Neil Young

Ur. 12.11.1945 r. w Toronto w Kanadzie. Po przeprowadzce do Winnipeg, Young rozpoczął dość enigmatyczną karierę muzyczną, głównie jako członek kilku szkolnych zespołów, m.in. The Jades i Classics. Później dołączył do The Squires, których podobieństwo do brytyjskiej grupy The Shadows znalazło swe odbicie w utworach "Aurora" i "The Sultan" autorstwa Younga. W 1965 r. artysta postanowił ruszyć w bardziej folkowym kierunku, występując w Toronto w dzielnicy cyganerii - Yorkville. Na pochodzącej z tamtego okresu taśmie demo znalazła się m.in. wczesna wersja utworu "Sugar Mountain", hymn pochwalny na cześć utraconego dzieciństwa, wydany później na 10 różnych singlach i kompozycja "Don't Pity Me" przypomniana po dziesięciu latach już jako "Don't Cry No Tears".
Wkrótce potem Young dołączył do The Mynah Birds, popowo-soulowej atrakcji, w składzie której pojawił się również Rick James. Formacja jednak dość szybko zakończyła działalność, gdyż James został aresztowany za uchylanie się przed poborem do wojska. Basista zespołu Bruce Palmer towarzyszył Youngowi w jego przeprowadzce do Kalifornii, gdzie połączyli siły ze Stephenem Stillsem i Richie'em Furayem tworząc grupę Buffalo Springfield.
Pobyt Younga w tym zespole przerywany był kilkoma "urlopami", które umożliwiły mu napisanie dwóch doskonałych, nastrojowych kompozycji "Broken Arrow" i "Expecting To Fly", które trafiły na charakteryzujący się niezwykle wyrafinowanym brzmieniem album Neil Young. Mimo że wydawnictwo cierpiało z powodu mało szczęśliwego zmiksowania, które skutecznie stłumiło wokal artysty, znalazło się na nim kilka wspaniałych utworów, wśród których wyróżniały się "The Loner". "The Old Laughing Lady". "I've Been Waiting For You" i "Here We Are In Tears". Doskonale prezentowały się również dwie kompozycje instrumentalne: "Emperor Of Wyoming" autorstwa samego Younga i "String Quartet From Whiskey Boot Hill", napisana i zaaranżowana przez Jacka Nitzsche'ego. Zamykający album utwór "The Last Trip To Tulsa" był zjawiskiem niezwykłym w dorobku artysty, zdradzając silne wpływy twórczości Boba Dylana.
Po ukazaniu się debiutanckiego albumu na rynku, do Younga dołączyli trzej byli członkowie The Rockets: Danny Whitten (gitara), Billy Talbot (bas) i Ralph Molina (perkusja), którzy wspólnie utworzyli zespół Crazy Horse. Album Everybody Knows This Is Nowhere zaprezentował artystę uwolnionego już od wcześniejszej nieśmiałości w prezentowaniu swojego materiału. Szczególnie dwa utwory "Down By The River" i "Cowgirl In The Sand", stały się doskonałym tłem do zaprezentowania chrakterystycznego stylu gry na gitarze Younga. Oprócz nich do jaśniejszych fragmentów płyty zaliczyć należy rzewny utwór "Cinnamon Girl" i niepokojący, przypominający nastrojem requiem "Running Dry", z doskonałą partią Bobby'ego Notkoffa na skrzypcach. Album zacieśnił jeszcze więzy łączące Younga z grupą Crazy Horse, a wspólna trasa potwierdziła siłę nowo nawiązanej współpracy.
W tym samym okresie muzyk zdobył sławę jako jedna czwarta formacji Crosby, Stills, Nash And Young. Tymczasem na jego związku z Crazy Horse pojawiła się poważna rysa, gdyż Whitten coraz bardziej uzależniał się od heroiny. Po nagraniu albumu After The Goldrush doszło co całkowitego zerwania współpracy. Płyta odniosła zasłużony sukces komercyjny, a znalazło się na niej kilka najlepszych kompozycji w karierze muzyka, m.in. utwór tytułowy "Only Love Can Break Your Heart", który trafił do Top 40 amerykańskiej listy przebojów i dynamiczny "Southern Man". Nagrany w 1972 r. mocno komercyjny longplay Harvest, potwierdził wysoką pozycję artysty, pozostając do dziś jego najlepiej sprzedającą się płytą, a pochodzący zeń singel "Heart Of Gold" trafił na szczyt amerykańskich zestawień. Ta dobra passa skończyła się jednak nagle wraz z nagraniem Journey Through The Past. denerwująco introspektywnej ścieżki dźwiękowej do bardzo rzadko pokazywanego autobiograficznego filmu. Nieudane tournće z nową grupą towarzyszącą The Stray Gators pogłębiło jeszcze przepaść pomiędzy artystą a jego publicznością, mimo że album Time Fades Away, zbiór nowych utworów wybranych z koncertów, przywoływał echa dawnej świetności z okresu współpracy z Crazy Horse. Do najlepszych piosenek pochodzących z tej płyty należy bez wątpienia zaliczyć pełną pasji "Last Dance" i doskonałą "Don't Be Denied", opisującą wydarzenia z wczesnej młodości artysty.
Śmierć Whittena i członka obsługi trasy Bruce'a Berry'ego zainspirowały niepokojący album Tonight's The Night, na którym Young dzielił się swoimi bolesnymi uczuciami na tle najsłabszych utworów w swojej dotychczasowej karierze. W "Borrowed Tune" śpiewał o tym, jak zbyt wyczerpany musiał pożyczyć melodię od Rolling Stonesów. a w czasie koncertów prezentował liczne wariacje na temat utworu tytułowego. Jednak ukończony album musiał ustąpić miejsca płycie On The Beach, której wydanie zbiegło się z trasą połączonych ponownie Crosby, Stills. Nash And Young. Płyta On The Beach została początkowo przyjęta bardzo chłodno, a magazyn "Rolling Stone" uznał ją za "najbardziej rozpaczliwe wydawnictwo dziesięciolecia".
Kolejnym artystycznym posunięciem Younga był powrót do dawnych kolegów z Crazy Horse: Talbota, Moliny i nowego gitarzysty Flanka Stampedro, by wraz z nimi zarejestrować album Zuma. Najmocniejszym punktem tego nowego wydawnictwa był bez wątpienia zdominowany przez brzmienie gitary utwór "Cortez The Killer", ale mimo entuzjastycznych recenzji samo wykonanie okazało się w efekcie lepsze niż zaprezentowany na płycie materiał. Inny doskonały utwór - "Like A Hurricane" znalazł się na longplayu American Stars'N'Bars, poza tym raczej dość schematycznym wydawnictwie, na którym zamieszczono dawne, nie wykorzystane nagrania i kilka nowszych, utrzymanych w stylu country kompozycji.
Kierunek ten utrzymano na płycie Comes A Time, najbardziej przystępnej propozycji Younga od czasu nagrania Harvest, którą ubarwiła wokalistka Nicolette Larson. Wykorzystanie instrumentów akustycznych podkreśliło sielską atmosferę albumu, która skłoniła artystę do zamieszczenia na nim własnej wersji bardzo niezwykłego utworu: "Four Strong Winds" z repertuaru Iana Tysona.
Kolejnym przedsięwzięciem Younga był nagrany ponownie przy współpracy muzyków z Crazy Horse, album Rust Never Sleeps. Album ten słusznie uważany jest za najlepsze i najbardziej konsekwentne dzieło w całym dorobku artystycznym Neila Younga. Akustyczny utwór "My My Hey Hey (Out Of The Blue)" i jego elektryczny odpowiednik "Hey Hey, My My (Into The Black)" przedstawiały temat przewodni całości - ulotność zjawiska nazywanego "gwiazdorstwem rockowym". Motyw ten powtarzał "The Thrasher" jeden z najbardziej złożonych utworów muzyka. "Ride My Llama", "Pocahontas" i "Powderfinger" stanowiły niezwykle wartościowe uzupełnienie twórczego dorobku artysty. Przed ukazaniem się na rynku albumu, w kinach pojawił się film pod tym samym tytułem, a wkrótce potem publiczność mogła podziwiać talent Younga na podwójnym albumie koncertowym.
W latach 80. z coraz większym trudem przychodziło przewidzieć kolejne posunięcia artystyczne Neila Younga, gdyż każdy nagrywany przez niego album stanowił zaprzeczenie kierunku podjętego na poprzedniej płycie. Po delikatnym i niedocenionym Hawks And Doves artysta zaproponował przygodę z elektrycznym rhythm'n'bluesem na Re-Ac-Tor, techno-popem na Trans i rockabilly na Everybody's Rock in', by zająć się potem muzyką country Old Ways, hard rockiem Landing On Water i bluesem This Note's For You.
Ostatni z albumów zyskał niespodziewaną sławę, gdy nakręcony do tytułowego utworu wideoklip atakujący związki rocka z potężnymi sponsorami został zakazany przez MTV. Następny album artysty pochodził z porzuconego niegdyś projektu, zatytułowanego roboczo Times Square. Zawierająca 5 utworów płyta Eldorado przywoływała surowe brzmienie Tonight's The Night, ale wydana została tylko w Japonii i Australii. Trzy pochodzące z niej kompozycje pojawiły się potem na albumie Freedom, wielkim artystycznym i komercyjnym sukcesie Younga, który nie tylko zebrał entuzjastyczne recenzje, ale również skutecznie uciszył głosy tych, którzy widzieli w artyście już tylko wielkiego ekscentryka. Album uznano powszechnie za najlepsze dzieło Younga w latach 80., a znalazły się na nim jedne z najbardziej intrygujących tekstów artysty, m.in. "Crime In The City", który to utwór był częścią większej całości " Sixty To Zero".
Tę szczęśliwą passę artysta kontynuował nagrywając znów z udziałem Crazy Horse album Ragged Glory, charakteryzujący się ostrą grą na gitarze, pełnymi ironii tekstami oraz dynamiką i pasją, której z trudem przychodziło dorównać rówieśnikom Younga. W czasie amerykańskiej trasy "Spook The Horse" Youngowi i Crazy Horse towarzyszył nowofalowy zespół Sonic Youth, co potwierdziło tylko sympatię, jaką artysta zawsze darzył pionierów nowych gatunków. Koncertowy album Weld (któremu towarzyszyła eksperymentalna płyta Arc) został przyjęty z uznaniem należnym kolejnemu kamieniowi milowemu w twórczości Younga, który u progu lat 90. cieszył się niezmiennym szacunkiem, utrzymując nieustannie wysoki poziom swej artystycznej działalności.
Potrafił jednak również zaskoczyć i wprawić swoich wielbicieli w prawdziwe zakłopotanie, a jego niechęć do szukania taniej popularność zasługiwała na najwyższe słowa uznania. W 1994 r. głośno mówiło się o przyjaźni i współpracy Younga z członkami zespołu Pearl Jam. Rok później plotki zmaterializowały się w postaci płyty Mirror Ball i wspólnej trasy muzyków. W gronie artystów zajmujących się muzyką rockową, Young pozostaje największym kameleonem. Liczni wielbiciele jego talentu nigdy nie wiedzą, czego mogą się po nim spodziewać, lecz kolejne niezwykłe propozycje artysty witają z niezmiennym uznaniem.

Piosenki na listach przebojów

[solo] HEART OF GOLD Neil Young 03.1972 10[11].UK/1[1][14].US AFTER THE GOLDRUSH Prelude 01.1974 21[18].UK/22[13].US ONLY LOVE CAN BREAK YOUR HEART Elkie Brooks 06.1978 43[5].UK ONLY LOVE CAN BREAK YOUR HEART Mint Juleps 03.1986 62[4].UK AMERICAN DREAM Crosby Stills Nash And Young 01.1989 55[4].UK HARVEST MOON Neil Young 02.1993 36[3].UK THE NEEDLE AND THE DAMAGE DONE Neil Young 07.1993 75[2].UK LONG MAY YOU RUN Neil Young 10.1993 71[2].UK PHILADELPHIA Neil Young 04.1994 62[2].UK A LOT OF LOVE Marti Pellow 11.2003 59[2].UK EXPECTING TO FLY Buffalo Springfield 01.1968 98[2].US ON THE WAY HOME Buffalo Springfield 10.1968 82[3].US CINNAMON GIRL The Gentrys 04.1970 52[12].US CINNAMON GIRL Neil Young & Crazy Horse 06.1970 57[9].US OHIO Crosby Stills Nash And Young 06.1970 14[9].US DOWN BY THE RIVER Brooklyn Bridge 07.1970 91[2].US DOWN BY THE RIVER Buddy Miles 07.1970 68[7].US ONLY LOVE CAN BREAK YOUR HEART Neil Young 10.1970 33[12].US WHEN YOU DANCE I CAN REALLY LOVE Neil Young 04.1971 93[1].US OLD MAN Neil Young 04.1972 31[9].US WAR SONG Neil Young & Graham Nash 07.1972 61[6].US DANCE, DANCE, DANCE The New Seekers 09.1972 84[5].US WALK ON Neil Young 07.1974 69[7].US LOVE IS A ROSE Linda Ronstadt 09.1975 5[15].US LOTTA LOVE Nicolette Larson 11.1978 8[19].US RUST NEVER SLEEPS (HEY HEY, MY MY (INTO THE BLACK) Neil Young & Crazy Horse 10.1979 79[5].US SOUTHERN PACIFIC Neil Young & Crazy Horse 12.1981 70[5].US LITTLE THING CALLED LOVE Neil Young 01.1983 71[6].US ONLY LOVE CAN BREAK YOUR HEART Saint Etienne 03.1992 97[2].US [with Craig Adams/Mick Brown/Wayne Hussey/Simon Hinkler] LIKE A HURRICANE / GARDEN OF DELIGHT The Mission 07.1986 49[5].UK [with Mais/Pete Stanley/Pete Wiggs] ONLY LOVE CAN BREAK YOUR HEART / FILTHY Saint Etienne 07.1990 39[10].UK [with David Crosby/Stephen Stills/Graham Nash] WOODSTOCK Crosby Stills Nash And Young 03.1970 11[11].US [with Stephen Stills] GOT IT MADE Crosby Stills Nash And Young 02.1989 69[8].US [with David Crosby/Graham Nash] MUSIC IS LOVE David Crosby 05.1971 95[1].US [with David Crosby/Stephen Stills/Graham Nash] TELL ME WHY Matthews Southern Comfort 10.1971 99[2].US