Z archiwum...rocka : pop

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą pop. Pokaż wszystkie posty

sobota, 13 grudnia 2025

Tracey Thorn

Tracey Thorn (ur. 26 września 1962, we wsi Brookmans Park, na północ od Londynu)- angielska
piosenkarka i autorka piosenek, połowa duetu Everything But The Girl.

W 1984 roku ukończyła filologię angielską na Uniwersytecie w Hull, obecnie mieszka z mężem Benem Wattem (drugą połową duetu EBTG) w północnym Londynie. Para ma trójkę dzieci.
Muzyczną działalność rozpoczęła w grupie Marine Girls (1980-1983), z którą nagrała dwa albumy i wydała kilka singli. W 1982 roku w trakcie studiów poznała Bena Watta, który jako solowy artysta miał kontrakt w tej samej wytwórni (Cherry Red Records) co Thorn. Pierwszy wspólny album Eden wydali w 1984 roku.

Pierwszy solowy mini-album A Distant Shore nagrała w 1982 roku. W 2007 roku wydała swój drugi solowy album Out of the Woods, z którego pochodzi singiel promujący płytę It's All True. W 2010 r. wydała swój trzeci solowy album Love and Its Opposite. Thorn współpracowała z takimi wykonawcami jaki Massive Attack, The Style Council, The Go-Betweens, Working Week oraz ostatnio z Tiefschwarz.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Protection	Massive Attack with Tracey Thorn	01.1995	14[4]	-	Virgin WBRX 6	[written by Andrew Vowles ,Robert Del Naja, Grant Marshall, Tracey Thorn] [produced by Massive Attack, Nellee Hooper]
It's All True	Tracey Thorn	03.2007	75[3]	172	Virgin VST 1932	[written by Tracey Thorn,Darshan Jesrani , Ewan Pearson , Klas-Henrik Lindblad] [produced by Darshan Jesrani , Ewan Pearson , Klas-Henrik Lindblad]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Out of the Woods	Tracey Thorn	03.2007	38[4]	172	Virgin V 3030	[produced by Tracey Thorn,Ewan Pearson,Cagedbaby,Charles Webster,Martin Wheeler,Alex Santos]
Love and Its Opposite	Tracey Thorn	05.2010	51[2]	-	Strange Feeling CD 005FEELV	[produced by Ewan Pearson]
Tinsel and Lights	Tracey Thorn	11.2012	94[1]	-	Strange Feeling CD 007	[produced by Ewan Pearson]
Songs From The Falling	Tracey Thorn	05.2015	96[1]	-	Strange Feeling CD 017	-
Solo: Songs and Collaborations 1982–2015	Tracey Thorn	11.2015	53[1]	-	Caroline CAROLR 24	-
Record	Tracey Thorn	03.2018	15[2]	-	Umade Road ROAD 11	[produced by Ewan Pearson]

sobota, 6 grudnia 2025

Alain Barrière

Alain Barrière, urodzony jako Alain Bellec (18 listopada 1935r w La Trinité-sur-Mer w
Bretanii,zm.18 grudnia 2019r w Carnac w Bretanii), był francuskim piosenkarzem i kompozytorem.

Barrière urodził się jako Alain Bellec, syn handlarza ryb. Początkowo studiował w École des Arts et Métiers, gdzie uzyskał dyplom inżyniera. Oprócz pracy inżynierskiej pisał własne piosenki, a w 1961 roku, pod pseudonimem scenicznym Alain Barrière, wziął udział w konkursie Concours du Coq d'or de la chanson française z piosenką „Cathy”. W następnym roku odniósł swój pierwszy sukces piosenką „Une fille pleurait”.

W 1963 roku wziął udział w Konkursie Piosenki Eurowizji z piosenką „Elle était si jolie”, zajmując piąte miejsce. Utwór odniósł duży sukces we Francji, zarówno w wersji oryginalnej, jak i w coverze Riki Zaraï. Do połowy lat 70-tych napisał kolejne przeboje, takie jak „La Marie Joconde, Ma vie” (1964), „La maison vide” (1965), „Les guinguettes, Toi” (1966), „Lolita, Va” (1967), „Viva Ouagadougou” (1969), „Rien qu'un homme” (1970) i „Si tu ne me revenais pas” (1972).

W 1975 roku odniósł międzynarodowy, europejski sukces dzięki przebojowi „Tu t’en vas”, zaśpiewanemu w duecie z Noëlle Cordier. Z utworami takimi jak „Paris Disco”, „Amoco” (1978) i „I Wanna Be Me” (1979), przyjął niezwykle popularny wówczas styl disco, podobnie jak jego koledzy po fachu, Dalida i Claude François. „Paris Disco” i „Amoco” były jego ostatnimi dużymi hitami na francuskich listach przebojów.

Poza karierą muzyczną nabył nieruchomość w Carnac, gdzie odrestaurował stary zamek (Le Stirwen) i przekształcił go w dyskotekę/restaurację. Nietrafiony projekt doprowadził między innymi do problemów z urzędami skarbowymi, a w 1977 roku wraz z rodziną opuścił Francję na cztery lata, przenosząc się do Stanów Zjednoczonych. Po powrocie wydał nowe piosenki i albumy, takie jak „La mer est là”, ale nie udało mu się odzyskać równowagi. Ponownie opuścił Francję, tym razem na dłuższy czas, i przeniósł się do Quebecu.

Po powrocie do Francji na początku lat 90-tych wydał swój ostatni album studyjny, „Barrière '97”, wraz z kompilacją największych przebojów na płycie CD w 1997 roku. W 2003 roku wycofał się ze sceny muzycznej, ale powrócił w 2005 roku z koncertami, nową płytą z największymi przebojami, autobiografią „Ma Vie” (która zawierała płytę CD z czterema nowymi utworami) i pierwszym DVD. Udało mu się odzyskać część swoich wcześniejszych sukcesów, przynajmniej we Francji i Kanadzie. W kwietniu 2007 roku Barrière dał dwa uznane koncerty w paryskiej Olympii, po raz pierwszy od wielu lat. Jednocześnie został uhonorowany krótkim reportażem we francuskich wiadomościach telewizyjnych, który był również dostępny online.

16 września 2011 roku Barrière pożegnał się ze sceną; Jego ostatni koncert, „Le dernier rendez-vous”, odbył się w Palais des Congrès de Paris. W sumie Barrière sprzedał ponad sześć milionów singli i albumów w samej Francji. W ostatnich latach życia Barrière doznał kilku udarów, ostatni na początku grudnia 2019 roku, przed śmiercią swojej żony Anièce, z którą był żonaty od 1975 roku, na raka. 18 grudnia 2019 roku Barrière zmarł na zawał serca w wieku 84 lat.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	US	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
Les Gens Qui Vont/Une Fille Pleurait/Lisbonne/Juste En Passant	Alain Barrière	01.1962	A2:47[8]	-	RCA 76.514	[A2:written by A. Barriere]
Je Reviendrai D'Al Cantara/Mon Cerisier/La Ballade Des Amours/J'ai Perdu	Alain Barrière	11.1962	A1:79[3]	-	RCA Victor 76.576	[A1:written by A. Barriere]
Elle Êtait Si Jolie/Le Temps D'une Valse/Plus Je T'entends/La Route	Alain Barrière	03.1963	A1:4[41]	-	RCA Victor 86.618 M	[A1:written by A. Barriere]
La Marie Joconde/J'aurais Voulu/Je Ne Sais Pas Trop Pourquoi/Longtemps	Alain Barrière	02.1964	A1:9[2]	-	RCA Victor 86.023 M	[A2:written by A. Barriere]
Ma Vie/Adieu La Belle/Un Ete	Alain Barrière	06.1964	A1:3[44]	-	RCA Victor 86.053	[A1:written by A. Barriere]
Tant/À Nos Amours/La Maison Vide/Chanson	Alain Barrière	01.1962	B1:14[2]	-	RCA 76.514	[B1:written by A. Barriere]
Les Guinguettes/Je Regrette Ce Temps	Alain Barrière	02.1966	A1:9[6]	-	RCA Victor 46.090	[A1:written by A. Barriere]
Toi/Lamento	Alain Barrière	07.1966	A1:15[6]	-	Barclay 60716	[A1:written by A. Barriere]
Lolita/Tu Vois/Ces Quelques Mots/La Chamade	Alain Barrière	03.1967	A1:17[8]	-	Barclay 71144	[A1:written by A. Barriere]
Va/Ca Fait Aimer La Vie/Enfance/Petite Fée	Alain Barrière	07.1967	A1:20[1]	-	Barclay 71179	[A2:written by A. Barriere]
Ma Vie/ Un été	Alain Barrière	12.1967	A1:22[7]	-	RCA Victor 46.032	[A2:written by A. Barriere]
Emporte Moi/Si Ton Coeur Balance/Vous/Pour	Alain Barrière	02.1968	B1:54[9]	-	Barclay 71246	[B1:written by A. Barriere]
Tout Peut Recommencer/Princesse Lointaine/Tout S'en Va (D'apres Le Canon De Pachelbel)	Alain Barrière	08.1968	A1:53[18]	-	Barclay 71290	[A1:written by A. Barriere]
Un Homme S'est Pendu/Pauvre Francois/C'etait Aux Premiers Jours D'avril/Petit Ave Pour Ray	Alain Barrière	11.1968	A1:53[5]	-	Barclay 71302	[A1:written by A. Barriere]
Viva Ouagadougou/Le Chemin De Croix/Ce Qu'il Reste Dans Ta Vie/Depuis Septembre	Alain Barrière	04.1969	A1:19[5]	-	Barclay 71353	[A1:written by A. Barriere]
A Regarder La Mer/Sur Notre Histoire	Alain Barrière	07.1970	A1:32[12]	-	Barclay 61327	[A1:written by A. Barriere]
Rien Qu'un Homme/Borneo	Alain Barrière	11.1970	A1:7[23];A2:30[10]	-	Barclay 61373	[A1&A2:written by A. Barriere]
Comme Un Vieux Morceau De Bois/Notre Monde, Un Jour.	Alain Barrière	12.1971	A1:48[2]	-	Albatros ALB 10.004	[A1:written by A. Barriere]
Le Voyage/Si Tu Ne Revenais Pas	Alain Barrière	01.1972	A2:15[8]	-	Albatros ALB 10.000	[A2:written by A. Barriere]
Et...si c'était l'amour	Alain Barrière & Vanina Michel	04.1972	59[1]	-	Albatros	[ written by A. Barriere]
À coups de nuits/Que c'est long	Alain Barrière	07.1972	13[9]	-	Albatros ALB 10.008	[ written by A. Barriere]
Pour la dernière fois/L'ombre d'un baiser	Alain Barrière	12.1972	A2: 54[2]	-	Albatros ALB 10.010	[A2: written by A. Barriere]
Le Bel Amour/Et Tu Retrouveras Ta Vie	Alain Barrière	07.1973	A1:25[14]	-	Albatros ALB 10.112	[A1:written by A. Barriere]
Séduction 13/Soleil d’oiseau	Alain Barrière	02.1974	72[3]	-	Albatros ALB 10.115	[written by A. Barriere]
Écoute bien, c’est un tango /Il faut danser Marie	Alain Barrière	04.1974	A1:46[4]	-	Albatros ALB 10.116	[A1:written by A. Barriere]
Tu t’en vas/Un poète	Alain Barrière et Noëlle CORDIER	12.1974	A1:2[25]	-	Albatros ALB 10.118	[A1:written by A. Barriere]
Mon improbable amour/Celtina	Alain Barrière	09.1975	A1:62[6]	-	Albatros ALB 10.120	[A1:written by A. Barriere]
Si tu te souviens/Nobody but you	Alain Barrière	05.1976	A1:17[11];A2:40[4]	-	Albatros ALB 10.122	[A1&2:written by A. Barriere]
La terre tournera sans nous/La terre tournera sans nous (instrumental)	Alain Barrière	10.1976	A1:16[8]	-	Albatros ALB 10.124	[A1:written by A. Barriere]
Qu’importe/Un printemps /td>	Alain Barrière	05.1977	A1:52[7]	-	Albatros ALB 10.125	[A1:written by A. Barriere]
Et tu fermes les yeux/Boopie	Alain Barrière	08.1977	A1:17[13]	-	Albatros ALB 10.126	[A1:written by A. Barriere]
Une autre vie/Paris disco	Alain Barrière	07.1978	A:13[11];B:8[3]	-	Albatros ALB 10.127	[A&B:written by A. Barriere]
Amoco/Mon pays	Alain Barrière	12.1978	A :10[11]	-	Albatros ALB 10.128	[A:written by A. Barriere]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
Cathy	Alain Barrière	12.1963	10[1]	-	RCA 130.111	-
A L'Olympia	Alain Barrière	12.1964	15[1]	-	RCA Victor 430.184	[produced by Alain Barrière]
Elle Etait Si Jolie	Alain Barrière	12.1964	10[1]	-	RCA Victor 430.144	-
Bobino 66	Alain Barrière	12.1966	15[1]	-	RCA Victor 431 011	[produced by Alain Barrière]
Toi	Alain Barrière	12.1967	10[1]	-	Barclay B 950.054	-
Alain Barrière	Alain Barrière	12.1968	15[1]	-	Barclay – 80 371	-
Disque D'or	Alain Barrière	04.1968	2[73]	-	RCA FPL1 7244	[produced by Alain Barrière]
Si Je Rêve De Toi	Alain Barrière	02.1968	4[36]	-	RCA Victor	-
Tout Peut Recommencer	Alain Barrière	10.1968	2[25]	-	RCA Victor	-
Angéla	Alain Barrière	11.1969	3[14]	-	Barclay 80.403	-
A Regarder La Mer	Alain Barrière	04.1971	8[32]	-	Barclay 80 424	-
Tu T'en Vas	Alain Barrière	04.1975	2[55]	-	Ariola 89 415	-
Si Tu Te Souviens	Alain Barrière	04.1976	5[40]	-	-	-
Et Tu Fermes Les Yeux	Alain Barrière	09.1977	3[28]	-	Albatros C. 10507	-
Collection - Vol. 1	Alain Barrière	05.1992	4[36]	-	Pense À Moi AB 0105-4	-
Ma Vie	Alain Barrière	11.1997	15[4]	-	-	-
La Compilation Authentique	Alain Barrière	12.2005	10[21]	-	Panorama 3377767187020	-
Chansons françaises	Alain Barrière	10.2007	115[2]	-	Terminal 061906136372	-
La légende - Tournée 2008	Alain Barrière	05.2010	67[14]	-	Panorama	-
Best Of - 3CD	Alain Barrière	01.2011	185[1]	-	Sony 88697743882	-
Album d'or	Alain Barrière	07.2015	123[1]	-	Panorama 37776726762	-
Paroles & musiques	Alain Barrière	12.2019	122[2]	-	Sony 88843057452	-

niedziela, 30 listopada 2025

Victoria Beckham

Victoria Caroline Beckham z domu Adams, OBE (ur. 17 kwietnia 1974 w Hertfordshire w Anglii) -
brytyjska projektantka mody, piosenkarka popowa, autorka piosenek, aktorka, modelka i osobowość telewizyjna. Członkini zespołu Spice Girls. Nagrała także dwa albumy solowe.

Urodziła się w Goffs Oak w hrabstwie Hertfordshire w Anglii. Jest najstarszą córką Anthony’ego i Jacqueline Adamsów, elektronika i gospodyni domowej. Ma dwoje młodszego rodzeństwa: Louise i Christiana.

Ukończyła St. Mary’s High School w Cheshunt i Jason Theatre School w Hoddesdon. W młodości zmagała się z trądzikiem, przez co była wyśmiewana przez rówieśników, co skutkowało niepewnością nastolatki.

Występowała w girlsbandzie Spice Girls pod prawdziwym nazwiskiem lub pod pseudonimem Posh Spice, który inspirowany był drobną budową ciała i ciemną karnacją wokalistki, a także jej powściągliwością. Wraz z Emmą Bunton, Geri Halliwell, Melanie Brown i Melanie Chisholm wydała trzy albumy studyjne i 12 singli oraz odbyła trzy międzynarodowe trasy koncertowe w latach 1996-2000. Pierwszy singiel „Wannabe“ osiągnął międzynarodowy sukces. W zespole odpowiadała również za negocjonowanie warunków kontraktów dla siebie i pozostałych wokalistek. W 1998 zespół się rozpadł.

28 lipca 2007 na konferencji prasowej w Londynie ogłoszono reaktywację zespołu. Każda z piosenkarek miała na powrotnym tournée zarobić 10 mln funtów. 1 grudnia ukazała się składanka Greatest Hits z dwoma nowymi nagraniami. Miesiąc wcześniej na rynek został wypuszczony singiel Headlines (Friendship Never Ends). Dzień po ukazaniu się składanki zespół wyruszył w tournée The Return of the Spice Girls rozpoczęty koncertem w Vancouver w Kanadzie. Trasa zakończyła się 26 lutego 2008 w Toronto w Kanadzie.

31 grudnia 2007 premierę na antenie australijskiej telewizji Fox8 miał film dokumentalny o zespole, w którym wystąpiła Beckham.

W 2012 wystąpiła na zakończeniu Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie z pozostałymi wokalistkami zespołu Spice Girls. W 2012 nadzorowała z członkiniami formacji tworzenie musicalu Viva Forever opartego na karierze Spice Girls.

Po rozpadzie Spice Girls w 1998 rozpoczęła karierę solową. 14 sierpnia 2000 wydała debiutancki solowy singiel „Out of Your Mind”, który osiągnął sukces komercyjny w Wielkiej Brytanii oraz cieszył się uznaniem w całej Europie. 8 lipca 2000 z zespołem True Steppers wystąpiła z tą piosenką na koncercie w Hyde Park w Londynie.

W 2001 wydała książkę autobiograficzną pt. Learning to Fly. 17 września 2001 wydała singiel „Not Such an Innocent Girl” poprzedzający wydany 1 października 2001 album, zatytułowany po prostu Victoria Beckham. Drugą piosenką promującą płytę był utwór „A Mind of Its Own”, który wydała w lutym 2002. Tydzień po premierze singla ogłosiła, że spodziewa się drugiego dziecka, a z powodu ciąży zrezygnowała z wydania planowanych, kolejnych singli („I Wish” i „Like That”), w konsekwencji czego zakończyła współpracę z wytwórnią Virgin Records.

Pod koniec 2002 rozpoczęła współpracę z Telstar Records, z którą we współpracy z Simonem Fullerem podpisała kontrakt na 1,5 mln funtów. W grudniu 2003 wydała podwójny singiel „Let Your Head Go / This Groove”. W kwietniu 2004 wytwórnia Telstar Records popadła w tarapaty finansowe, co przyczyniło się do odwołania planowanego na lato 2004 singla „My Love Is For Real”. W tym samym czasie, ze względu na karierę piłkarską męża, przeprowadziła się do Madrytu, a następnie zaszła w trzecią ciążę, co kolejno odsuwało plany wydania następnych piosenek („Open Your Eyes” i „Should Have Known Better”).

W 2007 w amerykańskich stacjach radiowych pojawiła się nowa wersja piosenki „Full Stop”, którą nagrała z udziałem Nasa, wraz z informacjami o planowanym wydaniu jej na singlu, które jednak również nie doszły do skutku. Ostatecznie ani druga płyta pt. Open Your Eyes, ani eksperymentalne piosenki hiphopowe nagrane w USA (gdzie współpracowała m.in. z Damonem Dashem), nie zostały nigdy oficjalnie wydane.

Od 2008 zajmuje się projektowaniem ubrań, rezygnując jednocześnie z dalszej kariery muzycznej. Pracowała również jako modelka. W 2004 uruchomiła własną kolekcję dodatków DVB Style. Ponadto wypuściła własną kolekcję dżinsów, której głównym sponsorem była firma Rock & Republic, jednak w USA wycofano je ze sprzedaży. W 2006 wydała książkę o modzie pt. That Extra Half an Inch: Hair, Heels and Everything In Between, a rok później ukazała się druga część autobiograficznej książki.

Wystąpiła w trzech reality show: Being Victoria Beckham (2001; poświęcony jej karierze solowej), The Real Beckhams (2003; opisujący jej życie domowe) oraz Victoria Beckham: Coming to America (2007; W 2007, skupiający się wokół jej przeprowadzki z rodziną do USA). Zagrała gościnnie w serialu Brzydula Betty oraz reality show Kreator mody.

4 lipca 1999 wyszła za piłkarza Davida Beckhama, a reportaż z ich ślubu na zamku Luttrelstown w Dublinie zamieścił na swoich łamach magazyn „OK!”, płacąc parze 1 mln funtów za prawa do udokumentowania uroczystości. Mają czwórkę dzieci: trzech synów - Brooklyna Josepha (ur. 4 marca 1999 w Londynie), Romeo Jamesa (ur. 1 września 2002 w Londynie) i Cruza Davida (ur. 20 lutego 2005 w Madrycie) oraz córkę Harper Seven (ur. 10 lipca 2011 w Los Angeles).

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Out of Your Mind	True Steppers and Dane Bowers featuring Victoria Beckham	08.2000	2[27]	-	Nulife 74321782942	[gold-UK][written by Victoria Adams, Dane Bowers, Andy Lysandrou, Johnny Lisners][produced by Johnny Lisners][79[5].R&B; Chart]
Not Such an Innocent Girl	Victoria Beckham	09.2001	6[14]	-	Virgin VSCDT 1816	[written by Steve Kipner, Andrew Frampton][produced by Steve Kipner]
A Mind of Its Own	Victoria Beckham	02.2002	6[8]	-	Virgin VSCDT 1824	[written by Victoria Beckham,Steve Kipner, Andrew Frampton][produced by Steve Kipner,Andrew Frampton]
This Groove/Let Your Head Go	Victoria Beckham	01.2004	3[8]	-	19 Recordings/Moody CDVB 1	[written by Alisha Brooks, David Conley, David Frank, Everett "Jam" Benton, Mic Murphy][produced by Damon Dash, David Conley, David Frank]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Victoria Beckham	Victoria Beckham	10.2001	10[4]	-	Virgin CDV 2942	[produced by Johan Åberg, Peter Biker, Andrew Frampton, David Frank ,Anders Hansson ,Kenneth Karlin ,Steve Kipner ,Jack Kugell, Rhett Lawrence ,Harvey Mason, Jr., Matt Prime, Soulshock]

środa, 26 listopada 2025

Anita Harris

Anita Madeleine Harris (ur. 3 czerwca 1942 r.) to angielska aktorka, piosenkarka i artystka
estradowa. Harris śpiewała z zespołem Cliff Adams Singers przez trzy lata, począwszy od 1961 r., i odniosła wiele sukcesów na listach przebojów w latach 60-tych. Wystąpiła w filmach z serii Carry On: „Follow That Camel” (1967) i „Carry On Doctor” (1967).

Harris urodziła się w Somerset; jej rodzina przeprowadziła się z Midsomer Norton do Bournemouth, gdy miała siedem lat. Wygrała konkurs talentów w wieku trzech lat. Jednak to jej zamiłowanie do łyżwiarstwa figurowego doprowadziło do jej kariery scenicznej: zaczęła jeździć na osiedlowym lodowisku, stając się stałym bywalcem Queens Ice Rink w Londynie. Dostrzeżona przez łowcę talentów krótko przed swoimi szesnastymi urodzinami, otrzymała propozycję jazdy na łyżwach w Paryżu lub wyjazdu do Las Vegas, gdzie miałaby tańczyć w chórze. Przyjęła tę drugą propozycję i zatańczyła w hotelu El Rancho w Las Vegas.„Dawaliśmy trzy koncerty każdego wieczoru, a dwunastego wieczoru mieliśmy wolny wieczór”- powiedziała po latach.

Po powrocie do Wielkiej Brytanii w czerwcu 1959 roku występowała w zespole wokalnym Granadiers, a następnie spędziła trzy lata w zespole Cliff Adams Singers. Była jeszcze nastolatką, gdy menedżer Johna Barry'ego, Tony Lewis, zaproponował jej kontrakt płytowy z EMI w 1961 roku. Swoje pierwsze nagrania nagrała z John Barry Seven, zespołem odnoszącym sukcesy na listach przebojów. Ten pierwszy singiel, będący podwójną stroną A utworów „I Haven't Got You” autorstwa Lionela Barta i „Mr One and Only”, został wydany w październiku 1961 roku, ale nie trafił na listy przebojów. Po ich spotkaniu, podczas przesłuchań do musicalu, Mike Margolis i Harris nawiązali relację zarówno osobistą, jak i zawodową, pobierając się w 1973 roku. Został jej menedżerem i napisał piosenki, które stały się jej drugim i trzecim singlem: „Lies”/„Don't Think About Love” (Vocalion, wrzesień 1964) i „Willingly”/„At Last Love” (Decca, luty 1965).

W styczniu 1965 roku wystąpiła na Festiwalu Muzycznym w San Remo, choć jej duet z Beppe Cardile, „L'amore è partito”, nie dotarł do finału. Zadebiutowała w wytwórni Pye Records w maju 1965 roku albumem „Trains and Boats and Planes”; jednak konkurencyjne wersje autorstwa kompozytora utworu Burta Bacharacha (z wokalem Breakaways) i Billy'ego J. Kramera & the Dakotas przyćmiły jej nagranie. Wydała cztery kolejne albumy w Pye, w tym jedyne widoczne nagranie kompozycji Burta Bacharacha i Hala Davida „London Life”.

W 1966 roku przeniosła się do CBS Records, gdzie jej debiutanckim wydawnictwem był jednocześnie debiutancki album „Somebody's in My Orchard”. Przełom na listach przebojów nastąpił latem 1967 roku wraz z singlem „Just Loving You”, kompozycją Toma Springfielda, którą wokalistka Dusty Springfield zasugerowała bratu Harris po tym, jak obie panie wystąpiły w tym samym odcinku programu Top of the Pops. Nagrany w Olympic Studios podczas sesji wyprodukowanej przez Margolisa z udziałem wirtuoza harmonijki Harry'ego Pitcha, „Just Loving You” został wydany w styczniu 1967 roku, ale nie dotarł do UK Top 50 aż do 29 czerwca 1967 roku. Nawet po osiągnięciu 6. miejsca na liście przebojów 26 sierpnia 1967 roku, „Just Loving You” pozostał w UK Top 40 do końca roku i podobno osiągnął sprzedaż w Wielkiej Brytanii na poziomie 625 000 w ciągu sześciu miesięcy Oprócz zajęcia 18. miejsca na liście przebojów w Irlandii, „Just Loving You” był hitem w Top 10 w Republice Południowej Afryki, gdzie sprzedaż osiągnęła 200 000 egzemplarzy. Płyta została wydana we wrześniu 1967 roku w Stanach Zjednoczonych, gdzie dotarła do 20. miejsca na liście „Easy Listening” w Billboard i zbliżyła się do głównego nurtu listy przebojów Pop „Hot 100”. Płyta nie osiągnęła pozycji wyższej niż 120. na liście przebojów „Bubbling Under”.

W styczniu 1968 roku Harris po raz pierwszy pojawiła się na brytyjskiej liście przebojów, kiedy jej album „Just Loving You” osiągnął 29. miejsce. Utrzymujące się zainteresowanie utworem „Just Loving You” zaowocowało niewielkim wpływem na listy przebojów jej kolejnego singla „The Playground”, wydanego we wrześniu 1967 roku. 28 października 1967 roku osiągnął on szczyt na 46. miejscu, w tym samym tygodniu, w którym „Just Loving You” (który wypadł z pierwszej dwudziestki na 21. miejscu) powrócił do pierwszej dwudziestki na kolejne trzy tygodnie. Jednak singiel z 5 stycznia 1968 roku, będący remakiem standardu „Anniversary Waltz”, przez osiem tygodni utrzymywał się na brytyjskiej liście Top 40, osiągając 21. miejsce. Po tym, jak singiel „We're Going on a Tuppenny Bus Ride” (wydany 17 maja 1968 roku) o włos ominął UK Top 50, jej ostatni występ na listach przebojów zaliczył z wersją „Dream a Little Dream of Me”. Wydana 26 lipca 1968 roku, jej wersja singlowa osiągnęła 33. miejsce w UK Top 50, a wersja Mama Cass Elliot - 11. miejsce.

Trzeci album, Cuddly Toy, ukazał się w 1969 roku. W 2012 roku nagrała jazzową wersję swingową utworu „Fairytale of New York” z Rayem Dorsetem, duet przypisany Mungo Jerry'emu i Anicie Harris. Utwór został wydany wyłącznie jako singiel streamingowy.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Just Loving You/Butterfly With Coloured Wings	Anita Harris	07.1967	6[30]	-	CBS 2724	[written by Tom Springfield][produced by Mike Margolis]
The Playground/B-A-D For Me	Anita Harris	10.1967	46[3]	-	CBS 2991	[written by A. Harris, M. Margolis, A. Tew][produced by Mike Margolis]
Anniversary Waltz/Old Queenie Cole	Anita Harris	01.1968	21[9]	-	CBS 3211	[written by A. Dubin, D. Franklin][produced by Mike Margolis]
Dream A Little Dream Of Me/The Flying Machine	Anita Harris	08.1968	33[8]	-	CBS 3637	[written by Schwandt, Kahn, Andree][produced by Mike Margolis]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Just Loving You	Anita Harris	01.1968	29[5]	-	CBS SBPG 63182	[produced by Mike Margolis]

niedziela, 23 listopada 2025

Pascal Danel

Pascal Danel (ur. Jean-Jacques Pascal; 31 marca 1944r - 25 lipca 2024r) był francuskim piosenkarzem pop i kompozytorem, znanym przede wszystkim z przebojów „La Plage aux romantiques” (1966) i „Kilimandjaro” (1967).

Jean-Jacques Pascal urodził się 31 marca 1944 roku. Jako nastolatek opuścił szkołę, aby dołączyć do wędrownego cyrku jako linoskoczek. Po poważnym upadku, który przerwał jego karierę linoskoczka, w trakcie rekonwalescencji poświęcił się pisaniu piosenek i przyjął pseudonim sceniczny Pascal Danel.

Danel rozpoczął nagrywanie jako piosenkarz w 1962 roku. Po dwóch mniejszych hitach, przebił się utworem „La Plage aux romantiques”, który zajął pierwsze miejsce na listach przebojów we Francji i kilku innych krajach europejskich, a w 1966 roku zdobył status złotej płyty. W następnym roku „Kilimandjaro” odniósł międzynarodowy sukces - osiągnął pierwsze miejsce na listach przebojów, uzyskał status platynowej płyty i został nagrany przez Danela w sześciu językach. Utwór został nagrany ponad 180 razy przez artystów na całym świecie i jest uważany za jeden z najważniejszych francuskich standardów dekady. Danel często nagrywał swój materiał nie tylko po francusku, ale także po włosku, hiszpańsku i japońsku, i koncertował na całym świecie.

W 1972 roku zajął trzecie miejsce na festiwalu piosenki Rose d’Or w Antibes z piosenką „Ton âme”.

Pod koniec lat 60. i 70-tych wydał szereg hitów, w tym kolejny numer 1, „Comme une enfant”, a także kilka singli w pierwszej dziesiątce, choć niektóre jego wydawnictwa radziły sobie skromniej. W 1979 roku „La Plage aux romantiques” powrócił do pierwszej piątki francuskiej listy przebojów; Danel wyruszył w nową trasę koncertową i wydał album koncertowy oraz dodatkowe utwory studyjne. Później, w połowie lat 80-tych, zajął się produkcją telewizyjną i powrócił na listy przebojów w 1989 roku z kompilacją wyprodukowaną przez jego syna, gitarzystę i producenta Jean-Pierre'a Danela, która zdobyła kolejną złotą płytę. Jego ostatni album z nowym materiałem ukazał się w 2000 roku. W latach 2007-2009 Danel wziął udział w dużej trasie koncertowej, towarzysząc kilku ikonom lat 60-tych, dając wyprzedane koncerty w dużych francuskich salach; podobno sprzedano 1 750 000 biletów.

Pascal Danel zmarł 25 lipca 2024 roku w wieku 80 lat.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	Fra	US	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
Je M'En Fous/Hop-La Tu As Vu/Annabella/Devenir Fou	Pascal Danel	12.1965	54[13]	-	AZ EP 1004	[written by J. Albertini, P. Danel]
Te voilà "She’s Not There"/On joue avec son cœur/Plus un sou/On n’a rien à gagner	Noël Deschamps	12.1964	50[11]	-	RCA Victor 86075	[written by Jacques Chaumelle,Rod Argent]
La Plage Aux Romantiques/La Vieux Chene/Pierrot Le Sait/Si Tu Me Suis	Pascal Danel	05.1966	A1:10[21]	-	AZ EP 1027	[A1:written by J. Albertini, P. Danel ]
Kilimandjaro/Jeanne/Les Trois Derniêres Minutes/La Bonne Sociêtê	Pascal Danel	10.1966	A1:3[28]	-	AZ EP 1064	[A1:written by Michel Delancray, Pascal Danel]
Comme Une Enfant/Raconte La Mer/ Mon Ami/Quand Tu Vas, Quand Tu Quittes	Pascal Danel	03.1967	A1:12[17]	-	AZ EP 1108	[A1:written by Michel Delancray, Pascal Danel]
L'Italie/Mon Vieux Tommy/Bonjour Madame La Tendresse/Lorsque Je Partirai	Pascal Danel	03.1968	A1:77[4];B1:72[4]	-	AZ EP 1188	[A1:written by Georges Salem - Pascal Danel][B1:written by Jean Peigné - Pascal Danel]
Pour un amour/Je suis un aventurier	Pascal Danel	08.1971	B:15[11]	-	AZ SG 312	[B:written by Luc Dettome - Georges Chatelain - Pascal Danel]
Mamina/En Amerique	Pascal Danel	01.1972	A1:10[16]	-	AZ SG 348	[A1:written by P. Danel, H. Simille, M. Delancray ]
Si l’on vivait ensemble/La communale de mes dix ans	Pascal Danel	03.1978	B:63[5]	-	AZ CBS CBS 6258	[B:written by C. Carmone - P. Sevran / P. Danel]
La Plage Aux Romantiques/Kilimandjaro	Pascal Danel	11.1979	A1:13[6]	-	AZ SG 736	[A1:written by J. Albertini, P. Danel ]
Et Si On Parttait D'Ici .../Grandeur Nature	Pascal Danel	10.1982	A1:98[1]	-	Flarenasch 721.687	[A1:written by C. Rattelin, P. Danel]

sobota, 15 listopada 2025

Ricky Valance

David Spencer (ur. 10 kwietnia 1936r- zm. 12 czerwca 2020r), znany zawodowo jako
Ricky Valance, był walijskim piosenkarzem pop. Najbardziej znany był z przeboju „Tell Laura I Love Her”, który w 1960 roku sprzedał się w ponad milionie egzemplarzy. Był pierwszym walijskim piosenkarzem, którego przebój dotarł do pierwszego miejsca na brytyjskiej liście przebojów.

Urodzony jako David Spencer w Ynysddu w hrabstwie Monmouthshire w Walii, jako najstarszy z siedmiorga dzieci, śpiewał w chórze kościelnym i pracował w kopalni węgla oraz fabryce, zanim w wieku 17 lat wstąpił do RAF-u.

Rozpoczął karierę muzyczną po odejściu z sił zbrojnych. Występował w lokalnych klubach na północy Anglii jako piosenkarz kabaretowy przez kilka lat, zanim został odkryty przez przedstawiciela A&R EMI, podpisał kontrakt z wytwórnią Columbia należącą do EMI i został zatrudniony przez producenta muzycznego Norrie Paramora. Twierdził, że wybrał pseudonim sceniczny Ricky Valance, ponieważ podobało mu się imię Ricky, i zapożyczył je od trenera na wyścigach konnych; nie był to hołd dla Ritchiego Valensa, jak czasami podawano.

Podczas swojej pierwszej sesji nagraniowej Paramor zasugerował, aby Valance wykonał cover amerykańskiego hitu Raya Petersona „Tell Laura I Love Her”, współtworzonego przez Jeffa Barry'ego. Aranżacją nagrania zajął się Frank Barber.Oryginalna wersja utworu Petersona nigdy nie została wydana w Wielkiej Brytanii, ponieważ Decca Records uznała rockowy utwór o śmierci i tragedii za niesmaczny. BBC odmówiło emisji młodzieżowych piosenek tragicznych, takich jak „Tell Laura I Love Her”, ale dzięki emisji w Radio Luxembourg, Valance został nagrodzony przebojem numer 1 we wrześniu 1960 roku. Valance został w ten sposób pierwszym Walijczykiem, który dotarł na szczyt listy przebojów - Shirley Bassey była pierwszą Walijką z piosenką „As I Love You” w lutym 1959 roku. Płyta była jego jedynym przebojem w Wielkiej Brytanii.

Po zajęciu pierwszego miejsca na brytyjskiej liście przebojów, Valance wystąpił w konkursie A Song For Europe w 1961 roku, mając nadzieję na reprezentowanie Wielkiej Brytanii w zbliżającym się Konkursie Piosenki Eurowizji. Jego piosenka „Why Can't We?” zajęła trzecie miejsce spośród dziewięciu zgłoszeń; zwycięzcą został utwór „Are You Sure?” w wykonaniu The Allisons. Do kolejnych singli należały „Movin' Away” i „Jimmy's Girl”. Sprzedano ponad 100 000 egzemplarzy utworu „Jimmy's Girl”, a „Movin' Away” dotarł do pierwszego miejsca na listach przebojów w Australii i Skandynawii.

Chociaż Valance nadal odnosił sukcesy na arenie międzynarodowej, zmiany w jego gustach muzycznych w połowie lat 60-tych doprowadziły do zerwania kontraktu z wytwórnią Columbia. W 1967 roku śpiewał w Irlandii z zespołem Chessmen, a także podjął się pracy jako aktor i wykonywał muzykę country. W późniejszych latach występował na brytyjskich festiwalach muzyki odrodzeniowej lat 60-tych oraz na statkach wycieczkowych. W 1989 roku odwiedził Nashville, gdzie wystąpił w programie „Nashville Now”, a następnie powrócił tam w 2001 roku, aby nagrać album „One of the Best”. Później, mieszkając w Hiszpanii, kontynuował występy i prowadził lokalny program telewizyjny o tematyce golfowej „Play a Round with Ricky”.

W 2015 roku otrzymał nagrodę Wales Millennium Centre jako pierwszy Walijczyk, którego przebój znalazł się na pierwszym miejscu w Wielkiej Brytanii. W 2017 roku wydał singiel „Welcome Home”, z którego zebrał fundusze dla Muzeum Królewskich Sił Powietrznych.[2] Życie prywatne i śmierć Valance mieszkał w Cabo Roig na obrzeżach Torrevieja na Costa Blanca w Hiszpanii, gdzie regularnie występował.W 2015 roku wraz z żoną przeprowadził się do Skegness w hrabstwie Lincolnshire.

Zmarł w Skegness 12 czerwca 2020 roku. Miał 84 lata i w miesiącach poprzedzających śmierć był hospitalizowany z powodu demencji. Jego pogrzeb odbył się w kościele St. Mary w Goldington w hrabstwie Bedfordshire 13 lipca 2020 roku.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Tell Laura I Love Her/ Once Upon A Time	Ricky Valance	09.1960	1[3][16]	-	Columbia DB 4493	[silver-UK][writenn by Jeff Barry/Ben Raleigh]
Movin' Away/ Lipstick On Your Lips	Ricky Valance	12.1960	-	-	Columbia DB 4543	[writenn by Wise, Weisman]
Jimmy's Girl/ Only The Young	Ricky Valance	01.1961	-	-	Columbia DB 4586	[writenn by Vance, Pockriss]
Why Can't We/ Fisherboy	Ricky Valance	02.1961	-	-	Columbia DB 4592	[writenn by Eric Boswell]
Bobby/ I Want To Fall In Love	Ricky Valance	07.1961	-	-	Columbia DB 4680	[writenn by Jo Davis, B. L. Porter]
I Never Had A Chance/ It's Not True	Ricky Valance	10.1961	-	-	Columbia DB 4725	[writenn by Schroeder, Rabin, Pavey]
Try To Forget Her/ At Times Like These	Ricky Valance	02.1962	-	-	Columbia DB 4787	[writenn by Glasser]
Don't Play No. 9/ Till The Final Curtain Falls	Ricky Valance	07.1962	-	-	Columbia DB 4864	[writenn by Mann, Weil]
Six Boys/ Face The Crowd	Ricky Valance	04.1965	-	-	Decca F 12 129	[writenn by Tarver, Montgomery, Wilson ]

Roch Voisine

Roch Voisine (ur. 26 marca 1963r w Saint-Basile-Edmundston) jako Joseph Armand.
Roch Voisine to kanadyjski kompozytor, muzyk, aktor oraz prezenter radiowy i telewizyjny.Voisine dorastał w Saint-Basile jako syn Zélande Robichaud i Réala Voisine. Ma dwoje rodzeństwa. Uczęszczał do École technique de métiers de Lauzon w prowincji Quebec oraz Polyvalente w Lévis; ukończył naukę w Cégep Limoilou, college'u w Quebecu. W tym czasie kontynuował karierę hokeisty na lodzie, którą musiał porzucić w wieku osiemnastu lat z powodu kontuzji.

W latach 2002-2007 był żonaty z Myriam Saint-Jean. Para ma dwoje dzieci. Od 2012 roku pozostaje w związku z Myriam Chantal, z którą ma córkę

Po skromnych początkach, swój pierwszy hit osiągnął w 1989 roku piosenką „Hélène”. W kolejnych latach odbył udane trasy koncertowe, a jego album „Double” sprzedał się w nakładzie 650 000 egzemplarzy. Szczyt kariery osiągnął w 1992 roku, kiedy jego koncert na Polu Marsowym w Paryżu, przed 75 000 widzów, był transmitowany na żywo przez francuską telewizję (TF1) i obejrzało go 14 milionów widzów. Od tego czasu nadal odnosi sukcesy dzięki trasom koncertowym i albumom. W 2022 roku wystąpił w paryskiej La Cigale.

Podczas Igrzysk Olimpijskich w Vancouver w 2010 roku pracował jako konsultant dla różnych kanałów France Télévisions, komentował ceremonie otwarcia i zamknięcia, a także mecze hokejowe Kanady. Roch Voisin występował na koncertach charytatywnych Les Enfoirés na rzecz Restos du Cœur w 1997, 1999-2002 i 2005 roku. Był ambasadorem UNICEF w 2000 i 2001 roku.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	Fra	Bel	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
Hélène/Ton Blues	Roch Voisine	04.1989	1[9][27]	9[17]	Ariola 112 628	[written by Roch Voisine,Stefan Lessard][produced by Georges Mary]
Pourtant	Roch Voisine	07.1990	3[14]	-	Georges Mary 663 092	[written by Roch Voisine,Marcel Lefèvre]
Avant de partir	Roch Voisine	07.1990	7[21]	-	Georges Mary 663 478	[written by Germain Gauthier,Roch Voisine,Yvan Décary][produced by Georges Mary,Roch Voisine]
La berceuse du petit diable	Roch Voisine	11.1990	3[18]	-	Georges Mary 663 740	[written by Roch Voisine,Yvan Décary][produced by Roch Voisine, André Di Cesare]
Darlin'	Roch Voisine	03.1991	2[19]	-	Georges Mary 114 068	[written by Roch Voisine,Tino Izzo,Yvan Décary,Rosanna Ciciola][produced by Roch Voisine, André Di Cesare]
On The Outside	Roch Voisine	06.1991	10[14]	38[1]	Georges Mary 664 333	[written by Roch Voisine,James Campbell][produced by Roch Voisine, André Di Cesare]
Waiting	Roch Voisine	10.1991	16[10]	-	Georges Mary 114 543	[written by Roch Voisine][produced by Roch Voisine, André Di Cesare]
La promesse	Roch Voisine	02.1992	3[15]	-	Georges Mary 115015	[written by Roch Voisine,Marcel Lefebvre][produced by Roch Voisine, André Di Cesare]
Avec tes yeux Pretty Face/Pretty Face	Roch Voisine	05.1992	3[13]	-	Georges Mary 115282	[written by Roch Voisine,Yvan Décary][produced by Roch Voisine, André Di Césare]
La légende Oochigeas	Roch Voisine	10.1992	4[20]	-	RCA 74321112192	[written by Roch Voisine]
I'll Always Be There	Roch Voisine	09.1993	20[18]	2[19]	Georges Mary 74321 16383 2	[written by Roch Voisine,David Foster][produced by David Foster]
There's No Easy Way	Roch Voisine	02.1994	48[1]	17[10]	Georges Mary	[written by Leo Kay]
Laisse-la rêver/ La légende Oochigeas	Roch Voisine	02.1995	47[1]	-	Georges Mary 74321 25111 2	[written by Roch Voisine,Yvan Décary,Maryse Reynaud][produced by Roch Voisine, André Di Césare]
Je resterai là	Roch Voisine	05.1999	69[8]	-	RCA	[written by Erick Benzi,Canada]
Comme...	Roch Voisine	03.2000	47[8]	-	RV 74321721552	-
Petit Papa Noël	Roch Voisine	12.2000	49[5]	-	RCA	-
Dis-lui	Roch Voisine	03.2002	26[13]	20[6]	RCA 74321 88671 2	[written by Frédéric Kocourek,J. Kapler][produced by Roch Voisine]
Julia	Roch Voisine	10.2002	74[5]	-	RCA 74321 93599 2	[written by J. Kapler][produced by Roch Voisine]
Tant pis	Roch Voisine	02.2004	8[38]	33[3]	RV 82876575772	[written by Claudio Guidetti,Léa Ivanne]
Je l'ai vu	Roch Voisine	11.2004	16[18]	-	RV 82876663942	[written by Léa Ivanne,Bill Ghiglione]
Une femme	Roch Voisine	02.2006	24[11]	-	RCA 82576 740 192	[written by Léa Ivanne,Bill Ghiglione][produced by Guy Tourville]
Hélène	Roch Voisine et Cœur de Pirate	03.2013	72[4]	-	Jive Epic	[written by Roch Voisine,Stéphane Lessard][produced by Roch Voisine, Marc Ouellette]
La belle vie	Dany Brillant - Damien Sargue - Roch Voisine	11.2013	95[2]	-	TF1	[written by Jean Broussolle,Sacha Distel][produced by Sinclair ]
Tout me ramène à toi	Roch Voisine	02.2017	181[1]	-	Smart	[written by Patxi Garat,Benjamin Dantes][produced by Roch Voisine,Jay Lefebvre]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Bel	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
Hélène	Roch Voisine	12.1989	1[2][116]	26[2]	Georges Mary 260 453	[diamond][produced by Luc Gilbert]
Double	Roch Voisine	12.1990	2[70]	-	Georges Mary 353977	[2x-platinum][produced by André Di Cesare, Roch Voisine]
Europe Tour	Roch Voisine	10.1992	2[20]	-	Georges Mary	[platinum][produced by André Di Cesare, Roch Voisine]
I'll Always Be There	Roch Voisine	10.1993	7[15]	-	Georges Mary 74321 16382 2	[2x-gold]
Coup de tête	Roch Voisine	09.1994	2[70]	-	Georges Mary 74321 22490 2	[2x-gold]
Chaque feu...	Roch Voisine	05.1999	9[14]	13[16]	RCA 74321 66257 2	[gold][produced by André Di Cesare, Roch Voisine]
L'album de Noël	Roch Voisine	11.2000	24[7]	29[5]	RCA 74321798892	[gold]
Roch Voisine	Roch Voisine	11.2001	10[22]	24[10]	RCA 74321 88817 2	[gold][produced by Christophe Battaglia,J. Kapler,Marc Pérusse,Roch Voisine]
Je te serai fidèle	Roch Voisine	05.2005	5[87]	11[28]	BMG 82876575592	[2x-gold]
Le Noël de Roch	Roch Voisine	11.2004	63[5]	-	RV International	-
Sauf si l'amour..	Roch Voisine	10.2005	6[63]	11[20]	RCA 82876 740 182	[gold][produced by André Di Cesare, Roch Voisine]
Americana	Roch Voisine	08.2008	3[19]	9[24]	RCA 88697 31475 2	[gold]
AmerIIcana	Roch Voisine	06.2009	9[40]	5[21]	Jive 88697548522	[gold]
Americana III	Roch Voisine	06.2010	18[18]	18[15]	Jive 88697736162	-
Confidences	Roch Voisine	12.2010	72[3]	37[12]	Jive 88697806892	[gold]
Duophonique	Roch Voisine	03.2013	9[14]	85[2]	Jive Epic 88765432012	-
Devant nous	Roch Voisine	04.2017	16[10]	71[2]	RCA 88697 31475 2	[gold]

wtorek, 11 listopada 2025

Vanity Fare

Grupa powstała w połowie lat 60-tych w Kent/W.Brytania,a założyli ją czterej szkolni
koledzy.Początkowo nazywali się The Avengers i mieścili się w nurcie zwanym merseybeat.Występowali w rodzinnym mieście w klubie "Eleven Steps"-odpowiednikiem londyńskiego Cavern Club.Ich menadżerem została Barbara Lee,właścicielka sklepu płytowego.Mimo małego doświadczenia,zespół posiadał coś co zwracało uwagę,a mianowicie dobrze ustawione brzmienie wokalne,będące odpowiednikiem brytyjskiego Beach Boys.Tworzyli je Trevor Brice-vocal,Toney Jarrett-bass i gitarzysta Tony Goulden.

Grupa została zmuszona do nazwy na wskutek istnienia w USA zespołu o tej samej nazwie.Wybrano nazwę Vanity Fare ,a właściwie wybrał ją nowy menadżer Roger Easterby,zaczerpnąwszy ją z powieści Williama Thackeray'a.
W 1968r grupa nagrała piosenkę "I live for the sun",propozycję alternatywną do dominującej wówczas na rynku mody na heavy metal spod znaku Deep Purple,Cream czy Led Zeppelin.Ich następne nagranie "Early in the morning" stało się hitem w W.Brytanii sprzedanym w ilości 1mln egzemplarzy.Wokalnej perfekcji utworów nie towarzyszyło równe wsparcie instrumentalne,stąd dookoptowanie keyboardzisty-Barry Landemana grającego wcześniej w "Kippington Lodge". Jego obecność słychać w kolejnym przeboju grupy Hitchin' a Ride ,który stał się też hitem za Atlantykiem.

Próbowali powtórzyć sukces pierwszej fali brytyjskiego rocka w Stanach Zjednoczonych,występując w prestiżowym Mama Cass Show.Nieudane jednak decyzje menadżera przyniosły tylko występy w małych klubach na wschodnim wybrzeżu.Po powrocie z USA odchodzi z zespołu gitarzysta,a wkrótce po tym perkusista ,który zajął się managementem.Dziurę po gitarzyście błyskawicznie załatał ich kolega z Candy Choir,finezyjny instrumentalista Eddie Wheeler,a nowym perkusistą został członek innego lokalnego zespołu "The Canterbury Tales" [zaczynał w nim karierę Trevor Horn,póżniejszy słynny producent]-Mark Ellen.

Ich następne nagranie,ballada autorstwa Tony McCulaya "Better By Far",mimo powodzenia w radio nie podzieliła sukcesów poprzednich singli.Po nadejściu ery glam rocka na początku lat 70-tych decydują się na działalność w kręgu kabaretu,dając często po 14 występów tygodniowo.Basistę Tony Jaretta w tym czasie zastępuje Bernie Hagley znany z pózniejszych występów w Canterbury Tales.

Piszą i nagrywają na potrzeby europejskiego rynku,ich singiel z taneczną wersją piosenki Carole King-"Will You Still Love Me Tomorrow" sprzedaje się świetnie w Niemczech , Austrii i Skandynawii.Odbywają liczne turnee po tych krajach jeszcze do połowy lat 70-tych.Po krótkim okresie współpracy z zespołem wokalisty i multiinstrumentalisty Phila Kitto,na jego miejsce przychodzi podczas turnee po Izraelu ,Kevin Thompson o podobnych zaletach jak poprzednik.Grupa występuje do dziś ciesząc się niesłabnącą popularnością w całej Europie.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK/US]	Komentarz
I live for the sun/The other side of life	Vanity Fare	08.1968	20[7]	-	Page One POF 075/Page One 21007	[written by R. Henn][produced by Roger Easterby, Des Champ]
Early in the morning/You made me love me	Vanity Fare	07.1969	8[11]	13[12]	Page One POF 142/Page One 21027	[written by Mike Leander/Edward Seago][produced by Roger Easterby, Des Champ]
Hitchin' a ride/Man child	Vanity Fare	12.1969	16[10]	5[22]	Page One POF 158/Page One 21029	[written by Murray, Callender ][produced by Roger Easterby, Des Champ]
[I remember] Summer Morning/Betty Carter	Vanity Fare	08.1970	-	98[2]	Page One POF 100/Page One 21033	[written by M. Kent, J. Arthur][produced by Roger Easterby, Des Champ]

sobota, 8 listopada 2025

Sandy Stevens

Sandy Stevens, lub po prostu Sandy (prawdziwe nazwisko Sandy Stevenson), urodzona w
1950 roku, to brytyjska piosenkarka i aktorka. Zagrała główną rolę w filmie „Sandy” Michela Nervala, po nagraniu dwóch niezauważonych singli. Na francuskiej scenie muzycznej pojawiła się w 1988 roku z singlem „J'ai faim de toi”, inspirowanym motywem przewodnim kampanii reklamowej Chambourcy i pochodzącym z albumu „Histoires d'amour” .

Sandy Stevens rozpoczęła karierę w 1980 roku i wydała trzy albumy, które przeszły całkowicie niezauważone, zanim osiągnęła sukces. Została zauważona, gdy śpiewała w Félix, paryskim kabarecie przy Rue Mouffetard, akompaniując na perkusji swojemu przyjacielowi Alainowi Briaux. Znana stała się dzięki reklamie jogurtu, w której zmysłowo użyczyła swojego głosu: „Chambourcy, oh yeah”. W obliczu sukcesu kampanii, nagrała bardziej romantyczną wersję o tej samej tematyce: „J'ai faim de toi” . Utwór natychmiast stał się hitem: od 2 do 15 lipca 1988 roku zajmował 1. miejsce na liście Top 50. Singiel wydał Claude Carrère.

Początkowo Sandy Stevens otrzymywała wynagrodzenie jedynie za udział w reklamie jako profesjonalna wokalistka wspierająca. Uznana za artystkę z własnym prawem, mogła następnie korzystać z tantiem z tej piosenki, która często pojawiała się na kompilacjach w latach 80-tych. Utwór ten wywołał jednak napiętą atmosferę między piosenkarką a jej ówczesnym menedżerem, który teoretycznie posiadał wszystkie prawa do piosenek Sandy, ale zrzekł się praw do tej konkretnej piosenki -jedynej, która odniosła sukces! Po „J'ai faim de toi” ten menedżer wydał anglojęzyczny album Sandy (zatytułowany „Lies”) bez przebojowego singla, ale z hasłem „Après j'ai faim de toi...” bez wiedzy Sandy. Jednak „J'ai faim de toi” to nie jedyna francuska piosenka, którą zaśpiewała; zaśpiewała również „Comme je respire”, która nie odniosła większego sukcesu.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	Fra	US	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
J'ai faim de toi	Sandy	05.1988	1[2][22]	-	Carrere 14386	[written by Pascal Stive,Anne Moustrou][produced by Marc Miller]

piątek, 7 listopada 2025

Elsa

Elsa Lunghini (ur. 20 maja 1973r), znana pod pseudonimem artystycznym Elsa, to francuska
piosenkarka i aktorka. Pod koniec lat 80-tych była nastoletnią gwiazdą popu. W 1986 roku była najmłodszą piosenkarką, która osiągnęła pierwsze miejsce na francuskich listach przebojów dzięki singlowi „T'en va pas”, a w ciągu dekady sprzedała miliony płyt. Jej album „Elsa”, wydany w 1988 roku, osiągnął status podwójnej platynowej płyty do 1993 roku.

Córka George’a Lunghiniego (aktora, fotografa i autora tekstów) i Christiane Jobert (malarki, a także siostry aktorki Marlène Jobert i Charlesa Joberta, operatora kamery i autora zdjęć). Jest pochodzenia włoskiego ze strony ojca i sefardyjskiego pochodzenia żydowskiego ze strony matki. Jest kuzynką aktorek Evy Green i Josephine Jobert. Lunghini po raz pierwszy wystąpiła w filmie w wieku siedmiu lat, w 1981 roku, w filmie Claude'a Millera „Garde à vue” (z udziałem Romy Schneider). Była najmłodszą artystką, która znalazła się w programie głównym w Olympii, mając 17 lat, w październiku 1990 roku, a także najmłodszą, której przebój znalazł się na pierwszym miejscu listy przebojów Top 50 we Francji. W wieku 13 lat, w 1986 roku, utrzymywała się na pierwszym miejscu przez osiem tygodni dzięki utworowi „T'en va pas” (ścieżka dźwiękowa do filmu „La Femme de ma vie”). Piosenkę skomponował Włoch Romano Musumarra, który współpracował i współprodukował przeboje piosenkarki Jeanne Mas z lat 80-tych. Utwór był hitem we Francji i sprzedawał się w innych krajach Europy z nagraniem w języku angielskim.

Z pomocą ojca muzyka nagrała swój album długogrający „Elsa”. Płyta sprzedała się w ponad 600 000 egzemplarzy, a jej przeboje to takie jak „Quelque chose dans mon cœur” („Coś w moim sercu”), „Jour de neige” („Śnieżny dzień”), „Jamais nous” (z chórkami francuskiego piosenkarza Laurenta Voulzy’ego) („Nigdy nas”), „Un Roman d'amitié” (duet z Glennem Medeirosem) („Przyjacielu, dajesz mi powód”), „À la même heure dans deux ans” („W tym samym czasie za dwa lata”). Wszystkie znalazły się w pierwszej dziesiątce list przebojów. W tamtym czasie Lunghini była jedyną artystką, której cztery pierwsze single znalazły się na pierwszym lub drugim miejscu.

Stała się popularna w prasie młodzieżowej, często porównywanej do Vanessy Paradis.W 1990 roku wydała swój drugi album, „Rien que pour ça” . Piosenki zostały wyprodukowane przez jej ojca, a Elsa napisała muzykę do singla o tym samym tytule. „Rien que pour ça” znalazł się w pierwszej dwudziestce listy przebojów. Ukazały się również dwa inne fragmenty: „Pleure doucement” („Płacz cicho”) i „Qu'est-ce que ça peut lui faire” .

W 1992 roku Lunghini nagrała „Bouscule-moi” , rockowy singiel z bardziej dojrzałymi tekstami. „Bouscule-moi” stał się przebojem. Jej trzeci album nosił tytuł „Douce violence” . W 1996 roku, w wieku 23 lat, napisała i skomponowała swój czwarty album, „Chaque jour est un long chemin” . Sprzedał się w nakładzie 20 000 egzemplarzy. Od 20 do 24 września 2004 roku występowała w Paryżu w klubie Européen. W 2006 roku do sprzedaży trafiły DVD i płyta CD z koncertem. Zagrała w dwóch filmach telewizyjnych: „La mort est rousse” z 2002 roku i „Trois jours en juin” z 2004 roku. Bierze również udział w telewizyjnej kampanii reklamowej jogurtu Danone.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Eur Hot 100	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
T'en va pas	Elsa	12.1986	1[8][27]	17	Carrere 14.092	[gold-Fra][written by Catherine Cohen, Régis Wargnier,Romano Musumarra][produced by Romano Musumarra]
Quelque chose dans mon cœur	Elsa	12.1987	2[24]	7	Georges Mary / Ariola 109 497	[gold-Fra][written by Pierre Grosz, Vincent-Marie Bouvot, Georges Lunghini ][produced by Vincent-Marie Bouvot, Georges Lunghini]
Un roman d'amitié (Friend You Give Me a Reason)	Glenn Medeiros / Elsa	07.1988	1[6][25]	5	Mercury 870 529-7	[gold-Fra][written by Robbie Buchanan, Diane Warren, Didier Barbelivien][produced by Robbie Buchanan]
Jour de neige	Elsa	11.1988	2[20]	9	Georges Mary / Ariola 111 831	[gold-Fra][written by Pierre Grosz ,Vincent-Marie Bouvot, Georges Lunghini][produced by Vincent-Marie Bouvot, Georges Lunghini]
À la même heure dans deux ans	Elsa	04.1989	7[15]	29	Ariola 662 218	[written by Georges Lunghini, Pierre Grosz, Raymond Donnez][produced by Georges Mary Productions]
Jamais nous	Elsa	10.1989	10[18]	41	Ariola 112 305	[silver-Fra][written by Vincent-Marie Bouvot, Georges Lunghini,Didier Barbelivien][produced by Georges Mary Productions, Vincent-Marie Bouvot, Georges Lunghini]
Rien que pour ça	Elsa	10.1990	12[19]	57	Ariola 663'615	[written by Gérard Presgurvic,Elsa Lunghini][produced by Gus Dudgeon]
Pleure doucement	Elsa	03.1991	25[11]	17	Ariola 663'978	[written by Georges Lunghini,Vincent-Marie Bouvot,Thierry Séchan][produced by Gus Dudgeon]
Bouscule-moi	Elsa	10.1992	14[14]	71	Ariola 74321111542	[written by Georges Lunghini,Jacques Duvall,Raymond Donnez][produced by Georges Lunghini, Raymond Donnez]
C'est bientôt la fin	Grégoire / Jenifer / Goldman / Zazie / Alizée / Elsa / Lara / MC Solaar / Le Forestier / Les Enfoirés	03.2012	137[2]	-	UMSM	[written by Dove Attia,William Rousseau,Jean-Pierre Pilot,Vincent Baguian,Rod Janois]
Je suis de celles / Les bals populaires	Nolwenn Leroy / Elsa / Zazie / Lorie	03.2012	104[2]	-	UMSM	[written by Vline Buggy,Michel Sardou,,Jacques Revaux,Bruno Bénabar]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	Fra	Eur	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
Elsa	Elsa	11.1988	6	38	GM / Ariola 259 380	[2x-platinum-Fra][produced by Vincent-Marie Bouvot, Georges Lunghini]
Rien que pour ça	Elsa	09.1990	3	35	Ariola 260 979	[2x-gold-Fra][produced by Gus Dudgeon,Georges Lunghini]
Douce violence	Elsa	09.1992	5	39	Ariola 74321111552	[gold-Fra][produced by Raymond Donnez, Georges Lunghini]
Chaque jour est un long chemin	Elsa	10.1996	33[1]	-	Ariola 74321 40254 2	-
Elsa, l'essentiel 1986–1993	Elsa	03.1997	5	-	EMI 855 759 2	[gold-Fra][produced by Vincent-Marie Bouvot, Raymond Donnez, Gus Dudgeon, Georges Lunghini, Romano Musumarra]
De lave et de sève	Elsa	04.2004	25[8]	-	Mercury 981950-9	-
Connexion Live	Elsa	04.2006	54[5]	-	Universal Music France	-
Elsa Lunghini	Elsa Lunghini	09.2008	25[6]	-	Mercury 531 109-7	-