Lamb of God

Lamb of God – amerykański zespół wykonujący szeroko pojętą muzykę heavy metalową, zaliczany do nurtu New Wave of American Heavy Metal. Powstał w 1994 roku w Richmond w stanie Wirginia. Do 1999 roku zespół działał pod nazwą Burn the Priest. W skład formacji wchodząca: wokalista Randy Blythe, gitarzyści Mark Morton i Willie Adler, basista John Campbell oraz perkusista Chris Adler.
Powszechnie kategoryzowany jako przedstawiciel groove metalu kwartet w swej twórczości odwołuje się ponadto do takich stylów jak: metalcore, metal alternatywny, speed metal, thrash metal, heavy metal i death metal. W muzyce Lamb of God występują charakterystyczne elementy, takie jak tłumione riffy i niestandardowa budowa piosenek. Ich teksty dotyczą nierzadko polityki, kapitalizmu ("As the Palaces Burn", "Vigil"), amerykańskiej historii ("In Defense of Our Good Name"), wojny ("Ashes of the Wake"), religii ("Ruin"), używek ("11th Hour", "Pariah") oraz innych tematów.

"Gramy muzykę, która rozdziela linię pomiędzy progresywnym i tradycyjnym rockiem" – wyjaśnia Campbell. "Myślę, że tworzymy progresywny rock bardziej przystępnym do słuchania bez zaniżania jego progresywności. Kompleksowość naszej muzyki przemawia do ludzi lubiących techniczne granie, lecz aranżacje nie są tak ekstremalne, by nie trafić w gusta zwykłych słuchaczy. To dobra równowaga." (zaczerpnięte z oficjalnej strony zespołu)

Zespół został założony w 1994 roku pod nazwą Burn the Priest przez gitarzystów Marka Mortona i Matta Connera, basistę Johna Campbella oraz perkusistę Chrisa Adlera. Członkowie zespołu poznali się w trakcie studiów na Uniwersytecie Virginia Commonwealth. Wkrótce po powstaniu zespołu skład opuścili Morton i Conner, motywując swą decyzję koncentracją na nauce. Adler i Campbell podjęli się kontynuacji gry w zespole z Abem Spearem, który objął funkcję gitarzysty. W 1995 roku do składu dołączył wokalista Randy Blythe wraz z którym muzycy zarejestrowali pierwsze demo.
Dwa lata później grupa nagrała split wraz z zespołem ZED, który trafił do sprzedaży nakładem niewielkiej oficyny Goatboy Farms. Również w 1997 roku do składu powrócił Mark Morton w roli drugiego gitarzysty. Kolejne wydawnictwo, także split, tym razem z formacją Agents of Satan ukazało się w 1998 roku.

13 kwietnia 1999 roku nakładem wytwórni muzycznej Legion Records ukazał się debiutancki album zespołu zatytułowany Burn the Priest. Nagrania zostały wyprodukowane przez gitarzystę i wokalistę zespołu Today Is the Day - Steve'a Austina. W międzyczasie skład opuścił Spear, którego zastąpił młodszy brat Adlera - Willie. W odnowionym składzie grupa podpisała umowę z wytwórnią Prosthetic Records, a także zmieniła nazwę na Lamb of God. 26 września 2000 roku na mocy nowego kontraktu ukazał się pierwszy album formacji pod nową nazwą - zatytułowany New American Gospel. Wydawnictwo było promowane teledyskiem do utworu "Black Label", a także trwającą dwa lata trasą koncertową. Kolejny album zespołu pt. As the Palaces Burn ukazał się 3 maja 2003 roku. Wydawnictwo przysporzyło zespołowi pierwszego sukcesu komercyjnego. Album uplasował się na 64. miejscu listy Billboard 200 w Stanach Zjednoczonych. W trakcie trasy koncertowej promującej płytę zespół zarejestrował pierwszy album wideo - Terror and Hubris, który został wydany 13 stycznia 2004 roku.

31 sierpnia, także 2004 roku ukazał się następny album studyjny Lamb of God pt. Ashes of the Wake. Umowa o dystrybucję z Epic Records pozwoliła grupie na szerszy udział w rynku muzycznym. Wydawnictwo dotarł do 27. miejsca listy Billboard 200 znalazłszy 35 tys. nabywców przeciągu tygodnia od dnia premiery. W utworze tytułowym gościli gitarzyści Alex Skolnick, znany z występów w zespole Testament oraz Chris Poland, były członek formacji Megadeth. Promocja Ashes of the Wake została poparta intensywną trasę koncertową. Muzycy uczestniczyli m.in. w objazdowych festiwalach Ozzfest 2004 i Sounds of the Underground 2005. Rozliczne występy sceniczne grupa udokumentowała koncertowym albumem Killadelphia, który trafił do sprzedaży w maju 2005 roku]. Dwa miesiące później wydawnictwo to, wydane w formie DVD uzyskało status złotej płyty w Stanach Zjednoczonych. Natomiast dwa lata później nagrania zostały wyróżnione platynową płytą. 22 sierpnia 2006 roku ukazał się czwarty album studyjny grupy zatytułowany Sacrament. Produkcja znalazła ponad 60 tys. nabywców w tydzień od premiery plasując się na 8. miejscu amerykańskiej listy przebojów.
Wydawnictwo - Sacrament było także pierwszym, które spotkało się z szerszym zainteresowaniem na rynku międzynarodowym. Płyta trafiła na listy przebojów w Australii i Wielkiej Brytanii, plasując się, odpowiednio na 22. i 89 miejscu. Zespół promował album w ramach trasy koncertowej The Unholy Alliance 2006 m.in. u boku takich zespołów jak Slayer, czy Mastodon. Muzycy koncertowali ponadto w ramach Ozzfest oraz Gigantour, poprzedzając występy Megadeth. Rok później zespół uzyskał nominację do nagrody Grammy w kategorii Best Metal Performance z utworem "Redneck".
10 czerwca 2008 roku do sprzedaży trafił trzeci album wideo Lamb of God pt. Walk with Me in Hell. Wydawnictwo odniosło sukces komercyjny w USA, uzyskując, wkrótce po premierze status złotej, a następnie - rok później platynowej płyty. 24 lutego 2009 roku ukazał się piąty album grupy zatytułowany Wrath. Materiał trafił do sprzedaży w Stanach Zjednoczonych nakładem Epic Records, natomiast na rynku międzynarodowym dzięki Roadrunner Records.

Album znalazł w USA niespełna 70 tys. nabywców w przeciągu tygodnia od dnia premiery. Promowany teledyskiem do utworu "Set to Fail" materiał trafił ponadto m.in. na listy przebojów w Finlandii, Australii i Japonii. Ponadto w ramach promocji grupa dała szereg koncertów, m.in. poprzedzając występy Metalliki podczas World Magnetic Tour. Pod koniec trasy koncertowej Mortona ze względów rodzinnych zastąpił Buz McGrath, znany z występów w zespole Unearth. Rok później kompozycja "Set to Fail" przysporzyła grupie kolejnej nominacji do nagrody Grammy. Następnie, w czerwcu, także 2010 roku ukazała się pierwsza kompilacja nagrań Lamb of God pt. Hourglass. 24 stycznia 2012 roku ukazał się szósty album album zespołu zatytułowany Resolution. Płyta dotarła do 2. miejsca amerykańskiej listy przebojów, jednakże osiągnęła znaczeni niższą sprzedaż w stosunku do poprzedniej z wynikiem 52 tys. kopii w pierwszym tygodniu od premiery. W listopadzie tego samego roku czeska prokuratura złożyła przeciwko Randy'emu Blythe akt oskarżenia stawiając zarzuty uszkodzenia ciała, które doprowadziły do śmierci uczestnika koncertu w Pradze 24 maja 2010 roku. Muzyk miał zepchnąć podczas koncertu ze sceny 19-letniego mężczyznę z publiczności, który w wyniku tego odniósł obrażenia i po 14 dniach zmarł w szpitalu. 27 czerwca 2012 roku Blythe został zatrzymany w Czechach i tymczasowo aresztowany. 2 sierpnia został zwolniony z aresztu po wniesieniu kaucji w wysokości ok. 400 000 dolarów. Blythe został uniewinniony ze wszystkich postawionych mu zarzutów 5 marca 2013.

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
As the Palaces Burn	Lamb of God	11.2003	-	64[1]	Prosthetic 10008 [US]	[produced by Devin Townsend, Lamb of God]
Ashes of the Wake	Lamb of God	09.2004	126[1]	27[5]	Prosthetic 90 702 [US]	[gold-US][produced by Machine,Lamb of God]
Sacrament	Lamb of God	10.2006	89[1]	8[8]	Epic 88697005382	[produced by Machine]
Wrath	Lamb of God	03.2009	25[3]	2[12]	Epic 88967688192 [US]	[produced by Josh Wilbur]
Hourglass	Lamb of God	06.2010	-	114[1]	Roadrunner RR 78862	-
Resolution	Lamb of God	04.2012	19[2]	3[8]	Roadrunner RR 76555	[produced by Josh Wilbur]
VII: Sturm und Drang	Lamb of God	08.2015	7[3]	3[6]	Nuclear Blast NB 35592	[produced by Josh Wilbur]

Mordred

MORDRED, grupa amerykańska. Powstała w 1985r W San Francisco. Założyli ją Danny White - g, James Sanguinetti- g i Ganon Hall - dr, którzy wcześniej występowali razem w zespole Mercenary. Składu dopełnili Scott Holderby- voc i Art Liboon- b. W 1990r dołączył Aaron „Pause” Vaughn - voc, sampling, znany z formacji rapowej MCM And The Monster.
W końcu1993r podzieliła się na dwa obozy. Zarówno jeden (Holderby i Vaughn), jak i drugi zgłosiły chęć dalszego posługiwania się nazwą Mordred.
Na płycie Fool's Game zaprezentowała się jako grupa thrashowa, niekiedy skłaniająca się w stronę
  rapu i funku, np. w Everyday's A Holiday.
Album In This Life i minialbum Vision zawierały już repertuar z pogranicza wymienionych konwencji, np. Esse Ouam Videri, The Stain, The Vagrant, West County Hospital, Vision. Interesującym uzupełnieniem dyskografii grupy był maksisingel Esse Ouam Videri, zawierający m.in. nagrania Killing Time i Every Day's
A Holiday, zarejestrowane w 1991r podczas koncertu w londyńskim klubie Marquee. Singles

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Everyday's A Holiday	Mordred	.1989	-	-	Noise 45182	-
Esse Quam Videri	Mordred	.1991	-	-	Noise N 0179-6	[written by Scott Holderby,Mordred][produced by Michael Rosen]
Falling Away	Mordred	.1991	-	-	Noise N 0170-6N 0170-6	[written by Mordred][produced by Dino Alden, Mordred]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Fool's Game	Mordred	.1989	-	-	Noise FW 45182	[produced by Dino Alden]
In This Life	Mordred	.1991	-	-	Noise 4829	[produced by Michael Rosen]
Vision	Mordred	.1992	-	-	Noise FD 1019	[produced by Michael Rosen]
The Next Room	Mordred	.1994	-	-	Noise N 0211-2	[produced by Michael Rosen]

Ministry

Ministry, grupa amerykańska. Utworzona w 1981 w Chicago. Wyłoniła się z zespołu Blackouts, działającego w Seattle. Założył ją Alain Jourgensen (1959r, Kuba; przyjął nazwisko ojczyma, pochodzącego z Norwegii; niekiedy posługuje się pseudonimem artystycznym Hypo Luxa) - voc. g, k. Dorastał w domach dziecka, zakładach poprawczych, szpitalach psychiatrycznych.
 W 1977 trafił na koncert The Ramones. Muzyka, którą usłyszał, zrobiła na nim tak duże wrażenie, że sam postanowił zająć się rockiem. Debiutował w punkrockowym zespole Special Effect.
W Ministry początkowo pomagał mu Stephen George - perc, ale ostatecznie, w 1986, trzon grupy ustanowił wraz z nim Paul Barker - a, k, voc, znany z The Blackouts. Formacja często rozrastała się na poszczególne sesje nagraniowe i trasy koncertowe nawet do dziesięciu osób, ale żaden z pozyskanych do współpracy instrumentalistów nie został jej pełnoprawnym członkiem (chodziło o uniknięcie zbyt dużych kosztów, a co za tym idzie - kompromisów artystycznych).
Podczas trasy po Stanach w latach 1989-1990, udokumentowanej płytą In Case You Didn't Feel Like Showing Up, Jourgensenowi i Barkerowi towarzyszyli np. Mike Scaccia - g z Rigor Mortis, Terry Roberts - g, William Tucker - g z My Life With The Thrill Kill Kult, Nivek Ogre - k, g, voc ze Skinny Puppy, Chris Connelly - k, voc z Finitribe, William Rieflin - dr z The Blackouts, Martin Atkins - dr z Killing Joke, Joe Kelly - voc, a także Jello Biafra - voc.
 Natomiast w sesji, której owocem był album Psalm 69: The Way to Succeed and the Way to Suck Eggs, oprócz pary liderów wzięli udział Scaccia, Rieflin, Louis Svitek - g z Mindfunk, Michael Balch - k z Front Line Assembly, a także Gibby Haynes - voc z Butthole Surfers.

Jourgensen w jednym z wywiadów wyjaśnił, że otacza się muzykami, którzy mają podobny stosunek do
świata co on - są pełni niechęci do zastanej rzeczywistości i determinacji, by ją zmienić- natomiast niekoniecznie muszą legitymować się talentem muzycznym.

Zadebiutowała w marcu 1982r maksisinglem Cold Life, nagranym dla chicagowskiej firmy Wax Trax, której Jourgensen był współwłaścicielem (zrezygnował z udziałów w niej dopiero w 1991r). Wszystkie utwory zarejestrowane dla niej i ich remiksy zebrano później na płytach Twelve Inch Singles (1981–1984)  i Halloween Remix EP, oprócz Cold Life m.in. Everyday is Halloween,The Nature Of Love i All Day.
Album With Sympathy, nagrany dla wytwórni Arista, jeszcze w składzie z George'em, przy pomocy Vince'a Elya z zespołu Psychedelic Furs jako współproducenta, zawierał dość błahą muzykę taneczną, opracowaną głównie na instrumenty elektroniczne, a porównywaną do dokonań Human League. Kilka piosenek zdobyło pewną popularność, np. Revenge i I Wanted To Tell Her, często prezentowane w MTV, oraz Work For Love, ceniona przez bywalców nowojorskich dyskotek (ona dała tytuł brytyjskiej edycji With Sympathy).

Po latach Jourgensen wyznał, że był podczas pracy nad debiutancką płytą Ministry skrępowany oczekiwaniami szefów Aristy - kontrakt z tą firmą nazwał „zaślubinami w piekle", a With Sympathy
uznał za największe nieporozumienie w swojej karierze.
W 1985 grupa podpisała umowę z wytwórnią Sire. Album Twitch powstał przy współudziale innego producenta -Adriana Sherwooda. Stosując jak poprzednio głównie instrumenty i środki elektroniczne Jourgensen, w tym czasie jedyny członek Ministry (George wziął udział tylko w nagraniu utworu All Day Remix), stworzył muzykę swobodniejszą formalnie, pełną przy tym zgiełku, mroczną w nastroju, w warstwie rytmicznej inspirowaną odgłosami-fabrycznymi, przywołującą pewne skojarzenia z dorobkiem Cabaret Voltaire, Einsturzende Neubauten, Tes Dept., np. Just Like You, We Believe, Where You At Now ?, Crash And Burn i Twitch. Tylko niektóre kompozycje miały w sobie coś ze stylu disco, np. All Day Remix i The Angel.
Pierwszym w pełni dojrzałym dziełem Ministry była płyta The Land of Rape and Honey, nagrana już z Barkerem na miejsce George'a. Nie zmienił się wyraz muzyki grupy - jak poprzednio hałaśliwej, gwałtownej, niepokojącej, zdaniem Jourgensena odzwierciedlającej wszystko co odrażające w ludzkim świecie, nazywanej przez niego „Chaosem przez duże C". Wzbogacony został jednak zakres stosowanych środków.
W niektórych nagraniach, zwłaszcza w The Missing, istotnego znaczenia nabrały partie gitar, oparte na ostro ciętych riffach, rodem jakby ze speed metalu bądź hardcore'u. Tu i ówdzie pojawiły się zdecydowanie rockowe rytmy, np. tło bębnów w Golden Dawn wzorowano na partii Johna ,,Bonzo" Bonhama z nagrania When The Levee Breaks zespołu Led Zeppelin.
 Grupa bardziej pomyłowo niż dotychczas zaczęła tez stosować technikę samplingu, wzbogacając swoją muzykę intrygującymi głosami i dźwiękami [np. w Black wprowadzono przetworzone nagranie muzyki arabskiej), skłaniając się ku estetyce kolażu (np. Destruction). W tym kierunku zmierzała w okresie późniejszym na płytach The Mind Is a Terrible Thing to Taste i The Tapes Of Wrath oraz koncertowej In Case You Didn't Feel Like Showing Up stopniowo dodawała do swej muzyki coraz więcej elementów   jednoznacznie   rockowych o czym świadczyły takie utwory, jak Burning Inside, Thieves, Cannibal Song, Faith Colapsing czy So What. Kulminacją tych dążeń był kolejny album, uznany za jedno z arcydzieł początku lat dziewięćdziesiątych.
Praca nad Psalm 69: The Way to Succeed and the Way to Suck Eggs, głównie w studiu Trax Recorders w Chicago, ale też w Royal Recorders w Lake Geneva w stanie Wisconsin trwała blisko dwa lata. Muzyka grupy nabrała w tym czasie gwałtowności thrashu,speed metalu, hardcore'u, a wrażenie to potęgowały towarzyszące wrzaskom wokalisty oraz agresywnym riffom gitarowym niepokojące efekty dźwiękowe uzyskiwane techniką samplingu.
 Recenzenci pisali, że grupa zbliżyła się do stylu Metalliki, z dodatkiem elementów estetyki The Orb i The Shamen. Najwięcej rockowej brutalności miały Just One Fix, TV II, Hero, Psalm 69.Ale zdecydowanie rockowy charakter otrzymała też np. najwolniejsza kompozycja na płycie Scarecrow, jakby kolejna w dorobku Ministry parafraza When The Levee Breaks Led Zeppelin. Poszczególne utwory wzbogacono
m.in. zdeformowanymi odgłosami fabrycznymi (Grace), powtórzonymi wielokrotnie słowami „New world order" z przemówienia George'a Busha (N.W.O.), wybrany sentencjami z kazania jakiegoś duchownego
i partią chóru kościelnego (Psalm 69).Całość miała demoniczną atmosferę - jeden z muzyków opowiadał później, że grupa otoczyła się podczas sesji, a dokładnie w trakcie nagrywania utworu Jesus Built My Hot Rod,totemami nieodzownymi w kulcie voodoo.

Wydany w 1988 album The Land of Rape and Honey, był wtedy wielkim przełomem dla grupy muzycznej. Jourgensen, już wraz z basistą Paulem Barkerem, który do niedawna był drugą stałą postacią w zespole, ruszył w kierunku metalu. W składzie pojawili się także: William Rieflin, Mike Scaccia, Kevin Ogilvie i Chris Conelly. Płytka osiągnęła wielki sukces na listach przebojów muzyki alternatywnej.

W 1989 ukazał się kolejny album zatytułowany The Mind is a Terrible Thing to Taste. Zespół kontynuował obrany wcześniej kierunek (Jourgensen współpracował w tym czasie z Jello Biafrą, tworząc projekt Lard).

W ciągu następnych kilku lat członkowie zespołu intensywnie zajęli się praca nad side-projektami. Jourgensen, prócz Biafry, współpracował też z Trentem Reznorem, tworząc projekt 1000 Homo DJs oraz Revolting Cocks – dodający do eklektycznej muzyki humorystyczne teksty. W tym czasie członkowie Ministry współpracowali wieloma zespołami, min: Pigface, Cabaret Voltaire, Skinny Puppy, KMFDM, Fugazi.

W 1991 Ministry wkroczyło na listy przebojów z kompozycją Jesus Built my Hot Rod z gościnnym występem Gibbyego Haynesa, wokalisty punkowego projektu muzyczno-happeningowego Butthole Surfers.

14 czerwca 1992 ukazał się album Psalm 69: The Way to Suceed and the Way to Suck Eggs. Podstawę dla niego przygotował singel z Jesus Built my Hotrod, ale także rosnąca popularność Nine Inch Nails. Album ten był najlepiej sprzedającym się krążkiem zespołu, pozwolił Ministry dostać się do mainstreamu i jest uważany za ich najlepsze dzieło. Znalazły się na nim choćby takie utwory jak powstały we współpracy z czołowym pisarzem Beat Generation Williamem Burroughsem ,Just One Fix poruszający temat narkotyków oraz N.W.O. (New World Order), będący protestem przeciw amerykańskiej interwencji w Iraku i w ogóle politykę prezydenta USA George’a Busha Seniora.

W następnych latach zespół napotkał na swojej drodze wiele problemów. Największym były narkotyki, przede wszystkim uzależnienie Jourgensena i Barkera od heroiny. Kolejny album ( Filth Pig ) ukazał się dopiero w 1996. Sample i elektronika ustąpiły miejsca hałaśliwym, dysonansowym partiom gitarowym a automat perkusyjny stanowiący podstawę sekcji rytmicznej na poprzednich albumach został zastąpiony żywą perkusją. Komercyjnie płyta poniosła porażkę, została źle oceniona przez większość krytyków i wzbudziła kontrowersje wśród fanów.

W 1999 roku wydany został album Dark Side of the Spoon, na którym pojawiły się elementy Ministry z lat wczesnej twórczości, czyli elektronika stylizowana na elektro. Płyta została zadedykowana Williamowi Tuckerowi, ex-gitarzyście Ministry, który popełnił samobójstwo.

W 2001 roku z powodu ukąszenia przez jadowitego pająka Jourgensen porzucił narkotyki, co było punktem zwrotnym dla zespołu. W 2003 roku wydany został album Animositisominia, który znacznie bardziej przypominał dokonania zespołu z przełomu lat 80. i 90-tych. W 2003 roku zespół opuścił Paul Barker z przyczyn osobistych.

W 2004 roku rozpoczął się nowy okres twórczości: razem z albumem Houses of the Mole rozpoczęła się trylogia skierowana przeciwko ówczesnemu prezydentowi USA, George W. Bushowi. Muzycznie były to najbardziej agresywne, przypominające thrash metal kompozycje Ministry. Kolejne części trylogii to Rio Grande Blood z 2006 roku oraz The Last Sucker z 2007 roku. W trakcie nagrywania Rio Grande Blood Jourgensen ogłosił, iż po wydaniu następnej płyty Ministry zakończy działalność.

Pod koniec września 2005 odbyła się premiera Rantology, albumu zawierającego remiksy wcześniej wydanych utworów, nowy utwór The Great Satan oraz Bloodlines, kawałek obecny wcześniej na soundtracku z gry Vampire: Bloodlines.

Ostatnie wydawnictwa zespołu to Cover Up zawierająca covery oraz DVD Adios... Puta Madres  z nagraniami z pożegnalnej wówczas trasy koncertowej C-U-LaTour.

15 lipca 2008 w warszawskim klubie Stodoła Ministry zagrało swój pierwszy koncert w Polsce. Jeszcze tego samego roku grupa została rozwiązana.

W 2011 roku grupa wznowiła działalność , zaś w 2012 r. wydała kolejny album Relapse oraz dała szereg koncertów, w tym w Polsce na Przystanku Woodstock. W 2013 roku zespół wydał kolejny album From Beer to Eternity.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
N.W.O.	Ministry	08.1992	49[1]	-	Sire W 0125TE	[written by Al Jourgensen,Paul Barker][produced by Hypo Luxa,Hermes Pan]
The Fall	Ministry	01.1996	53[5]	-	Warner Bros W0328CD	[written by Al Jourgensen,Paul Barker,Bill Rieflin][produced by Hypo Luxa,Hermes Pan]
Lay Lady Lay	Ministry	03.1996	128[1]	-	Warner Bros WO 338	[written by Al Jourgensen,Paul Barker][produced by Hypo Luxa,Hermes Pan]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
With Sympathy	Ministry	06.1983	-	96[14]	Arista 6608	[produced by Vince Ely, Ian Taylor]
Twitch	Ministry	04.1986	-	194[3]	Sire 25 309	[produced by Adrian Sherwood, Alain Jourgensen]
The Land of Rape and Honey	Ministry	11.1988	-	164[4]	Sire 25 799	[gold-US][produced by Hypo Luxa, Hermes Pan, Eddie Echo]
The Mind Is a Terrible Thing to Taste	Ministry	12.1989	-	163[10]	Sire 26 004	[gold-US][produced by Hypo Luxa, Hermes Pan]
Psalm 69: The Way to Succeed and the Way to Suck Eggs	Ministry	08.1992	33[5]	27[36]	Sire 26 727	[platinum-US][produced by Hypo Luxa, Hermes Pan]
Filth Pig	Ministry	02.1996	43[2]	19[10]	Warner 45 838	[produced by Hypo Luxa, Hermes Pan]
Dark Side of the Spoon	Ministry	06.1999	85[2]	92[2]	Warner 47 311	[produced by Hypo Luxa, Hermes Pan]
Animositisomina	Ministry	02.2003	186[1]	157[1]	Sanctuary 84 568	[produced by Hypo Luxa, Hermes Pan]
Houses of the Molé	Ministry	06.2004	138[1]	-	Sanctuary 84678	[produced by Al Jourgensen]
Rio Grande Blood	Ministry	05.2006	-	134[1]	13th Planet 2028620832	[produced by Al Jourgensen]
The Last Sucker	Ministry	09.2007	-	130[1]	13th Planet 2028610812	[produced by Al Jourgensen, Dave Donnelly]
Relapse	Ministry	03.2012	-	193[1]	13th Planet	[produced by Al Jourgensen, Samuel D'Ambruoso]
From Beer to Eternity	Ministry	09.2013	-	140[1]	AFM 462	[produced by Al Jourgensen, Samuel D'Ambruoso]