Z archiwum...rocka : Soul

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Soul. Pokaż wszystkie posty

sobota, 13 grudnia 2025

Marva Hicks

Marva Denise Hicks (ur. 5 maja 1956r - zm. 16 września 2022r)
była amerykańską piosenkarką R&B i aktorką. Pod koniec lat 80-tych podpisała kontrakt z wytwórnią Polydor, w 1991 roku nagrała swój album zatytułowany po prostu „Ladies of the 80s”, a później występowała w teatrze na Broadwayu i telewizji.

Hicks urodziła się i dorastała w Petersburgu w stanie Wirginia i studiowała na Uniwersytecie Howarda. Początkowo jako piosenkarka gospel , pod koniec lat 70-tych nagrywała komercyjną muzykę świecką, wydając swój debiutancki singiel „Looking Over My Shoulder” w 1978 roku, zanim została członkinią krótkotrwałego kwintetu Eighties Ladies. Kwintet wydał swój jedyny album „Ladies of the 80s” w 1980 roku, który w całości został wyprodukowany przez Roya Ayersa i Edwina Birdsonga.

W 1991 roku Hicks wydała swój debiutancki album, zatytułowany po prostu „Isle Of Love Before”, i odniosła największy sukces na listach przebojów dzięki singlowi „Never Been in Love Before”, napisanemu i wyprodukowanemu przez Jimmy'ego Scotta. Płyta osiągnęła siódme miejsce na listach przebojów R&B w 1991 roku, a po niej pojawiły się dwa single. 16 lipca 1996 roku wystąpiła jako wokalistka wspierająca Michaela Jacksona podczas darmowego koncertu w amfiteatrze Jerudong Park w Bandar Seri Begawan. Koncert odbył się z okazji pięćdziesiątych urodzin Hassanala Bolkiaha, sułtana Brunei, i uczestniczyła w nim rodzina królewska Brunei. W programie koncertu znalazła się żeńska partia w duecie „I Just Can't Stop Loving You” z Jacksonem. Występowała również jako wokalistka wspierająca podczas trasy koncertowej HIStory World Tour Michaela Jacksona.

Wystąpiła również jako Rafiki w Królu Lwie, dublerka głównej aktorki. Jej inne występy na Broadwayu obejmują musicale „Motown: The Musical” oraz „The Lady and Her Music” Leny Horne. Trzykrotnie zdobyła nagrodę Helen Hayes Award za swoją pracę na scenie. W telewizji zagrała T'Pel, żonę Tuvoka, w dwóch odcinkach serialu „Star Trek: Voyager”, a także pojawiła się w kilku innych rolach powracających w innych serialach.

Zaśpiewała gospel „There's No Hiding Place Down Here” w odcinku serialu „Babylon 5” zatytułowanym „And the Rock Cried Out, No Hiding Place”. W 2013 roku Hicks pojawiła się na albumie zespołu Yeah Yeah Yeahs „Mosquito”, występując w ramach Broadway Inspirational Voices na pierwszym singlu „Sacrilege”.

Zmarła na glejaka wielopostaciowego w Nowym Jorku 16 września 2022 roku w wieku 66 lat.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Never Been In Love Before	Marva Hicks	02.1991	-	-	Polydor 879 002	[written by Jimmy Scott ][produced by Jimmy Scott][7[17].R&B; Chart]
I Got You Where I Want	Marva Hicks	07.1991	-	-	Polydor 867 276	[written by Kenny Harris, Larry Robinson, Mark Holden][produced by Larry Robinson][77[6].R&B; Chart]
One Good Reason	Marva Hicks	11.1991	-	-	Polydor 865 028	[produced by Nick Martinelli][65[10].R&B; Chart]

środa, 10 grudnia 2025

Little Milton

James Milton Campbell Jr. (ur. 7 września 1934r - zm. 4 sierpnia 2005),
lepiej znany jako Little Milton, był amerykańskim wokalistą bluesowym i gitarzystą, najbardziej znanym z przeboju R&B „We're Gonna Make It” . Do jego innych hitów należą „Baby, I Love You”, „Who's Cheating Who?” i „Grits Ain't Groceries (All Around The World)”.

Urodzony w delcie Missisipi, Milton rozpoczął karierę nagraniową w 1953 roku w Sun Records, a następnie przeniósł się do St. Louis i w 1958 roku współtworzył Bobbin Records. Dopiero podpisanie kontraktu z Checker Records przyniosło mu sukces na listach przebojów. Milton nagrywał również dla takich wytwórni jak Meteor, Stax, Glades, Golden Ear, MCA i Malaco. Milton został wprowadzony do Galerii Sław Bluesa w 1988 roku.

Milton urodził się jako James Milton Campbell Jr. 7 września 1934 roku w Inverness w stanie Missisipi.Wychowywał się w Greenville w stanie Missisipi, w rodzinie farmera i lokalnego muzyka bluesowego. W wieku dwunastu lat był już muzykiem ulicznym, na którego twórczość największy wpływ miał T-Bone Walker i jego współcześni bluesmani i rock and rollowcy Na początku lat 50-tych dołączył do Rhythm Aces, trzyosobowego zespołu, który grał w całym obszarze delty Missisipi. Jednym z członków był Eddie Cusic, który nauczył Miltona gry na gitarze. W 1951 roku Milton nagrał kilka utworów z akompaniamentem pianisty Willie Love'a dla wytwórni Trumpet Records. W 1953 roku, będąc jeszcze nastolatkiem i grając w lokalnych barach, został odkryty przez Ike'a Turnera, który był łowcą talentów Sama Phillipsa w Sun Records. Milton podpisał kontrakt z wytwórnią i nagrał kilka singli. Żaden z nich nie przebił się do radia ani nie sprzedał się dobrze w sklepach płytowych, więc Milton opuścił wytwórnię Sun w 1955 roku.

Przez kolejne dwa lata wydawał single w Meteor Records, filii Modern Records. W 1958 roku Milton przeprowadził się do East St. Louis i założył w St. Louis wytwórnię Bobbin Records, która ostatecznie podpisała umowę dystrybucyjną z Chess Records Leonarda Chessa. Jako producent muzyczny, Milton pomógł sławę takim artystom jak Albert King i Fontella Bass, jednocześnie po raz pierwszy doświadczając własnego sukcesu.[ Po kilku mniejszych formatach i regionalnych hitach, jego singiel z 1962 roku, „So Mean to Me”, trafił na listę Billboard R&B, ostatecznie osiągając 14. miejsce. Po krótkiej przerwie związanej z trasą koncertową, zarządzaniem innymi zespołami i nagrywaniem nowego materiału, powrócił do muzyki w 1965 roku z bardziej dopracowanym brzmieniem, podobnym do tego, jakie prezentował B.B. King. Po źle przyjętym „Blind Man” (R&B: 86. miejsce), wydał dwa kolejne przeboje. Pierwszy, „We're Gonna Make It”, przesiąknięty bluesem soul, znalazł się na szczycie listy R&B i trafił do Top 40 stacji radiowych, formatu zdominowanego wówczas głównie przez białych artystów. Po utworze wydał przebój R&B „Who's Cheating Who?”, który zajął 4. miejsce. Wszystkie trzy utwory znalazły się na jego albumie „We're Gonna Make It”, wydanym latem tego samego roku.

Utwór Miltona „Let Me Down Easy” został nagrany przez Spencer Davis Group na płycie The Second Album (1965), ale jego autorstwo nie zostało na niej wymienione. Sam wydał singiel z tego utworu w 1968 roku w wytwórni Checker. Został on również wybrany przez Ettę James jako ostatni utwór na jej ostatnim albumie The Dreamer w 2011 roku.

Pod koniec lat 60-tych Milton wydał wiele umiarkowanie udanych singli, ale kolejny album ukazał się dopiero w 1969 roku. Na płycie Grits Ain't Groceries znalazł się jego przebój o tym samym tytule, a także „Just a Little Bit” i „Baby, I Love You”. Wraz ze śmiercią Leonarda Chessa w tym samym roku, dystrybutor Miltona, Checker Records, popadł w chaos, a Milton dołączył do wytwórni Stax dwa lata później. Dodając do swoich utworów złożoną orkiestrację, Milton osiągnął przeboje takie jak „That's What Love Will Make You Do” i „What It Is” ze swojego albumu koncertowego „What It Is: Live at Montreux”.

Wystąpił w filmie dokumentalnym „Wattstax”, który ukazał się w 1973 roku.Stax jednak od końca poprzedniej dekady przynosił straty i w 1975 roku został zmuszony do ogłoszenia bankructwa. Po odejściu ze Stax, Milton walczył o utrzymanie kariery, przenosząc się najpierw do Evidence, a następnie do wytwórni MCA Mobile Fidelity Records, by w końcu znaleźć dom w niezależnej wytwórni Malaco Records, gdzie w 1999 roku otrzymał drugą nominację do nagrody Grammy za płytę „Welcome To Little Milton”. Pozostał związany z wytwórnią przez większość swojej kariery.

Jego ostatni przebój, „Age Ain't Nothin' But a Number”, ukazał się w 1983 roku na albumie o tym samym tytule. W 1988 roku Milton został wprowadzony do Blues Hall of Fame i zdobył nagrodę W.C. Handy Award. Jego ostatni album, „Think of Me”, ukazał się w maju 2005 roku nakładem wytwórni Telarc. Na płycie znalazł się Peter Shoulder z brytyjskiego blues-rockowego tria Winterville, który skomponował i zagrał na gitarze trzy utwory. Milton zmarł w wieku 70 lat 4 sierpnia 2005 roku w wyniku powikłań po udarze. Pośmiertnie uhonorowano go tablicą pamiątkową na rzece Missisipi.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
So Mean To Me/I Need Somebody	Little Milton	01.1962	-	-	Checker 994	[written by Milton Campbell,Oliver Sain][14[5].R&B; Chart]
What Kind Of Love Is This/Sacrifice	Little Milton	08.1964	-	-	Checker 1078	[written by Oliver Sain][39[5].R&B; Chart]
Blind Man/Blues In The Night	Little Milton	01.1965	-	86[4]	Checker 1096	[written by Joseph Scott,Deadric Malone][14[6].R&B; Chart]
We're Gonna Make It/Can't Hold Back The Tears	Little Milton	03.1965	-	25[11]	Checker 1105	[written by Raynard Miner,Billy Davis,Gene Barge,Carl William Smith][1[3][15].R&B; Chart]
Who's Cheating Who?/Ain't No Big Deal On You	Little Milton	06.1965	-	43[7]	Checker 1113	[written by Carl Smith,Raynard Miner,Billy Davis][4[10].R&B; Chart]
Your People/My Baby's Something Else	Little Milton	12.1965	-	106[4]	Checker 1128	[written by Carl Smith,Raynard Miner,Billy Davis][produced by Carl Smith,Raynard Miner,Billy Davis]
We Got The Winning Hand/Sometimey	Little Milton	02.1966	-	100[1]	Checker 1132	[written by Billy Davis,Shena DeMell][produced by Billy Davis]
Man Loves Two/Believe In Me	Little Milton	08.1966	-	127[4]	Checker 1149	[written by Charles Ciorra,Joseph Bracho][produced by Billy Davis,Caston][45[2].R&B; Chart]
Feel So Bad/You Colored My Blues Bright	Little Milton	02.1967	-	91[3]	Checker 1162	[written by Chuck Willis,Sam Hopkins][7[15].R&B; Chart]
I'll Never Turn My Back On You/Don't Leave Her	Little Milton	06.1967	-	-	Checker 1172	[written by Caston, Webber][produced by Billy Davis,Caston][31[4].R&B; Chart]
More And More/The Cost Of Living	Little Milton	10.1967	-	-	Checker 1189	[written by Vee Pea,Don Juan Mancha][produced by Billy Davis][45[5].R&B; Chart]
Let Me Down Easy/Driftin' Drifter	Little Milton	10.1968	-	-	Checker 1208	[written by Morris Dollison][produced by Gene Barge,Roquel Davis][27[11].R&B; Chart]
Grits Ain't Groceries (All Around The World)/I Can't Quit You Baby	Little Milton	02.1969	-	73[5]	Checker 1212	[written by Titus Turner][produced by Calvin Carter][13[8].R&B; Chart]
Just A Little Bit/Spring	Little Milton	05.1969	-	97[2]	Checker 1217	[written by Ralph Bass,Piney Brown,John Thornton,Earl Washington][produced by Calvin Carter][13[8].R&B; Chart]
Let's Get Together/I'll Always Love You	Little Milton	07.1969	-	-	Checker 1225	[written by Morris Dollison][produced by Calvin Carter][13[9].R&B; Chart]
Poor Man/So Blue (Without You)	Little Milton	10.1969	-	103[5]	Checker 1221	[written by Milton Campbell,Billy Butler,James Blumenberg][produced by Calvin Carter][18[2].R&B; Chart]
If Walls Could Talk/Loving You	Little Milton	01.1970	-	71[5]	Checker 1226	[written by Bobby Miller][produced by Calvin Carter][10[11].R&B; Chart]
Baby I Love You/Don't Talk Back	Little Milton	04.1970	-	82[3]	Checker 1227	[written by Jimmy Holiday][produced by Calvin Carter][6[9].R&B; Chart]
Somebody's Changin' My Sweet Baby's Mind/I'm Tired	Little Milton Campbell	07.1970	-	-	Checker 1231	[written by G. Jackson, W. Henderson, B. Despenza, M Campbell][produced by Calvin Carter][22[5].R&B; Chart]
I Play Dirty/Nothing Beats A Failure	Little Milton	05.1971	-	-	Checker 1239	[written by Pearl Woods][produced by Calvin Carter][37[3].R&B; Chart]
If That Ain't A Reason (For Your Woman To Leave You)/Mr. Mailman (I Don't Want No Letter)	Little Milton	10.1971	-	-	Stax 0100	[written by C. Smith, M. Jones, D. Davis][produced by Don Davis][11[9].R&B; Chart]
That's What Love Will Make You Do/I'm Living Off The Love You Give	Little Milton	02.1972	-	59[6]	Stax 0111	[written by Bobby Miller][produced by Calvin Carter][9[9].R&B; Chart]
What It Is/I'm Gonna Cry A River	Little Milton	09.1973	-	-	Stax 0141	[written by Milton Campbell][produced by Milton Campbell][51[9].R&B; Chart]
Tin Pan Alley/Sweet Woman Of Mine	Little Milton	02.1974	-	-	Stax 0191	[written by Robert Geddins ][produced by Milton Campbell][51[11].R&B; Chart]
Behind Closed Doors/Bet You I Win	Little Milton	05.1974	-	-	Stax 0210	[written by Kenny O'Dell][produced by Milton Campbell][31[12].R&B; Chart]
Let Me Back In/Let Your Loss Be Your Lesson	Little Milton	11.1974	-	-	Stax 0229	[written by Morris Dollison][produced by Milton Campbell][38[11].R&B; Chart]
If You Talk In Your Sleep/Sweet Woman Of Mine	Little Milton	05.1975	-	-	Stax 0238	[written by Red West, Johnny Christopher][produced by Milton Campbell][34[13].R&B; Chart]
Friend Of Mine	Little Milton	04.1976	-	-	Glades 1734	[written by J. Lewis, J. Puckett, M. Campbell][produced by Milton Campbell, Leo Graham][15[13].R&B; Chart]
Baby It Ain't No Way/Bring It On Back	Little Milton	01.1977	-	-	Glades 1738	[written by M. Campbell][produced by Milton Campbell, James Mack][94[2].R&B; Chart]
Just One Step	Little Milton	03.1977	-	-	Glades 1741	[written by D. Eckford, M. Campbell][produced by Milton Campbell, James "Maestro" Mack][59[11].R&B; Chart]
Loving You (Is The Best Thing To Happen To Me)/4:59 A.M.	Little Milton	08.1977	-	-	Glades 1743	[written by M. Campbell][produced by M. Campbell, James "Maestro" Mack ][47[12].R&B; Chart]
Age Ain't Nothin' But A Number	Little Milton	04.1983	-	-	MCA 52184	[written by Vee Allen, Kevin McCord][89[4].R&B; Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
We're Gonna Make It	Little Milton	06.1965	-	101[14]	Checker 2995	[produced by Billy Davis]
Grits Ain't Groceries	Little Milton	06.1969	-	159[7]	Checker 3011	[produced by Calvin Carter]
If Walls Could Talk	Little Milton	03.1970	-	197[2]	Checker 3012	[produced by Calvin Carter]

niedziela, 30 listopada 2025

Terri Wells

Terri Wells to amerykańska piosenkarka soulowa. Urodzona w Filadelfii w Pensylwanii Wells
rozpoczęła karierę w 1975 roku jako wokalistka w filadelfijskim zespole City Limits, który nagrał jeden singiel i jeden album.Następnie została zatrudniona jako wokalistka sesyjna w wytwórni Philadelphia International Records.

W 1983 roku producent Nick Martinelli zasugerował jej podpisanie kontraktu z wytwórnią Philly World jako artystka solowa, a jej debiutancki singiel „You Make It Heaven” stał się niewielkim przebojem w Wielkiej Brytanii. Kolejny singiel, cover utworu The Detroit Spinners „I'll Be Around”, dotarł do pierwszej dwudziestki listy przebojów w Wielkiej Brytanii, a piosenkarka wykonała go w programie Top of the Pops.

Po tym sukcesie nagrała album „Just Like Dreamin'”, który jednak nie znalazł się na listach przebojów, a żaden z jej trzech kolejnych singli (których była współautorką) nie znalazł się na głównych listach przebojów.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
You Make It Heaven	Terri Wells	06.1983	53[4]	-	Philly World PWS 111	[written by Gerard McMatton, Randy Handley, Kenny Lewis][produced by Nick Martinelli, Daryl Burgee]
I'll Be Around	Terri Wells	05.1984	17[7]	-	London LON 48	[written by Bell, Hart][produced by Nick Martinelli][81[3].R&B; Chart]
I'm Givin' All My Love	Terri Wells	10.1984	-	-	Philly World 99716 [US]	[written by T. Wells, J. King, J. Williams][produced by Nick Martinelli][66[10].R&B; Chart]

piątek, 24 października 2025

Lianne La Havas

Lianne Charlotte Barnes (ur. 23 sierpnia 1989 r.), znana zawodowo jako Lianne La Havas , to
brytyjska piosenkarka i autorka tekstów. Jej kariera rozpoczęła się po zapoznaniu z różnymi muzykami, w tym piosenkarką Palomą Faith, dla której śpiewała chórki.

Znana ze swojego giętkiego głosu i delikatnie dźwięcznej gitary, Lianne La Havas czerpie inspiracje z soulu, jazzu, folku, samby i organicznego hip-hopu. Brytyjska piosenkarka i autorka tekstów pojawiła się na początku lat 2010. z głównie akustycznym i wyciszonym hybrydowym brzmieniem, które czerpało inspirację od tak odmiennych artystów jak Nina Simone, Emily Remler i Lauryn Hill.

Odniosła sukces dzięki swojemu debiutanckiemu albumowi Is Your Love Big Enough? (2012), który osiągnął piąte miejsce na brytyjskiej liście przebojów, a także przyniósł jej nominację do plebiscytu BBC Sound of 2012. La Havas kontynuowała udoskonalanie swojego coraz bardziej charakterystycznego stylu z Blood (2015), który osiągnął drugie miejsce w Wielkiej Brytanii, był nominowany do nagrody Grammy i doprowadził do jej pierwszej nominacji do BRIT Awards. Lianne La Havas (2020), napisana i nagrana po rozstaniu, stała się jej trzecim albumem w Top Ten i zdobyła tegoroczną nagrodę Ivor Novello Award za najlepszy album. Powróciła po długiej przerwie oszczędną balladą „Disarray” (2025).

Córka Jamajki i Greka, La Havas urodziła się i wychowała w Londynie w Anglii. Była członkinią zespołu Paris Parade z Christianem Pinchbeckiem (przyszłym członkiem zespołu Elephant), ale ten zespół okazał się krótkotrwały. La Havas ostatecznie przeszła na karierę solową i w październiku 2011 roku wydała Lost & Found, czteroutworową EP-kę z duetem z Willym Masonem. Dwa miesiące później - w tym samym miesiącu, w którym supportowała Bon Iver podczas trasy koncertowej po Ameryce Północnej - ogłoszono, że została nominowana do nagrody BBC Sound of 2012. Jej debiutancki album „Is Your Love Big Enough?”, wydany dla Warner Bros., ukazał się w Wielkiej Brytanii w lipcu 2012 roku i osiągnął piąte miejsce na listach przebojów; miesiąc później ukazał się w USA nakładem wytwórni Nonesuch. Album został wyprodukowany niemal w całości przez współpracującego z nią kompozytora, Matta Halesa (znanego również jako Aqualung).

Jednym z jej największych fanów był Prince, który zaangażował La Havas do swojego albumu z 2014 roku, „Art Official Age”. Mniej więcej w tym samym czasie artystka pojawiła się również na nagraniach Alt-J i Tourist. Milton + Esperanza Drugi album La Havas, odważniejszy i bardziej dopracowany „Blood”, ukazał się w 2015 roku. Zainspirowany podróżą na Jamajkę, ale dodatkowo inspirowany jej greckim dziedzictwem, album poprzedziły utwory „Unstoppable” i „What You Won't Do”. Album, który odniósł jeszcze większy sukces niż debiut, natychmiast po premierze w lipcu tego roku znalazł się na drugim miejscu brytyjskiej listy przebojów, a następnie został nominowany do nagrody Grammy w kategorii Najlepszy Album Urban Contemporary.

La Havas na kilka lat wycofała się z życia publicznego i powróciła na początku 2020 roku z niewielką grupą singli, które doprowadziły do wydania jej trzeciego albumu o tym samym tytule. Kolejny lipcowy album, „Lianne La Havas”, został napisany i nagrany po rozstaniu. Hales pozostał jej głównym współpracownikiem, a Beni Giles, Mura Masa i Nick Hakim wnieśli dodatkowy wkład w materiał, który obejmował również cover utworu Radiohead „Weird Fishes”. Album zadebiutował na siódmym miejscu na brytyjskiej liście przebojów i zdobył nagrodę Ivor Novello dla najlepszego albumu. La Havas pojawiła się na albumie Miltona Nascimento i Esperanzy Spalding z 2024 roku „Milton + Esperanza”, a rok później wydała nagrany na żywo „Disarray”, jej pierwszy singiel od pięciu lat.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Forget	Lianne La Havas	03.2012	142	-	Warner Bros GBAHT 1100301	[written by Lianne La Havas][produced by Matt Hales,Dave Sitek]
Lost & Found	Lianne La Havas	05.2012	126	-	Warner Bros GBAHT 1100241	[written by Matt Hales,Lianne La Havas][produced by Matt Hales]
Is Your Love Big Enough?	Lianne La Havas	07.2012	101	-	Warner Bros 2564658221	[written by Lianne La Havas,Matt Hales,Willy Mason][produced by Matt Hales]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Is Your Love Big Enough?	Lianne La Havas	07.2012	4[11]	142[1]	Warner Bros 2564658221	[gold-UK][produced by Matt Hales]
Blood	Lianne La Havas	08.2015	2[5]	52[1]	Warner Bros 0825646102358	[silver-UK][produced by Mark Batson,Paul Epworth,Matt Hales,Lianne La Havas,Jamie Lidell,Stephen McGregor]
Lianne La Havas	Lianne La Havas	07.2020	7[2]	-	Warner 0190295254889	[produced by Lianne La Havas, Matt Hales, Beni Giles, Sam Crowe, Mura Masa, Nick Hakim, Chris Tabron]

piątek, 12 września 2025

Billy Butler

Billy Butler (ur. jako William E. Butler; 7 czerwca 1945r -zm. 31 marca 2015r) był amerykańskim
wokalistą soulowym i autorem tekstów, działającym w latach 60-tych i 70-tych XX wieku. Urodził się w Chicago w stanie Illinois. Jego starszy brat, Jerry, również był piosenkarzem i autorem tekstów, w którego zespole Billy grał na gitarze.

Billy Butler założył zespół wokalny The Enchanters w liceum. Pierwsze nagrania zrealizował dla Okeh Records w 1963 roku, a jego producentem był początkowo Curtis Mayfield, a później Carl Davis. Na wczesnych nagraniach wspierał go zespół The Chanters, przemianowany na The Enchanters; pozostałymi członkami byli Errol Batts i Jesse Tillman.

Jego pierwszym i największym hitem był utwór „I Can't Work No Longer” z 1965 roku, który osiągnął 6. miejsce na liście przebojów Billboard R&B Singles w USA i 60. miejsce na liście Billboard Hot 100. Zespół rozpadł się w 1966 roku, a po niewielkim solowym hicie „The Right Track” opuścił Okeh.Utwór „The Right Track” zajmuje 11. miejsce na liście Northern Soul Top 500.

Później założył nowy zespół Infinity z Battsem, Larrym Wade’em i Phyllis Knox. Mieli na koncie trzy niewielkie przeboje R&B: „Get on the Case” (41. miejsce na liście R&B, Fountain Records, 1969), „I Don't Want to Lose You” (Memphis Records, 37. miejsce na liście R&B, 1971) i „Hung Up on You” (Pride Records, 48. miejsce na liście R&B, 1973).Pisał również piosenki dla swojego brata, a także dla takich muzyków jak Major Lance i Gene Chandler.

Billy Butler zmarł w 2015 roku w wieku 69 lat w swoim rodzinnym Chicago.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Found True Love/Lady Love	Billy Butler And The Four Enchanters	11.1963	-	134[1]	OKeh 7178	[written by W. E. Butler, Curtis Mayfield][produced by Carl Davis]
Gotta Get Away/I'm Just A Man	Billy Butler And The Enchanters	05.1964	-	101[5]	OKeh 7192	[written by C. Mayfield][produced by Carl Davis][38[3].R&B; Chart]
Can't Live Without Her/My Heart Is Hurtin'	Billy Butler And The Chanters	09.1964	-	130[1]	OKeh 7201	[written by W. E. Butler][produced by Carl Davis, Curtis Mayfield]
Nevertheless/My Sweet Woman	Billy Butler And The Chanters	12.1964	-	102[4]	OKeh 7192	[written by C. Mayfield][produced by Carl Davis, Curtis Mayfield ]
I Can't Work No Longer/Tomorrow Is Another Day	Billy Butler And The Chanters	07.1965	-	60[6]	OKeh 7221	[written by C. Mayfield][produced by Carl Davis][6[11].R&B; Chart]
(I've Got A Feeling) You're Gonna Be Sorry/(You Make Me Think) You Ain't Ready	Billy Butler	09.1965	-	103[6]	OKeh 7227	[written by C. Mayfield][produced by Carl Davis]
Right Track/Boston Monkey	Billy Butler	07.1966	-	-	OKeh 7245	[written by J. Jones][produced by Carl Davis, Gerald Sims][24[13].R&B; Chart]
Get On The Case/ Keep It To Yourself	Infinity [Billy Butler]	11.1969	-	-	Fountain 1102	[written by Johnny Jones, Cal Carter, James Blumenberg ][produced by Cal Carter, Billy Butler][41[3].R&B; Chart]
I Don't Want To Lose You/Free Yourself	Billy Butler And Infinity	05.1971	-	-	Memphis 103	[written by B. Butler, L. Wade, T. Callier][37[6].R&B; Chart]
Hung Up On You/(What Do You Do) When Your Baby's Gone	Billy Butler And Infinity	04.1973	-	-	Pride 1026	[written by Errol Batts, Larry Wade][produced by Billy Butler, James Blumenberg][48[2].R&B; Chart]

piątek, 31 stycznia 2025

Amii Stewart

Amii Stewart, właściwie Amy Nicole Stewart (ur. 29 stycznia 1956r w Waszyngtonie) - amerykańska wokalistka muzyki disco i tancerka, popularna zwłaszcza we Włoszech, gdzie osiedliła się w latach 80-tych. Najbardziej znana z przeboju „Knock on Wood” (1978).

Amii Stewart urodziła się w rodzinie katolickiej, jako piąte z sześciorga dzieci Mary i Josepha Stewartów. Imię otrzymała po ciotce Amy. W wieku 9 lat zaczęła tańczyć, idąc w ślady starszej siostry Brendy. Wstąpiła do Workshops for Careers in the Arts. W latach młodości słuchała takich artystów jak Dinah Washington, Louis Armstrong, Ray Charles, Mahalia Jackson czy Nat King Cole. Postanowiła zostać artystką estradową.

W latach 1975–1976 przeniosła się do Nowego Jorku. Kiedy wstąpiła do Actors Equity, była tam już wokalistka o imieniu Amy, więc postanowiła zmienić swoje imię na Amii. Rozpoczęła karierę jako piosenkarka w stylu disco, bardzo popularnym w Stanach Zjednoczonych i w Europie w latach 70-tych. W 1978 roku zamieszkała w Londynie. Pierwszym jej singlem, który osiągnął światową popularność, był wydany w 1978 roku „Knock nn Wood”, cover piosenki Eddiego Floyda z 1966 roku. Promocji piosenki towarzyszył wideoklip, w którym Amii Stewart wystąpiła w egzotycznym, stylizowanym na egipski, stroju.

Singiel „Knock on Wood” zadebiutował 27 stycznia 1979 roku na liście Hot 100, publikowanej przez magazyn Billboard, natomiast 21 kwietnia osiągnął pozycję nr 1 na tej liście. Zyskał status platynowej płyty i był nominowany do nagrody Grammy. W tym samym roku osiągnął także pozycję numer 6 w Wielkiej Brytanii i numer 2 w Australii. Był jedynym amerykańskim hitem numer 1 Amii Stewart, wskutek czego zyskała ona w ojczystym kraju miano artystki jednego przeboju, choć kilka jej piosenek weszło również na listy Top 10 i Top 20 dance chart. W 1979 roku wydała album Paradise Bird, będący podsumowaniem epoki disco. Nie wzbudził on wielkiego zainteresowania publiczności amerykańskiej, ale kilka singli („Jealousy” i „The Letter”) pochodzących z jej debiutanckiego albumu Knock on Wood wzbudziło zainteresowanie we Włoszech, Holandii i Wielkiej Brytanii. Kolejny album artystki został wydany w 1981 roku pod różnymi tytułami i z różnym zestawem utworów: w Europie jako Images, zaś w Stanach Zjednoczonych jako I’m Gonna Get Your Love.

Kiedy popularność muzyki disco w Stanach Zjednoczonych zaczęła spadać, artystka postanowiła kontynuować karierę w Europie. Przeniosła się do Włoch, gdzie w latach 80. i 90-tych wykonywała międzynarodowe standardy muzyki pop. Na włoskim rynku płytowym zadebiutowała w 1983 roku albumem Amii Stewart, wydanym przez włoski oddział RCA Records. Wyróżniały się na nim utwory „Working Late Tonight” i „Beginning Of The End”, nagrane w stylu heavy disco, z którym artystka zaczęła być odtąd kojarzona. „Working Late Tonight” zaprezentowała jako gość specjalny Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo. Pomyślny okazał się dla niej we Włoszech rok 1984. Nagrała wówczas z Giannim Morandim piosenkę „Grazie perché”, będącą coverem amerykańskiego hitu Kenny’ego Rogersa „We’ve Got Tonight”. Piosenka weszła na 1. miejsce włoskiej listy przebojów. Kolejnym jej sukcesem okazał się singiel „Friends” nagrany przy pomocy włoskiego kompozytora i producenta, ukrywającego się pod pseudonimem Mike Francis.

Jej popularność podtrzymało następne nagranie, „Light My Fire” cover utworu pod tym samym tytułem amerykańskiego zespołu The Doors. Zaczęła intensywnie uczyć się języka włoskiego wynajmując w tym celu prywatnego nauczyciela. Wystąpiła w programie rozrywkowym Tasto matto, wyemitowanym przez RAI. W 1986 roku nawiązała współpracę z Giorgio Moroderem (kompozytorem piosenek Donny Summer) oraz braćmi Robem i Ferdim Bollandami. Efektem współpracy z nimi był album Amii (1986); pochodzące z niego single „Time is tight” i „Break These Chains”, utrzymane w stylu electropop, nie wzbudziły jednak większego zainteresowania Sama artystka również nie była zadowolona z efektów współpracy z Moroderem i braćmi Bolland, a piosenki albumu określiła jako „bezbarwne”.

W 1988 roku wytwórnia RCA Italiana wydała jej kolejny album, nagrany w Londynie Time For Fantasy. Popularnością cieszył się pochodzący z niego singiel „Dusty Road”. Koniec dekady lat 80-tych to także współpraca artystki z Ennio Morricone. Zrealizowane wspólnie nagrania znalazły się na wydanym w 1990 roku albumie Amii Stewart Sings Ennio Morricone.

W latach 90. nagrała kilka albumów, w tym Magic (1990) i dobrze przyjęte Lady To Ladies (1992) i The Man I Love (1995). W lutym 1994 roku wystąpiła gościnnie na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo prezentując w parze z Dee Dee Bridgewater piosenkę „Why”, cover przeboju Annie Lennox pod tym samym tytułem. W 1995 roku ponownie była gościem Festiwalu, prezentując wspólnie z Gilbertem Bécaud i Randy Crawford piosenkę „September matin” („September Morn”). Dekadę zamknęła albumem Unstoppable, popularnym zwłaszcza we Francji.

23 kwietnia 2001 roku w Rzymie została mianowana ambasadorem dobrej woli UNICEF przez przewodniczącego włoskiego oddziału tej organizacji, Giovanniego Micali.

Wspólnie z mężem Giampiero założyła wydawnictwo Perle Nere Edizioni Musicali. Pod jego szyldem wydała w 2004 roku w wersji cyfrowej swój album Lady Day. W 2005 roku wzięła udział w kampanii na rzecz pomocy kobietom afrykańskim wydając singiel „Walking Africa”. W 2012 roku wydała, krytycznie przyjęty, album Intense, który sama wyprodukowała i na którym zadebiutowała jako autorka tekstów

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Knock On Wood/When You Are Beautiful	Amii Stewart	01.1979	6[12]	1[1][20]	Atlantic K 11214	[silver-UK][platinum-US][written by Eddie Floyd,Steve Cropper][produced by Barry Leng][6[16].R&B Chart][5[19].Hot Disco/Dance;Ariola America 9000 12"]
Light My Fire/137 Disco Heaven/Bring It On Back To Me	Amii Stewart	06.1979	5[11]	69[6]	Atlantic K 11278	[written by Barry Leng, Simon May, The Doors][produced by Barry Leng][36[11].R&B Chart]
Jealousy/Step Into The Love Line	Amii Stewart	11.1979	58[3]	-	Atlantic K 11386	[written by B. Leng, S. May, G. Morris][produced by Barry Leng]
The Letter/Paradise Bird	Amii Stewart	01.1980	39[4]	-	Atlantic K 11424	[written by Wayne Carson][produced by Barry Leng]
My Guy, My Girl/Now	Amii Stewart And Johnny Bristol	07.1980	39[5]	63[8]	Atlantic K 11550	[written by W. Robinson W. Robinson, R. White][produced by Barry Leng, Simon May][76[3].R&B Chart]
Friends/Picture	Amii Stewart	12.1984	12[11]	-	RCA RCA 471	[written by Mike Francis][produced by Paul Micioni][46[13].R&B Chart]
That Loving Feeling/Fever Line	Amii Stewart	03.1985	95[1]	-	RCA PB 40017	[written by Tony Joe White][produced by Paul Micioni]
Knock On Wood/Light My Fire / 137 Disco Heaven	Amii Stewart	08.1985	7[12]	-	Sedition EDIT 3303	[written by Eddie Floyd, Steve Cropper]
You Really Touch My Heart/You Really Touch My Heart (Instrumental)	Amii Stewart	10.1985	89[4]	-	Sedition EDIT 3307	[written by B. Leng, S. May][produced by Barry Leng]
My Guy, My Girl/Bring It On Back To Me	Amii Stewart And Deon Estus	12.1985	63[7]	-	Sedition EDIT 3310	[written by W. Robinson, R. White][produced by Barry Leng]
Love Ain't No Toy/Lover To Lover	Amii Stewart	03.1987	99[1]	-	RCA PB 41105	[written by Whitfield][produced by Bolland, Bolland]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Knock on Wood	Amii Stewart	03.1979	-	19[23]	Ariola 50054	[gold-US][produced by Barry Leng]

środa, 29 stycznia 2025

Dynasty

Dynasty był amerykańskim zespołem z siedzibą w Los Angeles w Kalifornii, stworzonym przez producenta i szefa wytwórni płytowej SOLAR Records Dicka Griffeya oraz producenta muzycznego Leona Sylversa III. Zespół był znany ze swoich numerów tanecznych/popowych pod koniec lat 70-tych i 80-tych. Początkowo grupę tworzyli klawiszowiec Kevin Spencer oraz wokalistki Nidra Beard i Linda Carriere.

Dynasty było zasadniczo pomysłem Griffeya i producenta Sylversa, byłego członka rodzinnej grupy Sylversów, który zyskał dużą popularność na początku i w połowie lat 70-tych Sylvers, główny architekt brzmienia SOLAR, został wewnętrznym producentem wytwórni (której nazwa oznaczała „Sound of Los Angeles Records”) w 1978 roku i w tej roli połączył członków Dynasty.

Grupę tworzyło troje młodych wykonawców: wokalistki Nidra Beard i Linda Carriere oraz wokalista-klawiszowiec Kevin Spencer. Po ukończeniu college'u w Nowym Orleanie, Carriere zaprzyjaźniła się z Beard w Los Angeles zimą 1972 roku.Oboje często odwiedzali Maverick's Flat, popularny klub nocny soul/pop. Właściciel Maverick's Flat, John Daniels, był w trakcie zakładania nowej grupy, DeBlanc, a oboje młodzi wokaliści zostali jej członkami. Przez dwa lata koncertowali z DeBlanc w głównych miastach Europy, Japonii, Kanady i Stanów Zjednoczonych.

Kiedy DeBlanc rozpadł się w 1975 roku, niektórzy z pierwotnych członków (w tym Beard i Carriere) utworzyli nową grupę o nazwie Starfire. Przez jeden udany rok Starfire występował w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Europie, z kilkoma kluczowymi datami w Finlandii i Iranie w 1976 roku. Po trasie grupa postanowiła się rozwiązać. W tym czasie Beard nawiązała silną relację z Leonem Sylversem. W tym czasie występowała z Sylvers jako zastępstwo na koncertach dla nieletnich członkiń rodziny zespołu. To nowe stowarzyszenie okazało się korzystne zarówno dla Beard, jak i Carriere, ponieważ Sylvers przedstawiła każdą z nich Griffeyowi.

Spencer po raz pierwszy spotkała Leona Sylversa, gdy ten pojawił się w domu Sylversów w Palos Verdes, bez zapowiedzi, na przesłuchaniu jako basista zespołu. To właśnie to spotkanie, w połączeniu z występami Spencer z Sylvers , utwierdziło to, czego Sylvers i Griffey chcieli dla swojej nowej grupy. Następnie rozpoczęto pracę nad pierwszym albumem Dynasty. Debiutancki album Dynasty, Your Piece of the Rock, wydany w 1979 roku, przyniósł pierwszy hit R&B zespołu, „I Don't Want to Be a Freak (But I Can't Help Myself)”. Utwór osiągnął 20. miejsce na brytyjskiej liście przebojów pod koniec 1979 roku. Adventures in the Land of Music, wydany w 1980 roku, był drugim albumem Dynasty. Zestaw zawierał ich największy hit, „I've Just Begun to Love You” (który osiągnął 6. miejsce na liście przebojów R&B magazynu Billboard w USA; 87. miejsce na liście przebojów Billboard Hot 100 w USA; i 51. miejsce w Wielkiej Brytanii), a także piosenki „Do Me Right” i „Groove Control”. Te trzy piosenki łącznie osiągnęły piąte miejsce na liście przebojów tanecznych w USA.

Utwór tytułowy albumu ostatecznie dostarczył kluczowych sampli do „Luchini, AKA This Is It” zespołu Camp Lo, „Lovers' Ghetto” Angie Stone, „This Is My Time” Terri Walker, „Kiss Me” Tha' Rayne, „Long as You Come Home” Brooke Valentine, „Sweet Misery” Rashada, „Catch Me” Antiloop, „How I Feel” Jadakissa, „Follow Me” HaLo, „Lil' Bits” Rushden & Diamonds, „Tisztelet a Kivételnek” DSP i „Won't Land” Wiz Khalifa.

Sylvers dołączył do grupy w 1981 roku, ale jego obecność nie przyczyniła się do ich sukcesu. W tym samym roku wydali swój trzeci album, The Second Adventure. Chociaż wyprodukował dwa hity R&B z pierwszej czterdziestki, „Here I Am” i „Love in the Fast Lane”, album został w dużej mierze pominięty. Sylvers i Beard byli krótko małżeństwem na początku lat 80-tych. Right Back at Cha! (1982) wygenerował dwa amerykańskie single, „Check It Out” i „Strokin'”. Jednak tylko „Check It Out” pojawił się na listach przebojów, a album osiągnął szczyt w połowie listy Billboard 200.

SOLAR wydał dwa oddzielne single w Wielkiej Brytanii, „The Only One” i „Does That Ring a Bell”; ten drugi osiągnął 53. miejsce na liście UK Singles Chart. Zespół powrócił ponownie w 1986 roku z albumem Daydreamin', ale w tym czasie Carriere nie była już częścią grupy, a Nidra Beard używała swojego nazwiska Sylvers. Ostatnim studyjnym wydawnictwem Dynasty był Out of Control z 1988 roku, ale przeboje wyschły. Co ciekawe, Out of Control ma dokładnie taką samą okładkę jak Daydreamin' i zawiera kilka tych samych utworów. Mimo że nowi producenci SOLAR L.A. Reid i Babyface zostali sprowadzeni do Out of Control, grupa nie mogła odzyskać dawnej świetności i wkrótce się rozpadła.

Jednak później pojawili się jako wokaliści wspierający na albumie Jesus, My Wonderful Friend z 1994 roku autorstwa artystki gospel i koleżanki z wytwórni Juanity G. Hines. Beard, która współtworzyła większość materiału Dynasty, kontynuowała jako autorka tekstów piosenek. Jej piosenki pojawiają się na albumach Shalamar, the Whispers, 7th Wonder, 911 i LaRue. Carriere kontynuowała jako wokalistka wspierająca, podczas gdy klawiszowiec-wokalista Spencer wrócił do pracy w studiu i można ją usłyszeć na nagraniach Carrie Lucas, Shalamar, the Whispers, Tin Harris i Gladys Knight & the Pips.

Sylvers odniosła sukces jako producentka i autorka tekstów dla takich artystów jak Howard Hewett, Ahmad Jamal, the Brothers Johnson, Glenn Jones i Blackstreet. Kanadyjska niezależna wytwórnia płytowa Unidisc Music Inc. wznowiła większość albumów Dynasty na płytach CD. Wokalistka Nidra Beard zmarła na raka w grudniu 2023 roku w wieku 71 lat.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
I Don't Want To Be A Freak (But I Can't Help Myself)/Your Piece Of The Rock	Dynasty	09.1979	20[13]	-	Solar 11694	[written by L. Sylvers, N. Beard, D. Griffey][produced by Leon Sylvers][36[14].R&B Chart]
I've Just Begun To Love You/When You Feel Like Giving Love (Dial My Number)	Dynasty	09.1980	51[4]	87[6]	Solar 12021	[written by W. Shelby, R. Smith][produced by Leon Sylvers III][6[19].R&B Chart]
Do Me Right/Adventures In The Land Of Music	Dynasty	11.1980	-	103[2]	Solar 12127	[written by W. Shelby, N. Beard][produced by Leon Sylvers III][34[16].R&B Chart]
Something To Remember/Groove Control	Dynasty	03.1981	-	-	Solar 12180	[written by G. Dozier, N. Beard, L. Carriere][produced by Leon Sylvers III][64[6].R&B Chart]
Here I Am/Give It Up To Love	Dynasty	07.1981	-	-	Solar 47932	[written by W. Shelby, N. Beard, M. Gentry, B. Liscomb][produced by Leon Sylvers III][26[16].R&B Chart]
Love In The Fast Lane/High Time (I Left You Baby)	Dynasty	11.1981	-	-	Solar 47946	[written by W. Shelby, K. Spencer, N. Beard][produced by Leon Sylvers III][31[12].R&B Chart]
Strokin'/A Man In Love	Dynasty	11.1982	-	-	Solar 69927	[written by Richard Randolph, Ricky Smith, Glen Barbee, Vincent Brantley][produced by Leon F. Sylvers III][52[9].R&B Chart]
Check It Out/Questions	Dynasty	02.1983	-	-	Solar 69843	[written by William Shelby, Kevin Spencer, Glen Barbee][produced by Leon F. Silvers III, William Shelby, Kevin Spencer ][39[8].R&B Chart]
Does That Ring A Bell/Love In The Fast Lane	Dynasty	05.1983	53[4]	-	Solar E 9911 [UK]	[written by Dana Meyers, Ron Parker, Wardell Potts Jr][produced by Leon F. Sylvers III, Kevin Spencer, William Shelby]
Don't Waste My Time	Dynasty	02.1988	-	-	Solar 70019	[written by Bill Wolfer, Brenda Mekeel][produced by Bill Wolfer][41[10].R&B Chart]
Tell Me (Do U Want My Love)?	Dynasty	06.1988	-	-	Solar 70024	[written by Sid Johnson, Bruce Robinson, Charles Muldrow][produced by L.A. Reid, Babyface][56[9].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Adventures in the Land of Music	Dynasty	08.1975	-	43[21]	Solar 3576	[produced by Leon Sylvers III]
The Second Adventure	Dynasty	10.1981	-	119[4]	Solar 20	[produced by Leon Sylvers III]

wtorek, 28 stycznia 2025

Judy Clay

Judy Clay (ur. 12 września 1938r - zm. 19 lipca 2001r) była amerykańską wokalistką soul i gospel, która osiągnęła największy sukces jako członkini dwóch duetów nagraniowych w latach 60-tych.

Urodzona jako Judith Grace Guions w St. Pauls w Karolinie Północnej, została wychowana przez babcię w Fayetteville i zaczęła śpiewać w kościele. Po przeprowadzce do Brooklynu na początku lat 50-tych została przygarnięta przez Lee Drinkarda Warricka z The Drinkard Singers. Od 14 roku życia stała się regularną artystką rodzinnej grupy gospel, która pierwotnie powstała w Newark w stanie New Jersey około 1938 roku i do której czasami należała również siostra Lee Warricka, Emily (później znana jako Cissy Houston) oraz córki Dionne i Delia (później lepiej znane jako Dionne i Dee Dee Warwick).

Zadebiutowała nagraniowo z Drinkard Singers - którzy później stali się bardziej znani jako The Sweet Inspirations - na ich albumie z 1954 roku, The Newport Spiritual Stars. Opuściła Drinkard Singers w 1960 roku i nagrała swoje pierwsze solowe nagranie, „More Than You Know”, w Ember Records. Po tym nastąpiły kolejne single w Lavette i Scepter Records, ale z niewielkim sukcesem komercyjnym, chociaż „You Busted My Mind” później odniósł sukces w brytyjskim klubie northern soul.

W 1967 roku Jerry Wexler z Atlantic Records połączył ją z białym piosenkarzem i autorem tekstów Billym Verą, aby stworzyć pierwszy w Stanach Zjednoczonych duet o zintegrowanej rasie, The Sweet Inspirations nagrali „Storybook Children”. Płyta zajęła 20. miejsce na liście przebojów R&B w USA i 54. miejsce na liście przebojów pop. Była postrzegana jako pierwszy międzyrasowy duet nagrany dla dużej wytwórni. Jednakże Vera oświadczył , że dyrektorzy telewizyjni odmówili im wspólnego występu, wierząc (niesłusznie), że Vera i Clay byli czymś więcej niż tylko partnerami do śpiewania, a co gorsza, piosenkę wykonali w telewizji sieciowej Nancy Sinatra i Lee Hazlewood. Clay była wówczas w ciąży z pierwszym dzieckiem swojego męża, perkusisty jazzowego Leo Gatewooda.

Po kolejnym przebojowym duecie z Verą, „Country Girl, City Man”, który osiągnął 41. miejsce na liście R&B i 36. miejsce na liście pop, oraz wspólnym albumie, wróciła do Stax Records. Tam odniosła kolejne sukcesy, tym razem z Williamem Bellem. Ich nagranie „Private Number”osiągnęło 17. miejsce na liście R&B i 75. miejsce na liście pop w USA, a większy sukces odniosło w Wielkiej Brytanii, gdzie osiągnęło 8. miejsce na liście UK Singles Chart. Kolejny utwór, „My Baby Specializes”, również znalazł się na liście przebojów R&B, zanim powróciła do Atlantic, by nagrać z Verą jeszcze jeden album, „Reaching for the Moon” i ostatni solowy hit „Greatest Love” (nr 45 na liście R&B w 1970 r.).

Następnie pracowała jako wokalistka wspierająca z Rayem Charlesem, Arethą Franklin, Vanem Morrisonem, Donnym Hathawayem i Wilsonem Pickettem. Zdiagnozowano u niej guza mózgu w 1979 r., a wkrótce po wyzdrowieniu powróciła do muzyki gospel i sporadycznie śpiewała z chórem gospel Cissy Houston w Newark w stanie New Jersey. Clay zmarła z powodu powikłań po wypadku samochodowym. Miała 62 lata. Pozostawiła po sobie dwóch synów, Todda i Leo Gatewood, brata Raymonda Guionsa i siostrę Sylvię Shemwell.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Storybook Children/Really Together	Billy Vera And Judy Clay	12.1967	-	54[9]	Atlantic 2445	[written by Chip Taylor, Billy Vera][produced by Chip Taylor, Ted Daryll][20[8].R&B Chart]
Country Girl - City Man/So Good (To Be Together)	Billy Vera And Judy Clay	02.1968	-	36[6]	Atlantic 2480	[written by Chip Taylor, Billy Vera][produced by Chip Taylor, Ted Daryll][41[4].R&B Chart]
When Do We Go/Ever Since	Billy Vera And Judy Clay	06.1968	-	107[2]	Atlantic 2515	[written by Ted Daryll, Chip Taylor][produced by Ted Daryll, Chip Taylor][20[8].R&B Chart]
Private Number/Love-Eye-Tis	Judy Clay And William Bell	08.1968	8[14]	75[6]	Stax 0005	[written by B. T. Jones, William Bell][produced by Booker T. Jones][17[11].R&B Chart]
My Baby Specializes/Left Over Love	William Bell and Judy Clay	12.1968	-	104[4]	Stax 0017	[written by I. Hayes, D. Porter][produced by I. Hayes, D. Porter][45[3].R&B Chart]
Greatest Love/ Saving All For Your	Judy Clay	04.1970	-	122[2]	Atlantic 2697	[written by Allen Toussaint][produced by Jerry Wexler, Tom Dowd][45[3].R&B Chart]

wtorek, 31 grudnia 2024

Shirley Murdock

Shirley Murdock (ur. 22 maja 1957r) jest amerykańską wokalistką R&B i autorką tekstów . Najbardziej znana jest z gościnnego występu u boku Charliego Wilsona w singlu Zapp & Roger z 1986 roku „Computer Love”, a także z singla z 1986 roku „As We Lay”. Ten ostatni osiągnął 26 miejsce na liście Billboard Hot 100 i pochodzi z jej debiutanckiego albumu o tym samym tytule (1986), wydanego przez Elektra Records.

Murdock zaczynała od śpiewania muzyki gospel w swoim rodzinnym Toledo. Wokalista/muzyk Roger Troutman zatrudnił Murdock jako wokalistkę wspierającą w rodzinnym zespole Zapp, który miał kilka hitów w Warner Bros. (i jego wytwórni Reprise Records). Opierając się na tym sukcesie, Troutman zaczął nagrywać utwory z Murdock i wokalistką Sugarfoot z Ohio Players, między innymi, w swoim studiu nagraniowym Troutman Sound Labs w Dayton. Pierwszym singlem Murdock i Troutmana, który znalazł się na listach przebojów, był singiel Warner Bros. wydany jako Roger (z udziałem Shirley Murdock), „Girl, Cut It Out”, który znalazł się na 79. miejscu listy przebojów R&B na początku 1985 roku. Murdock podpisała kontrakt z Elektra Records i wydała „No More”, napisany przez Shirley Murdock i Gregory'ego Jacksona (funkowego klawiszowca z Cincinnati, Ohio i członka Zapp), który znalazł się na 24. miejscu listy przebojów R&B na początku 1986 roku.Następnie pojawił się jej charakterystyczny hit „As We Lay”, napisany przez Larry'ego Troutmana z Zapp i klawiszowca Billy'ego Becka (z Ohio Players). Ta delikatna, melancholijna ballada trafiła do pierwszej dziesiątki R&B w 1986 roku i osiągnęła szczyt na 23 miejscu listy przebojów pop i 21 miejscu na liście przebojów adult contemporary na początku 1987 roku.

Jej debiutancki album uzyskał status złotej płyty, co również pomogło w uzyskaniu kolejnych hitów „Go on Without You” i „Be Free”. Wydała również albumy w 1988 roku (A Woman's Point of View) i 1991 roku (Let There Be Love!). Na początku 2000 roku Murdock koncertowała w inspirującej/gospelowej sztuce Be Careful What You Pray For z Cubą Goodingiem Sr. i Davidem Peastonem. Murdock wydała Home, swój debiutancki album z muzyką gospel, w 2002 roku w wytwórni płytowej T.D. Jakes' Dexterity Sounds. Zadebiutowała jako aktorka w filmie Sweating in the Spirit.

Ostatnio Murdock podpisała kontrakt z Tyscot Records i wydała swój najnowszy album w marcu 2007 roku. W 2009 roku Murdock współpracowała z Teeną Marie przy piosence „Soldier” z albumu Marie Congo Square.Wystąpiła również w sztuce teatralnej z 2009 roku A Mother's Prayer z Johnnym Gillem, Robin Givens i Jermaine Crawfordem. Wystąpiła również w sztuce teatralnej „A Mother's Love” wyprodukowanej przez Kandi Burruss i Todda Tuckera w 2014 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Girl, Cut It Out/So Ruff, So Tuff	Roger (Featuring Shirley Murdock)	01.1985	-	-	Warner 29 123	[written by R. Troutman, L. Troutman][produced by Roger Troutman][79[4].R&B Chart]
No More/The One I Need	Shirley Murdock	02.1986	-	-	Elektra 69 590	[written by R. Troutman, L. Troutman, G. Jackson, S. Murdock][produced by Roger Troutman][24[15].R&B Chart]
Truth Or Dare	Shirley Murdock	03.1986	60[6]	-	Elektra EKR 36 [UK]	[written by George Jackson, Shirley Murdock, Roger Troutman][produced by Roger Troutman]
As We Lay/Danger Zone	Shirley Murdock	01.1987	-	23[18]	Elektra 69 518	[written by Larry Troutman, Billy Beck][produced by Roger Troutman][5[28].R&B Chart]
Go On Without You/ Danger Zone	Shirley Murdock	03.1987	-	-	Elektra 69 480	[written by R. Troutman, L. Troutman][produced by Roger Troutman][5[17].R&B Chart]
Be Free/Danger Zone	Shirley Murdock	09.1987	-	-	Elektra 69 450	[written by R. Troutman, L. Troutman][produced by Roger Troutman][86[4].R&B Chart]
Husband/Danger Zone	Shirley Murdock	06.1988	-	-	Elektra 69 396	[written by B. Beck, L. Troutman][produced by Roger Troutman][5[20].R&B Chart]
In Your Eyes	Shirley Murdock	06.1991	-	-	Elektra 64 886	[written by S. Murdock][produced by Roger Troutman][7[18].R&B Chart]
Stay With Me Tonight	Shirley Murdock	10.1991	-	-	Elektra 64 840	[written by Billy Beck, Larry Troutman, Roger Troutman, Zapp Troutman][produced by Roger Troutman][34[11].R&B Chart]
Let There Be Love!	Shirley Murdock	02.1992	-	-	Elektra 66 488	[written by Dale DeGroat, Shirley Murdock][produced by Roger Troutman][89[3].R&B Chart]
Computer Love	Zapp & Roger Featuring Shirley Murdock And Charlie Wilson	04.1994	-	108[6]	Reprise 18 251	[written by Larry Troutman, Roger Troutman][produced by Larry Troutman, Roger Troutman][65[10].R&B Chart]
Computer Love	Zapp & Roger Featuring Shirley Murdock And Charlie Wilson	05.1999	-	-	Reprise 18 251	[written by Larry Troutman, Roger Troutman][produced by Larry Troutman, Roger Troutman][88[2].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Shirley Murdock!	Shirley Murdock	02.1987	-	44[26]	Elektra 60 443	[gold-US][produced by Roger Troutman]
A Woman's Point of View	Shirley Murdock	07.1988	-	137[15]	Elektra 60 791	[produced by Roger Troutman]