Les Champions

Les Champions  to francuski zespół rockowy z Paryża. Byli popularni w pierwszej połowie lat 60-tych XX wieku. 

 Zespół został założony przez Eddiego Barclaya i powstał jesienią 1961 roku, aby rzucić wyzwanie zespołowi Les Chats Sauvages, który wspinał się na szczyty list przebojów swoimi hitami, w przeciwieństwie do Les Chaussettes Noires, który był wiodącym francuskim zespołem. Pomimo młodego wieku, wszyscy muzycy zespołu posiadali bardzo solidne zaplecze instrumentalne, a większość z nich opanowała harmonię i teorię muzyki. Ich wykonania wczesnych klasyków rock and rolla świadczyły o doskonałym opanowaniu brzmienia „rockowego”. Mimo to Eddie Barclay nie zdołał doprowadzić do upadku Les Chats Sauvages, zatrudniając ich perkusistę, Willy'ego Lewisa, do założenia Les Champions. Później, w składzie instrumentalnym - uznanym za najlepszy francuski zespół instrumentalny- wyposażonym w sprzęt Gibson Guitar Corporation, ich brzmienie zbliżyło się do brzmienia wielkich zespołów instrumentalnych tamtych czasów, takich jak The Shadows oraz wczesnych zespołów The Surfaris i The Ventures. 

 Pierwotny skład tworzyli: Jean-Claude Chane (Jean-Claude Champon), wokal Claude Ciari, gitara prowadząca Alain Santamaria, gitara rytmiczna Benoît Kaufman, gitara basowa Willy Lewis, perkusja - zapożyczona z utworu „Les Chats Sauvages” Eddiego Barclaya, aby osłabić ich pozycję. Lewis opuścił zespół po ich pierwszym singlu „Le Rock du Bagne”, a jego miejsce zajął Yvon Ouazana. Pod koniec 1962 roku, pomimo talentu muzycznego, sukces w porównaniu z innymi zespołami nie nadchodził zbyt szybko. Jean-Claude Chane opuścił zespół. W 1963 roku Les Champions kontynuowali karierę jako zespół instrumentalny i akompaniujący. Koncertowali m.in. z Vince’em Taylorem i nagrywali z Danyelem Gérardem (płyty „Je” i „America”, oba w 1963 roku). Do ich sławy należy akompaniowanie amerykańskim rockerom Chuckowi Berry’emu na głównej scenie Fête de l’Humanité (Festiwalu Ludzkości) oraz Gene’owi Vincentowi, zwłaszcza podczas jego występu w paryskim Théâtre de l’Étoile w październiku 1962 roku. Claude Ciari opuścił zespół na początku 1964 roku z powodu nieporozumień z Benoîtem Kaufmanem i rozpoczął solową karierę instrumentalną, którą kontynuował aż do osiedlenia się w Japonii, gdzie zastąpił go Jean-Louis Licart  (dawniej członek Les Pirates).  

Zespół, podobnie jak inne francuskie zespoły tamtych czasów (Les Lionceaux czy Les Chaussettes Noires), przyjął format wokalnego combo, podążając za trendem panującym w Anglii. Yvon Ouazana, po wydaniu pierwszego albumu wokalnego w Combo (muzyka) wiosną 1964 roku, opuścił zespół, aby dołączyć do orkiestry Claude'a François. Grupa kontynuowała karierę do końca 1964 roku. W jej skład wchodzili wówczas: Tony Harvey (dawniej członek Play-Boys Vince'a Taylora) na gitarze prowadzącej i wokalu, Alain Santamaria na gitarze rytmicznej i wokalu, Benoit Kaufman na gitarze basowej i wokalu, André Ceccarelli (dawniej członek Les Chats Sauvages) na perkusji. W 1965 roku Dick Rivers dołączył do swojej orkiestry kilku członków z poprzedniego składu zespołu, którym przewodził Jean Tosan, saksofonista Johnny'ego Hallydaya: Benoit Kaufman, Tony Harvey i André Ceccarelli (który występował okazjonalnie). Orkiestra koncertowała, czasami zmieniając nazwę na „Les Champions” (Mistrzowie). Na przykład 11 września 1965 roku wystąpili w belgijskim Braine-L'Alleud, w Ciné-Kursaal, jako „Dick Rivers i jego słynny zespół «Les Champions»”. Byli wyposażeni i grali na gitarach i wzmacniaczach Gibson Guitar Corporation. Claude Ciari pojawił się na „zdjęciu stulecia”, grupie 46 francuskich gwiazd tamtych czasów, zrobionym w kwietniu 1966 roku.

  20 czerwca 2004 roku, w paryskiej Olympii, podczas koncertu „Pionierzy francuskiego rocka -powrót!”, Les Champions ponownie zjednoczyli się w niemal oryginalnym składzie, z Claude'em Ciarim i jego synem, Alainem Santamarią na gitarach i Willym Lewisem na perkusji.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	US	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
Venus En Blue-Jeans (Venus In Blue Jeans)/Fire (L'Enfer)/Let's Dance (Dansons)/Tous Les Deux	Les Champions	11.1962	B1:55[5]	-	Bel Air 211082	[A1:written by G. Aber, C. Carrere, H. Greenfield, N. Sedaka][B1:written by A. Salvet, Jim Lee]
Poupée Brisée/Barcarolle	Les Champions	02.1963	6[22]]	-	Bel Air 121035	[written by G. Aber, Eddie Vartan]
T' Shirt/Colorado/ Le Pas Du Dindon (Let's Turkey Trot)/Galaxie	Les Champions	04.1963	A1:61[5];B1:63[6];B2:98[1]	-	Bel Air 221177	[A1:written by L. Missir][B1:written by G. Aber, C. King, G. Goffin ][B2:written by Cl. Carrere, W. Stanley]
La Longue Marche/1647 Meters G.O.	Les Champions	09.1963	42[11]	-	Bel Air 121041	[written by J. Plante, J.W. Stole, Del Roma]
Le Martien	Les Champions	10.1963	38[9]	-	Bel Air	-
Des Filles Comme Ca (Don't You Dare)/Si Tu M'avais Dit (First Taste Of Love)/Je Comprends Bien (I Understand)/ Pourtant Je T'aime (Promise You'll Tell Her)	Les Champions	01.1964	A2:27[10]	-	Bel Air 211310	[A2:written by D. Kaufman, D. Pomus, P. Spector]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
Pan Dans Le Mille	Les Champions	12.1963	35[1]	-	Bel Air 321 071	-