Z archiwum...rocka : Nowy Jork

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Nowy Jork. Pokaż wszystkie posty

wtorek, 16 grudnia 2025

Okeh Records

Okeh Records-wytwórnia założona w Niemczech w 1910 roku przez Carla Linstroma,
posiadającego kilka wytwórni w różnych krajach.
W Stanach Zjednoczonych zakłada swoją siedzibę w 1918r, a jej szefem zostaje cień Linstroma-Otto Heineman.Podczas I wojny światowej funkcjonowała jako General Phonograph Corporation w Nowym Jorku,nagrywając różne gatunki muzyki,ale już w 1920 roku zaczyna nagrywać "czarną" muzykę w osobie Mamie Smith.

W następnej dekadzie wydaje płyty z jazzem i bluesem zawierające nagrania minn.Loisa Armstronga i Hot Seven Combos.
Od 1926 roku następuje szereg transakcji:najpierw General Phonograph Corporation zostaje sprzedany Columbia Phonograph Company.Osiem lat póżniej ta ostatnia zostaje kupiona przez American Record Corporation (ARC).Nowa korporacja tworzy wytwórnie Columbia i Vocalion.Ta znowu zostaje kupiona przez CBS która reanimuje Okeh z wytwórni Vocalion.

Była oddziałem giganta -Columbii,z niezależną dystrybucją płyt głównie rhythm' n' bluesowych.Na początku lat 50-tych gwiazdą wytwórni stał się Johnnie Ray ,którego przebój "Cry" osiągnął szczyt popowej listy przebojów.Było to czymś wyjątkowym dla wytwórni ,która specjalizowała się w wydawaniu muzyki rhythm' n' bluesowej w osobach:Chucka Willisa,Joe Williamsa,Red Sandersa czy The Ravens.Następne przeboje Ray' a wydawała już Columbia.

W kwietniu 1963 roku dyrektorem Okeh Records zostaje znany producent z Chicago-Carl Davis.Davis natychmiast ustanawia swoim asystentem ,Curtisa Mayfielda,członka wówczas The Impressions i jedną z osobistości chicagowskiej sceny muzycznej.Davis i Mayfield w ciągu roku uczynili z Okeh jedną z bardziej liczących się wytwórni płytowych.Stworzyli razem tzw. "Chicago sound" nowe brzmienie ,które było wynikiem pracy Mayfielda jako wiodącego kompozytora ,a Davisa jako producenta.Najbardziej znani wykonawcy tego nurtu to:Buckinghams,Chicago Transit Authority,Mob.

Davis wyprodukował także hity Majora Lance' a,Teda Taylora,Waltera Jacksona,Billy Butlera i Artistics.Kryzys wytwórni przyszedł w 1965 roku wraz z reorganizacją -wytwórni matki:Columbii.Postanowiono ,że Okeh będzie oddziałem Epic [wydzielonej wytwórni w wyniku reorganizacji],kierowanej przez Lena Levy.Levy wypowiedział pracę Davisowi [odszedł do Brunswick] patrząc niechętnie na jego współpracę z innymi wytwórniami.
Mimo udanego roku 1966 dla wytwórni,od tego czasu akcje firmy idą w dół.Obowiązki producenckie przejęli na siebie w tym czasie Larry Williams i Walter Jackson.Williams był nawet uważany za autora nowego brzmienia tzw. "Angel Town Sound".

To on sprowadził do wytwórni Johnny "Guitar" Watsona i wyprodukował nowe wersje przebojów Little Richarda.Nowy szef koncernu Richard Parker uznał Okeh wytwórnią niedochodową i w 1970 roku zamknął ją.

Albumy na liście przebojów "Billboard"

OKM-12105/OKS-14105 - The Monkey Time - Major Lance (10-63, #113)
OKM-12106/OKS-14106 - Um, Um, Um, Um, Um, Um: The Best of Major Lance - Major Lance (3-64, #100)
OKM-12110/OKS-14110 - Major's Greatest Hits - Major Lance (9-65, #109)
OKM-12120/OKS-14120 - Speak Her Name - Walter Jackson (6-67, #194)
OKM-12121/OKS-14121 - Greatest Hits: Recorded Live! - Little Richard (8-67, #184)

Hity na singlowej liście przebojów "Billboard"
6723 I`ll Forgive You But I Can't Forget Roy Acuff and His Smokey Mountain Boys 3 12.1944 04755 New San Antonio Rose Bob Wills and His Texas Playboys 13 01.1941 6377 Joltin' Joe Di Maggio Les Brown & His Orch 16 10.1941 6430 Tis Autumn Les Brown & His Orch 19 12.1941 6021 There'll Be Some Changes Made Gene Krupa & His Orch 13 03.1941 6118 Georgia on my mind Gene Krupa & His Orch 18 06.1941 6130 Just a little bit South of North Carolina Gene Krupa & His Orch 9 08.1941 5888 I hear a rhapsody Al Donahue & His Orch 19 03.1941 6037 The wise old owl Al Donahue & His Orch 7 04.1941 5628 A million dreams ago Dick Jurgens & His Orch 14 08.1941 6209 Elmer's tune Dick Jurgens & His Orch 8 10.1941 6636 One dozen roses Dick Jurgens & His Orch 17 04.1942 5789 There i go Tommy Tucker Time 19 12.1940 5973 You walk by Tommy Tucker Time 16 02.1941 6320 I don't want to set the world on fire Tommy Tucker Time 4 09.1941 6120 Intermezzo [A love story] Charlie Spivak & His Orch 10 08.1941 6366 Let's go home Charlie Spivak & His Orch 19 12.1941 6458 This is no laughing matter Charlie Spivak & His Orch 8 01.1942 5789 There i go Tommy Tucker Time 19 12.1940 6716 The Prodigal Son Roy Acuff and His Smokey Mountain Boys 4 1944 7175 The Monkey Time/Mama Didn't Know Major Lance 03.1963 2.Billboard 7181 Hey Little Girl/Crying In The Rain Major Lance 09.1963 12.Billboard 7187 Um Um Um Um Um Um/Sweet Music Major Lance 04.1964 5.Billboard 7191 The Matador/Gonna Get Married Major Lance 03.1964 20.Billboard 7197 Girls/It Ain´t No Use Major Lance 06.1964 68.Billboard 7203 Rhythm/Please Don´t Say No More Major Lance 08.1964 22.Billboard 7204 It´s All Over/Lee Cross Walter Jackson 11.1964 67.Billboard 7209 I'm So Lost/Sometimes I Wonder Major Lance 01.1965 65.Billboard 7215 Special Love/Suddenly I´m All Alone Walter Jackson 01.1965 13.Billboard 7216 Come See/You Belong To Me My Love Major Lance 03.1965 20.Billboard 7219 Blowin'in The Wind/Welcome Home Walter Jackson 05.1965 15.Billboard 7221 I Can't Work No Longer/Tomorrow Is Another Day Billy Butler & Chanters 06.1965 6.Billboard 7223 Ain´t It A Shame/Gotta Get Away Major Lance 06.1965 20.Billboard 7226 Too Hot To Hold/Dark & Lonely Major Lance 09.1965 32.Billboard 7230 Misty/Finding Out The Hard Way Vibrations 10.1965 26.Billboard 7232 This Heart Of Mine/I´ll Come Running Artistics 12.1965 25.Billboard 7245 Right Track/Boston Monkey Billy Butler & Chanters 07.1966 24.Billboard 7247 It´s An Uphill Climb to the Bottom/Tear For Tear p/s Walter Jackson 06.1966 11.Billboard 7255 It´s The Beat/You´ll Want Me Back Major Lance 09.1966 37.Billboard 7256 After You there Can Be nothing/My Funny Valentine Walter Jackson 10.1966 40.Billboard 7257 Soul A Go-Go/And I Love Her Vibrations 11.1966 47.Billboard 7260 Not You/Corner In The Sun Walter Jackson 11.1966 46.Billboard 7267 Sookie Sookie/Love You Say Roy Thompson 01.1967 43.Billboard 7272 Speak Her Name/They Don´t Give Medals Walter Jackson 03.1967 22.Billboard 7274 A Quitter Never Wins/Mercy Mercy Mercy Larry Williams & Johnny Watson 03.1967 23.Billboard 7276 Pick Me/You Better Beware Vibrations 04.1967 39.Billboard 7285 My One Chance To Make It/Deep In Heart Of Harlem Walter Jackson 07.1967 47.Billboard 7298 Forever/Without A Doubt Major Lance 01.1968 49.Billboard 7300 Find Yourself Someone To Love/Nobody Larry Williams & Johnny Watson 01.1968 40.Billboard 7311 Love In Them There Hills/Remember The Rain Vibrations 05.1967 38.Billboard

sobota, 13 grudnia 2025

Paper Garden

The Paper Garden to amerykański zespół grający psychodeliczny rock, założony w
Nowym Jorku w 1967 roku. Po zdobyciu sporej liczby fanów na Północnym Zachodzie, grupa nagrała swój jedyny album, „The Paper Garden”, w 1968 roku, który promował kilka stylów, od złożonej orkiestracji po ostrą psychodelię. Po wydaniu, nagrania te stały się uważane za jedne z najbardziej dopracowanych artystycznych manifestów ery psychodelii.

Założony w 1967 roku zespół Paper Garden składał się z Joe Arduino (gitara basowa, wokal), Sandy Napoli (gitara rytmiczna, instrumenty klawiszowe, sitar, wokal), Paula LoGrande (gitara prowadząca, wokal), Jimmy'ego Tirelli (perkusja) i Johna Reicha (instrumenty klawiszowe). Z różnorodnymi talentami multiinstrumentalistów, trzema zdolnymi wokalistami i utalentowanymi autorami tekstów w Arduino, Napoli i LoGrande, zespół niemal bez wysiłku rozwinął złożone instrumentalne partie z „Revolver” Beatlesów i „Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band”.

The Paper Garden koncertował wzdłuż całego północno-wschodniego wybrzeża, zdobywając liczne grono fanów na lokalnych kampusach uniwersyteckich. W 1968 roku grupa wzbudziła zainteresowanie producenta muzycznego Geoffa Turnera, który pracował dla nowojorskiej wytwórni Musicor Records Aarona Schroedera. Zakładając, że zespół będzie nagrywał materiał, który usłyszy na scenie, Turner podpisał z Paper Garden kontrakt płytowy, mając ambicje stworzenia zespołu, który, jak miał nadzieję, będzie na czele psychodelii. Zamiast nagrywać materiał z koncertu, Paper Garden zdecydował się skomponować zupełnie nowy, ambitny repertuar. Album był znacznie bardziej rozbudowany i kosztowny w nagraniu, niż przewidywał Turner; Ostatecznie jednak zdecydował się nagrać płytę z aranżacjami orkiestry smyczkowej, udziałem trębacza sesyjnego, skrzypka i puzonisty oraz zawiłymi harmoniami wokalnymi.Krytyczka muzyczna Beverly Patterson, pisząca dla magazynu It's Psychedelic Baby!, stwierdza, że album The Paper Garden był „wyraźnie inspirowany psychodelicznym hoodoo praktykowanym przez Beatlesów, szczyptą Idle Race i Bee Gees, a nawet wesołym stylem jugbandowym Lovin' Spoonful, który dodatkowo pojawia się na „The Paper Garden Presents”, co daje płytę, która jest zarówno zabawna, jak i progresywna”.

Po wydaniu The Paper Garden spotkał się z pozytywnymi recenzjami, ale bez wsparcia jednej lub dużej wytwórni płytowej, album okazał się komercyjną klapą. The Paper Garden rozpadł się w 1969 roku i przez jakiś czas ich album pozostawał w zapomnieniu. Jednak w 2002 roku wytwórnia Gear-Fab Records wydała zremasterowaną wersję albumu. Od tego czasu pojawiły się kolejne reedycje w Relics Records w 2012 roku oraz Sundazed Music w 2014 roku. Ponowne uznanie dla „The Paper Garden” sprawiło, że wielu krytyków muzycznych uznało album za dobrze wykonany utwór z ery psychodelii.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Paper Garden	Paper Garden	06.1969	-	-	Musicor 3175	[produced by Geoff Turner]

Fatman Scoop

Isaac Freeman III (ur. 6 sierpnia 1968r - zm. 31 sierpnia 2024r), lepiej znany pod pseudonimem
scenicznym Fatman Scoop, był amerykańskim artystą hip-hopowym. Znany ze swojego donośnego, surowego wokalu w różnych utworach hip-hopowych, najbardziej znany był z gościnnych występów w singlach z 2005 roku „Lose Control” Missy Elliott i „It's Like That” Mariah Carey, a także z przeboju z 1999 roku „Be Faithful” (z udziałem Crooklyn Clan), który w 2003 roku znalazł się na szczycie listy przebojów w Wielkiej Brytanii.

Isaac Freeman III urodził się 6 sierpnia 1968 roku na Manhattanie w Nowym Jorku i dorastał w Harlemie, jako syn Clary i Isaaca Freemana Jr.[a]. Uczęszczał do Cardinal Hayes High School i New York Institute of Technology.

Freeman przyjął pseudonim sceniczny „Fatman Scoop” od przezwiska nadanego mu przez wujka Jacka w dzieciństwie, ponieważ uwielbiał lody. Po raz pierwszy zyskał rozgłos dzięki wydaniu singla „Be Faithful” (z udziałem Crooklyn Clan), który w październiku 2003 roku, cztery lata po premierze, znalazł się na szczycie list przebojów w Wielkiej Brytanii i Irlandii, a w Danii i Australii znalazł się w pierwszej dziesiątce. W trakcie swojej kariery Fatman Scoop współpracował z wieloma artystami, między innymi przy remiksie utworu „Salt Shaker” Ying Yang Twins z 2004 roku, remiksie utworu „So Excited” Janet Jackson z 2006 roku, remiksie utworu „When I Grow Up” The Pussycat Dolls z 2008 roku, remiksie utworu „One Love” Davida Guetty z 2009 roku oraz singlu Skrillexa „Recess” z 2014 roku.

W 2004 roku Fatman Scoop wystąpił w brytyjskim serialu Chancers, emitowanym na Channel 4, gdzie był mentorem sześciu brytyjskich muzyków próbujących odnieść sukces w Stanach Zjednoczonych.W 2007 roku zagrał rolę w animowanym serialu telewizyjnym The Boondocks, grając samego siebie w 5. odcinku 2. sezonu, „The Story of Thugnificent” oraz w 15. odcinku tego samego sezonu, „The Story of Gangstalicious Part 2”. W 2008 roku Fatman Scoop i jego ówczesna żona Shanda prowadzili reality show i podcast na MTV pod tytułem „Man and Wife”. Program poruszał tematy takie jak praca, finanse, związki i seks. 27 sierpnia 2015 roku Fatman Scoop wziął udział w programie Celebrity Big Brother 16: UK vs. USA w Wielkiej Brytanii jako uczestnik. 14 września, jako trzeci współlokator, został eksmitowany, 20. dnia, zajmując 11. miejsce.

W lipcu 2018 roku Fatman Scoop pojawił się w remiksie singla Ciary „Level Up”, w którym wystąpiła również Missy Elliott; remiks singla był pierwszym utworem, w którym wystąpili wszyscy trzej artyści od czasu „Lose Control” z 2005 roku.Podczas pandemii COVID-19, nie mogąc podróżować, Fatman Scoop musiał zrezygnować z bycia hypemanem, więc założył inne firmy, w tym transport ciężarowy i firmę produkującą lody.

Freeman miał dwoje dzieci. Ożenił się dwukrotnie, raz z Shandą. Rozwiedli się po 13 latach związku.30 sierpnia 2024 roku Freeman zasłabł podczas występu w Hamden w stanie Connecticut; Na miejscu zdarzenia wykonano resuscytację krążeniowo-oddechową, a następnie przewieziono pacjenta do pobliskiego szpitala.Następnego dnia ogłoszono, że zmarł w wieku 56 lat. Stwierdzono, że przyczyną zgonu była naturalna choroba serca spowodowana nadciśnieniem tętniczym i miażdżycą.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Where U @?	Fatman Scoop with The Crooklyn Clan	05.1998	-	-	AVB 53	[produced by DJ Riz, DJ Sizzahandz][77[7].R&B; Chart]
Be Faithful	Fatman Scoop featuring The Crooklyn Clan	03.1999	-	-	AVB 86	[written by Isaac Freeman, Edmund Bini ,Joseph Rizzo ,Sean Combs ,Schon Crawford ,Clarence Emery, Bernard Edwards, Faith Evans ,Ronald Lawrence, Nile Rodgers ,James Alexander ,Ben Cauley, Johnny Hammond, Allen Jones, William McLean, Andres Titus][produced by DJ Sizzahandz, DJ Riz, Fatman Scoop ,Crooklyn Clan][92[4].R&B; Chart]
It Takes Scoop	Fatman Scoop with with DJ Kool	07.2000	-	-	Instant 147	[written by Fatman Scoop, Giotto Bini ,Andrea Rizzo][produced by The Crooklyn Clan][85[7].R&B; Chart]
Let's Git Doe	The Beatnuts Featuring Fatman Scoop	06.2001	-	-	Loud 9008	[written by DeVante Swing, Al B. Sure!][produced by I. Freeman, J. Tineo, L. Fernandez][87[3].R&B; Chart]
Be Faithful	Fatman Scoop feat. featuring The Crooklyn Clan	03.1999	1[2][16]	-	Def Jam 9812716 [UK]	[gold-UK][written by Isaac Freeman, Edmund Bini ,Joseph Rizzo ,Sean Combs ,Schon Crawford ,Clarence Emery, Bernard Edwards, Faith Evans ,Ronald Lawrence, Nile Rodgers ,James Alexander ,Ben Cauley, Johnny Hammond, Allen Jones, William McLean, Andres Titus][produced by DJ Sizzahandz, DJ Riz, Fatman Scoop ,Crooklyn Clan]
It Takes Scoop	Fatman Scoop Featuring The Crooklyn Clan	02.2004	9[11]	-	Def Jam 9816983 [UK]	[written by Fatman Scoop, Giotto Bini ,Andrea Rizzo][produced by The Crooklyn Clan]
Lose Control	Missy Elliott Featuring Ciara & Fat Man Scoop	05.2005	12[10]	3[28]	Atlantic 93 787	[gold-UK][written by C. Harris, C. Hudson, G. Isaacs III, J. Atkins M. Elliott, R. Davis][produced by Missy Elliott][6[25].R&B; Chart]
Dance!	Fatman Scoop with Lumidee and Goleo VI	07.2006	99[1]	-	Universal 9859561 [UK]	[written by George Merrill, Shannon Rubicam, Cordell Burrell, Lumidee Cedeño, Isaac Freeman][produced by Reinhard Raith, Andreas Litterscheid]
U Sexy Girl	Fatman Scoop featuring Elephant Man and Jabba	09.2006	-	-	AVB 663	[93[1].R&B; Chart]

sobota, 6 grudnia 2025

Ja Rule

Jako flagowy artysta wytwórni Murder Inc., należącej do producenta Irva Gottiego
i powiązanej z Def Jam, Ja Rule stał się jednym z artystów odnoszących największe sukcesy komercyjne w branży rapowej na początku XXI wieku, ściśle współpracując z producentem i jego stajnią utalentowanych artystów.

Urodzony jako Jeffrey Atkins 29 lutego 1976 roku w nowojorskiej dzielnicy Queens, Ja Rule zadebiutował albumem Venni Vetti Vecci (1999), debiutanckim albumem hardcore, nawiązującym stylem do surowego, thug rapu, spopularyzowanego wówczas przez DMX-a i kolektyw Ruff Ryder. Na swoim drugim albumie, Rule 3:36 (2000), rozpoczął współpracę z wokalistkami R&B, co zaowocowało serią radiowych hitów („Between Me and You”, „Put It on Me”, „I Cry”). Album Pain Is Love (2001) podążał tym samym schematem, oferując kilka hybryd rapu i R&B na singlach („I'm Real”, „Livin' It Up”, „Always on Time”, „Down Ass Chick”) i wypełniając album hardcore'owym rapem.

Latem 2002 roku Ja Rule był u szczytu popularności, występując nie tylko we własnych hitach, ale także jako gość specjalny w utworach Fat Joe „What's Luv?” i Mary J. Blige „Rainy Dayz”. Pod koniec roku wydał swój czwarty album, The Last Temptation (2002), na którym ponownie zagrał z wokalistami R&B, tym razem z Bobbym Brownem („Thug Lovin'”) i Ashanti („Mesmerize”).

Mniej więcej w tym czasie Ja Rule zaczął być wyśmiewany przez 50 Centa, co doprowadziło do konfliktów między obozami obu raperów; Na przykład, przy rytmie „Hail Mary” 2Paca, 50 Cent połączył siły ze swoimi współpracownikami, Eminemem i Bustą Rhymesem, tworząc ostry, freestyle'owy mixtape, w którym krytykował Ja Rule'a i Irva Gottiego. Coraz bardziej podatny na krytykę w miarę jak jego muzyka traciła popularność, Ja Rule powrócił z całą swoją zemstą na „Blood in My Eye” (2003) i „R.U.L.E.” (2004). Chociaż ten drugi album zaowocował przebojem „Wonderful”, hybrydą rapu i R&B z udziałem R. Kelly'ego i Ashantiego, oba spotkały się z powszechną obojętnością, stając się pierwszym albumem Ja Rule'a, któremu nie udało się uzyskać statusu platynowej płyty.

Exodus (2005), zbiór najlepszych utworów, zakończył współpracę Ja Rule'a z Def Jam. W latach 2005-2007, gdy działalność Murder Inc. Irva Gottiego popadła w ruinę, Ja Rule był cichy; w tym czasie nie znalazł się na liście Billboard Hot 100. Pod koniec 2007 roku próbował powrócić na scenę, najpierw z utworem „Uh-Ohhh!”; z udziałem Lil Wayne'a, który był prawdopodobnie najgorętszym raperem tamtych czasów, utwór jednak zatrzymał się na 106. miejscu na liście Billboard 200. Kilka innych singli („Body”, „Sunset”) również nie zyskało znaczącej popularności, a planowana na listopad 2007 roku premiera albumu „The Mirror” została przesunięta, a następnie anulowana.

W tym samym roku został aresztowany pod zarzutem posiadania broni i narkotyków, co w 2010 roku skończyło się wyrokiem dwóch lat więzienia. Rok później doliczono mu 28 miesięcy za unikanie płacenia podatków, ale nie przeszkodziło to w wydaniu albumu „Pain Is Love, Vol.” z 2012 roku. 2 od wylądowania w jego nowej wytwórni M-Pire.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Can I Get A...	Jay-Z featuring Ja Rule and Amil	10.1998	24[4]	19[37]	Def Jam 567 683	[gold-US] [written by Shawn Carter,Jeffrey Atkins,Irving Lorenzo,Robin Mays ][produced by Irv Gotti,Lil' Rob][6[31].R&B; Chart]
Grand Finale	DMX featuring Ja Rule, Method Man and Nas	11.1998	-	117[1]	Def Jam 566 489	[written by Nasir Jones,Irving Lorenzo,Robin Mays,Lorenzo Patterson,Earl Simmons,Clifford Smith,Andre Young][produced by Irv Gotti,Lil' Rob][63[4].R&B; Chart]
Holla holla/It' s murda [DMX & Jay-Z]/Kill' em all [Jay-Z]	Ja Rule	04.1999	-	35[20]	Def Jam 566959	[written by Jeffrey Atkins/Ted Green/Irving Lorenzo ][produced by Tai,Irv Gotti][11[29].R&B; Chart]
Damn [Should' ve treated u right]	So Plush feat Ja Rule	11.1999	-	35[10].Hot 100 Singles Sales	Darkchild/Epic 79 283	[written by Jeffrey Atkins, LaShawn Daniels, Fred Jerkins III, Rodney Jerkins, Lysette Titi][produced by Rodney Jerkins][41[19].R&B; Chart]
How Many Wanna	Ja Rule	11.1999	-	-	Yab Yum	[written by Irv Lorenzo, Jeffrey Atkins, Richard Wilson ][produced by Irv Gotti, Rebel][72[18].R&B; Chart][piosenka z filmu "Light it up"]
Between me and you	Ja Rule feat Christina Millian	09.2000	26[10]	11[20]	Def Jam 562890	[written by Jeffrey Atkins/Robert Mays][produced by Lil' Rob,Irv Gotti][5[28].R&B; Chart]
Put it on me/Love me,hate me	Ja Rule feat Lil' Mo and Vita	12.2000	-	8[27]	Def Jam 572751	[silver-UK][Written by: Jeffrey Atkins/Tiheem Crocker/Irv Gotti/Paul Walcott][produced by Irv Gotti, Tru Stylze][2[30].R&B; Chart]
I cry/Rule won' t die	Ja Rule feat Lil' Mo	05.2001	-	40[14]	Def Jam 572856	[Written by: Jeffrey Atkins/Kenny Gamble/Irv Gotti/Leon Huff/Cynthia Lovin/Robin Mays ][produced by Irv Gotti, Lil' Rob][sample z "Cry together"-O' Jays][11[20].R&B; Chart]
I' m real	Jennifer Lopez feat Ja Rule	07.2001	4[15]	1[5][31]	Epic 79 639	[Written by:Jeffrey Atkins ,7 Aurelius, Irving Lorenzo, Jennifer Lopez, Troy Oliver, Cory Rooney, Leshan Lewis, Rick James][produced by Irv Gotti, Ja Rule][2[27].R&B; Chart][sample z All night long-Mary Jane Girls
Livin' it up	Ja Rule feat Case	09.2001	27[29]	6[25]	Def Jam 588741	[gold-UK][Written by: Jeffrey Atkins/Irv Gotti/Robert Mays/Stevie Wonder][produced by Irv Gotti, Lil' Rob][sample z "Do I do"- Stevie Wonder][4[25].R&B; Chart]
Always on time	Ja Rule feat Ashanti	11.2001	6[15]	1[2][27]	Def Jam 588795	[2x-platinum-UK][Written by: Jeffrey Atkins, 7 Aurelius, Irving Lorenzo][produced by Irv Gotti][1[8][29].R&B; Chart]
Ain' t it funny	Jennifer Lopez feat Ja Rule	12.2001	4[13]	1[6][27]	Epic	[Written by: Jeffrey Atkins/Jennifer Lopez/Cory Rooney ][produced by Irv Gotti,7, Cory Rooney][sample z Flava in ya ear-Craig Mack][4[27].R&B; Chart]
Livin' it up [re-issue]	Ja Rule feat Case	08.2002	5[8]	-	Def Jam 588741	[sample z "Do I do"-Stevie Wonder]
Live My Life	N.O.R.E. featuring Ja Rule	02.2002	-	-	Def Jam 588881	[95[1].R&B; Chart]
Rainy dayz	Mary J.Blige feat Ja Rule	03.2002	17[5]	12[20]	MCA 155972	[Written by: Jeffrey Atkins/Irv Gotti][produced by Irv Gotti][8[27].R&B; Chart]
Down A** chick/Smokin and ridin [Jodi Mack]	Ja Rule feat Charlie “Chuck” Baltimore	04.2002	91[9]	21[19]	Def Jam 063946	[Written by: Jeffrey Atkins/Irv Gotti/Tiffany Lane/Marcus Vest ][produced by Irv Gotti,7 Aurelius][8[24].R&B; Chart]
Down 4 u	Irv Gotti presents The Inc. Feat Ja Rule	06.2002	4[22]	6[20]	Album cut	[Written by: Jeffrey Atkins, 7 Aurelius, Irving Lorenzo ,Ashanti Douglas, Tiffany Lane, LaVita Raynor, Larry Troutman ,Roger Troutman][produced by Irv Gotti,7 Aurelius][3.R&B; Chart]
Thug lovin'	Ja Rule feat Bobby Brown	11.2002	15[13]	42[10]	Murder Inc. 063838	[Written by: Jeffrey Atkins/I. Lorenzo/A. Parker/Stevie Wonder][produced by Irv Gotti,Chink Santana][16[20].R&B; Chart]
Mesmerize /Pop N****s	Ja Rule feat Ashanti	12.2002	12[11]	2[20]	Murder Inc. 063773	[gold-UK][Written by: Jeffrey Atkins/Thom Bell/Linda Creed/Ashanti Douglas/I. Lorenzo/A. Parker][produced by Irv Gotti,Chink Santana][sample z "Stop,look,listen"-Stylistics][5[20].R&B; Chart]
The Crown	Ja Rule featuring Sizzla	09.2003	-	-	Murder Inc.	[Written by: Jeffrey Atkins , Andre Parker, Bobby "Digital" Dixon, Irving Lorenzo & Miguel Orlando Collins][67[5].R&B; Chart]
Wonderful	Ja Rule feat R.Kelly and Ashanti	11.2004	1[1][21]	5[20]	The Inc. 003482	[gold-US][silver-UK][Written by: Jeffrey Atkins/R. Kelly/Irving Lorenzo/K. Smith][produced by Irv Gotti, Jimi Kendrix][3[23].R&B; Chart]
New York	Ja Rule Feat. Fat Joe & Jadakiss	11.2004	-	27[14]	The Inc.	[Written by: Jeffrey Atkins, Joseph Cartagena ,Andre Lyon, Marcello Valenzano ,Lawrence Parker, Jason Phillips, Irving Lorenzo][produced by Irv Gotti,Cool & Dre][14[20].R&B; Chart]
Caught up	Ja Rule feat Lloyd	04.2005	20[10]	-	The Inc 9881232	[ Composer: Jeffrey Atkins/Irving Lorenzo/Kendred Smith/Boogz Attmore ][Producers: Irv Gotti , Chink Santana , Jimi Kendrix ][65[17].R&B; Chart]
Uh-Ohhh!	Ja Rule feat. Lil Wayne	08.2007	-	-	The Inc 009711	[ Composer: Jeffrey Atkins, Dwayne Michael Carter][Producers: Minnesota][69[6].R&B; Chart]
Body	Ja Rule feat. Ashley Joi	10.2007	-	-	The Inc 010155	[ Composer: Jeffrey Atkins, Irving Lorenzo, 7 Aurelius][Producers: Irv Gotti, 7 Aurelius][71[12].R&B; Chart]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Venni Vetti Vecci	Ja Rule	06.1999	176[1]	3[31]	Def Jam 538920	[platinum-US][produced by Irv Gotti,Tyrone Fyffe, Lil Rob, Erick Sermon, Tai, Self Service, DL]
Rule 3:36	Ja Rule	10.2000	83[11]	1[1][54]	Murder Inc. 542934	[3x-platinum-US][silver-UK][produced by Irv Gotti ,Ty Fyffe,Lil' Rob,Self Service,Damizza,Tru Stylze,Dat Nigga Reb]
Pain is love	Ja Rule	10.2001	3[67]	1[2][53]	Murder Inc. 586 437	[3x-platinum-US][platinum-UK][produced by Irv Gotti,Lil' Rob,Ty Fyffe]
The last temptation	Ja Rule	11.2002	14[34]	4[26]	Murder Inc. 063 543	[platinum-US][gold-UK][produced by Irv Gotti , Ja Rule,7 Aurelius ,Chink Santana, The Neptunes, Cool & Dre]
Blood in my eye	Ja Rule	11.2003	51[9]	6[10]	Murder Inc. 001577	[produced by Irv Gotti,Ja Rule,BlackOut,Chink Santana,Jimi Kendrix,Rebel,Scott Storch,Sekou 720]
R.U.L.E.	Ja Rule	10.2004	33[11]	7[17]	Inc 002955	[gold-US][silver-UK][produced by Irv Gotti, Cool & Dre, Chink Santana,Jimi Kendrix]
Exodus	Ja Rule	12.2005	50[4]	107[1]	The Inc. 005813	[silver-UK][produced by Irv Gotti,Chink Santana]
Pain Is Love 2	Ja Rule	03.2012	-	197[1]	The Inc. 005813	[produced by 7 Aurelius,Ja Rule,Irv Gotti,Tony Dofat,Roc,Jim Beanz,700,Ghost Kasen,Bks,Gibson,Ko]

wtorek, 25 listopada 2025

Youngbloods

Jesse Colin Young (ur. jako Perry Miller, 22 listopada 1941r w Queens w Nowym Jorku) był umiarkowanie utytułowanym piosenkarzem folkowym, mającym na koncie dwa albumy długogrające – Soul of a City Boy (1964) i Youngblood (1965) - kiedy poznał Jerry'ego Corbitta (ur. jako Jerry Byron Corbitt, 7 stycznia 1943r w Tifton w stanie Georgia), innego piosenkarza folkowego i byłego muzyka bluegrassowego z Cambridge w stanie Massachusetts. Podczas pobytu w mieście Young często wpadał do Corbitta, z którym grali razem, wymieniając się harmoniami.

Od stycznia 1965 roku obaj zaczęli występować na kanadyjskiej scenie jako duet, ostatecznie przyjmując nazwę „The Youngbloods”. Nazwa zespołu nawiązywała do drugiego albumu Younga. Young grał na basie, a Corbitt śpiewał, grał na pianinie, harmonijce i gitarze prowadzącej. Corbitt zapoznał Younga z muzykiem bluegrassowym, Lowellem Levingerem (urodzonym jako Lowell Vincent Levinger 9 września 1944 roku w Manhattan, Nowy Jork). Levinger, znany jako „Banana”, potrafił grać na pianinie, banjo, mandolinie, mandolinie, gitarze i basie; grał w Proper Bostonians i Trolls, a w Youngbloods grał głównie na pianinie i gitarze. Znał współlokatora, który mógłby wzmocnić zespół, Joe Bauera (urodzonego 26 września 1941 roku w Memphis, Tennessee), początkującego perkusistę jazzowego z doświadczeniem w graniu w zespołach tańca towarzyskiego.[

Od małych koncertów do sukcesu nagraniowego Po ustaleniu składu, Jesse Colin Young and the Youngbloods, jak wówczas nazywano zespół, zaczęli budować reputację dzięki występom w klubach.

(Wczesne wersje demo z 1965 roku zostały później wydane przez Mercury Records na albumie „Two Trips”). Ich pierwszy koncert odbył się w klubie Gerde's Folk City w Greenwich Village; kilka
miesięcy później byli zespołem grającym w Cafe Au Go Go i podpisali kontrakt płytowy z wytwórnią RCA Victor. Young jednak nie był zadowolony z RCA. Aranżacja zaowocowała jednym singlem, „Grizzly Bear” (52. miejsce na liście przebojów w 1967 roku i 35. w Kanadzie). Po niej ukazało się kilka chwalonych przez krytyków albumów: „The Youngbloods” (1967, później przemianowany na „Get Together”); „Earth Music” (1967); oraz „Elephant Mountain” (1969) z utworem „Darkness, Darkness”.

W 1967 roku, kiedy po raz pierwszy ukazał się utwór „Get Together”, pean na cześć powszechnego braterstwa, nie sprzedawał się dobrze, osiągając zaledwie 62. miejsce na liście przebojów.Jednak dwa lata później - po tym, jak Dan Ingram nagrał promocję bractwa dla stacji WABC-AM, w której utwór ten posłużył za tło promocji, a Narodowa Rada Chrześcijan i Żydów wykorzystała go w reklamach telewizyjnych i radiowych - utwór został ponownie wydany i znalazł się w pierwszej piątce.Płyta sprzedała się w ponad milionie egzemplarzy i 7 października 1969 roku uzyskała status złotej płyty, przyznany przez RIAA.

Johnny Carson podobno odmówił kiedyś zespołowi występu w programie The Tonight Show Starring Johnny Carson, twierdząc, że zespół był zbyt wymagający podczas próby dźwięku przed występem. W wywiadzie z 2009 roku Young stwierdził, że zespół odmówił występu, ponieważ zespół wycofał się z obietnicy zagrania utworu z nowego albumu Elephant Mountain, żądając zamiast tego, aby zagrali tylko „Get Together”. W zespole również panowały napięcia. Po odejściu Corbitta z zespołu (na rzecz kariery solowej) w 1969 roku, zanim zespół nagrał album „Elephant Mountain”, Levinger przejął rolę gitarzysty prowadzącego i intensywnie grał na pianinie elektrycznym Wurlitzer. Zespół nabrał wprawy w długich improwizacjach podczas występów na żywo (co uwieczniono na albumach „Rock Festival” i „Ride the Wind”, wydanych po przejściu zespołu do własnej wytwórni Raccoon, dystrybuowanych przez Warner Brothers).

W 1971 roku zespół powiększył skład o basistę Michaela Kane'a i wydał dwa kolejne albumy: „Good & Dusty” (1971), na którym znalazł się utwór „Hippie from Olema” (odpowiedź na „Okie from Muskogee” Merle'a Haggarda), oraz „High on a Ridgetop” (1972), zanim zespół się rozpadł.

W 1971 roku Jerry Corbitt i były producent Youngbloods, Charlie Daniels, założyli zespół Corbitt & Daniels i ruszyli w trasę koncertową. Young, Levinger i Bauer rozpoczęli karierę solową; tylko Young odniósł jakiś znaczący sukces. Levinger, Bauer i Kane byli członkami innej grupy, Noggins, w 1972 roku, która wydała jeden album, Crab Tunes. Bauer zmarł na guza mózgu we wrześniu 1982 roku, w wieku 40 lat. Banana był gitarzystą, banjo, syntezatorem i wokalistą wspierającym na solowym albumie Mimi Fariñi z 1985 roku, Solo, a także koncertował z nią z przerwami od 1973 roku do lat 90-tych. W latach 80. i 90-tych grał w zespole jam rockowym Zero na klawiszach, wokalu i gitarze rytmicznej.

Pod koniec 1984 roku Youngbloods na krótko zjednoczyli się, by ruszyć w trasę koncertową po klubach. W składzie z 1984 roku znaleźli się Young, Corbitt i Levinger, a także nowi członkowie: David Perper (perkusja, ex-Pablo Cruise) i Scott Lawrence (instrumenty klawiszowe, instrumenty dęte drewniane). Po zakończeniu trasy, w połowie 1985 roku, zespół ponownie się rozpadł. Jerry Corbitt zmarł na raka płuc 8 marca 2014 roku. Miał 71 lat. Lowell Levinger wydał trzy samodzielnie wyprodukowane albumy bluegrassowe pod pseudonimem „Grandpa Banana”: „I'll Do Anything For You" (2009), Just Trying To Break Even (2011) i Even Grandpas Get The Blues (2012). Później dołączył do Little Steven and the Disciples of Soul podczas ich europejskiej trasy koncertowej w 2017 i amerykańskiej w 2018 roku, promując najnowszy album Stevena Van Zandta, Soulfire. W 2014 roku Sony Music Japan zremasterowało pierwsze trzy albumy Youngbloods jako The Youngbloods - 3 Albums Collection 1967–1969 (Mini LP BSCD2). Michael Kane zmarł we wrześniu 2022 roku. Jesse Colin Young, wokalista i autor tekstów zespołu Youngbloods, zmarł 16 marca 2025 roku. Miał 83 lata.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Grizzly bear/Tears are falling	Youngbloods	12.1966	-	52[10]	RCA 9015	[written by Jerry Corbitt][produced by Felix Pappalardi ]
Get together/All my dreams are	Youngbloods	09.1967	-	62[8]	RCA 9264	[written by Chester Powers][produced by Felix Pappalardi]
Darkness darkness/On sir Francis Drake	Youngbloods	05.1969	-	124[3]	RCA 0129	[written by Jesse Colin Young][produced by Charles E. Daniels]
Get together/Beautiful	Youngbloods	06.1969	-	5[17]	RCA 9752	[gold-US][written by Chet Powers][produced by Felix Pappalardi ]
Darkness darkness/On sir Francis Drake	Youngbloods	05.1970	-	86[4]	RCA 0342	[written by Jesse Colin Young][produced by Charles E. Daniels]
Sunlight/Trillium	Youngbloods	11.1969	-	114[2]	RCA 0270	[written by Jesse Colin Young][produced by Charles E. Daniels]
Sunlight/Reasons to believe	Youngbloods	06.1971	-	123[1]	RCA 0465	[written by Jesse Colin Young][produced by Charles E. Daniels]
Higher and higher/Fool	Jesse Colin Young	07.1977	-	109[1]	Warner 8398	[written by Jesse Colin Young][produced by Felix Pappalardi,Jesse Colin Young]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Youngbloods	Youngbloods	03.1967	-	131[8]	RCA Victor 3724	[produced by Felix Pappalardi ]
Elephant mountain	Youngbloods	05.1969	-	118[29]	RCA Victor 4150	[produced by Charles E. Daniels]
The best of The Youngbloods	Youngbloods	09.1970	-	144[10]	RCA Victor 4399
Rock festival	Youngbloods	10.1970	-	80[13]	Raccoon/Warner Bros A 1878
Ride the wind	Youngbloods	07.1971	-	157[8]	Raccoon/Warner Bros WS 2563	[produced by Charles E. Daniels]
Sunlight	Youngbloods	08.1971	-	186[3]	RCA Victor 4561
Good' n' dusty	Youngbloods	12.1971	-	160[5]	Raccoon/Warner Bros BS 2566
High on ridge top	Youngbloods	12.1972	-	185[10]	Raccoon/Warner Bros BS 2653

poniedziałek, 24 listopada 2025

Flipp Dinero

Christopher Saint Victor (ur. 16 listopada 1995r), lepiej znany pod pseudonimem Flipp Dinero, to
amerykański raper z Brooklynu w Nowym Jorku. Najbardziej znany jest z singla „Leave Me Alone” z 2018 roku, który uzyskał status czterokrotnie platynowej płyty przyznany przez Recording Industry Association of America (RIAA) i osiągnął 20. miejsce na liście Billboard Hot 100. Po tym, jak futbolista Odell Beckham Jr. i koszykarz NBA Jordan Bell zatańczyli do utworu i wykonali go na Instagramie, szybko zyskał on status viralu.[

Po raz pierwszy został odkryty przez innego rapera z Brooklynu, Joeya Badassa, który w maju 2016 roku podpisał kontrakt z Cinematic Music Group, a dwa lata później Victor podpisał joint venture z We the Best Music Group DJ-a Khaleda, wytwórnią Epic Records, aby w sierpniu 2018 roku wznowić singiel „Leave Me Alone”. Utwór był głównym singlem z jego debiutanckiego albumu studyjnego Love for Guala (2019), który ukazał się w listopadzie następnego roku i okazał się komercyjną porażką.

Flipp Dinero pochodzi z dzielnicy Canarsie na Brooklynie i ma haitańskie korzenie. Wychowywał się w chrześcijańskim domu i uczęszczał do prywatnej szkoły w Nowym Jorku.

Kariera muzyczna Flippa Dinero rozpoczęła się w 2016 roku dzięki wsparciu jego brata, Lowsa, inżyniera dźwięku. Lows promował muzykę Flippa i kontaktował go z innymi artystami. W tym czasie Flipp Dinero zyskał wczesne uznanie dzięki innemu raperowi z Brooklynu, Joeyowi Badassowi, który usłyszał jego utwory „Smoke2This” i „I Do”. Flipp Dinero podpisał kontrakt z Cinematic Music Group latem 2016 roku, a dwa lata później podpisał kontrakt z We the Best Music Group DJ-a Khaleda, wytwórnią Epic Records. Styl muzyczny Flippa Dinero łączy w sobie R&B i śpiew gospel z rapem, hip-hopem i muzyką trap. W 2017 roku Flipp Dinero pojawił się pięciokrotnie na popularnej hiphopowej playliście „Most Necessary” na Spotify.

Później, w 2017 roku, Flipp zadebiutował w Complex ze swoim singlem „I Do”. Doprowadziło to do wydania jego debiutanckiego minialbumu „The Guala Way” w czerwcu 2017 roku, który do końca roku został odtworzony na Spotify ponad 2 miliony razy. Z pomocą brata, Flipp Dinero nagrał i wydał swój przebój „Leave Me Alone” w 2018 roku. Utwór został napisany jako wyraz jego problemów z kobietą, która nie chciała go zostawić w spokoju. W 2018 roku jego piosenka „Leave Me Alone” była emitowana w wielu stacjach radiowych po tym, jak został doceniony przez zawodnika futbolu amerykańskiego Cleveland Browns, Odella Beckhama Jr., który opublikował na Instagramie teledysk z tańcem do tej piosenki. Kilka miesięcy później kanadyjski raper Drake zaprezentował „Leave Me Alone” na swoim Instagramie, wymieniając ją jako inspirację podczas produkcji swojego piątego albumu, „Scorpion”. „Leave Me Alone” uzyskało status platynowej płyty przyznany przez RIAA 15 stycznia 2019 roku, a następnie podwójną platynę 23 maja 2019 roku.

W 2019 roku Flipp Dinero wystąpił w programie hiphopowej firmy medialnej XXL 2019 Freshman class po wykonaniu swojego freestyle'u „What I Do”.Pod koniec 2019 roku Dinero wydał swój debiutancki album studyjny „Love for Guala”, który okazał się komercyjną porażką i osiągnął 132. miejsce na liście Billboard 200 w USA.Utwór „How I Move” został napisany, aby podzielić się doświadczeniami Dinero w Canarsie jako rapera z niższej klasy społecznej.Flipp włącza do swojej twórczości słowo „Guala”, będące akronimem od słów „Bogowie”, „Wyjątkowi”, „Accolade”, „Życie”, „Nabyty” i ma dla niego szczególne znaczenie.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Leave Me Alone	Flipp Dinero	12.2018	30[9]	20	Cinematic QMKSC 1800039	[4x-platinum-US][silver-UK][written by Christopher Victor,Per Landaas,Mathias Rosenholm][produced by Young Forever Beats,Cast Beats][11.R&B; Chart]
How I Move	Flipp Dinero featuring Lil Baby	11.2019	-	106	Cinematic	[platinum-US][produced by Kyle Stemberger, Pluto Beats][11.R&B; Chart]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Love for Guala	Flipp Dinero	11.2019	-	132	Cinematic	[produced by Based 1,Ben Billions,Cam Beats,Cast Beats,Chronic Cloud,DJ Khaled,Dre Moon,Filthy Plux,Frank Dukes,G Koop,Kyle Junior,NOCAP3,Pale 1080,Pluto Beats,Tay Keith,Young Forever Beats]

środa, 19 listopada 2025

Divine

Divine to grupa R&B z połowy lat 90-tych, w skład której wchodziły członkinie
Kia Thornton, Nikki Bratcher i Toshia Tash. Dziewczyny były zaledwie nastolatkami, kiedy podpisały kontrakt z wytwórnią Red Ant Entertainment. W 1998 roku Divine wydały swój debiutancki album „Fairy Tales”, który zajął 40. miejsce na liście albumów R&B magazynu Billboard. Pierwszy singiel grupy, „Lately”, stał się ich największym dotychczasowym hitem, zajmując pierwsze miejsce na liście Billboard Hot 100 w listopadzie 1998 r. i zajmując 2. miejsce na liście przebojów Hot R&B Singles magazynu Billboard, utrzymując się na tej liście przez 23 tygodnie. Piosenka znalazła się na szczycie list przebojów kilka tygodni po tym, jak dziewczynki ukończyły szkołę średnią.

Ich kolejny singiel, będący coverem utworu „One More Try” George’a Michaela, osiągnął 29. miejsce na liście Billboard Hot 100 i 13. miejsce na liście Hot R&B Singles & Tracks magazynu Billboard, utrzymując się na tej liście przez 20 tygodni. Pomimo sukcesu debiutanckiego albumu Divine rozpadło się w 2000 roku.

W 2007 roku Kia wzięła udział w przesłuchaniu do „American Idol”, ale przegrała w hollywoodzkich rundach. Obecnie ona (obecnie Kia Miller) jest piosenkarką, autorką tekstów, aktorką i dyrektorem generalnym. z „Melodii specjalnie dla Ciebie”. Mieszka w Englewood w stanie New Jersey. Nikki (obecnie Nikki Bratcher-Beasley) jest dyrektorem ds. A&R i menadżerem w firmie C.E.O. Nie wiadomo, co porabia dziś Toshia Tash.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Lately	Divine	09.1998	-	1[1][27]	Red Ant 15 316	[platinum-US][written by Christopher Kelly, Will Baker][produced by John Howcott, Donald Parks][2[23].R&B; Chart]
One More Try	Divine	04.1999	-	29[9]	Red Ant 15 330	[written by George Michael][produced by John Howcott, Donald Parks][13[20].R&B; Chart]

Albums
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Fairy Tales	Divine	11.1998	-	126[21]	Pendulum 12 325	[produced by Ruben Rodriguez]

sobota, 15 listopada 2025

Táta Vega

Táta Vega,(ur. jako Carmen Rosa Vega 7 pażdziernik 1951r, Jamaica Queens,New York),
wokalistka której kariera oscylowała między teatrem,filmem i musicalem.Rozpoczynała swoje profesjonalne występy w 1963r.Występowała w broadway'owskim musicalu "Hair" wystawianym w Los Angeles w okresie 1969-1970r.

Ze sceny przechodzi do grupy Pollution ,której liderką była Dobie Gray,występujaca także we wspomnianym musicalu.Następnie zostaje członkinią grupy Earthquire,która nagrała album dla Natural Resources Motown.
Dla Tamla Motown nagrywa cztery albumy Full Speed Ahead (1976), Totally Táta (1977), Try My Love (1978), i Givin' All My Love (1981).Na tych płytach prezentuje mieszaninę stylów ,zawierajacych Motown soul, country ale też southern soul, disco, jazz, funk, country, Latin, doo-wop, i gospel.

Udzielała się także w chórkach towarzysząc Stevie Wonderowi, Andraé Crouchowi, Lou Rawlsowi,Rare Earth, Chaka Kahn, Patti LaBelle, Michaelowi Jacksonowi, Ray'owi Charlesowi, i Madonnie.Udzieliła swojego głosu Shug Avery w filmie The Color Purple.Jej cztery piosenki znalazły się na soundtracku z tego filmu,z których jedna Miss Celie's Blues była nominowana do Oscara.W 1998r podpisuje kontrakt z wytwórnią Quincy Jonesa Quest dla której nagrywa album z muzyką gospel zatytułowany Now I See.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Full Spead Ahead	Tata Vega	09.1976	-	18[6].Hot Dance/Disco	Tamla 54 271	[written by D. H. Jones, Jr. , W. Brown, Jr.][produced by Winston Monseque]
It's too late/Come in heaven [Earth is calling]/Jesus will take you higher	Tata Vega	03.1977	-	21[5].Hot Dance/Disco	Tamla 353 [LP.]	-
I Just Keep Thinking About You Baby/Get It Up For Love	Tata Vega	04.1979	52[4]	17[20].Hot Dance/Disco	Motown 00021	[written by G. Cathey , H. Johnson][produced by Winston Monseque]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Try My Love	Tata Vega	04.1979	-	170[8]	Tamla 360	[produced by Winston Monseque]

środa, 12 listopada 2025

Vampire Weekend

Łącząc znany indie rock z afro-popem, ska, hip-hopem, popem lat 80-tych i wieloma innymi
gatunkami, Vampire Weekend pomógł zdefiniować brzmienie indie od lat 2000. Po ugruntowaniu podwalin swojego żywiołowego, literackiego stylu albumem Vampire Weekend z 2008 roku, szybko stali się ulubieńcami blogów muzycznych i zespołem, który znalazł się na szczycie list przebojów: są pierwszym zespołem indie, którego dwa kolejne albumy ("Contra" z 2010 roku i "Modern Vampires of the City" z 2013 roku, ich pierwszy album nagrodzony Grammy) znalazły się na pierwszym miejscu listy Billboard 200.

Na każdym ze swoich albumów Vampire Weekend uzupełniali swoje charakterystyczne brzmienie o stale ewoluujące brzmienia i pomysły. W swoich szeroko otwartych rozważaniach o złożoności życia codziennego w XXI wieku na płycie „Father of the Bride” z 2019 roku połączyli jam-rock i psychodeliczny soul, a w albumie „Only God Was Above Us” z 2024 roku przelali wspomnienia z minionego Nowego Jorku na gęsto warstwowe refleksje. Wokalista/gitarzysta Ezra Koenig, perkusista Chris Baio, multiinstrumentalista Rostam Batmanglij i basista Chris Tomson poznali się, kończąc studia na Uniwersytecie Columbia.

Zespół Vampire Weekend powstał na początku 2006 roku z hiphopowego projektu Koeniga i Tomsona „L'Homme Run”. Nazwa zespołu pochodzi od krótkometrażowego filmu, nad którym Koenig pracował latem między pierwszym a drugim rokiem studiów. Zespół rozpoczął działalność od koncertów w uniwersyteckich stowarzyszeniach literackich i na imprezach. W następnym roku wydali własnym nakładem EP-kę o tym samym tytule, a także singiel „Mansard Roof” w Abeano Records oraz singiel „A-Punk/Cape Cod Kwassa Kwassa” w Free News Projects. Pochwały na blogach muzycznych zaowocowały kilkoma występami na tegorocznym CMJ Music Marathon, a wkrótce potem Vampire Weekend podpisał kontrakt z XL Recordings.

Wytwórnia wznowiła album „Mansard Roof”, a grupa rozpoczęła nagrywanie debiutanckiego albumu w różnych miejscach - od stodoły, przez apartamenty członków zespołu, po studio Tree Fort na Brooklynie. Ukazujący się w styczniu 2008 roku album Vampire Weekend był jednym z najpopularniejszych wydawnictw indie roku, debiutując w pierwszej dwudziestce list przebojów w USA i Wielkiej Brytanii, a ostatecznie zdobywając status platynowej płyty w obu krajach; W międzyczasie single „A-Punk” i „Oxford Comma” również znalazły się na listach przebojów w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Zespół koncertował przez prawie dwa lata, a Batmanglij zebrał dodatkowe pochwały, wydając album z Discovery, swoim electro-projektem z Wesem Milesem z Ra Ra Riot.

W tym czasie Vampire Weekend powrócił do studia, aby nagrać swój drugi album, Contra, który ukazał się w styczniu 2010 roku. Z singlami „Horchata” i „Cousins”, album zadebiutował na szczycie listy Billboard 200 i zdobył nominację do nagrody Grammy w kategorii Najlepszy Album Muzyki Alternatywnej. Contra uzyskała status Złotej Płyty w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Kanadzie i Australii, a także status Diamentowej Płyty za sprzedaż w całej Europie. Pod koniec 2011 roku zespół wrócił do studia, aby nagrać swój trzeci longplay z Arielem Rechtshaidem, który współprodukował album z Batmanglijem. Grupa napisała i nagrała album w nowojorskich studiach SlowDeath, hollywoodzkich Vox Recording Studios oraz nowojorskim apartamencie Batmanglija. Opisywany przez Koeniga jako mroczniejszy, bardziej organiczny zestaw utworów, album „Modern Vampires of the City” ukazał się w maju 2013 roku. Podobnie jak „Contra”, album zadebiutował na szczycie listy Billboard 200 - czyniąc Vampire Weekend pierwszym zespołem rockowym niezależnej wytwórni, który z dwoma kolejnymi albumami znalazł się na pierwszym miejscu list przebojów- a także zdobył nagrodę Grammy w kategorii „Najlepszy Album Alternatywny” w 2014 roku. Podobnie jak jego poprzednik, „Modern Vampires of the City” uzyskał status Złotej Płyty w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Kanadzie.

Na początku 2016 roku Batmanglij ogłosił, że odchodzi z Vampire Weekend, ale zamierza nadal z nimi grać. W tym samym roku zespół rozpoczął pracę nad swoim czwartym albumem, współpracując z takimi artystami jak Rechtshaid, Justin Meldal-Johnsen, Danielle Haim i Dave Longstreth z Dirty Projectors. Na początku 2019 roku Vampire Weekend wydał kilka par utworów, w tym lutowe „Harmony Hall” i „2021”, przed majowym wydaniem podwójnego albumu „Father of the Bride” nakładem wytwórni Columbia Records, Spring Snow. Płyta znalazła się na szczycie listy Billboard 200 i otrzymała nominacje do nagród Grammy 2020 w kategoriach Album Roku i Najlepszy Album Muzyki Alternatywnej. Zespół zlecił saksofoniście jazzowemu Samowi Gendelowi i zespołowi Goose stworzenie epickich, zupełnie nowych wersji utworu „2021” z albumu „Father of the Bride”. Powstały w ten sposób album „40:42” ukazał się, jak na ironię, w 2021 roku. Znalazł się na szczycie listy Billboard 200 i otrzymał nominacje do nagrody Grammy 2020 w kategoriach Album Roku i Najlepszy Album Muzyki Alternatywnej, zwyciężając w tej drugiej kategorii. Zespół Vampire Weekend zlecił saksofoniście jazzowemu Samowi Gendelowi i zespołowi Goose stworzenie reinterpretacji utworu „2021” z repertuaru zespołu Father of the Bride, każda o długości dwudziestu minut i dwudziestu jeden sekund; w rezultacie powstał utwór o długości 40:42, który ukazał się, jak na ironię, w 2021 roku. Podczas gdy zespół pracował nad kolejnym albumem, wydał winylowe wersje koncertów Father of the Bride jako Frog on the Bass Drum Vol. 1 i Frog on the Bass Drum Vol. 2.

Album Only God Was Above Us, który ukazał się w maju 2023 roku, został wyprodukowany wspólnie przez Koeniga i Rechtshaida i przywołuje wspomnienia Nowego Jorku z końca lat 90-tych i początku XXI wieku wraz z jego hałaśliwym eksperymentalnym popem.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
A-Punk	Vampire Weekend	02.2008	55[21]	106[2]	Abeano MIUCT 8637	[platinum-US][2x-platinum-UK][written by Vampire Weekend, Ezra Koenig][produced by Rostam Batmanglij]
Oxford Comma	Vampire Weekend	05.2008	38[11]	-	Abeano MIUCT 8644	[silver-UK][written by Vampire Weekend, Ezra Koenig][produced by Rostam Batmanglij]
Cape Cod Kwassa Kwassa	Vampire Weekend	08.2008	178	-	XL Recordings	[gold-US][written by Vampire Weekend, Ezra Koenig][produced by Rostam Batmanglij]
Horchata	Vampire Weekend	01.2010	-	102[1]	XL Recordings MIUCT 8643	[written by Chris Baio ,Rostam Batmanglij, Ezra Koenig, Christopher Tomson][produced by Rostam Batmanglij]
Cousins	Vampire Weekend	01.2010	3[8]	106[2]	XL Recordings XLS 473	[written by Chris Baio, Rostam Batmanglij, Ezra Koenig, Christopher Tomson][produced by Rostam Batmanglij]
Giving Up the Gun	Vampire Weekend	03.2010	172	-	XL Recordings MIUCT 8641	[written by Chris Baio, Rostam Batmanglij, Ezra Koenig, Christopher Tomson][produced by Rostam Batmanglij]
Holiday	Vampire Weekend	01.2011	158	125[1]	XL Recordings MIUCT 8642	[written by Chris Baio, Rostam Batmanglij, Ezra Koenig, Christopher Tomson][produced by Rostam Batmanglij]
White Sky	Vampire Weekend	08.2010	78[1]	-	XL Recordings CATCO 165919693	[written by Chris Baio, Rostam Batmanglij, Ezra Koenig, Christopher Tomson][produced by Rostam Batmanglij]
Diane Young / Step	Vampire Weekend	05.2013	50[5]	119[1]	XL Recordings GBBKS 1300008	[gold-US][written by Rostam Batmanglij, Ezra Koenig][produced by Rostam Batmanglij,Ariel Rechtshaid]
Unbelievers	Vampire Weekend	05.1991	158	106[2]	XL Recordings GBBKS 1300002	[written by Rostam Batmanglij, Ezra Koenig][produced by Rostam Batmanglij,Ariel Rechtshaid]
Diane Young / Step	Vampire Weekend	05.2013	50[5]	119[1]	XL Recordings GBBKS 1300008	[gold-US][written by Rostam Batmanglij, Ezra Koenig][produced by Rostam Batmanglij,Ariel Rechtshaid]
This Life/Unbearably White	Vampire Weekend	05.2019	50[5]	-	Columbia USSM 11900141	[gold-US][silver-UK][written by Ezra Koenig, Makonnen Sheran, Mark Ronson][produced by Rostam Batmanglij,Ariel Rechtshaid,Dave Macklovitch]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Vampire Weekend	Vampire Weekend	02.2008	15[55]	17[53]	XL Recordings XLCD 318	[platinum-US][platinum-UK][produced by Rostam Batmanglij]
Contra	Vampire Weekend	01.2010	3[39]	1[1][49]	XL Recordings XLCD 429	[gold-US][gold-UK][produced by Rostam Batmanglij]
Modern Vampires of the City	Vampire Weekend	05.2010	3[23]	1[1][55]	XL Recordings XLCD 556	[gold-US][gold-UK][produced by Rostam Batmanglij,j Ariel Rechtshaid]
iTunes Session (EP)	Vampire Weekend	01.2011	-	171[1]	XL Recordings	-
Father of the Bride	Vampire Weekend	05.2019	2[7]	1[1][8]	Columbia 19075947362	[gold-US][silver-UK][produced by Ariel Rechtshaid, Ezra Koenig, BloodPop, DJ Dahi ,Rostam Batmanglij]
Only God Was Above Us	Vampire Weekend	04.2024	11[1]	17[53]	Columbia 19658886892	[produced by Ariel Rechtshaid, Ezra Koenig, Rostam Batmanglij, Chris Tomson]

piątek, 24 października 2025

Cheyne

Cheyne [Cheyne Anderson](urodzona w Nowym Jorku) to nastoletnia piosenkarka R&B i muzyki
tanecznej z połowy lat 80-tych. Niewiele wiadomo o jej przeszłości. W 1984 roku wydała swój debiutancki singiel „Rude Boy” w wytwórni Clockwork Records, który w ogóle nie trafił na listy przebojów. W 1985 roku Cheyne wydała swój kolejny singiel „Private Joy” w MCA Records. Utwór nie znalazł się na listach przebojów, ale znalazł się na ścieżce dźwiękowej do filmu „Weird Science”.

W tym samym roku wydała singiel „Call Me Mr. Telephone (Answering Service)”, który w czerwcu 1985 roku przez tydzień utrzymywał się na szczycie listy przebojów Hot Dance i Disco Club Play magazynu Billboard (utrzymując się na niej przez 11 tygodni). Utwór osiągnął również 6. miejsce na liście przebojów „Bubbling Under Hot 100 Singles” magazynu Billboard oraz 62. miejsce na liście przebojów „Hot Black Singles”, utrzymując się na niej przez 9 tygodni. Po tym wydarzeniu Cheyne popadła w zapomnienie. Od lat 80-tych nie słychać o niej zbyt wiele.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Call Me Mr. 'Telephone' (Answering Service)	Cheyne	06.1985	-	106[1]	MCA 52576	[written by T. Carasco][produced by Mark Kamins, Stephane Gerbier][62[9].R&B; Chart][1[1][11].Hot Disco/Dance;MCA 23 546 12"]