Z archiwum...rocka : czerwca 2019

poniedziałek, 24 czerwca 2019

Hothouse Flowers

Czerpiąca inspirację z folka irlandzka grupa rockowa, której nazwa pochodzi z tytułu albumu Wyntona Marsalisa. Jej liderami są Liam O’Maonlai i Fiachna O'Broainain. O’Maonlai był przedtem członkiem punkowego zespołu Congress, który później przekształcił się w My Bloody Valentine. Wspólnie z O’Broainain zaczęli występować pod szyldem The Incomparable Benzini Brothers i zarabiali graniem na ulicach rodzinnego Dublina.

W 1985 zdobyli nawet Nagrodę dla Ulicznych Artystów Roku. Po zaangażowaniu Marii Doyle duet przerodził się w formację Hothouse Flowers; zespół zaczął występować regularnie w klubie Magic Carpet pod Dublinem. Dobra renoma Hothouse Flowers zaczęła zataczać coraz szersze kręgi; grupa zaczęła zbierać pochwały dziennikarzy „Rolling Stone”, jeszcze zanim zdobyła kontrakt nagraniowy.

Dzięki występowi w programie „The Late Show” w irlandzkiej telewizji zespół wydał w 1987r nakładem należącej do grupy U2 wytwórni Mother singel „Love Don’t Work That Way”. Choć nie odniósł on większych sukcesów, zwrócił uwagę wytwórni Polygram, która zaangażowała Hothouse Flowers. Debiutancki singel dla tej firmy, „Don’t Go”, dotarł do 11. miejsca brytyjskich list przebojów.

Nastąpiły potem kolejne przeboje - własna wersja „I Can See Clearly Now” Johnny'ego Casha, „Give It Up” i „Movies”. Debiutancki album People dotarł do 2. pozycji w notowaniach. Zespół istnieje w ramach szerszej, luźnej „wspólnoty" „Raggle Taggle”; muzycy udzielają się na nagraniach takich wykonawców, jak Indigo Girls, Adventures, Michelle Shocked i Maria McKee. Na początku lat 90-tych wystąpili nawet w odcinku brytyjskiego serialu telewizyjnego „Lovejoy”.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Don't Go/Better And Better	Hothouse Flowers	05.1988	11[14]	-	London LON 159	[written by Ó. Maonlaí, O'Toole, Ó. Braonáin][produced by Clive Langer, Alan Winstanley]
I'm Sorry/Mountains	Hothouse Flowers	07.1988	53[3]	-	London LON 187	[written by Ó. Maonlaí, O'Toole, Ó. Braonáin][produced by Clive Langer, Alan Winstanley]
Easier In The Morning/Carrickfergus	Hothouse Flowers	09.1988	77[3]	-	London LON 186	[written by Ó. Maonlaí, O'Toole, Ó. Braonáin][produced by Clive Langer, Alan Winstanley]
Give It Up/If You're Happy (live)	Hothouse Flowers	05.1990	30[5]	-	London LON 258	[written by Hothouse Flowers][produced by Clive Langer, Alan Winstanley]
I Can See Clearly Now/Kansas City (Live)	Hothouse Flowers	07.1990	23[7]	-	London LON 269	[written by Johnny Nash][produced by Steve Lipson]
Movies/Sweet Marie	Hothouse Flowers	10.1990	68[3]	-	London LON 276	[written by Hothouse Flowers][produced by Clive Langer, Alan Winstanley]
An Emotional Time/The Seasons Wheel	Hothouse Flowers	02.1993	38[4]	-	London LON 335	[written by Hothouse Flowers, Dave Stewart][produced by Stewart Levine]
One Tongue/Same Song	Hothouse Flowers	05.1993	45[3]	-	London LOCDP 340	[written by Hothouse Flowers][produced by Stewart Levine]
Isn't It Amazing/Let Him Know	Hothouse Flowers	06.1993	46[2]	-	London LOCDP 343	[written by Hothouse Flowers][produced by Stewart Levine]
This Is It (Your Soul)	Hothouse Flowers	11.1993	67[1]	-	London LON 346	[written by Hothouse Flowers, Dave Stewart][produced by Stewart Levine]
You Can Love Me Now	Hothouse Flowers	05.1998	65[1]	-	London LON 410	[written by Ó. Maonlaí, O'Toole, Ó. Braonáin][produced by Cenzo Townshend]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
People	Hothouse Flowers	06.1988	2[19]	88[33]	London LONLP 58	[gold-UK][produced by Clive Langer, Alan Winstanley]
Home	Hothouse Flowers	06.1990	5[21]	122[16]	London 8281971	[gold-UK][produced by Clive Langer, Alan Winstanley, Hothouse Flowers]
Songs From the Rain	Hothouse Flowers	03.1993	7[11]	156[3]	London 8283502	[silver-UK][produced by Stewart Levine]
Born	Hothouse Flowers	06.1998	97[1]	-	London 8289662	-

Hooters

Działająca od wielu lat amerykańska formacja Hooters z Filadelfii od momentu założenia w 1978 dobrze poznała blaski i cienie bycia popularnym. Początkowo działała w składzie pięcioosobowym, a w jej muzyce łączyły się folk, rock i ska. Na początku lat 80. zespół zdobył sobie niezłą reputację, koncertując sporo w sąsiednich stanach.

Liderami zespołu byli Rob Hyman i Eric Brazilian, a jego nazwa ("Gwizdacze") wzięta się od brzmień instrumentów klawiszowych i harmonijki, które dominowały we wczesnych nagraniach. W połowie lat 80-tych grupa wylansowała w USA kilka przebojów; dzięki pokazywanym przez MTV teledyskom single "All You Zombies", "And We Danced", "Day By Day" i "Where Do The Children Go" weszły do notowań pisma "Billboard" (odpowiednio miejsca 58., 21., 18. i 38.). Wszystkie cztery znalazły się na debiutanckim albumie, który otrzymał bardzo dobre recenzje.

Kolejne dwa single, "Johnny B" i "Satellite", nie wdrapały się do Top 50, choć ten drugi dobrze się sprzedawał za granicą - dotarł na szczyt list w kilku krajach europejskich. Muzyka zawarta na albumie Zig Zag była nieco poważniejsza - utwory takie, jak "Give The Music Back" i "Don't Knock It" wprowadziły trochę ciemnych barw do repertuaru Hooters. Jednak album sprzedawał się przeciętnie, więc muzycy zrobili gruntowny rachunek sumienia. "Rozważaliśmy rozwiązanie grupy, ale doszliśmy do wniosku, że mamy jeszcze zbyt dużo energii".

Płyta Out Of Body prezentowała sporo zwykłej rockowej "werwy" tak typowej dla Hooters, ale nowym akcentem byty aluzje do folk rocka (m.in. zastosowanie mando'iny, skrzypiec i akordeonu). Zmieniony został też producent (Richarda Chertoffa zastąpił współpracownik Steve'a Earle'a Joe Hardy). Szóstym członkiem został multiinstrumentalista Mindy Jostyn (wcześniej w Donald Fagens New Rock 'N' Soul Revue).

Mimo zmiany brzmienia grupa nie zdołała odzyskać komercyjnego gruntu, który umknął jej spod nóg na początku lat 90. i ograniczyła działalność do pracy sesyjnej. Najbardziej poszukiwanym muzykiem okazał się Hyman, który ma już na koncie współpracę z Sophie B. Hawkins, Williem Nelsonem i Johnnym Cleggiem; pisze też muzykę dla Cyndi Lauper.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
All you zombies/Nervous night	Hooters	05.1985	-	58[11]	Columbia 04854	[written by Eric Bazilian, Rob Hyman]
And we danced/Blood from a stone	Hooters	08.1985	-	21[20]	Columbia 05568	[written by Eric Bazilian, Rob Hyman]
Day by day/South Ferry Road	Hooters	12.1985	-	18[18]	Columbia 05730	[written by Eric Bazilian, Rick Chertoff, Rob Hyman]
Where do the children go/Nervous night	Hooters	04.1986	-	38[12]	Columbia 05854	[written by Eric Bazilian, Rob Hyman]
Johnny B/Lucy in the sky with diamons	Hooters	07.1987	-	61[11]	Columbia 07241	[written by Eric Bazilian, Rick Chertoff, Rob Hyman]
Satellite/One way home	Hooters	10.1987	22[9]	61[8]	Columbia 07607	[written by Eric Bazilian, Rick Chertoff, Rob Hyman]
500 miles/The house of Wolfgang	Hooters	12.1989	-	97[5]	Columbia 73 013	[written by Eric Bazilian, Rick Chertoff, Rob Hyman, Hedy West]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Nervous night	Hooters	05.1985	-	12[74]	Columbia 39 912	[2x-platinum-US][produced by Rick Chertoff]
One way home	Hooters	08.1987	-	27[26]	Columbia 40 659	[gold-US][produced by Rick Chertoff, Eric Bazilian, Rob Hyman]
Zig zag	Hooters	12.1989	-	115[16]	Columbia 45 058	[produced by Rick Chertoff, Eric Bazilian, Rob Hyman]

sobota, 22 czerwca 2019

Dove Shack

The Dove Shack grupa raperów z Long Beach, tworząca g-funk. W skład grupy wchodzą Bo-Roc, C-Knight & 2Scoops.
Swój debiut grupa miała na g-funk’owej płycie Warren’a G Regulate… G Funk Era, w utworze "This Is the Shack".Następnie grupa otrzymała od wydawnictwa „Rush Associated Labels” kontrakt płytowy z Def Jam Recordings , który opublikował już „Regulate ... G Funk Era”. Zostało to opublikowane w sierpniu 1995 r. - zbiegło się to z „Conversation” Twinz , kolejnego projektu Def Jam, którego początki sięgają „Regulate ... G Funk Era” - debiutancki album The Dove Shack, na którym znajduje się utwór „This Is the Shack” .

Jednak jako pierwszy singiel wybrano „Summertime in the LBC”, piosenkę, która również znalazła się na ścieżce dźwiękowej do hip-hopowego dokumentu „ The Show ”. Tytuł był na Billboard Hot 100 przez 20 tygodni, osiągając najwyższą pozycję 54 i tym samym przyczynił się do tego, że ścieżka dźwiękowa została nagrodzona przez RIAA platynowym certyfikatem za milionową sprzedaż. Jednak ten sukces nie został przeniesiony na ich własny album ,który osiągnął jedynie numer 68 na liście Billboard 200 i opuścił tę listę po 8 tygodniach. Drugi singiel z płyty „We Funk” zajął dopiero 44 miejsce w sekcji „Hot Rap Singles” Billboardu .

W 2002 i 2003 roku The Dove Shack pojawił się ponownie, gdy wystąpił na niezauważalnych albumach Riccy Boy i Doc. Ce . W 2006 roku w końcu wydali drugi album dla Pony Canyon Records . „Reality Has Got Me Tied Up” nie zyskał jednak żadnego znaczenia komercyjnego, podobnie jak niezależnie wydane utwory solowe każdego członka: „Knight Time” C-Knighta z 2001 roku, „It's About Time” 2 Scoop z 2010 roku z 2010 roku autorstwa Bo Roca.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Summertime in the LBC/Bomb drop	Dove Shack	08.1995	-	54[20]	RAL/Def Jam 579 382	[produced by Warren G][37[19].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
This Is the Shack	Dove Shack	09.1995	-	68[8]	G Funk 527 933	[produced by Warren G,Keith "Clizark" Clark,L "Sleepy" Turner,H "Hank" Thomas,Jason Mizell,Anthony "T-Funk" Pearyer,Randy Allen,DJ Enuf,Ricky Harris,Ghetto Klownz,Simone "Crazy C" Cullins,Terrance "Bearwolf" Williams,Young Jedi]

Double J and Twice the T

Double J and Twice the T był duetem hiphopowym z Nowej Zelandii, najbardziej znanym ze swojej piosenki z 1989 roku „She's A Mod / Mod Rap”, przeróbki hip-hopowej Ray'a Columbusa & Invaders z 1964 roku „She's a Mod „ . Znani są również z hymnu ekologicznego z 1990 r. „Def to be Green”, w którym nawiązali współpracę z maskotką ochrony przyrody Rady Regionalnej Auckland, Robertem D Froggiem.

Grupa składała się z przyjaciół szkolnych , rapera Jerry'ego Tala Browna i beatboxera Jeremy'ego Toomaty, którzy pierwotnie spotkali się w Otahuhu College . Para zaczęła występować w 1988 jako JJ and the Jammers oraz the Double Jays.Wygrali dwie bitwy w konkursach zespołów, i zwrócił na nich uwagę Mike Chunn , który podpisał z nimi kontrakt z wytwórnią Definitive Records, oddziałem EMI Music New Zealand.

To Chunn zasugerował duetowi wykonanie rapowego covera „She's A Mod”, zainspirowanej przebojem „Fat Boys” z przeróbką „ Wipe Out ” The Beach Boys . Ich cztery single z list bestsellerów zostały napisane wspólnie ze Stanleyem Manthyngiem z World Gone Wild, innym artystą Definitive Records. Podczas nagród muzycznych w Nowej Zelandii w 1989 r. duet został nominowany do trzech nagród, w tym dla najbardziej obiecującej grupy.Ich debiutancki album All Wrapped Up został wydany w 1989 r., ale nie został opublikowany. Grupa cieszyła się trzema singlami z pierwszej dziesiątki i wydała dwa kolejne single przed rozpadem w 1991 roku.

W 1994 roku Jeremy Toomata nawiązał współpracę z Hermanem Loto, tworząc duet hip hopowy Radio Backstab & DJ Payback. Ich piosenka „Bassed on a Lost Cause” ukazała się na kultowej nowozelandzkiej płycie kompilacyjnej Proud: An Urban-Pacific Streetsoul Compilation .

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
She's a mod/Mod rap	Double J and Twice The T with Ray Columbus	07.1989	-	2[9]	-/Definitiv 868	-
Seven days	Double J and Twice The T	11.1989	-	7[5]	-/Definitiv 867	-
Def to be green	Double J and Twice The T with RD Frogg	02.1990	-	4[12][gold]	-/EMI Arc 1	-
U can do it 2	Double J and Twice The T	07.1990	-	37[3]	-/Epic 656036	-

Double Happys

Double Happys (czasami pisane dwukrotnie Happys) był krótko istniejącą, ale bardzo wpływową grupą rockową z siedzibą w Dunedin, Nowa Zelandia i częścią muzycznej fali Dunedin Sound z lat 80-tych. Zespół powstał z byłych członków grupy Bored Games , Shayne'a Cartera i Wayne'a Elsey'a po upadku jego drugiego zespołu The Stones w 1983 roku.

Używali oni starego automatu perkusyjnego (ochrzczonego "Herbie Fuckface"). Herbie okazał się niezbyt regularnym i duet zdecydował się zatrudnić przyjaciela ze szkoły Johna Collie, aby zapewnić bardziej niezawodne działanie sekcji rytmicznej. Wzięli oni udział w Flying Nun "Looney Tour" w lutym 1984 roku podróżując po całym kraju, razem z innymi zespołami, wydając singiel, "Double B-side" ("The Other's Way" i "Anyone Else Would"), w marcu.

Na początku 1985 roku zespół nagrał EP-kę, wydał ją i wyruszył na krótką trasę w czerwcu. Pod koniec trasy koncertowej na południe od Auckland Elsey, zginął pod kołami pociągu na skutek własnej niefrasobkiwości.
Dwaj pozostali członkowie zespołu postanowili nie kontynuować działalności pod tą nazwą, ale później stanowili zaczątek Straitjacket Fits.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
Double B-side	Double Happys	10.1984	-	42[1]	-/Flying Nun FN 006	-
Cut It Out	Double Happys	10.1985	-	33[6]	-/Flying Nun DH 002	-

Do Or Die

Do Or Die, założony w 1995r w Chicago (Illinois, USA) w składzie: A.K., Belo, N.A.R.D. Pochodzące z zachodniej części Chicago, założone w 1995 r. trio, mające pokaźną grupę fanów wśród słuchaczy zorientowanych na hardkorowe, gangsterskie rapowe brzmienie.

W skład grupy wchodzą dwaj bracia - A.K. i N.A.R.D. oraz ich wieloletni przyjaciel Belo. Do Or Die zadebiutowali oficjalnie w 1996 r. krążkiem "Picture This", który sprzedał się w złotym nakładzie i wypromował przebój "Pimp Po".

Żadna z kolejnych płyt tria nie zdobyła już takiej popularności, ale zespół wciąż cieszy się dużą sympatią fanów i dziennikarzy. Pomimo licznych prób skaperowania Do Or Die do tzw. majorsów, grupa pozostała wierna labelowi Rap-A-Lot, z którym związała się na przełomie 1995 i 1996 r., po wydaniu w podziemnym obiegu demówki "Falling In Love With The Game". Dopiero w 2005 r. trio zdecydowało się na nowego wydawcę -niewielki label The Legion, mający umowę dystrybucyjną z Atlantic.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Po Pimp/Promise	Do or Die featuring Twista	08.1996	-	22[20]	Rap-A-Lot 38 559	[gold-US][written by Do or Die][produced by The Legendary Traxster][15[34].R&B; Chart]
Playa Like Me And You	Do or Die	11.1996	-	-	Rap-A-Lot	[written by A. Round, D. Smith, D. Round, S. Lindley][produced by The Legendary Traxster][53[15].R&B; Chart]
Still Po Pimpin	Do Or Die Feat. Johnny P & Twista	03.1998	-	62[14]	Rap-A-Lot 38 636	[written by Do or Die][produced by The Legendary Traxster][44[20].R&B; Chart]
Higher	D.O.D. & Kanye West	07.2004	-	-	The Legion	[produced by Kanye West][63[18].R&B; Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Picture This	Do or Die	09.1996	-	27[29]	Rap-A-Lot 42 058	[gold][produced by Crazy C,Mike Dean,The Legendary Traxster][3.R&B; Chart]
Headz or Tailz	Do or Die	04.1998	-	13[16]	Rap-A-Lot 45 612	[gold][produced by Mike Dean,The Legendary Traxster,Mr. Lee][3.R&B; Chart]
Victory	Do or Die	09.2000	-	13[9]	Rap-A-Lot 49 072	[produced by Mike Dean,Irv Gotti,Mr. Lee][4.R&B; Chart]
Back 2 the Game	Do or Die	08.2002	-	64[5]	Rap-A-Lot 12 647	[produced by The Legendary Traxster,Toxic][25.R&B; Chart]
Pimpin' Ain't Dead	Do or Die	08.2003	-	115[3]	J Prince 42 029	[produced by The Legendary Traxster,][17.R&B; Chart]
D.O.D.	Do or Die	02.2005	-	40[5]	The Legion 93 806	[produced by The Legendary Traxster,Toxic][14.R&B; Chart]
Get That Paper	Do or Die	03.2006	-	159	Rap-A-Lot 68548	[produced by The Legendary Traxster][29.R&B; Chart]

Andru Donalds

Andru Donalds - muzyk, piosenkarz, urodzony na Jamajce. Śpiewa w zespole Enigma, a w 2005 roku podjął się współpracy z Ukrainką - Eugenią Vlasovą. W duecie nagrali takie piosenki, jak Wind of hope czy Limbo.Donalds miał hit w Ameryce w 1995 roku z Mishale , który osiągnął 38 miejsce na liście Billboard Hot 100 .

Andru Donalds urodził się w Kingston na Jamajce . Jego styl muzyczny sięga od popu, rock and rolla, po reggae i ballady. Jego wpływy to The Beatles , Prince , Bob Marley , Queen , Michael Jackson i Black Uhuru .

Po ukończeniu szkoły w wieku 18 lat Donalds udał się do Anglii , Holandii i Nowego Jorku , aby rozwijać swoje umiejętności muzyczne jako wokalista i autor tekstów. Poznał producenta i autora tekstów Erica Fostera White'a , który miał hity z takimi gwiazdami jak Frank Sinatra , Britney Spears , Whitney Houston , Jessica Simpson , Julio Iglesias , Backstreet Boys , Regina Belle , Hi-Five i Boyzone . Razem wyprodukowali debiutancki album Andru Donaldsa . Dwa single z tego - Mishale i Save Me Now - odniosły sukces na całym świecie.

Jego drugi album Damned, If I Don't został opublikowany dwa lata później w 1997 roku. Piosenka Somebody's Baby została wzięta do ścieżki dźwiękowej nagrodzonego Oscarem filmu Good Will Hunting .

W kwietniu 1998 roku Donalds otrzymał telefon od producenta i autora piosenek Michaela Cretu , który chciał zaangażować go w projekt Enigma. W rezultacie współpracowali nie tylko nad utworami Enigmy, ale także nad dwoma solowymi albumami. Jego trzeci album Snowin 'Under My Skin zawierał dwa single: All Out of Love , coverową wersję piosenki Air Supply, która osiągnęła międzynarodowy status platyny.

Jego czwarty album Let's Talk About It zawierał singiel One Night Lover .

Pięć lat po swoim ostatnim solowym albumie Donalds wydał album „best of” w 2006 r. Zawierał pięć nowych piosenek, z których Dreamer i Let The Stars Fall Down zostały wydane jako single.

Od 1999 roku Donalds jest jednym z głównych wokalistów Enigmy, projektu muzycznego Cretu, który sprzedał ponad 50 milionów płyt na całym świecie, otrzymał ponad 100 platynowych i złotych nagród i przejął 50 # 1 pozycji na listach. Występował w piosenkach Enigmy, takich jak: Seven Lives , Modern Crusaders , The Screen Behind The Mirror , Boum-Boum , In The Shadow, In The Light , Hello And Welcome (ścieżka dźwiękowa do boxu Felixa Sturma ) .

W 2005 roku Donalds był współproducentem i wykonawcą piosenki And I Feel do ścieżki dźwiękowej niemieckiego filmu Barefoot / Barfuß , z udziałem i reżyserem Tila Schweigera .

Donalds napisał także piosenkę dla Sandry , byłej żony Cretu: The Way I Am , głównego singla z jej albumu Art of Love wydanego w 2007 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Mishale	Andru Donalds	12.1994	-	38[19]	Metro Blue 58 256	[written by Andru Donalds, Eric Foster White][produced by Eric Foster White]

Domino

Właśc, Shawn Ivy, ur. ok. 1972 r. w St. Louis w stanie Missouri. Należy do nowej szkoły raperów z Long Beach w Kalifornii. Symbolizuje typowy dla tego obszaru spokojny, powolny, wręcz zmysłowy sposób rymowania.

Pierwsze siedem lat życia spędził w St. Louis, co wyraźnie słychać w jego mieszanym akcencie. Profesjonalną przygodę ze śpiewaniem zaczynał w nocnych klubach Compton, takich jak Marla Gibbs' Crossroads i Sir Alex. Podobnie jak Snoop Doggy Dogg i inni jemu współcześni, Domino uzupełnia swoje rymowanie fragmentami prawdziwego śpiewania. Teksty są jednak mniej zaczepne. Domino i Snoop Doggy Dogg chodzili razem do szkoły średniej. I chociaż Snoop temu zaprzecza. Domino twierdzi, że tworzyli w tamtych czasach duet. Po dzieciństwie spędzonym przy soulowych i funkowych standardach Stylistics czy Funkadelic, złapał rapowego bakcyla i zaczął rymować.

Według Domina jego drogi rozeszły się ze Snoop Doggy Doggiem. ponieważ Snoop nie potrafił oprzeć się pokusie "przejścia na gangsta". do czego namówił go Dr. Dre. Wytrwałość Domina w poszukiwaniu własnego stylu została ostatecznie nagrodzona. Po kilku latacłi prób zwrócenia na siebie uwagi największych koncernów płytowych, podpisał kontrakt z niewielką, niezależną firmą Outburst.

Nagranie "Getto Jam" potwierdziło jego atrakcyjność: nadal byl to twardy rapowy język, podany jednak w swobodny i zachęcający sposób. Popularność piosenki doprowadziła do podpisania umowy dystrybucyjnej z wytwórnią Def Jam. W swoich tekstach Domino opowiadał o potrzebie zaspokojenia seksualnego ("Ass For Days"). a także o konieczności uprawiania bezpiecznego seksu "Raincoat"; rozkręcił nawet produkcję prezerwatyw o takiej nazwie). Zamiast obecnej w wielu tekstach gloryfikacji strzelanin z jadącego samochodu (praktykowanej przez zwalczające się gangi), na płycie znalazł się utwór na temat awantur wokół pieniędzy ("Money Is Everything").

W jednym z czasopism określono go jednak jako "zlotoustego biznesmena, który może zostać świetnym bankierem, kiedy zbrzydnie mu nagrywanie płyt". Jednak już następna płyta zweryfikowała te twierdzenia. Physical Funk, album wyprodukowany przez Domina, z dużą dawką śpiewu i "żywych" instrumentów, spotkała się z miażdżącą krytyką.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Getto Jam/Jam	Domino	11.1993	33[5]	7[20]	OutBurst 77 298	[gold-US][written by Shawn Ivy, Kevin Gilliam][produced by DJ Battlecat, Domino][4[20].R&B; Chart]
Sweet Potatoe Pie/That's Real	Domino	04.1994	42[3]	27[19]	OutBurst 77 350	[written by Shawn Ivy, Kevin Gilliam][produced by DJ Battlecat][13[20].R&B; Chart]
Tales from the Hood/I'm Talkin' to Myself	Domino	05.1995	-	103[7]	MCA Soundtracks 55 038	[written by Shawn Ivy, Vernon Johnson][produced by Gerald Baillergeau, Victor Merritt][51[10].R&B; Chart][56[5].Hot 100 Singles Sales]
Physical Funk/Do You Qualify	Domino	03.1996	-	87[6]	OutBurst 57 794	[written by Shawn Ivy][produced by Domino][46[14].R&B; Chart]
So Fly / Hennessy	Domino	06.1996	-	112[7]	OutBurst 576 508	[64[9].R&B; Chart]
Like That	Domino feat. Diamonique	03.2001	-	66[4]	Getto Jam 1041	[88[6].R&B; Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Domino	Domino	12.1993	-	39[33]	OutBurst 57 701	[gold-US][produced by DJ Battlecat][10[32].R&B; Chart]
Physical Funk	Domino	06.1996	-	152[1]	OutBurst 531033	[produced by DJ Battlecat][34[6].R&B; Chart]

piątek, 21 czerwca 2019

Robyn Hitchcock

Przypominający Syda Barretta z końcowego okresu kariery Brytyjczyk Robyn Hitchcock wyrobił sobie nazwisko w szeregach postpunkowej psychodelicznej formacji The Soft Boys. Przedtem występował w różnych grupach, m.in. The Beetles i Maureen And The Meaat Packers. Po rozpadzie The Soft Boys w 1981r Hitchcock pisał przez pewien czas piosenki dla Captaina Sensible’a, a potem założył własną grupę, The Egyptians, przy współpracy byłych kolegów-Andy’ego Metcalfe’a (gitara basowa), Morrisa Windsora (perkusja) i Rogera Jacksona (instrumenty klawiszowe).

Występy sceniczne Hitchcocka przeplatane były epickimi,.surrealistycznymi monologami okraszonymi dowcipami, które nowicjuszy wprawiały w zadziwienie, a „wyznawców” - w zachwyt. Wielki intelekt Hitchcocka i jego ekstrawagancja znajdowały odzwierciedlenie w wielu tytułach piosenek, np. „Man With The Light Bulb Head" („Człowiek z głową-żarówką”), „My Wife And My Dead Wife" („Moja żona i moja zmarła żona”; jest to tragikomiczna opowieść o człowieku, który zmuszony jest zaakceptować wtargnięcie w swoje życie zmarłej małżonki), „Trash” (śmieci; niezły diatryb skierowany przeciw beznadziejnym gwiazdom rocka, które za nic nie chcą zakończyć kariery), „Trams Of Old London” („Tramwaje starego Londynu”; opowieść o starych dobrych czasach) czy „Uncorrected Personality Traits" („Nie-skorygowane cechy osobowości”, poradnik wychowawczy a capella).

Po przejściu Hitchcocka do wytwórni A&M Records ukazał się album Globe Of Frogs, na którym znalazł się utwór „Ballroom Man”, ulubiony przez amerykańskie rozgłośnie studenckie. Dzięki temu nagraniu Hitchcock zdobył sobie zresztą nową publiczność. W rezultacie, choć posiada on sporą grupę oddanych fanów w Wielkiej Brytanii, w latach 90-tych skupiał się głównie na występach i nagraniach w USA (występował czasem u boku R.E.M.). Reaktywował też The Soft Boys, a jego dyskografię wydała ponownie z pełnym zaangażowaniem wytwórnia Sequel Records.

Okaże się jeszcze, czy produkty jego ekscentrycznego umysłu znajdą sobie uznanie w USA
gdziekolwiek poza kampusami uniwersyteckimi. Wytwórnia Warner Brothers jest chyba gotowa podjąć ryzyko - w 1996 wydała album Moss Elixir. W1998 ukazał się album z muzyką do filmu Storefront Hitchcock (reż. Jonathan Demme), a w 2000, pod szyldem nowej wytwórni, A Star For Bram.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Globe of Frogs	Robyn Hitchcock	03.1988	-	111[15]	A&M 5182	[produced by Pat Collier, Robyn Hitchcock, Andy Metcalfe, Morris Windsor]
Queen Elvis	Robyn Hitchcock	04.1989	-	139[9]	A&M 5241	[produced by Robyn Hitchcock, Andy Metcalfe]

Hipsway

Zespół ten pojawił się w połowie lat 80-tych na szkockiej scenie muzycznej, cieszącej się wówczas doskonałą renomą wśród recenzentów - i do tego odnosiła sukcesy komercyjne. Działały na niej takie formacje, jak Orange Juice, The Associates, Simple Minds czy Altered Images. To właśnie basista tej ostatniej grupy, Jon McElhone, połączył siłyz gitarzystą Pimem Jonesem, perkusistą Harrym Traversem i wokalistą Grahamem Skinnerem (wcześniej w White Savages) mniej więcej w 1984r.

Pod szyldem Hipsway nowa formacja uzyskała kontrakt nagraniowy z wytwórnią Mercury Records, która w lipcu 1985r mocno promowała singel „Broken Hearts", a później chwytliwy „Ask The Lord”. Niestety, żaden z tych utworów nie odbił się szerszym echem. Jednak grupa nabrała wystarczającego „rozpędu”, by na początku 1986r wprowadzić na listy przebojów swój trzeci singel, „Honey Thief”.

Na fali tego sukcesu wydany został debiutancki album, a w kwietniu ukazał się ponownie „Ask The Lord”. Jedyną cechą wyróżniającą muzykę Hipsway był dramatyzujący śpiew Skinnera. Z albumu pochodził wydany na singlu utwór „Long White Car”, ale zarówno płyta długogrająca, jak i mały krążek po krótkim pobycie na listach zostały wkrótce zapomniane.

Kolejny album, Scratch The Surface, ukazał się dopiero po trzech latach, ale był niezbyt interesujący. Singel „Young Love” przepadł bez śladu, podobnie jak longplay, a grupa wkrótce się rozpadła. Skinner i Jones grali potem w Witness.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Broken Years/Forbidden	Hipsway	07.1985	72[4]	-	Mercury MER 193	[written by Hipsway][produced by Gary Langan]
Ask The Lord/Pain Machine	Hipsway	08.1985	72[5]	-	Mercury MER 195	[written by Hipsway][produced by Gary Langan]
The Honeythief/Wild Sorrow	Hipsway	02.1986	17[10]	-	Mercury MER 212	[written by McElhone, McLeod, Skinner, Travers][produced by Gary Langan]
Ask The Lord/Are You Ready To Listen	Hipsway	05.1986	50[5]	-	Mercury LORD 1	[written by McElhone, McLeod, Skinner, Travers][produced by Gary Langan, Paul Staveley O'Duffin, Hipsway]
Long White Car/Ring Out The Bell	Hipsway	09.1986	55[3]	-	Mercury MER 230	[written by McElhone, Skinner, Travers][produced by Paul Stavely O'Duffy, Hipsway]
Your Love/Sweet Talk	Hipsway	04.1989	66[2]	-	Mercury MER 279	[written by G. Skinner, S. Jones, P. Gladston, H. Travers][produced by Phil Gladston]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Hipsway	Hipsway	04.1986	42[23]	55[18]	Mercury MERH 85	[produced by Gary Langan, Hipsway, Paul Staveley O'Duffy]

Highway 101

Podobnie jak formacja The Monkees, Highway 101 to „sfabrykowana” grupa amerykańska. Chuck Morris, menedżer Nitty Gritty Dirt Band i Lyle’a Lovetta, chciał założyć grupę, która grałaby „tradycyjne country z rock’n’rollowym podkładem rytmicznym”. Zaangażował do pomocy muzyka sesyjnego Scotta „Cactusa” Mosera. Z basistą Curtisem Stone’em (synem Cliffiego Stone’a) poznał się przy produkcji filmu Back To School, zatrudnił też gitarzystę sesyjnego Jacka Danielsa.

Potem usłyszał taśmy demo Paulette Carlson. Jej piosenki nagrywali wcześniej m.in. Gail Davies i Tammy Wynette, a poza tym wystąpiła ona w małej rólce piosenkarki z klubu nocnego w filmie Twins. Pierwszy singel nowej grupy, „Some Find Love" nie odniósł sukcesów, ale już w 1987r zespół wprowadził pierwsze nagrania na listy przebojów country - „The Bed You Made For Me” (miejsce 4.) autorstwa Carlson i „Whiskey, If You Were A Woman” (miejsce 2.). Na szczyt list country grupa wspięła się z „Somewhere Tonight” napisanym wspólnie przez specjalistów od „starego” i „nowego” country-Harlana Howarda i Rodneya Crowella.
W 1988r na 1. miejscu list country znalazły się następne nagrania Highway 101 - „Cry, Cry, Cry” (była to nowa kompozycja, a nie odświeżona wersja przeboju Johnny’ego Casha), „If You Love Me, Just Say Yes” (ta piosenka oparta była na sloganie z antynarkotykowej kampanii Nancy Reagan - „Just say no”) oraz „Who’s Lonely Now” już w 1989r.

Paulette Carlson odeszła z zespołu w 1990r, a na jej miejsce zaangażowany został Nikki Nelson, który wziął już udział w nagraniu albumu Bing Bang Boom. Utwór tytułowy był zaraźliwą, przebojową piosenką, ale choć singel sprzedawał się dobrze, cały album nie odniósł sukcesu takiego, jak poprzednie. W 1992r odszedł Daniels. Przed rozwiązaniem w 1995 grupa nagrała jeszcze jeden album, The New Frontier. Jednak jeszcze w tym samym roku Carlson zainicjowała reaktywację grupy; spotkali się ponownie wszyscy muzycy z wyjątkiem „Cactusa”. Powstał nowy album.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Bed You Made For Me/I'm Gonna Run Through The Wind	Highway 101	02.1987	-	-	Warner Bros. 28483	[written by Paulette Tenae Carlson][produced by Paul Worley][4[13].Country Chart]
Whiskey, If You Were A Woman/I'll Take You (Heartache And All)	Highway 101 Featuring Paulette Carlson	06.1987	-	-	Warner Bros. 28372	[written by Mary W. Francis, Johnny MacRae, Bob Morrison][produced by Paul Worley][2[15].Country Chart]
Somewhere Tonight/Are You Still Mine	Highway 101	10.1987	-	-	Warner Bros. 28223	[written by Harlan Howard, Rodney Crowell][produced by Paul Worley][1[2][14].Country Chart]
Cry, Cry, Cry/One Step Closer	Highway 101	02.1988	-	-	Warner Bros. 28105	[written by John Scott Sherrill, Don Devaney][produced by Paul Worley][1[1][13].Country Chart]
(Do You Love Me) Just Say Yes/I'll Be Missing You	Highway 101	07.1988	-	-	Warner Bros. 27867	[written by B. DiPiero, J. S. Sherrill, D. Robbins][produced by Paul Worley, Ed Seay][1[1][14].Country Chart]
All The Reasons Why/ Higher Ground	Highway 101	11.1988	-	-	Warner Bros. 27735	[written by Paulette Carlson, Beth Nielsen Chapman][produced by Paul Worley, Ed Seay][5[13].Country Chart]
Setting Me Up/Long Way Down	Highway 101	03.1989	-	-	Warner Bros. 27581	[written by Mark Knopfler][produced by Paul Worley, Ed Seay][7[11].Country Chart]
Honky Tonk Heart/Desperate Road	Highway 101	07.1989	-	-	Warner Bros. 22955	[written by Jim Photoglo, Russell Smith][produced by Paul Worley, Ed Seay][6[13].Country Chart]
Who's Lonely Now/Don't It Make Your Mama Cry	Highway 101	10.1989	-	-	Warner Bros. 22779	[written by Kix Brooks, Don Cook][produced by Paul Worley, Ed Seay][1[1][17].Country Chart]
Walkin', Talkin', Cryin', Barely Beatin' Broken Heart/Sweet Baby James	Highway 101	03.1990	-	-	Warner Bros. 19968	[written by Roger Miller, Justin Tubb][produced by Paul Worley, Ed Seay][4[14].Country Chart]
This Side Of Goodbye/If Love Had A Heart	Highway 101	06.1990	-	-	Warner Bros. 19829	[written by Michael Noble, Jeff Pennig, Cactus Moser][produced by Paul Worley, Ed Seay][11[10].Country Chart]
Someone Else's Trouble Now/The Bed You Made For Me	Highway 101	10.1990	-	-	Warner Bros. 19593	[written by Pam Tillis, Gary Nicholson][produced by Paul Worley, Ed Seay][14[14].Country Chart]
Bing Bang Boom/Baby, I'm Missing You	Highway 101	04.1991	-	-	Warner Bros. 19346	[written by Hugh Prestwood][produced by Paul Worley, Ed Seay][14[12].Country Chart]
The Blame/River Of Tears	Highway 101	11.1991	-	-	Warner Bros. 19203	[written by Cactus Moser, Paul Nelson, Gene Nelson][produced by Paul Worley, Ed Seay][31[4].Country Chart]
Baby, I'm Missing You/Desperate	Highway 101	02.1992	-	-	Warner Bros. 19043	[written by Steve Seskin, Nancy Montgomery][produced by Paul Worley, Ed Seay][22[7].Country Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Highway 101	Highway 101	.1987	-	-	Warner Bros. 9 25608	[gold-US][produced by Paul Worley][7.Country Chart]
101	Highway 101	.1988	-	-	Warner Bros. 9 25742	[produced by Paul Worley and Ed Seay][8.Country Chart]
Paint the Town	Highway 101	.1989	-	-	Warner Bros.9 25992	[produced by Paul Worley, Ed Seay][22.Country Chart]
Greatest Hits	Highway 101	09.1990	-	-	Warner Bros.9 26253	[produced by Paul Worley, Ed Seay][27.Country Chart]
Bing Bang Boom	Highway 101	.1991	-	-	Warner Bros. 9 26588	[produced by Paul Worley and Ed Seay][36.Country Chart]

wtorek, 11 czerwca 2019

John Hiatt

Ur. w 1952r w Indianapolis (USA). „Muzyk muzyków", doskonały wokalista, gitarzysta i utalentowany kompozytor, którego utwory nagrywali różni wykonawcy, m.in. Dr Feelgood, The Searchers, Iggy Pop, Three Dog Night, Desert Rose Band, Bonnie Raitt, Bob Dylan, Nick Lowe, Rick Nelson i The Neville Brothers.

Hiatt rozpoczynał karierę w lokalnych zespołach rhythm’n'bluesowych pod koniec lat 60-tych (zwłaszcza The White Ducks). W 1970r przeprowadził się do Nashville i podpisał kontrakt nagraniowy z wytwórnią Epic, dla której nagrał dwa bardzo dobrze przyjęte albumy. Po wydaniu drugiego rozstał się z firmą i przez pewien czas koncertował solo. Pod koniec tej dekady nowy kontrakt nagraniowy zaoferowała mu wytwórnia MCA. Przyniósł on dwa następne albumy.

W 1980r nowych piosenek poszukiwał gitarzysta Ry Cooder; ktoś polecił mu kompozycje Hiatta. Cooder dostał od wydawcy Hiatta taśmę demo i choć nie był pewien, czy materiał ten będzie się nadawał dla niego samego, stwierdził, że powinien skorzystać z usług tego utalentowanego gitarzysty w swoim zespole towarzyszącym. Hiatt przyjął ofertę Coodera i zaczął z nim grać - wziął udział w nagraniach do Borderline, kilku innych albumów i w kilku trasach koncertowych.

Pierwszym solowym albumem Hiatta po podjęciu współpracy z Cooderem był All Of A Sudden z 1982r. Od tego czasu Hiatt wydaje nowy album prawie co roku; ich producentami są przeważnie Tony Visconti i Nick Lowe. Lowe jest też permanentnym członkiem zespołu towarzyszącego Hiatta, zarówno w studiu, jak i podczas koncertów. Lowe i Hiatt stali się też później członkami nowej „supergrupy” Little Village, w której oprócz nich znaleźli się Cooder i Jim Keltner (weteran perkusji).

W 1992 ukazał się pierwszy album zatytułowany po prostu Little Village, była to jednak propozycja, która rozczarowała. Mimo to reputacja Hiatta jako kompozytora jest ustalona; tytułowe utwory albumów Perfectly Good Guitar i Walk On należą do jego najbardziej chwytliwych piosenek.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Cry Love	John Hiatt	10.1995	99[1]	-	Capitol CDCL 759	[written by John Hiatt][produced by Don Smith]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Bring the Family	John Hiatt	07.1987	-	107[17]	A&M 5158	[produced by John Chelew]
Slow Turning	John Hiatt	09.1988	-	98[31]	A&M 5206	[produced by Glyn Johns]
Stolen Moments	John Hiatt	07.1990	72[1]	61[19]	A&M 5310	[produced by Glyn Johns]
Perfectly Good Guitar	John Hiatt	09.1993	67[1]	47[11]	A&M 540 135	[produced by Matt Wallace]
Walk On	John Hiatt	11.1995	74[1]	48[9]	Capitol 33 416	[produced by Don Smith]
Little Head	John Hiatt	07.1997	111[1]	111[4]	Capitol 54 672	[produced by Davey Faragher & John Hiatt]
The Best of John Hiatt	John Hiatt	09.1998	154[1]	107[17]	Capitol 7243 8 59179 2 9	-
Crossing Muddy Waters	John Hiatt	10.2000	-	110[4]	Vanguard 79 576	-
The Tiki Bar is Open	John Hiatt	09.2001	135[1]	89[5]	Vanguard 79 593	[produced by Jay Joyce]
Beneath This Gruff Exterior	John Hiatt & The Goners	05.2003	-	73[4]	New West 6045	[produced by Don Smith, John Hiatt, The Goners]
Master of Disaster	John Hiatt	07.2005	-	126[3]	New West 6076	[produced by Jim Dickinson]
Same Old Man	John Hiatt	06.2008	-	84[3]	New West 6145	[produced by John Hiatt]
The Open Road	John Hiatt	03.2010	200[1]	72[2]	New West 6182	[produced by John Hiatt]
Dirty Jeans and Mudslide Hymns	John Hiatt	08.2011	99[1]	59[4]	New West 6206	[produced by Kevin Shirley]
Mystic Pinball	John Hiatt	10.2012	139	39[2]	New West 6260	[produced by Kevin Shirley]
Terms of My Surrender	John Hiatt	08.2014	80[1]	47[4]	New West 6284	[produced by Doug Lancio]
The Eclipse Sessions	John Hiatt	10.2018	-	59[4]	New West 6452	[produced by Kevin McKendree]

Dog's Eye View

Dog's Eye View to amerykański zespół rockowy założony w 1994 roku. Zespół jest najbardziej znany z „ Everything Falls Apart ”, swojego topowego singla z 1995 roku.

Zespół został założony w 1994 roku przez wokalistę i autora piosenek Petera Stuarta . Stuart założył zespół po odkryciu przez Adama Duritza , głównego wokalistę The Counting Crows . Zaczął nagrywać muzykę z producentem Jimbo Bartonem i nowym zespołem, w skład którego wchodzili Neil Nunziato na perkusji, Mike Visceglia na basie, Dawn Buckhola na wiolonczeli i Reginy Ballantese na skrzypcach. Stali się oni znani jako Dog's Eye View.

Zanim Dog's Eye View zaczęło nagrywać swój pierwszy album, Nunziato, Visceglia, Buckhola i Ballantese odeszli. W tym momencie zespół wystąpił ze Stuartem, gitarzystą Orenem Bloedowem , basistą Johnem Abbeyem i perkusistą Alanem Bezozim. Zespół podpisał kontrakt z Sony Records i wydał album Happy Nowhere w 1995 roku. Album znalazł się na 77 miejscu listy Billboard Top 200. W 1996 roku odnieśli znaczący sukces w radiu i VH1 dzięki singlowi „Everything Falls Apart”, który osiągnął 8 pozycję na liście Top 40 Mainstream i nr 66 na liście Billboard Hot 100. Po tym sukcesie Dog's Eye View koncertował z Counting Crows , Del Amitri i The Wallflowers . Drugi singiel, „Small Wonders”, przepadł na listach

Drugi album zespołu, Daisy , został wydany przez Sony w 1997 r.

W 2000 r. Stuart ogłosił, że opuścił Columbia Records i odszedł z zespołu, aby kontynuować solową pracę. Wydał solowy album Propeller dla Vanguard Records w 2002 roku.

Po długiej przerwie Dog's Eye View wydał trzeci album (także dla Vanguard); album był zatytułowany Tomorrow Always Comes . Zawierał chórki wokalne Jasona Mraza i Kelly Moneymaker , a także występ Paul Doucette z Matchbox Twenty .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Everything Falls Apart	Dog's Eye View	03.1996	-	14[46]	Columbia 78 415	[written by Peter Stuart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Happy Nowhere	Dog's Eye View	03.1996	-	77[19]	Columbia 66 882	[produced by James Barton,Peter Stuart]

DMX

Jego prawdziwe imię to Earl Simmons dla nas po prostu Dark Man X (w skrócie DMX). Urodził się w 1970 w Baltimore, stan Maryland z którego przeprowadził się do Nowego Yorku do dzielnicy o nazwie Yonkers. Mimo licznego rodzeństwa: 5 sióstr, 2 przybranych braci i 1 przybrana siostra, spędził swoje dzieciństwo w samotności, chodząc poznając swoją dzielnicę. Jako mały chłopiec miał psa, który nazywał się "Boomer" i właśnie tego psa nazwał swoim najlepszym przyjacielem. W tej chwili ma go wytatuowanego na swoich plecach z napisem "One Love Boomer", pies ten niestety zginął w wypadku samochodowym pod kołami trucka.

Jego kariera raperska zaczęła się od podpisania umowy z wytwórnią Columbia Records, gdzie wydał wtedy swój pierwszy singiel zatytułowany "Born Loser". Singiel ten nie udowodnił jeszcze światu, że Earl Simmons ma talent w tym co robi. DMX miał już trochę doświadczenia w rapie ponieważ siedział długi czas w więzieniu i słuchając jak inni rapują, zaczął ich naśladować i po jakimś czasie układał już piosenki i rymował razem z nimi. "It's Dark And Hell Is Hot" tak brzmi jego pierwszy album wydany przez wytwórnię Def Jam Records, (po nieudanym singlu "Born Loser", X rozwiązał kontrakt z wytwórnią Columbia Records) który tak długo utrzymywał się na listach Bill boardu, że każdy dzieciak słuchający tej muzyki był zorientowany kto to DMX.

Powoli kariera rapera z bandaną na głowie i o charakterystycznym głosie, zaczęła iść w górę. Wtedy DMX poczuł, że ma duże szanse w tym co robi. W tym czasie X występował gościnnie w piosenkach takich jak: z LL Cool J-em, Redmanem, Method Manem i Canibusem. Ukazał się także jego pierwszy klip "Ruff Ryders Anthem", gdzie pokazał swój prawdziwy własny styl, czyli: psy, motory, siłownia itp ( na teledysku możemy zobaczyć gościnnie Onyx-a i Eve).

Drugi album X-a nosi nazwę "Flesh Of My Flesh, Blood Of My Blood", gdzie można usłyszeć więcej szczekania psów niż w poprzednim albumie. Na płycie można także usłyszeć w nie których utworach rymy Swizz Beatz-a, Drag-On-a, Mary J. Blige oraz The Lox-a z Jay-Z. Płyta miała być nagrana razem z albumem "It's Dark And Hell Is Hot, ale nic z tego nie wyszło. Album był znany na całym świecie i wtedy życie Dark Man X-a zaczęło nabierać jakiegoś sensu. Ale jak to DMX zawsze ma problemy z prawem, a szczególnie za szybką jazdę samochodem i na dodatek bez prawa jazdy.

Do albumu zostały nagrane wspaniałe teledyski, a w szczególności "Slippin", gdzie DMX przedstawia swe trudne i samotne dzieciństwo. O drugim teledysku z piosenką "No Love 4 Me" można powiedzieć po prostu "Ruff Ryders", gdyż można na nim zobaczyć paru mc tej grupy - typowy Ruff Ryders-owy klip . Co do okładki tego albumu to tylko DMX mógłby kąpać się w wannie pełnej krwi. Po dwóch dobrych albumach nadszedł czas na trzeci album, który został nazwany "...And Then There Was X". Wydany też przez wytwórnię Def Jam Records. Na płycie usłyszysz w piosenkach "What These B*****s", "D-X-L", "Good Girls, Bad Guys" głosy takich wykonawców jak: Sisqo, The Lox, Drag-On oraz Dyme.

Do albumu zostały nagrane trzy teledyski. W pierwszym klipie w piosence "What's My Name", X występuje w czerwonym, skórzanym przebraniu (mówią, że Dark Man X chcę zrobić z siebie drugiego Puff Daddy - dziś P.Diddy - BZDURA!!!) oraz jego dwa pit bull-e Bandit i Bobbi. Drugi teledysk "Party Up" jest zupełnie w innym wykonaniu niż te wcześniejsze, DMX rapuje na dachu wieżowca i pomaga zranionemu policjantowi, który został wcześniej postrzelony przez jakiegoś złodziejaszka. W piosence "Party Up" X również przypomina Slim-owi, (chodzi o Eminema - przypomnę, że DMX jest w konflikcie z Slim-em) żeby uważał na słowa w swoich piosenkach. W trzecim teledysku można zobaczyć gościnnie Sisqo, gdzie razem z X-em śpiewają do piosenki "What These Bitches". No i w końcu doczekaliśmy się tego co zawsze dodaje teledyskom uroku, chodzi mi oczywiście o dobre dziewczyny, które można zobaczyć podczas tego teledysku.

Czwarty album został zatytułowany "The Great Depression". DMX w muzyce rap już doświadczony w 100%-ach i wiadomo, że nawet jakby X nagrał utwór z ostrym brzmieniem gitary, to piosenka była by naprawdę dobrym utworem. I tak się stało "Bloodline Anthem" udowodniła nam, że jest to możliwe. Na płycie możecie się wsłuchać w zupełnie nowe podkłady muzyczne o ostrym brzmieniu.

Do albumu zostały nagrane trzy teledyski. Pierwszy Videoklip "We Right Here" jest naprawdę rewelacyjny, wszystko zostało nagrane w nocy co dodaje mu lepszego klimatu. Trzeba to zobaczyć bo słowami to trudno opisać. Kolejny klip "Who We Be" przedstawia nam jaki brutalny i pełen nienawiści jest nasz świat. Są w klipie sceny nakręcone w więzieniu, gdzie dla DMX-a nie było raczej to nic nowego. Ostatni teledysk do albumu "The Great Depression" nazywa się "I Miss You". Został on nakręcony w pamięci po zmarłej babci X-a. W utworze można również usłyszeć znaną już ze wcześniejszych nagrań Faith Evans.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
4,3,2,1	Ll Cool J Feat. Method Man & Redman & DMX & Canibus & Master P	12.1997	-	75[12]	Def Jam 568321	[written by Adam Horovitz/Percy Miller/Reggie Noble/Carlton Ridenhour/Rick Rubin/Erick Sermon/Earl Simmons/Clifford Smith/James Todd Smith/G. Williams/Germaine Williams/Gary G. Wiz/A. Yauch/Adam Yauch][produced by Erick Sermon,LL Cool J][24[20].R&B Chart]
Nothin' move but the money/Usual suspects	Mic Geronimo feat DMX & Black Rob	02.1998	-	70[6]	Blunt 4939	[written by M. McDermon/Nashiem Myrick/R. Ross/E. Simmons][31[16].R&B; Chart]
Shut'em down/Raze it up	Onyx feat DMX	02.1998	-	107[8]	Def Jam 568 569	[written by Fred Scruggs,Kirk Jones,Tyrone Taylor,Edward Hinson,Earl Simmons][produced by P.K. and Dame Grease][61[11].R&B; Chart]
Get at me dog/Stop being greedy	DMX feat Sheek Of The Lox	02.1998	-	39[20]	Def Jam 568862	[gold-US][written by Damon Blackmon/Anthony Fields/Earl Simmons/Sam Taylor][produced by P.K.,Dame Grease][19[26].R&B; Chart][sample z "Everything Good to You (Ain't Always Good for You)"-B.T. Express]
24 Hrs. to Live	Mase feat. The Lox, Black Rob & DMX	02.1998	-	-	Bad Boy	[written by Carlos Broady,Deric "D-Dot" Angelettie,Mason Betha,Nasheim Myrick,Sean "Puffy" Combs,Stephen Jacobs][produced by Deric "D-Dot" Angelettie][72[1].R&B; Chart]
Money ,power & respect	The Lox feat DMX & Lil' Kim	04.1998	-	17[20]	Bad Boy 79 156	[gold-US][written by Deric Angelettie/S. Jacobs/Ron Lawrence/J. Phillips/E. Simmons/J. Smith/D. Styles][produced by The Hitmen][8[20].R&B; Chart][sample z "New beginning"-Dexter Wansel]
Whatcha Gonna Do?	Jayo Felony feat. Method Man & DMX	06.1998	-	-	Epic
Stop being greedy/React[Onyx]/Fool cooperation	DMX	08.1998	-	79[6]	Def Jam 568989	[written by Damon Blackmon/Anthony Fields/Michael Masser/Earl Simmons][produced by P.K. and Dame Grease][45[14].R&B; Chart][sample z "My Hero Is a Gun" - Diana Ross ]
How' s it goin down/Countdown [Lil' Jamal & PMD]/Broke willies [Onyx]	DMX feat Faith Evans	09.1998	-	70[10]	Def Jam 566243	[written by Anthony Fields/Earl Simmons][produced by P.K. ][19[23].R&B; Chart]
The Grand Finale	DMX ,Method man,Nas & Ja Rule	11.1998	-	117[1]]	Def Jam 566489	[written by Nasir Jones,Irving Lorenzo,Robin Mays,Lorenzo Patterson,Earl Simmons,Clifford Smith,Andre Young][produced by Erick Sermon][piosenka z filmu "Belly"][63[4].R&B; Chart]
Money,cash,hoes/Hard knock life [Ghetto Anthem]	Jay-Z [Feat Beanie Sigel,Memphis Bleek & DMX]	12.1998	-	116[14]	Roc-A-Fella 566 977	[written by Shawn Carter,Earl Simmons,Kasseem Dean][produced by Swizz Beatz][36[17].R&B; Chart]
Ruff Ryder' s anthem/How' s it goin down	DMX	11.1998	-	94[4]	Def Jam 566217	[written by Kasseem Dean/Earl Simmons][produced by Swizz Beatz][33[20].R&B; Chart]
It's on/	DJ Clue? feat DMX	02.1999	-	111[10]	album cut
Ruff Ryder' s anthem	DJ Clue? feat.DMX,Jadakiss,Styles,Drag-On & Eve	02.1999	-	124	Roc-A-Fella	[written by Kasseem Dean/Earl Simmons][47[20].R&B; Chart]
Slippin'	DMX	05.1999	30[6]	-	Def Jam 5638671 [UK]	[gold-US][written by E. Simmons][produced by DJ SHOK][60[11].R&B; Chart]
What' s my name/Fame	DMX	01.2000	-	67[11]	Def Jam 562540	[written by Edward Hinson/Irving Lorenzo/Earl SimmonsEdward Hinson/Irving Lorenzo/Earl Simmons][produced by Self, Irv Gotti][23[20].R&B; Chart]
Party up [Up in here]/D-X-L [Hard white]	DMX	02.2000	-	27[21]	Def Jam 562605	[written by Earl Simmons & Kaseem Deani][produced by Swizz Beatz][8[26].R&B; Chart]
What you want	DMX feat Sisqo	07.2000	-	49[20]	Def Jam 562808	[written by E. Simmons, M. Andrews, T. Ruffin][produced by Nokio][11[24].R&B; Chart]
Come back in the piece/Try again [Aaliyah]	Aaliyah feat DMX	07.2000	-	117[4]	Blackground 38 722	[written by Steve Garrett, Earl Simmons, Irving Lorenzo, Rob Meys, George Clinton, Bernie Worrell, William Collins][produced by Irv Gotti, Lil Rob][36[20].R&B; Chart][piosenka z filmu "Romeo must die"]
No Sunshine	DMX	07.2000	-	-	Blackground	[67[6].R&B; Chart]
We right here/You could be blind	DMX	09.2001	-	117[1]	Def Jam 588 746	[written by Earl Simmons ][produced by Black Key][43[15].R&B; Chart]
Do you/Rush	Funkmaster Flex feat DMX	11.2000	-	91[7]	Loud/Def Jam 1967	[57[2].R&B; Chart]
Who we be	DMX	12.2001	34[7]	60[12]	Def Jam 572720	[written by Earl Simmons, Mickey R. Davis][produced by Black Key, Melvin "Hip" Armstead][16[19].R&B; Chart]
I miss you/Number 11	DMX feat Faith Evans	02.2002	-	86[7]	Def Jam 588874	[written by Earl Simmons][produced by DMX][37[20].R&B; Chart]
X gon' give it to ya	DMX	02.2003	6[44]	60[16]	Def Jam 063776	[written by Earl Simmons ][produced by Shatek][32[20].R&B; Chart][piosenka z filmu "Cradle 2 The Grave"]
Where the hood at?	DMX	10.2003	16[21]	68[8]	Def Jam 001048	[written by Earl Simmons ][produced by Tuneheadz][24[14].R&B; Chart]
Get It On The Floor	DMX Featuring Swizz Beatz	01.2004	34[11]	-	Def Jam 001 440	[written by Earl Simmons,K. Dean ][produced by Swizz Beatz][57[20].R&B; Chart]
Innocent Man	DMX	04.2006	46[4]	-	Mona MONASP 5CDS
Lord give me a sign	DMX	08.2006	111[2]	122	Columbia	[written by E. Simmons, S. Storch][produced by Scott Storch][70[5].R&B; Chart]
Tear it up	Yng Wun feat. DMX,Lil' Flip & David Banner	04.2004	-	76[13]	J Records 59 484	[written by James Anderson][produced by Faust][39[20].R&B; Chart]
A Song for You	Bizzy Bone featuring DMX and Chris Notez	04.2008	-	-	After Platinum 4434	[61[4].R&B; Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
It' dark & hell is hot	DMX	05.1998	89[7]	1[1][101]	Ruff Ryders 55 8287	[4x-platinum-US][gold-UK][produced by Dame Grease, Irv Gotti, P.K., Swizz Beatz]
Flesh of my flesh,blood of my blood	DMX	12.1998	119[4]	1[3][55]	Ruff Ryders 53 8640	[3x-platinum-US ][silver-UK][produced by Swizz Beatz, PK, DJ Shok, Dame Grease, Irv Gotti]
...And then there was X	DMX	12.1999	108[4]	1[1][74]	Ruff Ryders 54 6933	[5x-platinum-US ][silver-UK][produced by Dee & Waah Dean (exec.) Swizz Beatz, PK, Dame Grease, Irv Gotti, Nokio, DJ Shok]
The great depression	DMX	10.2001	20[13]	1[1][27]	Ruff Ryders 586450	[platinum-US][gold-UK][produced by Darrin & Joaquin Dean and DMX (ex prd.); Latarche Nas Collins (co-exec); Just Blaze, Swizz Beatz, Dame Grease, PK, Black Key, Kidd Kold]
Grand champ	DMX	09.2003	6[23]	1[1][24]	Ruff Ryders 063369	[platinum-US][gold-UK][produced by DMX, Darrin Dean, Joaquin Dean, Kanye West, Tuneheadz, Rockwilder, Ron Browz, Swizz Beatz, Dame Grease, PK, No I.D., Salam Wreck]
Year Of The Dog Again	DMX	08.2006	22[6]	2[6]	Columbia 82876878862 [UK]	[produced by Darrin Dean, Joaquin Dean, Swizz Beatz, Eddie Timmons, Dame Grease, Scott Storch, Shok, Teflon, Elite , Sean Garrett]
The Definition Of X - Pick Of The Litter	DMX	06.2007	174[1]	26[4]	Def Jam 1734097 [UK]	[produced by Swizz Beatz,PK,Dame Grease,Nokio,Self,Irv Gotti,Tuneheadz,Shatek,Black Key,DJ Scratch,DJ Shok]