Cats 'N Jammer Three

 The Cats N Jammers to wspaniała nazwa dla grupy. Pochodzi z komiksu „The Katzenjammer Kids”, stworzonego przez Rudolpha Dirksa w 1897 r. (i kontynuowanego do dziś).


Nie było to jednak zbyt oryginalne w przypadku grupy Bill Samuels Mercury Records. Wszystko mogło zacząć się od Cats & Jammers programu radiowego Jammers z początku lat 40-tych. Byli też Jerry Jerome and His Cats and Jammers (1944-5), Ernie Lewis i jego Kats and Jammers (1946), Nate Sussman and his Cats and Jammers (1946), Cats & Jammer Kids (1947), Król Jordan and His Cats-N-Jammers (1948), Bob Tracey & and His Cats n' Jammers (1949) i Kenny Cooper's Cats and Jammers (1949).

Jednak w innym sensie Cats N Jammers była okropną nazwą dla grupy. Przetłumaczone z niemieckiego „katzenjammer” oznacza wycie wydawane przez koty.

Chociaż grupę Mercury kojarzymy z Billem Samuelsem, naturalnie musimy zacząć od Ernesta Ashleya.

W Down Beat z 15 listopada 1944 r. napisano: „Gitarzysta Ernest Ashley z Billem Samuelsem na fortepianie i Sylvesterem Hickmanem na basie jest w Three Deuces [ Chicago].” Chociaż ta konkretna notka nie zawierała nazwy grupy, nazywano ją Three Cats „N Jammers”.

  Ernest Edward Ashley urodził się 15 grudnia 1912 w Nashville, zmarł 29 października 1984 w Chicago. Syn Edwarda i Marty Ashley, był żonaty z Dolores,siostrą Billa Samuelsa.  . Według spisu ludności z 1940 r. oni (Ernest i Dolores, ale nie Bill) mieszkali w gospodarstwie domowym ojca Billa. Ashley grał w orkiestrze King Kolax w 1936 roku.Sylvester Bee „Mop” Hickman urodził się 5 lutego 1916 roku w Kansas City w stanie Missouri jako syn Anthony'ego Hickmana i Cordelii Howard. Do 1940 r. mieszkał w Chicago, gdzie zmarł 6 listopada 1993 r. Hickman nauczył się grać na pianinie, klarnecie i skrzypcach jako dziecko, a grą na basie zajął się dopiero w college'u. 9 stycznia 1945 roku Hickman wziął udział w sesji Lil Armstronga w Chicago, podczas której wyprodukował „East Town Boogie” wraz z Jonahem Jonesem (trąbka), J.C. Higginbothamem (puzon), Alem Gibsonem (klarnet i saksofon) oraz Baby Doddsem (perkusja). ). Później nagrywał z Johnem Lee Hookerem w 1960 r. i saksofonistą Genem Ammonsem w 1963 r. Był także listonoszem.

 

William Burll (nie „Burl”) Samuels, Jr urodził się 21 października 1911 r. w Lumberton w stanie Mississippi i zmarł w Minneapolis 23 marca 1964 r. Jego rodzicami byli wielebny William B. Samuels senior i Trinile Luella Weary. Bill pochodził z dużej rodziny, był drugim z co najmniej 11 dzieci (była tam siostra Anita, która zmarła w 1940 roku w wieku 4 lat i zwykle pomijana jest na listach rodzeństwa). Miało to na niego duży wpływ, ponieważ sam miał 13 dzieci. Zanim jego ojciec zgłosił się do poboru do I wojny światowej (wrzesień 1918), rodzina przeniosła się do Chicago, gdzie przez przypadek pracował inny Bill Samuels, kornecista, który zasiadał w zarządzie związku muzyków, lokalnego 208. Jednak w jednym z jego nekrologów podano, że w wieku 17 lat prowadził 15-osobowy zespół jazzowy, więc prawdopodobnie to on.  W latach 30-tych. Bill pracował w Dee Gee Club, w trio z Georgem Iversonem Dozierem (perkusja) i Johnem Maysem (saksofon altowy).  Bill był „muzykiem – orkiestrą”. Mieszkał z żoną Angelą i trójką dzieci, z których najstarsze miało pięć lat. Jednak dopiero 22 lipca 1940 roku on i Mary Elizabeth Angela Gives faktycznie pobrali się. Kiedy wypełniał swoją rejestrację poborową z 16 października 1940 r. II wojny światowej, pracował dla Johna Drowery’ego (który twierdził, że jest muzykiem na własnej rejestracji). Proces rejestracji wymagał powiadomienia komisji poborowej w przypadku przeprowadzki lub planowanego wyjazdu poza miasto na dłuższy czas. Na marginesie formularza widnieje adres w Joplin w stanie Missouri, gdzie Bill mieszkał (kierując zespołem w hotelu Connor) pod koniec 1941 i przez cały 1942 rok.

Z 2 grudnia 1944 r. Billboard podano nam, że  Three Cats 'N' Jammers są teraz jako Three Deuces.” Mamy już nazwę grupy. Byli tam nadal, gdy 20 stycznia 1945 roku Detroit Tribune napisał: „Na krawędzi pętli, Three Cats 'N' Jammers wraz z Laurą Rucker to ulubieńcy nocujących bywalców. Dzieje się to w ośrodku swingowym Three Deuces.”

Żebyście wiedzieli, kto nadal rządzi, było to 3 lutego 1945 roku Chicago Defender: „Trio Ernesta Ashleya jest gotowe na początku lutego udać się do nowego klubu Tailspin w Chicago, gdzie National Records spiera się o kontrakt nagraniowy.”

Domyślam się, że Three Cats 'N' Jammers okazała się niezdarną nazwą, gdyż kiedy Billboard recenzował grupę w 3 Deuces (10 lutego 1945), było to Ernest Ashley Trio :

Kombinacje fortepianu, basu i gitary elektrycznej są obecnie wszechobecne, ale trójka Ashley oferuje bardziej zróżnicowany program rozrywkowy niż większość zespołów w stylu King Cole'a. Oferują dobry skok i słodkie instrumenty; harmonijne wokale solowe i trio w oparciu o standardy i nowości oraz całą widowiskowość, jaką może wnieść trio pracujące na ciasnej scenie za barem.

  W Billboardzie z 11 sierpnia powiedziano nam: „Bill Samuels ma swój nowy zestaw, Three Smoke Rings (fortepian, gitara i bas) w Tailspin w Chicago.  Sylvester Hickman nie tylko występował z Ashley i Samuelsem, ale także współpracował z Sonnym Thompsonem, gdzie poznał Adama Lamberta. Zatem Ashley opuścił Trio, aby dołączyć do Sonny’ego Thompsona, a Lambert opuścił Sonny’ego Thompsona, aby dołączyć do Trio. Trio Ernesta Ashleya się rozpadło, a Bill Samuels, pianista i wokalista, stoi na czele tria w Tailspin, w skład którego wchodzą Sylvester Hickman na basie i Adam Lambert na gitarze. ”Down Beat Nie podano członków Three Smoke Rings, ale   1 września 1945 roku Ernest Ashley porzucił swoje combo i gra na gitarze z   Sonny’m Thompsonem w El Grotto w Chicago.”.. . .

 

Sylvester Hickman nie tylko występował z Ashley'em i Samuelsem, ale także współpracował z Sonnym Thompsonem, gdzie poznał Adama Lamberta. Zatem Ashley opuścił  Trio, aby dołączyć do Sonny’ego Thompsona, a Lambert opuścił Sonny’ego Thompsona, aby dołączyć do Trio. 

 

  Adam Lambert Jr. urodził się 5 kwietnia 1917 r. w Thibodeaux w Luizjanie jako syn Adama Lamberta seniora (również muzyka) i Laili Williams. W 1940 roku przebywał jeszcze w Nowym Orleanie. Lambert zmarł w Luizjanie w dniu 2 sierpnia 1979 r. Lambert miał w 1943 roku grupę o nazwie 6 Brown Cats, która grała w St. Louis i Chicago. Na trąbce grał m.in. Miles Davis. W 1944 roku Lambert grał w Club Silhouette (Chicago) ze swoim Rockin' Rhythm Band (Joe Williams był śpiewającym MC w klubie). Na początku 1951 roku Adam Lambert zastąpił Claude'a Williamsa w 4 Shades Of Rhythm. 

 

 Nie minęło dużo czasu, zanim grupa została zauważona, po czym powróciła do nazwy Cats 'N Jammer (tym razem „Cats 'N Jammer Three”). Podpisali kontrakt z wytwórnią Mercury Records z Chicago, stosunkowo nowa wytwórnia, której prezesem był Irving Green, który akurat był synem Ala Greena z National. 15 września 1945 roku grupa odbyła swoją pierwszą sesję w Mercury, nagrywając „I Cover The Waterfront” i „Jockey Blues”. Podpisanie kontraktu z Mercury zostało ogłoszone na Billboardzie z 13 października. W Billboardzie z 3 listopada napisano, że „Bill Samuels jest teraz w Club Silhouette w Chicago, na zmianę z Musical Playboys Dave'a Pritcharda”. Chociaż nie wspomnieli o grupie, Jammers też tam byli. Również w listopadzie 1945 r. (dokładna data nieznana) odbyli kolejną sesję Merkurego: „I'm Coming Home To Stay”, „My Bicycle Tillie”, „One Hundred Years From Today” i „This Will Make You Laugh”. 

 

 Po zakończeniu wojny ludzie zaczęli częściej wychodzić z domu, a ponieważ wielu muzyków wracało z zagranicy, było mnóstwo zespołów, które mogły sprostać nowemu zapotrzebowaniu. Mając to na uwadze i ponieważ wydali już płytę, dziennik Billboard z 24 listopada 1945 roku doniósł, że „Bill Samuels, trio Negro King Colish, podwoił swoją pensję [to znaczy cenę wywoławczą tria] ze względu na wokale zespołu .” W tym samym numerze napisano, że Jammers byli teraz w McCarthy's w Milwaukee. Ponieważ nic wielkiego się nie działo (jeszcze) w związku z „I Cover The Waterfront”, Mercury wydał w grudniu kolejną płytę: „One Hundred Years From Today” z utworem „I'm Coming Home To Stay” . „Hundred” to kolejny przebój, nagrany po raz pierwszy przez Ethel Waters z Orkiestrą Benny'ego Goodmana (Kolumbia) w 1933 roku.

 

Również 15 grudnia Jammers odbyli sesję w Mercury, którego podstawą był „Candy Store Jump”; i „That Chick's Too Young To Fry”. W tym samym czasie ponownie nagrali „I Cover The Waterfront” i „Jockey Blues” (podano numery główne odpowiednio 199 i 200). Nie rozumiem, dlaczego ponownie nagraj „Waterfront” i „Jokej” zaledwie trzy miesiące po ich pierwszym nagraniu i dwa miesiące po już ich wydaniu. „I Cover The Waterfront”; pojawia się na listach przebojów tylko przez jeden tydzień (6 kwietnia 1946), na 5. miejscu najczęściej odtwarzanych Billboard Juke Box Race Records. W dniach 10–11 kwietnia firma Automatic Instrument Company (producenci szaf grających) zorganizowała w Chicago konwencję, a jednym z rozrywkowych występów był występ „Bill Samuels i jego trio, występujący w Paolella's Cafe”.. W 1946 roku Jammers odbyli sesję w Mercury, podczas której nagrali  : „Port Wine”, „Ghost Of A Chance”, „I'm Falling For You”, „I Surrender Dear” i „Nobody Could Tell You Nothin'”. W maju Mercury wydało „I'm Falling For You” wraz z  " That Chick's Too Young To Fry”. W czerwcu Mercury wydał „Port Wine” wspierany przez „Ghost Of A Chance”. 21 czerwca 1946 roku był przez tydzień występują z gwiazdami w Apollo Theatre wraz z Tiny Bradshawem, Edwards Sisters i Pigmeat Markham. Na Billboardzie z 15 czerwca podano, że za swój występ po raz kolejny otrzymano 1000 dolarów. Tuż wcześniej byli w Paolella's Cafe. 

 

O nowym zespole po raz pierwszy zrobiło się głośno w Chicago kilka miesięcy temu. Wzbudził  on  zainteresowanie i uwagę wszystkich miłośników muzyki swingowej w sposób przywodzący na myśl jedynie przeżycia, jakie cieszą wspomniane wyżej małe zestawienia muzyczne. Ich pierwsze dwa nagrania - „I Cover The Waterfront” i „Jockey Blues” osiągnęły granicę pięciuset tysięcy płyt w sprzedaży tak szybko, jak tylko mogły to przynieść nagrania Mercury. Płyty te natychmiast ugruntowały pozycję Billa Samuelsa jako jednego z najlepszych współczesnych wokalistów. Ich najbardziej udane nagrania to „The Chicks Too Young To Fry”; [sic!] i „I'm Falling For You”.

Personel jednostki składa się z Billa Samuelsa, pianisty i lidera, znanego obecnie popularnie jako „Voice”. Gitarzyści Adam Lambert    oraz Sylvester Hickman basista i wokalista. Cała trójka tworzyła w przeszłości doskonałe kombinacje, a razem stworzyli jednostkę, która może dorównać co najmniej dowolnej grupie nagraniowej w dzisiejszym teatrze.

Od końca sierpnia wyruszyli w trasę koncertową z trębaczem Miltonem Larkinem i jego orkiestrą. Z jakiegoś powodu Adam Lambert   odszedł, a na jego miejsce zatrudniono Ernesta Ashleya. Lambert wrócił po trasie. 29 sierpnia zagrali w Textile Hall w Greenville w Południowej Karolinie. 1 września było to Atlanta Auditorium (wraz z Tinym Bradshawem). 13 września zastali ich na nowym kolorowym lodowisku w Jackson w stanie Mississippi oraz 24 września w City Auditorium w Galveston w Teksasie.  W październiku 1946 roku Mercury wydał   „My Bicycle Tillie”, wspierany przez „I Surrender Dear”. Tillie zostanie wskrzeszona przez Pata Besta & 4 Tunes z grudnia 1948 r. (jako „I'm Gonna Ride Tillie Tonight”). Został napisany przez Tommy'ego Edwardsa (chociaż Henry Glover przypisał sobie autorstwo wersji Swallows). I tak, to ten sam Tommy Edwards, który stworzył hit z 1958 roku „It’s All In The Game”. W Billboardzie z 9 listopada podano, że grupa (określana jako „Bill Samuels Trio” wystąpi w listopadzie w chicagowskim Silver Frolics 8.

W styczniu 1947 roku Jammers odbyli dwie sesje dla Mercury. Chociaż wiele źródeł umieszcza perkusistę Hillarda Browna na większości sesji Mercury, był on tylko na tych dwóch (jak sam powiedział w późniejszym wywiadzie). Sprowadził go producent sesyjny Berle Adams, który stwierdził, że ma słabość do perkusistów.

  Hillard Lee Brown urodził się 12 maja 1913 w Birmingham w Alabamie. Choć był dość dobrze znany, nigdzie nie ma wzmianki o jego śmierci (w 1993 r. żył jeszcze w Chicago).

Pod koniec lat 30-tych. był w King Kolax; w 1944 z Duke'em Ellingtonem i Billym Eckstine'em; w 1945 r. z Benem Websterem i Dallas Bartley'em. W styczniu 1945 był na sesji Billie Holiday. Potem miał swój własny zespół. W czasie sesji Brown miał swój własny 6-częściowy zestaw.

W 1946 roku on i trębacz Bill Martin posiadali prawa autorskie do dwóch piosenek: „Discharged Blues”; i „She Sticks Way Out”.

W 1950 roku Hillard Brown grał w zespole z Erniem Ashleyem i Kingiem Kolaxem.

Podczas sesji na początku stycznia 1947 r. powstała „Open The Door, Richard” ( vocal Sylvester Hickman ),  oraz „For You” i „My Baby Didn't Even Say Goodbye”. .Mercury wydała błędny tytuł „Open Up That Door Richard!”, wspierany przez „Candy Store Jump”; w tym samym miesiącu. 

27 stycznia 1947 r. podczas drugiej sesji z Hillardem Brownem zarejestrowano nagranie utworu „I Know What You're Puttin' Down” i „Lilacs In The Rain”. 

Kolejna sesja odbyła się 16 lipca 1947 r., ale tym razem w Nowym Jorku i Bill Samuels był tam sam. Wspierany przez Rogelio „Ram” Ramirez Orchestra nagrał cztery piosenki: „When I Closed My Eyes”, „Where’s My Baby”, „If I Had Another Chance” i „One For The Money”. (wersja niepublikowana).

W rezultacie podczas swojej ostatniej sesji w Mercury w Nowym Jorku dwa tygodnie temu Samuelsa wspierał skład, w skład którego wchodzili: Ram Ramirez, pianista Cab Calloway; Mundell Lowe, gitara; Billy Taylor, bas; Morey Feld, kiedyś perkusista Benny'ego Goodmana; i William (Bill) Coleman, trąbka. Samuels nagrał dwa własne utwory: CLOSE YOUR EYES [sic!] i WHERE'S MY BABY.

28 lipca 1947 roku bawili się na pikniku w Winona w stanie Minnesota dla stowarzyszenia Winona Musicians w Izaak Walton Cabin. Jest to prawdopodobnie istotne, ponieważ za kilka lat Bill Samuels przeniósł się do Winony.

  W sierpniu Mercury wydał   „When I Closed My Eyes” uzupełniony utworem „Where” ;s My Baby”, dwa utwory  „Ram” Ramireza. 

Ostatnia sesja Cats N Jammer dla Mercury odbyła się pod koniec 1947 roku, kiedy wytwórnie płytowe nagrywały przez całą dobę, aby mieć wystarczającą liczbę mistrzów, aby przetrwać zbliżający się strajk muzyków, który rozpocznie się 1 stycznia 1948 roku. Utwory to „I Told Ya I Loved You, Now Get Out”, „That Some Is You” i „Stompin”; „Te Blues Away”, „Moonglow” i „Guess We Weren't Meant For Love”.

Ostatnia płyta dla Mercury wydana pod nazwą grupy z czerwca 1948 roku to „Moonglow” z dodatkiem „Stompin”.   Jednakże zapisano go jako „Cats’n Jammer Three”. a na kopiach komercyjnych jego nazwisko brzmiało „Billy Samuels”. (chociaż na egzemplarzach promocyjnych widniał napis „Bill”).

 4 października w Theatre Tavern w Logansport w stanie Indiana pojawił się zespół Cats 'N Jammer Three. . W grudniu grupa Rhythm-ites Jimmy’ego Bowmana, wciąż z Adamem Lambertem i Sylvesterem Hickmanem, gościła w chicagowskim Club Algiers.

Billboard z 25 grudnia poinformował, że Harry Babbitt (były wokalista Kay Kyser), Jay McShann i Bill Samuels zostali usunięci przez Mercury. W tym czasie Bill występował solo, występując w Jockey Club w Winona w stanie Minnesota.

Ostatnim wydawnictwem Mercury była  płytka „It's Love Time” ze stycznia 1949 roku, uzupełniony utworem „That Someone Is You”. Chociaż na tych płytach pojawił się Cats N Jammer Three, wytwórnia przyznała jedynie autorstwo Billowi.

10 września na Billboardzie ogłoszono, że zespół Bill Samuels Trio podpisał kontrakt z wytwórnią Miracle.

 Tymczasem Bill Samuels Trio (członkowie nie wymienieni) debiutowało 12 września w Hollywood Bar w Rochester w stanie Minnesota. Miracle wydało „Say It Isn't So” wraz z „Let Me” . W styczniu 1950 roku odbyła się kolejna sesja Miracle dla Bill Samuels Trio. Czy Hickman i Lambert byli na niej? Nie wiadomo, bo ich nazwiska nie pojawiały się na etykietach kolejnego wydawnictwa. Album zawierał sześć utworów: „Old Black Magic”, „The Things You Mean To Me”, „New Jockey Blues”, „I've Got the Blues”, „Because” i „Dinah”.  Gdzieś na początku 1950 roku Miracle wydało „New Jockey Blues” i „I've Got The Blues”. 

 19 lutego 1951 roku Bill poślubił Shirlee Leonę Schuette w Chicago. W pewnym momencie przenieśli się do Winona w Minnesocie. Billboard z 29 września 1951 roku doniósł, że „Lou Simpkins, szef wytwórni United Records, podpisał kontrakt z Billem Samuelsem, piosenkarzem r&b występującym wcześniej w Mercury”. ; Ponieważ Lew (a nie „Lou”) Simpkins był jednym z właścicieli nieistniejącego już Miracle, było to naturalne przeniesienie. Jednak z jakiegoś powodu nigdy nie ukazały się żadne informacje na temat United. 

14 kwietnia 1952 roku Bill i Red pojawili się w Melody Mill w La Crosse w stanie Wisconsin. Stamtąd było już Spa w Appleton w stanie Wisconsin.

W lipcu 1953 roku Mercury ponownie wydał album „I Cover The Waterfront”; oraz „Jockey Blues”, tym razem zdecydowanie wykorzystując ponownie nagrane mastery z sesji z 15 grudnia 1945 roku. Prawdopodobnie miało to konkurować z wersją Orioles , która została wydana w poprzednim miesiącu.

 

​

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
I Cover The Water-Front/Jockey Blues	Cats 'N Jammer Three	04.1946	-	-	Mercury 2003	[written by J. Green, E. Heyman][3[1].R&B Chart]
Port Wine/ Ghost Of A Chance	Bill Samuels	11.1946	-	-	Mercury 8012	[written by Bill Samuels][3[1].R&B Chart]

Billy Preston

Ur. 9.09.1946 r. w Houston w stanie Teksas. Burzliwą i mocno zagmatwaną karierę muzyczną Preston rozpoczynał, gdy grając na organach towarzyszył śpiewającej utwory gospel Mahalii Jackson. Wystąpił też w filmie "St Louis Blues" w roli młodego W.C. Handy'ego. Jako nastolatek współpracował z Samem Cookem i Little Richardem.
W 1962 r. w czasie odbywanej wspólnie z tym drugim artystą europejskiej trasy Billy poznał członków The Beatles, by później także z nimi nawiązać współpracę. Sławę zdobył jako utalentowany instrumentalista, dokonujący od czasu do czasu własnych nagrań, z których największą popularnością cieszyła się dynamiczna kompozycja "Billy's Bag". Często występował również jako muzyk towarzyszący w amerykańskim programie telewizyjnym "Shindig". Po przeprowadzce do Wielkiej Brytanii wraz z zespołem Raya Charlesa, w 1969 r. podpisał kontrakt z wytwórnią Apple. George Harrison był producentem jego brytyjskiego przeboju "That's The Way God Planned It", a sam Preston zagrał na instrumentach klawiszowych w utworze Beatlesów "Get Back" i na albumie Let It Be (do kompozycji "Get Back" powrócił w 1978 r., kiedy to zaśpiewał ją jako legendarny Sierżant Pepper w powszechnie krytykowanym filmie "Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band" z udziałem m.in. The Bee Gees).
W 1970 r. wziął udział w słynnym koncercie na rzecz mieszkańców Bangla Deszu. Zmieniwszy wytwórnię na A&M, zanotował na swoim koncie całą serię przebojów, m.in. "Outa-Space" (z 1972 r.), amerykański numer 1. w 1973 r. "Will It Go Round In Circles", "Space Race" (z 1973 r.) i "Nothing From Nothing", który w 1974 r. również trafił na szczyt zestawień w USA.
Talent kompozytorski Prestona dał o sobie znać w pięknej balladzie "You Are So Beautiful", która w wykonaniu Joe Cockera uplasowała się w Top 10 amerykańskich notowań. Tymczasem sam Preston kontynuował karierę jako muzyk towarzyszący, występując głównie z formacją Sly And The Family Stone, a w 1975 r. biorąc udział w amerykanskiem tournee Rolling Stonesów. W 1980 r. wielkim międzynarodowym przebojem stał się nagrany w duecie z Syreetą utwór "With You Fm Born Again".
W 1989 r. Preston odbył trasę koncertową z All Starr Band Ringo Starra, a w latach 1990-1991 nagrywał dla należącej do Iana Levine'a Motor City, dla której zarejestrował m.in. kilka dalszych duetów z Syreetą. Pod koniec 1991 r. aresztowano go w Stanach Zjednoczonych pod zarzutem obrazy moralności.

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Get Back / Don't Let Me Down	Beatles with Billy Preston	04.1969	1[6][17]	-	Apple 2490	[written by John Lennon,Paul McCartney][produced by George Martin]
That's the Way God Planned It / What About You?	Billy Preston	08.1969	11[10]	62[6]	Apple 1808	[written by Billy Preston][produced by George Harrison,Billy Preston]
All That I've Got (I'm Gonna Give It to You) / As I Get Older	Billy Preston	03.1970	-	108[2]	Apple 1817	[written by Billy Preston, Doris Troy][produced by George Harrison]
My Sweet Lord /Little girl	Billy Preston	02.1971	-	90[3]	Apple 1826	[written by George Harrison][produced by George Harrison,Billy Preston][23[8].R&B Chart]
The Bus / Should've Known Better	Billy Preston	04.1972	-	-	A&M 1340	[written by Billy Preston][produced by Quincy Jones][43[2].R&B Chart]
Outa-Space/I Wrote a Simple Song	Billy Preston	04.1972	44[3]	2[17];B:77[5]	A&M 1320	[gold][written by Billy Preston,Joe Green][produced by Quincy Jones,Billy Preston][1[1][15].R&B Chart]
That's the Way God Planned It / What About You?	Billy Preston	07.1972	-	65[10]	Apple 1808	[written by Billy Preston][produced by George Harrison,Billy Preston]
Slaughter / God Loves You	Billy Preston	09.1972	-	50[8]	A&M 1380	[written by Billy Preston][produced by Billy Preston][17[10].R&B Chart][tytułowa piosenka z filmu]
Will It Go Round in Circles / Blackbird	Billy Preston	03.1973	-	1[2][22]	A&M 1411	[gold][written by Billy Preston,Bruce Fisher][produced by Billy Preston][10[16].R&B Chart]
Space Race / We're Gonna Make It	Billy Preston	09.1973	-	4[18]	A&M 1463	[gold][written by Billy Preston][produced by Billy Preston][1[1][15].R&B Chart]
You're So Unique / How Long Has the Train Been Gone	Billy Preston	01.1974	-	48[8]	A&M 1492	[written by Billy Preston][produced by Billy Preston][1[1][15].R&B Chart]
Nothing From Nothing / My Soul Is a Witness	Billy Preston	07.1974	-	1[1][18]	A&M 1544	[gold][written by Billy Preston,Bruce Fisher][produced by Billy Preston][8[17].R&B Chart]
Struttin' / You Are So Beautiful	Billy Preston	12.1974	-	22[10]	A&M 1644	[written by Billy Preston,Bruce Fisher,George Johnson][produced by Billy Preston][11[14].R&B Chart]
Fancy Lady / Song of Joy	Billy Preston	10.1975	-	71[4]	A&M 1735	[written by Billy Preston,Syreeta Wright][produced by Robert Margouleff,Malcolm Cecil,Billy Preston][23[10].R&B Chart]
Do it while you can/ Song of Joy	Billy Preston	12.1975	-	-	A&M 1768	[written by Billy Preston,Bruce Fisher][produced by Robert Margouleff,Malcolm Cecil,Billy Preston][58[7].R&B Chart]
Get Back / Don't Let Me Down	Beatles with Billy Preston	04.1976	28[5]	-	Apple 2490	[written by John Lennon,Paul McCartney][produced by George Martin]
I've Got the Spirit / Do What You Want	Billy Preston	02.1977	-	-	A&M 1892	[written by Billy Preston,Doug Jones][produced by Robert Margouleff, Billy Preston][48[7].R&B Chart]
Girl/Ecstasy	Billy Preston	04.1977	-	-	A&M 1925	[written by Billy Preston,Bruce Fisher][produced by Robert Margouleff,Billy Preston][44[12].R&B Chart]
Wide Stride / Whole New Thing	Billy Preston	11.1977	-	-	A&M 1980	[written by Billy Preston][produced by Truman Thomas,Billy Preston][33[13].R&B Chart]
I'm really gonna miss you/Attitudes	Billy Preston	04.1978	-	-	A&M 2012	[written by Billy Preston][produced by Truman Thomas,Billy Preston][59[9].R&B Chart]
Get Back / Space Race	Billy Preston	10.1978	-	86[2]	A&M 2071	[written by John Lennon,Paul McCartney][produced by George Martin]
Go for it/With you I'm born again	Billy Preston & Syreeta	05.1979	-	108[1]	Motown 1460	[piosenka z filmu "Fast break"][80[1].Hot Dance/Disco;Motown 00016 12"]
With You I'm Born Again/All I wanted was you	Billy Preston & Syreeta	12.1979	2[11]	4[29]	Motown 1477	[written by David Shire,Carol Connors][produced by David Shire,James Di Pasquale,Billy Preston][86[3].R&B Chart][piosenka z filmu "Fast break"]
It Will Come in Time/All I Wanted Was You	Billy Preston & Syreeta	03.1980	47[4]	-	Motown TMG 1175 [UK]	[written by Billy Preston][produced by Suzanne de Passe,Tony Jones,Billy Preston]
One More Time For Love / Dance For Me Children	Billy Preston & Syreeta	06.1980	-	52[10]	Tamla 54 312	[written by Jerry Peters][produced by Jerry Peters][72[7].R&B Chart]
Searchin'/Hey you	Billy Preston & Syreeta	08.1981	-	106[1]	Motown 1520	[produced by Ollie Brown]
I'm Never Gonna Say Goodbye/I love you so	Billy Preston	09.1982	-	88[3]	Motown 1625	[produced by Artie Butler][64[9].R&B Chart]
And dance/Kick-it	Billy Preston	06.1984	-	-	Megatone 124	[written by Billy Preston,Ralph Benatar,Galen Senogles][produced by Billy Preston,Bruce Fischer][55[6].Hot Disco/Dance]
Get Back / Don't Let Me Down	Beatles with Billy Preston	04.1989	74[1]	-	Apple 2490	[written by John Lennon,Paul McCartney][produced by George Martin]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Most Exciting Organ Ever	Billy Preston	06.1965	-	143[3]	Vee-Jay 1123	[produced by Steve Douglas]
Wildest Organ in Town!	Billy Preston	07.1966	-	118[6]	Vee-Jay 2532	[produced by Steve Douglas]
I Wrote a Simple Song	Billy Preston	01.1972	-	32[38]	A&M 3507	[produced by Billy Preston]
That's The Way God Planned It	Billy Preston	06.1972	-	127[12]	Apple 3359	[produced by George Harrison and Ray Charles]
Music Is My Life	Billy Preston	12.1972	-	32[35]	A&M 3516	[produced by Billy Preston]
Everybody Likes Some Kind of Music	Billy Preston	10.1973	-	52[19]	A&M 3526	[produced by Billy Preston]
The Kids & Me	Billy Preston	09.1974	-	17[14]	A&M 3645	[produced by Billy Preston]
It's My Pleasure	Billy Preston	07.1975	-	43[14]	A&M 4532	[produced by Billy Preston, Robert Margouleff, Malcolm Cecil]
Late At Night	Billy Preston	03.1980	-	49[18]	Motown 925	[produced by Billy Preston;David Shire & James Di Pasquale ]
Billy Preston & Syreeta	Billy Preston & Syreeta	08.1981	-	127[9]	Motown 958	[produced by Michael Masser,David Shire,Carol Connors , Ollie E. Brown ]

Platters

Platters, amerykańska grupa wokalna, szczególnie popularna w latach 50-tych, kiedy uznawana była za najlepszą grupę wokalną na świecie. Powstała w 1953 w Los Angeles z inicjatywy impresaria i kompozytora Bucka Rama. W zespole śpiewali: solista - Tony Williams; tenor - David Lynch; bas -Herbert Reed; baryton - Alex Hodge. Pierwsze nagrania dla wytwórni Federal nie odniosły sukcesu. Po roku na miejsce A. Hodge'a wszedł Paul Robi; doszła także Zola Taylor (kontralt). Buck Ram odsprzedał prowadzone przez siebie grupy The Platters i The Penguins wytwórni Mercury. Dopiero piąty singel Only You trafił w 1955 do Top 5 - amerykańskiej listy bestsellerów. Następne piosenki The Great Pretender, My Prayer, Twilight Time łatwo plasowały się na szczycie listy bestsellerowych singli. W 1956 grupa wystąpiła w dwóch filmach - Rock Around the Clock oraz The Girl Can't Help It. Światowym przebojem numer jeden została piosenka Smoke Gets in Your Eyes wydana w 1958. Poza USA zespół był bardzo popularny w Wielkiej Brytanii i Australii.
Powodzenie nagrań grupy zmalało w związku z doniesieniami prasy o potajemnych spotkaniach śpiewaków z nieletnimi, białymi dziewczętami. Grupa straciła także wiele z charakterystycznej, aksamitnej harmonii wokalnej w 1961, kiedy solista Tony Williams zdecydował się na karierę solową. Rolę solisty przejął Sonny Turner. Na miejsce Z. Taylor weszła Sandra Dawn, a Nate Nelson zastąpił P. Robi. Wytwórnia Mercury nadal wydawała single nagrane jeszcze z T. Williamsem.
W drugiej połowie lat 60-tych grupa wróciła na listy przebojów singlami I Love You 1000 Times i With This Ring. W następnych latach istniały dwie grupy The Platters, jedna prowadzona przez T. Williamsa, druga z S. Turnerem i H. Reedem. Przez wiele lat trwał proces o prawo do używania nazwy grupy pomiędzy T. Williamsem i B. Ramem. Proces wygrał B. Ram, lecz ostatecznie w 1989 prawo takie uzyskał P. Robi. Bywało, że pod nazwą Platters koncertowały trzy różne zespoły muzyczne. Ostatni skład zespołu prowadziła córka P. Robiego - Franchesca Robi. Koncerty w dużych miastach USA, a zwłaszcza w Las Vegas, gromadziły nadal tłumy publiczności. W 1990 grupę wprowadzono do Rock and Roll Hall of Fame.

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Only You (And You Alone) / Bark, Battle and Ball	Platters	10.1955	-	5[22]	Mercury 70 633	[gold][written by Buck Ram/Ande Rand][produced by Bob Shad ] [1[7][30].R&B Chart]]
The Great Pretender / I'm Just a Dancing Partner UK side B:Only you [And you alone]	Platters	12.1955	5[4][09.56]	1[2][24] B:87[1]	Mercury 70 753	[gold][written by Buck Ram][B:written by Seymour Gottlieb/Herb Weiner]][produced by Buck Ram ][1[11][20].R&B Chart][piosenka z filmu "Rock around the clock"]
(You've Got) The Magic Touch / Winner Take All	Platters	05.1956	-	4[20];B:50[9]	Mercury 70 819	[written by Buck Ram ][B:written by Al Frisch/Sid Wayne ][produced by Buck Ram ][4[12].R&B Chart]]
My Prayer / Heaven on Earth	Platters	08.1956	4[10]	1[5][23] B:39[14]	Mercury 70 893	[gold][written by Jimmy Kennedy,Georges Boulanger][B:written by Buck Ram ][produced by Buck Ram ][1[2][17].R&B Chart][#3 hit for Ink Spots in 1939]
You'll Never Know / It Isn't Right	Platters	10.1956	23[3][06.57]	11[18];B:13[15]	Mercury 70 948	[written by Jean Miles,Paul Robi,Tony Williams][B:written by Robert Mellin ][produced by Buck Ram ][9[4].R&B Chart][B:9[4].R&B Chart]
On my word of honor/One in a million	Platters	12.1956	-	20[14];B:20[12]	Mercury 71 011	[written by Claude Bam][B:written by Jean Miles/Tony Williams][produced by Buck Ram ][7[6].R&B Chart]
I'm Sorry / He's Mine	Platters	03.1957	6[8]	11[14];B:16[23]	Mercury 71 032	[written by Buck Ram,William White,Peter Tinturin][B:written by Jean Miles/Paul Robi/Zola Taylor ][produced by Buck Ram ][15[1].R&B Chart][B:5[5].R&B Chart][oryginalnie nagrana przez Bobby Wayne w 1952r]
My Dream / I Wanna	Platters	05.1957	-	24[14]	Mercury 71 093	[written by Buck Ram][produced by Buck Ram ][7[2].R&B Chart]]
Only because/The mystery of you	Platters	10.1957	-	65[8]	Mercury 71 184	[written by Lynn Paul,Danny Small,Ralph Yates][produced by Buck Ram ]
Helpless / Indifferent	Platters	02.1958	-	56[8]	Mercury 71 246	[written by Buck Ram][produced by Buck Ram ][1[11]
Twilight Time / Out of My Mind	Platters	04.1958	3[18]	1[1][17]	Mercury 71 289	[gold][written by Buck Ram,Al Nevins,Morty Nevins,Artie Dunn][produced by Buck Ram ][1[3][20].R&B Chart][#8 hit for Three Suns in 1944]
You're Making a Mistake / My Old Flame	Platters	06.1958	-	50[8]	Mercury 71 320	[written by Jim Williams][produced by Buck Ram ]
I Wish / It's Raining Outside	Platters	09.1958	-	A:42[10];B:93[2]	Mercury 71 353	[written by Buck Ram,Tito Madi][produced by Buck Ram ]
Smoke Gets in Your Eyes / No Matter What You Are	Platters	11.1958	1[1][20]	1[3][19]	Mercury 71 383	[gold][written by Jerome Kern,Otto Harbach][produced by Buck Ram ][3.R&B Chart][#1 hit for Paul Whiteman Orchestra in 1934]
Enchanted / The Sound and the Fury	Platters	03.1959	-	12[15]	Mercury 71 427	[written by Buck Ram][produced by Buck Ram ][9.R&B Chart]
Remember When / Love of a Lifetime	Platters	06.1959	25[2]	41[9]	Mercury 71 467	[written by Buck Ram,Mickey Addy][produced by Buck Ram ]
Where/Wish It Were Me	Platters	09.1959	-	A:44[9];B:61[7]	Mercury 71 502	[written by Lynn Paul][B:written by Buck Ram ][produced by Buck Ram ][Adaptacja Symfonii patetycznej-P.Czajkowskiego][B:piosenka z filmu "Girls town"]
Harbor Lights / Sleepy Lagoon	Platters	01.1960	11[12]	A:8[16];B:65[5]	Mercury 71 563	[written by H. Williams, J. Kennedy][B:written by J. Lawrence, E. Coates][produced by Buck Ram ][15.R&B Chart][#1 hit for Sammy Kaye in 1950][B:#1 hit for Harry James in 1942]
Ebb Tide / (I'll Be With You In) Apple Blossom Time	Platters feat. Tony Williams	05.1960	-	A:56[6];B:102[1]	Mercury 71 624	[written by Robert Maxwell, Carl Sigman][produced by Buck Ram ][#2 hit for Frank Chacksfield in 1953][B:#2 hit for Charles Harrison in 1920]
Red Sails in the Sunset / Sad River	Platters feat. Tony Williams	08.1960	-	36[8]	Mercury 71 656	[written by Williams, Kennedy][produced by Buck Ram ][#1 hit for Bing Crosby & Guy Lombardo in 1935]
To Each His Own / Sleepy Time Gal	Platters	10.1960	-	21[11]	Mercury 71 697	[written by Ray Evans/Jay Livingston ][produced by Buck Ram ][produced by Buck Ram ]
If I Didn't Care / True Lover	Platters	01.1961	-	30[8]	Mercury 71 749	[written by Jack Lawrence][produced by Buck Ram ][#2 hit for Ink Spots in 1939]
Trees/Immortal love	Platters	04.1961	-	62[4]	Mercury 71 791	[written by Joyce Kilmer,Oscar Rasbach][produced by Buck Ram ]
I'll Never Smile Again/ You don't say	Platters	07.1961	-	25[8]	Mercury 71 847	[written by Ruth Lowe][produced by Buck Ram ][#1 hit for Tommy Dorsey in 1940][17.R&B Chart]
You'll Never Know/ Song for the Lonely	Platters	12.1961	-	A:109[2];B:115[3]	Mercury 71 904	[written by Mack Gordon / Harry Warren][#1 hit for Haymes in 1943]
It's Magic/Reaching for a star	Platters	02.1962	-	91[2]	Mercury 71 921	[written by Sammy Cahn / Jule Styne][produced by Buck Ram ]
I Love You 1000 Times/Hear No Evil, Speak No Evil, See No Evil	Platters	04.1966	-	31[14]	Musicor 1166	[written by Luther Dixon,Inez Foxx][produced by Luther Dixon]
Devri/Alone in the night [Without you]	Platters	09.1966	-	111[1]	Musicor 1195	[written by Luther Dixon,Inez Foxx]
I'll Be Home/(You've Got) The Magic Touch	Platters	12.1966	-	97[2]	Musicor 1211	[written by Stan Lewis / Ferdinand Washington][produced by Luther Dixon][#5 r&b hit for Flamingos in 1956]
With This Ring / If I Had a Love	Platters	02.1967	-	14[12]	Musicor 1229	[written by Luther Dixon,Tony Hester,Richard Wylie][produced by Luther Dixon]
Washed Ashore (On a Lonely Island in the Sea)/What Name Shall I Give You My Love?	Platters	07.1967	-	56[8]	Musicor 1251	[written by Wylie , Hester][produced by Richard 'Popcorn' Wylie]
Sweet, Sweet Lovin'/Sonata	Platters	10.1967	-	70[7]	Musicor 1275	[written by V. Harrell - R. Bailey][produced by Richard 'Popcorn' Wylie]
Hard to get a thing called love/Why	Platters	08.1968	-	125[2]	Musicor 1322	[written by Peter Andreoli / Vini Poncia]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Platters	Platters	07.1956	-	7[26]	Mercury 20 146	-
Volume Two	Platters	01.1957	-	12[8]	Mercury 20 216	-
Remember When?	Platters	03.1959	-	15[8]	Mercury 20 410	-
Encore Of Golden Hits	Platters	03.1960	-	6[174]	Mercury 20 472	[gold]
More Encore Of Golden Hits	Platters	11.1960	-	20[18]	Mercury 20 591	[gold]
I Love You 1000 Times	Platters	07.1966	-	100[6]	Musicor 3091	-
20 Classic Hits	Platters	04.1978	8[13]	-	Mercury 9100049 [UK]	-