Nelly

Nelly to dość niezwykła postać. Naprawdę nazywa się Cornell Haynes Jr., pochodzi z St. Louis, gdzie w późnych latach 90. Cornell - znany odtąd jako Nelly - zaczął swoją hip hopową karierę.
Początkowo muzykę traktował jako hobby, dorastając w biednej dzielnicy, otoczonej zaniedbanymi, opuszczonymi budynkami, wśród narkotyków i ulicznych gangów. Dopiero od 1993 roku, gdy zamieszkał w University City, zaczął poważnie myśleć o pisaniu tekstów. Razem z kumplem Kyjuanem ze szkoły średniej połączyli się z City Spudem, Murphym Lee, Alim i Jasonem i stworzyli formację rapową Nelly and The St. Lunatics. W 1996 roku zespół wylansował spory przebój "Gimme What Ya Want". Wkrótce potem Nelly zdecydował się rozpocząć karierę solową, podpisał kontrakt z wytwórnią Universal, jednak zespół wciąż istnieje.
Na swoim debiutanckim albumie "Country Grammar" (wrzesień 2000) Nelly wykorzystał różne zaskakujące elementy, jak np. dziecięcą piosenkę "Down Down Baby". Natomiast utwór "St. Louie" jest odą napisaną na cześć rodzinnego miasta, opisuje wszystko: od pobudki w niedzielny poranek do nocnych wyskoków. Na płycie wspomaga go wielu gości, jak byli koledzy z St. Lunatics, The Teamsters, Lil' Wayne z wytwórni Cash Money, czy Cedrik The Entertainer.
Płyta odniosła wielki sukces w USA, błyskawicznie uplasowała się na kilka tygodni na pierwszym miejscu zestawienia najpopularniejszych albumów. Chwytliwy tytułowy singiel "Country Grammar" utrzymał się na pierwszym miejscu Gorącej Listy Rapowych Singli Billboardu przez 4 tygodnie pod rząd, był mocno lansowany przez hip hopowe radia, a amerykańskie telewizje MTV, BET i THE BOX umieściły go na najwyższych rotacjach.
Po tym spektakularnym sukcesie Nelly został uhonorowany wieloma nagrodami i zaliczony przez magazyn "People" do grupy największych talentów 2001 roku. Dlatego też, drugi w jego dorobku album "Nellyville" (2002), miał pokazać "życie po osiągnięciu sukcesu". Piosenki tam prezentowane są żywe, ostre, prawdziwe. Pokazują, jak można urzeczywistniać sny i tworzyć nowe możliwości.
W jego twórczości nadal obecne jest rodzinne miasto, ze wszystkimi jego blaskami i cieniami. Wydaje się, że nawet będąc w drodze, Nelly nigdy na dobre nie opuszcza St. Louis. Na płycie znalazło się aż 19 utworów, w których gościnnie, poza St. Lunatics - "rodzinnym" zespołem Nelly'ego - pojawiają się: debiutant Dani Stevenson, The Neptunes, Justin Timberlake z boysbandu 'N Sync i Kelly Rowland, członkini popularnego tria Destiny's Child.
14 września 2004 roku ukazały się nowe krążki rapera z St. Louis, albumy "Sweat" oraz "Suit". Płyty te Nelly wydał we własnej wytwórni Derrty. Na płycie "Sweat" gościnnie wystąpili między innymi Christina Aguilera, Murphy Lee, Stephen Marley, Fat Joe, Young True, Remy, Lil' Flip i St. Lunatics. Natomiast na drugim krążku - "Suit" - można usłyszeć wokalistę country Tima McGrawa, Snoop Dooga, Rona Isleya, Mase i Anthony Hamiltona. Na pierwszym singlu promującym tą płytę znalazło suę nagranie "My Place".
O swojej muzyce raper powiedział: Nie brzmię jak ktokolwiek inny. Posiadam własny styl. Jestem rapującym bluesmanem. O swojej muzyce lubię myśleć jako o jazzowej wersji hip hopu.
Nelly znany jest też ze swych rozległych zainteresowań i aktywności - wziął udział w realizacji niezależnego filmu "Snipes" (2002), kolekcja jego sportowych ubrań cieszy się dużym uznaniem na rynku amerykańskim, a ponadto bardzo intensywnie angażuje się w działalność charytatywną, prowadzoną za pomocą założonej przez siebie fundacji pomagającej zaniedbanym wychowawczo dzieciom.

Raper pojawił się również na koncercie Tsunami Aid: A Concert for Hope po trzęsieniu ziemi na Oceanie Indyjskim. W listopadzie 2005 Nelly wydał składankę Sweatsuit, która zawierała utwory zarówno z albumu Sweat jak i Suit. Na liście utworów kompilacji znalazły się także trzy niepublikowane dotąd utwory, m.in. piosenka "Grillz" - czwarty w historii singel numer jeden na liście Billboard Hot 100.

W roku 2005, Nelly pojawił się gościnnie w utworze "Nasty Girl" nagranym wraz z Jagged Edge, Avery Storm i P. Diddy'm wydanym na pośmiertnym albumie Notoriousa B.I.G.'a Duets: The Final Chapter oraz jego własnym Sweatsuit. Raper użyczył swego głosu w kompozycji "To the Floor", która ukazała się na krążku Mariah Carey z roku 2005 The Emancipation of Mimi.

Rok później, Nelly gościnnie wystąpił w utworze "Call on Me", który ukazał się jako pierwszy singel z albumu Janet Jackson 20 Y.O. we wrześniu 2006 w Europie.
W roku 2007, raper pojawił się gościnnie w utworach na albumach R. Kelly'ego Double Up oraz T.I. T.I. vs. T.I.P.. Nelly nagrał także piosenkę "Switch" wraz z Ashanti. Singel "Cut It Out" wydany został pod koniec 2007 i promował krążek Brass Knuckles wydany dnia 16 września 2008 na amerykańskim rynku muzycznym. Pomimo, iż "Cut It Out" wyciekł znacznie wcześniej niż data premiery albumu, producenci zdecydowali się nie umieszczać tego utworu na oficjalnej trackliście krążka.

Oficjalnym pierwszym singlem promującym album stała się kompozycja "Wadsyaname", która zawierała sampel z utworu "All My Life" zespołu K-Ci and JoJo. Później Nelly potwierdził, że "Wadsyaname" nigdy nie był brany pod uwagę, iż znajdzie się na liście utworów Brass Knuckles. Raper wyjaśnił, że "piosenka została wydana jako singel, lecz nie promując żaden z albumów". Następnie Nelly nagrał wraz z Fergie utwór "Party People", który wydany został jako pierwszy, oficjalnie potwierdzony singel promujący krążek. Drugim singlem z krążka stała się piosenka "Body on Me" nagrana wspólnie z Akonem oraz Ashanti natomiast trzecią kompozycją prezentującą Brass Knuckles utwór stworzony wspólnie z Ciarą "Stepped on My J'z" wyprodukowany przez Jermaine Dupri.

12 listopada 2010 ukazał się szósty album rapera 5.0 z początku miał nosić tytuł po prostu Nelly następnie miał nosić obecną nazwę później skrócił ja do nazwy 5.0. Promował go internetowy singel 1000 Stacks z Diddy'm oraz zmodyfikowanym głosem zmarłego Notoriousa B.I.G.. Następnie wyszedł oficjalny pierwszy singel Just a Dream który osiągał sukces docierając do #3 miejsca listy Billboard Hot 100. Ostatni raz Nelly trafił na Top 10 z singlem Grillz w 2005 roku, który uplasował się na szczycie tego zestawienia. Drugim singlem jest Move That Body z Akonem i T-Painem który jak na razie dotarł na #54 miejsce wyższego notowania. Trzeci singel to Gone z Kelly Rowland .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
[Hot s**t] Country grammar	Nelly	04.2000	7[17]	7[34]	Fo' Reel Universal 156800	[gold-US][written by Cornell Haynes/Jason Epperson][produced by Jason Epperson/Nelly][5[34].R&B Chart]
Let's get married	Jagged Edge Feat. Nelly	01.2001	197[1]	-	-	-
E.I.	Nelly	10.2000	11[15]	15[20]	Universal MCSTD 40249 [UK]	[written by Nelly, Jason "Jay E" Epperson][Producer - Jason Epperson][10[23].R&B Chart]
Ride wit me	Nelly feat City Spud	02.2001	3[15]	3[29]	Universal MCSTD 40252	[gold-US][gold-UK][sample z I like it-DeBarge][written by Jason Epperson/Cornell Haynes][produced by Jason Epperson/Nelly][34[20].R&B Chart]
Where the party at/Let' s get married	Jagged Edge feat Nelly	06.2001	25[8]	3[29]	So So Def 79 626	[written by Brandon Casey/Brian Casey/Bryan Michael Cox/Jermaine Dupri/Cornell Haynes][produced by Bryan Michael Cox/Jermaine Dupri][1[3][39].R&B Chart]
Batter up	Nelly & St. Lunatics	09.2001	28[4]	-	Fo' Reel 015320	[written by Jason Epperson/Steve Wills/Cornell Haynes/Janet Dubois/Jeff Barry][produced by Jason Epperson/Steve Wills]
#1	Nelly	10.2001	-	22[20]	Priority	[written by Cornell Haynes/Waiel Yaghnam][produced by Waiel Yaghnam][20[20].R&B Chart][piosenka z filmu "Training day"]
Girlfriend	N' Sync feat Nelly	02.2002	2[26]	5[20]	Jive 40 013	[silver-UK][written by Wade Robson/Justin Timberlake][produced by Chad Hugo/Pharrell Williams][23[20].R&B Chart]
Hot in herre	Nelly	05.2002	4[37]	1[7][26]	Fo' Reel Universal 019 279	[2x-platinum-US][silver-UK][written by Charles Brown/Cornell Haynes/Chad Hugo/Pharrell Williams][produced by Chad Hugo/Pharrell Williams][sample z Bustin loose-Chuck Brown & The Soul Searchers][1[6][29].R&B Chart]
Dilemma /Air force ones	Nelly feat Kelly Rowland	07.2002	1[2][25]	1[10][29]; side B:3[20]	Fo' Reel Universal 019 509	[platinum-UK][written by Ryan Bowser/Kenny Gamble/Cornell Haynes/Antoine Macon/Bunny Sigler][produced by BAM/Ryan Bowser][B:written by Robert Cleveland/Tohri Harper/Cornell Haynes/Ali Jones][produced by The Trackboyz][sample z "Love,need and want you"-Patti LaBelle][[1[9][32].R&B Chart]
Rock baby/Driver	Jagged Edge Feat. Nelly	07.2002	140[3]	-	-	-
Work it	Nelly feat Justin Timberlake	03.2003	7[24]	-	Universal MCST 40312 [UK]	[written by Epperson/Nelly/Justin Timberlake][produced by Jason Epperson]
Pimp juice	Nelly	04.2003	-	58[7]	Fo' Reel 019509	[ Producer - Jason Epperson][written by Bettye Crutcher/Jason Epperson/Cornell Haynes/Carl Smith][27[23].R&B Chart]
Shake ya tailfeather	Nelly ,P.Diddy and Murphy Lee	09.2003	10[18]	1[4][30]	Universal MCSTD 40337 [UK]	[gold-US][written by Jayson Bridges/Tohri Harper/Cornell Haynes/Varick Smith][produced by Jayson Bridges][3[23].R&B Chart][piosenka z filmu "Bad Boys II"]
Iz U	Nelly	11.2003	36[4]	103[3]	Universal MCSTD 40346 [UK]
Work it [Reinvention]	Nelly	03.2004	-	68[5]	Fo' Reel	[ Producer - Jason Nevins/Scott Storch][written by Cornell Haynes/Justin Timberlake/Andre Young][65[20].R&B Chart]
What's it like	Jagged Edge Feat. Nelly	05.2004	179[1]	-	-	-
My place/Flap your wings	Nelly	07.2004	1[1][23]	4[20];B:52[11]	Derrty 003154	[gold-US][silver-UK][written by El DeBarge/Randy DeBarge/Randy Edelman/Kenny Gamble/Cornell Haynes/Leon Huff/Dorian Moore][produced by Doe Mo Beats ][A:4[27].R&B Chart][B:written by Cornell Haynes/Chad Hugo/Pharrell Williams][B:produced by Chad Hugo/Pharrell Williams][B:18[20].R&B Chart]
Tilt ya head back/Na-Nana-Na	Nelly feat Christina Aquilera	12.2004	5[25]	58[6]	Universal MCST 40396 [UK]	[gold-US][Written by Cornell Haynes/Curtis Mayfield/Dorian Moore/Tegemold Newton][produced by Doe Mo Beats ][sample z "Superfly"-Curtis Mayfield]
Over and over	Nelly feat Tim McGraw	01.2005	81[2]	-	Universal 2103770	-
Over and over	Nelly feat Tim McGraw	03.2005	1[1][29]	3[24]	Curb/Universal MCSTD40402 [UK]	[platinum-US][silver-UK][ Producer - Jason "Koko" Bridges ][written by Jayson Bridges/Cornell Haynes][51[20].R&B Chart]
N Dey Say	Nelly	02.2005	6[12]	64[7]	Universal MCSTD 40414	[written by Cornell Haynes/Gary Kemp][ Producer - Jason "Koko" Bridges ][sample z "True"-Spandau Ballett]
Errtime	Nelly feat. Jung Tru & King Jacob	05.2005	-	24[6]	Derrty	[gold-US][Written by Phalon Alexander/Terrence Bradley/Cornell Haynes/Jacob Thomas/Zak Wallace][produced by Jazze Pha ][59[14].R&B Chart][piosenka z filmu "The Longest Yard"]
Get It Poppin'	Fat Joe Featuring Nelly	7.2005	34[13]	9[20]	Terror Squad 93 794	[gold-US][Written by Joe Cartagena/Scott Storch][produced by Scott Storch][17[18].R&B Chart]
Grillz	Nelly feat Paul Wall, Ali & Gipp	11.2005	24[17]	1[2][28]	Derrty/Fo' Reel 005897	[platinum-US][Written by Jermaine Dupri/Cameron Gipp/Cornell Haynes/Ali Jones/James Phillips/Paul Slayton][produced by Jermaine Dupri/LROC][2[29].R&B Chart][sample z "Soldier"-Destiny's Child]
Fly Away	Nelly	11.2005	-	124[1]	Derrty/Fo' Reel	-
Nasty Girl	Notorious B.I.G. Featuring Diddy, Nelly, Jagged Edge And Avery Storm	01.2006	1[2][51]	44[15]	Bad Boy 94 143	[Written by Sean "Puffy" Combs/Angie Stone/Antoine Junias Whitley/Christopher Wallace/Cornell Haynes/El Debarge/Howard Lilly/Joyce Sims/Phalon Alexander/Ralph DiStasio/Steve Jordan][produced by Jazze Pha][20[19].R&B Chart]
Call On Me	Janet Duet With Nelly	07.2006	18[9]	25[18]	Virgin 76 928	[Written by Jermaine Dupri/Johnta Austin/James Phillips/Cornell Haynes/Terry Lewis/Jimmy Jam][produced by Jermaine Dupri/Jimmy Jam/Terry Lewis/Janet Jackson][1[2][24].R&B Chart][sample z "Tell Me If You Still Care"-The S.O.S. Band]
Wadsyaname	Nelly	09.2007	-	43[6]	Derrty 009971	[Written by Ron Feemster/Cornell Haynes/Rory BennettRon Feemster/Cornell Haynes/Rory Bennett][produced by Neff-U][31[16].R&B Chart]
Party People	Nelly feat. Fergie	04.2008	14[15]	40[10]	Universal CATCO 137208326 [UK]	[Written by Cornell Haynes/Jamal Jones/Sean Garrett/Stacy Ferguson][produced by Polow Da Don/Sean Garrett][62[10].R&B Chart]
Body on Me	Nelly Feat. Akon & Ashanti	06.2008	17[13]	42[15]	Universal CATCO 1781914[UK]	[Written by Cornell Haynes/Aliaune Thiam/Giorgio Tuinfort][produced by Aliaune Thiam][69[20].R&B Chart]
Here I Am	Rick Ross Feat. Nelly & Avery Storm	07.2008	-	41[14]	Def Jam 0012513	[Written by William Roberts/Christopher Gholson/Cornell Haynes/Ralph DiStasio][produced by Drumma Boy Drumma Boy][9[24].R&B Chart]
Stepped on My J'z	Nelly Feat. Ciara & JD	07.2008	-	90[1]	Derrty	[Written by Cornell Haynes/Jermaine Dupri/James PhillipsCornell Haynes/Jermaine Dupri/James Phillips][produced by Jermaine Dupri/LROC][62[10].R&B Chart]/td>
Warrior	Nelly	08.2008	-	96[1]	Derrty	[Written by Cornell Haynes/Theron Feemster][produced by Theron Feemster]
Just a Dream	Nelly	09.2010	8[27]	3[28]	Island USUM 71020948 [UK]	[4x-platinum-US][Written by Cornell Haynes/James Scheffer/Rico Love/Frank Romano][produced by Jim Jonsin/Rico LoveJim Jonsin/Rico Love]
Move That Body	Nelly Feat. T-Pain & Akon	10.2010	71[5]	54[1]	Universal USUM 71025153 [UK]	[Written by Aliaune Thiam/Cornell Haynes/Lukasz Gottwald/Shondrae Crawford/T-Pain][produced by Dr Luke/Shondrae Crawford][62[10].R&B Chart]/td>
Long Gone	Nelly feat. Plies & Chris Brown	11.2010	-	121[1]	Motown	[Written by Chris Brown,Cornell Haynes,Ester Dean,Awesome Jones,Miles Jaye,Plies ][produced by Polow Da Don]
Miss me	Mohombi Feat. Nelly	11.2010	66[1]	-	Island CATCO 164758975 [UK]	[Written by Mohombi/RedOne/Ilya S/Cornell Haynes][produced by RedOne/KnocDown]
Liv Tonight	Nelly featuring Keri Hilson	12.2010	54[4]	75[1]	Island USUM 71026179 [UK]	[Written by Cornell Haynes/Keri Hilson/Jermaine MZ Jackson/Andrew Harr][produced by The Runners]
Gone	Nelly feat. Kelly Rowland	03.2011	58[7]	113[5]	Universal USUM 71028827 [UK]	[Written by Cornell Haynes, Jr., Richard Butler, James Scheffer, Earl Hood, Eric Goody II][produced by Jim Jonsin, Rico Love]
The Champ	Nelly feat. Kelly Rowland	12.2011	-	61[3]	Universal	[Written by Cornell Haynes, Jr., Andrew Thielk, Eduardo Montilla][produced by Drew Money, Eddie Montilla]
Hey Porsche	Nelly feat. Kelly Rowland	03.2013	6[20]	42[3]	Universal USUM 71300653 [UK]	[gold-UK][Written by Cornell Haynes, Jr. Justin Franks David Glass Breyan Isaac Harrison Kipner][produced by DJ Frank E]
Cruise	Florida Georgia Line featuring Nelly	08.2013	75[1]	113[5]	Island/Nashville USUM 71207991 [UK]	[Written by Brian Kelley, Tyler Hubbard, Joey Moi, Chase Rice, Jesse Rice][produced by Joey Moi]
Get Like Me	Nelly featuring Nicki Minaj and Pharrell	10.2013	19[4]	108	Republic USUM 71308180 [UK]	[Written by Cornell Haynes, Jr. Onika Maraj Pharrell Williams ][produced by Pharrell Wiliams]
The Fix	Nelly featuring Jeremih	08.2015	82[3]	62[1]	Records QM33K1500003 [UK]	[platinum-US][Written by Cornell Haynes, Jr. Jeremih Felton, Dijon McFarlane, Mikely Adams, Ceresia Blanchard, Devon Bell, Kaleb Rollins, Marvin Gaye, Odell Brown, David Ritz][produced by DJ Mustard ,Mike Free]
Die a Happy Man	Nelly	03.2011	-	83[1]	Records	[Written by Thomas Rhett, Sean Douglas, Joe Spargur]

Albumy [US] all time *271*-albums 6/#1 [3]/Top10 [4]/261 weeks
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Country grammar	Nelly	07.2000	14[68][02.2001]	1[5][104]	Fo' Reel 57 743	[diamond-US][platinum-UK][produced by Jason Epperson/City Spud/Steve Wills]
Nellyville	Nelly	07.2002	2[52]	1[4][72]	Fo' Reel 017747	[6x-platinium-US][2x-platinum-UK][producers by Jason Epperson/Just Blaze/Justin Timberlake/Ryan Bowser/Chad Hugo/Pharrell Williams]
Da Derrty versions	Nelly	11.2003	94[3]	12[21]	Fo' Reel 001665	[platinium-US]
Sweat	Nelly	09.2004	11[26]	2[25]	Derrty 003314	[platinium-US][gold-UK][producers by The Alchemist/Dirty Swift/Jason Epperson/Jasper Cameron/Jayson Bridges/Jazze Pha/T-Mix/Chad Hugo/Pharrell Williams]
Suit	Nelly	09.2004	8[35]	1[1][34]	Derrty 003316	[3x-platinium-US][platinum-UK][produced by Beat Bullies/Big Boi/Earl Gaynor/Jayson Bridges/Jazze Pha/Jermaine Dupri/L-Roc/Robert & Sam Gerongco/Soulshock/Chad Hugo/Pharrell Williams]
Sweatsuit	Nelly	11.2005	41[11]	26[22]	Fo' Reel 005825	[gold]
Brass Knuckles	Nelly	09.2008	20[3]	3[10]	Universal 1768847 [UK]	[gold-US][producers by Polow Da Don/Jermaine Dupri/Akon/Chad Hugo/Pharrell Williams/Various]
5.0	Nelly	11.2010	59[6]	10[20]	Universal 2753541 [UK]	[producers by Danny Morris/Don Vito/Infamous/Jim Jonsin/Rico Love/The Runners/Brandon Bowles/E/Dr Luke/Shondrae Crawford/Polow da Don/Earl Hood/The Smash Factory]
M.O.	Nelly	09.2013	89[1]	14[2]	Republic 3756643 [UK]	[producers by Nelly (exec.) ,DJ Frank E, Detail, J.U.S.T.I.C.E. League, John "$K", McGee, K-Mack ,Planet VI, Pharrell Williams, Rico Love, Sag ,Live, Soul Unique ]

Lacuna Coil

Lacuna Coil – włoska grupa muzyczna grająca gothic metal, utworzona w 1994 roku w Mediolanie. Dawniej znana była jako Sleep of Right i Ethereal.
Muzyka Lacuna Coil jest inspirowana gotyckim brzmieniem muzyki średniowiecznej, jest to jednak mniej widoczne niż w przypadku podobnych zespołów. Na muzykę grupy wpływali tacy artyści jak: Tiamat, Paradise Lost, Septicflesh, Type O Negative, Opeth, Dragons from Gothland i wiele innych.

Grupa powstała w 1994 roku jako Sleep of Right, ale szybko zmieniła nazwę na Ethereal i podpisała kontrakt z wytwórnią Century Media Records. Okazało się, że nazwa zespołu została już wcześniej wykorzystana, zmieniono ją na Lacuna Coil (nazwa znaczy „pusta spirala” – lacuna to włoskie określenie na pustkę lub zapomnienie, a coil z języka angielskiego oznacza spiralę).

Lacuna Coil składała się wówczas z wokalistów: Cristiny Scabbii i Andrei Ferro (ten układ utrzymuje się do dziś) oraz basisty Marca Cotiego Zelatiego. W 1997 roku wydali pierwszy studyjny album Lacuna Coil.
Andrea Ferro i Marco Coti Zelati założyli zespół Sleep of Right w 1994 roku w Mediolanie we Włoszech. Po jakimś czasie do zespołu dołączył gitarzysta Raffaele Zagaria oraz perkusista Michaelangelo. Po wydaniu dwóch albumów demo, Bleeding Souls i Noise of Bolgia, Claudio Leo dołączył do zespołu jako drugi gitarzysta, a Leonardo Forti zastąpił ówczesnego perkusistę Michaelangelo po jego odejściu. Po pewnym czasie Cristina Scabbia została zaangażowana w pracę w zespole. Na początku była ona proszona o lekki wokal w tle utworów, jednak niedługo po tym stała się oficjalnym członkiem Sleep of Right. Później grupa zmieniła nazwę na Ethereal i podpisała pierwszy kontrakt z wytwórnią Century Media Records pod koniec 1997 roku. Okazało się jednak że nazwa Ethereal była już zajęta przez grecką grupę muzyczną, więc zespół zmienił nazwę na Lacuna Coil, co w tłumaczeniu oznacza „pusta spirala”.

Lacuna Coil wydali pierwszy minialbum Lacuna Coil nakładem Century Media Records w 1998 roku. Krótko potem z zespołu odeszli Raffael Zagaria, Claudio Leo, oraz Leonardo Forti. W zastępstwie dołączyli gitarzysta Cristiano Migliore i perkusista Cristiano Mozzati. Po tych zmianach i wydaniu minialbumu zespół wybrał się na pierwszą trasę koncertową jako support zespołu Moonspell.
Po wydaniu pierwszego albumu lp In a Reverie, do zespołu dołączył drugi gitarzysta, Marco Biazzi. Po wydaniu albumu zespół udał się w Europejskie Tournée wraz z zespołem Skyclad. Allmusic oceniło album na 4 z 5 możliwych gwiazdek. Klasę albumu zauważył również magazyn Rolling Stone zapraszając Lacuna Coil na sponsorowane przyjęcie w Mediolanie.


W 2000 roku ukazał się kolejny minialbum zespołu zatytułowany Halflife zawierający pięć utworów, w tym wersję demo utworu „Senzafine”, zaśpiewanego w ojczystym języku członków zespołu, po włosku. „Senzafine” znalazło się na albumie Unleashed Memories wydanym w 2001 roku. Album początkowo zawierał 10 utworów, jednak na reedycji zostały dołączone utwory z Halflife.


Albumem przełomowym dla zespołu stał się wydany w 2002 roku album Comalies, który został bardzo gorąco przyjęty przez środowisko heavy metalowe.Po tym sukcesie grupa zdecydowała się otworzyć podbój na amerykański rynek muzyczny, na którym dotąd była nieznana. Pierwszą okazją do zaprezentowania się przed amerykańską publicznością był udział w programie telewizyjnym Uranium. Rok później pierwszy singel z albumu Comalies - „Heaven's a Lie” przyciągnął uwagę radia i telewizji w północnej Ameryce. Na początku 2005 roku singel „Heaven’s a Lie” zdobył nagrodę Independent Music Awards za najlepszy utwór rock/metal. Kolejny singel „Swamped” został użyty w grze komputerowej Vampire: The Masquerade – Bloodlines, a także pojawił się na ścieżce dźwiękowej filmu Resident Evil 2: Apokalipsa. Teledyski do obu singli często pojawiały się w Headbangers Ball na MTV2.

W 2004 roku Comalies stała się najlepiej sprzedającą się płytą w historii Century Media Records. Grupa również uczestniczyła na światowej sławy wydarzeniu muzyki metalowej: Ozzfest.


Karmacode – został wydany w kwietniu 2006. Pierwszy singel z tego albumu „Our Truth” znalazł się na soundtracku do filmu Underworld: Evolution, oraz został użyty w dwóch grach muzycznych Rock Band 2 i Guitar Hero World Tour. Klip do tego utworu był często puszczany w MTV, a singel znalazł się na liście 40 najlepiej sprzedających się albumów w USA.

Podczas Europejskiego tournée w 2005 roku, zespół grał 2 nowe utwory (tytuły robocze: „A2” i „Antonio”) na niektórych koncertach. „Our Truth” powstało na bazie „Antonio”, a „A2” okazało się być tym samym utworem co „Fragile”, który jest pierwszym utworem na Karmacode.

Karmacode zadebiutował na 28 miejscu na liście Billboardu i spotkało się z pozytywną opinią krytyków i prasy muzycznej. Promując swój album, na początku 2006 roku Lacuna Coil wybrali się w trasę koncertową po Północnej Ameryce wraz z Robem Zombie. Pojawili się również na Ozzfeście na głównej scenie. Kolejnym wielkim wydarzeniem w 2006 roku w którym uczestniczył zespół był Download Festival, gdzie głównymi gwiazdami były Metallica, Tool i Guns N’ Roses. W grudniu tamtego roku Lacuna Coil wybrało się na kolejną trasę po Stanach Zjednoczonych koncertując razem z In Flames, The Sword i Seemless.

W sumie do Karmacode ukazały się cztery single: „Our Truth”, „Closer”, „Within Me”, oraz cover Depeche Mode „Enjoy the Silence”.

W marcu 2007 roku Lacuna Coil dołączyli do Stone Sour i Shadows Fall na trasę koncertową Jägermeister Music Tour. W maju zespół wybrał się na amerykańskie tournée The Hottest Chicks in Metal Tour 2007 wraz z Within Temptation i The Gathering.

Pomimo masy zaplanowanych koncertów zespół brał również udział w kilku koncertach nie będących częścią oficjalnej trasy koncertowej. W kwietniu 2007 roku zespół zagrał w Raleigh (Karolina Północna, USA) aby zagrać z lokalnymi zespołami Wounded Soul, Blatant Disarray i Shadows Fall. Drugim wyjątkiem (też w kwietniu) był koncert w Albuquerque (Nowy Meksyk, USA), gdzie zespół grał ze Stolen Babies, Beneath the Sky i Shadows Fall.

W październiku 2007 roku Lacuna Coil po raz pierwszy zagrali w Japonii,jako część Loudpark Festival '07 w Saitamie. W listopadzie zespół wybrał się na australijską część trasy koncertowej organizowanej przez Megadeth, Gigantour gdzie grali obok gospodarza oraz DevilDriver, Static-X czy Bring Me the Horizon.
Visual Karma (Body, Mind and Soul)


Pierwsze informacje o nowym albumie grupy pojawiły się w magazynie Rock Sound. W wywiadzie dla tego magazynu zostało już wyjawione przez wokalistów: Cristinę Scabbię i Andrea Ferro że producentem albumu zostanie Don Gilmore, z którym szlifowali oni również wymowę angielskich tekstów. Od początku było też wiadome że na albumie będzie można usłyszeć bliskowschodnie i arabskie akcenty.

W lutym i marcu 2009 roku, Lacuna Coil zagrali na australijskim festiwalu Soundwave Festival wu boku DevilDriver, In Flames, Lamb of God oraz Nine Inch Nails. Festiwal odbywał się w pięciu miastach. Podczas tamtych koncertów grupa po raz pierwszy grała nowy utwór „Spellbound”, który potem ukazał się na nowym albumie i singlu.

13 grudnia 2008 roku ujawniony został tytuł albumu: Shallow Life. Album został wydany w Europie 20 kwietnia 2009, a w USA dzień później. Album zadebiutował na liście Billboardu na 16 miejscu, co uczyniło z Shallow Life pierwszy album grupy który dostał się do pierwszej dwudziestki tego zestawienia.

Shallow Life obok gothic metalu z którego głównie znamy zespół, przedstawia nam również elementy rocka alternatywnego i hard rocka. W całość wmieszane są elementy orientalne.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Our Truth/Without a Reason	Lacuna Coil	04.2006	40[2]	-	Century Media 776598	[written by Marco Biazzi, Marco Coti Zelati, Andrea Ferro, Cristiano Migliore, Cristiano Mozzati, Cristina Scabbia][produced by Waldemar Sorychta]
Enjoy the Silence/Virtual Environment	Lacuna Coil	07.2006	41[2]	-	Century Media 776618	[written by Martin Gore][produced by Waldemar Sorychta]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Comalies	Lacuna Coil	08.2004	-	178[4]	Century Media 8160	[produced by Waldemar Sorychta]
Karmacode	Lacuna Coil	04.2006	47[2]	28[9]	Century Media 776602	[produced by Waldemar Sorychta]
Shallow Life	Lacuna Coil	04.2009	42[1]	16[3]	Century Media 9978802	[produced by Don Gilmore]
Dark Adrenaline	Lacuna Coil	01.2012	48[1]	15[3]	Century Media 9981322	[produced by Don Gilmore]
Broken Crown Halo	Lacuna Coil	04.2014	45[1]	27[1]	Century Media 9983632	[produced by Jay Baumgardner]
Delirium	Lacuna Coil	05.2016	42[1]	33[1]	Century Media 88985313752	[produced by Marco Coti Zelati]

Nick Lachey

Nicholas Scott Lachey urodził się 9 listopada 1973 roku w Stanach Zjednoczonych. W latach 90-tych był liderem boysbandu 98 Degrees.

Jako dziecko Nick wolał sport niż muzykę. Dopiero na studiach ta hierarchia się odwróciła. Wkrótce po tym, wraz ze swoim bratem Drew i kolegami Justinem Jeffre oraz Jeffem Timmonsem, Lachey założył zespół 98 Degrees.
 W takim składzie formacja wydała cztery platynowe albumy oraz kilkanaście singli - m.in. "My Everything", "Way You Want Me To" czy "Give Me Just One Night" - które szybko stawały się przebojami.


W 2002 roku Lachey rozpoczął solową karierę i rok później wydał swój debiutancki album "SoulO". Artysta powrócił dopiero w 2006 roku z albumem "What’s Left of Me".


Lachey próbował także swoich sił jako aktor. Zagrał m.in. w kilku odcinkach "Czarodziejek" i w filmie "Czarownica".

 Singles

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
This I Swear	Nick Lachey	11.2003	-	111	Universal B0002548-32	[written by David Eriksen, John Reid]
What's Left of Me	Nick Lachey	03.2006	47[3]	6[25]	Jive	[gold-US][written by Nick Lachey, Jess Cates, Emanuel Kiriakou, Lindy Robbins][produced by Emanuel Kiriakou]
I Can't Hate You Anymore	Nick Lachey	09.2006	-	87[6]	Jive	[written by Nick Lachey, Rob Wells, Jess Cates, Lindy Robbins][produced by Rob Wells]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
SoulO	Nick Lachey	11.2003	-	51[2]	Universal 000 190	[produced by Walter Afanasieff, Gary Baker, Stuart Brawley, Guy Chambers, David Eriksen, Trina Harmon, Nick Lachey, Anthony Little, The Matrix, Steve Power]
What's Left of Me	Nick Lachey	05.2006	91[1]	2[14]	Jive 82876848612 [UK]	[gold-US]

Iggy Pop

Iggy Pop, czyli James Newell Osterberg. Urodził się w 21 kwietnia 1947 r. w Muskegon w amerykańskim stanie Michigan. Muzyk, wokalista, epizodycznie aktor filmowy. Nazywany jest Ojcem Chrzestnym muzyki Punk. Lider formacji The Stooges. Iggy Pop to bez wątpienia postać wyjątkowa na muzycznej scenie, na której obecny jest od przeszło 40 lat.

Iggy urodził się w Muskegon, w stanie Michigan, jako owoc miłości Louelli Christensen (mającej korzenie duńsko-norweskie) i Jamesa Newella Osterberga Sr. Iggy dziś znany jest najbardziej jako solista oraz wokalista grupy The Stooges. Początków jego muzycznej drogi należy szukać już w szkole średniej. Był wtedy perkusistą w różnych zespołach. Od jednego z nich, Iguanas, wziął się pierwszy człon jego artystycznego pseudonimu. Pop zaczynał od bluesa, którego poznał dobrze po porzuceniu nauki na uniwersytecie i przeprowadzce do Chicago. Właśnie w "Wietrznym Mieście" utworzył on grupę Psychedelic Stooges, w którym był wokalistą i zaczął używać pseudonimu Iggy. Oprócz niego w skład zespołu wchodzili Ron Asheton na gitarze, jego brat Scott na perkusji i Dave Alexander na basie. Poważny debiut koncertowy zespołu nastąpił pod koniec lat 60-tych, wtedy już pod skróconą nazwą The Stooges. Występy przed publicznością stały się znakiem firmowym formacji. Iggy, który zachwycił się tym, co na scenie wyrabiał Jim Morrison z The Doors, posunął sceniczne zachowanie do ekstremalnych jak na ówczesne czasy granic. Uważa się go za prekursora stage divingu. Poza tym Pop wymiotował na scenie, tarzał się w potłuczonym szkle, obnażał się. Jego niczym nieskrępowana energia estradowa stała się wzorem dla wielu późniejszych frontmanów.

W 1968 roku The Stooges podpisali kontrakt z wytwórnią Elektra, dla której w krótkim czasie nagrali dwie płyty. Debiutancką produkował znany z Velvet Underground John Cale. Żaden z albumów formacji jednak nie zrobił większego zamieszania na rynku a pogłębiające się uzależnienie Iggy'ego od heroiny przyspieszyło tylko rozpad The Stooges. Pojawienie się w życiu wokalisty Davida Bowiego ożywiło karierę Popa. Panowie spotkali się w nowojorskim klubie "Max's Kansas City" i szybko odkryli, że mają podobne zapatrywania na muzykę. Dzięki Bowiemu na scenę powróciło nowe wcielenie The Stooges - Iggy And The Stooges, które nagrało znaczący dla późniejszej sceny alternatywnej i punkowej krążek "Raw Power". Niestety, żywot odnowionego zespołu był krótki, do czego walnie przyczynił się sam Pop, który nie był w stanie poradzić sobie z heroinowym nałogiem. Stopień jego uzależnienia był na tyle poważny, że konieczna stała się nawet wizyta w szpitalu psychiatrycznym. Jedną z nielicznych osób, które wspierały go w tym okresie był wspomniany Bowie. Później David zabrał Iggy'ego na trasę "Station To Station", co zmieniło podejście Popa do pracy. Przekonał się on, jak ciężko harował Bowie, aby dojść do miejsca, w którym wówczas był (a był na samym szczycie). Przyjaźń obu artystów umocniła się, gdy przeprowadzili się do Berlina Zachodniego, który pod koniec lat 70. stał się mekką wszelkiej maści twórców.
Tam powstała większość piosenek, które następnie znalazły się na płytach Popa "The Idiot" i "Lust For Life" (z nieśmiertelnym "The Passenger"), które ukazały się po podpisaniu przez Iggy'ego kontraktu z RCA, a dziś uznawane są za klasyczne w dorobku Amerykanina. Wspólnie artyści napisali między innymi kompozycje "China Girl", "Tonight" czy "Sister Midnight", wydane później przez Bowiego na jego płytach ("China Girl" można znaleźć na debiucie Popa). Pop wspomógł przyjaciela wokalnie na słynnym dziś albumie "Low".

Współpraca z RCA nie układała się dobrze i po nagraniu przewidzianej umową liczby płyt Iggy zmienił barwy przechodząc do Aristy. Wydany w 1979 roku album "New Values" był powrotem do brudnego, garażowego gitarowego grania w stylu Stoogesów. Zresztą na płycie zagrali muzycy z późniejszej inkarnacji formacji - James Williamson i Scott Thurston. "New Values" sukcesu komercyjnego oczywiście nie osiągnął (choć narobił sporo zamieszania w Australii i Nowej Zelandii), ale przez fanów artysty uważany jest za jedno z największych osiągnięć w karierze Iggy'ego. Na nim znalazła się jedna z jego sztandarowych kompozycji "I'm Bored". Kolejne albumy nie dorównywały poziomem "New Values" i kariera Iggy'ego zaczęła podupadać. Sam zresztą się do tego przyczyniał, nie umiejąc pozbyć się uzależnienia od narkotyków. Nałóg plus brak sukcesów spowodowały, że współpraca Popa z Aristą zakończyła się po kilku latach. W trudnym momencie z pomocą przyszedł Iggy'emu sprawdzony przyjaciel David Bowie. Nagrał on wersję "China Girl" (plus zrealizował wideoklip, który wzbudził oburzenie stróżów moralności ze względu na "przeładowanie erotyzmem") na multiplatynowy album "Let's Dance" z 1983 roku. Jako współautor kompozycji Pop otrzymał znaczące tantiemy. Rok później David zarejestrował kolejne ze wspólnie skomponowanych utworów, w tym "Tonight", który także okazał się przebojem. Mając spore zabezpieczenie finansowe Iggy podjął kolejną próbę walki z nałogiem heroinowym, która zabrała mu aż trzy lata, ale okazała się skuteczna. W przerwie Pop nie tylko się detoksykował, lecz również brał lekcje gry aktorskiej. Zmienił ponadto stan cywilny.

Po skutecznej walce z nałogiem Iggy powrócił w dobrej formie i odniósł pierwszy znaczący sukces komercyjny, nagrywając płytę "Blah Blah Blah". Zamieszczony na niej cover "Real Wild Child" całkiem nieźle radził sobie na listach. Warto dodać, że poza Bowiem pomocną dłoń w studiu podał Popowi również znany z Sex Pistols Steve Jones. Wielu krytykowało jednak zbyt bliski flirt artysty z popowym mainstreamem. Nie trwał on jednak długo i na kolejnej płycie "Instinct" (1988) wokalista powrócił do prostszego gitarowego grania, przypominającego jego dokonania z The Stooges. Kosztowało go to jednak utratę kontraktu płytowego. Iggy udowodnił jednak, że niełatwo jest go złamać i kolejną dekadę rozpoczął mocnym uderzeniem. Być może najmocniejszym w swojej karierze. W 1990 roku ukazała się bowiem płyta "Brick By Brick" wyprodukowana przez Dona Wasa (m.in. The Rolling Stones). Gościnnie zagrali na niej muzycy będącej wówczas na fali popularności grupy Guns N' Roses. Najbardziej w pamięć zapadła jednak kooperacja Iggy'ego z Kate Pierson z The B-52's. Nagrany wspólnie utwór "Candy" (w Polsce ciekawy cover nagrali Hey z Budyniem z grupy Pogodno) stał się największym sukcesem komercyjnym Popa i w niemałym stopniu przyczynił się do tego, że "Brick By Brick" osiągnęła w USA status złotej płyty. Dwa lata później fani mieli okazję usłyszeć efekt współpracy Iggy'ego z Goranem Bregovićem, autorem ścieżki dźwiękowej do filmu "Arizona Dream" Emira Kusturicy z Johnnym Deppem i Faye Dunaway w rolach głównych. Pop nagrał na nią cztery znakomite piosenki - "In The Deathcar", "TV Screen", "Get The Money" i "This Is A Film". W tym samym roku Iggy współpracował również z grupą White Zombie i pojawił się nawet w jej wideoklipie.

W latach 90-tych Iggy nagrał jeszcze kilka płyt uważanych za udane, które jednak sukcesem komercyjnym nie dorównały "Brick By Brick". Wspierał również swoim talentem wielu artystów, od czasu do czasu grał w filmach. Głośno o Popie zrobiło się ponownie w 1995 roku, gdy Danny Boyle wykorzystał w słynnym filmie "Trainspotting" utwór "Lust For Life". Do kawałka nakręcono nowy klip z udziałem Iggy'ego i grającego główną rolę Ewana McGregora. Pop pojawiał się również w dialogach filmowych bohaterów. Dwudziesty wiek Iggy zamknął albumem "Avenue B", który współprodukował z Donem Wasem. W nowym stuleciu kariera Popa przebiegała dość spokojnie. Artysta nagrał kilka albumów, z których wydany wiosną 2009 łagodny, silnie inspirowany bluesem i jazzem "Préliminaires", powstał na podstawie powieści Michela Houellebecqa. Doszło też do reaktywacji The Stooges i nagrania z zespołem całkiem udanego albumu "The Weirdness" wyprodukowanego przez Steve'a Albiniego. W ramach promocji tej płyty grupa dotarła do Polski i zagrała koncert we Wrocławiu. Dalsze plany zespołu pokrzyżowała nagła śmierć Rona Ashetona.

Cóż jeszcze można dodać o tym wyjątkowym artyście? Może to, że w 2007 roku ukazała się autoryzowana przez Iggy'ego biografia "Open Up And Bleed" autorstwa Paula Trynki. Artysta wraz ze Stoogesami zagrał też na weselu znanego z "Jackass" Bama Margery, wystąpił również w telewizyjnej reklamie cadilaka, śpiewając wraz z grupą Teddybears piosenkę "Punkrocker". Podkładał głos w kreskówce "American Dad" oraz grze "Grand Theft Auto IV", w której wykorzystano kawałek The Stooges "I Wanna Be Your Dog" (w Polsce słynną wersję tego numeru nagrały krakowskie Świetliki). Wspomógł Billa Laswella, występując gościnnie na albumie projektu Praxis, pojawił się podczas wprowadzenia Madonny do Rock And Roll Hall Of Fame i wykonał ze Stoogesami "Burning Up" i "Ray Of Light" z repertuaru królowej popu, co ponoć wprawiło ją w zachwyt.

Spośród filmowych dokonań Iggy'ego na największą uwagę zasługują występy w "Kawie i papierosach" Jima Jarmuscha wraz z Tomem Waitsem, komedii "Beksa" z Johnnym Deppem, "Truposzu". W planach jest film biograficzny o Iggym, "The Passenger", który ma opowiadać o wczesnym etapie kariery artysty. W Popa wcielić ma się znany z "Władcy Pierścieni" Elijah Wood.

- Tylko w tym świecie, świecie muzyki, mogę dać coś wartościowego, coś dla czego wiem, że warto żyć - napisał Iggy w książeczce do albumu "American Caesar". Pozostaje więc czekać na to, jaki będzie kolejny krok w jego bogatej karierze.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Real wild child [Wild one]/Little miss emperor	Iggy Pop	12.1986	10[11]	-	A&M 368	[written by Johnny Greenan, Johnny O'Keefe, Dave Owens, Tony Withers][produced by David Bowie, David Richards][oryginalnie nagrana przez Johnny' ego O' Keefe]
Shades/Baby, It Can't Fall	Iggy Pop	02.1987	87[3]	-	A&M 374	[written by I. Pop, D. Bowie][produced by David Bowie, David Richards]
Livin' on the edge of the night/The passenger	Iggy Pop	02.1990	51[4]	-	Virgin America VUS 18	[written by Jay Rifkin, Eric Rackin][produced by Don Was]
Home/Lust For Life	Iggy Pop	07.1990	84[3]	-	Virgin America VUS 22	[written by I. Pop][produced by Don Was]
Candy/Pussy power	Iggy Pop with Kate Pierson	10.1990	67[3]	28[15]	Virgin America VUS 29	[written by I. Pop][produced by Don Was]
Well ,did you ever	Deborah Harry & Iggy Pop	01.1991	42[4]	-	Chrysalis CHS 3646	[written by Cole Porter]
The wild America EP.	Iggy Pop	09.1993	63[1]	-	Virgin America VUS 74	[produced by Malcolm Burn]
Beside you/Evil California	Iggy Pop	05.1994	47[3]	-	Virgin America VUS 77	[written by I. Pop,Steve Jones][produced Malcolm Burn]
Lust for life/[Get up i feel like being a] Sex machine	Iggy Pop	11.1996	26[7]	-	Virgin America VUS 116	[written by I. Pop,David Bowie][produced by David Bowie][piosenka z filmu Trainspotting]
The passenger/Lust for life	Iggy Pop	03.1998	22[8]	-	Virgin America VSC 1689	[written by I. Pop,Ricky Gardiner][produced by Bewlay Bros.]
Corruption/Rock star grave	Iggy Pop	10.1999	119[1]	-	Virgin America VUS 135	[written by Iggy Pop,Whitey Kirst,Hal Cragin][produced by Don Was]
Rolodex Propaganda	At The Drive feat Iggy Pop	01.12.2000	197[1]	-	Grand Royal
Kick it	Peaches feat Iggy Pop	01.2004	39[3]	-	XL Recordings XLS176CD	[written by Peaches][produced by Peaches]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Stooges	Iggy & The Stooges	08.1969	-	106[11]	Elektra 74 051 [US]	[silver-UK][produced by John Cale]
The idiot	Iggy Pop	04.1977	30[3]	72[13]	RCA PL 12 275	[produced by David Bowie]
Raw power	Iggy Pop with The Stooges	06.1977	44[2]	182[3]	CBS 65 586	[silver-UK][produced by Iggy Pop, David Bowie][oryginalnie nagrana w 1973r as Iggy and The Stooges]
Lust for life	Iggy Pop	10.1977	28[8]	120[6]	RCA PL 12 488	[gold-UK][produced by Iggy Pop, David Bowie,Colin Thurston]
New values	Iggy Pop	05.1979	60[4]	180[4]	Arista SPART 1092	[produced by James Williamson]
Soldier	Iggy Pop	02.1980	62[2]	125[7]	Arista SPART 1117	[produced by Pat Moran]
Party	Iggy Pop	09.1981	-	166[5]	Arista 9572 [US]	[produced by Thom Panunzio ,Tommy Boyce]
Blah-blah-blah	Iggy Pop	10.1986	43[7]	75[27]	A&M AMA 5145	[produced by David Bowie, David Richards]
Instinct	Iggy Pop	07.1988	61[1]	110[12]	A&M AMA 5198	[produced by Bill Laswell]
Brick by brick	Iggy Pop	07.1990	50[2]	90[37]	Virgin America VUSLP 19	[produced by Don Was]
American ceasar	Iggy Pop	09.1993	43[2]	-	Virgin America VUSLP 64	[produced by Malcolm Burn]
Naughty little doggie	Iggy Pop	03.1996	77[1]	-	Virgin America VUSLP 102	[produced by Iggy Pop, Thom Wilson]
Nude & rude-The best of...	Iggy Pop	11.1996	99[5]	-	Virgin America VUSLP 115	[silver-UK]
Avenue B	Iggy Pop	10.1999	105[1]	-	Virgin America CDVUS 163	[produced by Don Was]
A million in prizes	Iggy Pop	07.2005	148[1]	-	Virgin