Humble Pie

 Jedna z pierwszych brytyjskich "supergrup", założona w kwietniu 1969 r. Jej twórcami byli: Peter Frampton (ur. 22.04.1950 r. w Beckenham w hrabstwie Kent, Anglia; gitara, śpiew), Steve Marriott (ur. 30.01.1947 r. w Londynie, zm. 20.04.1991 r. w Arkesden; gitara, śpiew) i Greg Ridley (ur. 23.10.1943 r. w Carlisle w hrabstwie Cumbria, Anglia), muzycy z zespołów The Herd, The Small Faces i Spooky Tooth. Wraz z perkusistą Jerrym Shirleyem (ur. 4.02.1952 r., eks-Apostolic Interyention i Little Women) zadebiutowali w brytyjskiej Top 5 singlem "Natural Born Bogie".

 

Pierwsze dwa albumy grupy zawierały oprócz klasycz nego hard rocka kilka tematów akustycznych. Po odejściu Framptona w październiku 1971 r. pozostali muzycy wraz z gitarzystą Dave'em Clempsonem (ur. 5.04.1949 r. w Birmingham, Anglia) z zespołu Colosseum zaniechali akustyki, częściowo z myślą o pozyskaniu amerykańskiej widowni. Typowym przykładem muzyki z tego okresu jest album Smokin' notowany najwyżej na brytyjskich listach bestsellerów. Po wpadnięciu w rockową rutynę Humble Pie rozwiązali się w marcu 1975 r.
 

Marriott założył własną grupę All Stars, do której dołączyli Clempson i Ridley, a Shirley występował w formacji Natural Gas. Zespół reaktywował się w 1980 r. w składzie: Shirley, Marriott, Bobby Tench (gitara, śpiew) i Anthony Jones (bas), nagrał dwa albumy i definitywnie zakończył działalność. Marriott związał się później z pub-rockową grupą Packet Of Three.
 

W 1991 r. nawiązał ponownie współpracę z Peterem Framptonem, lecz na przeszkodzie w jej kontynuowaniu stanęła tragiczna śmierć muzyka. Marriott zginął 20.04.1991 r. podczas pożaru swojego domu w Arkesden w hrabstwie Essex. 

 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Natural born boogie	Humble Pie	08.1969	4[10]	-	Immediate IM 082	[written by Steve Marriott][produced by Humble Pie]
I don't need no doctor/A song for Jenny	Humble Pie	09.1971	-	73[8]	A&M; AMS 862	[written by: Jo Armstead, Nick Ashford, Valerie Simpson][produced by Humble Pie]
Hot'n'Nasty/You're so good for me	Humble Pie	05.1972	-	52[8]	A&M; AMS 7003	[written by Peter Frampton/Steve Marriott/Greg Ridley/Jerry Shirley][produced by The Pie]
Black coffee/Say no more	Humble Pie	04.1973	-	113[5]	A&M; AMS 7052	[written by Ike Turner, Tina Turner][produced by The Pie]
Rock and roll music/Road hog	Humble Pie	08.1975	-	105[2]	A&M; AMS 7158	[written by C. Berry][produced by Andrew Oldham][#8 hit for Chuck Berry in 1957r]
Fool for a pretty face [Hurt by love]/You soppy pratt	Humble Pie	04.1980	-	52[7]	Jet JET 180	[written by Steve Marriott/Jerry Shirley][produced by The Pie, Johnny Wright]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
As safe as yesterday is	Humble Pie	09.1969	32[1]	-	Immediate IMSP 025	[produced by Andy Johns]
Rock on	Humble Pie	05.1971	-	118[23]	A&M; 4301 [US]	[produced by Glyn Johns & Humble Pie]
Performance-rockin' The Fillmore	Humble Pie	11.1971	32[2]	21[32]	A&M; AMLH 63506	[gold-US][produced by Humble Pie]
Smokin'	Humble Pie	04.1972	20[5]	6[34]	A&M; AMLS 64342	[gold-US][produced by Humble Pie]
Lost and found	Humble Pie	09.1972	-	37[20]	A&M; 3513 [US]	-
Eat it	Humble Pie	04.1973	34[2]	13[21]	A&M; AMLS 6004	[produced by Humble Pie]
Thunderbox	Humble Pie	03.1974	-	52[14]	A&M; 3611 [US]	[produced by Steve Marriott]
Street rats	Humble Pie	04.1975	-	100[8]	A&M; 4514 [US]	[produced by Andrew Loog Oldham, Steve Marriott]
On to victory	Humble Pie	04.1980	-	60[14]	Atco 122 [US]	[produced by Humble Pie, John Elijah Wright]
Go for the throat	Humble Pie	05.1981	-	154[6]	Atco 131 [US]	[produced by Gary Lyons]

Peter Frampton

Ur. 22.04.1950 r. w Beckenham w hrabstwie Kent, Anglia. W latach 60-tych związany z grupą Herd; dzięki wyglądowi "blond aniołka" otrzymał tytuł "Twarzy 1968 r". Niebawem jednak zapuścił włosy i dołączył do zespołu Humble Pie. Mimo że w 1971 r. rozpoczął karierę solową, nagrywając album Wind Of Change, zaraz założył własny zespół, Frampton's Camel, by wypełnić zobowiązania koncertowe w USA.
 W składzie tej formacji znaleźli się doświadczeni muzycy: Mike Kellie (eks-Spooky Tooth, perkusja), Mickey Gallagher (eks-Cochise, instr. klawiszowe) i Rick Wills (eks-Bell And Arc, bas).
Wydany w 1975 r. album Frampton odniósł wielki sukces w Stanach Zjednoczonych, lecz w Wielkiej Brytanii został zupełnie zignorowany. Pochodzące z 1976 r. podwójne wydawnictwo koncertowe, Frampton Comes Alive, trafiło na szczyt amerykańskich zestawień, by utrzymywać się tam - z przerwami - przez 10 tygodni (album pozostawał w zestawieniach przez rekordowy okres dwóch lat). To najlepiej sprzedający się album "live" w historii, który do chwili obecnej rozszedł się w liczbie 12 milionów egzemplarzy. Wielu krytyków do dziś doszukuje się powodów tak oszałamiającej popularności tego wydawnictwa.
Nagrany w 1977 r. album I'm In You również sprzedawał się bardzo dobrze, choć w porównaniu z poprzednim rozszedł się jedynie w liczbie kilku "marnych" milionów egzemplarzy. Framptonowi znów nie udało się podbić serc (i piór) krytyków, ale jego płyty rozchodziły się jak przysłowiowe ciepłe bułeczki i docierały głównie do młodszej publiczności. W 1978 r. cudem uniknął śmierci w wypadku samochodowym, cjjoć fani mogli go oglądać w nakręconym wcześniej filmie "Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band". Frampton zagrał w nim rolę Billy'ego Shearsa, występując obok grupy Bee Gees w pełnej rozmachu produkcji Roberta Stigwooda, która poniosła jednak druzgocącą porażkę.
Kiedy powrócił w 1979 r. albumem Where I Should Be, jego gwiazda zdecydowanie przybladła. Płyta spotkała się co prawda z przychylnym przyjęciem, ale była ostatnim większym sukcesem w karierze artysty. Nie pomogła nawet zmiana image'u dokonana przed zarejestrowaniem płyty Breaking All The Rules, która tylko w oddanej mu Ameryce trafiła do Top 50 zestawień.
Po nagraniu longplaya The Art Of Control Frampton zniknął aż do 1986 r., kiedy to podpisał kontrakt z wytwórnią Virgin i nagrał "oprawiony" w syntezatory album Premonition. Niebawem powrócił do działalności sesyjnej. Pod koniec dekady zagrał na albumie kolegi, Davida Bowie'ego i firmował swoją kolejną własną propozycję When All The Pieces Fit. W 1991 r. snuł plany reaktywowania Humble Pie wraz ze Steve'em Marriottem, ale w tydzień po ich spotkaniu w Nowym Jorku Marriott zginął podczas pożaru swego domu. Trzy lata później Frampton zaproponował nowy solowy album zatytułowany po prostu Peter Frampton.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Show Me the Way [live] / Shine On [live]	Peter Frampton	02.1976	10[12]	6[18]	A&M 1795	[written by Peter Frampton][produced by Peter Frampton]
Baby, I Love Your Way (Live) / It's a Plain Shame (Live)	Peter Frampton	06.1976	43[5]	12[16]	A&M 1832	[written by Peter Frampton][produced by Peter Frampton]
Do You Feel Like We Do [live] / Penny for Your Thoughts [live]	Peter Frampton	09.1976	39[4]	10[18]	A&M 1867	[written by Peter Frampton, Mick Gallagher, Rick Wills, John Siomos][produced by Peter Frampton]
I'm in You / St. Thomas (Don't You Know How I Feel)	Peter Frampton	05.1977	41[3]	2[20]	A&M 1941	[written by Peter Frampton][produced by Peter Frampton,Bob Mayo,Frankie D'Augusta,Chris Kimsey]
Signed, Sealed, Delivered (I'm Yours) / Rocky's Hot Club	Peter Frampton	08.1977	-	18[16]	A&M 1972	[written by Stevie Wonder, Lee Garrett, Syreeta Wright, Lula Mae Hardaway][produced by Stevie Wonder,Peter Frampton,Lee Garrett,Syreeta Wright,Lula Hardaway]
Tried to Love / You Don't Have to Worry	Peter Frampton	12.1977	-	41[8]	A&M 1988	[written by Peter Frampton][produced by Peter Frampton]
I Can't Stand It No More / May I Baby	Peter Frampton	05.1979	-	14[13]	A&M 2148	[written by Peter Frampton][produced by Peter Frampton, Chris Kimsey]
Lying / You Know So Well	Peter Frampton	02.1986	-	74[8]	Atlantic 89 463	[written by Peter Frampton][produced by Peter Frampton]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Wind of Change	Peter Frampton	08.1972	-	177[6]	A&M 4348	[produced by Peter Frampton,Chris Kimsey]
Frampton's Camel	Peter Frampton	10.1973	-	110[22]	A&M 4389	[produced by Peter Frampton,Chris Kimsey]
Somethin's Happening	Peter Frampton	03.1974	-	125[9]	A&M 3619	[produced by Peter Frampton,Chris Kimsey]
Frampton	Peter Frampton	03.1975	-	32[64]	A&M 4512	[gold][produced by Peter Frampton,Chris Kimsey]
Frampton Comes Alive!	Peter Frampton	01.1976	6[39]	1[10][97]	A&M 3703	[8x-platinum][gold-UK][produced by Peter Frampton]
I'm in You	Peter Frampton	05.1977	19[10]	2[32]	A&M 4704	[platinum][gold-UK][produced by Peter Frampton,Chris Kimsey,Frankie D'Augusta,Bob Mayo]
Where I Should Be	Peter Frampton	06.1979	-	19[16]	A&M 3710	[gold][produced by Peter Frampton]
Breaking All the Rules	Peter Frampton	06.1981	-	43[13]	A&M 3722	[produced by Peter Frampton, David Kershenbaum, Chris Kimsey, Harvey Goldberg]
The Art of Control	Peter Frampton	08.1982	-	174[8]	A&M 4905	[produced by Peter Frampton,Eddie Kramer]
Premonition	Peter Frampton	02.1986	-	80[14]	Atlantic 81 290	[produced by Peter Frampton,Peter Solley]
When All the Pieces Fit	Peter Frampton	10.1989	-	152[6]	Atlantic 82 030	[produced by Peter Frampton, Chris Lord-Alge]
Frampton Comes Alive II	Peter Frampton	10.1995	121[1]	-	IRS	[produced by Peter Frampton]
Fingerprints	Peter Frampton	09.2006	-	129	A&M B0007219-02	[produced by Peter Frampton]
Thank You Mr. Churchill	Peter Frampton	04.2010	-	154	Eagle Rock	-