de groove, która jednak przeszła bez echa. Dopiero w 1992 album Nachtflug został doceniony.
 Ten sukces nie mógł się równać z poprzednimi, był to jednak udany powrót. Falco wyruszył w pierwszą od sześciu lat trasę koncertową i 27 lipca 1993 wystąpił w Wiedniu na Donauinselfest (święto obchodzone na wyspie na Dunaju) przed 100.000 widzów, dając najlepszy koncert w swojej karierze. W tym samym roku też dowiedział się, że nie jest biologicznym ojcem Kathariny Bianki.

 W 1995 roku pod pseudonimem T>>MA ponownie powrócił na top z singlem "Mutter, der Mann mit dem Koks ist da" utrzymanym w stylu techno. W tym samym roku prowadził też warsztaty w Wiedeńskiej Szkole Poezji (Schule für Dichtung). Ostatnim wydanym za jego życia singlem był "Naked" z 1997, wyprodukowany przez Torstena Boergera.
 Wiosną 1996 Falco przeniósł się do Dominikany, gdzie zamieszkał w willi w Hazienda Resort w miasteczku Puerto Plata. Przez blisko dwa lata pracował nad nowym albumem, który pierwotnie miał nosić tytuł Egoisten. Ciągle był niezadowolony z ostatecznego brzmienia nagrań, ulepszał je i zmieniał. Nie do końca wiadomo, czy płyta Out of the dark (into the light), jak ją ostatecznie nazwano, była zgodna z jego zamierzeniami, gdyż 6 lutego 1998 Falco zginął w wypadku.
Około godziny 16.40 wjechał samochodem Mitsubishi Montero w rozpędzony autobus na szosie w Puerto Plata. Podczas obdukcji we krwi stwierdzono 1,5‰ alkoholu, tetrahydrokannabinol oraz wyjątkowo dużą ilość kokainy. Był jedyną ofiarą tego wypadku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Rock Me Amadeus (The American Edit)/Urban Tropical	Falco	03.1986	1[1][15]	1[3][17]	A&M AM 278	[written by R. Bolland, F. Bolland, Falco][produced by Rob Bolland, Ferdi Bolland]
Vienna Calling /America	Falco	05.1986	10[9]	18[14]	A&M AM 318	[written by R. Bolland, F. Bolland, Falco][produced by Rob Bolland, Ferdi Bolland]
Jeanny	Falco	07.1986	68[4]	-	A&M AM 333	[written by R. Bolland, F. Bolland, Falco][produced by Rob Bolland, Ferdi Bolland]
The Sound Of Musik	Falco	09.1986	61[3]	-	WEA U 8591	[written by R. Bolland, F. Bolland, Falco][produced by Rob Bolland, Ferdi Bolland, F.F.R.]
Emotional	Falco	05.1987	85[3]	-	No-Label MIUCT 0589	[written by R. Bolland, F. Bolland, Falco][produced by Rob Bolland, Ferdi Bolland]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Einzelhaft	Falco	05.1983	-	64[13]	A&M 4951	[produced by Robert Ponger, Falco]
Falco 3	Falco	04.1986	32[15]	3[27]	A&M 5105	[gold-US][produced by Bolland & Bolland]