Marva Hicks

Marva Denise Hicks (ur. 5 maja 1956r - zm. 16 września 2022r) 
była amerykańską piosenkarką R&B i aktorką. Pod koniec lat 80-tych podpisała kontrakt z wytwórnią Polydor, w 1991 roku nagrała swój album zatytułowany po prostu „Ladies of the 80s”, a później występowała w teatrze na Broadwayu i telewizji. 

 

 Hicks urodziła się i dorastała w Petersburgu w stanie Wirginia i studiowała na Uniwersytecie Howarda. Początkowo jako piosenkarka gospel , pod koniec lat 70-tych nagrywała komercyjną muzykę świecką, wydając swój debiutancki singiel „Looking Over My Shoulder” w 1978 roku, zanim została członkinią krótkotrwałego kwintetu Eighties Ladies. Kwintet wydał swój jedyny album „Ladies of the 80s” w 1980 roku, który w całości został wyprodukowany przez Roya Ayersa i Edwina Birdsonga.  

 

W 1991 roku Hicks wydała swój debiutancki album, zatytułowany po prostu „Isle Of Love Before”, i odniosła największy sukces na listach przebojów dzięki singlowi „Never Been in Love Before”, napisanemu i wyprodukowanemu przez Jimmy'ego Scotta. Płyta osiągnęła siódme miejsce na listach przebojów R&B w 1991 roku, a po niej pojawiły się dwa single. 16 lipca 1996 roku wystąpiła jako wokalistka wspierająca Michaela Jacksona podczas darmowego koncertu w amfiteatrze Jerudong Park w Bandar Seri Begawan. Koncert odbył się z okazji pięćdziesiątych urodzin Hassanala Bolkiaha, sułtana Brunei, i uczestniczyła w nim rodzina królewska Brunei. W programie koncertu znalazła się żeńska partia w duecie „I Just Can't Stop Loving You” z Jacksonem. Występowała również jako wokalistka wspierająca podczas trasy koncertowej HIStory World Tour Michaela Jacksona. 

 

Wystąpiła również jako Rafiki w Królu Lwie, dublerka głównej aktorki. Jej inne występy na Broadwayu obejmują musicale „Motown: The Musical” oraz „The Lady and Her Music” Leny Horne. Trzykrotnie zdobyła nagrodę Helen Hayes Award za swoją pracę na scenie.  W telewizji zagrała T'Pel, żonę Tuvoka, w dwóch odcinkach serialu „Star Trek: Voyager”, a także pojawiła się w kilku innych rolach powracających w innych serialach.

 

  Zaśpiewała gospel „There's No Hiding Place Down Here” w odcinku serialu „Babylon 5” zatytułowanym „And the Rock Cried Out, No Hiding Place”.  W 2013 roku Hicks pojawiła się na albumie zespołu Yeah Yeah Yeahs „Mosquito”, występując w ramach Broadway Inspirational Voices na pierwszym singlu „Sacrilege”.

  Zmarła na glejaka wielopostaciowego w Nowym Jorku 16 września 2022 roku w wieku 66 lat.

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Never Been In Love Before	Marva Hicks	02.1991	-	-	Polydor 879 002	[written by Jimmy Scott ][produced by Jimmy Scott][7[17].R&B; Chart]
I Got You Where I Want	Marva Hicks	07.1991	-	-	Polydor 867 276	[written by Kenny Harris, Larry Robinson, Mark Holden][produced by Larry Robinson][77[6].R&B; Chart]
One Good Reason	Marva Hicks	11.1991	-	-	Polydor 865 028	[produced by Nick Martinelli][65[10].R&B; Chart]

Gene Vincent

Pochodził z biednej rodziny, więc po ukończeniu 15 lat musial rozstać się z nauką by podjąć
pracę.Pracował jako palacz na staku handlowym, uczestniczył też w wojnie koreańskiej. Wojna uczyniła z niego kalekę - odniósł bowiem ciężkie obrażenia nogi - chciano ją amputować ale się nie zgodził. Wstawiono mu metalową szynę, która ciągle wywoływała stany zapalne i skazywała go na okrutne cierpienia. Wtedy też, będąc w szpitalu podjął decyzję o związaniu się z show-bussinesem.
 

Mały Vincent wyrastał w otoczeniu muzyki hillbilly. Wcześnie nauczył się grać na gitarze a ponieważ dysponował ładną barwą głosu zawsze mógł liczyć na słuchaczy. W rozgłośni radiowej w Norfolk WCMS w programie radiowym "Country Showtime" Gene śpiewał na żywo własne piosenki.Dwie z nich - Be Bop A Lula i Woman Lowe nagrał na taśmie demonstracyjnej i wysłał do wytwórni Capitol. W konkursie ogłoszonym prze wytwórnię na "drugiego" Presleya zwycięzył 21 letni Eugene Vincent.
Po tym zwycięstwie wytwórnia zainteresował się nagraniami Vincenta i zorganizowała mu sesję nagraniową z udziałem muzykow hillbilly, występujących pod nazwą "The Blue Caps".

 Pierwszy singiel z piosenkami Woman Love i Be Bop A Lula dotarł do 7 miejsca listy bestsellerow. Dostał status złotej płyty. Ten sukces utorował drogę kolejnym utworom : Little Lover, Race With A Devil, She She Little Sheila, Blue Jean Bop, Lotta Lovin. W latach 1956 - 1958 były to szlagiery. Gene dobrze czuł się również w balladach - Over The Rainbow. Występował w programie telewizyjnym Ed Sullivan Show i American Brandstand, zagrał również w filmie The Girl Can’t Help It.
 

Po roku 1958 zaczęło się pasmo niepowodzeń Vincenta na rynku amerykańskim - najpierw rozpadł się jego zespół The Blue Caps, potem zaczęła się zmieniać moda muzyczna. Amerykanie przestawiali się na słodkie melodie i ładne buzie w muzyce. Pojawili się Frankie Avalon, Ricky Nelson, Fabian. Zaś Gene miał ciągle zwyczajny wygląd rockandrollowca, nie wdzięczył się do publiczności, często popijał. Stracił uznanie discjockejów - nie puszczano tak często jego piosenek - więc wystąpiły długi finansowe, w dalszej kolejności przestał płacić podatki więc skreślono go ze związku muzyków. Nie mogąc znależć pracy w USA wyemigrował w 1959 do Wielkiej Brytanii.
 

Anglia przywitała go z sympati± i zrozumieniem. Na lotnisku oczekiwał na niego Jack Good - szef popularnych programów telewizyjnych "Oh, Boy" i "Boy Meets Girl". On właśnie przywrócił blask gwieżdzie Vincenta. Znalazł się znowu w centrum zainteresowania milionów rockandrollowców. Na estradę wchodził zawsze w ciemnej skórze, z wielkim srebrnym medalionem, który dodawał mu odwagi i pewności siebie. Czarny strój artysty kontrastował z białą jak ściana twarzą i nieobecnymi oczami. Dawał znowu bardzo wiele koncertów na których zachowywał się jak dziki kot - obracał sie nagle o 360 stopni, przerzucał chorą nogę nad mikrofonem, rzucał nim.
 

W kwietniu 1960 roku jadąc samochodem z innym piosenkarzem Eddie Cochranem uległ wypadkowi. Eddie zginął na miejscu a Gene trafił z połamanym obojczykiem i ciężkimi ranami głowy do szpitala. Bardzo przeżył śmierć Cochrana - na wiele miesięcy wycofał się z estradowego życia. W 1960 roku zmarła również jego córeczka. Powrócił na rynek dopiero póżniej grając jednak głównie w pubach.  

Vincent zmarł 12 października 1971 roku w wieku 36 lat w wyniku połączenia pęknięcia wrzodu, krwotoku wewnętrznego i niewydolności serca podczas wizyty u ojca w Saugus w Kalifornii. Został pochowany w Eternal Valley Memorial Park w Newhall w Kalifornii. 

Single

Tytu³

Wykonawca

Data wydania

UK

US

Wytwórnia [UK]

Komentarz

Be-Bop-a-Lula / Woman Love

Gene Vincent and Blue Caps

06.1956

16[7]

7[20]

Capitol CL 14599

[written by Tex Davis/Gene Vincent ][produced by Ken Nelson ][piosenka z filmu "The girl can't help it"]

Race With the Devil / Gonna Back Up Baby

Gene Vincent and Blue Caps

10.1956

28[1]

96[1]

Capitol CL 14628

[written by Tex Davis/Gene Vincent ][produced by Ken Nelson ]

Bluejean Bop / Who Slapped John

Gene Vincent and Blue Caps

10.1956

16[5]

-

Capitol CL 14637

[written by Gene Vincent, Hal Levy]

Lotta Lovin' / Wear My Ring

Gene Vincent

08.1957

-

13[19]

Capitol 14763

[written by Bernice Bedwell][produced by Ken Nelson ]

Dance to the Bop / I Got It

Gene Vincent

12.1957

-

23[9]

Capitol 14808

[written by Floyd Edge ][produced by Ken Nelson ]

Wild Cat / Right Here on Earth

Gene Vincent

01.1960

21[6]

-

Capitol 15136

[written by A. Schroeder, W. Gold]

My heart/I've got to get to you yet

Gene Vincent and Blue Caps

03.1960

16[8]

-

Capitol CL 15 115

[written by Johnny Burnette ]

Pistol Packin' Mama/Weeping willow

Gene Vincent and Beat Boys

06.1960

15[9]

-

Capitol CL 15 156

[written by Al Dexter]

She she Little Sheila/Hot dollar

Gene Vincent

06.1961

22[11]

-

Capitol CL 15 202

[written by Hank Ballard]

I'm going home [To see my baby]/Love of a man

Gene Vincent with Sounds Incorporated

09.1961

36[4]

-

Capitol CL 15 215

[written by Bob Bain/Mark Bryan]

EP's

Race with the devil

Gene Vincent

10.1962

19[1]

-

Capitol EAP1 20354

-

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Bluejean Bop!	Gene Vincent and Blue Caps	09.1956	-	16[2]	Capitol 764	[produced by Ken Nelson]
Crazy Times!	Gene Vincent	06.1960	12[2]	-	Capitol T 1342 [UK]	-

Sparklehorse

Sparklehorse był amerykańskim zespołem indie rockowym z Richmond w stanie Wirginia, kierowanym przez wokalistę i multiinstrumentalistę Marka Linkousa. Działał od 1995 roku aż do śmierci Linkousa w 2010 roku. Przed założeniem Sparklehorse, Linkous był frontmanem lokalnych zespołów Johnson Family i Salt Chunk Mary. Tylko jedna piosenka, „Someday I Will Treat You Good”, przetrwała z tych wcześniejszych zespołów i została zagrana przez Sparklehorse. Linkous powiedział, że wybrał nazwę Sparklehorse, ponieważ te dwa słowa dobrze brzmią razem i mogą być luźną metaforą motocykla. Na początku członkami Sparklehorse byli Paul Watson (banjo, kornet, gitara hawajska i gitara elektryczna), Scott Minor (perkusja, organy akordowe, banjo), Johnny Hott (organy Wurlitzera, perkusja, wokal wspierający) i Scot Fitzsimmons (kontrabas). 

 

 Pierwszy album Sparklehorse, Vivadixiesubmarinetransmissionplot (1995), wyprodukowany przez frontmana Cracker Davida Lowery'ego (na płycie wymienionego jako „David Charles”), odniósł skromny sukces w radiu studenckim. W 1996 roku, podczas trasy koncertowej po Europie z Radiohead, krótko po wydaniu albumu, Linkous zażył mieszankę leków przeciwdepresyjnych, valium, alkoholu i heroiny w pokoju hotelowym w Londynie.  Nieprzytomny i z nogami przyciśniętymi pod sobą przez prawie 14 godzin, powstałe nagromadzenie potasu spowodowało zatrzymanie akcji serca na kilka minut po uniesieniu ciała. Następująca operacja niemal spowodowała utratę władzy w obu nogach, w wyniku czego musiał korzystać z wózka inwalidzkiego przez sześć miesięcy i wymagał dializy z powodu ostrej niewydolności nerek. 

 

Good Morning Spider (1998) został nagrany po tym incydencie. Krytycy przypuszczają, że ponury ton albumu został zainspirowany otarciem się Linkousa o śmierć, ale Linkous powiedział, że większość GMS została już napisana. Jedną z piosenek, która powstała w wyniku jego cierpienia, jest „St. Mary”, która jest dedykowana pielęgniarkom w szpitalu o tej samej nazwie w Paddington, gdzie Linkous wracał do zdrowia. W 1999 roku Sparklehorse wystąpił w Horseshoe Tavern w Toronto.  W 2001 roku ukazał się album It's a Wonderful Life, na którym wystąpili Tom Waits, PJ Harvey, Bob Rupe, Nina Persson i Dave Fridmann. Większość utworów Vivadixie... i Spider została nagrana wyłącznie przez Linkousa na jego farmie w Wirginii, ale nowy album był bardziej wspólny. Linkous wyraził zadowolenie z ogólnego brzmienia It's a Wonderful Life, które zostało zrealizowane przez Joela Hamiltona, jednocześnie mówiąc, że wolałby uwzględnić więcej eksperymentalnego i instrumentalnego materiału.

 

  25 września 2006 roku Sparklehorse wydało swój czwarty album, Dreamt for Light Years in the Belly of a Mountain, we współpracy z Danger Mouse, Christianem Fenneszem i Stevenem Drozdem. Album zawierał radiową wersję „Don't Take My Sunshine Away” oraz zremasterowaną wersję „Shade And Honey”, którą Linkous pierwotnie napisał dla Alessandro Nivola do zaśpiewania w filmie Laurel Canyon z 2003 roku, a także praktycznie niezmienioną reedycję „Morning Hollow”, bonusowego utworu na It's a Wonderful Life. W 2008 roku Sparklehorse nagrał cover „Jack's Obsession” z filmu Tima Burtona The Nightmare Before Christmas na oficjalny album kompilacyjny Nightmare Revisited. 

 

W 2009 roku Sparklehorse połączył siły z Danger Mouse i Davidem Lynchem w projekcie Dark Night of the Soul. Corliss i in. (2010) opisał Dark Night of the Soul jako „straszny, piękny, (i)... słodko-gorzki... biorąc pod uwagę przedwczesną śmierć Linkousa”. W 2009 roku Linkous współpracował z artystą muzyki ambientowej Christianem Fenneszem, aby stworzyć In the Fishtank 15, unoszącą się EP-kę eksperymentów i marzycielskich nastrojów. W październiku 2009 roku Linkous wystąpił z Fenneszem podczas europejskiej trasy koncertowej. Linkous popełnił samobójstwo w Knoxville w stanie Tennessee 6 marca 2010 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Someday I Will Treat You Good/Rainmaker	Sparklehorse	02.1996	85[1]	-	Parlophone CDCL 766	[written by Mark Linkous][produced by Mark Linkous,David Charles]
Hammering the Cramps/Spirit Ditch	Sparklehorse	05.1996	91[1]	-	Parlophone CL 770	[written by Mark Linkous][produced by Mark Linkous]
Rainmaker/I Almost Lost My Mind	Sparklehorse	08.1996	61[2]	-	Parlophone CDCLS 777	[written by Mark Linkous][produced by David Charles Lowery]
Sick of Goodbyes/Good Morning Spider	Sparklehorse	10.1998	57[2]	-	Parlophone CDCL 808	[written by David Lowery,Mark Linkous][produced by Mark Linkous]
Please Don't Take My Sunshine Away	Sparklehorse	09.2006	130[2]	-	Capitol/Parlophone	-
Ghost In The Sky / Marigold	Sparklehorse	09.2006	157[1]	-	Parlophone CL 880	[written by Mark Linkous][produced by Mark Linkous]
Knives Of Summertime / Caroline	Sparklehorse	09.2006	157[1]	-	Parlophone CL 881	[written by Mark Linkous][produced by Mark Linkous]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Vivadixiesubmarinetransmissionplot	Sparklehorse	05.1996	58[2]	-	Parlophone CDP 8328162	[produced by Mark Linkous, David Charles]
Good Morning Spider	Sparklehorse	08.1998	30[2]	-	Parlophone 4960142	[produced by Mark Linkous]
It's a Wonderful Life	Sparklehorse	06.2001	49[2]	-	Parlophone 5256162	[produced by Mark Linkous, Dave Fridmann, John Parish]
Dreamt for Light Years in the Belly of a Mountain	Sparklehorse	10.2006	60[1]	-	Parlophone 3709462	[produced by Mark Linkous, Danger Mouse]
Dark Night of the Soul	Sparklehorse	07.2010	32[2]	-	Parlophone 6422742	[produced by Danger Mouse, Sparklehorse]

Mass Production

Mass Production to amerykańska grupa muzyczna funk/disco, najbardziej znana ze swojego hitu z 1979 roku „Firecracker”. Ta dziesięcioosobowa grupa z Norfolk w Wirginii wydała pod koniec lat 70. i na początku 80-tych serię mniejszych hitów R&B. „Firecracker” jest powszechnie błędnie przypisywany zespołowi Brass Construction o podobnej nazwie (i podobnym brzmieniu i stylistyce).
 

W skład zespołu wchodzili Kevin „D'No” Douglas (bas i wokal), James „Otiste” Drumgole (trąbka, flugelhorn, klarnet, flet, piccolo i wokal), Agnes „Tiny” Kelly (wokal prowadzący, wokoder; później zastąpiony przez Dee (DeeDee) Henderson), George Jefferson (puzon), Larry Marshall (wokal prowadzący, trójkąt, perkusja i ksylofon), Gregory „Sagittarius” McCoy (saksofon, tuba, fagot i kazoo), Emmanuel Redding (perkusja,  marimba), Ricardo Williams (wokal prowadzący, perkusja, instrumenty perkusyjne), Tyrone Williams (instrumenty klawiszowe), Rodney Phelps (gitara prowadząca, instrumenty klawiszowe) i LeCoy Bryant (gitara rytmiczna, wokal).

  Phelps opuścił zespół przed nagraniem albumu Masterpiece z 1980 roku, pozostawiając Bryanta z wszystkimi obowiązkami na gitarze. Phelpsa później zastąpił Dan Harris (gitara prowadząca). Harris koncertował z grupą jako niezależny gitarzysta przez kilka lat, po czym opuścił zespół, aby pracować jako muzyk sesyjny nagraniowy. Zespół wkrótce powiększył się do dziesięciu członków, a na początku lat 80-tych na perkusji dołączył Samuel Williams, co pozwoliło Ricardo Williamsowi bardziej skoncentrować się na wokalu. 

 Oprócz „Firecracker”, który późnym latem 1979 roku zajął czwarte miejsce na liście przebojów R&B, inne hity zespołu to „Cosmic Lust”, „Groove Me”, „Shanté” i „Turn Up the Music”. Grupa działała razem przez kilka lat, wydając serię małych hitów, zanim w 1983 roku zdecydowała się na rozwiązanie. W tamtym czasie grupa była tak popularna, że ​​tylko oni wiedzieli o jej rozwiązaniu. Mass Production ponownie połączyło się w większości z oryginalnym składem, jest w trakcie nagrywania nowego materiału i gra koncerty od 2017 roku. Sampl utworu „Firecracker” wykonało 2 Live Crew w ich przebojowym singlu „Me So Horny” z 1989 roku z albumu As Nasty As They Wanna Be .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Welcome To Our World (Of Merry Music)/Just A Song	Mass Production	02.1977	44[3]	68[4]	Cotillion 44 213	[written by T. Williams][produced by Ed A. Ellerbe][32[11].R&B Chart][5[15].Hot Disco/Dance;Atlantic 80 12"]
I Believe In Music/People Get Up	Mass Production	10.1977	-	-	Cotillion 44 221	[written by Ricardo Williams][produced by Ed A. Ellerbe][60[10].R&B Chart][28[3].Hot Disco/Dance;Atlantic 92 12"]
Cosmic Lust/Keep My Heart Together	Mass Production	12.1977	-	-	Cotillion 44 225	[written by Gregory McCoy][produced by Ed A. Ellerbe][92[4].R&B Chart]
Just Wanna Make A Dream Come True (Mass In F Minor)/I Don't Want To Know	Mass Production	05.1978	-	-	Cotillion 44 233	[written by Ricardo Williams][produced by Ed A. Ellerbe, Mass Production][46[13].R&B Chart]
Sky High/Watch Me Do It	Mass Production	08.1978	-	-	Cotillion 44 239	[written by Gregory McCoy, James "Otiste" Drumgole][produced by Ed A. Ellerbe, Mass Production][85[4].R&B Chart]
Can't You See I'm Fired Up/Our Thought (Purity)	Mass Production	03.1979	-	-	Cotillion 44 248	[written by G. McCoy, J. Drumgale][produced by Ed A. Ellerbe, Mass Production ][43[9].R&B Chart]
Firecracker/With Pleasure	Mass Production	06.1979	-	43[10]	Cotillion 44 254	[written by R. Williams][produced by Ed A. Ellerbe, Mass Production][4[21].R&B Chart]
Forever/Angel	Mass Production	03.1980	-	-	Cotillion 45 009	[written by T. Williams][produced by Mass Production][42[11].R&B Chart]
Shanté/Come Back Hot	Mass Production	06.1980	59[4]	-	Cotillion 45 018	[written by T. Williams][produced by Mass Production][49[7].R&B Chart]
I Can't Believe You're Going Away/Diamond Chips	Mass Production	04.1981	-	-	Cotillion 46 011	[written by R. Williams, A. Kelly][produced by Mass Production][90[2].R&B Chart]
Turn Up The Music/Bopp (Instrumental)	Mass Production	05.1981	-	-	Cotillion 46 013	[written by T. Williams, R. Williams][produced by Mass Production][36[13].R&B Chart]
Inner City/Solid Love	Mass Production	04.1982	-	-	Cotillion 47 004	[written by R. Williams][produced by Mass Production][61[7].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Welcome To Our World	Mass Production	01.1977	-	142[10]	Cotillion 9910	[produced by Ed A. Ellerbe]
Believe	Mass Production	08.1977	-	83[9]	Cotillion 9918	[produced by Ed A. Ellerbe]
In The Purest Form	Mass Production	07.1979	-	43[17]	Cotillion 5211	[produced by Ed A. Ellerbe, Mass Production]
Massterpiece	Mass Production	03.1980	-	133[9]	Cotillion 5218	[produced by Ed A. Ellerbe, Mass Production]
Turn Up The Music	Mass Production	05.1981	-	166[6]	Cotillion 5226	[produced by Ed A. Ellerbe, Mass Production]

Benny Blanco

Benny Blanco , właśc. Benjamin Joseph Levin (ur. 8 marca 1988r w Reston) - amerykański producent muzyczny i autor tekstów piosenek. Laureat nagrody Hall David Starlight w 2013 roku od Songwriters Hall of Fame. Pięciokrotny zdobywca nagrody BMI Songwriter of the Year oraz zdobywca nagrody IHeart Radio Producent roku 2017.


Jako producent i autor tekstów Blanco przyczynił się do sprzedaży setek milionów albumów na całym świecie dzięki współpracy z takimi artystami, jak Ed Sheeran, Justin Bieber, Halsey, Katy Perry, Maroon 5, Kesha, Britney Spears, Rihanna, Sia, The Weeknd, Selena Gomez, Adam Lambert, Charlie Puth, Keith Urban, Tory Lanez, Wiz Khalifa, Kanye West, J Balvin i Juice Wrld. Jest także założycielem dwóch wytwórni we współpracy z Interscope Records, Mad Love Records i Friends Keep Secrets.

W lipcu 2018 roku Blanco wydał piosenkę „Eastside” pod własnym nazwiskiem, we współpracy z Halsey i Khalid. Zadebiutował na 9. miejscu na liście Billboard Hot 100. Po „Eastside” nastąpił „I Found You” z Calvinem Harrisem, „Better to Lie” z Jessem i Swae Lee, „Roses” i „Graduation” z Juice Wrldem oraz „Roses” z Brendonem Urie, a on wydał swój pierwszy album nieco później w 2018.

Blanco, Żyd pochodzący z Północnej Wirginii, zaczął od produkcji instrumentali hip-hopowych w swojej sypialni i nagrywania na nich własnych wokali. Jego pierwszy poważny kontakt z muzyką miał miejsce w 1994 roku, kiedy miał 5 lat z „The World Is Yours” i All-4-One na kasetach, co miało duży wpływ na jego wczesne produkcje. Po wczesnych eksperymentach z tworzeniem beatów i nagrywaniem się na swoim boomboxie rapowanie Blanco przykuło uwagę The Source i kierownictwa Columbia Records.

Blanco ostatecznie zapewnił praktykę u producenta Disco D po wielu podróżach do Nowego Jorku z jego domu w Wirginii, aby spotkać się z wytwórniami i producentami.

Mentorem Blanco przez kilka lat był autor piosenek i producent dr Luke, który podpisał kontrakt z Blanco i jego wydawnictwem Prescription Songs. Pod opieką doktora Luke’a Blanco był współproducentem i współautorem wielu piosenek, w tym takich hitów jak „Teenage Dream” Katy Perry, „TiK ToK” Keshy i „Dynamite” Taio Cruz.

W 2008 roku brał udział w pisaniu i produkcji „Circus” Britney Spears (z dr Luke i Claude Kelly). Piosenka osiągnęła trzecie miejsce na liście Billboard Hot 100 i numer jeden w amerykańskim radiu pop i jest jej drugą najlepiej sprzedającą się cyfrową piosenką w Stanach Zjednoczonych, sprzedając ponad 3,2 miliona pobrań od lipca 2016 r. W skali globalnej „Circus” był jednym z 10 najlepiej sprzedających się utworów roku 2009, z 5,5 milionami egzemplarzy cyfrowych sprzedanych w tym roku na całym świecie, według IFPI.

W 2011 roku Blanco napisał i wyprodukował swoje pierwsze hity na listach przebojów bez Dr. Luke’a, wśród nich „Moves Like Jagger” Maroon 5, „Stereo Hearts” Gym Class Heroes i „Don't Trust Me” 3OH!3. W tym samym roku Blanco rozpoczął pracę nad albumem Maroon 5, sprzedającym się platyną, Overexposed i głównym singlem „Payphone” z udziałem Wiz Khalify.

13 czerwca 2013 r. Blanco otrzymał nagrodę Hal David Starlight podczas 44. corocznej ceremonii Songwriters Hall of Fame, zaszczytu przyznawanego młodym artystom, którzy już wywarli wrażenie na przemyśle muzycznym. W swojej mowie akceptacyjnej zażartował: „Wybrali niewłaściwą osobę, jestem w pokoju z ludźmi, którym prawdopodobnie powinienem podawać jedzenie”.

Od tego czasu Blanco zgromadził łącznie 29 piosenek numer jeden i jest rozpoznawany za swoje osiągnięcia z takimi artystami jak Ed Sheeran, Justin Bieber, The Weeknd, Selena Gomez, Ariana Grande, Britney Spears, Lana Del Rey, Miguel, Halsey i Camila Cabello.

W 2014 roku Blanco założył dwie wytwórnie wydawnicze w ramach Interscope Records, Mad Love Records i Friends Keep Secrets. Do tej pory wydawnictwa Mad Love obejmują następujących artystów, z których wielu było początkowo podpisanych z wydawnictwem Blanco Friends Keep Secrets.:

W 2007 roku Blanco połączył siły z raperem z Baltimore, Spank Rockiem, aby wydać Spank Rock i Benny Blanco Are ... Bangers & Cash, wspólną EP dla obu artystów, opartą na 2 samplach Live Crew, które zwróciły uwagę wielu w branży i wywołały znajomości. przyszłym współpracownikom Amandzie Blank i Santigold. EP otrzymała uznanie od Rolling Stone, Pitchfork i nie tylko.

W lipcu 2018 roku Blanco wydał swoją debiutancką piosenkę jako samodzielny artysta solowy, „Eastside” z udziałem Halsey i Khalida, we własnej wytwórni Friends Keep Secrets we współpracy z Interscope Records. Później w 2018 roku wydał drugi, trzeci i czwarty singiel: „I Found You” z Calvinem Harrisem, „Better to Lie” z Jessem i Swae Lee oraz „Roses” z Juice Wrldem z udziałem Brendona Uriego. Jego debiutancki album Friends Keep Secrets został wydany 7 grudnia 2018 roku.

W styczniu 2019 r. Blanco wydał „I Found You / Nilda’s Story” z Calvinem Harrisem i Miguelem w związku z uruchomieniem funduszu The While They Wait Fund na rzecz osób ubiegających się o azyl w Stanach Zjednoczonych, z inicjatywy Brooklyn Defender Services, Refugee and Immigrant Center dla edukacji i usług prawnych oraz American Civil Liberties Union. Piosenka zadebiutowała teledyskiem wyreżyserowanym przez Jake’a Schreiera, podkreślającym historię pewnej kobiety z Hondurasu, Nildy i jej dwuletniego syna Keydena.

W lutym 2019 roku Blanco wydał „I Can’t Get Enough” z Tainy, Seleną Gomez i J Balvinem. 30 sierpnia 2019 roku Blanco wydał wraz z Juice Wrld piosenkę zatytułowaną „Graduation”, ich drugą współpracę po „Roses”.

W październiku 2020 roku Blanco wydał swoją pierwszą współpracę artystyczną z Justinem Bieberem, zatytułowaną „Lonely”.

9 marca 2020 roku Blanco i uznany szef kuchni Matty Matheson zadebiutowali na kanale Benny’ego na YouTube w nowym wspólnym programie kulinarnym, Matty i Benny Eat Out America. Pierwszy odcinek zawierał wizytę za kulisami w programie innego YouTubera Kenny’ego Beatsa „The Cave”, gdzie Benny uczy Matty’ego rapu. Dodatkowe odcinki obejmowały Lil Dicky, Mason Ramsey, Diplo, Laird Hamilton i innych.

16 kwietnia 2020 roku Blanco zadebiutował w telewizji, grając fabularyzowaną wersję siebie w pierwszym oraz drugim sezonie serialu Dave na kanale FXX z Lil Dicky. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Eastside	benny blanco, Halsey & Khalid	07.2018	1[1][48]	9[52]	Interscope USUM 71809132	[4x-platinum-UK][6x-platinum-US][written by Benny Blanco,Ashley "Halsey" Frangipane,Nathan Perez,Khalid Robinson,Ed Sheeran][produced by Andrew Watt,Benny Blanco,Cashmere Cat,Happy Perez]
I Found You	Benny Blanco and Calvin Harris	11.2018	29[12]	-	Columbia/Interscope USUM 71817583	[silver-UK][written by Benny Blanco,Adam Wiles][produced by Benny Blanco,Calvin Harris]
Roses	benny blanco & Juice WRLD Featuring Brendon Urie	01.2019	-	85[6]	Friends Keep Secrets / Interscope 00602577325502	[silver-UK][2x-platinum-US][written by Benjamin Levin,Magnus August Høiberg,Brendon Urie,Nathan Perez,Jarad Higgins][produced by Benny Blanco,Cashmere Cat,Happy Perez]
I Can't Get Enough	benny blanco, Tainy, Selena Gomez & J Balvin	03.2019	42[8]	66[5]	Interscope USUM 71902650	[gold-US][written by Cristina Chiluiza,Jhay Cortez,Marco Masis,Mike Sabath,Benjamin Levin,Selena Gomez,José Osorio][produced by Benny Blanco,Tainy]
Graduation	benny blanco & Juice WRLD	09.2019	88[1]	108[3]	Interscope USUM 71916692	[platinum-US][written by Benjamin Levin, Colleen Fitzpatrick, Jarad Higgins, Josh Deutsch, Magnus August Høiberg, Nathan Perez][produced by Benny Blanco, Cashmere Cat ,Happy Perez]
Lonely	Justin Bieber & benny blanco	10.2020	17[13]	12[20]	Def Jam USUM 72019170	[gold-UK][2x-platinum-US][written by Justin Bieber, Benjamin Levin, Finneas O'Connell][produced by Benny Blanco ,Finneas]
Real Shit	Juice WRLD x benny blanco	12.2020	75[1]	72[1]	Interscope/Republic/XO USUG 12002600	[written by Benjamin Levin, Dylan Brady, Henry Kwapis, Jack Karaszewski ,Jarad Higgins ,Magnus August Høiberg][produced by Benny Blanco, Cashmere Cat, Dylan Brady, Henry Kwapis, Jack Karaszewski][18[1].R&B Chart]
Bad Decisions	benny blanco, BTS & Snoop Dogg	08.2022	53[1]	10[5]	Interscope USUM 72210832	[written by Benjamin Levin ,Calvin Broadus, Jr., Michael Posner, Magnus Høiberg ,Blake Slatkin][produced by Benny Blanco,Cashmere Cat]
Lace It	Juice WRLD, Eminem & benny blanco	12.2023	95[1]	85[4]	Interscope USUG 12303679	[written by Jarad Higgins, Marshall Mathers III, Benjamin Levin, Magnus Høiberg, Nathan Perez, Luis Resto][produced by Benny Blanco, Cashmere Cat, Happy Perez, Lance Nicholas, Luis Resto ,Eminem][21[4].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Friends Keep Secrets	Benny Blanco	12.2018	-	41[34]	Friends Keep Secrets	[platinum-US][produced by Benny Blanco ,watt, Cashmere Cat, Happy Perez, Calvin Harris, Two Inch Punch]