Yé-yé

Nurt muzyki pop wywodzący się z początku lat 60-tych z Francji,kanadyjskiego Quebecu i Hiszpanii.
Jego nazwa pochodzi od okrzyku "yeah! yeah!".
Swój początek bierze od radiowego programu "Salut les copains", stworzonego przez Lucien Morisse i gospodarzem którego był Daniel Philippacci, który został po raz pierwszy zaprezentowany na antenie w grudniu 1959.Ten program osiągnął natychmiastowy sukces i jedna z jego części ( "le chouchou de la semaine" / "this week's sweetheart") stał się punktem wyjścia dla większości piosenkarzy yeye. Każdy utwór, który został przedstawiony jako chouchou dochodził do szczytu listy przebojów.Fenomen tego programu był kontynuowany w magazynie o tej samej nazwie publikowanym na rynku prasowym Francji,Niemiec,Hiszpanii i Włoch od 1962r.
 

Nurt yeye był unikalnym zjawiskiem z różnych powodów,po pierwsze był to pierwszy ruch muzyczny w którym główną role odgrywały kobiety,po drugie dotyczył głównie Europy [choć zyskał dużą popularność w Japonii].Dotyczył bardzo młodych dziewczyn,Gall miała 16 lat gdy wydała pierwszy album,17 gdy wygrała konkurs piosenki Eurowizji w Luksemburgu,młodzieńczo naiwnych,których problemy dotyczyły głównie nieszczęśiwej miłości,tak jak w piosence Françoise Hardy "Tous les garçons et les Filles" .
 

Wiodącą rolę wśród div yeye pełniła Sylvie Vartan.Poślubiła gwiazdę rocka Johnny Hallyday'a w 1965r i odbyła tournee po Ameryce i Azji.Dopiero w 1968r odeszła mentalnie od tego stylu nagrywając piosenkę "Jolie poupée" o dziewczynie, która ubolewa nad porzuconymi lalkami po jej dorastaniu.
Choć pochodzący z Francji, ruch yeye przetoczył się przez Europę Zachodnią.Jedną z pierwszych dam rocka we Włoszech w 1959r była Mina.W następnych latach będzie skłaniać się ku piosence środka.Jej rodaczka Rita Pavone jest typowym przykładem nastolatki stylu yeye.W Hiszpanii muzyka yeye skierowana była głównie przeciwko katolicyzmowi i choć przyjęła się tam nieco póżniej to cieszyła się dużym powodzeniem.W 1968r przedstawicielka tego kraju,Massiel wygrała piosenką "La La La" konkurs Eurowizji.
 

Mimo tego,że ten nurt zdominowany został przez dziewczyny,to nie można odmówić ważnej roli kilku mężczyzn,jak chociażby Serge Gainsbourg,który pisał piosenki dla większości wykonawców owego nurtu,wykonawcę romantycznych ballad Michela Polnareffa ["Love please love me"],Jacquesa Dutronc ["La fille du pere Noel"],czy najbardziej znanego przedstawiciela męskiego odłamu yeye,Claude'a François ["Belles, Belles, Belles"].
 

Muzycznie styl inspirował się rock and rollem (wraz ze szczególnym zamiłowaniem do tańca twist) oraz rodzącym się brytyjskim beatem, dodając orkiestrację, „słodkie” wokale, lekkie, żywiołowe melodie i lekkie wpływy jazzu. Serge Gainsbourg, autor piosenek i muzyk chanson, był znany z pisania i aranżacji wielu płyt yé-yé, w szczególności utworów z repertuaru Gall  i Brigitte Bardot (piosenka „Poupée de cire, poupée de son” tej pierwszej wygrała Konkurs Piosenki Eurowizji w 1965 roku). Poza muzyką, gatunek ten był również szeroko reklamowany ze względu na swój wizerunek, który wpłynął na trendy w modzie muzycznej i życiu codziennym, w tym sztuczne rzęsy, mnóstwo szminek i sukienki babydoll, promujące poczucie seksualnej naiwności. Teksty często nie odzwierciedlały słodkiego, niewinnego brzmienia muzyki, zawierając subtelne odniesienia seksualne, czasami rzekomo nieznane śpiewającym artystkom. Inne gwiazdy yé-yé lat 60-tych to Sylvie Vartan, Karina, Rita Pavone, Jacqueline Taïeb i wczesna twórczość Françoise Hardy, a także wokaliści Johnny Hallyday i Claude François. Miało to również fundamentalny wpływ na ogólny klimat muzyki pop w połowie lat 60-tych, w tym wokalistki Sandie Shaw, Marianne Faithfull i Petula Clark. 

 Pod koniec lat 60-tych nurt Yé-yé praktycznie zamarł, choć w kolejnych dekadach przeżył mini-odrodzenie. Podobieństwa do niego łączył Jovem Guarda, brazylijski ruch muzyczny, również inspirowany rock & rollem i beatem, z aranżacjami organowymi i smyczkowymi. Proste, radosne i chwytliwe melodie Yé-yé stanowiły podstawę dla Bubblegum i Sunshine Pop z połowy i końca lat 60-tych, a także były jednym ze składników bogactwa brzmień w Shibuya-kei, gatunku japońskiej muzyki pop z przełomu lat 80. i 90-tych XX wieku.

Yé-yé
Style żródłowe:	R&B,rock and roll,Beat,chanson,jazz,girl groups,traditional pop
żródła kulturowe:	wczesne lata 60-te, Zachodnia i Południowa Europa
Typowe instrumenty :	-
Okres popularności:	lata 60-te i początek 70-tych w Europie
Pochodne formy:	Bubblegum,sunshine pop,Shibuya-keit,wee pop
Subgenres