Z archiwum...rocka : kwietnia 2021

czwartek, 15 kwietnia 2021

Hood Robert

Hood Robert(ur. 1965w Detroit) amerykański producent muzyki techno i dj. Nagrywał po pseudonimami: Monobox, Inner Sanctum, The Vision. Albumy nagrane z Jeffem Millsem sygnował inicjałami H&M. W latach 90-tych założył z M. Banksem i J. Millsem grupę Underground Resistance.

Hood w 1992 roku wydał album „Minimal Nation”, który stał się inspiracją dla twórców minimal techno. W 1994 roku założyłwytwórnię M-Plant w Detroit ale także tworzył muzykę dla różnych wytwórni m.in. Tresor, Axis Records, Logistic, Peacefrog Records i NSC Records. W 2009 roku został pastorem.Jego pierwszy utwór inspirowany gospelem „We Magnify His Name” został wydany w ramach projektu Floorplan.

Energy 52

Energy 52 to niemiecki projekt muzyki trance w składzie: Paul Schmitz-Moormann (aka Kid Paul) i Harald Blüchel (aka Cosmic Baby). W latach1991–1993 jako Energy 52 wydali serię singli: „Expression” / „Eternity” / „The Bassline”, „State of Mind” (1991) i „Weak” (1993).

Najważniejszym hitem grupy okazała się kompozycja „Café del Mar” z 1993 roku, która wyszła w wytwórni Eye Q Records. Tytuł piosenki Café del Mar” nawiązuje do baru na Ibizie. Tę piosenkę remiksowali m.in. Ricardo Villalobos, Tall Paul.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Cafe' Del Mar	Energy 52	08.1997	24[13]	-	All Around The World 12GLOBE 338	[written by Paul M.][produced by Cosmic Baby, Paul M.]
Cafe' Del Mar '98	Energy 52	07.1998	12[14]	-	Hooj Choons HOOJ 64CD	[written by Paul M.][produced by Cosmic Baby, Paul M.]

poniedziałek, 12 kwietnia 2021

Secret Ties

Najbardziej znana ze swojego przeboju klubowego z 1986 roku „Dancin 'in My Sleep”, Secret Ties była grupą z San Diego, która preferowała latynoskie podejście do dance-popu. Secret Ties, które zostało założone przez producenta / autora piosenek / klawiszowca Briana Soaresa w 1985 roku, miało tendencję do radzenia sobie dobrze wśród młodych Latynosów, którzy lubili latynoskich artystów freestyle, takich jak Exposé, Sweet Sensation, TKA i Cover Girls.

Ale dance-pop Secret Ties nie był tak naprawdę freestylem i nie brzmiał jak żaden z tych mieszkańców Wschodniego Wybrzeża. Soares cenił salsę afro-kubańską, ale w przeciwieństwie do Nayobe czy Sandee pozostawał pod silnym wpływem brazylijskiej muzyki. Secret Ties, w skład której weszły Linda Harmon, Cheryl Ford i Christina Veronica, podpisało kontrakt z małą wytwórnią Night Wave z Los Angeles w 1986 roku.

W tym samym roku Night Wave wydała pierwszy singiel grupy,„Dancin 'in My Sleep”, który stał się głównym hitem klubowym i był wielokrotnie emitowany na stacjach przyjaznych dance-popowi. W następnym roku Night Wave wydała debiutancki album Secret Ties, All Through the Night . Poza współproducentem albumu Soares napisał większość piosenek, w tym „Dancin 'in My Sleep” i kolejny singiel „One Night”. Okazało się, że Secret Ties nie ma długowieczności - w 1988 roku grupa się rozpadła.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Dancin In My Sleep/Do You Wanna Love	Secret Ties	12.1986	-	91[5]	Nightwave 9201	[written by Brian Soares][produced by Gerry Caples][29[6].Hot Disco/Dance;Night Wave 9201 12"]
One Night	Secret Ties	05.1987	-	-	Nightwave 9206	[written by Brian Soares][produced by Brian Soares, Gerry Caples][46[3].Hot Disco/Dance;Night Wave 9206 12"]

Secrets

Założona w Cleveland na początku lat 60-tych grupa - Jackie Allen Schwegler, Karen Cray Cipriana, Carole Raymond McGoldrick i Patty Miller - po raz pierwszy nazwała siebie Sonnets, kiedy ich pianista spojrzał na swój fortepian Sonnet i zasugerował to jako nazwę.

W 1963 roku Tom King, lider lokalnej grupy Starfires (która później została Outsiders), poprosił dziewczyny o zrobienie pięciu show z towarzyszącymi im Starfires. To właśnie po jednym z tych występów Redda Robbins, promotor talentów, zaproponowała, że będzie ich reprezentować, organizując spotkanie z Johnnym Madarą i Davidem White, producentami z filadelfijskiej wytwórni Chancellor Records.

Madara i White napisali "At the Hop" i "Rock and Roll Is Here to Stay" Danny & the Juniors, "You Don't Own Me" Lesley Gore, a także sami byli członkami Spokesmen. Sprowadzili grupę do wytwórni Mercury, która ostatecznie nagrała dwie piosenki, trafiając do pierwszej dwudziestki z przebojem „The Boy Next Door”, który trafił na listy przebojów pod koniec grudnia 1963 roku. Nagrał trzy nieudane single dla wytwórni i wystąpili na żywo, zanim rozstali się w 1965r.

Grupa miała dwie interesujące ciekawostki muzyczne. Została zarezerwowana na występ na American Bandstand w weekend 22 listopada 1963 roku, który został odwołany z powodu zabójstwa Johna F.Kennedy'ego i byli ostatnią grupą, która pojawiła się na American Bandstand wiosną 1964 roku, zanim Bandstand przeniosła się z Filadelfii do Los Angeles. McGoldrick i Miller przez rok tworzyły duet o nazwie The Memories. We wczesnych latach 90-tych wszyscy z oryginalnych Secrets przegrupowali się, by wystąpić na ich 30. zjeździe licealnym.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Boy Next Door/ Learnin' To Forget	Secrets	11.1963	-	18[10]	Philips 40146	[written by J. Madara, D. White][produced by J. Madara, D. White, Lee]

Brady Seals

Brady Seals (urodzony 29 marca 1969r) to amerykański artysta muzyki country. Jest kuzynem Jima Sealsa (z Seals & Crofts) i Dana Sealsa , Johnny'ego Duncana i siostrzeńcem Troy Seals . Seals zadebiutował w 1988 roku jako wokalista i klawiszowiec w sekstecie Little Texas , z którym nagrywał do swojego odejścia pod koniec 1994 roku. Od tego czasu do 2002 roku nagrywał jako wokalista solowy, wydając trzy albumy studyjne i notując przeboje w Top 40 na listach przebojów country z „Another You, Another Me”. W 2002 roku Seals założył kwartet Hot Apple Pie , w którym nagrał jeden album studyjny i umieścił trzy single na listach przebojów . Czwarty album solowy,Play Time , został wydany w 2009 roku przez Star City.

Seals wychował się w muzycznym domu w Cincinnati w Ohio, na przedmieściach Fairfield . Zaczął grać na pianinie i pisać piosenki w wieku dziewięciu lat, a w wieku 16 lat występował w zespole licealnym. Niedługo potem Seals opuścił dom. Trafił do Nashville i wraz z przyjacielem i innym muzykiem Del Grey'em dołączył do grupy Little Texas .

Seals spędził sześć lat z Little Texas, grając na klawiszach i współautorem wszystkich najważniejszych hitów zespołu. Pod koniec 1994 roku, krótko po wydaniu trzeciego albumu, Kick a Little , Seals opuścił grupę i rozpoczął karierę solową. Podpisał kontrakt z Reprise Records i wydał swój debiutancki album, The Truth , w 1996 roku. Wyprodukował dla niego trzy single, w tym jego jedyny solowy hit z 40-tki „Another You, Another Me” pod numerem 32. Kolejny album zatytułowany Brady Seals , został wydany w 1998 roku przez wytwórnię macierzystą Reprise Records, Warner Bros. Records , Thompson Street z 2003 roku , wydany przez Image Entertainment

Seals założył zespół Hot Apple Pie . Ten zespół nagrał debiutancki debiutancki album dla DreamWorks Records i umieścił trzy single na liście country, w tym na numer 26 „Hillbillies”. Czwarty album Sealsa , Play Time , został wydany w 2009 roku przez StarCity Recording Company.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Another You, Another Me/You Can Have Your Way With Me	Brady Seals	01.1997	-	91[4]	Reprise 17615	[written by Troy Seals, Will Jennings][produced by Rodney Crowell, Brady Seals][32[7].Country Chart]

Johnny Sea

Wokalista i okazjonalny aktor, urodzony 15 lipca 1940 roku w Gulfport w stanie Mississippi jako John Allan Seay, Jr. Johnny Sea nagrał swój pierwszy album w 1958 roku, kiedy zadebiutował w Louisiana Hayride. W Shreveport (Luizjana) pozostał do 1960 roku, a następnie przeniósł się do Nashville (Tennessee). Miał kilka hitów i był nominowany do nagrody Grammy.

Johnny Sea miał kilka hitów country w 1959 roku i kilka w połowie lat sześćdziesiątych. Urodzony jako John Allan Seay, Jr. w Gulfport, Mississippi, wychowywał się w Atlancie w stanie Georgia. Zaczął w wieku 17 lat, kiedy wygrał stanowy konkurs talentów. Podczas finału wytwórnia płytowa usłyszała śpiew młodego Sea i zaproponowała mu kontrakt, podczas gdy inna wytwórnia podpisała kontrakt z Louisiana Hayride . Pozostał tam dwa lata przed debiutem w Grand Ole Opry . Sea po raz pierwszy pojawił się na listach przebojów country w 1959 roku, gdzie umieścił w pierwszej piętnastce singla NRC, „Frankie's Man Johnny”. Jego kontynuacja z 1960 roku, „Nobody's Darling but Mine”, wypadła równie dobrze. Kiedy jego kariera zwolniła, Sea skierował się na zachód, aby zostać kowbojem, mieszkając w różnych obszarach, od Los Angeles po Pawhuska w Oklahomie.

Sea powrócił do nagrywania w 1964 roku, kiedy „My Baby Walks All Over Me” dotarł do pierwszej trzydziestki. Rok później miał kolejny hit z „My Old Faded Love”. Ten sukces zapewnił mu kontrakt z Warner Brothers i jego największy przebój „Day for Decision” w 1966 roku. Piosenka, będąca odpowiedzią na hymn protestacyjny Barry'ego McGuire'a „Eve of Destruction”, nie tylko znalazła się w pierwszej piętnastce list przebojów. , ale także trafiła do Top 40 na listach przebojów muzyki pop. W 1967 r. Przeniósł się do Columbii, gdzie powrócił do swojego prawdziwego imienia, Johnny Seay, i miał niewielki hit w 1968 r. „Goin 'to Tulsa”. W tym samym roku pojawił się również po raz ostatni na liście przebojów z „Three Six Packs, Two Arms and a Juke Box”. Później tego samego roku napisał piosenkę o swoich pechowych sąsiadach, Yorksach, „Willie's Drunk and Nellie”s Dyin '”, co doprowadziło do artykułu o nich w Life .

Sea później wyjechał, by zostać kowbojem w Justiceburgu w Teksasie. W 2003 roku Sea zadebiutował na płycie kompaktowej, kiedy Collectables ponownie wydała jego album z 1966r, Day for Decision.
Johnny Sea zginął w katastrofie lotniczej w pobliżu West w Teksasie 14 maja 2016 r.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Frankie's Man, Johnny/Loneliness	Johnny Sea	04.1959	-	-	NRC 019	[13[9].Country Chart]
Nobody's Darling But Mine/My Time To Cry	Johnny Sea	02.1960	-	-	NRC 049	[written by Jimmie Davis][13[8].Country Chart]
My Baby Walks All Over Me/There's Another Man	Johnny Sea	05.1964	-	-	Philips 40164	[written by Billy Mile][27[7].Country Chart]
My Old Faded Rose/It's A Shame	Johnny Sea	05.1965	-	-	Philips 40267	[written by J. Cash, J. Carter][produced by Jerry Kennedy][19[12].Country Chart]
Day For Decision/Mary Rocks Him To Sleep	Johnny Sea	06.1966	-	35[6]	Warner Bros. 5820	[written by Allen N. Peltier][produced by Gene Nash][14[9].Country Chart]
Three Six Packs, Two Arms And A Juke Box/I Loved Her Fine For A Time	Johnny Sea	11.1968	-	-	Columbia 44634	[written by C. Putman, R. Lane][produced by Bob Johnston][32[6].Country Chart]

83.1986

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
-	147[2]	WEarner 1659	[produced by Dick Glasser]

poniedziałek, 5 kwietnia 2021

Gloria Scott

Gloria Scott ( ur. Port Arthur, Teksas , 26 lutego 1946r) to amerykańska wokalistka soul.
Jej pierwsze nagranie „ I Taught Him ”,jako

„Gloria Scott and the Tonettes”, napisane i wyprodukowane przez Sylvestra Stewarta (lepiej znanego jako Sly Stone ), zostało wydane w 1964 roku.

Miała wtedy kontrakt z Barrym White'em , który wyprodukował album What Am I Gonna Do z 1974 roku oraz singiel Just as Long as You 're Together (In My Life There Will Never Be Another), który dotarł do pierwszej dwudziestki na wielu listach przebojów. Nagrała drugi album z aranżerem HB Barnumem, ale nie został on wydany.

Była członkiem The Ikettes i wokalistką w tle dla Mary Wilson (z Supremes ).

Scott regularnie występuje w The Baltic Soul Weekender w Niemczech.

Jej pierwszy singiel został napisany i wyprodukowany przez Sylvestra Stewarta, lepiej znanego jako Sly Stone : „Gospel Singer Gloria Scott and the Tonettes wydał I Taught Him z Sly w 1964 roku. Przypominał dziewczęce grupy takie jak Martha and the Vandellas , The Shirelles i The Ronettes , Warner Brothers wybrał ten singiel do dystrybucji . W wywiadzie dla Christiana Johna Wikane'a z Popmatters Scott mówi: „On [Sly] po prostu wziął mnie pod swoje skrzydła. Śpiewałam w Cow Palace. Sly, jego siostra i jego kuzyn LaTanya poparli mnie i zostali nazwani Tonettes: Gloria Scott & Tonettes ”.

Następnie została członkiem The Ikettes . Tina Turner mówi w swojej autobiografii: „Po tym, jak [poprzedni Ikettes] Robbie, Jessie i Venetta odeszły, Ike szybko zgarnął dwie niedoświadczone dziewczyny z LA, Maxine Smith i Pat „ PP ”Arnold , oraz młodą piosenkarkę klubową z Palo Alto o imieniu Gloria Scott. ”.

Później poznała i podpisała 7-letni kontrakt z Barrym White . White wyprodukował i zaaranżował jej jedyny album, What Am I Gonna Do , który został wydany w 1974 roku. Dwa utwory zostały wydane jako single. Album wyróżnia się jako drugi wydany przez Casablanca Records - numer etykiety NB0002 (NB0001 był wydany przez KISS ). W tym czasie Warner Brothers dystrybuował album w wielu krajach.

Jej singiel „Just as Long as We're Together (In My Life There Will Never Be Another)” również został wyprodukowany przez Barry'ego White'a. Ta piosenka zadebiutowała na 14 miejscu listy przebojów Hot Dance , 16 na liście Billboard (22 lutego 1975) Hot Soul Singles i na amerykańskiej liście R&B . Został on odtworzony w słynnym programie telewizyjnym Soul Train .

Pomimo 7-letniego kontraktu z Barrym White'em i (pośrednio) z Casablanką, jej kariera nie nabrała rozpędu. Drugi album, który nagrała z aranżerem HB Barnumem, nie został wydany. Mimo wszystkich swoich solowych sukcesów Barry White był nie wywiązał się ze swojego kontraktu z Glorią Scott. Stał się jedną z najbardziej przełomowych postaci lat 70-tych, podczas gdy Scott zniknęła w zapomnieniu ”.

Jest uznawana za wokalistkę towarzyszącą na albumie Mary Wilson (z Supremes ) z 1979 r. , a na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych koncertowała z Mary i towarzyszącą jej wokalistką, Karen Jackson.

Scott występuje co roku od 2008 roku w The Baltic Soul Weekender w Niemczech. Jej wykonanie Help Me Get Off This Merry-Go-Round z udziałem Baltic Soul Orchestra zostało wydane jako singiel.

Gloria Scott urodziła się w Port Arthur, ale wychowała się w mieście Houston, zanim przeniosła się z rodziną do północnej Kalifornii, gdy była nastolatką. Po karierze muzycznej w San Francisco i Los Angeles spędziła 8 lat na Guam .

Obecnie mieszka w Lake County w Kalifornii .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
What Am I Gonna Do/What Shall I Do	Gloria Scott	04.1974	-	-	Casablanca 0005	[written by Thomas Anderson, Vance Wilson ][produced by Barry White][74[5].R&B Chart]
Just As Long As We're Together (In My Life There Will Never Be Another)/There Will Never Be Another	Gloria Scott	01.1975	-	-	Casablanca 815	[written by Barry White, Vance Wilson, Frank Wilson][produced by Barry White][14[14].R&B Chart][14[2].Hot Disco/Dance;Casablanca 815 12"]

Tim Scott

Tim Scott McConnell aka Tim Scott lub Ledfoot (ur. 25 marca 1958r) to amerykański wokalista i 12-strunowy gitarzysta, który występuje od 2007 roku pod nazwą Ledfoot i stworzył gatunek muzyczny gothic blues . Nazywa siebie „mistrzem gotyckiego bluesa”. Repertuar artysty składa się wyłącznie z samodzielnie napisanych piosenek.

Dwie z jego piosenek zyskały międzynarodową popularność dzięki innym artystom: „Swear” została nagrana przez Sheenę Easton na jej albumie A Private Heaven z 1984 roku .
Bruce Springsteen nagrał jedną z jego piosenek, „ High Hopes ”, na EP-kę Blood Brother (1996). Piosenka, wydana przez Springsteena jako singiel w listopadzie 2013 roku, nadała tytuł jego studyjnemu albumowi ze stycznia 2014 roku .

McConnell zaczął koncertować w wieku 15 lat. Swój pierwszy kontrakt nagraniowy podpisał z Sire Records w 1982. Następnie nagrał dla Geffen swoją następną płytę w 1985r, zatytułowaną „High Lonesome Sound”. McConnell stał na czele zespołu The Havalinas z Los Angeles . Zespół nagrał jeden album The Havalinas oraz album koncertowy o nazwie Go North .

Po rozpadzie The Havalinas McConnell nagrał serię solowych albumów i koncertował z zespołem. W 2007 roku wydał swój pierwszy album Ledfoot i zaczął intensywnie koncertować w Europie solo. Do dziś gra głównie solo w projekcie Ledfoot. Od 2010 roku Ledfoot utrzymywał bliskie muzyczne relacje z Ronni Le Tekrø, których kulminacją był album duetu z 2020 roku A Death Divine .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Swear	Tim Scott	10.1983	-	-	Sire 29554	[written by Tim Scott][produced by Richard Gottehrer][63[5].Hot Disco/Dance;Sire 29554 12"]

Nick Scotti

Domenico Nicola Aniello Scotti (ur. 31 maja 1966r), amerykański aktor, model i piosenkarz.

Scotti opuścił liceum, aby podróżować po świecie, aby rozpocząć karierę jako model. W wieku 17 lat przeprowadził się do Japonii, a w wieku 19 lat do Francji. W ten sposób stał się popularnym modelem płci męskiej. Na okładce Newsweeka pojawił się w czerwcu 1996 roku pod nagłówkiem „Biology of Beauty”.

Jego debiutancki album zatytułowany Nick Scotti, wydany w 1993 roku przez Reprise Records , zawiera dwie piosenki, które trafiły na listę Billboard Hot Dance Club Play . Pierwsza, „ Wake Up Everybody ”, była coverem przeboju Harolda Melvina & the Blue Notes z 1976 roku. Osiągnęła 9 miejsce na liście Club Play w maju tego roku i pozostała na liście przez jedenaście tygodni. Kolejny singiel „ Get Over ” został napisany przez Madonnę i Stephena Bray, a wyprodukowany przez Madonnę i Shepa Pettibone . „Get Over” osiągnął 33. miejsce na liście Club Play.

W latach 1996-1999 Scotti pełnił rolę kontraktową w operze mydlanej CBS The Young and the Restless , w której wcielił się w rolę mechanika samochodowego Tony Viscardiego . W 1997 roku zagrał w niezależnym filmie Kiss Me, Guido , w reżyserii Tony'ego Vitale'a. Za rolę w tym filmie otrzymał nagrodę Leonardo da Vinci od Beaux Arts Society, Inc. w kategorii aktor, debiut (film) w 1997 r. Inne filmy, w których wystąpił, to Bullet (1996) i Detroit Rock City (1999).

Scotti pojawił się w odcinkach programów telewizyjnych Sex and the City i Tracey Takes On..... . W 2004 roku poprowadził pokaz gotowania, mody i stylu życia w Style Network zatytułowany New York Nick .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Wake Up Everybody	Nick Scotti	04.1993	-	-	-	[written by Gene McFadden, John Whitehead, Victor Carstarphen][produced by Andres Levin, Benny Medina, Camus Maré Celli][9[11].Hot Disco/Dance; Reprise 40759 12"][#12 hit for Harold Melvin & The Blue Notes in 1976]
Get Over	Nick Scotti	08.1993	-	-	-	[written by Madonna, Stephen Bray][produced by Madonna, Shep Pettibone][33[4].Hot Disco/Dance; Reprise 40711 12"]

Sea Level

Sea Level to amerykański zespół jazz fusion z Macon w stanie Georgia, który mieszał jazz , blues i rock w latach 1976–1981. Oddział The Allman Brothers Band , Sea Level zaczął żyć własnym życiem, gdy narastały napięcia między Greggiem Allmanem i innymi członkami. powodując utratę dwóch członków założycieli ABB.

Po rozpadzie Allman Brothers Band, kiedy Gregg Allman i Dicky Betts odeszli, pozostali członkowie, którzy ewoluowali do Sea Level, to „We Three”, w skład którego wchodzą basista Lamar Williams , perkusista Jaimoe i pianista Chuck Leavell . Trio od czasu do czasu otwierało koncerty dla grupy w 1975 i 1976 roku. Trio dodało gitarzystę Jimmy'ego Nallsa i wzięło swoją nazwę od fonetycznej gry słów ich nowego lidera zespołu, Chucka Leavella: „C. Leavell”. Nieustannie koncertowali, eksperymentując i udoskonalając swoje brzmienie, ostatecznie podpisując kontrakt z Capricorn Records (dom Allman Brothers) i nagrywający swój debiutancki album w 1977 roku.

Po wydaniu pierwszego albumu, grupa powiększyła się o septet z udziałem Davisa Causeya ( gitara ), George'a Weavera ( perkusja) i Randalla Brambletta ( saksofony , instrumenty klawiszowe i wokal ). Ta konfiguracja nagrała drugi album grupy, Cats on the Coast , w 1978 roku (z pierwszym utworem „That's Your Secret”, osiągając 50 miejsce na liście Billboard Hot 100 ).

Do czasu wydania trzeciego albumu, On the Edge , Jaimoe i Weaver opuścili oba zespoły, których zastąpił Joe English. Sekstet Bramblett, Causey, English, Leavell, Nalls i Williams nagrał czwarty album, Long Walk on a Short Pier (1979), niepublikowany w Stanach Zjednoczonych od prawie dwudziestu lat, dodając perkusistę Matta Greeleya do ich piątego i ostatniego albumu, Ball Room , wydany przez Arista w 1980 roku. Album z największymi hitami (CD) zamknął ich dorobek, pomijając kilka występów na różnych kompilacjach (głównie Southern Rock ). Wystąpili także na koncertowym albumie Southern Rock z 1978 roku, który zawierał wersję koncertową „Grand Larceny”.
Leavell później okazał się bardzo poszukiwanym muzykiem sesyjnym i producentem , koncertując z Ericem Claptonem i ostatecznie stając się „stałym” muzykiem sesyjnym koncertującym z Rolling Stones .

W 1998 roku wydał swój debiutancki solowy LP, świąteczny album What's in That Bag? a ostatnio Forever Blue, który zawiera solowe wersje dwóch klasycznych kompozycji Sea Level: „Whole Lotta Colada” i „Song for Amy”. Wydał także Southscape , album z południowymi hymnami, który nawiązuje do jego południowych korzeni.

Lamar Williams zmarł na raka płuc 21 stycznia 1983 roku w wieku 34 lat.

Jimmy Nalls, który cierpiał na chorobę Parkinsona, zmarł 22 czerwca 2017 r. w wieku 66 lat.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Living In A Dream/ Sneakers (Fifty-Four)	Sea Level	02.1979	-	101[8]	Capricorn 0312	[written by R. Bramlett, D. Causey, A. Pearson][produced by Stewart Levine]
Sneakers (Fifty-Four)/Living In A Dream	Sea Level	03.1979	-	-	Capricorn 0312	[written by J. Nalls][produced by Stewart Levine][91[2].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Sea Level	Sea Level	03.1977	-	43[15]	Capricorn 0178	[produced by Stewart Levine]
Cats on the Coast	Sea Level	02.1978	-	31[16]	Capricorn 0198	[produced by Stewart Levine]
On The Edge	Sea Level	10.1978	-	137[16]	Capricorn 0212	[produced by Stewart Levine]
Ball Room	Sea Level	08.1980	-	152[6]	Arista 9531	[produced by Sea Level, Sam Whiteside]

niedziela, 4 kwietnia 2021

David Sea

David Sea pochodzi z Birmingham w stanie Alabama.

Został głównym wokalistą w swojej rodzinnej grupie gospel, zanim w 1970 roku założył David Sea & The Question Marks.

Później zmienili nazwę na David Sea & The Uptown Movement, w zasadzie była to grupa rock & rollowa.

Jako solowy wokalista soul, początkowo nagrywał dla wytwórni Hy-Tyde, wydając na początku lat 80-tych single, w tym „Angel” i „Destiny”.

W 1984 roku przeniósł się do wytwórni Crown Limited, produkując „Do It Right Now” i „Who's Been Warming My Oven” Roscoe Robinsona, zanim zbliżył się do zastąpienia Dennisa Edwardsa w The Temptations .

David zdecydował się pozostać przy karierze solowej.

Jego wydawnictwa dla Magic City Records były kontynuowane przez „Night After Night” i albumy „David Sea” (1986), w tym „I'm In The Mood” i „Love CO D” oraz „An Ocean Apart” (1990).

Następnie pojawiły się „Bed Of Sea” z 1994 roku (kompilacja utworów z „An Ocean Apart” i „Born To Sing”) oraz „Searching For Love” z 1995 roku.

Najnowsze wydanie Davida to „Groove Mission” w JVC z 1996 roku.

David jest obecnie w trasie z Dennisem Edwardsem i innymi Temptations jako „Temptations Review” z wydaniem płyty CD przez chłopaków zatytułowanej „Live At Casino San Pablo” sprzed kilku lat.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Shake (You Make Me Shake)	David Sea	08.1991	-	-	Magic City 3837	[written by G. Griffin][produced by G. Griffin][90[5].R&B Chart]

Rena Scott

Rena Scott (ur. 1956r) to amerykańska artystka soul i R&B z Detroit.
Rena Scott została znana jako dziecko ze względu na jej zdolności śpiewania w kościele.Wystąpiła w konkursie talentów mając 13 lat, a potem ukazała się jej pierwsza płyta „I Just Can't Forget That Boy”. Występowała w tym okresie jako suport otwierający w lokalnych klubach dla wielu zespołów Motown, takich jak The Temptations , The Four Tops i The Originals . Punktem kulminacyjnym tamtego okresu było śpiewanie w chórkach dla Arethy Franklin w Carnegie Hall .

Jej największy hit pojawił się w 1978 roku wraz z „Take Me I'm Yours”, duetem z Michaelem Hendersonem . Po zakończeniu trasy koncertowej z Hendersonem w związku z tym, wytwórnia Michaela Buddha Records podpisała z nią kontrakt płytowy i nagrała swój pierwszy album, Come on Inside , w 1979 roku. Jedyny singiel z albumu - „Super Lover” osiągnął 92 miejsce w lipcu 1979 roku na liście Billboard R&B Singles Charts. Album został wyprodukowany przez zespół Mtume i Reggie Lucas , byłych muzyków jazzowych, którzy nagrali popowe hity dla Stephanie Mills , Roberty Flack , Donnie Hathaway , Phyllis Hyman i Lou Rawls .

Scott koncertowała w klubach nocnych w Detroit, a później w Los Angeles, a następnie nawet przy 50 000 widzach na festiwalach R&B i jazzowych w Stanach Zjednoczonych i Europie, takich jak festiwal Montrose Jazz w Montrose w Szwajcarii . Koncertowała z The Crusaders , dzieląc scenę z George'em Bensonem i Natalie Cole . Weszła na pokład wraz z założycielami Crusaders Joe Sample'em , Wiltonem Felderem i Stix Hooperem po odejściu Randy Crawford , wykonując wersje ich przeboju popowego z 1979 roku „ Street Life ”.

Po upadku Buddah Records wyjechała z Detroit do Las Vegas , gdzie występowała w Caesar's Palace i Landmark Hotel, po czym osiedliła się w Los Angeles w poszukiwaniu nowych możliwości nagrywania. Zanim związała się z The Crusaders, zaczęła pisać piosenki z producentem i autorem tekstów Skipem Scarborough, który pisał piosenki dla LTD , Anity Baker i Earth, Wind & Fire . W 1987 roku Scott ponownie pojawiła się w Sedona Records z Love Zone ,z którego pierwszy singiel „Do That To Me One More Time” znalazł się na liście Billboard Hot Black Singles.

Najnowszy utwór Scott „Can't Wait” został wydany w jej własnej wytwórni Amor Records. Piosenki z płyty CD / DVD Reny Let Me Love You zostały wykorzystane w filmie Love and Action in Chicago , który był pokazywany w telewizji kablowej HBO , Showtime , Cinemax , Starz i BET . W rolach głównych wystąpili Regina King , Courtney Vance , Kathleen Turner i Ed Asner . Na liście Billboard umieściła piosenkę z tego samego zestawu zatytułowaną „Remember” na 18 tygodni. Inna piosenka z zestawu, „A Love Thang”, osiągnęła 1. miejsce na liście Hot R & B / Hip-Hop Single Sales i 17. miejsce na Hot Pop Single Sales.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Super Lover/The Grass Ain't Greener	Rena Scott	07.1979	-	-	Buddah 607	[written by James Mtume, Reggie Lucas][produced by James Mtume, Reggie Lucas][92[4].R&B Chart]
Do That To Me One More Time/Can't Wait Till Tomorrow	Rena Scott	01.1988	-	-	Sedona 7503	[written by Toni Tennille][produced by Tim O'Brien ][55[9].R&B Chart]
(No Parking In My) Love Zone	Rena Scott	11.1988	-	-	Sedona 7511	[written by G. St. Clair][produced by Tim O'Brien][93[4].R&B Chart]
This Love's For You	Rena Scott	08.1989	-	-	Sedona 7512	[written by G. St. Clair][produced by Tim O'Brien][80[4].R&B Chart]
Remember	Rena Scott	04.2006	-	-	Amor 04	[80[11].R&B Chart]
A Love Thang	Rena Scott	12.2006	-	-	Amor 07	[written by Lloyd Tolbert, Rena Scott][produced by Lloyd Tolbert][70[5].R&B Chart]

sobota, 3 kwietnia 2021

Scumfrog

Pochodzący z Amsterdamu Scumfrog (urodzony jako Jesse Houk ) to odnoszący sukcesy producent progressive house i remikser, który trzy swoje produkcje jednocześnie uplasował się w pierwszej dziesiątce listy przebojów Billboard.

Po licznych setach didżejskich w swojej ojczyźnie, Scumfrog przeniósł się do Nowego Jorku w 1997 roku i nagrał swój debiutancki singiel „The Watersong”. Trzy lata później koncertował z supergwiazdą DJ Rogerem Sanchezem, podczas gdy jego wersja „We Love You” zespołu Rolling Stones była na szczycie brytyjskich list przebojów.

Wkrótce Annie Lennox , Missy Elliot i Kylie Minogue zatrudniali go do remiksów, ale to był jego mix Davida Bowie „Loving the Alien”, który zwrócił najwięcej uwagi. W 2003 Effin Records zebrała 20 jego produkcje i remiksy na podwójnym CD Extended Engagement , podczas gdy na antenie BBC Radio grano jego pierwszy Essential Mix.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
We Love You	Scumfrog	10.2001	77[2]	-	Groovilicious GMUKCD 07	[written by Mick Jagger, Keith Richards][produced by The Scumfrog]
Loving The Alien	The Scumfrog vs. Bowie	05.2002	41[2]	-	Positiva CDTIV 172	[written by David Bowie ][produced by David Bowie, Dereck Bramble, Hugh Padgham]
Music Revolution	Scumfrog	05.2003	46[2]	-	Positiva CDTIV 191	[written by The Scumfrog][produced by The Scumfrog][4[13].Hot Disco/Dance;Elfin 1001 12"]

Lisa Scott-Lee

Lisa Scott-Lee (ur. 5 listopada 1975 r.) to walijska piosenkarka i członkini popowej grupy Steps , założonej w 1997 roku. Scott-Lee podpisała kontrakt płytowy z Mercury Records i rozpoczęła karierę solową w 2003 roku, chociaż jej sukces był limitowany po wydaniu jej debiutanckiego singla „Lately” i została przerwana po jej drugim singlu. W 2007 roku wydała swój debiutancki solowy album Never or Now nakładem Concept Records. Jest absolwentką szkoły scenicznej Italia Conti Academy of Theatre Arts .

Scott-Lee spędziła krótki czas kierując swoimi trzema młodszymi braćmi, w tym Andym , w ich własnej grupie o nazwie 3SL . Po niewielkim sukcesie zostali usunięci z wytwórni i rozdzieleni.

Scott-Lee zdecydowała, że podejmie karierę solową i podpisała kontrakt z Mercury Records . W kwietniu 2003 roku ukazał się jej debiutancki singiel „ Lately ”, którego jest współautorką. Singiel został wydany 12 maja 2003 roku i zadebiutował na liście singli pod numerem 6.

8 września 2003 Scott-Lee wydała swój drugi singiel ( którego jest również współautorką) „ Too Far Gone ”, który wszedł na listy przebojów pod numerem 11.

Mercury rozstał się ze Scott -Lee, kiedy obawiali się, że jej sukces może być ograniczony. Została bez wytwórni. W rezultacie jej album Unleashed został odwołany, chociaż promocyjne samplery zostały już wydane.

Singiel „ Get It On ” był wynikiem współpracy Intenso Project i Scott-Lee. W czasie tworzenia piosenki nie podpisali jeszcze umowy na nagranie piosenki i zostali zmuszeni do samodzielnego sfinansowania teledysku. Ostatecznie Ministry of Sound wybrało piosenkę i została wydana 28 listopada 2004 roku. Pomimo licznych osobistych występów, różnych wydarzeń promocyjnych i umieszczenia na liście B w Capital Radio , piosenka na listach przebojów znalazła się na 23. miejscu. Teledysk Get It On ”znalazł się na liście 100 najseksowniejszych teledysków FHM.

Latem 2005 roku ujawniono, że ekipa filmowa MTV UK śledziła Scott-Lee przez prawie rok, śledząc życie jej i jej męża (Johnny Shentalla z Hear'Say ), jej brata ( Andy Scott-Lee). ), byłego publicysty ( Seana Borga ), piosenkarza pop z lat 80-tych, który został menadżerem muzycznym ( Nathan Moore ) i dziewczyny jej brata Michelle Heaton (z Liberty X ). Program miał być brytyjską wersją amerykańskiego hitu MTV Newlyweds: Nick i Jessica .

W miarę upływu czasu ujawniano coraz więcej informacji. Program zatytułowany Totally Scott-Lee (pierwotnie Scott-Lee Unlimited ) był kontynuacją wysiłków Scott-Lee, aby przywrócić jej solową karierę. W programie Lisa oświadczyła, że swoim następnym singlem chce zdobyć pierwszą dziesiątkę list przebojów, w przeciwnym razie zrezygnuje z przemysłu muzycznego.

Scott-Lee podpisała kontrakt z małą wytwórnią Concept Records i zaczęła nagrywać piosenki na swój następny singiel. Concept wybrał " Electric " i zaczęła planować jego wydanie. Singiel miał zostać wydany 10 października 2005 r., Aby dotrzymać terminów koncertu, a pozycja listy przebojów miała zostać ujawniona Lisie na żywo w MTV w niedzielę 16 października 2005 r.

Roseann McBride, asystentka dyrektora zarządzającego Maxa Blooma z Concept Records, kilkakrotnie oświadczyła (w programie i prywatnie), że jest przeciwna wydaniu płyty w tym dniu. Jedną z głównych przyczyn takiego stanu rzeczy był fakt, że czas promocji był bardzo krótki (5 tygodni w porównaniu ze zwykłymi 8–10 tygodniami). Piosenka została wydana zgodnie z planem, ale pomimo poparcia dla jej programu telewizyjnego i rozległych relacji w mediach nie dotarła do pierwszej dziesiątki, zajmując 13 miejsce na liście przebojów.

Lisa powiedziała w programie, że głęboko żałuje, że zgodziła się rzucić biznes muzyczny. Powiedziała, że przystała na to tylko po to, by zadowolić innych ludzi i żałowała, że nigdy tego nie powiedziała. Ostatni odcinek serialu skupiał się na reakcji Lisy i ludzi wokół niej, gdy pogodziła się z rezultatem.

Po niepowodzeniu „Electric” w osiągnięciu docelowej pozycji w pierwszej dziesiątce (tylko o około 500, po sprzedaży znacznie powyżej 8 000egz), ogłoszono plany wydania „Electric” w Japonii, Australii, Niemczech i RPA.

W Australii „Electric” spędziła dwa tygodnie w pierwszej setce, ale nie znalazła się w pierwszej czterdziestce. Wyjechała do RPA i Niemiec, aby promować singiel, ale nie wyjechała do Australii. Mimo niepowodzenia na liście przebojów album ukazał się w Australii. Scott-Lee opublikowała „Boy on the Dancefloor”, piosenkę z jej niewydanego albumu, na swojej stronie internetowej jako prezent świąteczny dla swoich fanów w 2005 r. Pobrany plik MP3 zawierał notatkę: „Wesołych Świąt od Lisy i cały zespół LSL, mamy nadzieję, że spodoba wam się ten darmowy prezent bożonarodzeniowy i będziecie się świetnie bawić, śpiewając i tańcząc razem.

W dniu 1 października 2006 roku ogłoszono, że Scott-Lee „nakręci nowy, wspaniały program telewizyjny dla telewizji głównego nurtu” na swojej oficjalnej stronie internetowej. Później okazało się, że program telewizyjny, o którym mowa, był drugą serią „ Dancing On Ice ” ITV , chociaż oficjalnie potwierdzono to dopiero pod koniec grudnia 2006 roku. Jej udział w Dancing On Ice rozpoczął się 20 stycznia 2007 roku. 24 lutego 2007 roku przegrała w dance offie w programie Dancing on Ice kończąc na 6. miejscu. Współpraca Scott-Lee z Dancing On Ice trwała od marca do maja 2007 roku, kiedy brała udział w Dancing on Ice: The Tour, który odbył tournee po Wielkiej Brytanii.

Scott-Lee zdobył trzy nagrody Naomi w 2006 roku: najgorsza brytyjska solistka, najgorszy występ w popie i najgorszy brytyjski singiel („Electric”). W kwietniu 2006 roku ogłoszono, że jej pierwszy solowy album pełnometrażowy będzie nosił tytuł Never Or Now i że wersja brytyjska będzie się różnić od wersji międzynarodowej. Nie wiadomo, które kraje zdecydowały się wydać Never Or Now . W maju 2006 drogi Lisa Scott-Lee i Nathan Moore rozstali się. Scott-Lee rozstała się także ze swoim australijskim kierownictwem Williamson Management. Data premiery cyfrowej w Wielkiej Brytanii miała być 26 marca, prawdopodobnie po to, by wykorzystać jej sukces w Dancing On Ice . Jednak po jej porażce w szóstym odcinku debiutancki album ponownie się opóźnił.

Pierwszy solowy album Scott -Lee Never Or Now został wydany w RPA przez Sheer Music 26 marca 2007 roku.

Never Or Now zostało wydane w Wielkiej Brytanii jako plik muzyczny do pobrania 18 czerwca 2007 r. Wersja CD została również wydana w Belgii i Holandii. 16 lipca album ukazał się w imporcie i został potwierdzony przez Play.com i Amazon.co.uk. .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Lately	Lisa Scott-Lee	05.2003	6[9]	-	Fontana 9800295	[written by Lisa Scott-Lee, Paul Newton, Daniel Sherman, Phillip Dyson, Peter Day][produced by Point 4]
Too Far Gone	Lisa Scott-Lee	09.2003	11[5]	-	Fontana 9811642	[written by Lisa Scott-Lee, Paul Newton, Daniel Sherman, Phillip Dyson, Peter Day][produced by Point 4]
Get It On	Lisa Scott-Lee	12.2004	23[3]	-	Inspired INSPMOS 1CDS	[written by Leigh Guest,Ben Ofoedu,Lisa Scott-Lee,Andrew Whitmore,Rodney Williams][produced by Intenso Project]
Electric	Lisa Scott-Lee	10.2005	13[3]	-	Concept CDCON 68X	[written by Guy Chambers & Ben Adams][produced by Richard Flack]

Scott & Leon

Scott & Leon poznali się w klubie Bobby’s Nightclub na Teneryfie w 1990 roku, gdzie obaj byli DJ-ami. Scott był menadżerem ds. promocji i głównym DJ-em; Leon był młodym 20-latkiem, który szukał swojej szansy, Scott rozpoznał jego talent i od razu dał mu rezydenturę w klubie. Para szybko się zaprzyjaźniła i połączyła siły, aby rozpocząć produkcję muzyki klubowej.

W 2000 roku Scott & Leon dali swój pierwszy singiel brytyjskiej społeczności garage i wkrótce "You Used to Hold Me" znalazł się na liście Top 20, osiągając 19 miejsce na brytyjskich listach przebojów, a singiel stał się jednym z najlepszych hymnów brytyjskiej sceny garażowej. W 2001r Scott i Leon wydali „Shine On”, który osiągnął 34. miejsce na brytyjskich listach przebojów, a następnie w 2003 r. mieli hit jako Deep Cover z Sounds of Eden (Every Time I See the Girl), który zajął 47 miejsce na brytyjskiej liścieprzebojów.

Wszystkie 3 single były przebojami na całym świecie i miały własne teledyski, w których Scott i Leon grali na Ibizie, Miami, Teneryfie i wielu popularnych letnich kurortach. W 2000 roku Scott był intensywnie prezentowany w dokumencie Sky One Tenerife Uncovered, opowieści o życiu klubowym na Teneryfie i był emitowany na całym świecie.Scott zdobył także tytuł najlepszego DJ-a klubowego na Teneryfie przez 3 lata z rzędu. Leon nie był nowicjuszem, ponieważ we wczesnych latach 90-tych miał światowe hity ze swoim bratem Aaronem w ich zespole Brother 2 Brother. Dziś Scott i Leon są nadal świetnymi przyjaciółmi i poszukiwanymi DJ-ami, producentami i remikserami.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
You Used To Hold Me	Scott & Leon	09.2000	19[11]	-	AM PM CDAMPM 137	[written by R.Rosario][produced by Leon McCormack, Scott Anderson]
Shine On	Scott & Leon	05.2001	34[2]	-	AM PM CDAMPM 143	[written by Richie Jones][produced by Leon McCormack]
Sounds Of Eden (Everytime I See The Girl)	Deep Cover	05.2002	63[2]	-	Attitude 0158392	[written by Lancaster, Slater, Hepburn][produced by Leon McCormack]

Action

Grupa brytyjska. Powstała w 1964 w Kentish Town w Londynie. Wyłoniła się z zespołu Sandra Brown And Her Boyfriends, znanego z singla By Hook Or By Crook (Columbia, 1964). Z początku przyjęła nazwę The Boys.
Tworzyli ją wtedy: Reg King (5.02.1945, Londyn) -voc, g, p, Alan "Bam" King (18.09.1946. Kentish Town, Londyn) -g, voc, Mike Evans (10.07.1945, Henley, Berkshire) - b, voc i Roger Powell (4.07.1945, Londyn) - dr. Niebawem, gdy dołączył Pete Watson - g, przeobraziła się w The Action.
Gdy w końcu 1966 odszedł Watson, działała w składzie czteroosobowym. Dopiero po kilku miesiącach zaangażowała najpierw Iana Whitemana (18.05.1945, Saffron, Essex) -g, k, s, cl, fl, voc, znanego z zespołów Ben Carruthers And The Deep i The Boz People, a później także Martina Stone'a (11.12.1946, Woking, Surrey) - g, wywodzącego się z Savoy Brown. Stone nie związał się z formacją na stałe - kilkakrotnie się z nią rozstawał i na krótko wracał. W końcu 1967 odszedł Whiteman, ale niebawem wrócił.

Na początku 1968 na karierę solową zdecydował się Reg King. Obowiązki głównego wokalisty przejął wówczas Whiteman, a czasem funkcję tę pełnił Alan King. W 1968 sporadycznie występował w jej składzie Moxy - voc, chinei. W tym czasie zmieniła nazwę na Azoth (w związku z okultystycznymi zainteresowaniami Stone'a), ale niebawem wróciła do dawnej - The Action. W 1969 przekształciła się w Mighty Baby.

Z powodzeniem występowała w londyńskich klubach z Marquee na czele. Stała się wraz z The Who jedną z ulubionych grup modsów. W 1965 podpisała kontrakt z firmą Parlophone. Przy pomocy słynnego producenta George'a Martina, współpracownika zespołu The Beatles, nagrała dla niej pięć singli. Były to Land Of A Thousand Dances/In My Lonely Room z października 1965, I'll Keep On Holding On/Hey Sah-Lo-Ney ze stycznia 1966, Baby You've Got It/Since I Lost My Baby z lipca tego roku, Never Ever/Twenty Fourth Hour z lutego 1967 oraz Shadows And Reflections/Something Has Hit Me z czerwca tegu roku. Tylko jeden, I'll Keep On Holding On, zyskał pewną popularność. Dlatego kierownictwo Parlophone nie zdecydowało się na wydanie kolejnych, gotowych już płyt, singla i albumu.

Dopiero w 1981 staraniem firmy Edsel trafiła na rynek płyta "The Ultimate! Action", zawierająca kilkanaście nagrań formacji z tego okresu, zarówno znanych z singli, jak i wcześniej nie publikowanych (w 1990 wydano jej wzbogaconą kompaktową wersję). Podstawę repertuaru The Action stanowiły w tym pierwszym okresie działalności utwory soulowe, jak Land Of A Thousand Dances, spopularyzowany przez Wilsona Picketta, jak In My Lonely Room spółki Brian Holland, Lamont Dozier i Eddie Holland, jak If love You (Yeah!) Curtisa Mayfielda. Wykonywała również soulowe stylizacje w rodzaju Just Once In My Life Gerry'ego Goffina i Carole King, ale też własnych, jak Never Ever, Twenty Fourth Hour, Come On Come With Me i The Cissy. Uznanie po latach zapewniły tej wersji The Action staranny dobór repertuaru, dość wyszukane aranżacje (np. bogate zespołowe partie wokalne) oraz ekspresyjne, żywiołowe wykonanie.

W następnym okresie grupa z powodzeniem kontynuowała działalność koncertową, np. latem 1968 wzięła udział w kilku wielkich festiwalach rockowych na otwartym powietrzu. Nadal też nagrywała, najpierw w studiach Polydoru przy Stratford Place w Londynie pod kierunkiem producenta Giorgia Gomelsky'ego, później w Morgan Studios w Willesden. Liczyła na to, że uda się jej podpisać kontrakt z inną wytwórnią i wydać płytę. Tak się jednak nie stało, l dokonane w tym czasie nagrania trafiły do archiwów - ukazały się dopiero wiele lat później. Wcześniejsze wypełniły mimalbum "Action Speaks Louder Than Words", wydany przez Dojo w 1985, późniejsze uzupełniły program kompaktowej reedycji płyty "Mighty Baby" zespołu Mighty Baby, przygotowanej przez Big Beat w 1994. Była to muzyka wyrastająca z rocka psychodelicznego rodem ze Stanów, zapowiadająca już styl Mighty Baby, np. A Saying For Today, Only Dreaming, Favourite Things.

Po rozwiązaniu w 1971 formacji Mighty Baby, Evans, Powell i Whiteman kontynuowali współpracę w zespole Habibiyya. Przyjęli w tym czasie islam i na jedynej płycie, jaką sygnowali tą nazwą, "If Man But Knew" (Island, 1972), zaproponowali własną odmianę rocka psychodelicznego, zabarwioną klimatem muzyki Wschodu. Reg King jako solista firmował płytę "Reg King" (United Artists, 1971), przygotowaną z gościnnym udziałem dawnych kolegów z The Action oraz kilku słynnych muzyków, m.in. Steve'a Winwooda, Briana Augera i Micka Taylora. W 1971 pojawił się w formacji B.B. Blunder, w której zastąpił go Alan King.

W 1972 obaj Kingowie utworzyli działający krótko zespół Clat Thyger. W połowie lat siedemdziesiątych Alan King odniósł sukces z grupą Ace. Martin Stone również grał w Mighty Baby, a później m.in. w Chilli Willi And The Red Hot Peppers i The Pink Fairies. Roger Powell pojawił się w zespole Longdancer. Ian Whiteman wspomagał wiele gwiazd muzyki folk, jak Sandy Denny, Fairport Convention, Ian Matthews czy John Martyn.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Land Of One Thousand Dances/In My Lonely Room	Action	10.1965	-	-	Parlophone R 5354	[written by Kenner, Domino][produced by George Martin]
I'll Keep Holding On/Hey Sah-Lo-Ney	Action	02.1966	-	-	Parlophone R 5410	[written by Hunter, Stevenson][produced by A.I.R. (London) Prod.]
Baby You've Got It/Since I Lost My Baby	Action	07.1966	-	-	Parlophone R 5474	[written by McAllister, Vail][produced by AIR (Lnd) Production]
Never Ever/Twentyfourth Hour	Action	02.1967	-	-	Parlophone R 5572	[written by King, King, Evans, Powell][produced by George Martin]
Shadows And Reflections/Something Has Hit Me	Action	06.1967	-	-	Parlophone R 5610	[written by Marks, Almer][produced by George Martin]

piątek, 2 kwietnia 2021

Acid Reign

ACID REIGN, zespół brytyjski. Powstał latem 1985r w Harrogate. Działał do maja 1991. Jego twórcą był wokalista występujący pod pseudonimem H, podobno zawstydzony swoim wyjątkowo obrzydliwym nazwiskiem. W pierwszym składzie oprócz niego znaleźli się Kev - g, Gaz Jennings - g, Ian Gangwer - b i Ramsey Wharton - dr, k. W końcu 1988r Jenningsa i Gangwera zastąpili Adam Lehan -g z Lord Crucifer oraz Mace - b z Holoslade, który już wcześniej wspomagał Acid Reign. W 1990r odeszli najpierw Lehan, a później Kev. W styczniu 1991 grupa przestała istnieć.

Rodzice H sfinansowali w 1987r nagranie kasety demo „Moshkinstein", która była wizytówką Acid Reign podczas rozmów z szefami firm fonograficznych i ułatwiła piątce muzyków podpisanie kontraktu z Under One Flag. W marcu 1988r ukazał się minialbum, który również otrzymał tytuł „Moshkinstein", w lutym 1989r pierwszy właściwy album - „The Fear", a w czerwcu tego roku kolejny minialbum - „Humanoia", zawierający oprócz kompozycji tytułowej, znanej już z „The Fear", kilka nagrań koncertowych.

H i jego kompani nie kryli, że wzorują się na Anthrax i zaproponowali własną, niemal równie ekscytującą odmianę thrashu (Insane Ecstasy, Blind Agression, Reflection Of Truths). W tekstach kpili z absurdów Anglii rządzonej przez Żelazną Damę - Margaret Thatcher. Promowali swoje dzieła, koncertując w kraju u boku gwiazd, jak Flotsam And Jetsam, Exodus i Sacred Reich, a także na Kontynencie - razem z Nuclear Assault i Dark Angel.

W styczniu 1990r ukazała się czwórka z metalowymi przeróbkami m.in. Hanging On The Telephone Blondie oraz Motherly Love Franka Zappy & The Mothers Of Invention, w większości nagranymi na żywo. A w kwietniu tego roku trafił na rynek album „Obnoxious", bardziej nawet pomysłowy niż płyty wcześniejsze (np. Three Year War, The Joke's On Us, Big White Teeth), ale niestety pozbawiony ich świeżości.

I publiczność odwróciła się od Acid Reign. 28 października 1990 zespół dał pożegnalny koncert w londyńskim klubie Marquee. A w styczniu 1991 rozesłał do prasy komunikat
o zakończeniu działalności. Wydana już po jego rozwiązaniu, w listopadzie tego roku, płyta „The Worst Of Acid Reign" zawierała wcześniej nie publikowane nagrania, m.in. z taśm demo i koncertowe.
H utworzył najpierw Strange Thing, a następnie Dullabye. Jennings, następnie także Lehan, a w końcu również Wharton trafili do Cathedral. Kev dołączył do Lawnmower Deth.

Steve Mac

Steve McCutcheon (urodzony 15 stycznia 1972r), znany zawodowo jako Steve Mac , to brytyjski producent muzyczny , autor tekstów i muzyk . Wielokrotnie nagradzany producent, jest jednym z najbardziej płodnych autorów tekstów i producentów płyt we współczesnej muzyce brytyjskiej, z udziałem 30 singli numer jeden na UK Singles Chart .

Mac miał przełom w branży muzycznej na początku lat 90-tych, kiedy napisał i wyprodukował hit Nomad „ (I Wanna Give You) Devotion ”, który osiągnął 2. miejsce na brytyjskiej liście przebojów singli. W 1992 roku dołączył do grupy tanecznej Undercover , która wydała kilka europejskich hitów, w tym „ Baker Street ” i „ Never Let Her Slip Away ”.

Następnie poznał autora piosenek Wayne'a Hectora , a para nawiązała współpracę, w ramach której współtworzyli i produkowali szereg piosenek na listach przebojów.

Mac nawiązał współpracę z najbardziej rozpoznawalnymi nazwiskami w branży muzycznej . Napisał, napisał i wyprodukował hity dla muzyków, w tym Eda Sheerana , Melanie C , Pink , Westlife , Little Mix i wielu innych brytyjskich i międzynarodowych wokalistów.

Artyści, dla których napisał i wyprodukował w swoim Rokstone Studios w Londynie, osiągnęli w ciągu swojej kariery ponad 200 milionów sprzedanych egzemplarzy na całym świecie. Oprócz serii przebojów nr 1 w Wielkiej Brytanii i na świecie, Mac napisał także 10 najlepszych singli dla artystów, takich jak Calvin Harris , Demi Lovato , One Direction , The Saturdays , Leona Lewis i Rita Ora .

Producent od lat współpracuje z irlandzkim boysbandem Westlife , sięgającym późnych lat 90-tych. Ta artystyczna współpraca zaowocowała współtworzeniem i produkcją czterech singli numer 1 w Wielkiej Brytanii dla zespołu. Jest współproducentem kolejnych pięciu hitów numer 1 i wyprodukował trzy pięć najlepszych singli. Mac jest także współautorem i producentem przebojowego bożonarodzeniowego singla z 2000 roku „ What Makes a Man ”, który osiągnął 2. miejsce na brytyjskiej liście przebojów singli.

Mac zdobył pierwszą ze swoich dwóch Brit Awards w 2010 roku za współtworzenie i produkcję singla numer 1 „ Beat Again ” dla brytyjskiego zespołu pop / R & B, JLS .

W 2012 roku producent współpracował z wieloma artystami, w tym Little Mix , The Wanted , The Saturdays , Susan Boyle , Il Divo , Boyzone i Gareth Gates .

Mac został wyróżniony w 2012 roku, a następnie ponownie w 2013 roku, zdobywając nagrodę ASCAP Song of the Year. Nagrody zostały przyznane w uznaniu współtworzenia i produkcji przebojów „ Glad You Came ” dla The Wanted i „ You Make Me Feel ... ” Cobra Starship .

W latach 2013-2015 Mac współpracował z kilkoma muzykami, w tym Jamesem Bluntem , Johnem Newmanem , Union J , Calvinem Harrisem , The Vamps i Demi Lovato . Wniósł kilka wkładów zarówno do albumu Moon Landing Jamesa Blunta, który osiągnął 2. miejsce na liście albumów w Wielkiej Brytanii, jak i albumu The Vamps ' Wake Up, który znalazł się w pierwszej dziesiątce.

Mac zdobył kolejny hit numer jeden w 2016 roku dzięki „ Rockabye ” Clean Bandit z udziałem Seana Paula i Anne-Marie . Piosenka dotarła na szczyt brytyjskiej listy singli, pozostając tam przez dziewięć kolejnych tygodni. Singiel wygrał również w kategorii EDM Winning Songs wraz z jego innym koproducentem dla Clean Bandit i Zary Larsson , „ Symphony ”.

W 2017 roku Mac otrzymał tytuł autora piosenek roku i producenta roku podczas Music Business Worldwide A&R Awards oraz nagrodę ASCAP Founders Award za „jego pionierski wkład w muzykę, światowy sukces i 27-letni dorobek”.

W tym samym roku Mac jest współautorem singla nr 1 „ Shape of You ” dla Eda Sheerana . Piosenka przebiła historię list przebojów, spędzając 14 tygodni na szczycie brytyjskiej listy przebojów i pozostając w pierwszej dziesiątce listy Billboard Hot 100 w USA przez 33 tygodnie. Twierdził również, że jest to jedyne w swoim rodzaju osiągnięcie, jakim jest bycie najczęściej odtwarzaną piosenką wszechczasów w Spotify .

Otrzymał także kolejną nominację do nagrody Grammy za singla Pink w USA „ What About Us ”, który napisał i wyprodukował.

W 2018 roku producent współpracował z najbardziej płodnymi nazwiskami muzycznymi, takimi jak szkocka grupa Chvrches , Years & Years , Celine Dion , Little Mix , Craig David i Westlife .

Mac zdobył nagrodę Brit Award 2018 dla brytyjskiego producenta roku. Oprócz Brit Award, zdobył również zarówno nagrodę dla autora piosenki, jak i piosenkę roku podczas dorocznych ASCAP Pop Music Awards 2018 w Los Angeles.

Kolejną nagrodą uznającą twórczość Maca, był multiplatynowy hit „ Shape of You ”, którego współautorem napisał i wyprodukował dla Eda Sheerana, otrzymał zarówno nagrodę Grammy , jak i nagrodę Ivor Novello dla PRS za najlepsze wykonanie muzyki w 2017 roku.

Kompozycje Willie Hutcha na listach przebojów

  [with  Michael Field, Damon Rochefort]
11/1990 (I Wanna Give You) Devotion   Nomad  66.US/2.UK


[with  Damon Rochefort]
05/1991 Just a Groove   Nomad 16.UK

[with  Tracy Ackerman]
04/1993 We Got the Love   Lindy Layton 38.UK
10/1994 We Got the Love   Erik 55.UK

[solo]
08/1993 Lovesick   Undercover 62.UK

[with  Chris Laws & Lindy Layton]
10/1993 Show Me   Lindy Layton 47.UK 

[with   Darren Pearce, Ian Levine, Fiachra Trench]
06/1994 Lifting Me Higher   Gems for Jem 28.UK

[with  Chris Laws ]
10/1995 Let This Love Begin   Caught in the Act 158.UK
05/2004 Best Friend   Undercover 83.UK

[with   Steven Ville & Seamus Haji]
02/1996 Race of Survival   Sons of Soul 134.UK

[with  Kenny Thomas]
08/1996 What You Want   Future Force 47.UK

[with  Wayne Hector, Marcus Johnson & Ali Tennant]
12/1996 Forever   Damage 6.UK

[with Darren Pearce]
02/1997 Cold Stone Lover   Chunky Mother 157.UK

[with   David Hedger, Clive Henry, Darren Pearce]
02/1997 Amber Groove   SAS 136.UK

[with  Declan Donnelly, Ant McPartlin, Wayne Hector]
05/1997 Falling   Ant & Dec 14.UK

[with Darren Pearce, Steven Granville]
04/1998 Lift Me Up   Gems for Jem 171.UK

[with   Paolo Bisiach, Christian Hornbostel, 
Darryl Pandy, Mauro Ferrucci, Robert Chetcuti]
02/1999 Raise Your Hands   Big Room Girl 40.UK

[with Wayne Hector]
05/1999 Swear It Again   Westlife 20.US/1.UK
10/1999 Flying without Wings   Westlife 1.UK
10/2000 I Believe   Stephen Gately 11.UK
12/2000 What Makes a Man   Westlife 2.UK
03/2001 He Don't Love You   Human Nature 18.UK
06/2001 All or Nothing   O-Town 3.US/4.UK
07/2001 So What If I   Damage 12.UK
12/2001 What If   Kate Winslet 6.UK
03/2002 World of Our Own   Westlife 1.UK
06/2003 Flying without Wings   Ruben Studdard 2.US
07/2009 Beat Again   JLS 1.UK
11/2009 Crazy for You   JLS 115.UK

[with Emma Bunton, Wayne Hector]
09/2001 Take My Breath Away   Emma Bunton 5.UK


[with  Steve Robson, John McLaughlin, Wayne Hector]
11/2001 Queen of My Heart   Westlife 1.UK

[with  Paul Gendler, Steve Mac  & Ali Tennant]
12/2001 You Are   Atomic Kitten 90.UK

[with  Chris Farren, Wayne Hector]
03/2002 Help Me Understand   Trace Adkins 80.US

[with  Wayne Hector, Jörgen Elofsson & Dave Townsend]
04/2003 Tonight/Miss You Nights   Westlife 3.UK

[with  Ken Papenfus, Carl Papenfus,  Wayne Hector]
09/2003 Hey Whatever   Westlife 4.UK

[with Yousef Zaher]
12/2003 Circus Parade   Drum Burns 99.UK

[with Wayne Hector, Ali Tennant]
01/2004 All This Time   Michelle McManus 1.UK

[with Melanie C , Paul Gendler]
06/2007 Carolyna   Melanie C 49.UK

[with  Burton, Simon Jeffes]
09/2008 Paddy's Revenge   Steve Mac 17.UK

[with Ina Wroldsen]
12/2009 Ego   The Saturdays 17.UK
08/2010 Karma   The Saturdays 143.UK
06/2011 Notorious   The Saturdays 8.UK
07/2011 You Make Me Feel...  Cobra Starship 7.US/16.UK
11/2011 My Heart Takes Over   The Saturdays 15.UK
04/2014 Empire   Shakira 58.US/25.UK

[with Richard Rodgers, Oscar Hammerstein II,
Andrew Frampton, Savan Kotecha]
07/2010 The Club Is Alive   JLS 1.UK

[with Wayne Hector & Ed Drewett]
08/2010 All Time Low   The Wanted 1.UK
07/2011 Glad You Came   The Wanted 3.US/1.UK
10/2011 Lightning   The Wanted 2.UK

[with Wayne Hector & Aggro Santos]
01/2011 Like U Like   Aggro Santos 8.UK

[with Wayne Hector & Claude Kelly]
03/2011 Gold Forever   The Wanted 3.UK

[with  August Rigo]
11/2011 Gotta Be You   One Direction 124.US/3.UK

[with  Karen Reifer, T-Ray Armstrong , 
Jamar Harding & Wayne Hector]
05/2012 Sparks   Cover Drive 4.UK

[with  Autumn Rowe]
05/2012 30 Days   The Saturdays 7.UK

[with  Karen Reifer, T-Ray Armstrong, 
Jamar Harding, Barry Hill, Dappy]
08/2012 Explode   Cover Drive 29.UK

[with Wayne Hector & Ina Wroldsen]
11/2012 I Found You   The Wanted 89.US/3.UK

[with  Claude Kelly]
06/2013 Carry You   Union J 6.UK

[with  Shane Filan,Wayne Hector]
11/2013 About You   Shane Filan 54.UK

[with  Benny Blanco, Ammar Malik,  Wayne Hector &
Rob Thomas]
04/2014 Me and My Broken Heart   Rixton 14.US/1.UK

[with Kamille]
10/2014 Glow   Ella Henderson 7.UK

[with Charli XCX , Robopop,Cashmere Cat & 
Tor Erik Hermansen]
10/2014 Break the Rules   Charli XCX 91.US/35.UK

[with   Iain James, James Newman & Kamille]
10/2015 Love Me Like You   Little Mix 11.UK

[with Ammar Malik,Ross Golan & Kevin Snevely]
10/2015 Wake Up   The Vamps 12.UK

[with Jess Glynne, Wayne Hector, & Nick Tsang]
11/2015 Take Me Home   Jess Glynne 6.UK

[with  Birdy, Wayne Hector]
01/2016 Keeping Your Head Up   Birdy 57.UK

[with Ammar Malik, Ross Golan, Claude Kelly,
James Blunt, Brad Simpson, Connor Ball, Tristan Evans & James McVey]
04/2016 I Found a Girl   The Vamps 30.UK

[with Anne-Marie, Wayne Hector & Ina Wroldsen]
10/2016 Alarm   Anne-Marie 103.US
12/2017 Then  Anne-Marie 87.UK

[with  Jack Patterson, Mark Ralph, Drew Smith 
& Tom Fuller]
11/2016 Rockabye   Clean Bandit 9.US/1.UK

[with Chelcee Grimes & Ed Drewett]
11/2016 So Good   Louisa Johnson 13.UK

[with  Ed Sheeran,Johnny McDaid, Kandi, 
Tameka "Tiny" Cottle  & Kevin "She'kspere" Briggs]
01/2017 Shape of You   Ed Sheeran 1.US/1.UK

[with Olly Murs, Wayne Hector]
01/2017 Years & Years   Olly Murs 83.UK

[with Priscilla Renea]
03/2017 Thumbs   Sabrina Carpenter 101.US

[with Jack Patterson, Ina Wroldsen,Ammar Malik]
03/2017 Symphony   Clean Bandit 101.US/1.UK

[with  Liam Payne,  Ed Sheeran, Quavo, 
Shaggy, Rik Rok , Shaun Pizzonia, Brian Thompson, Papa Dee Allen, 
Harold Brown, B.B. Dickerson, Lonnie Jordan, Charles Miller, Lee Oskar & Howard Scott]
06/2017 Strip That Down   Liam Payne 10.US/3.UK

[with  Ed Sheeran]
06/2017 Your Song   Rita Ora 123.US/7.UK

[with   Pink,Johnny McDaid]
08/2017 What About Us   Pink 13.US/3.UK

[with  Lindy Robbins, Ilsey Juber, Ed Sheeran,
Johnny McDaid, DJ Snake]
10/2017 A Different Way   DJ Snake 123.US/85.UK

[with  Johnny McDaid, Ed Sheeran & Amy Wadge]
10/2017 The Rest of Our Life   Tim McGraw & Faith Hill 98.US

[with   Jacob Kasher, Charlie Puth, Ammar Malik, 
Aaron Jennings & Noel Zancanella]
11/2017 Bedroom Floor   Liam Payne 98.US/21.UK

[with   Sam Smith]
  .2018 Fire on Fire   Sam Smith 63.UK

[with  Ed Sheeran , Ammar Malik & Snoop Dogg]
  .2018 Moves   Olly Murs  46.UK

[with   Tom Walker]
01/2018 Leave a Light On   Tom Walker 7.UK

[with  Calum Hood, Asia Whiteacre,
Andrew Goldstein, Jacob Kasher , Ashton Irwin, Luke Hemmings]
03/2018 Want You Back   5 Seconds of Summer 61.US/22.UK

[with Anne-Marie, Ed Sheeran, Julia Michaels & 
Benny Blanco]
05/2018 2002   Anne-Marie 104.US/3.UK

[with Olly Alexander]
05/2018 If You're Over Me   Years & Years 6.UK

[with  Marshmello, Dan Smith]
08/2018 Happier   Marshmello & Bastille 2.US/2.UK

[with Jess Glynne, Ed Sheeran ]
10/2018 Thursday   Jess Glynne 3.UK

[with   Jess Glynne,  Nicki Minaj  & Ed Sheeran]
10/2018 Woman Like Me   Little Mix 104.US/2.UK

[with   Mabel & Kamille]
  .2019 Mad Love   Mabel 67.US/8.UK

[with   Tom Walker, Chelcee Grimes]
  .2019 Now You're Gone   Tom Walker 79.UK

[with   Iain Cook, Martin Doherty, 
Lauren Mayberry & Marshmello]
03/2019 Here with Me   Marshmello 31.US/9.UK


[with   Mabel, Kamille]
04/2019 Don't Call Me Up   Mabel 66.US/3.UK

[with   Andrew Taggart, Alex Pall, Tony Ann,
Andrew Watt, Ali Tamposi  & Norman Whitfield]
06/2019 Call You Mine   The Chainsmokers & Bebe Rexha 56.US

[with  Ed Sheeran, Camila Cabello, Cardi B,
Fred Gibson, Pardison Fontaine]
07/2019 South of the Border   Ed Sheeran 53.US/4.UK

[with  Kamille, Mabel, Marlena Shaw, 
Richard Evans, Robert Miller]
  .2020 Boyfriend   Mabel 10.UK

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Visions Of Tech EP	Steve Mac	06.2002	142[1]	-	Underwater H2O 015	[written by Steve Mac][produced by Steve Mac]
Lovin' You More	Steve Mac vs. Mosquito feat. Steve Smith	10.2005	73[6]	-	CR2 C2MOS 01CDS	[written by Razak Halahat, Simon Maginn, Stephen McGuiness, Steve Smith][produced by Steve Mac]
Paddy's Revenge	Steve Mac	09.2008	17[9]	-	3Beat/AATW CDGLOBE 987	[written by Burton, Jeffes, McGuiness][produced by Steve Mac]