pracę.Pracował jako palacz na staku handlowym, uczestniczył też w wojnie koreańskiej. Wojna uczyniła z niego kalekę - odniósł bowiem ciężkie obrażenia nogi - chciano ją amputować ale się nie zgodził. Wstawiono mu metalową szynę, która ciągle wywoływała stany zapalne i skazywała go na okrutne cierpienia. Wtedy też, będąc w szpitalu podjął decyzję o związaniu się z show-bussinesem.
Mały Vincent wyrastał w otoczeniu muzyki hillbilly. Wcześnie nauczył się
grać na gitarze a ponieważ dysponował ładną barwą głosu zawsze mógł
liczyć na słuchaczy. W rozgłośni radiowej w Norfolk WCMS w programie
radiowym "Country Showtime" Gene śpiewał na żywo własne piosenki.Dwie z nich - Be Bop A Lula i Woman Lowe nagrał na taśmie demonstracyjnej i wysłał do wytwórni Capitol. W konkursie ogłoszonym prze wytwórnię na "drugiego" Presleya zwycięzył 21 letni Eugene Vincent.
Po tym zwycięstwie wytwórnia zainteresował się nagraniami Vincenta i
zorganizowała mu sesję nagraniową z udziałem muzykow hillbilly,
występujących pod nazwą "The Blue Caps".
Pierwszy singiel z piosenkami Woman Love i Be Bop A Lula dotarł do 7 miejsca listy bestsellerow. Dostał status złotej płyty. Ten sukces utorował drogę kolejnym utworom : Little Lover, Race With A Devil, She She Little Sheila, Blue Jean Bop, Lotta Lovin. W latach 1956 - 1958 były to szlagiery. Gene dobrze czuł się również w balladach - Over The Rainbow. Występował w programie telewizyjnym Ed Sullivan Show i American Brandstand, zagrał również w filmie The Girl Can’t Help It.
Po roku 1958 zaczęło się pasmo niepowodzeń Vincenta na rynku
amerykańskim - najpierw rozpadł się jego zespół The Blue Caps, potem
zaczęła się zmieniać moda muzyczna. Amerykanie przestawiali się na
słodkie melodie i ładne buzie w muzyce. Pojawili się Frankie Avalon,
Ricky Nelson, Fabian. Zaś Gene miał ciągle zwyczajny wygląd
rockandrollowca, nie wdzięczył się do publiczności, często popijał.
Stracił uznanie discjockejów - nie puszczano tak często jego piosenek -
więc wystąpiły długi finansowe, w dalszej kolejności przestał płacić
podatki więc skreślono go ze związku muzyków. Nie mogąc znależć pracy w
USA wyemigrował w 1959 do Wielkiej Brytanii.
Anglia przywitała go z sympati± i zrozumieniem. Na lotnisku oczekiwał na
niego Jack Good - szef popularnych programów telewizyjnych "Oh, Boy" i
"Boy Meets Girl". On właśnie przywrócił blask gwieżdzie Vincenta. Znalazł
się znowu w centrum zainteresowania milionów rockandrollowców. Na
estradę wchodził zawsze w ciemnej skórze, z wielkim srebrnym medalionem,
który dodawał mu odwagi i pewności siebie. Czarny strój artysty
kontrastował z białą jak ściana twarzą i nieobecnymi oczami. Dawał znowu
bardzo wiele koncertów na których zachowywał się jak dziki kot -
obracał sie nagle o 360 stopni, przerzucał chorą nogę nad mikrofonem,
rzucał nim.
W kwietniu 1960 roku jadąc samochodem z innym piosenkarzem Eddie Cochranem uległ wypadkowi. Eddie zginął na miejscu a Gene trafił z połamanym obojczykiem i ciężkimi ranami głowy do szpitala. Bardzo przeżył śmierć Cochrana - na wiele miesięcy wycofał się z estradowego życia. W 1960 roku zmarła również jego córeczka. Powrócił na rynek dopiero póżniej grając jednak głównie w pubach.
Vincent zmarł 12 października 1971 roku w wieku 36 lat w wyniku połączenia pęknięcia wrzodu, krwotoku wewnętrznego i niewydolności serca podczas wizyty u ojca w Saugus w Kalifornii. Został pochowany w Eternal Valley Memorial Park w Newhall w Kalifornii.
| Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz | ||||||
| Be-Bop-a-Lula / Woman Love | Gene Vincent and Blue Caps | 06.1956 | 16[7] | 7[20] | Capitol CL 14599 | [written by Tex Davis/Gene Vincent ][produced by Ken Nelson ][piosenka z filmu "The girl can't help it"] | ||||||
| Race With the Devil / Gonna Back Up Baby | Gene Vincent and Blue Caps | 10.1956 | 28[1] | 96[1] | Capitol CL 14628 | [written by Tex Davis/Gene Vincent ][produced by Ken Nelson ] | ||||||
| Bluejean Bop / Who Slapped John | Gene Vincent and Blue Caps | 10.1956 | 16[5] | - | Capitol CL 14637 | [written by Gene Vincent, Hal Levy] | ||||||
| Lotta Lovin' / Wear My Ring | Gene Vincent | 08.1957 | - | 13[19] | Capitol 14763 | [written by Bernice Bedwell][produced by Ken Nelson ] | ||||||
| Dance to the Bop / I Got It | Gene Vincent | 12.1957 | - | 23[9] | Capitol 14808 | [written by Floyd Edge ][produced by Ken Nelson ] | ||||||
| Wild Cat / Right Here on Earth | Gene Vincent | 01.1960 | 21[6] | - | Capitol 15136 | [written by A. Schroeder, W. Gold] | ||||||
| My heart/I've got to get to you yet | Gene Vincent and Blue Caps | 03.1960 | 16[8] | - | Capitol CL 15 115 | [written by Johnny Burnette ] | ||||||
| Pistol Packin' Mama/Weeping willow | Gene Vincent and Beat Boys | 06.1960 | 15[9] | - | Capitol CL 15 156 | [written by Al Dexter] | ||||||
| She she Little Sheila/Hot dollar | Gene Vincent | 06.1961 | 22[11] | - | Capitol CL 15 202 | [written by Hank Ballard] | ||||||
| I'm going home [To see my baby]/Love of a man | Gene Vincent with Sounds Incorporated | 09.1961 | 36[4] | - | Capitol CL 15 215 | [written by Bob Bain/Mark Bryan] | ||||||
| EP's | ||||||||||||
| Race with the devil | Gene Vincent | 10.1962 | 19[1] | - | Capitol EAP1 20354 | - | ||||||
| Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| Bluejean Bop! | Gene Vincent and Blue Caps | 09.1956 | - | 16[2] | Capitol 764 | [produced by Ken Nelson] |
| Crazy Times! | Gene Vincent | 06.1960 | 12[2] | - | Capitol T 1342 [UK] | - |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz