Hank Williams

Hank Williams, właśc. Hiriam Williams (ur. 17 IX 1923r w Mount Olive, USA - zm. 1.01. 1953r w
Oak Hill), kompozytor, wokalista i gitarzysta. Dla wielu znawców i krytyków - najwybitniejszy wykonawca w historii muzyki country i artysta, który miał zasadniczy wpływ na rozwój rock and rolla.
Urodził się z wadą kręgosłupa, powiększoną po upadku z konia w wieku siedemnastu lat. Całe życie lekami i alkoholem uśmierzał paraliżujący ból. W wieku siedmiu lat zaczął grać na taniej gitarze kupionej przez matkę. Najwięcej nauczył go czarnoskóry muzyk Teetot Williams. W 1937 młody śpiewak wygrał konkurs talentów i założył zespół The Drifting Cowboys. Występując w stacjach radiowych, zyskał przydomek The Singing Kid (śpiewający dzieciak). Już jako lokalna gwiazda, Williams udał się (w 1946) do Nashville, gdzie zainteresował swoimi talentami kompozytorskimi szefów wydawnictwa Acuff-Rose.
 

Piosenkarka Molly O'Day nagrała dwie jego piosenki Six More Miles i When God Comes and Gathers His Jewels. Sam z towarzyszeniem grupy The Wranglers z Oklahomy, nagrał singla z utworem Calling You dla niewielkiej wytwórni Sterling. Następny krążek z utworem Move It on Over trafił na listę przebojów muzyki country i wspiął się na czwarte miejsce, osiągając nakład ponad 100 tys. egz.
W następnych latach aż trzydzieści pięć piosenek nagranych przez artystę znalazło się w dziesiątce największych przebojów stylu country. Były wśród nich Lovesick Blues, Why Don't You Love Me, Long Gone Lonesome Blues, Cold, Cold Heart, Hey, Good Lookin', Jambalaya (On the Bayou), Your Cheatin' Heart czy I'm So Lonesome I Could Cry.
 

11 czerwca 1949 Williams po raz pierwszy wystąpił w Grand Ole Opry - gdzie rozszalała publiczność zmusiła go do sześciu bisów. Sława i gwałtowny przypływ pieniędzy spowodowały, że skłonność do alkoholu przekształciła się w alkoholizm. W latach 1951-52 na zmianę przebywał na leczeniu i popadał w nałóg, często aresztowany za zakłócanie porządku lub jazdę po pijanemu. Artysta brał także narkotyki i leki uśmierzające ból kręgosłupa. W sierpniu 1952, po serii przerwanych lub odwołanych koncertów, został wyrzucony z Grand Ole Opry. Cztery miesiące później zmarł na tylnym siedzeniu samochodu w drodze na koncert w miejscowości Canton w stanie Ohio.
 

Po śmierci sprzedano miliony płyt z jego nagraniami. Wielu artystów zawdzięczało popularność piosenkom stworzonym przez Williamsa. W 1964 nakręcono o nim film biograficzny zatytułowany Your Cheatin' Heart. Piosenki do filmu nagrał jego syn Hank Williams Jr., który sam osiągnął spore sukcesy, zwłaszcza w latach 80. W 1987 Williams uhonorowany został przyjęciem w poczet Rock and Roli Hall of Fame. Wiele kompozycji Williamsa stało się klasycznymi utworami, jego nagrania wytrzymały próbę czasu, a życie obrosło w legendę.  

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Move It On Over	Hank Williams	08.1947	-	4[3].Country Chart	MGM 10 033	[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Honky Tonkin'	Hank Williams	07.1948	-	14[1].Country Chart	MGM 10 171	[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
I'm A Long Gone Daddy	Hank Williams	07.1948	-	6[3].Country Chart	MGM 10 212	[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Mansion on the hill	Hank Williams	03.1949	-	12[2].Country Chart	MGM 10 328	[written by Hank Williams,Fred Rose][produced by Fred Rose]
Lovesick blues/Never Again [I will knock on your door]	Hank Williams	03.1949	-	24[1]	MGM 10 352	[gold-US][1[16][42].Country Chart;side B:6[2].Country Chart][#44 hit for Frank Ifield in 1963][written by Irving Mills,Cliff Friend][produced by Fred Rose]
Wedding bells	Hank Williams	05.1949	-	2[29].Country Chart	MGM 10 401	[written by Claude Boone][produced by Fred Rose]
Mind Your Own Business	Hank Williams	07.1949	-	5[11].Country Chart	MGM 10 461	[written by Hank Williams]
You're Gonna Change [Or I'm Gonna leave]/Lost highway	Hank Williams	10.1949	-	[4[9].Country Chart;side B:12[3]]	MGM 10 506	[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
My bucket's got a hole in it	Hank Williams	11.1949	-	2[12].Country Chart	MGM 10 560	[written by Hank Williams][produced by Fred Rose,Jim Vienneau]
I Just Don't Like This Kind of Livin'	Hank Williams	02.1950	-	5[5].Country Chart	MGM K 10 609	[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Long Gone Lonesome Blues/My Son Calls Another Man Daddy	Hank Williams	03.1950	-	[1[8][21].Country Chart;side B:9[1]]	MGM K 10 645	[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Why Don't You Love Me	Hank Williams	05.1950	-	1[10][25].Country Chart	MGM K 10 696	[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
They'll never take her love from me/Why Should We Try Anymore	Hank Williams	10.1950	-	[5[6].Country Chart;side B:9[1]]	MGM K 10 760	[written by Leon Payne][produced by Fred Rose,Jim Vienneau]
Moanin' The Blues/Nobody's Lonesome For Me	Hank Williams	11.1950	-	1[1][15].Country Chart;side B:9[4]	MGM K 10 832	[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Cold, Cold Heart/Dear John	Hank Williams	03.1951	-	[1[1][46].Country Chart;side B:8[4]]	MGM K 10 904	[gold-US][written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Howlin' At The Moon/I Can't Help It [If I'm still in love with you]	Hank Williams	05.1951	-	[3[10].Country Chart;side B:2[13]]	MGM K 10 961	[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Hey Good Lookin'	Hank Williams	07.1951	-	1[8][25].Country Chart	MGM K 11 000	[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Crazy heart/Lonesome Whistle	Hank Williams	10.1951	-	[4[18].Country Chart;side B:9[2]]	MGM K 11 059	[written by Murray,Fred Rose][produced by Fred Rose]
Baby We're Really In Love	Hank Williams	12.1951	-	4[15].Country Chart	MGM K 11 100	[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Honky Tonk Blues	Hank Williams	03.1952	-	2[12].Country Chart	MGM K 11 160	[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Half as much	Hank Williams	05.1952	-	2[16].Country Chart	MGM K 11 202	[written by Curley Williams][produced by Fred Rose]
Jambalaya [On the bayou]/Window shopping	Hank Williams	08.1952	-	20[6]	MGM K 11 283	[gold-US][1[14][29].Country Chart][#16 hit for Blue Ridge Rangers in 1973][written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Settin' the woods on fire/You win again	Hank Williams	10.1952	-	[2[12].Country Chart;side B:10[1]]	MGM K 11 318	[written by Nelson,Fred Rose,Ed Nelson][produced by Fred Rose]
I'll never get out of this world alive	Hank Williams	12.1952	-	1[1][13].Country Chart	MGM K 11 366	[written by Hank Williams,Fred Rose][produced by Fred Rose]
Kaw-Liga/Your cheatin' heart	Hank Williams	02.1953	-	[1[13][19].Country Chart;side B:1[6][23]]	MGM K 11 416	[written by Hank Williams,Fred Rose][produced by Fred Rose]
Take these chains from my heart	Hank Williams	05.1953	-	1[4][13].Country Chart	MGM K 11 479	[written by Fred Rose,Hy Heath][produced by Fred Rose]
I won't be home no more	Hank Williams	07.1953	-	4[9].Country Chart	MGM K 11 533	[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Weary blues from waitin'	Hank Williams	10.1953	-	7[2].Country Chart	MGM K 11 574	[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Please don't let me love you	Hank Williams	04.1955	-	9[3].Country Chart	MGM K 11 928	[written by Ralph Jones][produced by Fred Rose]
There's a tear in my beer	Hank Williams Jr with Hank Williams	02.1989	-	7[10].Country Chart	Warner/Curb 27 584	[written by Hank Williams][produced by Barry Beckett,Jim Ed Norman,Hank Williams Jr.]

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Father & son	Hank Williams & Hank Williams Jr.	08.1965	-	139[3]	MGM 4276	-
Hank Williams Sr/Live at The Grand Ole Opry	Hank Williams	08.1982	-	27[2].Catalog Album Chart	MGM 5019	-
The best of Hank & Hank	Hank Williams & Hank Williams Jr.	01.1993	-	179[1]	Curb 77 552	-
24 of Hank Williams' Greatest Hits	Hank Williams	06.1996	-	30[3].Catalog Album Chart	Polydor 823 293	[platinum]
Men with broken hearts	Three Hanks [Hank Sr,Hank Jr and Hank III]	10.1996	-	167[1]	Curb 77 868	-
20 of Hank Williams' Greatest Hits	Hank Williams	10.1998	-	40[1].Catalog Album Chart	Mercury 536 029	-

Walker Hayes

 

Charles Edgar Walker Hayes (ur. 27 grudnia 1979r w Mobile w Alabamie) to amerykański artysta muzyki
country i autor tekstów.  Hayes urodził się 27 grudnia 1979 roku w Mobile w Alabamie. W 2002 roku ukończył Birmingham-Southern College, uzyskując tytuł licencjata z muzyki. W 2005 roku Hayes wraz z żoną Laney Beville przeprowadził się do Nashville. Podjął pracę jako autor tekstów piosenek dla Mercury Records i Capitol Records.  

 

W 2010 roku wydał swój pierwszy solowy singiel „Pants”, który we wrześniu osiągnął 60. miejsce na liście przebojów Hot Country Songs. Hayes współpracował z Coltem Fordem i Rodneyem Atkinsem w 2014 roku. Po utracie kontraktu z Capitol Records, Hayes pracował w sklepie Costco, aby się utrzymać. Jego pierwszy singiel dla Monument Records, „You Broke Up with Me”, oraz towarzyszący mu album „Boom.”, odniosły sukces na listach przebojów w 2016 roku i doprowadziły do ​​muzycznego przełomu Hayesa. 

 

 W 2021 roku piosenka „Fancy Like” stała się viralowym hitem dzięki filmowi opublikowanemu na TikToku, na którym tańczy ze swoją najstarszą córką, Lelą, i osiągnęła pierwsze miejsce na listach przebojów muzyki country.

 

  Hayes jest trzeźwy od 2016 roku. Jego siódme dziecko, Oakleigh Klover Hayes, zmarło wkrótce po porodzie 6 czerwca 2018 roku, gdy rzadkie pęknięcie macicy odcięło dopływ krwi do dziecka.Muzyk mieszka z żoną i szóstką dzieci w Thompson's Station w stanie Tennessee.

 

 Podczas gali Billboard Music Awards w 2022 roku Hayes zdobył Nagrodę Muzyczną w kategorii Najlepsza Piosenka Country za utwór „Fancy Like”.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Pants	Walker Hayes	09.2010	-	-	Capitol Nashville	[written by Walker Hayes][produced by Marshall Altman] [40[21].Country Chart]
Why Wait For Summer	Walker Hayes	02.2011	-	-	Capitol Nashville	[written by Fred Wilhelm & Walker Hayes][produced by Marshall Altman] [42[10].Country Chart]
You Broke Up With Me	Walker Hayes	11.2017	-	62[19]	Monument 88644632683	[2x-platinum-US][written by Walker Hayes ,Kylie Sackley, Thomas Archer][produced by Shane McAnally] [9[39].Country Chart]
Fancy Like	Walker Hayes	07.2021	-	3[45]	Monument 88644955383	[7x-platinum-US][written by Walker Hayes, Kesha Sebert,Cameron Bartolini, Josh Jenkins ,Shane Stevens][produced by Walker Hayes, Joe Thibodeau, Shane McAnally] [1[24][49].Country Chart]
U Gurl	Walker Hayes	12.2021	-	108[5]	Monument	[gold-US][written by Dylan Guthro, Jodi Guthro, Walker Hayes][produced by Dylan Guthro] [28[20].Country Chart]
AA	Walker Hayes	01.2022	-	28[24]	Monument	[2x-platinum-US][written by Shane McAnally ,Luke Laird, Walker Hayes][produced by Walker Hayes, Shane McAnally, Joe Thibodeau] [3[31].Country Chart]
Y'all Life	Walker Hayes	07.2022	-	111[1]	Monument	[written by Walker Hayes,Pete Good,Josh Jenkins][produced by Walker Hayes,Joe Thibodeau] [32[31].Country Chart]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Boom	Walker Hayes	12.2017	-	37[8]	Monument 48324	[produced by Walker Hayes,Shane McAnally]
Country Stuff (EP)	Walker Hayes	07.2021	-	32[26]	Monument	[produced by Tofer Brown,Walker Hayes,Shane McAnally,Nash Overstreet,Joe Thibodeau]
Country Stuff the Album	Walker Hayes	02.2022	-	9[35]	Monument 196587075712	[platinum-US][produced by Tofer Brown,Dylan Guthro,Walker Hayes,Shane McAnally,Jordan Mohilowski,Nash Overstreet,Tedd T.,Joe Thibodeau]

Juana Records

Juana była niezależną wytwórnią disco i soul założoną w 1975 roku w Alabamie przez Fredericka Knighta i Clintona Harrisa. Frederick Knight zarządzał wytwórnią, zajmując się zasadniczo całą produkcją i częścią pisania piosenek, a także nagrywając jako artysta w wytwórni. Dystrybucją Juany zajmowała się TK do 1980 roku, a następnie przez pewien czas w 1981 roku, gdy T.K. podupadał, Juana była samodzielna. Później w 1981 roku H&L dystrybuowało wytwórnię, ale w 1982 roku wrócili do samodzielnej dystrybucji. Wytwórnia była uśpiona po 1982 roku w zakresie płyt winylowych, ale wydała kilka płyt gospel od 2000 roku. 

 Ich skład obejmował tylko kilku artystów, ale trzech artystów miało większość singli i wszystkie albumy. Pierwszy był sam Frederick Knight, znany z utworu „I've Been Lonely For So Long” [Stax 0117], który wiosną 1972 r. zajął 8. miejsce na liście przebojów R&B i 27. miejsce na liście przebojów pop. Knight wyprodukował wszystkie albumy wydane przez wytwórnię oraz większość, jeśli nie wszystkie single.  

Knight urodził się w 1944 r. w Bessemer w Alabamie. Pod koniec lat 60-tych ukończył Alabama A&M University, uzyskując dyplom z muzyki, i natychmiast udał się do Nowego Jorku, aby znaleźć sławę i pieniądze. Po nagraniu kilku piosenek i wydaniu jednego singla („Have a Little Mercy”/„Sauerkraut” w wytwórni 1-2-3 [1724], spółce zależnej Capitol), wrócił do Bessimer, aby założyć firmę wydawniczą i produkcyjną. Nagrał piosenkę napisaną przez żonę, „I've Been Lonely for So Long”, pod koniec 1971 roku w Birmingham i wysłał demo do Stax Records w Memphis. Piosenka była hitem, ale jego kolejny singiel, „Trouble” [Stax 0139] osiągnął tylko #102 na listach przebojów Bubbling Under. Dwa kolejne single w ciągu następnych dwóch lat na Stax nie powiodły się, a Stax przeniosło go do swojej filii Truth Records, gdzie wydał trzy kolejne single w 1974 i 1975 roku. Drugi z nich, „I Betcha Didn't Know That” [Truth 3216] osiągnął #27 R&B wiosną 1975 roku. Kilka miesięcy później opuścił Stax/Truth i założył własną wytwórnię płytową, Juana. 

  Knight wydał kilkanaście singli i trzy albumy na Juana, ale nie był ich gwiazdą. W rzeczywistości tylko jeden z jego singli znalazł się na listach przebojów, „The Old Songs” [Juana 3700], przeróbka hitu Barry'ego Manilowa, który osiągnął #74 na listach przebojów R&B pod koniec 1981 roku. The Controllers, pierwsza grupa, która podpisała kontrakt z Juana (ich menadżerem przez jakiś czas był Clinton Harris), odnieśli znacznie bardziej konsekwentny sukces na listach przebojów, z siedmioma hitami R&B w wytwórni Juana w latach 1976-1982 (z 13 wydanych singli) i ośmioma kolejnymi hitami w latach 1984-1989 w innych wytwórniach. To właśnie Controllers mieli zaszczyt być pierwszym singlem Juana, „Is That Long Enough for You”/„Pictures and Memories” [Juana 3401] w 1975 roku. Grupa pochodziła z Fairfield w Alabamie (kilka mil od Birmingham) i składała się z braci Reginalda i Larry'ego MacArthurów, a także Ricky'ego Lewisa i Lenarda Browna. Zaczynali w liceum jako siedmioosobowa grupa o nazwie Soul Controllers, ale po ukończeniu szkoły średniej trzech członków odeszło, co zaowocowało powstaniem czteroosobowej grupy, która skróciła swoją nazwę. Ich drugi singiel Juana, „The People Want Music” [Juana 3406], był pierwszym singlem wytwórni, który znalazł się na listach przebojów, zajmując 82. miejsce na listach przebojów R&B. Ich piąty singiel Juana, „Somebody's Gotta Win, Somebody's Gotta Lose” [Juana 3414], wydany w październiku 1977 roku, zajął 8. miejsce na listach przebojów R&B i 102. miejsce na liście przebojów pop. Inne hity Controllers to „Heaven Is Only One Step Away” [Juana 3416, 2/78, #37 R&B], „If Somebody Cares” [Juana 3419, 12/78, #65 R&B], „I Can't Turn the Boogie Loose” [Juana 3424, 9/79, #90 R&B/#42 dance], „We Don't” [Juana 3426, 9/80, #43 R&B] i „My Love Is Real” [Juana 3701, 4/82, #76 R&B]. 

  Trzecim sukcesem Juany był utwór Anity Ward, której odurzający hymn disco z lata 1979 r. „Ring My Bell” [Juana 3422/T.K. Disco 124, napisany przez kogo innego, jak nie Freda Knighta] osiągnął pierwsze miejsce na listach przebojów pop, R&B i dance. Był hitem nie tylko w USA, ale także w wielu krajach na całym świecie. Knight wydał wcześniejszy singiel w Juana, „Spoiled By Your Love”/„Make Believe Lovers” [Juana 3417] na początku 1978 roku, ale nie odniósł sukcesu. Nagrali piosenki na cały album, ale potrzebowali jeszcze jednej, aby ukończyć album. Knight wypuścił piosenkę, którą napisał dla Stacy Lattislaw, która miała disco, ale opowiadała o dwóch nastolatkach rozmawiających przez telefon. Szybko przepisał tekst, ale Ward nadal nie była pod wrażeniem i była niechętna. Knight namówił ją do nagrania jej i z biegiem lat w końcu polubiła tę piosenkę. Niestety, jej kolejne nagranie, „Don't Drop My Love” [Juana 3425/T.K. Disco 420] gwałtownie spadło na listach przebojów, osiągając #26 dance, #52 R&B i #87 pop. Po "Don't Drop My Love" Juana wypróbowała jeszcze dwa single, z których żaden nie znalazł się na listach przebojów. 

 

 W 1981 roku Anita Ward miała poważny wypadek samochodowy w pobliżu Tupelo w stanie Missisipi. Po wyzdrowieniu z wypadku została nauczycielką. Przed podpisaniem kontraktu z wytwórnią Juana Anita ukończyła Rust College w Mississippi z tytułem magistra psychologii, więc to było naturalne. W ostatnich latach pojawiała się okazjonalnie na różnych wydarzeniach, śpiewając między innymi swój światowy hit. Inni artyści z singlami w Juana to Sam Frazier, C.L. Blast (Clarence Lewis, który miał dwa single dla Juana i ostatecznie umieścił dwie piosenki na listach przebojów R&B dla innej wytwórni w latach 80-tych), True Image i Tommy Tate. Od początku do 1980 roku Juana była dystrybuowana przez T.K. Productions z Miami. Seria singli rozpoczęła się od 3401 i trwała do 3426. Albumy rozpoczęły się od niezręcznej serii 200 000, która trwała do 200 006. Pod koniec lata 1980 roku Juana zerwała więzi z T.K. i zaczęła dystrybuować własny produkt. 

W 1981 roku Juana zatrudniła H&L do dystrybucji, a ta umowa trwała około roku. Seria singli zmieniła się na serię 3700, a albumy na serię JU-4000. Po wydaniu łącznie trzech singli, dwóch albumów i singla disco 12", Juana i H&L rozstali się, a Juana wróciła do samodzielnej dystrybucji w 1982 roku i później.

Frederick Knight

Frederick Knight (ur. 15 sierpnia 1944r) to amerykański piosenkarz R&B, autor tekstów piosenek i producent muzyczny. 

 Knight nagrywał w Mercury i Capitol w Nowym Jorku, zanim podpisał kontrakt ze Stax Records w 1972 roku. W 1972 roku miał swój jedyny brytyjski przebój, „I've Been Lonely for So Long”. Piosenka była na liście przebojów przez 10 tygodni i osiągnęła 22. miejsce.Brak dalszej aktywności na listach przebojów sprawia, że ​​jest określany jako gwiazda jednego przeboju. Knight pojawił się jednak w filmie dokumentalnym Wattstax, który został wydany w 1973 roku.

 

  Po upadku Stax Knight założył Juana Records, pisząc i produkując The Controllers, a także miał na swoim koncie pierwsze miejsce na brytyjskiej liście przebojów dzięki „Ring My Bell” Anity Ward w 1979 roku.Knight nagrał utwór „I've Been Lonely for So Long” w Birmingham w Alabamie, z doświadczoną ekipą soulową z południa, a w 1975 roku ponownie uderzył utworem „I Betcha Didn't Know That”.

 

 Utwór „Be for Real”, napisany przez Knighta i pierwotnie wykonany przez Marlenę Shaw na jej albumie Just a Matter of Time z 1976 roku, został przerobiony przez Leonarda Cohena na album The Future z 1992 roku; a następnie przez The Afghan Whigs na potrzeby filmu Beautiful Girls z 1996 roku.

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
I've Been Lonely For So Long/Lean On Me	Frederick Knight	04.1972	22[10]	27[14]	Stax 0117	[written by Posie Knight, Jerry Weaver][produced by E. Walker][8[14].R&B Chart]
Trouble/Friend	Frederick Knight	09.1972	-	102[4]	Stax 0139	[written by Frederick Knight, Aaron Varnell][produced by Elijah Walker]
I Betcha Didn't Know That/Let's Make A Deal	Frederick Knight	03.1975	-	-	Truth 3216	[written by Frederick Knight, Sam Dees][produced by Frederick Knight][27[15].R&B Chart]
The Old Songs/Bundle Of Love	Frederick Knight	11.1981	-	-	Juana 1948	[written by Frederick Knight][produced by Frederick Knight][74[9].R&B Chart]

                                         Kompozycje Fredericka Knighta na listach przebojów

[with Arron Varnell] 09/1972 Trouble Frederick Knight 102.US [with Lloyd Price] 07/1973 Trying to Slip (Away) Lloyd Price 32.R&B Chart [with Sam Dees] 03/1975 I Betcha Didn't Know That Frederick Knight 27.R&B Chart 09/1979 I Betcha Didn't Know That KC & the Sunshine Band 25.R&B Chart [solo] 05/1975 It Ain't No Fun Shirley Brown 94.US 07/1975 You're Everything I Need Major Lance 50.R&B Chart 11/1976 For Old Time Sake Dorothy Moore 53.R&B Chart 11/1977 Let the Music Play Dorothy Moore 50.R&B Chart 02/1978 This Time They Told the Truth Z.Z. Hill 42.R&B Chart 04/1979 Ring My Bell Anita Ward 1.US/1.UK 04/1979 I'm in Too Deep James Bradley 72.R&B Chart 10/1979 Don't Drop My Love Anita Ward 87.US 10/1984 50/50 Love C.L. Blast 81.R&B Chart 04/1991 Ring My Bell Monie Love vs. Adeva 20.UK 10/1991 Ring My Bell DJ Jazzy Jeff & the Fresh Prince 53.UK/20.US [with Michael Terence Ward] 09/1979 I Can't Turn the Boogie Loose The Controllers 90.R&B Chart [with David Camon] 06/1980 I Wanna Get Down C.L. Blast 93.R&B Chart [with Dana Knight ] 08/1998 I'll Hurt You Kristine 89.R&B Chart

TQ

 Terrance Quaites ur. 24.05.1976r Mobile (Alabama, USA) Wokalista łączący muzykę r&b i hip-hop spod znaku new jack swingu. Popularny na przełomie XX i XXI w. przede wszystkim w Niemczech i Wielkiej Brytanii. W Stanach Zjednoczonych nie osiągnął nigdy wielkiej sławy.

 

TQ dorastał w przyzwoicie sytuowanej rodzinie w Compron. Od najmłodszych lat fascynował się muzyka, na początku klasycznym soulem i r&b, później zaś rapem z Zachodniego Wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Jego idolami byli z jednej strony  Aretha Franklin i   Stevie Wonder, z drugiej zaś 2Pac, Too Short czy Ice Cube. Swoją karierę Terrance rozpoczął w formacji r&b Corning of Age, w której składzie był przez kilka lat na początku lat 90-tych. Największym osiągnięciem zespołu był hit „Coming Home to Love" z wydanej w 1993 r. płyty Coming of Age. Gdy niedługo później formacja się rozpadła, Terrance postanowił rozpocząć karierę solowa.
 

Mieszkając w Compton, muzykowi udało się zdobyć wiele ciekawych koneksji, przede wszystkim z rodzimymi twórcami hip hopu. Dzięki temu na debiutanckim solo TQ wydanym w listopadzie 1998 r. They Never Saw Me Coming można było usłyszeć członków Tha Dogg Pound, K-40, Too Shorta czy Tray Dee, Łącząca r&b z rapem płyta nie zyskała uznania w Stanach Zjednoczonych, ale znalazła fanów w Europie, gdzie single „Westside", „Bye Bye Baby" i „Better Days" stały się dużymi przebojami w 1999 r.
 

Drugi album TQ ukazał się w wyniku wielu problemów wytwórni SONY/ EPIC tylko w Europie. The Second Coming osiągnęło w Wielkiej Brytanii podwójną platynę, jednak brak amerykańskiej edycji spowodował, że artysta postanowił opuścić rodzimy label i przeniósł się do CASH MONEY RECORDS. Materiał nagrany we wcześniej wymienionej wytwórni - Gemini- nigdy nie ujrzał światła dziennego. Muzyk pojawiał się co prawda regularnie na płytach innych twórców zwięzanych z CMR, jednak w momencie, gdy wytwórnia ta wpadła w małe problemy finansowe i zdecydowała się zwolnić tempo wydawania nowych materiałów, TQ postanowił rozpocząć w pełni niezależną karierę.

  Z pomocy niewielkiego labelu LIGHTYEAR jesienią 2004 r. Terrance wydał krążek Listen,,., jednak nie zyskał on ponownie większego uznania w Stanach Zjednoczonych. Okazało się, iż w Europie  zdecydowanie zmalała grupa fanów wokalisty, w związku z czym płyta okazała się wielką klapa, spychając TQ do bardzo głębokiego muzycznego podziemia. Czwarty solowy album artysty - Gemini - ukazał się 30 listopada 2007 r. W związku z brakiem zainteresowania dużych firm dystrybucją materiału, artysta zdecydowałsie go wydać jedynie w Intemecie.Efekt był taki, że premiera wydawnictwa przeszła brz najmniejszego echa i mało kto .się o nim dowiedział. Podobny los spotkał krążek Paradise z kwietnia 2008 r, Płyta co prawda pojawiła się fizycznie na rynku, ale nie znalazła najmniejszego odzewu wśród fanów i dziennikarzy.
 

TQ i producent Jay stworzyli label Headbeatin' Records. Pod swoje skrzydła zgarnęli oni kilku młodych, utalentowanych muzyków (m.in, The Vandalz, The Homies i P-Nutt), których umiejętności zaprezentowali na kompilacji The  Headbeaterz Compilation wydanej w 2001 r. Terrance próbuje swoich sił także jako aktor i reżyser filmowy, jednak większość produkcji, w jakich się do tej pory udzielił, nie miała okazji zadebiutować na wielkim ekranie, będąc z miejsca przeznaczona do dystrybucji na rynku domowych DVD.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Westside	TQ	10.1998	4[11]	12[16]	Epic 6668102	[gold-UK][written by Donald Custis][produced by Femi Ojetunde, Mike Mosley, TQ][10[20].R&B Chart]
Bye Bye Baby	TQ	05.1999	7[9]	-	Epic 6672372	[written by Terrance Quaites,Mike Mosley,Tye Howard][produced by Mike Mosley]
Better Days	TQ	08.1999	32[3]	-	Epic 6677532	[written by Terrance Quaites,Brycen Evans,Thomas Anderson][produced by Brycen Evans,Thomas Anderson][71[7].R&B Chart]
Summertime	TQ with Another Level	09.1999	7[10]	-	Northwestside 74321694672	[written by Doug Rasheed, Terence Quaites][produced by TQ]
Daily	TQ	04.2000	14[5]	-	Epic 6692752	[written by Terrance Quaites,Howie Hersh,Damian Young,Marcell Hall][produced by Da Mizza][38[18].R&B Chart][sample z "Just a friend""-Biz Markie]
Let's Get Back to Bed – Boy!	Sarah Connor featuring TQ	10.2001	16[5]	-	Epic 6718662	[written by Kay Denar, Rob Tyger, Terrance Quaites][produced by Kay D. ,Rob Tyger]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
They Never Saw Me Coming	TQ	05.1999	27[9]	122[10]	Epic 4914032	[produced by TQ,Mike Mosley,Jazze Pha,Femi Ojetunde,Ty Howard]
The Second Coming	TQ	05.2000	32[2]	-	Epic 4977602	[produced by TQ, Livin Proof]

Tommy Shaw

 Tommy Roland Shaw (ur. 11 września 1953r) to amerykański muzyk, wokalista i autor tekstów, najbardziej znany z roli współprowadzącego wokalisty w zespole rockowym Styx. W przerwach między występami w Styx grał z innymi grupami, w tym Damn Yankees i Shaw Blades, a także wydał kilka solowych albumów.

 

Tommy Shaw dołączył do Styx w 1975 roku, tuż po tym, jak zespół przeszedł do A&M, ale pomógł zdefiniować lata chwały zespołu, pisząc hardrockowe hity „Fooling Yourself (The Angry Young Man)”, „Renegade”, „Blue Collar Man (Long Nights)” i „Too Much Time on My Hands”. Shaw kontrastował z melodramatycznymi rozkwitami Dennisa DeYounga, napięcie, które skłoniło Shawa do rozpoczęcia kariery solowej w 1984 roku. 

Girls with Guns, jego solowy debiut, przyciągnął uwagę radia album rockowego i MTV, ale jego kolejny sukces nadszedł, gdy połączył siły ze swoim byłym kolegą ze Styx, Michaelem Cartellone, Jackiem Bladesem i Tedem Nugentem, tworząc supergrupę AOR Damn Yankees. Po rozpadzie tej grupy założył Shaw Blades ze swoim kolegą z zespołu Bladesem, zanim ponownie połączył się ze Styx w nowym tysiącleciu. 

Urodzony w Montgomery w Alabamie i wychowany na przedmieściach Prattville, Tommy Shaw zaczął grać na gitarze w wieku dziesięciu lat. Dwa lata później jego rodzina przeprowadziła się do właściwego Montgomery, a Shaw zaczął poświęcać się swojej gitarze. Grał z sąsiadami, a następnie z lokalnymi zespołami, w tym z grupą o nazwie Jabbo Stokes & the Jive Rockets. Po ukończeniu szkoły średniej w 1972 roku, za namową agenta talentów Bobby'ego „Smitty'ego” Smitha, udał się do Nashville, gdzie dołączył do zespołu o nazwie Smoke Ring, wkrótce przemianowanego na rockowy zespół MS Funk grający na instrumentach dętych. Shaw trzymał się MS Funk przez kilka lat, w tym czasie grupa przeniosła się do Chicago, ale odszedł w 1975 roku, gdy zespół zaczął zbliżać się do disco.  

Shaw wrócił do Montgomery i dołączył do zespołu o nazwie Harvest, zanim dowiedział się, że Styx jest zainteresowany, aby dołączył do zespołu jako zastępca Johna Curulewskiego. Styx byli w przededniu trasy promującej Equinox, album wydany po ich przełomowym singlu „Lady”, więc pilnie potrzebowali nowego gitarzysty. Shaw przyjął ofertę i wkrótce poczuł się jak u siebie, wnosząc kilka oryginalnych piosenek i wokalu prowadzącego do albumu Crystal Ball z 1976 roku. Styx nabrał rozpędu dzięki The Grand Illusion, częściowo dzięki hardrockowemu materiałowi Shawa, podkreślonemu przez „Fooling Yourself (The Angry Young Man)”. The Grand Illusion był pierwszym z pięciu albumów Styx, które znalazły się w pierwszej dziesiątce listy Billboard Top Ten, a seria ta zaowocowała czterema singlami w pierwszej dziesiątce, w tym rockowym utworem Shawa z 1981 roku „Too Much Time on My Hands”.  

Kilroy Was Here zakończyło ich passę w 1983 roku. Mogło to wygenerować parę hitów w pierwszej dziesiątce z „Mr. Roboto” i „Don't Let It In”, ale trasa koncertowa była pełna napięcia, co zakończyło się odejściem Shawa pod koniec trasy w 1984 roku. 

 Po opuszczeniu Styx, Shaw rozpoczął karierę solową albumem Girls with Guns z 1984 roku. Jego utwór tytułowy dotarł do 33. miejsca na liście Billboard Top 40, a jego kontynuacja, „Lonely School”, osiągnęła   60 miejsce. Shaw przyczynił się do „Remo's Theme (What If)” do filmu przygodowego Remo Williams: The Adventure Begins z 1985 roku, a piosenka dotarła do 18. miejsca na liście rockowej Billboard, zapewniając jednocześnie tytułowy utwór na jego drugim albumie, What If. 

Trzeci album, Ambition, ukazał się w 1987 roku, zanim Shaw zwrócił uwagę na nowy projekt ze swoim perkusistą Michaelem Cartellone, Jackiem Bladesem z Night Ranger i Tedem Nugentem. Ta nowa grupa, nazwana Damn Yankees, wydała w 1990 roku album o tym samym tytule, który uzyskał status podwójnej platyny dzięki przebojowi „High Enough”, potężnej balladzie, która wspięła się na trzecie miejsce na liście Billboard Hot 100. Damn Yankees nie istniało długo: drugi album, Don't Tread, ukazał się w 1992 roku, zanim Nugent odszedł, aby kontynuować karierę solową. Shaw i Blades kontynuowali jako żartobliwie nazwany zespół Shaw Blades, wydając Hallucination w 1995 roku, ale grupa się rozpadła, gdy album nie odniósł sukcesu w radiu album rockowym. 

Shaw powrócił do zjednoczonego Styx, który koncertował przez 1996 rok, a kulminacją był koncert Return to Paradise w 1997 roku. Styx wydał nowy album studyjny Brave New World w 1999 roku, w którym to momencie Shaw wydał swój czwarty album studyjny, 7 Deadly Zens z 1998 roku, i złożył propozycje z Jackiem Bladesem, aby nagrać trzeci album Damn Yankees z Tedem Nugentem.  Damn Yankees rozpadło się po raz kolejny, ale Styx pozostał filarem, pozwalając Shawowi realizować inne projekty, podczas gdy grupa wydała takie nowe albumy jak Cyclorama z 2003 roku i Big Bang Theory z 2005 roku.  

On i Blades wydali drugą płytę Shawa Blades, album z coverami Influence, w 2007 roku, a w 2011 roku nawiązał ponownie do swoich korzeni country na albumie bluegrassowym The Great Divide. Zespół Styx osiągnął najwyższy wynik na listach przebojów od albumu „Kilroy Was Here” z 1983 r., kiedy to The Mission osiągnął 45. miejsce w 2017 r. W kolejnym roku Shaw wydał album „Sing for the Day!”, nagrany na żywo z udziałem Contemporary Youth Orchestra.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Girls With Guns/Heads Up	Tommy Shaw	09.1984	-	33[12]	A&M 2676	[written by Tommy Shaw][produced by Mike Stone]
Lonely School/Come In And Explain	Tommy Shaw	12.1984	-	60[9]	A&M 2696	[written by Tommy Shaw][produced by Mike Stone]
Remo's Theme (What If)/Kiss Me Hello	Tommy Shaw	10.1985	-	81[5]	A&M 2773	[written by Tommy Shaw, Richie Cannata][produced by Tommy Shaw, Richie Cannata][piosenka z filmu "Remo Williams: The Adventure Begins"]
Ever Since The World Began/The Outsider	Tommy Shaw	02.1988	-	75[9]	Atlantic 89 138	[written by Jim Peterik, Frankie Sullivan][produced by Terry Thomas, Tommy Shaw]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Girls with Guns	Tommy Shaw	10.1984	-	50[25]	A&M 5020	[produced by Mike Stone]
What If	Tommy Shaw	10.1985	-	87[9]	A&M 5097	[produced by Richie Cannata ,Tommy Shaw]