Ministry

Ministry, grupa amerykańska. Utworzona w 1981 w Chicago. Wyłoniła się z zespołu Blackouts, działającego w Seattle. Założył ją Alain Jourgensen (1959r, Kuba; przyjął nazwisko ojczyma, pochodzącego z Norwegii; niekiedy posługuje się pseudonimem artystycznym Hypo Luxa) - voc. g, k. Dorastał w domach dziecka, zakładach poprawczych, szpitalach psychiatrycznych.
 W 1977 trafił na koncert The Ramones. Muzyka, którą usłyszał, zrobiła na nim tak duże wrażenie, że sam postanowił zająć się rockiem. Debiutował w punkrockowym zespole Special Effect.
W Ministry początkowo pomagał mu Stephen George - perc, ale ostatecznie, w 1986, trzon grupy ustanowił wraz z nim Paul Barker - a, k, voc, znany z The Blackouts. Formacja często rozrastała się na poszczególne sesje nagraniowe i trasy koncertowe nawet do dziesięciu osób, ale żaden z pozyskanych do współpracy instrumentalistów nie został jej pełnoprawnym członkiem (chodziło o uniknięcie zbyt dużych kosztów, a co za tym idzie - kompromisów artystycznych).
Podczas trasy po Stanach w latach 1989-1990, udokumentowanej płytą In Case You Didn't Feel Like Showing Up, Jourgensenowi i Barkerowi towarzyszyli np. Mike Scaccia - g z Rigor Mortis, Terry Roberts - g, William Tucker - g z My Life With The Thrill Kill Kult, Nivek Ogre - k, g, voc ze Skinny Puppy, Chris Connelly - k, voc z Finitribe, William Rieflin - dr z The Blackouts, Martin Atkins - dr z Killing Joke, Joe Kelly - voc, a także Jello Biafra - voc.
 Natomiast w sesji, której owocem był album Psalm 69: The Way to Succeed and the Way to Suck Eggs, oprócz pary liderów wzięli udział Scaccia, Rieflin, Louis Svitek - g z Mindfunk, Michael Balch - k z Front Line Assembly, a także Gibby Haynes - voc z Butthole Surfers.

Jourgensen w jednym z wywiadów wyjaśnił, że otacza się muzykami, którzy mają podobny stosunek do
świata co on - są pełni niechęci do zastanej rzeczywistości i determinacji, by ją zmienić- natomiast niekoniecznie muszą legitymować się talentem muzycznym.

Zadebiutowała w marcu 1982r maksisinglem Cold Life, nagranym dla chicagowskiej firmy Wax Trax, której Jourgensen był współwłaścicielem (zrezygnował z udziałów w niej dopiero w 1991r). Wszystkie utwory zarejestrowane dla niej i ich remiksy zebrano później na płytach Twelve Inch Singles (1981–1984)  i Halloween Remix EP, oprócz Cold Life m.in. Everyday is Halloween,The Nature Of Love i All Day.
Album With Sympathy, nagrany dla wytwórni Arista, jeszcze w składzie z George'em, przy pomocy Vince'a Elya z zespołu Psychedelic Furs jako współproducenta, zawierał dość błahą muzykę taneczną, opracowaną głównie na instrumenty elektroniczne, a porównywaną do dokonań Human League. Kilka piosenek zdobyło pewną popularność, np. Revenge i I Wanted To Tell Her, często prezentowane w MTV, oraz Work For Love, ceniona przez bywalców nowojorskich dyskotek (ona dała tytuł brytyjskiej edycji With Sympathy).

Po latach Jourgensen wyznał, że był podczas pracy nad debiutancką płytą Ministry skrępowany oczekiwaniami szefów Aristy - kontrakt z tą firmą nazwał „zaślubinami w piekle", a With Sympathy
uznał za największe nieporozumienie w swojej karierze.
W 1985 grupa podpisała umowę z wytwórnią Sire. Album Twitch powstał przy współudziale innego producenta -Adriana Sherwooda. Stosując jak poprzednio głównie instrumenty i środki elektroniczne Jourgensen, w tym czasie jedyny członek Ministry (George wziął udział tylko w nagraniu utworu All Day Remix), stworzył muzykę swobodniejszą formalnie, pełną przy tym zgiełku, mroczną w nastroju, w warstwie rytmicznej inspirowaną odgłosami-fabrycznymi, przywołującą pewne skojarzenia z dorobkiem Cabaret Voltaire, Einsturzende Neubauten, Tes Dept., np. Just Like You, We Believe, Where You At Now ?, Crash And Burn i Twitch. Tylko niektóre kompozycje miały w sobie coś ze stylu disco, np. All Day Remix i The Angel.
Pierwszym w pełni dojrzałym dziełem Ministry była płyta The Land of Rape and Honey, nagrana już z Barkerem na miejsce George'a. Nie zmienił się wyraz muzyki grupy - jak poprzednio hałaśliwej, gwałtownej, niepokojącej, zdaniem Jourgensena odzwierciedlającej wszystko co odrażające w ludzkim świecie, nazywanej przez niego „Chaosem przez duże C". Wzbogacony został jednak zakres stosowanych środków.
W niektórych nagraniach, zwłaszcza w The Missing, istotnego znaczenia nabrały partie gitar, oparte na ostro ciętych riffach, rodem jakby ze speed metalu bądź hardcore'u. Tu i ówdzie pojawiły się zdecydowanie rockowe rytmy, np. tło bębnów w Golden Dawn wzorowano na partii Johna ,,Bonzo" Bonhama z nagrania When The Levee Breaks zespołu Led Zeppelin.
 Grupa bardziej pomyłowo niż dotychczas zaczęła tez stosować technikę samplingu, wzbogacając swoją muzykę intrygującymi głosami i dźwiękami [np. w Black wprowadzono przetworzone nagranie muzyki arabskiej), skłaniając się ku estetyce kolażu (np. Destruction). W tym kierunku zmierzała w okresie późniejszym na płytach The Mind Is a Terrible Thing to Taste i The Tapes Of Wrath oraz koncertowej In Case You Didn't Feel Like Showing Up stopniowo dodawała do swej muzyki coraz więcej elementów   jednoznacznie   rockowych o czym świadczyły takie utwory, jak Burning Inside, Thieves, Cannibal Song, Faith Colapsing czy So What. Kulminacją tych dążeń był kolejny album, uznany za jedno z arcydzieł początku lat dziewięćdziesiątych.
Praca nad Psalm 69: The Way to Succeed and the Way to Suck Eggs, głównie w studiu Trax Recorders w Chicago, ale też w Royal Recorders w Lake Geneva w stanie Wisconsin trwała blisko dwa lata. Muzyka grupy nabrała w tym czasie gwałtowności thrashu,speed metalu, hardcore'u, a wrażenie to potęgowały towarzyszące wrzaskom wokalisty oraz agresywnym riffom gitarowym niepokojące efekty dźwiękowe uzyskiwane techniką samplingu.
 Recenzenci pisali, że grupa zbliżyła się do stylu Metalliki, z dodatkiem elementów estetyki The Orb i The Shamen. Najwięcej rockowej brutalności miały Just One Fix, TV II, Hero, Psalm 69.Ale zdecydowanie rockowy charakter otrzymała też np. najwolniejsza kompozycja na płycie Scarecrow, jakby kolejna w dorobku Ministry parafraza When The Levee Breaks Led Zeppelin. Poszczególne utwory wzbogacono
m.in. zdeformowanymi odgłosami fabrycznymi (Grace), powtórzonymi wielokrotnie słowami „New world order" z przemówienia George'a Busha (N.W.O.), wybrany sentencjami z kazania jakiegoś duchownego
i partią chóru kościelnego (Psalm 69).Całość miała demoniczną atmosferę - jeden z muzyków opowiadał później, że grupa otoczyła się podczas sesji, a dokładnie w trakcie nagrywania utworu Jesus Built My Hot Rod,totemami nieodzownymi w kulcie voodoo.

Wydany w 1988 album The Land of Rape and Honey, był wtedy wielkim przełomem dla grupy muzycznej. Jourgensen, już wraz z basistą Paulem Barkerem, który do niedawna był drugą stałą postacią w zespole, ruszył w kierunku metalu. W składzie pojawili się także: William Rieflin, Mike Scaccia, Kevin Ogilvie i Chris Conelly. Płytka osiągnęła wielki sukces na listach przebojów muzyki alternatywnej.

W 1989 ukazał się kolejny album zatytułowany The Mind is a Terrible Thing to Taste. Zespół kontynuował obrany wcześniej kierunek (Jourgensen współpracował w tym czasie z Jello Biafrą, tworząc projekt Lard).

W ciągu następnych kilku lat członkowie zespołu intensywnie zajęli się praca nad side-projektami. Jourgensen, prócz Biafry, współpracował też z Trentem Reznorem, tworząc projekt 1000 Homo DJs oraz Revolting Cocks – dodający do eklektycznej muzyki humorystyczne teksty. W tym czasie członkowie Ministry współpracowali wieloma zespołami, min: Pigface, Cabaret Voltaire, Skinny Puppy, KMFDM, Fugazi.

W 1991 Ministry wkroczyło na listy przebojów z kompozycją Jesus Built my Hot Rod z gościnnym występem Gibbyego Haynesa, wokalisty punkowego projektu muzyczno-happeningowego Butthole Surfers.

14 czerwca 1992 ukazał się album Psalm 69: The Way to Suceed and the Way to Suck Eggs. Podstawę dla niego przygotował singel z Jesus Built my Hotrod, ale także rosnąca popularność Nine Inch Nails. Album ten był najlepiej sprzedającym się krążkiem zespołu, pozwolił Ministry dostać się do mainstreamu i jest uważany za ich najlepsze dzieło. Znalazły się na nim choćby takie utwory jak powstały we współpracy z czołowym pisarzem Beat Generation Williamem Burroughsem ,Just One Fix poruszający temat narkotyków oraz N.W.O. (New World Order), będący protestem przeciw amerykańskiej interwencji w Iraku i w ogóle politykę prezydenta USA George’a Busha Seniora.

W następnych latach zespół napotkał na swojej drodze wiele problemów. Największym były narkotyki, przede wszystkim uzależnienie Jourgensena i Barkera od heroiny. Kolejny album ( Filth Pig ) ukazał się dopiero w 1996. Sample i elektronika ustąpiły miejsca hałaśliwym, dysonansowym partiom gitarowym a automat perkusyjny stanowiący podstawę sekcji rytmicznej na poprzednich albumach został zastąpiony żywą perkusją. Komercyjnie płyta poniosła porażkę, została źle oceniona przez większość krytyków i wzbudziła kontrowersje wśród fanów.

W 1999 roku wydany został album Dark Side of the Spoon, na którym pojawiły się elementy Ministry z lat wczesnej twórczości, czyli elektronika stylizowana na elektro. Płyta została zadedykowana Williamowi Tuckerowi, ex-gitarzyście Ministry, który popełnił samobójstwo.

W 2001 roku z powodu ukąszenia przez jadowitego pająka Jourgensen porzucił narkotyki, co było punktem zwrotnym dla zespołu. W 2003 roku wydany został album Animositisominia, który znacznie bardziej przypominał dokonania zespołu z przełomu lat 80. i 90-tych. W 2003 roku zespół opuścił Paul Barker z przyczyn osobistych.

W 2004 roku rozpoczął się nowy okres twórczości: razem z albumem Houses of the Mole rozpoczęła się trylogia skierowana przeciwko ówczesnemu prezydentowi USA, George W. Bushowi. Muzycznie były to najbardziej agresywne, przypominające thrash metal kompozycje Ministry. Kolejne części trylogii to Rio Grande Blood z 2006 roku oraz The Last Sucker z 2007 roku. W trakcie nagrywania Rio Grande Blood Jourgensen ogłosił, iż po wydaniu następnej płyty Ministry zakończy działalność.

Pod koniec września 2005 odbyła się premiera Rantology, albumu zawierającego remiksy wcześniej wydanych utworów, nowy utwór The Great Satan oraz Bloodlines, kawałek obecny wcześniej na soundtracku z gry Vampire: Bloodlines.

Ostatnie wydawnictwa zespołu to Cover Up zawierająca covery oraz DVD Adios... Puta Madres  z nagraniami z pożegnalnej wówczas trasy koncertowej C-U-LaTour.

15 lipca 2008 w warszawskim klubie Stodoła Ministry zagrało swój pierwszy koncert w Polsce. Jeszcze tego samego roku grupa została rozwiązana.

W 2011 roku grupa wznowiła działalność , zaś w 2012 r. wydała kolejny album Relapse oraz dała szereg koncertów, w tym w Polsce na Przystanku Woodstock. W 2013 roku zespół wydał kolejny album From Beer to Eternity.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
N.W.O.	Ministry	08.1992	49[1]	-	Sire W 0125TE	[written by Al Jourgensen,Paul Barker][produced by Hypo Luxa,Hermes Pan]
The Fall	Ministry	01.1996	53[5]	-	Warner Bros W0328CD	[written by Al Jourgensen,Paul Barker,Bill Rieflin][produced by Hypo Luxa,Hermes Pan]
Lay Lady Lay	Ministry	03.1996	128[1]	-	Warner Bros WO 338	[written by Al Jourgensen,Paul Barker][produced by Hypo Luxa,Hermes Pan]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
With Sympathy	Ministry	06.1983	-	96[14]	Arista 6608	[produced by Vince Ely, Ian Taylor]
Twitch	Ministry	04.1986	-	194[3]	Sire 25 309	[produced by Adrian Sherwood, Alain Jourgensen]
The Land of Rape and Honey	Ministry	11.1988	-	164[4]	Sire 25 799	[gold-US][produced by Hypo Luxa, Hermes Pan, Eddie Echo]
The Mind Is a Terrible Thing to Taste	Ministry	12.1989	-	163[10]	Sire 26 004	[gold-US][produced by Hypo Luxa, Hermes Pan]
Psalm 69: The Way to Succeed and the Way to Suck Eggs	Ministry	08.1992	33[5]	27[36]	Sire 26 727	[platinum-US][produced by Hypo Luxa, Hermes Pan]
Filth Pig	Ministry	02.1996	43[2]	19[10]	Warner 45 838	[produced by Hypo Luxa, Hermes Pan]
Dark Side of the Spoon	Ministry	06.1999	85[2]	92[2]	Warner 47 311	[produced by Hypo Luxa, Hermes Pan]
Animositisomina	Ministry	02.2003	186[1]	157[1]	Sanctuary 84 568	[produced by Hypo Luxa, Hermes Pan]
Houses of the Molé	Ministry	06.2004	138[1]	-	Sanctuary 84678	[produced by Al Jourgensen]
Rio Grande Blood	Ministry	05.2006	-	134[1]	13th Planet 2028620832	[produced by Al Jourgensen]
The Last Sucker	Ministry	09.2007	-	130[1]	13th Planet 2028610812	[produced by Al Jourgensen, Dave Donnelly]
Relapse	Ministry	03.2012	-	193[1]	13th Planet	[produced by Al Jourgensen, Samuel D'Ambruoso]
From Beer to Eternity	Ministry	09.2013	-	140[1]	AFM 462	[produced by Al Jourgensen, Samuel D'Ambruoso]