Pokazywanie postów oznaczonych etykietą country. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą country. Pokaż wszystkie posty

wtorek, 9 grudnia 2025

Shania Twain

W przypadku Shanii, droga do sukcesu nie była prosta i łatwa - wymagała trudu i wyrzeczeń,
tym bardziej, że w wieku 21 lat Shania straciła w wypadku samochodowym obydwoje rodziców i musiała dodatkowo zaopiekować się rodzeństwem.
 

Shania Twain (właściwie Eileen Edwards) urodziła się 28 sierpnia, 1965 roku w Kanadzie (Windsor, prow. Ontario). Po rozwodzie rodziców matka dwuletniej wtedy Shanii - Sharon, przeprowadziła się do Timmins, Ontario - ok. 500 mil na północ od Toronto. Podczas gdy Sharon wyszła za leśniczego Jerry'ego Twaina, Eileen zagłębiała się w świecie indian Ojibwa, do których plemienia należał Jerry. Imię "Shania" nadała sobie dopiero później. Był to indiański odpowiednik do "jestem na swojej drodze". Wtedy jednak nic na to nie wskazywało. Życie rodziny często toczyło się na marginesie finansowym. Jerry nie zawsze znajdował pracę, a Sharon musiała zajmować się czworgiem dzieci, z których Shania była drugą w kolejności wiekowej. Jedyną rzeczą, której nigdy nie brakowało była muzyka. Shania wspomina, że często zamykała się w swoim pokoju, aby pisać piosenki. Słuchała bardzo zróżnicowanej muzyki (m.in. takich wykonawców jak: Waylon Jennings, Willie Nelson, Dolly Parton, Tammy Wynette, także z poza country: The Mamas And The Papas, The Carpenters, Glady's Knight, Supremes, Stevie Wonder). Ta różnorodność stylów miała także wpływ "nie tyle na mój sposób śpiewania, co na styl pisania własnych piosenek" - wspomina dziś Shania.
Matka rozpoznała u córki talent muzyczny i postanowiła rozwijać go, jak tylko to było możliwe - prowadzała Shanię do każdego dostępnego radia i programu telewizyjnego, do domu starców i na wiele różnych przyjęć. Shania wykorzystywała każdą okazję do śpiewania. Opowiadała o tym, jak w wieku ośmiu lat, pewnego razu została przebudzona o północy przez muzyków lokalnego klubu aby wyszła z nimi na scenę. Póżniej, latem pracowała jako kierownik 12 osobowego zespołu odnawiającego zalesienia w kanadyjskiej puszczy, posługując się siekierą i piłą łańcuchową równie dobrze jak każdy mężczyzna. Zimą mogła występować w klubach, programach radiowych i telewizyjnych, tak często jak pozwalała nauka w szkole.
 

Pierwszego listopada 1987 roku drastycznie zmieniło się życie Shanii. Na polnej drodze jej rodzice ulegli wypadkowi samochodowemu - zginęli na miejscu. 21 letnia Shania postanowiła zrobić wszystko, aby nie dopuścić do adopcji swojego rodzeństwa. Od tego momentu była odpowiedzialna za trójkę młodszego rodzeństwa, gospodarstwo domowe i za wszystkie pozostałe sprawy. Znajdując pracę w kurorcie Deerhurst (Ontario), zdobywała potrzebne pieniądze na utrzymanie swojej rodziny, prezentując repertuar od George'a Gershwina po Andrew Lloyda Webbera i muzykę country. Wkrótce za zarobione pieniądze kupiła dom, gdzie zamieszkała z braćmi. W 1990 roku jej rodzeństwo stanęło wreszcie na własnych nogach. Teraz nadszedł czas na muzyczną karierę.
 

Po nagraniu kasety demo, wybrała się do Nashville. W branży muzycznej, w której liczy się bardzo wygląd zewnętrzny, piękna Shania została przyjęta z otwartymi ramionami. Shania bez wątpienia wiedziała, że nie jest brzydka i postanowiła to wykorzystać. W 1993 roku zawarła umowę na nagranie płyty i mogła wreszcie wydać swój pierwszy album. Chociaż dostała kontrakt od wytwórni Mercury, na podstawie własnego, oryginalnego materiału, jej debiutancka, imienna płyta wydana w 1993 roku, zawierała tylko jedną z jej piosenek - uduchowioną "God Ain't Gonna Getcha for That". Single "What Made You Say That" i "Dance With the One That Brought You" dotarły zaledwie do 55 miejsca na liście singli country tygodnika Billboard.
 

Wtedy właśnie zatelefonował do niej "odległy wielbiciel", znany producent rockowy John "Mutt" Lange (AC/DC, Foreigner, Def Leppard, Bryan Adams i wielu innych). Oznajmił Shanii, że prawdziwie wierzy w jej głos i oryginalne piosenki. Wkrótce spotkali się osobiście w na Fan Fair w Nashville. W sześć miesięcy później wzięli ze sobą ślub, mając już napisane wspólnie piosenki, wystarczające na pół płyty. W 1994 roku dużo razem podróżowali po Stanach, Kanadzie, Hiszpanii, Anglii, Włoszech i Karaibach, pisząc wspólnie piosenki. Zaczęli także składać w Nashville podstawowe ścieżki na nowy album Shanii. Brakujące wokale dograli i zmiksowali później w Quebec w Kanadzie.
 

Pierwszy rezultat ich współpracy - piosenka "Whose Bed Have Your Boots Been Under?" zadebiutowała na liście singli country Billboardu w styczniu 1995 roku, osiągając 11 miejsce. W następnym miesiącu, na liście albumów country pojawił się drugi album Shanii - "The Woman in Me". Sprzedany w ilości 18 mln. egz. uczynił Shanię najlepiej sprzedającą się artystką country wszechczasów. Dzięki tej płycie Shania była porównywana do takich mega-gwiazd amerykańskiego rynku muzycznego jak Garth Brooks. Singiel "Any Man of Mine" zagościł na liście w maju i był pierwszym z czterech hitów nr 1, włączając "(If You're Not in It for Love) I'm Outta Here!," "You Win My Love" i "No One Needs to Know". Album zdobył Grammy w kategorii country - został płytą roku. Również Academy of Country Music uznała go za płytę roku 1995.
 

"Come on Over" - jej trzecia płyta, została wydana przez wytwórnię Mercury w 1997 roku, dwa lata po ostatnim albumie. Projekt kontynuował pasmo sukcesów, produkując takie hity - numery 1 jak: "Honey, I'm Home" i "Love Gets Me Every Time". "Gorąca" i "duszna" ballada "You're Still the One" dotarła do 1 miejsca na liście singli country oraz do 2 miejsca na liście Billboardu - hot 100 pop chart, utwierdzając pozycję Shanii, jako artystki wykraczajacej poza country. Lekka i zabawna piosenka "Man! I Feel Like a Woman" - numer 5 na liście przebojów country, pomogła Shanii uzyskać kontrakt z firmą kosmetyczną Revlon, która wykorzystała melodię w telewizyjnej reklamie z udziałem samej artystki. Album sprzedał się dotychczas w ponad 38 mln. egz., co jest absolutnym światowym rekordem, jeżeli chodzi o artystki.
 

Odkąd album "The Woman In Me" złamał reguły konserwatywnego country i uczynił z Shanii międzynarodową gwiazdę, krytycy nie za bardzo wiedzieli, co sądzić o jej seksownym wizerunku scenicznym i niezależnym podejściu do muzycznego marketingu. Zamiast jeździć z koncertami aby wypromować płytę, Shania zrobiła serię seksownych teledysków, w tym jeden nakręcony w egipskich plenerach. Artystka w końcu rozpoczęła w 1988 roku swoją pierwszą wielką trasę koncertową, którą otwarło wydanie singla "Come on Over". Sukces komercyjny i bardzo dobre przyjęcie przez publiczność pomogły jej zdobyć w 1999 roku podwójny tytuł "Entertainer of the Year" (Artysta Estradowy Roku), przyznany przez ACM i The Country Music Association. Shania zdobyła także pięć nagród Grammy, w tym dwie dla najlepszej piosenki country ("Come on Over" i "You're Still the One") oraz dwie dla najlepszego kobiecego wykonania piosenki country ("Man! I Feel Like a Woman!" i "You're Still the One"). Shania została doceniona również w swojej ojczyźnie, zdobywając trofea Canadian Country Music Awards, Canada's JUNO Awards i American Music Awards. W tym samym 1999 roku, Broadcast Music, Inc. (BMI) ogłosił Shanię najlepszym autorem piosenek w obu gatunkach: country i pop. Jej ballada, "You're Still the One" została uznana przez BMI piosenką roku - country i pop.
 

Pod koniec 1999 roku, będąc u szczytu kariery artystycznej, Shania wycofała się z rynku muzycznego i wraz ze swoim mężem przeniosła się do Szwajcarii. W lecie 2001 roku, w trakcie pracy nad następną płytą Up!, urodziło się im pierwsze dziecko - syn Eja. Wydany w 2002 roku album "Up!" przynióśł pierwszy hit - singiel "I'm Gonna Getcha Good". Z początkiem 2003 roku, Shania rozpoczęła przygotowania produkcyjne do nowej trasy koncertowej, zamierzając oprzeć ją ponownie na osobistym kontakcie z fanami, co już wcześniej zaowocowało sensacyjnym wynikiem światowej trasy "Come on Over".  

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
What Made You Say ThatShania Twain03.1993--Mercury 864 992[55[18].Country Chart][Written by: Tony HaseldenStan Munsey, Jr.][produced by Harold Shedd,Norro Wilson]
Dance with the One That Brought You/When He Leaves YouShania Twain07.1993--Mercury 862 346[55[11].Country Chart][Written by: Sam Hogin,Gretchen Peters][produced by Harold Shedd,Norro Wilson]
Any man of mine/Whose bed have your boots been under?Shania Twain05.1995187[1]31[19] side B:87[19]Mercury 856448[2x-platinum-US][silver-UK][1[2][17].Country Chart][B:11[11].Country Chart][A:Written by: Mutt Lange/Shania Twain][B:Written by: Robert John "Mutt" Lange,Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange]
[If you' re not in it for love] I' m outta here!/The woman in me [Needs the man in you]Shania Twain12.1995-74[9] side B:90[15]Mercury 852206[1[2][18].Country Chart][B:14[12].Country Chart][Written by: Mutt Lange/Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange]
You Win My Love/Home Ain't Where His Heart Is (Anymore)Shania Twain01.1996-108[12]Mercury 852138[1[2][18].Country Chart][B:28[7].Country Chart][Written by: Mutt Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange]
No One Needs to Know/Leaving Is the Only Way OutShania Twain05.1996--Mercury 852 986[1[1][18].Country Chart][Written by: Robert John "Mutt" Lange,Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange]
God bless the child/If it don' t take twoShania Twain12.1996-75[5]Mercury 578748[Written by: Mutt Lange/Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange][48[9].Country Chart]
Love gets me every timeShania Twain10.1997-25[20]Mercury 568062[gold-US][1[5][20].Country Chart][Written by: Mutt Lange/Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Don' t be stupid [You know i love you]/If it don' t take twoShania Twain12.1997-40[16]Mercury 568242[silver-US][Written by: Mutt Lange/Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange][6[18].Country Chart]
You' re still the one/Don' t be stupid [You know i love you]Shania Twain02.199810[36]2[42]Mercury 568452[2x-platinum-US][gold-UK][written by Shania Twain/Robert John 'Mutt' Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange][1[1][19].Country Chart]
When/Don' t be stupid [You know i love you]Shania Twain06.199818[11]-Mercury 5688412 [UK][written by Shania Twain/Robert John 'Mutt' Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange]
From this moment onShania Twain12.19989[16]4[14]Mercury 566450[platinum-US][gold-UK][written by Shania Twain/Robert John 'Mutt' Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange][6[14].Country Chart]
Honey, I'm HomeShania Twain08.1998--Mercury [written by Shania Twain/Robert John 'Mutt' Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange][1[1][21].Country Chart]
That don' t impress me muchShania Twain01.19993[42]7[28]Mercury 172118[platinum-US][2x-platinum-UK][written by Shania Twain/Robert John 'Mutt' Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange][8[17].Country Chart]
Man ! I feel like a woman!Shania Twain04.19993[28][10.99]23[28]Mercury 56 2324 2 [UK][3x-platinum-US][2x-platinum-UK][Written by: Mutt Lange/Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange][piosenka z filmu "Nothing hill"][4[17].Country Chart]
You' ve got a wayShania Twain07.1999-49[13]Album cut[Written by: Mutt Lange/Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange][13[16].Country Chart]
Come on over/Man! I Feel Like a Woman!Shania Twain10.1999-58[10]Album cut[Written by: Mutt Lange/Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange][6[18].Country Chart]
Rock This Country!Shania Twain01.2000--Mercury[Written by: Mutt Lange/Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange][30[9].Country Chart]
Don' t be stupid [You know i love you]/If you' re not in it for loveShania Twain02.20005[15]40[16]Mercury 172149-2 [UK][written by Shania Twain/Robert John 'Mutt' Lange]
I'm Holdin' On to Love (To Save My Live)/Rock This Country!Shania Twain09.2000-102[9]Mercury 562 582[Written by: Mutt Lange/Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange][17[12].Country Chart]
I' m gonna getcha good!Shania Twain10.20024[15]34[20]Album cut[gold-US][silver-UK][written by Shania Twain/Robert John 'Mutt' Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange][7[18].Country Chart]
Up!Shania Twain02.200321[6]63[10]Mercury[gold-US][Written by: Mutt Lange/Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange][12[16].Country Chart]
Ka-ChingShania Twain03.20038[8]-Mercury 172287 2 [UK][written by Shania Twain/Robert John 'Mutt' Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Forever and for always/Nah!Shania Twain06.20036[12]20[23]Mercury 9807733 [UK][platinum-US][written by Shania Twain/Robert John 'Mutt' Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange][4[24].Country Chart]
Thank you baby! [For makin' someday come so soon]Shania Twain09.200311[7]-Mercury 9810627 [UK][written by Shania Twain/Robert John 'Mutt' Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange]
When you kiss me/Up!Shania Twain11.200321[8]-Mercury 9814003 [UK][written by Shania Twain/Robert John 'Mutt' Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange][60[1].Country Chart]
Coat Of Many Colors Shania Twain with Alison Krauss & Union Station12.2003--Mercury [57[2].Country Chart]
It only hurts when i' m breathingShania Twain05.2004-71[7]Mercury[Written by: Mutt Lange/Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange][18[17].Country Singles & Track]
She' s just not a pretty faceShania Twain12.2003-56[13]Mercury[Written by: Mutt Lange/Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange][9[18].Country Singles & Track]
Party for twoShania Twain with Mark McGrath12.200410[13]58[14]Mercury 2103239 [UK][platinum-US][Written by: Mutt Lange/Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange][7[20].Country Chart]
Don' tShania Twain03.200530[3]122[4] Mercury 9880434[Written by: Mutt Lange/Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange][24[12].Country Chart]
I Ain't No Quitter Shania Twain05.2005-- Mercury [Written by: Mutt Lange/Shania Twain][produced by Robert John "Mutt" Lange][45[8].Country Chart]
ShoesShania Twain10.2005--Hollywood[Written by: Robert John "Mutt" Lange,Shania Twain,Tammy Hyler,Joie Scott,Kim Tribble][produced by Robert John "Mutt" Lange][29[13].Country Chart]
Today Is Your Day Shania Twain07.2011-66[1] Mercury Nashville[Written by: Shania Twain][produced by David Foster,Nathan Chapman,Shania Twain][36[6].Country Chart]
Endless LoveLionel Richie Featuring Shania Twain02.2012-116[1] Mercury Nashville[Written by: Lionel Richie][produced by Nathan Chapman,Lionel Richie]
Life's About To Get Good Shania Twain07.2017-- Mercury Nashville[Written by: Shania Twain][produced by Ron Aniello,Matthew Koma,Shania Twain][33[2].Country Chart]
UnhealthyAnne-Marie featuring Shania Twain06.202318[20]-Atlantic/Asylum/EMI GBAHS 2300381[gold-UK][Written by: Anne-Marie Nicholson ,Connor McDonough ,Riley McDonough, Castle][produced by Connor, McDonough Riley McDonough]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
The woman in meShania Twain03.19957[56][07.1999]5[107]Mercury 522886[12x-platinium-US][platinum-UK][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Shania TwainShania Twain02.1996113[10][04.2000]-Mercury 514422[platinium-US][silver-UK][produced by Harold Shedd, Norro Wilson]
Come on overShania Twain11.19971[3][236][03.98]2[179]Mercury 536003[20x-platinium-US][12-platinum-UK][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Wild & wickedShania Twain07.200062[23]-Neon De Luxe NEX 34701 [UK] [produced by Harry Hinde]
Up !Shania Twain11.20024[64]1[5][93]Mercury 170344 2[11x-platinum][2x-platinium-UK][produced by Robert John "Mutt" Lange, Simon & Diamond Duggal]
Greatest HitsShania Twain11.20046[44]2[65]Mercury Nashville 000307202[4x-platinum][3x-platinum-UK][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Still The One: Live From Las VegasShania Twain03.2015-55[3]Mercury Nashville -
NowShania Twain10.20171[1][7]1[1][7]EMI 5780676 [UK][silver-UK][produced by Ron Aniello, Jake Gosling, Jacquire King, Matthew Koma ,Shania Twain]
Not Just A Girl: The Highlights (Soundtrack)Shania Twain09.202248[1]131[1]EMI 8247469 [UK][silver-UK]
Queen of MeShania Twain02.20231[1][3]10[2]EMI 4860855 [UK][produced by David Stewart,Mark Crew,Daniel Priddy,Adam Messinger,Mark Ralph,Shania Twain,Tyler Joseph]

niedziela, 23 listopada 2025

Jimmie Allen

James Edward Allen (ur. 18 czerwca 1985r)  to amerykański piosenkarz i autor tekstów country.
Podpisał kontrakt z wytwórnią Stoney Creek, należącą do Broken Bow Records, dla której wydał dwa single „Best Shot” i „Make Me Want To” oraz album Mercury Lane z 2018 roku. W 2021 roku zdobył nagrodę Country Music Association Award dla Nowego Artysty Roku, jako drugi czarnoskóry artysta, który tego dokonał (w 2009 roku pierwszym był Darius Rucker). Jest pierwszym artystą country nominowanym do nagrody Grammy w kategorii Najlepszy Nowy Artysta w historii.

  Allen urodził się w Milton w stanie Delaware w Stanach Zjednoczonych, ale w 2007 roku przeprowadził się do Nashville w stanie Tennessee. Przez większość pierwszych lat w Nashville żył w ubóstwie i często mieszkał w samochodzie. Brał udział w przesłuchaniach do dziesiątej edycji programu American Idol, ale został odrzucony przed rundą głosowania na żywo. Podczas programu American Idol wystąpił z Coltonem Dixonem podczas jednej z rund grupowych  i zaprzyjaźnił się ze Scottym McCreerym, który ostatecznie wygrał program w tym samym roku. Allen i McCreery później odnowili kontakt i razem koncertowali po wydaniu debiutanckiego albumu Allena. 

  Allen podpisał umowę wydawniczą z Wide Open Music, wytwórnią tekstów piosenek założoną przez piosenkarza i autora tekstów Asha Bowersa, w 2016 roku. Po prezentacji talentów dla przedstawicieli Broken Bow Records na początku 2017 roku, podpisał kontrakt z wytwórnią Stoney Creek i wydał swoją debiutancką EP-kę o tym samym tytule, której producentem był Bowers.Wiceprezes wykonawczy wytwórni powiedział, że decyzja o podpisaniu kontraktu z Allenem była jedną z najszybszych, jakie kiedykolwiek podjęli w tej wytwórni.Stephen Thomas Erlewine z AllMusic porównał brzmienie EP do „gładkiego, pewnego siebie stylu” Thomasa Rhetta i Sama Hunta.  Podobnie, Brittney McKenna, autorka tekstów country z Rolling Stone, porównała współczesne inspiracje R&B Allena do tych artystów i Maren Morris.Utwór z EP, „Blue Jean Baby”, został dodany do listy przebojów „United States Viral 50” na Spotify. 

  Jego pierwszy oficjalny singiel, „Best Shot”, został wydany na początku 2018 roku. W tygodniu premiery był drugim najczęściej dodawanym utworem do radiowych playlist muzyki country.Utwór znalazł się na listach przebojów Hot Country Songs, Country Airplay i Billboard Hot 100, a także został zrealizowany w teledysku. Allen powiedział, że tytuł i główny motyw utworu zostały zainspirowane jego babcią i synem, który w momencie wydania utworu miał 4 lata. Jego debiutancki album, Mercury Lane, ukazał się w październiku 2018 roku.Album, również wyprodukowany przez Bowersa, wziął swoją nazwę od ulicy, przy której Allen mieszkał jako dziecko. Utwór „Best Shot” był hitem numer jeden na liście Billboard Country Airplay w listopadzie 2018 roku, co uczyniło go pierwszym czarnoskórym artystą, którego debiutancki singiel znalazł się na szczycie tej listy.Drugi singiel z albumu, „Make Me Want To”, został wydany w radiu country 1 lutego 2019 roku i również stał się hitem numer jeden na liście Billboard Country Airplay. 

 W maju 2019 roku Allen nagrał również cover utworu Lady Gagi i Bradleya Coopera „Shallow” z Abby Anderson. Nagranie zostało również zekranizowane w formie teledysku. W 2020 roku Allen wydał „This Is Us”, duet z Noah Cyrusem.Utwór znalazł się na jego nowej EP-ce „Bettie James”, która ukazała się 10 lipca 2020 roku. Drugim singlem z projektu był „Freedom Was a Highway”, duet z Bradem Paisleyem, który ukazał się 1 lutego 2021 roku.W lutym 2022 roku utwór ten stał się trzecim hitem Allena, który dotarł na pierwsze miejsce listy przebojów, a dwudziestym Paisleya na Billboard Country Airplay. Allen został pierwszym czarnoskórym solistą, który zdobył nagrodę dla Nowego Artysty Roku podczas gali ACM Awards 2021 (na której zaśpiewał również duet z Bradem Paisleyem).

  We wrześniu 2021 roku Allen został ogłoszony jedną z gwiazd biorących udział w 30. edycji programu Dancing with the Stars  On i jego partnerka Emma Slater byli dziewiątą parą, która odpadła z programu, ostatecznie zajmując 7. miejsce.  10 listopada 2021 roku zdobył nagrodę CMA Awards dla Nowego Artysty Roku.  15 dni później wystąpił na paradzie Macy's z okazji Święta Dziękczynienia.  W lutym 2022 roku Allen ogłosił, że będzie gościnnym mentorem w 20. sezonie programu American Idol.  Wystąpił również w utworze Noaha Schnacky'ego „Don't You Wanna Know” z albumu Thoughtfully Reckless z 2022 roku oraz w duecie z Nickiem Carterem w utworze „Easy”.

  8 marca 2022 roku Allen wydał pierwszy singiel „Down Home” ze swojego trzeciego albumu studyjnego Tulip DriveAlbum ukazał się 24 czerwca 2022 roku  W 2023 roku Allen był trenerem i jurorem w programie My Kind of Country.

 Allen poślubił swoją żonę Alexis Gale w 2021 roku, po dwóch latach związku. W tym czasie Allen miał syna z poprzedniego związku, a Gale była w ciąży z drugim dzieckiem. W kwietniu 2023 roku Allen ogłosił w mediach społecznościowych, że on i Gale rozstają się, a Gale jest w ciąży z trzecim dzieckiem. 

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Best ShotJimmie Allen02.2018-37Stoney Creek[platinum-US][written by Jimmie Allen, Josh London, J.P. Williams][produced by Ash Bowers, Eric Torres][5.Country Chart]
Make Me Want ToJimmie Allen02.2019-49Stoney Creek[platinum-US][written by Jimmie Allen ,Paul Sikes, Jennifer Denmark][produced by Ash Bowers, Eric Torres][7.Country Chart]
This Is UsJimmie Allen & Noah Cyrus.2020--Columbia 88644800815[written by Dernst "D'mile" Emile II,Ilsey Juber Tyler Hubbard,Jordan Schmidt,Noah Cyrus][produced by Ash Bowers][32.Country Chart]
Freedom Was a HighwayJimmie Allen & Brad Paisley02.2021-45Stoney Creek[gold-US][written by Ash Bowers,Jimmie Allen,Matt Rogers][produced by Ash Bowers,Jimmie Allen][5.Country Chart]
Down HomeJimmie Allen03.2022-61Stoney Creek[written by Jimmie Allen,Rian Ball,Cameron Bedell,Tate Howell][produced by Ash Bowers, Jimmie Allen][16.Country Chart]
Good Times RollJimmie Allen & Nelly07.2020--Stoney Creek[written by Cornell Haynes Jr.,Jimmie Allen,Zach Kale][produced by Ash Bowers,Jimmie Allen][31.Country Chart]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Mercury LaneJimmie Allen10.2018-128[83]Stoney Creek 538411072[produced by Ash Bowers, Eric Torres]

piątek, 24 października 2025

Hank Williams

Hank Williams, właśc. Hiriam Williams (ur. 17 IX 1923r w Mount Olive, USA - zm. 1.01. 1953r w
Oak Hill), kompozytor, wokalista i gitarzysta. Dla wielu znawców i krytyków - najwybitniejszy wykonawca w historii muzyki country i artysta, który miał zasadniczy wpływ na rozwój rock and rolla.
Urodził się z wadą kręgosłupa, powiększoną po upadku z konia w wieku siedemnastu lat. Całe życie lekami i alkoholem uśmierzał paraliżujący ból. W wieku siedmiu lat zaczął grać na taniej gitarze kupionej przez matkę. Najwięcej nauczył go czarnoskóry muzyk Teetot Williams. W 1937 młody śpiewak wygrał konkurs talentów i założył zespół The Drifting Cowboys. Występując w stacjach radiowych, zyskał przydomek The Singing Kid (śpiewający dzieciak). Już jako lokalna gwiazda, Williams udał się (w 1946) do Nashville, gdzie zainteresował swoimi talentami kompozytorskimi szefów wydawnictwa Acuff-Rose.
 

Piosenkarka Molly O'Day nagrała dwie jego piosenki Six More Miles i When God Comes and Gathers His Jewels. Sam z towarzyszeniem grupy The Wranglers z Oklahomy, nagrał singla z utworem Calling You dla niewielkiej wytwórni Sterling. Następny krążek z utworem Move It on Over trafił na listę przebojów muzyki country i wspiął się na czwarte miejsce, osiągając nakład ponad 100 tys. egz.
W następnych latach aż trzydzieści pięć piosenek nagranych przez artystę znalazło się w dziesiątce największych przebojów stylu country. Były wśród nich Lovesick Blues, Why Don't You Love Me, Long Gone Lonesome Blues, Cold, Cold Heart, Hey, Good Lookin', Jambalaya (On the Bayou), Your Cheatin' Heart czy I'm So Lonesome I Could Cry.
 

11 czerwca 1949 Williams po raz pierwszy wystąpił w Grand Ole Opry - gdzie rozszalała publiczność zmusiła go do sześciu bisów. Sława i gwałtowny przypływ pieniędzy spowodowały, że skłonność do alkoholu przekształciła się w alkoholizm. W latach 1951-52 na zmianę przebywał na leczeniu i popadał w nałóg, często aresztowany za zakłócanie porządku lub jazdę po pijanemu. Artysta brał także narkotyki i leki uśmierzające ból kręgosłupa. W sierpniu 1952, po serii przerwanych lub odwołanych koncertów, został wyrzucony z Grand Ole Opry. Cztery miesiące później zmarł na tylnym siedzeniu samochodu w drodze na koncert w miejscowości Canton w stanie Ohio.
 

Po śmierci sprzedano miliony płyt z jego nagraniami. Wielu artystów zawdzięczało popularność piosenkom stworzonym przez Williamsa. W 1964 nakręcono o nim film biograficzny zatytułowany Your Cheatin' Heart. Piosenki do filmu nagrał jego syn Hank Williams Jr., który sam osiągnął spore sukcesy, zwłaszcza w latach 80. W 1987 Williams uhonorowany został przyjęciem w poczet Rock and Roli Hall of Fame. Wiele kompozycji Williamsa stało się klasycznymi utworami, jego nagrania wytrzymały próbę czasu, a życie obrosło w legendę.  

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Move It On OverHank Williams08.1947-4[3].Country ChartMGM 10 033[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Honky Tonkin'Hank Williams07.1948-14[1].Country ChartMGM 10 171[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
I'm A Long Gone DaddyHank Williams07.1948-6[3].Country ChartMGM 10 212[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Mansion on the hillHank Williams03.1949-12[2].Country ChartMGM 10 328[written by Hank Williams,Fred Rose][produced by Fred Rose]
Lovesick blues/Never Again [I will knock on your door]Hank Williams03.1949-24[1]MGM 10 352[gold-US][1[16][42].Country Chart;side B:6[2].Country Chart][#44 hit for Frank Ifield in 1963][written by Irving Mills,Cliff Friend][produced by Fred Rose]
Wedding bellsHank Williams05.1949-2[29].Country ChartMGM 10 401[written by Claude Boone][produced by Fred Rose]
Mind Your Own BusinessHank Williams07.1949-5[11].Country ChartMGM 10 461[written by Hank Williams]
You're Gonna Change [Or I'm Gonna leave]/Lost highwayHank Williams10.1949-[4[9].Country Chart;side B:12[3]]MGM 10 506[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
My bucket's got a hole in itHank Williams11.1949-2[12].Country ChartMGM 10 560[written by Hank Williams][produced by Fred Rose,Jim Vienneau]
I Just Don't Like This Kind of Livin'Hank Williams02.1950-5[5].Country ChartMGM K 10 609[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Long Gone Lonesome Blues/My Son Calls Another Man DaddyHank Williams03.1950-[1[8][21].Country Chart;side B:9[1]]MGM K 10 645[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Why Don't You Love MeHank Williams05.1950-1[10][25].Country ChartMGM K 10 696[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
They'll never take her love from me/Why Should We Try AnymoreHank Williams10.1950-[5[6].Country Chart;side B:9[1]]MGM K 10 760[written by Leon Payne][produced by Fred Rose,Jim Vienneau]
Moanin' The Blues/Nobody's Lonesome For MeHank Williams11.1950-1[1][15].Country Chart;side B:9[4]MGM K 10 832[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Cold, Cold Heart/Dear JohnHank Williams03.1951-[1[1][46].Country Chart;side B:8[4]]MGM K 10 904[gold-US][written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Howlin' At The Moon/I Can't Help It [If I'm still in love with you]Hank Williams05.1951-[3[10].Country Chart;side B:2[13]]MGM K 10 961[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Hey Good Lookin'Hank Williams07.1951-1[8][25].Country ChartMGM K 11 000[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Crazy heart/Lonesome WhistleHank Williams10.1951-[4[18].Country Chart;side B:9[2]]MGM K 11 059[written by Murray,Fred Rose][produced by Fred Rose]
Baby We're Really In LoveHank Williams12.1951-4[15].Country ChartMGM K 11 100[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Honky Tonk BluesHank Williams03.1952-2[12].Country ChartMGM K 11 160[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Half as muchHank Williams05.1952-2[16].Country ChartMGM K 11 202[written by Curley Williams][produced by Fred Rose]
Jambalaya [On the bayou]/Window shoppingHank Williams08.1952-20[6]MGM K 11 283[gold-US][1[14][29].Country Chart][#16 hit for Blue Ridge Rangers in 1973][written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Settin' the woods on fire/You win againHank Williams10.1952-[2[12].Country Chart;side B:10[1]]MGM K 11 318[written by Nelson,Fred Rose,Ed Nelson][produced by Fred Rose]
I'll never get out of this world aliveHank Williams12.1952-1[1][13].Country ChartMGM K 11 366[written by Hank Williams,Fred Rose][produced by Fred Rose]
Kaw-Liga/Your cheatin' heartHank Williams02.1953-[1[13][19].Country Chart;side B:1[6][23]]MGM K 11 416[written by Hank Williams,Fred Rose][produced by Fred Rose]
Take these chains from my heartHank Williams05.1953-1[4][13].Country ChartMGM K 11 479[written by Fred Rose,Hy Heath][produced by Fred Rose]
I won't be home no moreHank Williams07.1953-4[9].Country ChartMGM K 11 533[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Weary blues from waitin'Hank Williams10.1953-7[2].Country ChartMGM K 11 574[written by Hank Williams][produced by Fred Rose]
Please don't let me love youHank Williams04.1955-9[3].Country ChartMGM K 11 928[written by Ralph Jones][produced by Fred Rose]
There's a tear in my beerHank Williams Jr with Hank Williams02.1989-7[10].Country ChartWarner/Curb 27 584[written by Hank Williams][produced by Barry Beckett,Jim Ed Norman,Hank Williams Jr.]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Father & sonHank Williams & Hank Williams Jr.08.1965-139[3]MGM 4276-
Hank Williams Sr/Live at The Grand Ole OpryHank Williams 08.1982-27[2].Catalog Album ChartMGM 5019-
The best of Hank & HankHank Williams & Hank Williams Jr.01.1993-179[1]Curb 77 552-
24 of Hank Williams' Greatest HitsHank Williams06.1996-30[3].Catalog Album ChartPolydor 823 293[platinum]
Men with broken heartsThree Hanks [Hank Sr,Hank Jr and Hank III]10.1996-167[1]Curb 77 868-
20 of Hank Williams' Greatest HitsHank Williams10.1998-40[1].Catalog Album ChartMercury 536 029-

czwartek, 16 października 2025

Sheb Wooley

Shelby F. "Sheb " Wooley (ur. 10 kwietnia 1921r - zm. 16 września 2003r) był aktorem i
piosenkarzem, najbardziej znanym z piosenki "Purple People Eater" z 1958r .Grał Bena Millera, brata Franka Millera w filmie W samo południe, a także miał rolę Pete Nolana w programie telewizyjnym Rawhide .
 

Wooley urodził się w Erick, Oklahoma, a wychował się na farmie. Nauczył się jeździć konno w młodym wieku, i pracował jako kowboj a także jako jeździec na rodeo. Grał również w zespole country. Wooley próbował zaciągnąć się podczas II wojny światowej, ale został odrzucony do służby wojskowej z powodu jego kontuzji na rodeo. Zamiast tego, pracował w przemyśle naftowym i jako spawacz. W 1946 roku przeniósł się do Fort Worth w Teksasie i został muzykiem country and western. Przeniósł się do Hollywood w 1949 roku.
 

Wooley pojawił się w dziesiątkach westernów od 1950r do lat 70-tych,w tym w sławnym High Noon. W 1954 roku grał Jima Youngera w w westernowej serii Stories of the Century.Występował pięć sezonów jako Carl w westernowej serii The Adventures of Kit Carson (1951/55). Pojawił się w The Cisco Kid w roli Billa Bronsona. Wooley gościnnie zagrał Harry Runyona w odcinku "The Unmasking" westernu CBS My Friend Flicka. W 1958 roku grał Baxtera Terrora w filmie Terror in a Texas Town. Wooley zagrał Pete Nolana w serialu westernowym CBS Rawhide (1959-1966) z Erykiem Flemingiem, Clintem Eastwoodem i Paulem Brinegarem. Występował również w filmach The Outlaw Josey Wales i Giant.
W latach 40-tych żona młodego kuzyna, Rogera Millera (który również dorastał w Erick, Oklahoma),zainteresowała go muzyką, ucząc go grać akordy na gitarze i kupujac mu skrzypce.
 

W latach 50-tych, Wooley rozpoczął karierę nagraniową, z piosenką która uczyniła go sławnym, "Purple People Eater". Potem przyszła seria mniejszych hitów. Wooley napisał piosenkę do wieloletniego telewizyjnego show Hee Haw.Wooley miał również przeboje country, jego "That's My Pa" osiągnął nr 1 Hot C&W; Sides w marcu 1962. Był stałym gościem programów Hee Haw i The Muppet Show jako pijany kompozytor country Ben Colder . Nagrywał i występował jako Ben Colder , jak również pod pseudonimem Guy Drake w piosence "Welfare Cadillac" występując w show Portera Wagonera w latach 70-tych roku z albumem "Welfare Cadillac" wydanym wkrótce po tym. Wooley zamierzał nagrać piosenkę "Don't Go Near The Indians", ale miał nawał pracy aktorskiej. Tymczasem Rex Allen nagrał tę piosenkę i był to przebój.
 

Wooley udzielał jako aktor głosu w tzw. krzyku Wilhelma,filmowy efekt dźwiękowy po raz pierwszy wykorzystany w 1951 roku w filmie Distant Drums. Ten konkretny zapis krzyku był używany przez zespoły efektów dźwiękowych w ciągu 149 filmów.
 

Wooley nadal kontynuje sporadyczne występy telewizyjne i filmowe przez lata 90-te, w tym występ jako Cletus Summers , dyrektor Hickory High School w filmie Hoosiers z 1986 roku . W 1996 roku zdiagnozowano u niego białaczkę. Zmarł w Skyline Medical Center w Nashville, Tennessee w 2003 roku i został pochowany w Hendersonville Memory Gardens w stanie Tennessee.  

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Are You Satisfied / HumdingerSheb Wooley12.1955-95[1]MGM 12 114[written by Homer Escamilla/Sheb Wooley ]
The Purple People Eater / I Can't Believe You're MineSheb Wooley06.195812[8]1[6][13]MGM 12 651[written by Sheb Wooley ][produced by Neely Plumb ]
Sweet Chile / MoreSheb Wooley06.1959-70[6]MGM 12 781[written by Sheb Wooley ]
That's My Pa / Meet Mr. LonelySheb Wooley01.1962-51[11]MGM 13 046[written by Sheb Wooley ][produced by Jesse Kaye/Jim Vienneau ][1[1][17].Country Chart]
Don't Got Near the Eskimos / Louisiana TrapperBen Colder11.1962-95[1]MGM 13 104[written by Lorene Mann, Sheb Wooley][18[1].Country Chart][parodia hitu "Don't go near The Indians"-Rexa Allena z 1962r]
Hello Wall No.2/Shudders and ScreamsBen Colder03.1963-131[1]MGM 13 122[30[2].Country Chart][parodia piosenki "Hello walls"-Farona Younga][30[2].Country Chart]
Still No. 2 /Goin' Surfin'Ben Colder07.1963-98[2]MGM 13 147[written by Bill Anderson][produced by Jim Vienneau][parodia hitu Billa Andersona "Still" z 1963r]
Detroit City No. 2 /Ring Of SmokeBen Colder10.1963-90[1]MGM 13 167[written by Danny Dill/Mel Tillis][produced by Jim Vienneau][parodia piosenki Bobby Bare'a "Detroit City" z 1963r]
Blue guitarBen Colder07.1964--MGM 13 241[written by Earl Hooker / Taylor / Sheb Wooley][33[7].Country Chart]
I'll Leave the Singing to the Bluebirds Ben Colder06.1966--MGM 13 447[written by Griff][34[5].Country Chart]
Almost Persuaded No. 2 / Packets of PencilsBen Colder10.1966-58[6]MGM 13 590[written by Billy Sherrill, Glen Sutton][parodia hitu Davida Houstona "Almost persuaded" z 1966r][6[13].Country Chart]
Tie a Tiger DownBen Colder07.1968--MGM 13 938[written by Sheb Wooley][22[10].Country Chart]
Harper Valley PTA (Later That Same Day) / Folsom Prison Blues No. 11/2Ben Colder10.1968-67[5]MGM 13 997[written by J. Clement, S. Wooley, T. Hall][produced by Jack Clement][parodia piosenki "Harper Valley PTA"-Jeannie C.Rilley z 1968r][24[6].Country Chart]

Shelly West

Shelly West (ur. 23.05.1958, w Cleveland, Ohio),amerykańska piosenkarka country.Jej matką była
legendarna wokalistka country-Dottie West,której kariera trwała ponad trzy dekady.Najlepszy okres kariery Shelly przypada na lata 80-te,a najbardziej popularnym nagraniem jest duet z Davidem Frizzellem "You're the Reason God Made Oklahoma".
 

Urodzona w 1958r w Cleveland była dzieckiem Dottie i Billa Westa.Swoje imię otrzymała po babce,słynnej aktorce Shelley Winters.W momencie urodzin jej matka robiła wielką karierę w Nashville,stolicy country.Swój pierwszy profesjonalny występ miała w 1975r z zespołem swojej matki jako członkini chórku,który jej towarzyszył.W tym czasie zapałała uczuciem do gitarzysty zespołu,Allana Frizzella,który był młodszym bratem śpiewaka country Davida Frizzella.Wspomniana para pobrała się,opuściła zespół i w 1977r przeniosła się do Kalifornii.Tam występują razem z zespołem brata,Davida.Shelly w duecie z Davidem wysłali demo piosenki "Lovin' On Borrowed Time" do wytwórni płytowej,gdzie po akceptacji producenta Snuffa Garnetta podpisano kontrakt nagraniowy z Casbalanca West Records.
 

Niedługo po tym lądują w wytwórni Polygram,która szybko zrezygnowała z ich usług.Shelly i David szukają szczęścia w Nashville,ale bez sukcesów.Ciągle wierzący w ich potencjał wspomniany producent z Casablanki zaproponował nagranie ich piosenki "You're the Reason God Made Oklahoma" dla wytwórni Viva Records,będącej własnością Clinta Eastwooda.Piosenka odniosła duży sukces plasując się na szczycie list country,ukazując się ponadto w filmie "Any Which Way You Can" .
Ten sukces pozwolił stać się im gwiazdami country pierwszej wielkości.W 1981r Academy of Country Music nominowała ich utwór jako piosenkę roku.

Do 1985r duet święci ogromne sukcesy zdobywając wiele nagród w podsumowaniach rocznych CMA Awards.Uznawani byli za jeden z najlepszych duetów country,przyrównywani do podobnego ansamblu z lat 70-tych Dotti West i Kena Rogersa.Ich wizytówką z lat 80-tych były przeboje "A Texas State of Mind","Another Honky-Tonk Night on Broadway" i "I Just Came Here to Dance".Duet rozpadł się w 1985r po rozwodzie wspomnianej pary.
 

Shelly nagrywała solo już wcześniej,jej debiut solowy miał miejsce w 1983r z utworem "Jose Cuervo",który trafił na szczyt notowań country.Kolene jej solowe hity to "Flight 309 to Tennessee" i z 1984r "Another Motel Memory". "Love Don't Come Any Better Than This" stał się ostatnim przebojowym singlem Shelly,która w tym czasie wyszła zamąż za Gary Hooda z którym miała dwóch synów.

W 1988r razem z Davidem reaktywowała duet na serię koncertów,a dwa lata póżniej podobne przedsięwzięcie podjęła razem z matką Dottie West.Po śmierci swojej matki w wypadku samochodowym w 1990r,shelly wycofuje się z muzycznego showbiznesu poświęcając się życiu rodzinnemu.  

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
You're the Reason God Made OklahomaShelly West and David Frizzell 02.1981-1[1][11].Country ChartWarner 49 650[written by L. Collins, S. Pinkard][produced by Snuff Garrett, Steve Dorff]
A Texas State of MindShelly West and David Frizzell 07.1981-9[8].Country ChartWarner 49 745[written by C. Crofford, J. Durrill, S. Garrett][produced by Snuff Garrett, Steve Dorff]
Husbands and wivesShelly West and David Frizzell 10.1981-16[10].Country ChartWarner 49 825[written by Roger Miller][produced by Snuff Garrett, Steve Dorff]
Another Honky Tonk Night on BroadwayShelly West and David Frizzell 02.1982-8[13].Country ChartWarner 50 007[written by M. Brown, S. Dorff, S. Garrett][produced by Snuff Garrett, Steve Dorff]
I Just Came Here to DanceShelly West and David Frizzell 07.1982-4[13].Country ChartWarner 29 980[written by T. Skinner, J. L. Wallace, K. Bell][produced by Snuff Garrett, Steve Dorff]
Jose CuervoShelly West03.1983-1[1][13].Country ChartWarner 29 778[written by C. Jordan][produced by Snuff Garrett, Steve Dorff]
Flight 309 to TennesseeShelly West07.1983-4[11].Country ChartViva 29 597[written by R. Scott][produced by Snuff Garrett, Steve Dorff]
Another Motel MemoryShelly West12.1983-10[10].Country ChartViva 29 461[written by C. Black, T. Rocco][produced by Snuff Garrett, Steve Dorff]
Silent partnersShelly West and David Frizzell03.1984-20[7].Country ChartViva 29 404[written by T. Rocco, K. Chater, A. Roberts][produced by Snuff Garrett, Steve Dorff]
Somebody Buy This Cowgirl a BeerShelly West07.1984-34[3].Country ChartViva 29 265[written by S. Dorff, M. Brown, S. Garrett][produced by Snuff Garrett, Steve Dorff]
It's a be together nightShelly West and David Frizzell10.1984-13[9].Country ChartViva 29 187[written by Tommy Rocco, John Schweers, Charlie Black][produced by Jim Ed Norman]
Now There's YouShelly West02.1985-21[7].Country ChartViva 29 106[written by L. Chera, R. Peoples, B. Morrison][produced by Barry Beckett, Jim Ed Norman]

poniedziałek, 20 stycznia 2025

Jon Pardi

 Jon Pardi (urodzony jako Jonathan Ryan Pardi 20 maja 1985 w Dixon w Kalifornii) - amerykański piosenkarz country i laureat nagrody CMA. Dzięki albumom Head over Boots, Dirt on my Boots i Heartache on the Dance Floor jego płyty sprzedały się w nakładzie trzech milionów egzemplarzy w USA w latach 2015–2017. 

  Jon Pardi dorastał w Dixon w Kalifornii. Dzięki urządzeniu karaoke należącemu do jego babci, w dzieciństwie poznał śpiew i muzykę country. W wieku 7 lat śpiewał publicznie na przyjęciu urodzinowym swojego ojca. Jako nastolatek komponował własne piosenki, a mając 14 lat dołączył do zespołu. Po ukończeniu szkoły średniej występował w duecie country z Chase'em McGrew. Kiedy oboje poszli na studia w Chico, dołączyli do zespołu Northern Comfort. W wieku 23 lat przeprowadził się do Nashville i po półtora roku podpisał kontrakt jako autor tekstów piosenek. Nawiązał kontakty i ostatecznie podpisał kontrakt płytowy z wytwórnią Capitol Records.  

Jego pierwszy singiel „Missin’ You Crazy” trafił na listy przebojów country w 2012 roku. Drugi singiel znalazł się w pierwszej dziesiątce listy przebojów, docierając do 56. miejsca na liście Hot 100 i uzyskał status złotej płyty. Kolejny debiutancki album Write You a Song osiągnął 14. miejsce na oficjalnej liście albumów. W kolejnym roku Pardi osiągnął pierwsze miejsce na liście przebojów country dzięki piosence Head over Boots. To samo dotyczy kolejnego singla Dirt on My Boots. Oba single uzyskały status podwójnej platynowej płyty i znalazły się na albumie California Sunrise z 2016 r. Utwór dotarł do pierwszego miejsca na listach przebojów country i utrzymywał się na nich przez ponad dwa lata.  

Chociaż utrzymuje się na listach przebojów od 2012 r., w 2017 r. przyznano mu najważniejszą nagrodę w muzyce country - nagrodę CMA dla najlepszego nowego artysty. Został również uhonorowany w tej samej kategorii podczas rozdania nagród ACM. Jego album Heartache Medication z 2019 roku został nominowany do nagrody CMA w kategorii Najlepszy Album. 2 października 2019 roku Pardi zaręczył się ze swoją dziewczyną, fryzjerką Summer Duncan. Oświadczył się jej podczas koncertu w Ryman Auditorium.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Missin' You Crazy Jon Pardi04.2012-- Capitol Nashville[written by Jon Pardi,Bart Butler,Monty Holmes][produced by Jon Pardi,Bart Butler][29[34].Country Chart]
Up All Night Jon Pardi11.2013-56[13] Capitol Nashville[platinum-US][written by Jon Pardi,Bart Butler,Brett Beavers][produced by Jon Pardi,Bart Butler][10[27].Country Chart]
What I Can't Put Down Jon Pardi05.2014-- Capitol Nashville[gold-US][written by Jon Pardi,Bart Butler,Brice Long][produced by Jon Pardi,Bart Butler][33[15].Country Chart]
When I've Been Drinkin' Jon Pardi12.2014-- Capitol Nashville[gold-US][written by Jon Pardi,Bart Butler,Jeremy Spillman][produced by Jon Pardi,Bart Butler][36[8].Country Chart]
Head Over Boots Jon Pardi03.2016-51[24] Capitol Nashville[6x-platinum-US][written by Jon Pardi,Luke Laird][produced by Jon Pardi,Bart Butler][4[45].Country Chart]
Dirt On My Boots Jon Pardi12.2016-37[20] Capitol Nashville[6x-platinum-US][written by Rhett Akins,Jesse Frasure,Ashley Gorley][produced by Jon Pardi,Bart Butler][2[37].Country Chart]
Heartache On The Dance Floor Jon Pardi07.2017-47[18] Capitol Nashville[4x-platinum-US][written by Jon Pardi,Bart Butler,Brice Long][produced by Jon Pardi,Bart Butler][5[26].Country Chart]
She Ain't In It Jon Pardi04.2018-123[2] Capitol Nashville[platinum-US][written by Clint Daniels,Wynn Varble][produced by Jon Pardi,Bart Butler][23[23].Country Chart]
Night Shift Jon Pardi02.2019-56[16] Capitol Nashville[3x-platinum-US][written by Tofer Brown,Phillip LaRue,Billy Montana][produced by Jon Pardi,Bart Butler][8[38].Country Chart]
Heartache Medication Jon Pardi10.2019-42[20] Capitol Nashville[2x-platinum-US][written by Jon Pardi,Barry Dean,Natalie Hemby][produced by Jon Pardi,Bart Butler,Ryan Gore][5[37].Country Chart]
Beer Can't Fix Thomas Rhett featuring Jon Pardi03.2020-36[18] Capitol Nashville[platinum-US][written by Thomas Rhett,Julian Bunetta,Ryan Tedder,Zach Skelton][produced by Thomas Rhett,Julian Bunetta,Dann Huff][6[26].Country Chart]
Ain't Always The Cowboy Jon Pardi09.2020-55[18] Capitol Nashville[2x-platinum-US][written by Brandon Kinney,Josh Thompson][produced by Jon Pardi,Bart Butler,Ryan Gore][6[33].Country Chart]
Getting Over HimLauren Alaina Duet With Jon Pardi09.2021-- Mercury Nashville[written by Lauren Alaina, Emily Weisband ,Paul DiGiovanni][produced by Paul DiGiovanni][35[18].Country Chart]
Tequila Little Time Jon Pardi10.2021-60[14] Capitol Nashville[platinum-US][written by Luke Laird,Jon Pardi,Rhett Akins][produced by Jon Pardi,Bart Butler,Ryan Gore][14[32].Country Chart]
Last Night Lonely Jon Pardi06.2022-27[20] Capitol Nashville[platinum-US][written by Dylan Marlowe,Joe Fox,Jimi Bell][produced by Jon Pardi,Bart Butler,Ryan Gore][5[30].Country Chart]
Your Heart Or Mine Jon Pardi05.2023-47[17] Capitol Nashville[platinum-US][written by Bart Butler,Justin Ebach,John Pierce][produced by Jon Pardi,Bart Butler,Ryan Gore][11[35].Country Chart]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Write You A Song Jon Pardi02.2014-14[5]Capitol Nashville 0018657[gold-US][produced by Bart Butler,Jon Pardi]
California Sunrise Jon Pardi07.2016-11[227]Capitol Nashville 0024744[platinum-US][produced by Bart Butler,Jon Pardi]
Heartache Medication Jon Pardi10.2019-11[12]Capitol Nashville 0030574[gold-US][produced by Bart Butler,Jon Pardi,Ryan Gore]
Mr. Saturday Night Jon Pardi09.2022-34[3]Capitol Nashville 0036110[produced by Bart Butler,Ryan Gore,Dann Huff,Shane McAnally,Josh Osborne ,Jon Pardi ]

niedziela, 12 stycznia 2025

Hawkshaw Hawkins

 Harold Franklin „Hawkshaw” Hawkins (ur. 22 grudnia 1921r - zm. 5 marca 1963r) był amerykańskim piosenkarzem country popularnym od lat 50-tych do początku lat 60-tych. Znany był ze swojego bogatego, gładkiego wokalu i muzyki zaczerpniętej z bluesa, boogie i honky tonk. Mając 6 stóp i 5 cali (1,96 m) wzrostu, Hawkins miał imponującą obecność sceniczną i ubierał się bardziej konserwatywnie niż niektórzy inni piosenkarze country. Hawkins zginął w katastrofie lotniczej w 1963 roku, w której zginęli również gwiazdy country Patsy Cline i Cowboy Copas. Był członkiem Grand Ole Opry i był żonaty z gwiazdą country Jean Shepard.

  Hawkshaw Hawkins był piosenkarzem country, gitarzystą, autorem piosenek i artystą estradowym. Duży mężczyzna (6'6") z głębokim głosem śpiewającym, kiedyś reklamowany jako „jedenaście i pół jarda osobowości”. Hawkins był niezwykle popularnym wykonawcą muzyki country przez wiele lat, nie odnosząc jednak wielkich sukcesów płytowych. Zaczynał w radiu, stając się stałym uczestnikiem Wheeling Jamboree WWVA w 1946 r. i nagrywając swoje pierwsze płyty dla wytwórni King w tym czasie. W 1953 r. podpisał kontrakt z RCA Victor i został stałym członkiem Grand Ole Opry w 1955 r. 

Opisywany jako „człowiek o 11 i pół jardach osobowości”, Hawkins był ciepłym i angażującym wykonawcą zarówno na scenie, jak i na płytach, potrafiącym grać szeroką gamę materiałów, od sentymentalnych płaczliwych piosenek po szybkie nowości. Jego przeskakiwanie z wytwórni Columbia pod koniec lat 50. i powrót do King  na początku lat 60-tych zbliżyło jego materiał do komercyjnego, głównego nurtu country, ale jego czas w blasku reflektorów dobiegł końca, gdy zginął w tej samej katastrofie lotniczej co Cowboy Copas i Patsy Cline. 

Hawkins (urodzony jako Harold Franklin Hawkins (22 grudnia 1921r; zmarł 5 marca 1963r) urodził się i wychował w Huntington, WV. Jego pierwsza próba występu miała miejsce w wieku 15 lat, kiedy wygrał konkurs talentów w lokalnej stacji radiowej WSAZ. Po zwycięstwie zaczął pracować w stacji, ostatecznie przenosząc się do WCHS w Charleston pod koniec lat 30-tych; w WCHS często śpiewał z Clarence'em „Sherlockiem” Jackiem. W 1941 roku podróżował po Stanach Zjednoczonych z rewią. W następnym roku wstąpił do wojska, gdzie stacjonował na Filipinach; w Manili śpiewał w lokalnym radiu wojskowym. 

Po zwolnieniu z armii Hawkins podpisał kontrakt z King Records, wydając niewielki hit - i piosenkę, która ostatecznie stała się jego znakiem rozpoznawczym - „The Sunny Side of the Mountain”. Oprócz nagrywania dla King, był stałym gościem Wheeling Jamboree WWVA w latach 1946-1954. W 1948 roku miał swój pierwszy przebój „Pan American”, który wspiął się do pierwszej dziesiątki listy przebojów country. 

 Przez kolejne trzy lata miał cztery inne single w pierwszej dziesiątce - „Dog House Boogie” (1948), „I Love You a Thousand Ways” (1951), „I'm Waiting Just for You” (1951) i „Slow Poke” (1951). W 1953 roku opuścił King  i podpisał kontrakt z RCA, ale nie miał żadnych hitów dla wytwórni. W 1955 roku Hawkins został członkiem Grand Ole Opry. Hawkins dołączył do składu Columbia w 1959 roku, wydając singiel numer 15 „Soldier's Joy” pod koniec tego samego roku. W następnym roku poślubił inną piosenkarkę country, Jean Shepard, i zamieszkali na farmie poza Nashville, gdzie hodował konie.  

Hawkins ponownie podpisał kontrakt z King w 1963 roku, wydając „Lonesome 7-7203” jako singiel powrotny wczesną wiosną. Chociaż stał się hitem numer jeden, Hawkins nie dożył, aby znalazł się na szczycie list przebojów - tragicznie zginął w tej samej katastrofie lotniczej, w której zginęli Cline i Copas 5 marca 1963 roku. Shepard była w ciąży z ich dzieckiem w chwili katastrofy; dziecko było synem, a on otrzymał imię po ojcu. 

Nagrania Hawkinsa były traktowane chaotycznie przez trzy dekady po jego śmierci, ale w 1991 roku Bear Family wydało kompleksowy, wielopłytowy przegląd jego RCA i Columbia Records zatytułowany Hawk. Hawkshaw jest wspominany w utworze „Love Never Dies” z albumu Martina Simpsona z 2003 r. Righteousness and Humidity. W piosence Simpson spotyka starego kierowcę ciężarówki, który grał na gitarze: „Kiedyś dałem staremu Hawkshawowi Gibsona, to był J-200, człowieku, taki słodki gryf! I mówią, że stał jak wiejski nagrobek, dokładnie w środku katastrofy samolotu”. 

Wdowa po Hawkshawie, Jean Shepard, ostatecznie wyszła ponownie za mąż i nadal występuje, głównie w Grand Old Opry, chociaż w wieku 78 lat nie jest już tak aktywna, jak kiedyś. Czasami występuje ze swoim synem Hawkshawem Hawkinsem Jr., który bardzo przypomina ojca z twarzy, chociaż jest o jakieś 15 cm niższy. Jest świetnym piosenkarzem i nagrał kilka płyt CD.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Pan American/I SupposeHawkshaw Hawkins05.1948--King 689[written by Hank Williams][9[4].Country Chart]
Dog House Boogie/I Can't Tell My Broken Heart A LieHawkshaw Hawkins08.1948--King 720[written by Bill Rowley][6[15].Country Chart]
I Wasted A Nickel/I'm Kissing Your Picture Counting TearsHawkshaw Hawkins12.1949--King 821[written by Shorty Long & Bob Newman][15[1].Country Chart]
I Love You A Thousand Ways/Teardrops From My EyesHawkshaw Hawkins03.1951--King 918[written by Jim Beck & Lefty Frizzell][8[1].Country Chart]
I'm Waiting Just For You/A Heartache To RecallHawkshaw Hawkins10.1951--King 969[written by Carolyn Leigh & Henry Glover][8[2].Country Chart]
Slow Poke/Two RoadsHawkshaw Hawkins12.1951-26[1]King 998[written by Chilton Price, Pee Wee King & Redd Stewart][7[4].Country Chart]
Soldier's Joy/Big Red BensonHawkshaw Hawkins08.1959-87[2]Columbia 41419[written by Jimmie Driftwood][15[7].Country Chart]
Lonesome 7-7203/Everything Has ChangedHawkshaw Hawkins03.1963-108[9]King 5712[written by Justin Tubb]1[4][25].Country Chart]

czwartek, 2 stycznia 2025

Sue Thompson

Sue Thompson (ur. Eva Sue McKee; 19 lipca 1925r - zm. 23 września 2021r) była amerykańską piosenkarką pop i country. Najbardziej znana jest z hitów z 1961 roku, „Sad Movies (Make Me Cry)” i „Norman”, „James (Hold The Ladder Steady)” (1962) i „Paper Tiger” (1965).
 
 
Thompson urodziła się w lipcu 1925 roku w Nevadzie w stanie Missouri. W wieku 7 lat śpiewała i grała na gitarze na scenie. Później przeprowadziła się z rodziną do San Jose w Kalifornii. Podczas II wojny światowej pracowała w fabryce zbrojeniowej. Wyszła za mąż, gdy miała 17 lat, a córkę urodziła w wieku 20 lat, ale małżeństwo się rozpadło, a ona i jej mąż rozstali się po trzech latach. Aby utrzymać się po rozwodzie, wróciła do nocnych klubów w Kalifornii, używając teraz imienia Sue Thompson. W San Jose wygrała konkurs talentów, zwracając w ten sposób uwagę lidera zespołu i prezentera radiowego/telewizyjnego o imieniu Dude Martin (prawdziwe nazwisko John Stephen McSwain), który zaprosił ją do śpiewania ze swoim zespołem. Doprowadziło to do ich małżeństwa.
 
  Nagrali razem duety, w tym „If You Want Some Lovin'”, co pomogło jej uzyskać solowy kontrakt z Mercury Records w 1950 roku. Wydała wiele singli w Mercury w latach 1951-1954, bez żadnej akcji na listach przebojów.  W ciągu roku rozwiodła się z Martinem i wyszła za mąż za Hanka Penny'ego, komika i piosenkarza, w 1953 roku. Penny i Thompson prowadzili razem program telewizyjny w Los Angeles, zanim ostatecznie przeprowadzili się do Las Vegas. Po zakończeniu kontraktu z Mercury Thompson nagrywała dla Decca Records w latach 1954–57, ponownie bez komercyjnego przełomu. Thompson i Penny mieli syna, Grega Penny'ego, ale rozwiedli się w 1963 roku.
 
  W 1960 roku Thompson podpisała kontrakt z Columbia Records, która zmieniła nazwę piosenkarki na „Taffy Thomas” i wydała jeden nienotowany na listach przebojów singiel pod tym pseudonimem artystycznym. Następnie pseudonim Taffy Thomas szybko porzucono, a Thompson podpisała kontrakt z Hickory Records. W 1961 roku, po wydaniu ponad tuzina nienotowanych na listach przebojów singli w ciągu dekady kariery nagraniowej, „Sad Movies (Make Me Cry)” Thompson stał się hitem nr 5 na listach przebojów. Następnie odniosła sukces z „Norman”, który dotarł do nr 3. Oba te przeboje zostały napisane przez autora piosenek Johna D. Loudermilka. Oba sprzedały się w ponad milionie egzemplarzy i zostały nagrodzone złotymi płytami. Obie piosenki odniosły sukcesy na listach przebojów w Australii, osiągając odpowiednio 3. i 8. miejsce.
 
  W 1962 roku „Have a Good Time” znalazło się w pierwszej czterdziestce, a w 1963 roku „Willie Can” było niewielkim przebojem. Jej przeboje z początku lat 60-tych sprawiły, że Thompson, wówczas , ale z dużo młodszym głosem, stała się ulubienicą wśród nastolatków i przez krótki czas rywalką dla dużo młodszych Connie Francis i Brendy Lee. Dwa dodatkowe przeboje, również napisane przez Loudermilka, to „James (Hold the Ladder Steady)” i „Paper Tiger” z 1965 roku, jej ostatni przebój w pierwszej trzydziestce i jej największy przebój w Wielkiej Brytanii i Australii, gdzie osiągnął 3. miejsce. 
 
 Pod koniec lat 60. wróciła do muzyki country i wydała album This Is Sue Thompson Country w 1969 roku. Jej singiel „Thoughts” z Royem Acuffem Jr. osiągnął 39. miejsce na kanadyjskiej liście przebojów country 8 listopada 1969 r. W 1971 r. współpracowała z piosenkarzem country Donem Gibsonem przy kilku albumach, a ich mniejsze przeboje to „I Think They Call It Love”, „Good Old Fashioned Country Love” i „Oh, How Love Changes”. Nagrała kolejne solowe single na listy przebojów country, takie jak „Big Mable Murphy”, który znalazł się w pierwszej 50. w 1975 r. i „Never Naughty Rosie”, jej ostatni singiel na liście przebojów w 1976 r. Występowała również głównie w kasynach w Las Vegas i klubach w Hollywood, takich jak Palomino Club.  
 
W latach 90. osiedliła się w Las Vegas i nadal okresowo występowała. Wystąpiła także w American Bandstand, Where the Action Is, The Buddy Deane Show i The Lloyd Thaxton Show (wizyta w 1966 r. i wykonanie „Paper Tiger”).  W 2009 r. syn Thompson, producent muzyczny Greg Penny, nagrał jej akustyczną wersję jej ulubionej piosenki, przeboju z 1952 r. „You Belong to Me”.  Demo miało swoją premierę radiową podczas wywiadu z nią w 2010 r. w południowoaustralijskim programie radiowym „The Doo Wop Corner” prowadzonym przez Carmen Kaye. 
 
 Sue Thompson zmarła w domu swojej córki w Pahrump w stanie Nevada 23 września 2021 r. w wieku 96 lat.
Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Sad Movies (Make Me Cry)/Nine Little TeardropsSue Thompson09.196146[2]5[14]Hickory 1153[written by John D. Loudermilk][produced by Wesley Rose]
Norman/Never Love AgainSue Thompson12.1961-3[16]Hickory 1159[written by John D. Loudermilk]
Two Of A Kind/It Has To BeSue Thompson03.1962-42[9]Hickory 1166[written by Bob Montgomery, Earl Sinks]
Have A Good Time/If The Boy Only KnewSue Thompson06.1962-A:31[11];B:112[4]Hickory 1174[A:written by Boudleaux Bryant, Felice Bryant ][B:written by John D. Loudermilk]
If The Boy Only Knew/Nine Little TeardropsSue Thompson09.1961-5[14]Hickory 1153[written by John D. Loudermilk]
James (Hold The Ladder Steady)/ My HeroSue Thompson09.1962-17[10]Hickory 1183[written by John D. Loudermilk]
Willie Can/Too Much In LoveSue Thompson01.1963-78[5]Hickory 1196[written by Boudleaux Bryant, Felice Bryant]
What's Wrong Bill/I Need A HarborSue Thompson08.1963-135[1]Hickory 1204[written by John D. Loudermilk]
Big Daddy/I'd Like To Know You BetterSue Thompson02.1964-132[1]Hickory 1240[written by John D. Loudermilk]
Paper Tiger/Mama, Don't Cry At My WeddingSue Thompson01.196530[7]23[10]Hickory 1284[written by John D. Loudermilk]
Stop Th' Music/What I'm Needin' Is You Sue Thompson05.1965-115[5]Hickory 1308[written by John D. Loudermilk]
Put It Back (Where You Found It)/I Can't Help It (If I'm Still In Love With You)Sue Thompson08.1966-131[1]Hickory 1403[written by Irwin, Clement ][produced by Wesley Rose]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Paper TigerSue Thompson03.1965-134[3]Hickory 121[produced by Wesley Rose]