Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Filadelfia. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Filadelfia. Pokaż wszystkie posty

piątek, 13 września 2024

Zhane

Doskonały żeński duet nagrywający wysmakowane r&b z elementami soulu, jazzu i przebojowego hip-hopu. Ma na koncie wielkie hity „Hey, Mr. DJ", „Groove Thang" i „Request Line", które długo okupowały wysokie miejsca list przebojów, w rezultacie docierając do pierwszej dziesiątki BILLBOARDU. Grupa była też częścią dowodzonego przez Queen Latifah kolektywu The Flavor Unit. Członkinie Zhane - pochodząca z Rhode Island Jean Norris i Jamajka Renee Neufville - poznały się w 1993 r. podczas studiów muzycznych na UNIWERSYTECIE TEMPLE w Filadelfii, Obie poza doskonałymi wokalami mogą pochwalić się też grą na instrumentach takich, jak klawisze, pianino oraz smyczki.

Norris i Neufville bardzo szybko złapały muzyczną chemię i rozpoczęły współpracę, a przełom nastąpił, gdy dziewczyny poznały producenta i rąpera z zespołu Naughty by Nature: DJ-a Kay Gee. Muzyk, zafascynowany talentem Zhane, błyskawicznie pomógł grupie w nagraniu pierwszego singla, ponadczasowego imprezowego klasyka „Hey, Mr. DJ". Nagranie znalazło się na kompilacji Roll with Jha Flava i natychmiast podbiło parkiety na całym świecie, a Norris i Neufville podpisały wkrótce umowę wydawniczą z klasyczną dla gatunku soul wytwórnią MOTOWN.
 

Chcąc zdyskontować popularność „Hey, Mr. DJ" Zhane na początku 1994 r. wydały debiutancki album Pronounced Jah-Nay. Wyprodukowany przez same dziewczyny pod czujnym okiem Kay Gee, z pomocą Davida Bellochio i Craiga Kinga materiał, szybko wdrapał się na 37. miejsce listy BILLBOARDU, a ogromną popularność zdobyły single „Groove Thang" i „Sending My Love". Co ciekawe płytę promowało aż pięć nagrań, dodatkowo w tym samym okresie Zhane nagrały też utwory „Freedom" i „Sha-me". Były to kawałki singlowe z filmów - odpowiednio „Czarne pantery" (oryg. „Panther", reż. Mario Van Peebles, 1995, USA) i „Szalony Detektyw " („A Low Down Dirty Shame", reż. Keenen Ivory Wayans, 1994, USA).

 Rok 1994 był dla duetu bardzo udany, zaś jego zwieńczeniem była nagroda BILLBOARDU dla najlepszego nowego artysty r&b. Przez kolejne dwa lata Zhane koncertowały i udzielały się gościnnie na płytach innych artystów. Można je było usłyszeć na płytach Busta Rhymesa („It's a Party") czy De La Soul („4 More"). Drugi - jak się okazało ostatni - album duetu ukazał się 22 kwietnia 1997 r. Saturday Night nie uzyskał jednak tak wysokich ocen jak debiut, pomimo że stał na równie wysokim poziomie. Na płycie gościnnie udzielili się startujący wówczas do wielkiej kariery raperzy z LOX, zaś materiał utrzymany był w bardziej funkowej stylistyce niż Pronounced Jah-Nay.

 Po wydaniu Saturday Night drogi wokalistek rozeszły się. Neufville odnalazła się w projekcie Roya Hargrove'a -   The R H Factor, często też pojawiała się gościnnie w chórkach. Jean Norris z kolei śpiewała u Kenny'ego Garretta i Alfonzo Blackwella na albumach osadzonych w stylistyce contemporary jazz.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Hey Mr. D.J.Zhane08.199326[5]6[24]Epic 6596102[gold-US][written by Keir Gist,Vincent Brown,Anthony Criss,Renee Neufville,Jean Norris,A. Bahr][produced by 118th Street Productions][sample z "Looking up to you"-Michael Wycoff][3[29].R&B Chart]
Groove ThangZhane01.199434[4]17[20]Motown TMGCD 1423[written by Naughty by Nature, Patrice Rushen, Charles Mims Jr., Sheree Brown, Freddie D. Washington,Renée A. Neufville][produced by Naughty by Nature][2[20].R&B Chart]
Sending My LoveZhane05.1994-40[20]Motown 2242 [US][written by R. NeufvilleJ, NorrisK, GeeA, CrissV, BrownE, SermonP, Smith][produced by Naughty by Nature][5[24].R&B Chart]
VibeZhane09.199467[2]119[6]Motown TMGCD 1430[written by Naughty by Nature, Neufville, Temperton][produced by Naughty by Nature][33[11].R&B Chart]
ShameZhane11.199466[2]28[15]Jive JIVECD 372[written by John H. Fitch Jr,.Reuben Cross][produced by Mike Chapman,Trent Thomas][piosenka z filmu "A low down dirty shame"][12[19].R&B Chart]
You're Sorry NowZhane03.1995--IIItown/Motown 0254 [US][written by Naughty by Nature, Renée A. Neufville][produced by Renée A. Neufville][38[12].R&B Chart]
It's a PartyBusta Rhymes feat. Zhane07.199623[2]52[13]Elektra EKR 226CD[written by Trevor Smith,Rene Neufville][produced by Easy Mo Bee][27[16].R&B Chart]
4 MoreDe La Soul feat. Zhane03.199752[2]-Tommy Boy TBCD 7779[written by K. Mercer, D. Jolicoeur, V. Mason, G. Scott, M. Hall, N. Hall, E. Matthew, D. Payne.][produced by O.Gee, De La Soul]
Request LineZhane03.199722[3]39[12]Motown 8606472[written by Terrence Bolden,Darren Lighty,, Kay Gee,, Nick Ashford,, Renee Neufville, Valerie Simpson ][produced by Darren Lighty, Kay Gee][sample z "It seems to hang on"-Ashford & Simpson][9[20].R&B Chart]
Saturday NightZhane05.1997--IIItown [written by David Styles, Jason Phillips, Renee Neufville , Sean Jacobs, Michael Harrison, Naheem "Pop Holiday" Bowens][produced by Pop & Voe][69[1].R&B Chart]
CrushZhane06.1997-106[12]IIItown/Motown 0640[produced by Darren Lighty, KayGee]
JamboreeNaughty by Nature feat. Zhane07.199951[2]10[17]Arista 74321692882[written by Anthony Criss, Vincent Brown, Kier Gist, Benny Golson][produced by Naughty by Nature][sample z "I'm always dancin' to the music"-Benny Golson][4[22].R&B Chart]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Pronounced Jah-NayZhane02.199489[2]37[31]Motown 6369[platinum-US][produced by Naughty by Nature, Zhané]
Saturday NightZhane05.199752[2]41[9]IIItown 0751[produced by Celestine,Edward "DJ Eddie F" Ferrell,Andre Harrell,KayGee,Charm Warren ,Zhané ,Renee Neufville,Rex Rideout]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

poniedziałek, 12 kwietnia 2021

Secrets

 

Założona w Cleveland na początku lat 60-tych grupa - Jackie Allen Schwegler, Karen Cray Cipriana, Carole Raymond McGoldrick i Patty Miller - po raz pierwszy nazwała siebie Sonnets, kiedy ich pianista spojrzał na swój fortepian Sonnet i zasugerował to jako nazwę.

W 1963 roku Tom King, lider lokalnej grupy Starfires (która później została Outsiders), poprosił dziewczyny o zrobienie pięciu show z towarzyszącymi im Starfires. To właśnie po jednym z tych występów Redda Robbins, promotor talentów, zaproponowała, że będzie ich reprezentować, organizując spotkanie z Johnnym Madarą i Davidem White, producentami z filadelfijskiej wytwórni Chancellor Records.  

Madara i White napisali   "At the Hop" i "Rock and Roll Is Here to Stay" Danny & the Juniors, "You Don't Own Me" Lesley Gore, a także sami byli członkami Spokesmen. Sprowadzili grupę do wytwórni Mercury, która ostatecznie nagrała dwie piosenki, trafiając do pierwszej dwudziestki z  przebojem „The Boy Next Door”, który trafił na listy przebojów pod koniec grudnia 1963 roku. Nagrał trzy nieudane single dla wytwórni i wystąpili na żywo, zanim rozstali się w 1965r.  

Grupa miała dwie interesujące ciekawostki muzyczne. Została zarezerwowana na występ na American Bandstand w weekend 22 listopada 1963 roku, który został odwołany z powodu zabójstwa Johna F.Kennedy'ego i byli ostatnią grupą, która pojawiła się na American Bandstand wiosną 1964 roku, zanim Bandstand przeniosła się z Filadelfii do Los Angeles. McGoldrick i Miller przez rok tworzyły duet o nazwie The Memories. We wczesnych latach 90-tych wszyscy z oryginalnych Secrets przegrupowali się, by wystąpić na ich 30. zjeździe licealnym.  

 


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
The Boy Next Door/ Learnin' To ForgetSecrets11.1963-18[10]Philips 40146[written by J. Madara, D. White][produced by J. Madara, D. White, Lee]


Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

środa, 19 września 2018

Da Youngsta's

Trio rapowe z Filadelfii w stanie Pensylwania. Zadebiutowali jako nastolatkowie (13-14-15). Mimo gładko ogolonych głów, Qu'ran Goodman, Taji Goodman i Tarik Dansen dalecy byli od przesadnie męskiego hardcore rapu w stylu Onyx -nawiązując do wiary muzułmańskiej.

Większość tekstów nie była jednak napisana przez zespół. W środowisku rapowym, gdzie wyrażanie własnych myśli jest rzeczą najistotniejszą, grupa budziła podejrzenia o brak wiarygodności. Produkcją ich nagrań zajmował się m.in Marley Marl. Po nagraniu czwartej płyty Taji opuścił grupę.







Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Crewz Pop / Who's The Mic Wrecka Da Youngsta's05.1993-110[5]EastWest 96068[Producer -118th Street Productions][59[10].R&B Chart]
Hip Hop Ride / No Mercy Da Youngsta's09.1994-68[9]EastWest 98 240[Producer - Marley Marl][62[13].R&B Chart][sample z "Hip Hop vs Rap"-KRS-One i "Just Rhymin' with Biz"-Biz Markle]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
The Aftermath Da Youngsta's 05.1993-126[5]EastWest Records America 92 245[produced by The Beatnuts,Pete Rock,Naughty By Nature,Marley Marl,DJ Premier]

Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

piątek, 31 sierpnia 2018

Ferko String Band

Joseph A. Ferko String Band lub Ferko String Band jest odwiecznym wykonawcą na Mummers Parade w Filadelfii. Zyskał  narodową popularność dzięki swoim hitowym nagraniom z lat czterdziestych i pięćdziesiątych.

W 1914 r. student farmacji Joseph A. Ferko poprosił właściciela Fralinger's Drugs o sponsorowanie zespołu smyczkowego podczas parady w Mummers. Wniosek został przyjęty, a Ferko poprowadził "Fralinger String Band" przez kilka lat, zajmując trzecie miejsce w pierwszej próbie z 1915 roku   i wygrywając wydarzenie w 1920 roku.

 Ferko String Band miał  swoje początki w 1922 roku.   Ferko opuścił aptekę Fralinger w 1921 roku, aby otworzyć własny zakład. Ferko poprowadził "North Philadelphia String Band" na paradę w 1922 roku, ale później tego samego roku rozpoczął działalność tytułowy zespół, z współzałożycielami  , Walterem Butterworthem i Charlesem Keeganem.

Ferko po raz pierwszy wygrał konkurs na zespoły smyczkowe w 1927 roku z   "Cards".  Inkarnacja z 1929 r. nie tylko wygrała wydarzenie, ale oszacowano, że był to najlepszy dotąd występ. 

Oprócz Parady Mummersa, Ferko ma długą historię występów w różnych paradach i specjalnych okazjach w innych miejscach w Stanach Zjednoczonych,   i Kanadzie,   oraz w miejscach tak odległych jak Francja i Hong Kong.

Mimo, że Ferko zawsze był przeznaczony przede wszystkim dla Filadelfii, najważniejsze wydarzenia z 1929 r. zakończyły się udziałem w konkursach w Nowym Jorku, Atlantic City, Baltimore, Waszyngtonie i York w stanie Pensylwania. 

Zagrali podczas prezydenckiej inauguracji Franklina D. Roosevelta w 1933 roku.

Chociaż zespoły z Filadelfii były wyłącznie "klubem męskim", w 1935 r. Joseph Ferko założył damski oddział, która wprowadziła kobiety w zajęcia klubowe. Ta akcja wpłynęła na inne zespoły smyczkowe, które miały je naśladować, chociaż udział kobiet w prawdziwej paradzie prawie nie istniał aż do późnych lat siedemdziesiątych.

W 1947 roku zaczęli nagrywać sesje w studiu WIP dla nowej wytwórni Palda Records ,Miller Brothers.  Ich nagranie " Four Leaf Clover " było dystrybuowane na kraj  przez King Records . To skłoniło Paula Millera do zamówienia nowych utworów specjalnie dla Ferko. Jedna z powstałych w ten sposób piosenek, "Heartbreaker", stała się narodowym hitem   , po części dzięki strajkowi muzyków w 1948 r.  , ponieważ jako amatorscy muzycy nie byli objęci przez American Federation of Musicians .

Zyski z tych nagrań Ferko umożliwiły później braciom Miller rozpoczęcie kariery Billa Haleya .   Do wiosny 1948 Billboard oszacował, że znalazły się wśród 25 najlepszych muzycznych atrakcji w 5 z 8 regionów krajowych, a najbardziej popularne w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych, gdzie zajęły 18 miejsce wśród wszystkich muzycznych wykonawców.

W maju 1948 r. Zespół pojawił się na okładce Billboard , w którym ogłoszono, że sprzedali ponad 350 000 płyt dla Paldy, i że ich piosenka przewodnia "Hello", napisana przez członków zespołu Harry'ego Leary'ego i Roberta Trauba  została wybrana   na Konwencję Narodową Republikanów . 

Ich nagranie z 1955 roku " Alabama Jubilee " sprzedało się w ponad milionie egzemplarzy. 

Grupa znalazła popularność w Niemczech w 1956 roku z nagraniem " Happy Days Are Here Again ", zajmując wysoką pozycję 15.  Pod koniec lat 50-tych zespół był finansowany przez firmę Continental Baking Company .

Założyciel Joseph A. Ferko zmarł w 1964 r. 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Heartbreaker/Kelly And H-A-R-R-G-A-N Ferko String Band03.1948-21[3]Palda 109[written by Berk, Capano, Freedman]
Alabama Jubilee/Sing A Little Melody Ferko String Band06.1955-14[6]Media 1010[written by Yellen, Cobb]

Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

niedziela, 8 kwietnia 2018

Crimson Records

Crimson Records była krótko istniejącą filią Lost Nite Records w Filadelfii,założona przez Jerry'ego Greena na początku lat 60-tych. Wydała dwa albumy. Pierwszy album wydany w Crimson był tak głupim pretekstem do wydania albumu, jak to tylko możliwe. Lost Nite słynęło z tego, że wydawało albumy z didżejami, symulując ich programy radiowe, grając stare hity. Tym razem pomysł polegał na wydaniu albumu Jerry'ego Blavata, w którym nabywca musiałby odgadnąć piosenki na tym albumie! Ogromna naklejka przyklejona na grzbiecie tej płyty wyszczególniła 25 tytułów, bez artystów i rzuciła wyzwanie: "Zgadnij, które 15 z tych 25 piosenek jest na tym albumie." Piosenki też nie były wymienione na etykiecie, więc pomysł był taki, że kupujący byłby na tyle ciekawy, by kupić album, aby się tego dowiedzieć. W każdym razie wydawało się to dobrym pomysłem. Niezupełnie dobry na rynku w sprzedaży, większość kopii albumu w zasadzie znajdowała się w magazynie.

Drugim był rockowy album grupy Soul Survivors. Grupa wokalna składała się z Kenny'ego Jeremiaha i braci Richarda i Charlesa Ingui. Instrumentalnym składem był Edward Leonetti (gitara), Paul Ventunni (instrumenty klawiszowe) i Joey Fongioni (perkusja). W końcu zdecydowali się połączyć siły.  

The Soul Survivors odnieśli ogromny sukces swoim pierwszym singlem "Expressway to Your Heart" [Crimson 1010], który osiągnął 4 miejsce w kraju jesienią 1967 roku. Ich kontynuacja "Explosion (In My Soul)" [Crimson 1012] również znalazł się w pierwszej czterdziestce pod numerem 33, ale przy następnej próbie "Impossible Mission (Mission Impossible)" [Crimson 1016] osiągnęła tylko # 68. W tym momencie grupa podpisała kontrakt z wytwórnią Atco, gdzie mieli jeszcze jeden singiel na liście "Bubbling Under", zanim grupa się rozpadła.  

Crimson wydała około 18 singli, a podobnie jak Lost Nite, niektóre z nich były reedycjami oldies przez takie zespoły jak Lee Andrews and The Hearts i The Moonglows. Inni artyści z singlami w wytwórni Crimson to Camelots, Sherwoods, Parktowns, the Masters, The Brothers Two, Damon Fox i Common Pleas.  

Single na liście Hot 100 Billboard

Soul Survivors Expressway To Your Heart 09.1967 4[15].US
 Soul Survivors Explosion In Your Soul 12.1967 33[8].US 
Soul Survivors Impossible Mission (Mission Impossible) 04.1968 68[6].US 

Albumy na liście   Billboard 200 Albums
Soul Survivors When The Whistle Blows Anything Goes 11.1967 123.US
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , ,

wtorek, 27 marca 2018

Carson Parks

Clarence Carson Parks II (ur. 26 kwietnia 1936 r. - zm. 22 czerwca 2005 r.), Często znany jako C. Carson Parks , był amerykańskim autorem piosenek, wydawcą muzyki, muzykiem i piosenkarzem, najbardziej znanym z napisania hitu " Somethin 'Stupid ". Jego młodszym bratem jest kompozytor Van Dyke Parks .

Parks urodził się w Filadelfii ,jako syn psychiatry. Początkowy trening muzyczny Carsona rozpoczął  jako student międzynarodowej sławy American Boychoir School (dawniej The Columbus Boychoir School). Po ukończeniu Phillips Academy w Andover, Massachusetts , University of Miami, a następnie Carnegie Mellon University , rozpoczął pracę w Los Angeles. W 1959 roku, z kolegą kolegą Bernie Armstrongiem, założył Steeltown Two i po raz pierwszy nagrywał dla małej wytwórni Gini.

Duet pracował również jako połowa zreformowanej wersji zespołu Terry'ego Gilkysona The Easy Riders , a w 1960 roku wykonali muzykę ze ścieżki dźwiękowej do filmu Johna Wayne'a The Alamo .   Para pracowała również jako The Kinsmen z piosenkarzem Bud Dashiellem, zanim Parks opuścił ich w 1962 roku. Następnie utworzył nową wersję Steeltown Two, wraz z młodszym bratem, Van Dyke Parksem , od czasu do czasu zatrudniając wokalistę Pata Peytona jako Steeltown Three i Southcoasters.

Po sukcesie The New Christy Minstrels , Gilkyson i bracia Parks utworzyli grupę chóralną, The Greenwood County Singers, z udziałem pięciu chłopców i dwóch dziewcząt. Wydali cztery albumy dla Kapp Records w latach 1963-1966, później znani jako The Greenwood Singers i ostatecznie The Greenwoods. Grupa miała dwa drobne hity: "Please Don't Sell My Daddy No More Wine", osiągając # 64 na liście Billboard Hot 100 w 1966 roku, z udziałem piosenkarki Gaile Foote, którą poślubił Carson Parks.

Przed rozpadem Greenwoods, Parks i Foote również zaczęli występować jako duet, Carson i Gaile, a w 1966 nagrał album dla Kapp Records, San Antonio Rose . Zawierał głównie własne utwory Parksa, gdzie  jednym z nich był utwór " Something Stupid ". Poprzez kontakt z organizacją Franka Sinatry , Parks spowodował, że Sinatra usłyszał tę piosenkę. Sinatra zagrał go producentowi swojej córki, Nancy , Lee Hazlewoodowi , który przypomniał sobie: "Zapytał mnie:" Podoba ci się? " i powiedziałem: "Uwielbiam to, a jeśli nie zaśpiewasz tego z Nancy, zrobię to." Powiedział: "Zrobimy to, zarezerwujemy studio." Nagranie Franka i Nancy Sinatry spędziło cztery tygodnie na pierwszym miejscu listy US Billboard Hot 100, a także zajęło pierwsze miejsce na brytyjskiej liście singli .

Po sukcesie "Somethin 'Stupid", Parks pisał piosenki dla innych artystów, w tym The Mills Brothers i Jack Jones . Nagranie Mills Brothers   "Cab Driver" osiągnęło 23 miejsce na liście Billboard Hot 100 w 1968 roku.Odszedł od występów i pisania, by skupić się na publikowaniu,   i prowadzeniu Waynesville , wydawnictwa muzycznego w Północnej Karolinie , Greenwood Music i Br'er Rab Music. Zmarł w 2005 roku w St. Marys, Georgia .

                                                   Piosenki na listach przebojów
03/1967 Somethin' Stupid   Frank & Nancy Sinatra 1.US/1.UK
     10/1967 Open for Business As Usual   Jack Jones  130.US

 01/1968 Cab Driver   The Mills Brothers 23.US

 04/1969 Real True Lovin'   Steve Lawrence & Eydie Gorme 119.US
     12/1995 Somethin' Stupid  Ali Campbell 30.UK

 12/1995 Something Stupid  Amanda Barrie & Johnny Briggs 35.UK
     08/1997 Pussycat   Mulu 50.UK [with  Laura Campbell, Alan Edmunds ]
     12/2001 Somethin' Stupid   Robbie Williams & Nicole Kidman 1.UK
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , ,

wtorek, 13 marca 2018

Don Gardner

Donald Gardner (ur. 9 maja 1931 r.) jest amerykańskim wokalistą rhytm'n'bluesowym , autorem piosenek i perkusistą . Wśród jego nagrań znalazł się hit z 1962 roku " I Need Your Lovin '" z Dee Dee Ford.

Urodzony w Filadelfii , Gardner zaczął jako profesjonalny muzyk w 1947 roku, kiedy jeszcze był w szkole. Po raz pierwszy nagrał piosenkę w wytwórni Gotham w 1949 roku.  W 1953 roku założył własną grupę Sonotones, w której grał na perkusji i śpiewał. Grupa koncertowała na " chitlin circuit",miejscach na południu i wschodzie USA w których występowali czarnoskórzy muzycy i aktorzy komediowi w trakcie trwania segregacji rasowej .Gardner nagrywał  także pod swoim własnym nazwiskiem, dla De Luxe Records i małej wytwórni Junior. 

Klawiszowiec Richard "Groove" Holmes opuścił Sonotones na początku 1960 roku i został zastąpiony przez Dee Dee Ford (ur. Wrecia Holloway, Minden, Louisiana , ur.1936r, zm. w Nowym Orleanie , 1972r).Mieszkała w Newark w New Jersey , śpiewała i grała na organach w kościele. Kiedy Sonotones grali w klubie Smalls Paradise w Harlemie w Nowym Jorku , zostali wysłuchani przez bluesowego performera Arthura Crudupa , który polecił ją właścicielowi wytwórni płytowej Bobby Robinsonowi .Wyprodukowała piosenkę napisaną przez Gardnera, I Need Your Loving (znaną również jako Need Your Lovin ' ), numer " call-and-response " w stylu Ike'a i Tiny Turner , ta piosenka stała się ich największym hitem , awansując na   4 miejsce na liście Billboard R & B w 1962 roku i numerem 20 na liście pop . Piosenka została później nagrana przez Otisa Reddinga , Toma Jonesa , Jackie Wilsona i wielu innych.

Poprzednia wytwórnia Gardnera i Ford, KC Records , wydała wtedy stare nagranie " Glory of Love ", które osiągnęło numer 75 na liście przebojów,   zanim Fire wydało nastepny singiel "Do not You Worry" , który osiągnął numer 7 na liście R & B i 66 na liście pop  .Po nagraniu   LP dla Fire Records, Need Your Lovin ' , Gardner i Ford opuścili wytwórnię i - po śmierci żony Gardnera w wypadku - koncertowali w Szwecji . Zespół nagrał płytę koncertową " Quintet in Sweden" wydaną przez Sonet Records w 1965 roku i opisaną jako "solidna baza R & B z jazzowymi nutami, która skłania się ku wczesnemu soulowi", a także nagrali kilka utworów z Fredą Payne na jej album Freda Payne w Sztokholmie .

Kiedy wrócili do Stanów Zjednoczonych, Gardner i Ford poszli swoimi oddzielnymi drogami. Ford napisała piosenkę " Let Me Down Easy ", hit Bettye LaVette w 1965,   ale wkrótce wycofał się z branży muzycznej. Gardner nadal występował i nagrywał w latach 60. i 70-tych, wydając szereg singli w różnych wytwórniach, w tym Jubilee , Verve i Tru-Glo-Town. We wczesnych latach 70-tych nagrywał z Jeanette "Baby" Washington , a ich nagranie w wytwórni  Master 5 niewielki hit Marvelettes "Forever", w 1963 r ., osiągnął  30 miejsce na liście R & B . 

Gardner kontynuował pracę jako muzyk jazzowy i od 1985 r był częścią kierownictwa Clef Club of Jazz w Filadelfii .

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
I Need Your Lovin'/Tell MeDon Gardner And Dee Dee Ford06.1962-20[13]Fire 508[written by D. Gardner, B. Robinson][produced by Bobby Robinson][4[14].R&B Chart]
Don't You Worry/I'm Coming Home To StayDon Gardner And Dee Dee Ford08.1962-66[7]Fire 513[written by D. Gardner, B. Robinson][produced by Bobby Robinson][7[8].R&B Chart]
Glory Of Love/Deed I DoDon Gardner And Dee Dee Ford08.1962-75[5]KC 106[written by Billy Hill]
My Baby Likes To Boogaloo/ I Wanta Know Where Did Our Love GoDon Gardner12.1966-126[4]Tru-Glo-Town 501[written by Don Gardner][produced by Tru-Glo-Town Productions]
Forever/Baby Let Me Get Close To YouBaby Washington And Don Gardner05.1973-119[2]Master Five 9103[written by L. Dozier, B, Holland, F. Gorman][produced by B. Martin, C. Lawton ][30[7].R&B Chart]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

sobota, 4 marca 2017

Joey Lawrence

 Joseph Lawrence Mignogna Jr. (ur. 20 kwietnia 1976 roku w Filadelfii w stanie Pensylwania, USA) - amerykański aktor, brat Matthewa i Andrewa Lawrence'ów. Zdobywca nagrody Young Artist Award; był też ośmiokrotnie nominowany do tej nagrody.Wystąpił w filmach Reguły miłości, Basen 2, Ulice strachu: Ostatnia odsłona, Wyznania nałogowej karierowiczki, Zabójcze radio. Znany również jako Joey Lawrence.

Syn Włocha Josepha Mignogny oraz Donny Shaw. W 1994 roku ukończył Abington Friends School. Studiował na University of Southern California. We wczesnych latach osiemdziesiątych, w wieku sześciu lat, rozpoczął karierę aktora dziecięcego, gościnnie pojawiając się w popularnych wówczas serialach telewizyjnych D'iff'rent Strokes i Silver Spoons oraz występując w trzydziestominutowej krótkometrażowej komedii telewizyjnej pt. Łobuz. Popularność zdobył na szklanym ekranie, wcielając się w postać Josepha "Joeya" Donovana w serialu stacji NBC Gimme a Break!, w którym występował przez cztery sezony, w latach 1983-1987. Na dużym ekranie zadebiutował w 1985 roku, kiedy to wystąpił u boku Johna Candy'ego w komedii Carla Reinera Zakład (Summer Rental) jako Bobby Chester, syn głównego bohatera. Rola Joeya Russo w serialu komediowym Rozkwitać (Blossom) przyniosła mu nagrodę Young Artist Award. W maju 1994 roku magazyn People umieścił go na liście pięćdziesięciu najpiękniejszych ludzi świata.

Lawrence jest również wokalistą. W latach dziewięćdziesiątych wydał dwa albumy studyjne, nagrane w stylistyce muzyki pop. Pierwszy z nich, Joey Lawrence, opublikowano 2 lutego 1993 roku. Debiutancki singel Lawrence'a zatytułowany "Nothin' My Love Can't Fix" trafił na dziewiętnastą pozycję notowania Billboard Hot 100 i przyczynił się do sukcesywnego wydania dwóch kolejnych singli: "Stay Forever" i "I Can't Help Myself". 16 września 1997 roku Lawrence wydał swój drugi album Soulmates, który promowały single "Ven Ven Conmigo" oraz "Never Gonna Change My Mind". W listopadzie roku 2008 został wydany kolejny singel Lawrence’a "I Want it that Way".

Jest znany ze swojego metroseksualnego wizerunku.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Nothin' My Love Can't FixJoey Lawrence03.199313[7]19[20]EMI CDEM 271[written by Lawrence, Forbes, Beall][produced by Barry, Forbes, Beall, Peluso ]
I Can't Help MyselfJoey Lawrence08.199327[4]-EMI CDEM 277[written by Michael Price, Mark Holden, Axel Kroell][produced by Steve Barri, Tony Peluso, Axel Kroell]
Stay ForeverJoey Lawrence10.199341[3]52[12]EMI CDEM 289[written by Joey Lawrence, Arthur Lafrantz Bacon, Ariel Shallit, Nicholas Bacon][produced by Barry, Forbes, Beall, Peluso ]
Never Gonna Change My MindJoey Lawrence09.199849[2]-Curb CUBC 34[written by Joey Lawrence, Steve Real][produced by Joey Lawrence, Steve Goldstein]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Joey LawrenceJoey Lawrence03.199339[3]74[22]EMI CDEMC 3657[produced by Steve Barri, Eric Beall, Vassal Benford, Steve Diamond, Alexandra Forbes, Jud J. Friedman, Axel Kroell, Jim Lang, Tony Peluso, Nathaniel Phillips, Ian Prince, Richard Scher, Eliot Wolff]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

środa, 1 marca 2017

Dave Appell

David Appell (ur. 24 marca 1922r - zm.18 listopada 2014r), amerykański muzyk, aranżer i producent muzyczny urodzony w Filadelfii .
Appell związany był przede wszystkim z wytwórnią Cameo-Parkway , w której historii odegrał znaczącą rolę. Zaczął pracować jako aranżer dla kilku big bandów marynarki wojennej w połowie lat 40-tych podczas swojej służby w II wojnie światowej , w tym dla orkiestry Jimmie Lunceforda .
Później aranżował dla orkiestr tanecznych, w tym Benny Cartera i Earla "Fatha" Hinesa . Nagrywał przez chwilę w Decca Records jako Dave Appell Four, dopóki Paul Cohen z Decca nie zasugerował mu zmienić nazwę grupy na Applejacks . Appell stał się również wydawcą  w   ASCAP w 1955 roku, współpracując z Maxem Freedmanem .
Pojawił się w filmie    Alana Freeda  Don't Knock the Rock z 1956r i pracował przez jakiś czas jako  dyrektor  muzyczny w show telewizyjnym i radiowym Ernie Kovacsa  w Filadelfii. Następnie Appell i Applejacks grali w Las Vegas , ale wkrótce  wrócili do Filadelfii, gdzie rozpoczął pracę w Cameo Records , wytwórni założonej przez Kala Manna i Bernie Lowe .
Appell pracował przy chórkach ,  jako gitarzysta sesyjny, inżynier  , aranżer i producent. Pierwszym przebojem artysty dla wytwórnii Cameo był  utwór " Butterfly " Charlie Gracie . Zespół Appella   wspierał Gracie na tym hicie o milionowej sprzedaży z 1957 roku, i w kolejnych przebojach piosenkarza, "Fabulous", "Ninety-Nine Ways" i "Wander In Eyes ". W 1958 Appell i jego grupa wspierała Johna Zacherle na jego przeboju z Top 10   "Dinner With Drac".

W lecie 1958 roku, Appell miał pomysł na piosenki marszowe z Philadelphia String Band w  rytmie tanecznym. Napisał instrumentalny utwór "The Mexican Hat Rock",nową wersję  starego " Mexican Hat Dance ", którą nagrał zespół studyjny. Piosenka została wydana pod własnym nazwiskiem w Cameo, który stał się wielkim hitem tanecznym na American Bandstand , osiągając # 16 na liście przebojów . Applejacks  również trafił na listy z "Rocka-Conga" (# 38) w dalszej części roku.

Appell stał się liderem studyjnego zespołu Cameo-Parkway,towarzysząc takim artystom jak Chubby Checker , Bobby Rydell , The Dovells , Dee Dee Sharp  i The Orlons . W  wielu przypadkach, był  producentem,aranżerem  a nawet współautorem z Kal Mannem, piosenek takich jak "Let's Twist Again ", " Bristol Stomp ", "Mashed Potato Time" i "South Street". Były to lata twista i innych szaleństw tanecznych, w których  Appell odegrał istotną rolę.

W latach 70-tych   miał sukcesy w produkcjach Tony Orlando & Dawn , w tym hity # 1  "Knock Three Times" (1970) i " Tie Yellow Ribbon Round Ole Oak Tree " (1973), dla Bell Records w Nowym Jorku . Koproducentem Appella przez pewien czas był Hank Medress , członek-założyciel  grupy muzycznej Tokens.

               Kompozycje  Dave Apella na listach przebojów:

 
 [with  Kal Mann & Bernie Lowe] 
02/1960 Wild One   Bobby Rydell 2.US/7.UK
 05/1960 Swingin' School   Bobby Rydell 5.US/44.UK
01/1961 Good Time Baby   Bobby Rydell 11.US/42.UK
02/1961  Cherie   Bobby Rydell 54.US
10/1961 I Wanna Thank You  Bobby Rydell 21.US
02/1962 Lose Her  Bobby Rydell 69.US
05/1962 Gee, It's Wonderful   Bobby Rydell 109.US


[with Kal Mann] 
04/1961 (Dance The) Mess Around   Chubby Checker  24.US
06/1961 Let's Twist Again   Chubby Checker 8.US/2.UK
09/1961 Bristol Stomp   The Dovells 2.US
01/1962 Do the New Continental   The Dovells 37.US
05/1962 Teach Me to Twist   Bobby Rydell and Chubby Checker 109.US
06/1962 The Wah-Watusi   The Orlons 2.US
06/1962 Gravy (for My Mashed Potatoes)   Dee Dee Sharp 9.US
06/1962 Dancin' Party   Chubby Checker 12.US/19.UK
08/1962 Hully Gully Baby   The Dovells 25.US
09/1962 Popeye (The Hitchhiker)   Chubby Checker 10.US
10/1962 Don't Hang Up   The Orlons 4.US/39.UK
10/1962 The Cha-Cha-Cha   Bobby Rydell 10.US
02/1963 Butterfly Baby   Bobby Rydell 23.US
02/1963 Let's Limbo Some More   Chubby Checker
02/1963 South Street   The Orlons 3.US
03/1963 Do the Bird   Dee Dee Sharp 10.US
04/1963 Do the Bird   The Vernons Girls 44.UK
04/1963 Mother, Please!   Jo Ann Campbell 88.US
05/1963 Wildwood Days   Bobby Rydell 17.US
06/1963 Rock Me in the Cradle of Love   Dee Dee Sharp 43.US
07/1963 Surf Party   Chubby Checker 55.US
07/1963 Twist It Up   Chubby Checker 25.US
09/1963 Crossfire!   The Orlons 19.US
10/1963 Wild!   Dee Dee Sharp
11/1963 Loddy Lo   Chubby Checker 12.US
11/1963 Stop Monkeyin' Aroun'  The Dovells
12/1963 Bon-Doo-Wah   The Orlons 55.US
02/1964 Where Did I Go Wrong   Dee Dee Sharp 82.US
03/1964 Hey, Bobba Needle   Chubby Checker 23.US
05/1964 Rules of Love   The Orlons 66.US
08/1964 She Wants T'swim   Chubby Checker 50.US
11/1975 Let's Twist Again   John Asher 14.UK
11/1977 Dancin' Party    Showaddywaddy 4.UK
03/1979 Bristol Stomp   Late Show 40.UK

[with  Kal Mann, Rose Marie] 
08/1963 Betty in Bermudas   The Dovells 50.US

[with Doc Pomus] 
04/1965 Let's Do the Freddie   Chubby Checker 40.US


[with   Sandy Linzer] 
06/1975 Mornin' Beautiful   Dawn 14.US
08/1975 House of Strangers   Jim Gilstrap 93.US
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

poniedziałek, 17 października 2016

Carson Parks

Clarence Carson Park II (26 kwietnia 1936r - 22 czerwca 2005r), często określane jako C. Carson Parks , amerykański autor tekstów, wydawca muzyczny, muzyk i wokalista, najbardziej znany z   przeboju  "Somethin' Stupid". Jego młodszy brat ,Van Dyke Parks,jest kompozytorem  .
Parks urodził się w Filadelfii , jako syn psychiatry. Wczesne wykształcenie muzyczne Carson zaczął jako student w   amerykańskiej Boychoir School (dawniej znany jako The Columbus Boychoir School). Po ukończeniu Phillips Academy w Andover, Massachusetts , Uniwersytetu w Miami , a następnie Carnegie Mellon University , rozpoczął pracę w Los Angeles.

 W 1959 roku z przyjacielem   Bernie Armstrongiem założył duet Steeltown Two i zrealizował pierwsze nagrania dla małej wytwórni Gini. Duet pracował także jako połowa zreformowanej wersji  zespołu, Easy Riders ,Terry Gilkysona  a w 1960r występują na ścieżce dźwiękowej do  filmu The Alamo,z Johnem Wayne .
 Para pracowała również jako The Kinsmen z wokalistą Budem Dashiellem przed odejściem Parksa w 1962 roku, a następnie utworzyli nową wersję Steeltown Two, ze swoim młodszym bratem, Van Dyke Parksem , czasami zapraszając wokalistę Pata Peytona jako Steeltown Three i Southcoasters.
Po sukcesie The New Christy Minstrels , Gilkyson i bracia Parks następnie utworzyli  Greenwood County Singers, składający się z pięciu mężczyzn i dwóch  kobiet. Wydali cztery albumy w Kapp Records między 1963 i 1965r, a później stał się znany jako The Greenwood Singers i wreszcie The Greenwoods.  Grupa miała dwa drobne przeboje: "Please Don't Sell My Daddy No More Wine",który osiągnął # 64 na Billboard Hot 100 w 1966 roku na którym śpiewała Gaile Foote, z którą Carson Parks jest żonaty.

Przed  rozwiązaniem Greenwoods, Parks i Foote zaczęli występować jako duet, Carson and Gaile, a w 1966 roku nagrał album w Kapp Records, San Antonio Rose . Zawiera on w większości   własne utwory Parksa, z których jeden to "Somethin' Stupid". Poprzez kontakt z organizacją Franka Sinatry ,Parks spowodował, że Sinatra usłyszał piosenkę. Sinatra zagrał go   , Lee Hazlewoodowi , producentowi jego córki Nancy.Nagrany przez Franka Sinatrę i Nancy spędził cztery tygodnie jako # 1 na US Billboard Hot 100 chart, a także osiągnął nr 1 na UK Singles Chart .
Po sukcesie "Somethin' Stupid ", Parks pisał piosenki dla innych artystów jak  The Mills Brothers i Jack Jones . Nagranie The Mills Brothers   "Cab Driver" osiągnął # 23 na Billboard Hot 100   w 1968 roku .Ograniczył swoje występy i pisanie piosenek by skupić sie na   publikacji, i zarządzaniem  muzycznymi wydawnictwami Greenwood Music i Br'er Rab Music w Waynesville,Płn. Karolina. Zmarł w 2005 roku w St. Marys, Georgia .

Rozmiar: 1169 bajtówPiosenki na listach przebojów

03/1967 Somethin' Stupid   Frank & Nancy Sinatra  1.US/1.UK
10/1967 Open for Business As Usual   Jack Jones  130.US
01/1968  Cab Driver   The Mills Brothers  23.US
02/1969 Longest Beer of the Night   Jim Ed Brown  35.Country Chart
04/1969 Real True Lovin'   Steve Lawrence & Eydie Gorme  119.US
   .1968  Cab Driver   Hank Thompson  16.Country Chart
   .1977 With His Pants in His Hand  Jerry Reed  68.Country Chart
12/1995 Somethin' Stupid   Ali Campbell  30.UK
12/1995 Something Stupid  Amanda Barrie 35.UK
08/1997 Pussycat  Mulu  50.UK  [with Laura Campbell, Alan Edmunds]
12/2001 Somethin' Stupid   Robbie Williams & Nicole Kidman  1.UK

Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , ,

wtorek, 16 lutego 2016

Playboys

  Playboys byli jedną z tych dziwnych grup będąca pomostem między muzyką pop z początku lat 50-tych i rock & rolla z końca tej dekady. Ich korzenie sięgają 1951 roku, kiedy to  Ray D'Agostino postanowił założyć zespół. Z Philem Wingiem (później zastąpiony przez Lou Mauro ) na perkusji, Johnem Procopio (zastąpiony przez Joe Franzosa) na basie, Pauem Coletti (zastąpiony przez Irva Mellmana) na fortepianie i D'Agostino (zapowiadany jako Ray Dee).
Później dołączył Ronnie James na gitarze, a Sammy Vale został wokalistą, zaczęli pracować w okolicach Filadelfii na początku lat 50-tych. Opanowali styl, który był gdzieś pomiędzy małą grupą swing - choć brzmiała potężniej niż kwartet i grupą wokalną , pop.
 Po wojnie koreańskiej doszło do kilku zmian personalnych i udało się załatwić wystarczającą ilość koncertów, aby przetrwać i rozwijać się, nawet trafiając do  Las Vegas (gdzie ich drogi skrzyżowały się z Treniers ), z czasem wchłaniając elementy rhythm & bluesa w swoim brzmieniu. Gdy pojawił się rock & roll, przyjęli go  dobrze,dopasowując się do nowego stylu muzycznego, podczas jednak nigdy nie rezygnując ze wingu i popowych korzeni.
 Grupa   podpisała kontrakt z Cameo Records w 1958 roku, i  wydawało się że są blisko sukcesu - ich  singiel "Over the weekend" uplasował się wysoko na listach   na całym wschodnim wybrzeżu oraz w Midwest nigdy nie czyniąc z niej  grupy na poziomie krajowym. Później nagrywali dla Martinique, United Artists i innych wytworni, a nawet zostali promotorami twista na pokładzie Chancellor.
Brzmienie The Playboys   było mieszanką gorącego grania instrumentalnego i wokalizy pop która trwała od lat 40-tych  do czegoś w pobliżu rockabilly -za swoich dobrych dni, ale brzmiał jak   ekskluzywny  Bill Haley & His Comets . Grupa rozpadła się w połowie lat 60-tych, ich gitarzysta wskoczył na koncerty w zespole Louisa Primy , zanim dołączył do weterana rock & rolla   Mike Pedicina .

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Over The Weekend/ouble TalkPlayboys09.1958-62[6]Cameo 142[written by Don Canton, Tony Starr, Freddy James]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

środa, 30 grudnia 2015

Bobby Rydell

Właśc. Robert Ridarelli, ur. 26. 04. 1942 r. w Filadelfii w stanie Pennsylvania, USA. Jeden z największych muzycznych talentów filadelfijskiej szkoły idoli nastolatków późnych lat 50. Po raz pierwszy wystąpił przed publicznością w wieku 7 lat, a dwa lata później zadebiutował w telewizyjnym show Paula Whitemana "Teen Club" i przez trzy kolejne lata występował w nim jako perkusista, towarzysząc swoim rówieśnikom (Fabian, Frankie Avalon). W 1954 r. założył duet z Avalonem i wkrótce obaj dołączyli do lokalnego zespołu Rocco And The Saints. Po nieudanych negocjacjach z kilkoma firmami nagraniowymi Rydell opublikował debiutancki singel "Fatty Fatty" w wytwórni swojego menedżera - Veko. W 1958 r. związał się z firmą Cameo. Czwarty singel wydany po jej egidą, "Kissin' Time" (bardzo podobny do "Sweet Little Sixteen") otworzył serię 18 hitów z amerykańskiej Top 40, nagranych przez Rydella w ciągu następnych czterech lat.
Największymi przebojami fotogeniczego piosenkarza były piosenki "Wild One", "Sway" i "Volare", wszystkie z 1960 r., oraz utwór "Forget Him" napisany i wyprodukowany w Wielkiej Brytanii przez Tony'ego Hatcha. W 1963 r. Rydell, mając ambicje zostania artystą wszechstronnym, zagrał w filmie "Bye Bye Birdie", a wkrótce związał się, początkowo odnosząc sukcesy, ze środowiskiem kabaretowym.
Fala brytyjskich zespołów z połowy lat 60., przekreśliła dalszą karierę Bobby'ego Rydella. Artysta nagrywał później bez powodzenia dla wytwórni Capitol, Reprise, RCA, Perception i Pickwick International, kontynuując potem występy w klubach. Dowodem uznania wkładu Rydella w rozwój muzyki rockowej było nazwanie szkoły jego imieniem w słynnym musicalu z lat 70., "Grease".

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Kissin' time/You' ll never tame meBobby Rydell06.1959-11[17]Cameo 167[written by Kal Mann,Bernie Lowe,Dave Appell][29[1].R&B Chart]
We got love/I dig girlsBobby Rydell10.1959-6[17] side B:46[6]Cameo 169[written by Kal Mann,Bernie Lowe]
Wild one/Little bitty girlBobby Rydell02.19607[15]2[16] side B:19[15]Cameo 171/Columbia DB 4429[gold-US][written by Kal Mann,Bernie Lowe,Dave Appell][Producer : Frankie Day][10[11].R&B Chart]
Swingin' school/Ding-A-LingBobby Rydell05.196044[1]5[12] side B:18[11]Cameo 175[written by Kal Mann,Bernie Lowe,Dave Appell][piosenka z filmu Because they' re young]
Volare /I' d do it againBobby Rydell07.196022[6]4[15]Cameo 179[written by Franco Migliacci / Domenico Modugno / Mitchell Parrish][Producer : Frankie Day][9[9].R&B Chart]
Sway /Groovy tonightBobby Rydell11.196012[13]14[11] side B:70[2]Cameo 182[#15 hit by Dean Martin in 1954r][written by Norman Gimbel/Pablo Beltrán Ruiz][Producer : Frankie Day]
Good time baby/CherieBobby Rydell01.196142[7]11[11] side B:54[4]Cameo 186[written by Kal Mann,Bernie Lowe,Dave Appell][Producer : Frankie Day]
That old black magic/Don' t be afraid [To fall in love]Bobby Rydell05.1961-21[8]Cameo 190[written by Harold Arlen/Johnny Mercer][#1 hit by Glenn Miller in 1943][piosenka z filmu Star-Spangled Rhythm]
The fish/The third house [In from the right]Bobby Rydell07.1961-25[7]Cameo 192[written by Kal Mann,Bernie Lowe,Dave Appell]
I wanna thank you/The door to paradiseBobby Rydell10.1961-21[9] side B:85[2]Cameo 201[written by Kal Mann,Bernie Lowe,Dave Appell]
Jingle bell rock/Jingle bells imitationsBobby Rydell & Chubby Checker12.1961-21[5]Cameo 205[written by Beal/Boothe]
I' ve got Bonnie/Lose herBobby Rydell02.1962-18[11] side B:69[4]Cameo 209[written by Gerry Goffin,Carole King]
Teach me to twist/Swingin' togetherChubby Checker & Bobby Rydell04.196245[1]109[3]Cameo 214[written by Kal Mann,Dave Appell][Producer : Frankie Day]
I' ll never dance again/Gee,it' s wonderfulBobby Rydell06.1962-14[12] side B:109[3]Cameo 217[written by Mike Anthony/Barry Mann]
The cha-cha-cha/The best man criedBobby Rydell10.1962-10[11]Cameo 228[written by Kal Mann,Bernie Lowe,Dave Appell]
Jingle bell rock/Jingle bells imitationsBobby Rydell & Chubby Checker12.196240[3]92[2]Cameo 205
Butterfly baby/Love is blindBobby Rydell02.1963-23[9]Cameo 242[written by Kal Mann,Bernie Lowe,Dave Appell]
Wildwood days/Will you be my babyBobby Rydell05.1963-17[9] side B:114[1]Cameo 252[written by Kal Mann,Bernie Lowe,Dave Appell]
Let' s make love tonight/Childhood sweetheartBobby Rydell09.1963-98[2]Cameo 272[written by Straigis, Jackson, Williams]
Forget him/Love,love go awayBobby Rydell11.196313[14][05.63]4[16]Cameo 280[written by Alvin Hatch][Producer : Frankie Day]
Make me forget/Little girl you' ve had a busy dayBobby Rydell03.1964-43[6]Cameo 309[written by Merrel, Harris, Douglas]
A world without love/Our faded loveBobby Rydell05.1964-80[6]Cameo 320[written by John Lennon/Paul McCartney]
I just can' t say goodbye/Two is the loneliest numberBobby Rydell12.1964-94[1]Capitol 5305[written by Gerry Goffin/Carole King][produced by Frank Day]
Diana /Stranger in the worldBobby Rydell02.1965-98[1]Capitol 5352[written by Paul Anka][produced by David Axelrod, Frank Day]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Bobby Rydell Biggest hitsBobby Rydell02.1961-12[34]Cameo 1009
Rydell at The CopaBobby Rydell10.1961-56[9]Cameo 1011[produced by Lou Spencer]
Bobby Rydell/Chubby CheckerBobby Rydell12.1961-7[30]Cameo 1013[produced by Kal Mann]
All the hitsBobby Rydell09.1962-88[11]Cameo 1019
Bobby Rydell/Biggest Hits,Volume 2Bobby Rydell12.1962-61[12]Cameo 1028
The Top Hits of 1963Bobby Rydell01.1964-67[9]Cameo 1070
Forget himBobby Rydell03.1964-98[4]Cameo 1080
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , , ,
Subskrybuj: Komentarze (Atom)