Pokazywanie postów oznaczonych etykietą A&M. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą A&M. Pokaż wszystkie posty

niedziela, 4 czerwca 2023

Joan Armatrading

Joan Armatrading- ur. 9.12.1950 r. w Basseterre na wyspach St.Kitts, ówczesne brytyjskie Indie Zachodnie. Pierwsza ciemnoskóra piosenkarka i kompozytorka, której udało się zdobyć w Wielkiej Brytanii pozycję równą białym wykonawczyniom. Jej pochodzące również z Karaibów poprzedniczki: Madeleine Bell i P.P. Arnold, cieszyły się tylko przelotną popularnością, podczas gdy Joan (porównywana tyleż często, co niesłusznie do Tracy Chapman, z którą łączy ją tylko kolor skóry) działa aktywnie od blisko dwudziestu lat.


Rodzina Armatrading przybyła z Indii Zachodnich do Birmingham w 1958 r. Joan, opanowawszy w dzieciństwie umiejętność gry na gitarze i fortepianie, zetknęła się ze światem muzyki pop za pośrednictwem Pam Nestor (ur. 28.04.1948 r. w Berbice, Gujana Brytyjska), również imigrantki z Karaibów. 

Obie debiutowały w objazdowej obsadzie musicalu "Hair" i początkowo komponowały wspólnie, jednak ich drogi rozeszły się w 1972 r., gdy producent Gus Dudgeon (były współpracownik Eltona Johna) wybrał Armatrading jako główną wokalistkę debiutanckiego albumu Whatever's For Us. Płyta, na której dziewczętom towarzyszyli gitarzysta Davey Johnstone i perkusista Ray Cooper (również akompaniujący poprzednio słynnemu wokaliście), mimo przychylnych recenzji nie stała się bestsellerem. 

Nagrana dla wytwórni Cube Records, po brytyjskim fiasku została odsprzedana amerykańskiemu koncernowi A&M;. Armatrading i Nestor rozstały się wkrótce po nagraniu longplaya. Ta ostatnia, mimo błyskotliwego singla wydanego pod koniec lat siedemdziesiątych przez Chrysalis Records, szybko zniknęła z muzycznej sceny. 

W 1975 r. Joan podpisała kontrakt z A&M.; Pierwszym producentem jej płyt w nowej firmie był Pete Gage, a owocem ich współpracy był album Back To The Night. W nagraniu uczestniczyli Andy Summers (późniejszy gitarzysta Police) i Jean Roussal (instr. klawiszowe), ale płyta nie zyskała szerszego odbiorcy. Przełomowym okazał się rok 1976, gdy pierwszy z czterech wyprodukowanych przez Glyna Johnsa albumów, Joan Armatrading, wszedł do Top 20 brytyjskich płyt długogrających, a temat "Love And Affection" do pierwszej dziesiątki singli. Longplaye Show Some Emotion (z 1977 r.)To The Limit (z 1978 r.) sprzedawały się jeszcze lepiej, jednak nie zaowocowały przebojami.
 

Album Steppin' Out z 1979 r., nagrany podczas koncertów w USA, zamknął współpracę piosenkarki z jej dotychczasowym producentem. Został przyjęty chłodno zarówno w Anglii jak i w Ameryce. Na krótki czas Armatrading związała się z producentem Henrym Dewym. Singel "Rosie" trafił w dolne rejony list przebojów, a mini-album How Cruel ukazał się jedynie w USA i na kontynencie europejskim.

 Kolejnym producentem nagrań Joan został Richard Gottehrer, eks-członek grupy The Strangeloves i producent pierwszego albumu zespołu Blondie. Tym razem wybór okazał się trafny. Płyta Me, Myself, I z 1980 r. weszła do pierwszej amerykańskiej czterdziestki, a pochodzące z niej single: tytułowy oraz "All The Way From America", zdobyły umiarkowaną popularność w Wielkiej Brytanii. Na nagranym w 1981 r. pod kierownictwem Steve'a Lillywhite'a albumie Walk Under Ladders piosenkarce towarzyszyła sławna (m.in. z nagrań Boba Dylana) sekcja rytmiczna z Jamajki: Sly Dunbar (perkusja) i Robbie Shakespeare (bas), a także gitarzysta i wokalista XTC Andy Partridge oraz Thomas Dolby na instrumentach klawiszowych.
 

Z płyty popularniejszej w USA niż w Wielkiej Brytanii pochodziły singlowe tematy "I'm Lucky" i "No Love". Longplay The Key z 1983 r. wyprodukował także Lillywhite, chociaż reżyserem singlowego przeboju "Drop The Pilot" i tematu "What Do The Boys Dream" był Val Garay. Płyta ugruntowała pozycję artystki w Anglii i w USA, podobnie jak pochodząca z tego samego roku kompilacja Track Record. Joan stała się wykonawczynią posiadającą własny krąg fanów -nielicznych, lecz szczerze jej oddanych. 

Płytę Secret Secrets z 1985 r. wyprodukował Mike Howlett, a wśród muzyków znaleźli się basista Pino Palladino związany poprzednio z Paulem Youngiem i Joe Jackson zaangażowany specjalnie do tematu "Love By You". Singel "Temptation" cieszył się umiarkowanym powodzeniem, zaś album poniósł fiasko w USA, pomimo okładki autorstwa popularnego fotografa Roberta Mapplethorpe'a. Płytę Sleight Of Hand Armatrading wyprodukowała sama we własnym studiu Bumpkin, a Lillywhite pomagał jedynie w remiksach. Wprawdzie okładkowe zdjęcie wyszło tym razem z pracowni Lorda Snowdona (popularnego w latach sześćdziesiątych playboya i eks-małżonka księżniczki Małgorzaty), ale sam longplay okazał się komercyjną klęską.
 

W 1988 r. piosenkarce udało się zgromadzić w studiu tak renomowanych instrumentalistów, jak Mark Knopfler z Dire Straits i Mark Brzezicki z Big Country, ale nie pomogło to wiele płycie The Skauting Stage. Rozminięcie się talentu Armatrading z gustami masowego odbiorcy potwierdziło niepowodzenie albumu Hearts And Flowers. Rok 1991 przyniósł kompilację The Very Best Of Joan Armatrading, opartą na materiale z Track Record, wzbogaconym o wydany na singlu remiks "Love And Affection" produkcji Hugh Padghama.
 

Armatrading osiągnęła zawodową stabilizację na pograniczu pierwszej i drugiej ligi brytyjskiego rocka, a jej płyty cieszą się z reguły aprobatą krytyki, choć niekoniecznie nabywców. Popularność piosenkarki ugruntowały występy na koncertach charytatywnych organizowanych m.in. przez rodzinę królewską i Amnesty International, a w 1988 r. przez zwolenników Nelsona Mandeli. 

Trzyma się jednak z dala od polityki - w 1992 r. ostro zaprotestowała, gdy jej nazwisko umieszczono na liście sław popierających partię konserwatywną. Z usposobienia domatorka, Joan Armatrading wertuje w wolnych chwilach swoje zbiory komiksów, dzięki czemu uchodzi za osobę bezpretensjonalną. Rywale i rywalki mogą jedynie pozazdrościć piosenkarce możliwości dysponowania własnym czasem i przebierania w koncertowych ofertach.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Love and Affection / Help YourselfJoan Armatrading08.197610[9]-A&M; AMS 7249[silver-UK][written by Joan Armatrading][Produced By Glyn Johns]
Show Some Emotion / No way outJoan Armatrading01.1978-110[1]A&M; 1994 [US][written by Joan Armatrading][Produced By Glyn Johns]
Rosie / How CruelJoan Armatrading02.198049[5]-A&M; AMS 7506[written by Joan Armatrading][Produced By Joan Armatrading]
Me Myself I / When You Kiss MeJoan Armatrading06.198021[11]-A&M; AMS 7527[written by Joan Armatrading][Produced By Richard Gottehrer]
All the Way From America / Is It Tomorrow YetJoan Armatrading09.198054[3]-A&M; AMS 7552[written by Joan Armatrading][Produced By Richard Gottehrer]
I'm Lucky / ShineJoan Armatrading09.198146[5]-A&M; AMS 8163[written by Joan Armatrading][Produced By Steve Lillywhite]
No Love / DollarsJoan Armatrading01.198250[5]-A&M; AMS 8179[written by Joan Armatrading][Produced By Steve Lillywhite]
Drop the Pilot / Business Is BusinessJoan Armatrading02.198311[10]78[6]A&M; AMS 8306[written by Joan Armatrading][Produced By Val Garay]
Temptation / Talking to the WallJoan Armatrading03.198565[2]-A&M; AM 238[written by Joan Armatrading][Produced By Mike Howlett]
Kind Words (And A Real Good Heart)/Figure Of SpeechJoan Armatrading05.198681[1]-A&M; AM 2837[written by Joan Armatrading][Produced By Joan Armatrading][31[5].Hot Disco/Dance;A&M 12 184 12"]
The Shouting Stage/I Really Must Be GoingJoan Armatrading07.198889[2]-A&M; AM 1259[written by Joan Armatrading][Produced By Joan Armatrading]
Living For You/I Really Must Be GoingJoan Armatrading08.198898[1]-A&M; AM 1235[written by Joan Armatrading][Produced By Joan Armatrading]
More Than One Kind of Love / Good TimesJoan Armatrading05.199075[1]-A&M; AM 561[written by Joan Armatrading][Produced By Joan Armatrading]
Love and Affection / Help YourselfJoan Armatrading03.199191[2]-A&M; AMCD 738[written by Joan Armatrading][Produced By Glyn Johns]
Wrapped Around Her / Promise Land [Live]Joan Armatrading05.199256[2]-A&M; AM 877[written by Joan Armatrading, Graham Lyle][Produced By Joan Armatrading, Graham Lyle]
Everyday BoyJoan Armatrading03.1996141[1]-RCA 74321 341122[written by Joan Armatrading][Produced By Joan Armatrading,David Tickle]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Joan ArmatradingJoan Armatrading10.197612[27]67[27]A&M; 4588[gold-UK][produced by Glyn Johns]
Show Some EmotionJoan Armatrading10.19776[11]52[21]A&M; 4663[gold-UK][produced by Glyn Johns]
To the LimitJoan Armatrading11.197813[10]125[12]A&M; 4732[produced by Glyn Johns]
How cruelJoan Armatrading12.1979-136[18]A&M; 3302[produced by Joan Armatrading, Henry Lewy]
Me, Myself, IJoan Armatrading06.19805[23]28[23]A&M; 4809[gold-UK][produced by Richard Gottehrer]
Walk Under LaddersJoan Armatrading10.19816[29]88[32]A&M; 4876[gold-UK][produced by Steve Lillywhite]
The KeyJoan Armatrading04.198310[14]32[22]A&M; 4912[gold-UK][produced by Steve Lillywhite, Val Garay]
Track recordJoan Armatrading01.198418[32]113[10]A&M; 4987[produced by Joan Armatrading,Glyn Johns,Richard Gottehrer,Steve Lillywhite,Val Garay,Henry Lewy]
Secret SecretsJoan Armatrading03.198514[12]73[19]A&M; 5040[silver-UK][produced by Mike Howlett]
Sleight of HandJoan Armatrading07.198634[6]68[16]A&M; 5130[silver-UK][produced by Joan Armatrading]
The Shouting StageJoan Armatrading08.198828[10]100[13]A&M; 5211[silver-UK][produced by Joan Armatrading]
Hearts and FlowersJoan Armatrading06.199029[4]161[10]A&M; 5298[produced by Joan Armatrading]
The Very Best of Joan ArmatradingJoan Armatrading03.19919[11]-A&M; 3971221 [UK][gold-UK][produced by Joan Armatrading ,Glyn Johns, Henry Lewy, Richard Gottehrer, Steve Lillywhite, Val Garay]
Square the CircleJoan Armatrading06.199234[2]-A&M; 3953882[UK][produced by Joan Armatrading]
What's InsideJoan Armatrading06.199548[2]-RCA 74321272692 [UK][produced by Joan Armatrading, David Tickle]
Lovers speakJoan Armatrading03.200377[2]-Telstar Premiere TPECD 5514[produced by Joan Armatrading]
Love and Affection: Joan Armatrading Classics (1975-1983)Joan Armatrading04.200324[5]-UMTV 9823506 [UK][silver-UK]
Into the BluesJoan Armatrading04.2007125[3]-Hypertension 7255 [UK][produced by Joan Armatrading]
This Charming LifeJoan Armatrading03.2010135[1]-Hypertension, HYP 10272 [UK][produced by Joan Armatrading]
StarlightJoan Armatrading05.2012139-Hypertension 12287 [UK][produced by Joan Armatrading]
Not Too Far AwayJoan Armatrading05.201830[1]-BMG 4050538370881 [UK][produced by Joan Armatrading]
ConsequencesJoan Armatrading07.202110[1]-BMG 4050538674330 [UK][produced by Joan Armatrading]

sobota, 17 grudnia 2016

Nicole Scherzinger

Nicole Prescovia Elikolani Valiente Scherzinger (ur. 29 czerwca 1978 w Honolulu na Hawajach) – amerykańska piosenkarka. Do 2010 r. była główną wokalistką grupy taneczno-muzycznej The Pussycat Dolls. Urodziła się w Honolulu i do siódmego roku życia tam mieszkała. Jej matka, Rosemary, pochodzi z mieszanego małżeństwa rosyjsko-hawajskiego, ojciec zaś jest Filipińczykiem. Gdy miała 7 lat, w 1985, doszło do rozwodu rodziców. Matka wyszła ponownie za mąż za Amerykanina pochodzenia niemieckiego, Gary'ego Scherzingera, a rodzina przeniosła się do Louisville w stanie Kentucky, gdzie Nicole uczęszczała do miejscowej szkoły. Studiowała na Wright State University w Fairborn niedaleko miasta Dayton w stanie Ohio, naukę przerwała w 1999.
Jej matka była profesjonalną tancerką hula i uczyła Nicole tego tańca od najmłodszych lat. Nicole występowała na scenie nowojorskiego Broadwayu, już jako dziecko wygrywała wiele konkursów artystycznych, m.in. Festiwal Coca-Coli dla nastoletnich wokalistów. Wygrała show Popstars. Była również członkiem grupy Eden's Crush, który supportował na koncertach grupie 'N Sync oraz Jessice Simpson.
W maju 2003 r. Nicole dołączyła do Pussycat Dolls - trupy burleskowej - początkowo zajmującej się tańczeniem. Pussycat Dolls osiągnęły ogólnoświatowy status popularnej grupy śpiewanej, z "Don't Cha", "Buttons", "Stickwitu" i When I Grow Up jako Top 10 hitów w Stanach Zjednoczonych. Album PCD pokrył się podwójną platyną w 2006. Nicole zaśpiewała jako liderka prawie we wszystkich piosenkach na albumie choć w niektórych utworach najbardziej było również słychać Carmit Bachar i Melody Thornton. W 2006 zostało wyjawione, że The Dolls są pracownicami Interscope Records i otrzymują stałą pensję, dając wytwórni wysoki poziom kontroli nad finansami grupy i biznesowymi decyzjami. Scherzinger jest jedynym członkiem grupy, która napisała niektóre teksty piosenek na PCD; wspólnie z Karą DioGuardi i producentem Richem Harrisonem napisała tekst do piosenki "I Don't Need a Man", podobnie było także z utworem "Buttons" - wspólnie z producentem Seanem Garrettem. Kolejna współpraca z DioGuardi przyniosła piosenkę "Flirt", która stała się bonusem na PCD a później stała się B-side do "Buttons".
Jak z PCD, Scherzinger jest jedynym członkiem grupy mającym kredyt na pisanie piosenek podczas drugiego albumu Lalek - Doll Domination. Wraz z Pussycat Dolls, Scherzinger została zaproszona przez Rona Faira by nagrać wersję angielską "Jai Ho", hitu z filmu "Slumdog, Milioner z ulicy". Nowa wersja zatytułowała "Jai Ho (You Are My Destiny)" została wypuszczona na iTunes 23 lutego 2009 r., a ogólnoświatową premierę utwór miał 24 lutego. Wideo towarzyszące piosence zostało nagrane w Wiedniu w muzeum tramwajów i zostało zaprezentowane na całym świecie 13 marca 2009.
Podążając sukcesem PCD, Nicole nagrała serię duetów a także jako gość głównie z artystami płci męskiej. W 2005 wystąpiła w nagraniach piosenkarzy Shaggy, Vittorio Grigolo i Will Smith. W 2006 zaśpiewała gościnnie w piosence Avanta pt.: "Lie About Us" i hicie P. Diddiego, "Come to Me", który również razem z nim napisała. W kwietniu 2008, Scherzinger nagrała cover utworu "Rio" zespołu Duran Duran dla kampanii reklamowej Unilever Caress by promować balsam do ciała. Niedługo potem został nagrany komercyjny teledysk a w maju 2008 piosenka była udostępniona w internecie tylko do ściągnięcia. W 2008 r. na poparcie Baracka Obamy, była jednym z wielu muzyków przyczyniających się do utworu will.i.ama nazwanego "Yes We Can". Również 5 września 2008, Scherzinger przyłączyła się do obsady złożonej z samych gwiazd by wykonać piosenkę dobroczynną "Just Stand Up" na żywo w TV. Scherzinger wykonała "America The Beautiful" na Wrestlemani XXV w Houston 5 kwietnia 2009 r.
16 września 2009 r. w internecie pojawił się remiks piosenki Pitbulla Hotel Room Service, w którym gościnnie zaśpiewała Nicole. Scherzinger w 2010 r. dołączy do obsady opery "Love Never Dies (phantom of the Opera)". Na stronie internetowej programu "The Sing Off", w którym Nicole została jurorką, ukazała się informacja o tym, że liderka PCD nagrywa właśnie tytułowy utwór z tej właśnie opery. 6 stycznia 2010 r. Nicole razem z Cobra Starship wykonała piosenkę Good Girls Go Bad na People's Choice Award. 22 stycznia 2010 r. Nicole wzięła udział w charytatywnym przedsięwzięciu Hope for Haiti Now: A Global Benefit for Earthquake Relief. Jej zadaniem było (tak jak wielu innych gwiazd) odbieranie telefonów od osób, które chciały pomóc osobom poszkodowanym przez trzęsienia ziemi w Haiti. 12 lutego 2010 r. ukazała się nowa wersja piosenki We Are the World, nagrana specjalnie na rzecz ofiar tego samego trzęsienia, w której pojawiła się także Nicole.Nie opuszczając The Pussycat Dolls, zaczęła karierę solową. Od 2006 aż do końca 2008 r. pracowała nad swoim solowym albumem zatytułowanym Her Name Is Nicole.
Nagrała i napisała około 100 piosenek na potrzeby albumu, który miał być wydany w 2007 r. Z niewiadomych przyczyn datę wydania przesunięto na 16 października 2008 r., a następnie na 2009 r. W ostateczności album został wycofany z wydania. Nad albumem, Nicole pracowała z wieloma producentami i tekściarzami (którzy także współpracowali przy albumach dla Pussycat Dolls). Sean Garrett i Polow da Don pracował nad "Whatever U Like", który został wydany 24 lipca 2007 jako pierwszy singel z albumu ale utwór uzyskał tylko 57 miejsce w Kanadzie i 104 w USA. Drugim singlem było Baby Love wydane 10 września 2007 r. Singel uzyskiwał dobre pozycje na całym świecie dochodząc do Top 15 w większości krajów, wliczając w to Zjednoczone Królestwo i Europę. Utwór ten został również zremiksowany i umieszczony na płycie Pussycat Dolls - Doll Domination jako bonus. Trzecim singlem była piosenka Supervillain napisany przez Rock City a wyprodukowany przez Mad Scientist. Singel został wydany tylko na US iTunes w listopadzie 2007 r. Czwarty singel, wyprodukowany przez Akona - Puakenikeni także został wydany na iTunes w listopadzie niestety piosenka zawiodła na listach przebojów.
Nicole współpracowała także z Timbalandem. Wyprodukował on min. "Physical". Część tej piosenki została wykorzystana w filmie Fantastic Four Rise of the Silver Surfer. Wiele pozytywnych komentarzy choćby wśród internautów uzyskała piosenka Just Say Yes, napisana przez Gariego Lightbody z zespołu Snow Patrol. Piosenka jest lekka i spokojna z pulsującym, elektronicznym beatem. Kolejny artysta - Ne-Yo - dał Nicole dwie piosenki: Happily Never After - spokojną balladę (początkowo napisana dla Britney Spears), oraz Save Me From Myself. Komentując piosenkę "March", Scherzinger powiedziała, że chce mocnego nagrania. "Ta piosenka jest o tym, by nigdy się nie poddawać (...)". Na liście utworów albumu pojawiły się także takie utwory jak When Your Falling (napisana wspólnie z Akonem), Powers Out (wykonywana wspólnie ze Stingiem) i I M.I.S.S. You (napisana przez Pharrella Williamsa a wyprodukowana przez The Neptunes).
Nad przyszłością albumu stał znak zapytania gdy okazało się, iż Pussycat Dolls wydają drugi album, tym bardziej, że niektóre utwory z jej solowego krążka zostały zamieszczone na Doll Domination jak Happily Never After, Who's Gonna Love You czy When I Grow Up (początkowo piosenka Nicole). Scherzinger nagrała także demo piosenki Punch You In Your Sleep dla Christiny Milian. W 2009 r. zespół Snow Patrol wydał swoją wersję Just Say Yes.
W kwietniu w 2009 r. Nicole w wywiadzie dla magazynu Billboard zapytana o jej plany zawodowe odpowiedziała, że bieżąca sytuacja albumu jest w procesie pisania i na poziomie rozmów oraz, że jeszcze nie zaczęła nagrywać utworów. Nicole zamierza wejść do studia jeszcze raz po zakończeniu trasy koncertowej z Pussycat Dolls Doll World Domination Tour. Mówiąc o albumie powiedziała także, że będzie ponownie współpracować z Will.I.Am'em i Timbalandem a ponadto ma zamiar zaprosić do studia takich artystów jak Lady Gaga oraz A.R. Rahman.
Na początku 2010 r.,Radio 1 dodało album Nicole do nadchodzących albumów w 2010 r., nadal zatytułowany "Her Name Is Nicole". Contactmusic.com doniósł, że Nicole znów współpracuje z Ne-Yo, który poprzednio współpracował ze Scherzinger nad takimi utworami, jak: "Save Me From Myself" i "Happily Never After".
26 stycznia 2010 r. zostało ujawnione, że Jay Sean i Nicole pracują wspólnie nad czymś w studiu. Film, który wspólnie nagrali, najpierw został zamieszczony na twitterze, a później w internecie. Wideo pokazuje parę, która dobrze się bawi w studio nagraniowym Hit Factory (Criteria) w Miami na Florydzie. Ujawnione zostały informacje, że Nicole pracowała z Chuckiem Harmonym, który wcześniej był odpowiedzialny za produkcję Russian Roulette Rihanny, Year Of The Gentleman - albumu Ne-Yo oraz Growing Pains - albumu Mary J. Blige.
Podczas ostatniego wywiadu w "Good Day L.A.", Scherzinger poinformowała, że jej nowy singiel nosi nazwę "Nobody Can Change Me". Opisała go jako "inspirującą, podnoszącą na duchu piosenkę". Wyjaśniała także, że: "Singiel jest inspirującą piosenką, więc jest niemal jak Pussycat Dolls, ale tylko ja śpiewam (...)". Piosenka zadebiutowała w radiu KISS-FM w programie "On air with Ryan Seacrest".
Na początku czerwca br. Nicole i producent muzyczny RedOne poinformowali na swoich kontach na Twitterze, że wspólnie pracują nad piosenką "Magic" na południu Francji. 21 lipca 2010 r. RedOne powiedział, że jest odpowiedzialny za produkcję nowego albumu Scherzinger oraz, że prace nad nim dobiegają końca. W ostatnim swoim wywiadzie, RedOne poinformował, że singiel Nicole zostanie wydany na przełomie września i października. W wywiadzie z Perezem Hiltonem, Nicole powiedziała, że jej nowy singel, zostanie wydany jesienią. 8 października 2010 r. na swoim oficjalnym Twitterze Nicole napisała, że rozpoczyna zdjęcia do teledysku do jej nowego singla "Poison", który zostanie wydany 15 października 2010r. w Zjednoczonym Królestwie. 19 grudnia 2010r. Nicole potwierdziła, że jej drugi singiel będzie nosił nazwę "Don't Hold Your Breath" 2 marca 2011r. na stronie internetowej gazety The Sun została ujawniona okładka i tytuł albumu: Killer Love .

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Whatever U Like Nicole Scherzinger featuring T.I. and Sean Garrett07.2007-104 Interscope 1749689[written by Sean Garrett, Clifford Harris ,Nicole Scherzinger, Jamal Jones][produced by Polow da Don ,Sean Garrett]
Come to MeDiddy featuring Nicole Scherzinger09.20064[22]9[20]Bad Boy AT 0260CDX[silver-UK][written by Roger Greene Jr.,Jacoby White,Mike Winans,Sean Combs,Shannon "Slam" Lawrence,Nicole Scherzinger,Richard Frierson,Shay Winans][produced by Younglord, Jai, Diddy]
Lie About UsAvant featuring Nicole Scherzinger11.200676[9]-Geffen AVANTCD 2[written by Beau Dozier,Bruce Boniface][produced by Ron Fair, Dozier, Tal Herzberg]
Baby Love/Whatever U LikeNicole Scherzinger featuring will.i.am10.200714[14]108Interscope MIUCT 7097[written by William Adams, Kara DioGuardi, Nicole Scherzinger, Keith Harris][produced by will.i.am]
ScreamTimbaland featuring Keri Hilson & Nicole Scherzinger08.200812[18]122Interscope INTR-12325-1[silver-UK][written by Tim Mosley, Keri Hilson, Nate Hills][produced by Timbaland, Danja]
Jai Ho! (You Are My Destiny)/Lights, Camera, Action!A.R. Rahman and the Pussycat Dolls featuring Nicole Scherzinger03.20093[63]15[13]Interscope CATCO 148449894[platinum-UK][written by Evan Bogart, Ester Dean, Ron Fair, Erika Nuri, David Quin~ones, Nicole Scherzinger C. Thorbourne, Nailah Thorbourne and Nyanda Thorbourn][produced by A.R. Rahman/Ron Fair/Nicole Scherzinger]
Hush HushThe Pussycat Dolls Feat. Nicole Scherzinger06.200917[21]73[9]Interscope CATCO 151300497[written by Andreas Quiz/Josef Larossi/Ina Wroldsen/Nicole Scherzinger/Freddie Perren/Dino Fekaris][produced by Ron Fair/Dave Aude/Andreas Quiz/Josef Larossi]
HeartbeatEnrique Iglesias featuring Nicole Scherzinger09.20108[21]-Polydor 2752224[silver-UK][written by Enrique Iglesias, Jamie Scott, Mark Taylor][produced by Mark Taylor]
PoisonNicole Scherzinger12.20103[25]-Interscope USUM 71026044[silver-UK][written by Nicole Scherzinger/Bilal Hajji/BeatGeek/Junior/RedOne][produced by RedOne, BeatGeek, Jimmy Joker]
Don't Hold Your BreathNicole Scherzinger03.20111[1][35]86[1]Interscope USUM 71029856[platinum-UK][written by Josh Alexander, Toby Gad, Billy Steinberg][produced by Carl Falk, Steve Josefsson, Rami Yacoub]
Killer LoveNicole Scherzinger 04.2011184[1]-Interscope -
Right ThereNicole Scherzinger featuring 50 Cent05.20113[23]39[12]Interscope USUM 71108597[gold-UK][gold-US][written by James Scheffer, Ester Dean, Frank Romano, Daniel Morris][produced by Jim Jonsin]
WetNicole Scherzinger08.201121[18]-Interscope USUM 71103532[silver-UK][written by Mikkel Eriksen/Tor Erik Hermansen/Sandy Wilhelm/Ester Dean/Traci Hale][produced by StarGate/Sandy Vee]
Try with MeNicole Scherzinger11.201118[4]-Interscope USUM 71116605[written by Carsten Schack/Sean Hurley/Olivia Nervo/Mim Nervo][produced by Soulshock]
BoomerangNicole Scherzinger03.20136[7]-Interscope USUM 71216942[written by Daniel Mercer/Morgan Jackson/Anthony Preston/Sandy Wilhelm/Azengo][produced by Anthony Preston/Sandy Vee]
Your LoveNicole Scherzinger07.20146[6]-RCA GB 1101400310[silver-UK][written by Terius "The-Dream" Nash, Christopher A. Stewart][produced by Godz of Analog, C. "Tricky" Stewart, Terius "The-Dream" Nash, Bart Schoudel]
On the RocksNicole Scherzinger10.201490[1]-RCA GB 1101400500[written by Terius "The-Dream" Nash, Christopher A. Stewart, Carlos McKinney][produced by Godz of Analog, C. "Tricky" Stewart, Terius "The-Dream" Nash, Carlos "Los da Mystro" McKinney, Bart Schoudel]
RunNicole Scherzinger11.201446[1]-RCA GBARL 1401185[written by Justin Tranter, Julia Michaels, Felix Snow][produced by Felix Snow,Chris "Tek" O'Ryan]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Killer LoveNicole Scherzinger04.20118[36]-Polydor 2766515[gold-UK][produced by BeatGeek, Boi-1da, Maven Boys, The-Dream, Carl Falk, Trina Harmon, Jimmy Joker, Jim Jonsin, Steve Josefsson, Rami, RedOne, StarGate, Tricky Stewart, Julian Swirsky, Mark Taylor, Sandy Vee]
Big Fat LieNicole Scherzinger10.201417[3]-RCA 88843084972[produced by Godz of Analog, Carlos " Los da Mystro" McKinne,y Terius "The-Dream" Nash, Chris "Tek" O'Ryan, Bart Schoudel, Felix Snow, C. "Tricky" Stewart]

sobota, 12 listopada 2016

Pablo Cruise

Zespół założony w 1973 r. w San Francisco przez dwóch byłych członków formacji Stoneground: Cory'ego Leroisa (ur. w Kalifornii; instr. klawiszowe) i Steve'a Price'a (ur. w Kalifornii; perkusja). Dołączyli do nich Dave Jenkins (ur. na Florydzie; gitara) i Bud Cockrell (ur. w Missouri; bas) z zespołu It's A Beautiful Day. Nagrany w 1975 r. album Pablo Cruise spotkał się z ciepłym przyjęciem krytyków, którzy wysoko ocenili zarówno zdradzającą wpływy jazzu muzykę, jak i doskonałe umiejętności instrumentalne członków formacji. Spore możliwości grupy potwierdził drugi longplay Lifeline. Jednak komercyjne owoce swojej pracy muzycy zebrali dopiero w 1977 r., gdy pochodzący z albumu A Place In The Sun singel "Whatcha Gonna Do?" trafił na 6. miejsce amerykańskiej listy przebojów. Rok później tę samą pozycję osiągnęła kompozycja "Love Will Find A Way", która zaprowadziła czwarty już longplay Worlds Away do Top 10 amerykańskich zestawień bestsellerów. Utwór "Don't Want To Live Without It" uplasował się w Top 30 w czasie, gdy muzycy sprytnie wzbogacali i tak już "kosmopolityczne" brzmienie Pablo Cruise o elementy dyskotekowe.
Podczas pracy nad albumem Part Of The Game Cockrella zastąpił były basista Carlosa Santany Bruce Day, na którego miejsce niedługo potem przyjęto Johna Pierce'a i drugiego gitarzystę Angelo Rossiego. Mimo że longplay Reflector nagrany przy producenckiej współpracy weterana rhythm 'n' bluesa Toma Dowda przyniósł kolejny przebój w postaci "Cool Love", Pablo Cruise zaczęli powoli stawać się przeżytkiem w konfrontacji z napływającą "nową falą".
Wewnętrzne problemy zespołu doprowadziły do dalszych zmian składu, które po nagraniu albumu Out Of Our Hands przyniosły czasowe zawieszenie działalności. Pablo Cruise powrócili do gry już jako kwartet w swoim pierwotnym składzie.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Island woman/DennyPablo Cruise07.1975-104[2]A&M 1695[written by Lerios, Jenkins, Batteaux][produced by Michael Jackson]
Whatcha gonna do ?/Atlanta junePablo Cruise04.1977-6[26]A&M 1920[written by Lerios, Jenkins][produced by Bill Schnee]
A place in the sun/El VeteranoPablo Cruise09.1977-42[9]A&M 1976[written by Cockrell, Lerios][produced by Bill Schnee]
Never had a love/Atlanta junePablo Cruise01.1978-87[4]A&M 1999[written by Lerios, Jenkins][produced by Bill Schnee]
Love will find a way/Always be togetherPablo Cruise06.1978-6[18]A&M 2048[written by Cory Lerios, David Jenkins][produced by Bill Schnee]
Don' t want to live without it/Raging firePablo Cruise09.1978-21[16]A&M 2076[written by Cory Lerios, David Jenkins][produced by Bill Schnee]
I go to Rio/Raging firePablo Cruise01.1979-46[8]A&M 2112[written by Peter Allen, Adrienne Anderson][produced by Bill Schnee]
I want you tonight/Family manPablo Cruise10.1979-19[16]A&M 2195[written by Cory Lerios, David Jenkins, Allee Willis][produced by Bill Schnee]
Cool love/JennyPablo Cruise07.1981-13[17]A&M 2349[written by Cory Lerios, David Jenkins,John Pierce][produced by Tom Dowd]
Slip away/That's whenPablo Cruise10.1981-75[5]A&M 2373[written by John Pierce, David Jenkins, Lutz][produced by Tom Dowd]
Will you,won't youPablo Cruise10.1983-107[1]A&M 2570[written by C. Lerios, J. Pierce][produced by Pablo Cruise, Jim Gaines]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Pablo CruisePablo Cruise08.1975-174[4]A&M 4528[produced by Michael James Jackson]
LifelinePablo Cruise04.1976-139[13]A&M 4575[produced by Val Garay]
A place in the sunPablo Cruise03.1977-19[46]A&M 4625[platinium-US][produced by Bill Schnee]
Worlds awayPablo Cruise06.1978-6[43]A&M 4697[platinium-US][produced by Bill Schnee]
Part of the gamePablo Cruise11.1979-39[17]A&M 3712[produced by Bill Schnee]
ReflectorPablo Cruise07.1981-34[18]A&M 3726[produced by Tom Dowd]

czwartek, 29 września 2016

Iggy Pop

Iggy Pop, czyli James Newell Osterberg. Urodził się w 21 kwietnia 1947 r. w Muskegon w amerykańskim stanie Michigan. Muzyk, wokalista, epizodycznie aktor filmowy. Nazywany jest Ojcem Chrzestnym muzyki Punk. Lider formacji The Stooges. Iggy Pop to bez wątpienia postać wyjątkowa na muzycznej scenie, na której obecny jest od przeszło 40 lat.

Iggy urodził się w Muskegon, w stanie Michigan, jako owoc miłości Louelli Christensen (mającej korzenie duńsko-norweskie) i Jamesa Newella Osterberga Sr. Iggy dziś znany jest najbardziej jako solista oraz wokalista grupy The Stooges. Początków jego muzycznej drogi należy szukać już w szkole średniej. Był wtedy perkusistą w różnych zespołach. Od jednego z nich, Iguanas, wziął się pierwszy człon jego artystycznego pseudonimu. Pop zaczynał od bluesa, którego poznał dobrze po porzuceniu nauki na uniwersytecie i przeprowadzce do Chicago. Właśnie w "Wietrznym Mieście" utworzył on grupę Psychedelic Stooges, w którym był wokalistą i zaczął używać pseudonimu Iggy. Oprócz niego w skład zespołu wchodzili Ron Asheton na gitarze, jego brat Scott na perkusji i Dave Alexander na basie. Poważny debiut koncertowy zespołu nastąpił pod koniec lat 60-tych, wtedy już pod skróconą nazwą The Stooges. Występy przed publicznością stały się znakiem firmowym formacji. Iggy, który zachwycił się tym, co na scenie wyrabiał Jim Morrison z The Doors, posunął sceniczne zachowanie do ekstremalnych jak na ówczesne czasy granic. Uważa się go za prekursora stage divingu. Poza tym Pop wymiotował na scenie, tarzał się w potłuczonym szkle, obnażał się. Jego niczym nieskrępowana energia estradowa stała się wzorem dla wielu późniejszych frontmanów.

W 1968 roku The Stooges podpisali kontrakt z wytwórnią Elektra, dla której w krótkim czasie nagrali dwie płyty. Debiutancką produkował znany z Velvet Underground John Cale. Żaden z albumów formacji jednak nie zrobił większego zamieszania na rynku a pogłębiające się uzależnienie Iggy'ego od heroiny przyspieszyło tylko rozpad The Stooges. Pojawienie się w życiu wokalisty Davida Bowiego ożywiło karierę Popa. Panowie spotkali się w nowojorskim klubie "Max's Kansas City" i szybko odkryli, że mają podobne zapatrywania na muzykę. Dzięki Bowiemu na scenę powróciło nowe wcielenie The Stooges - Iggy And The Stooges, które nagrało znaczący dla późniejszej sceny alternatywnej i punkowej krążek "Raw Power". Niestety, żywot odnowionego zespołu był krótki, do czego walnie przyczynił się sam Pop, który nie był w stanie poradzić sobie z heroinowym nałogiem. Stopień jego uzależnienia był na tyle poważny, że konieczna stała się nawet wizyta w szpitalu psychiatrycznym. Jedną z nielicznych osób, które wspierały go w tym okresie był wspomniany Bowie. Później David zabrał Iggy'ego na trasę "Station To Station", co zmieniło podejście Popa do pracy. Przekonał się on, jak ciężko harował Bowie, aby dojść do miejsca, w którym wówczas był (a był na samym szczycie). Przyjaźń obu artystów umocniła się, gdy przeprowadzili się do Berlina Zachodniego, który pod koniec lat 70. stał się mekką wszelkiej maści twórców.
Tam powstała większość piosenek, które następnie znalazły się na płytach Popa "The Idiot" i "Lust For Life" (z nieśmiertelnym "The Passenger"), które ukazały się po podpisaniu przez Iggy'ego kontraktu z RCA, a dziś uznawane są za klasyczne w dorobku Amerykanina. Wspólnie artyści napisali między innymi kompozycje "China Girl", "Tonight" czy "Sister Midnight", wydane później przez Bowiego na jego płytach ("China Girl" można znaleźć na debiucie Popa). Pop wspomógł przyjaciela wokalnie na słynnym dziś albumie "Low".

Współpraca z RCA nie układała się dobrze i po nagraniu przewidzianej umową liczby płyt Iggy zmienił barwy przechodząc do Aristy. Wydany w 1979 roku album "New Values" był powrotem do brudnego, garażowego gitarowego grania w stylu Stoogesów. Zresztą na płycie zagrali muzycy z późniejszej inkarnacji formacji - James Williamson i Scott Thurston. "New Values" sukcesu komercyjnego oczywiście nie osiągnął (choć narobił sporo zamieszania w Australii i Nowej Zelandii), ale przez fanów artysty uważany jest za jedno z największych osiągnięć w karierze Iggy'ego. Na nim znalazła się jedna z jego sztandarowych kompozycji "I'm Bored". Kolejne albumy nie dorównywały poziomem "New Values" i kariera Iggy'ego zaczęła podupadać. Sam zresztą się do tego przyczyniał, nie umiejąc pozbyć się uzależnienia od narkotyków. Nałóg plus brak sukcesów spowodowały, że współpraca Popa z Aristą zakończyła się po kilku latach. W trudnym momencie z pomocą przyszedł Iggy'emu sprawdzony przyjaciel David Bowie. Nagrał on wersję "China Girl" (plus zrealizował wideoklip, który wzbudził oburzenie stróżów moralności ze względu na "przeładowanie erotyzmem") na multiplatynowy album "Let's Dance" z 1983 roku. Jako współautor kompozycji Pop otrzymał znaczące tantiemy. Rok później David zarejestrował kolejne ze wspólnie skomponowanych utworów, w tym "Tonight", który także okazał się przebojem. Mając spore zabezpieczenie finansowe Iggy podjął kolejną próbę walki z nałogiem heroinowym, która zabrała mu aż trzy lata, ale okazała się skuteczna. W przerwie Pop nie tylko się detoksykował, lecz również brał lekcje gry aktorskiej. Zmienił ponadto stan cywilny.

Po skutecznej walce z nałogiem Iggy powrócił w dobrej formie i odniósł pierwszy znaczący sukces komercyjny, nagrywając płytę "Blah Blah Blah". Zamieszczony na niej cover "Real Wild Child" całkiem nieźle radził sobie na listach. Warto dodać, że poza Bowiem pomocną dłoń w studiu podał Popowi również znany z Sex Pistols Steve Jones. Wielu krytykowało jednak zbyt bliski flirt artysty z popowym mainstreamem. Nie trwał on jednak długo i na kolejnej płycie "Instinct" (1988) wokalista powrócił do prostszego gitarowego grania, przypominającego jego dokonania z The Stooges. Kosztowało go to jednak utratę kontraktu płytowego. Iggy udowodnił jednak, że niełatwo jest go złamać i kolejną dekadę rozpoczął mocnym uderzeniem. Być może najmocniejszym w swojej karierze. W 1990 roku ukazała się bowiem płyta "Brick By Brick" wyprodukowana przez Dona Wasa (m.in. The Rolling Stones). Gościnnie zagrali na niej muzycy będącej wówczas na fali popularności grupy Guns N' Roses. Najbardziej w pamięć zapadła jednak kooperacja Iggy'ego z Kate Pierson z The B-52's. Nagrany wspólnie utwór "Candy" (w Polsce ciekawy cover nagrali Hey z Budyniem z grupy Pogodno) stał się największym sukcesem komercyjnym Popa i w niemałym stopniu przyczynił się do tego, że "Brick By Brick" osiągnęła w USA status złotej płyty. Dwa lata później fani mieli okazję usłyszeć efekt współpracy Iggy'ego z Goranem Bregovićem, autorem ścieżki dźwiękowej do filmu "Arizona Dream" Emira Kusturicy z Johnnym Deppem i Faye Dunaway w rolach głównych. Pop nagrał na nią cztery znakomite piosenki - "In The Deathcar", "TV Screen", "Get The Money" i "This Is A Film". W tym samym roku Iggy współpracował również z grupą White Zombie i pojawił się nawet w jej wideoklipie.

W latach 90-tych Iggy nagrał jeszcze kilka płyt uważanych za udane, które jednak sukcesem komercyjnym nie dorównały "Brick By Brick". Wspierał również swoim talentem wielu artystów, od czasu do czasu grał w filmach. Głośno o Popie zrobiło się ponownie w 1995 roku, gdy Danny Boyle wykorzystał w słynnym filmie "Trainspotting" utwór "Lust For Life". Do kawałka nakręcono nowy klip z udziałem Iggy'ego i grającego główną rolę Ewana McGregora. Pop pojawiał się również w dialogach filmowych bohaterów. Dwudziesty wiek Iggy zamknął albumem "Avenue B", który współprodukował z Donem Wasem. W nowym stuleciu kariera Popa przebiegała dość spokojnie. Artysta nagrał kilka albumów, z których wydany wiosną 2009 łagodny, silnie inspirowany bluesem i jazzem "Préliminaires", powstał na podstawie powieści Michela Houellebecqa. Doszło też do reaktywacji The Stooges i nagrania z zespołem całkiem udanego albumu "The Weirdness" wyprodukowanego przez Steve'a Albiniego. W ramach promocji tej płyty grupa dotarła do Polski i zagrała koncert we Wrocławiu. Dalsze plany zespołu pokrzyżowała nagła śmierć Rona Ashetona.

Cóż jeszcze można dodać o tym wyjątkowym artyście? Może to, że w 2007 roku ukazała się autoryzowana przez Iggy'ego biografia "Open Up And Bleed" autorstwa Paula Trynki. Artysta wraz ze Stoogesami zagrał też na weselu znanego z "Jackass" Bama Margery, wystąpił również w telewizyjnej reklamie cadilaka, śpiewając wraz z grupą Teddybears piosenkę "Punkrocker". Podkładał głos w kreskówce "American Dad" oraz grze "Grand Theft Auto IV", w której wykorzystano kawałek The Stooges "I Wanna Be Your Dog" (w Polsce słynną wersję tego numeru nagrały krakowskie Świetliki). Wspomógł Billa Laswella, występując gościnnie na albumie projektu Praxis, pojawił się podczas wprowadzenia Madonny do Rock And Roll Hall Of Fame i wykonał ze Stoogesami "Burning Up" i "Ray Of Light" z repertuaru królowej popu, co ponoć wprawiło ją w zachwyt.

Spośród filmowych dokonań Iggy'ego na największą uwagę zasługują występy w "Kawie i papierosach" Jima Jarmuscha wraz z Tomem Waitsem, komedii "Beksa" z Johnnym Deppem, "Truposzu". W planach jest film biograficzny o Iggym, "The Passenger", który ma opowiadać o wczesnym etapie kariery artysty. W Popa wcielić ma się znany z "Władcy Pierścieni" Elijah Wood.

- Tylko w tym świecie, świecie muzyki, mogę dać coś wartościowego, coś dla czego wiem, że warto żyć - napisał Iggy w książeczce do albumu "American Caesar". Pozostaje więc czekać na to, jaki będzie kolejny krok w jego bogatej karierze.
Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Real wild child [Wild one]/Little miss emperorIggy Pop12.198610[11]-A&M 368[written by Johnny Greenan, Johnny O'Keefe, Dave Owens, Tony Withers][produced by David Bowie, David Richards][oryginalnie nagrana przez Johnny' ego O' Keefe]
Shades/Baby, It Can't FallIggy Pop02.198787[3]-A&M 374[written by I. Pop, D. Bowie][produced by David Bowie, David Richards]
Livin' on the edge of the night/The passengerIggy Pop02.199051[4]-Virgin America VUS 18[written by Jay Rifkin, Eric Rackin][produced by Don Was]
Home/Lust For LifeIggy Pop07.199084[3]-Virgin America VUS 22[written by I. Pop][produced by Don Was]
Candy/Pussy powerIggy Pop with Kate Pierson10.199067[3]28[15]Virgin America VUS 29[written by I. Pop][produced by Don Was]
Well ,did you everDeborah Harry & Iggy Pop01.199142[4]-Chrysalis CHS 3646[written by Cole Porter]
The wild America EP.Iggy Pop09.199363[1]-Virgin America VUS 74[produced by Malcolm Burn]
Beside you/Evil CaliforniaIggy Pop05.199447[3]-Virgin America VUS 77[written by I. Pop,Steve Jones][produced Malcolm Burn]
Lust for life/[Get up i feel like being a] Sex machineIggy Pop11.199626[7]-Virgin America VUS 116[written by I. Pop,David Bowie][produced by David Bowie][piosenka z filmu Trainspotting]
The passenger/Lust for lifeIggy Pop03.199822[8]-Virgin America VSC 1689[written by I. Pop,Ricky Gardiner][produced by Bewlay Bros.]
Corruption/Rock star graveIggy Pop10.1999119[1]-Virgin America VUS 135[written by Iggy Pop,Whitey Kirst,Hal Cragin][produced by Don Was]
Rolodex PropagandaAt The Drive feat Iggy Pop01.12.2000197[1]-Grand Royal
Kick itPeaches feat Iggy Pop01.200439[3]-XL Recordings XLS176CD[written by Peaches][produced by Peaches]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
The StoogesIggy & The Stooges08.1969-106[11]Elektra 74 051 [US][silver-UK][produced by John Cale]
The idiotIggy Pop04.197730[3]72[13]RCA PL 12 275[produced by David Bowie]
Raw powerIggy Pop with The Stooges06.197744[2]182[3]CBS 65 586[silver-UK][produced by Iggy Pop, David Bowie][oryginalnie nagrana w 1973r as Iggy and The Stooges]
Lust for lifeIggy Pop10.197728[8]120[6]RCA PL 12 488[gold-UK][produced by Iggy Pop, David Bowie,Colin Thurston]
New valuesIggy Pop05.197960[4]180[4]Arista SPART 1092[produced by James Williamson]
SoldierIggy Pop02.198062[2]125[7]Arista SPART 1117[produced by Pat Moran]
PartyIggy Pop09.1981-166[5]Arista 9572 [US][produced by Thom Panunzio ,Tommy Boyce]
Blah-blah-blahIggy Pop10.198643[7]75[27]A&M AMA 5145[produced by David Bowie, David Richards]
InstinctIggy Pop07.198861[1]110[12]A&M AMA 5198[produced by Bill Laswell]
Brick by brickIggy Pop07.199050[2]90[37]Virgin America VUSLP 19[produced by Don Was]
American ceasarIggy Pop09.199343[2]-Virgin America VUSLP 64[produced by Malcolm Burn]
Naughty little doggieIggy Pop03.199677[1]-Virgin America VUSLP 102[produced by Iggy Pop, Thom Wilson]
Nude & rude-The best of...Iggy Pop11.199699[5]-Virgin America VUSLP 115[silver-UK]
Avenue BIggy Pop10.1999105[1]-Virgin America CDVUS 163[produced by Don Was]
A million in prizesIggy Pop07.2005148[1]-Virgin

wtorek, 20 września 2016

Ce Ce Peniston

Ce Ce Peniston urodziła się w 1969 roku w Dayton w stanie Ohio, ale jako dziecko przeniosła się z rodziną do Phoenix. W 1989 roku sięgnęła po tytuł Miss Black Arizona, a już na początku lat 90. podpisała kontakt z A&M. Jej debiutancki album "Finally" zyskał status złotej płyty, zawierał też największy przebój wokalistki, piosenkę "Finally", która znalazła się w pierwszej dziesiątce zestawienia Billboardu; a także popularny utwór "We Got a Love Thang".
W 1994 roku ukazał się drugi album Ce Ce -"Thought 'Ya Knew", a dwa lata później kolejny - "I'm Movin' On". Wokalistka wciąż jest aktywna i regularnie występuje w Las Vegas, Atlantic City San Francisco. Remiksy jej utworów cieszą się powodzeniem w klubach na całym świecie.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
FinallyCe Ce Peniston09.199129[7]5[33]A&M 1586[gold-US][written by Rodney K. Jackson,Ce Ce Peniston,Felipe Delgado,E. L. Linnear][produced by Felipe Delgado][1[2][12].Hot Disco/Dance;A&M 2385 12"][26[16].R&B Chart]
I Like ItOverweight Pooch feat. Ce Ce Peniston01.199258[2]-A&M AMCD 847 [UK][produced by Manny Lehman , Mark Mazzetti ][written by E. L. Linnear , F. Delgado][16[10].Hot Disco/Dance;A&M 2393 12"]
We Got A Love ThangCe Ce Peniston02.19926[8]20[20]A&M 1594[written by Miller, McAllister ,Savage][produced by Steve "Silk" Hurley,Joshua][backing vocal:Kym Sims][1[2][11].Hot Disco/Dance;A&M 2395 12"][38[11].R&B Chart]
FinallyCe Ce Peniston03.19922[8]-A&M AM 858 [UK][written by Rodney K. Jackson,Ce Ce Peniston,Felipe Delgado,E. L. Linnear][produced by Felipe Delgado]
Keep on Walkin' Ce Ce Peniston05.199210[6]15[21]A&M 1598[produced by Steve "Silk" Hurley][written by Kym Sims , Marc Wiliams , Steve "Silk" Hurley ][1[1][11].Hot Disco/Dance;A&M 2399 12"][3[20].R&B Chart]
Crazy Love Ce Ce Peniston09.199244[3]-A&M 0460[produced by Daniel Abraham ][written by George Lyter, Michael O'Hara, Denise Rich ][31[19].R&B Chart]
Inside That I CriedCe Ce Peniston10.199242[2]94[3]A&M 0059[produced by Steve Lindsey][written by Malik Byrd , Otto D'Agnolo , R.K. Jackson][10[20].R&B Chart]
I'm In The MoodCe Ce Peniston01.199416[5]32[20]A&M 0460[produced by Soulshock/Karlin][written by Steve Nikolas, Brendon Sibley, Soulshock, Karlin and Cutfather][1[1][12].Hot Disco/Dance;A&M 0461 12"][7[20].R&B Chart]
Keep Givin' Me Your LoveCe Ce Peniston04.199436[3]101[4]A&M 5805492 [UK][produced by David Morales][written by Steven Nikolas, Brendon Sibley, Soulshock, Karlin, Cutfather][utwór z filmu "Ready to wear"][4[12].Hot Disco/Dance;Columbia 77 794 12"]
I'm Not Over YouCe Ce Peniston06.1994-41[14]A&M 0574[produced by Steve "Silk" Hurley ][2[14].Hot Disco/Dance]
Hit By LoveCe Ce Peniston11.199433[3]90[3]A&M 0768[produced by Soulshock & Karlin][written by Brendon Sibley , Cutfather , Soulshock, Karlin , Steven Nikolas][1[2][12].Hot Disco/Dance;A&M 0765 12"][47[13].R&B Chart]
Movin' OnCe Ce Peniston featuring Suga T.08.1996-83[7]A&M 1656[written by Dave Hall, CeCe Peniston, Gordon Chambers][produced by Dave "Jam" Hall][29[17].R&B Chart]
Finally [remix]Ce Ce Peniston09.199726[10]- AM:PM 582 343-1[UK][written by Rodney K. Jackson,Ce Ce Peniston,Felipe Delgado,E. L. Linnear][produced by Felipe Delgado]
Somebody Else's GuyCe Ce Peniston02.199813[12]-AM:PM 588 500-1 [UK][written by Darren "Nitro" Clowers]
Before I Lay (You Drive Me Crazy)Ce Ce Peniston featuring JoJo Hailey11.1996-120[11]A&M 2004[written by Daryl Pearson, Joel Hailey][produced by JoJo Hailey][52[14].R&B Chart]
He Loves Me 2Ce Ce Peniston10.1999--Silk 9903[produced by Steve "Silk" Hurley ][written by Ce Ce Peniston , Steve "Silk" Hurley ][24[15].Hot Disco/Dance;Silk 9903]
Lifetime To LoveCe Ce Peniston12.2000--4 Play 2029[produced by Brendon Sibley , Steven Nikolas][2[15].Hot Disco/Dance;4 Play 2029 12"]
ReminiscinSaison feat Ce Ce Peniston06.2001--Real Deal 70 634[written by by CeCe Peniston, Ella Mae Saison][produced by Matthias Heilbronn ][30[8].Hot Disco/Dance;Real Deal 70 634 12"]
Finally / We GOt A LOve ThangCe Ce Peniston04.2002141[10]-Simply Vinyl (S12) S12DJ-056-

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
FinallyCe Ce Peniston02.199210[19]70[36]A&M 5381[produced by Felipe Delgado, Steve Hurley, Daniel Abraham, Rodney K. Jackson, Steve Lindsey, Brian Malouf, David Morales, DeVante Swing][gold-US][silver-UK]
Thought 'Ya KnewCe Ce Peniston02.199431[2]96[19]A&M 540 138[produced by Steve "Silk" Hurley, Soulshock & Karlin, Sir Jinx, Marc Dubuclet & Tim Miner, Andres Levin & Camus Maré Celli, David Morales, Brian McKnight, Richard Wolf]

czwartek, 15 września 2016

Billy Preston

Ur. 9.09.1946 r. w Houston w stanie Teksas. Burzliwą i mocno zagmatwaną karierę muzyczną Preston rozpoczynał, gdy grając na organach towarzyszył śpiewającej utwory gospel Mahalii Jackson. Wystąpił też w filmie "St Louis Blues" w roli młodego W.C. Handy'ego. Jako nastolatek współpracował z Samem Cookem i Little Richardem.
W 1962 r. w czasie odbywanej wspólnie z tym drugim artystą europejskiej trasy Billy poznał członków The Beatles, by później także z nimi nawiązać współpracę. Sławę zdobył jako utalentowany instrumentalista, dokonujący od czasu do czasu własnych nagrań, z których największą popularnością cieszyła się dynamiczna kompozycja "Billy's Bag". Często występował również jako muzyk towarzyszący w amerykańskim programie telewizyjnym "Shindig". Po przeprowadzce do Wielkiej Brytanii wraz z zespołem Raya Charlesa, w 1969 r. podpisał kontrakt z wytwórnią Apple. George Harrison był producentem jego brytyjskiego przeboju "That's The Way God Planned It", a sam Preston zagrał na instrumentach klawiszowych w utworze Beatlesów "Get Back" i na albumie Let It Be (do kompozycji "Get Back" powrócił w 1978 r., kiedy to zaśpiewał ją jako legendarny Sierżant Pepper w powszechnie krytykowanym filmie "Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band" z udziałem m.in. The Bee Gees).
W 1970 r. wziął udział w słynnym koncercie na rzecz mieszkańców Bangla Deszu. Zmieniwszy wytwórnię na A&M, zanotował na swoim koncie całą serię przebojów, m.in. "Outa-Space" (z 1972 r.), amerykański numer 1. w 1973 r. "Will It Go Round In Circles", "Space Race" (z 1973 r.) i "Nothing From Nothing", który w 1974 r. również trafił na szczyt zestawień w USA.
Talent kompozytorski Prestona dał o sobie znać w pięknej balladzie "You Are So Beautiful", która w wykonaniu Joe Cockera uplasowała się w Top 10 amerykańskich notowań. Tymczasem sam Preston kontynuował karierę jako muzyk towarzyszący, występując głównie z formacją Sly And The Family Stone, a w 1975 r. biorąc udział w amerykanskiem tournee Rolling Stonesów. W 1980 r. wielkim międzynarodowym przebojem stał się nagrany w duecie z Syreetą utwór "With You Fm Born Again".
W 1989 r. Preston odbył trasę koncertową z All Starr Band Ringo Starra, a w latach 1990-1991 nagrywał dla należącej do Iana Levine'a Motor City, dla której zarejestrował m.in. kilka dalszych duetów z Syreetą. Pod koniec 1991 r. aresztowano go w Stanach Zjednoczonych pod zarzutem obrazy moralności.
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Get Back / Don't Let Me Down Beatles with Billy Preston04.19691[6][17]-Apple 2490[written by John Lennon,Paul McCartney][produced by George Martin]
That's the Way God Planned It / What About You?Billy Preston08.196911[10]62[6]Apple 1808[written by Billy Preston][produced by George Harrison,Billy Preston]
All That I've Got (I'm Gonna Give It to You) / As I Get OlderBilly Preston03.1970-108[2]Apple 1817[written by Billy Preston, Doris Troy][produced by George Harrison]
My Sweet Lord /Little girlBilly Preston02.1971-90[3]Apple 1826[written by George Harrison][produced by George Harrison,Billy Preston][23[8].R&B Chart]
The Bus / Should've Known BetterBilly Preston04.1972--A&M 1340[written by Billy Preston][produced by Quincy Jones][43[2].R&B Chart]
Outa-Space/I Wrote a Simple SongBilly Preston04.197244[3]2[17];B:77[5]A&M 1320[gold][written by Billy Preston,Joe Green][produced by Quincy Jones,Billy Preston][1[1][15].R&B Chart]
That's the Way God Planned It / What About You?Billy Preston07.1972-65[10]Apple 1808[written by Billy Preston][produced by George Harrison,Billy Preston]
Slaughter / God Loves YouBilly Preston09.1972-50[8]A&M 1380[written by Billy Preston][produced by Billy Preston][17[10].R&B Chart][tytułowa piosenka z filmu]
Will It Go Round in Circles / BlackbirdBilly Preston03.1973-1[2][22]A&M 1411[gold][written by Billy Preston,Bruce Fisher][produced by Billy Preston][10[16].R&B Chart]
Space Race / We're Gonna Make ItBilly Preston09.1973-4[18]A&M 1463[gold][written by Billy Preston][produced by Billy Preston][1[1][15].R&B Chart]
You're So Unique / How Long Has the Train Been GoneBilly Preston01.1974-48[8]A&M 1492[written by Billy Preston][produced by Billy Preston][1[1][15].R&B Chart]
Nothing From Nothing / My Soul Is a WitnessBilly Preston07.1974-1[1][18]A&M 1544[gold][written by Billy Preston,Bruce Fisher][produced by Billy Preston][8[17].R&B Chart]
Struttin' / You Are So BeautifulBilly Preston12.1974-22[10]A&M 1644[written by Billy Preston,Bruce Fisher,George Johnson][produced by Billy Preston][11[14].R&B Chart]
Fancy Lady / Song of JoyBilly Preston10.1975-71[4]A&M 1735[written by Billy Preston,Syreeta Wright][produced by Robert Margouleff,Malcolm Cecil,Billy Preston][23[10].R&B Chart]
Do it while you can/ Song of JoyBilly Preston12.1975--A&M 1768[written by Billy Preston,Bruce Fisher][produced by Robert Margouleff,Malcolm Cecil,Billy Preston][58[7].R&B Chart]
Get Back / Don't Let Me Down Beatles with Billy Preston04.197628[5]-Apple 2490[written by John Lennon,Paul McCartney][produced by George Martin]
I've Got the Spirit / Do What You WantBilly Preston02.1977--A&M 1892[written by Billy Preston,Doug Jones][produced by Robert Margouleff, Billy Preston][48[7].R&B Chart]
Girl/EcstasyBilly Preston04.1977--A&M 1925[written by Billy Preston,Bruce Fisher][produced by Robert Margouleff,Billy Preston][44[12].R&B Chart]
Wide Stride / Whole New ThingBilly Preston11.1977--A&M 1980[written by Billy Preston][produced by Truman Thomas,Billy Preston][33[13].R&B Chart]
I'm really gonna miss you/AttitudesBilly Preston04.1978--A&M 2012[written by Billy Preston][produced by Truman Thomas,Billy Preston][59[9].R&B Chart]
Get Back / Space RaceBilly Preston10.1978-86[2]A&M 2071[written by John Lennon,Paul McCartney][produced by George Martin]
Go for it/With you I'm born againBilly Preston & Syreeta05.1979-108[1]Motown 1460[piosenka z filmu "Fast break"][80[1].Hot Dance/Disco;Motown 00016 12"]
With You I'm Born Again/All I wanted was youBilly Preston & Syreeta12.19792[11]4[29]Motown 1477[written by David Shire,Carol Connors][produced by David Shire,James Di Pasquale,Billy Preston][86[3].R&B Chart][piosenka z filmu "Fast break"]
It Will Come in Time/All I Wanted Was YouBilly Preston & Syreeta03.198047[4]-Motown TMG 1175 [UK][written by Billy Preston][produced by Suzanne de Passe,Tony Jones,Billy Preston]
One More Time For Love / Dance For Me ChildrenBilly Preston & Syreeta06.1980-52[10]Tamla 54 312[written by Jerry Peters][produced by Jerry Peters][72[7].R&B Chart]
Searchin'/Hey youBilly Preston & Syreeta08.1981-106[1]Motown 1520[produced by Ollie Brown]
I'm Never Gonna Say Goodbye/I love you soBilly Preston09.1982-88[3]Motown 1625[produced by Artie Butler][64[9].R&B Chart]
And dance/Kick-itBilly Preston06.1984--Megatone 124[written by Billy Preston,Ralph Benatar,Galen Senogles][produced by Billy Preston,Bruce Fischer][55[6].Hot Disco/Dance]
Get Back / Don't Let Me Down Beatles with Billy Preston04.198974[1]-Apple 2490[written by John Lennon,Paul McCartney][produced by George Martin]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
The Most Exciting Organ EverBilly Preston06.1965-143[3]Vee-Jay 1123[produced by Steve Douglas]
Wildest Organ in Town!Billy Preston07.1966-118[6]Vee-Jay 2532[produced by Steve Douglas]
I Wrote a Simple SongBilly Preston01.1972-32[38]A&M 3507[produced by Billy Preston]
That's The Way God Planned ItBilly Preston06.1972-127[12]Apple 3359[produced by George Harrison and Ray Charles]
Music Is My LifeBilly Preston12.1972-32[35]A&M 3516[produced by Billy Preston]
Everybody Likes Some Kind of MusicBilly Preston10.1973-52[19]A&M 3526[produced by Billy Preston]
The Kids & MeBilly Preston09.1974-17[14]A&M 3645[produced by Billy Preston]
It's My PleasureBilly Preston07.1975-43[14]A&M 4532[produced by Billy Preston, Robert Margouleff, Malcolm Cecil]
Late At NightBilly Preston03.1980-49[18]Motown 925[produced by Billy Preston;David Shire & James Di Pasquale ]
Billy Preston & SyreetaBilly Preston & Syreeta08.1981-127[9]Motown 958[produced by Michael Masser,David Shire,Carol Connors , Ollie E. Brown ]

czwartek, 1 września 2016

Monster Magnet

Monster Magnet, grupa amerykańska. Utworzona w 1989r w Red Bank w New Jersey. Z początku posługiwała się kolejno różnymi nazwami, jak Heroin Mule, World Of Pills, The Grinning Gibbon, Nipple Tank.W końcu użyła nazwy popularnej zabawki z lat sześćdziesiątych - Monster Magnet. Pierwszy skład: Dave Wyndorff - voc, g, John McBain - g, Joe Calandra - b, Jon Kleiman - dr. W 1992r McBaina zastąpił Ed Mundell - g. Piątym jej członkiem jest Tim Cronin, odpowiedzialny za oprawę świetlną koncertów.


W roku 1989 zespół nagrał dwie taśmy demo. Były to Forget About Life, I'm High on Dope i I'm Stoned, What Ya Gonna Do About It?. Pierwszym wydawnictwem winylowym zespołu był singel Lizard Johnny wydany przez niezależną wytwórnię Cirquit Records, następnym był MLP Monster Magnet nagrany dla niemieckiej wytwórni Glitterhouse Records w roku 1990. W roku 1991 zespół podpisał kontrakt z wytwórnią Caroline Records. Pod tym właśnie szyldem Monster Magnet wydali swój pierwszy pełnometrażowy album - Spine of God.
 Kolejne wydawnictwo Monster Magnet - Tab - to EP zawierające 4 utwory. McBain wkrótce potem, w wyniku konfliktów z Dave'em Wyndorfem, opuścił zespół. Nowym gitarzystą zespołu został gitarzysta Atomic Bitchwax - Ed Mundell. W 1992 ukazał się maxi SP Evil a w następnym roku maxi SP Cage Around The Sun promujące nowy album.

W 1993r ukazał się album Superjudge. Album został nagrany dla wytwórni A&M Records. Mimo że wśród fanów jest to jeden z najbardziej lubianych albumów, nie sprzedał się najlepiej.
 Kolejnym albumem był Dopes to Infinity. Tak jak poprzednie wydawnictwo nie odniósł on dużego sukcesu komercyjnego.

Do zespołu w 1998 dołączył gitarzysta Phil Cavaino. Wyndorf przeprowadził się do Las Vegas i przystąpił do pracy nad kolejnym albumem Powertrip. Album był wielkim przełomem. Zmienił się styl zespołu. Monster Magnet odeszli od stoner rocka o przytłumionym brzmieniu. Pojawiło się więcej charakterystycznych gitarowych fragmentów, perkusja stała się cięższa. Space Lord, pierwszy singel, stał się przebojem w dużych rozgłośniach radiowych. Zespół zaczął organizować trasy koncertowe z takimi zespołami jak Aerosmith, Metallica i Marilyn Manson.

God Says No wydany w 2000 roku był ostatnim pod szyldem A&M Records. W tym samym roku zespół, w wyniku konfliktów wewnętrznych, opuścili Joe Calandra i Jon Kleiman

W roku 2003 Monster Magnet podpisali kontrakt z europejską wytwórnią SPV. Owocem tego był wydany na początku 2004 roku album Monolithic Baby!. W marcu 2005, po siedmiu latach współpracy, zespół opuścił Phil Cavaino. 6 listopada 2007 Monster Magnet wydali nowy album 4-Way Diablo.
Zafascynowana twórczością Jimiego Hendrixa, The Doors, MC5, Blue Óyster Cult, Hawkwind, stworzyła podobną muzykę -  zazwyczaj długie kompozycje rozwijające się w improwizacyjny sposób, przesycone narkotyczną atmosferą, np. Lord 13, Twenty Five, PhiI Shovel, Nod Scene, Medicine, You Got It, Superjudge, Cyclops Revolution, Twin Earth, Black Balloon.
 Przedstawiła też przeróbki, np. Sin's A Good Man's Brother Grand Funk, Brainstorm Hawkwind, a także standardu bluesowego Evil. Teksty, mimo religijnej symboliki, wyrażały rozczarowanie religią. Zaliczana do fali zespołów z Seattle (m.in. ze względu na związek z tamtejszą firmą Sub Pop, która wydała w Europie album Spine of God).

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Negasonic Teenage WarheadMonster Magnet03.199549[4]- A&M 580 981[written by Dave Wyndorf][produced by Dave Wyndorf,Steve Rosenthal]
Dopes To InfinityMonster Magnet05.199558[5]- A&M 581 032[written by Dave Wyndorf][produced by Dave Wyndorf,Steve Rosenthal]
PowertripMonster Magnet01.199939[4]- A&M 582823[written by Dave Wyndorf][produced by Dave Wyndorf,Matt Hyde]
Space LordMonster Magnet03.199945[4]- A&M 563277[written by Dave Wyndorf][produced by Dave Wyndorf,Matt Hyde]
Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Dopes to InfinityMonster Magnet03.199549[4]-A&M 540 315[produced by Dave Wyndorf]
PowertripMonster Magnet06.199865[1]97[23]A&M 540 908 [US][gold-US][produced by Dave Wyndorf & Matt Hyde]
God Says NoMonster Magnet04.200194[2]153[1]A&M A&M 490 783[produced by Dave Wyndorf & Matt Hyde]
Monolithic Baby!Monster Magnet05.200491[2]-Steamhammer SPV 085-6943A [Ger][produced by Dave Wyndorf & Scott Humphrey]
MastermindMonster Magnet10.2010192[1]142Napalm NPR336[produced by Dave Wyndorf & Matt Hyde]
Last PatrolMonster Magnet10.2013102[1]188Napalm NPR 490[produced by Dave Wyndorf & Phil Caivano]

piątek, 24 czerwca 2016

Peter Frampton

Ur. 22.04.1950 r. w Beckenham w hrabstwie Kent, Anglia. W latach 60-tych związany z grupą Herd; dzięki wyglądowi "blond aniołka" otrzymał tytuł "Twarzy 1968 r". Niebawem jednak zapuścił włosy i dołączył do zespołu Humble Pie. Mimo że w 1971 r. rozpoczął karierę solową, nagrywając album Wind Of Change, zaraz założył własny zespół, Frampton's Camel, by wypełnić zobowiązania koncertowe w USA.
 W składzie tej formacji znaleźli się doświadczeni muzycy: Mike Kellie (eks-Spooky Tooth, perkusja), Mickey Gallagher (eks-Cochise, instr. klawiszowe) i Rick Wills (eks-Bell And Arc, bas).
Wydany w 1975 r. album Frampton odniósł wielki sukces w Stanach Zjednoczonych, lecz w Wielkiej Brytanii został zupełnie zignorowany. Pochodzące z 1976 r. podwójne wydawnictwo koncertowe, Frampton Comes Alive, trafiło na szczyt amerykańskich zestawień, by utrzymywać się tam - z przerwami - przez 10 tygodni (album pozostawał w zestawieniach przez rekordowy okres dwóch lat). To najlepiej sprzedający się album "live" w historii, który do chwili obecnej rozszedł się w liczbie 12 milionów egzemplarzy. Wielu krytyków do dziś doszukuje się powodów tak oszałamiającej popularności tego wydawnictwa.
Nagrany w 1977 r. album I'm In You również sprzedawał się bardzo dobrze, choć w porównaniu z poprzednim rozszedł się jedynie w liczbie kilku "marnych" milionów egzemplarzy. Framptonowi znów nie udało się podbić serc (i piór) krytyków, ale jego płyty rozchodziły się jak przysłowiowe ciepłe bułeczki i docierały głównie do młodszej publiczności. W 1978 r. cudem uniknął śmierci w wypadku samochodowym, cjjoć fani mogli go oglądać w nakręconym wcześniej filmie "Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band". Frampton zagrał w nim rolę Billy'ego Shearsa, występując obok grupy Bee Gees w pełnej rozmachu produkcji Roberta Stigwooda, która poniosła jednak druzgocącą porażkę.
Kiedy powrócił w 1979 r. albumem Where I Should Be, jego gwiazda zdecydowanie przybladła. Płyta spotkała się co prawda z przychylnym przyjęciem, ale była ostatnim większym sukcesem w karierze artysty. Nie pomogła nawet zmiana image'u dokonana przed zarejestrowaniem płyty Breaking All The Rules, która tylko w oddanej mu Ameryce trafiła do Top 50 zestawień.
Po nagraniu longplaya The Art Of Control Frampton zniknął aż do 1986 r., kiedy to podpisał kontrakt z wytwórnią Virgin i nagrał "oprawiony" w syntezatory album Premonition. Niebawem powrócił do działalności sesyjnej. Pod koniec dekady zagrał na albumie kolegi, Davida Bowie'ego i firmował swoją kolejną własną propozycję When All The Pieces Fit. W 1991 r. snuł plany reaktywowania Humble Pie wraz ze Steve'em Marriottem, ale w tydzień po ich spotkaniu w Nowym Jorku Marriott zginął podczas pożaru swego domu. Trzy lata później Frampton zaproponował nowy solowy album zatytułowany po prostu Peter Frampton.
Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Show Me the Way [live] / Shine On [live]Peter Frampton02.197610[12]6[18]A&M 1795[written by Peter Frampton][produced by Peter Frampton]
Baby, I Love Your Way (Live) / It's a Plain Shame (Live)Peter Frampton06.197643[5]12[16]A&M 1832[written by Peter Frampton][produced by Peter Frampton]
Do You Feel Like We Do [live] / Penny for Your Thoughts [live]Peter Frampton09.197639[4]10[18]A&M 1867[written by Peter Frampton, Mick Gallagher, Rick Wills, John Siomos][produced by Peter Frampton]
I'm in You / St. Thomas (Don't You Know How I Feel)Peter Frampton05.197741[3]2[20]A&M 1941[written by Peter Frampton][produced by Peter Frampton,Bob Mayo,Frankie D'Augusta,Chris Kimsey]
Signed, Sealed, Delivered (I'm Yours) / Rocky's Hot ClubPeter Frampton08.1977-18[16]A&M 1972[written by Stevie Wonder, Lee Garrett, Syreeta Wright, Lula Mae Hardaway][produced by Stevie Wonder,Peter Frampton,Lee Garrett,Syreeta Wright,Lula Hardaway]
Tried to Love / You Don't Have to WorryPeter Frampton12.1977-41[8]A&M 1988[written by Peter Frampton][produced by Peter Frampton]
I Can't Stand It No More / May I BabyPeter Frampton05.1979-14[13]A&M 2148[written by Peter Frampton][produced by Peter Frampton, Chris Kimsey]
Lying / You Know So WellPeter Frampton02.1986-74[8]Atlantic 89 463[written by Peter Frampton][produced by Peter Frampton]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Wind of ChangePeter Frampton08.1972-177[6]A&M 4348[produced by Peter Frampton,Chris Kimsey]
Frampton's CamelPeter Frampton10.1973-110[22]A&M 4389[produced by Peter Frampton,Chris Kimsey]
Somethin's HappeningPeter Frampton03.1974-125[9]A&M 3619[produced by Peter Frampton,Chris Kimsey]
FramptonPeter Frampton03.1975-32[64]A&M 4512[gold][produced by Peter Frampton,Chris Kimsey]
Frampton Comes Alive!Peter Frampton01.19766[39]1[10][97]A&M 3703[8x-platinum][gold-UK][produced by Peter Frampton]
I'm in YouPeter Frampton05.197719[10]2[32]A&M 4704[platinum][gold-UK][produced by Peter Frampton,Chris Kimsey,Frankie D'Augusta,Bob Mayo]
Where I Should BePeter Frampton06.1979-19[16]A&M 3710[gold][produced by Peter Frampton]
Breaking All the RulesPeter Frampton06.1981-43[13]A&M 3722[produced by Peter Frampton, David Kershenbaum, Chris Kimsey, Harvey Goldberg]
The Art of ControlPeter Frampton08.1982-174[8]A&M 4905[produced by Peter Frampton,Eddie Kramer]
PremonitionPeter Frampton02.1986-80[14]Atlantic 81 290[produced by Peter Frampton,Peter Solley]
When All the Pieces FitPeter Frampton10.1989-152[6]Atlantic 82 030[produced by Peter Frampton, Chris Lord-Alge]
Frampton Comes Alive IIPeter Frampton10.1995121[1]-IRS[produced by Peter Frampton]
FingerprintsPeter Frampton09.2006-129A&M B0007219-02[produced by Peter Frampton]
Thank You Mr. ChurchillPeter Frampton04.2010-154Eagle Rock-