Sandy Stevens, lub po prostu Sandy (prawdziwe nazwisko Sandy Stevenson), urodzona w
1950 roku, to brytyjska piosenkarka i aktorka. Zagrała główną rolę w filmie „Sandy” Michela Nervala, po nagraniu dwóch niezauważonych singli. Na francuskiej scenie muzycznej pojawiła się w 1988 roku z singlem „J'ai faim de toi”, inspirowanym motywem przewodnim kampanii reklamowej Chambourcy i pochodzącym z albumu „Histoires d'amour” .
Sandy Stevens rozpoczęła karierę w 1980 roku i wydała trzy albumy, które przeszły całkowicie niezauważone, zanim osiągnęła sukces. Została zauważona, gdy śpiewała w Félix, paryskim kabarecie przy Rue Mouffetard, akompaniując na perkusji swojemu przyjacielowi Alainowi Briaux. Znana stała się dzięki reklamie jogurtu, w której zmysłowo użyczyła swojego głosu: „Chambourcy, oh yeah”. W obliczu sukcesu kampanii, nagrała bardziej romantyczną wersję o tej samej tematyce: „J'ai faim de toi” . Utwór natychmiast stał się hitem: od 2 do 15 lipca 1988 roku zajmował 1. miejsce na liście Top 50. Singiel wydał Claude Carrère.
Początkowo Sandy Stevens otrzymywała wynagrodzenie jedynie za udział w reklamie jako profesjonalna wokalistka wspierająca. Uznana za artystkę z własnym prawem, mogła następnie korzystać z tantiem z tej piosenki, która często pojawiała się na kompilacjach w latach 80-tych. Utwór ten wywołał jednak napiętą atmosferę między piosenkarką a jej ówczesnym menedżerem, który teoretycznie posiadał wszystkie prawa do piosenek Sandy, ale zrzekł się praw do tej konkretnej piosenki -jedynej, która odniosła sukces! Po „J'ai faim de toi” ten menedżer wydał anglojęzyczny album Sandy (zatytułowany „Lies”) bez przebojowego singla, ale z hasłem „Après j'ai faim de toi...” bez wiedzy Sandy. Jednak „J'ai faim de toi” to nie jedyna francuska piosenka, którą zaśpiewała; zaśpiewała również „Comme je respire”, która nie odniosła większego sukcesu.
|
Single | ||||||
| Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | Fra | US | Wytwórnia [Fra] |
Komentarz |
| J'ai faim de toi | Sandy | 05.1988 | 1[2][22] | - | Carrere 14386 | [written by Pascal Stive,Anne Moustrou][produced by Marc Miller] |

Brak komentarzy:
Prześlij komentarz