Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Blackpool. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Blackpool. Pokaż wszystkie posty

poniedziałek, 25 lipca 2016

Robert Smith

Robert James Smith (ur. 21 kwietnia 1959r w Blackpool) – muzyk rockowy, założyciel i lider grupy The Cure.
W dzieciństwie wraz z rodzicami (Rita i Alex) oraz rodzeństwem (Richard -ur. 1946r, Margaret - ur. 1950r i Janet - ur. 1960r) przeniósł się do podlondyńskiego Crawley. Tam dorastał i stawiał pierwsze kroki w świecie muzyki. W szkole podstawowej St. Francis po raz pierwszy spotkał Lola Tolhursta. Obecnie mieszka w miejscowości Bognor Regis położonej na brytyjskim wybrzeżu kanału La Manche.

Przygoda Smitha z muzyką rozpoczęła się od gitary otrzymanej w prezencie gwiazdkowym od rodziców 1972 roku. W owym czasie przez pewien okres uczęszczał na lekcje nauki gry na tym instrumencie. W świat muzyki rockowej wprowadzał go także starszy brat, Richard. Wśród młodzieńczych fascynacji Smith wymienia Alexa Harveya (nieżyjącego już lidera nieco zapomnianego dziś zespołu The Sensational Alex Harvey Band), Davida Bowiego, Jimiego Hendriksa i muzyków z kręgu tzw. glam rocka, tj. T. Rex czy Slade.

W wieku 13 lat poznał na kółku teatralnym Mary Poole, która od tego czasu aż do dziś jest stałą towarzyszką życia Smitha. Wzięli ślub w 1988 roku, nie mają dzieci.

W wieku 15 lat Smith był skrzydłowym młodzieżowej drużyny piłki nożnej - Wasps (Three Bridges).

W okresie nastoletnim Smith bywał członkiem i założycielem kilku amatorskich formacji muzycznych grających niewydarzone formy folku i rocka czy skupionych na wykonywaniu coverów znanych gwiazd muzyki. Te „garażowe”, złożone z kolegów ze szkoły, zespoły to m.in. Malice, The Crawley Goat Band, The Obelisks oraz w końcu Easy Cure.

Ten ostatni projekt w 1978 roku przekształcił się w The Cure. Wtedy to Smith postanowił na poważnie zająć się muzyką. Od tego momentu jest niekwestionowanym liderem zespołu, wyłącznym wokalistą, autorem wszystkich tekstów i kompozytorem większości muzyki. Ponadto gra na gitarze, a w miarę potrzeb sięga po inne instrumenty. Na wydanym w 1984 roku albumie The Cure pt. „The Top” Smith zagrał na wszystkich instrumentach z wyjątkiem perkusji. Od 1980 roku jest też współproducentem wszystkich albumów The Cure. Charakterystyczny wygląd Smitha (długie, czarne natapirowane włosy i niedbały makijaż na twarzy) stał się jednym z głównych elementów wizualnego wizerunku The Cure.

Pomimo ciągłego zaangażowania w działalność The Cure, Robert Smith brał także udział w innych przedsięwzięciach. M.in. w latach 1983–1984 był gitarzystą znanej brytyjskiej grupy nowofalowej Siouxsie and the Banshees. Niejednokrotnie wspierał też mało znanych wykonawców z wytwórni fonograficznej Fiction Records, z którą The Cure związani byli przez cały okres istnienia przedsiębiorstwa, tj. pomiędzy 1978 a 2001 rokiem. W latach 90. Smith został współzałożycielem i udziałowcem niezależnej londyńskiej radiostacji rockowej XFM.

sobota, 16 lipca 2016

Maddy Prior

Oddana muzyce i całkowicie profesjonalna wykonawczyni, która pracowała w ekipie Rev. Gary'ego Davisa występującego na scenie folkowej w latach 60-tych. Sukces osiągnęła w duecie z artystą wykonującym tradycyjne utwory, Timem Hartem.
W 1969 r. weszli oni w skład zespołu Steeleye Span, a Prior szybko stała się główną postacią grupy i jej ambasadorem. Kiedy Steeleye Span rozpadł się w 1978 r.. Prior podpisała kontrakt z wytwórnią Chrysalis i rozpoczęła karierę solową albumami Woman In The Wings i Changing Winds.
Na obu płytach znajdowało się kilka historycznych ballad napisanych przez samą Prior. Podczas trasy koncertowej grało z nią kilku wybitnych muzyków, jednak nie cieszyła się ona powodzeniem.
Potem Prior współpracowała z zespołem o podstawowym, czteroosobowym składzie, w którym grał m.in. jej mąż Rick Kemp (gitara basowa) i perkusista Nigel Pegrum.

 W latach 80-tych śpiewała także w sformowanym ponownie Steeleye Span.
Jej utwory stały się bardziej intymne i sięgały do korzeni muzyki folk. Z własnym zespołem, The Answers, nagrała popowy album Going For Glory, zawierający materiał ze współpracy z grupą The Eurythmics oraz imponującą kompozycję Kempa „Deep In The Darkest Night". W jej planach znalazły się programy telewizyjne, koncerty muzyki folk wykonywanej a cappella, światowe tournee ze Steeleye Span (była ostatnią artystką z oryginalnego składu) i mniejsze koncerty z Kempem.
 Wyemitowany w 1984 r. wspólny program telewizyjny z The Carnival Band, zespołem wykonującym muzykę popularną w poprzednich latach. stał się początkiem współpracy, w której wyniku powstały trzy albumy wypełnione zróżnicowaną muzyką, a także co roku odbywała się wspólna trasa koncertowa. Razem z Rickiem Kempem
Prior nagrała swingującą płytę Happy Families na której często słychać gitarę Kempa. Po ukazaniu się płyty na rynku Kemp musiał na pewien czas zrezygnować z grania z powodu kontuzji ręki,Prior grała więc z grupą "jazzowo-shufflową",a następnie koncertowała z Nickiem Hollandem grającym na instrumentach klawiszowych. Wtedy ponownie odkryła muzykę, która była jej inspiracją we wczesnym okresie kariery. Tak powiedziała o własnym programie radiowym „In Good Voice" emitowanym przez stację Radio 2: „Siedzę i gram tę wspaniałą muzykę, a potem mówię ludziom, dlaczego ją lubię. Czy wyobrażasz sobie lepszą pracę?" Prior pozostaje jedną z najbardziej wszechstronnych postaci sceny folkowej.
Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Rollercoaster/I Told You SoMaddy Prior05.1978--Chrysalis CHS 2224 [written by Maddy Prior][produced by Ian Anderson, David Palmer, Robin Black]
Baggy Pants/Woman In The WingsMaddy Prior06.1978--Chrysalis CHS 2232[written by Maddy Prior][produced by Ian Anderson, David Palmer, Robin Black]
Just The Two Of Us (Canals)/Ali BabaMaddy Prior.1979--Chrysalis CHS 2257[written by Maddy Prior][produced by T. Hart, Davy Rohl]
Wake Up England/ParadiseThe Maddy Prior Band 08.1980--EMI EMI 5093[written by Rick Kemp]
Face To Face/ Half ListeningMaddy Prior10.1982--Plant Life PLRS 001[written by Maddy Prior]
Deep In The Darkest Night/Western MoviesMaddy Prior12.1983--RCA RCA 379[written by Rick Kemp][produced by David A. Stewart]
Stookie/Incidental Music From StookieMaddy Prior09.1985--Making Waves SURF 108[written by Prior, Kemp ]
Who's Sorry Now?/Happy FamiliesMaddy Prior And Rick Kemp.1990--Park PRKS 7-
I Saw Three Ships/Quem Pastores/Monsieur Charpentier's Christmas StompMaddy Prior And The Carnival Band 11.1991--Park PRKS 10-

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Woman in the Wings Maddy Prior.1978--Chrysalis Chrysalis CHR 1185[Produced by Ian Anderson, David Palmer, Robin Black]
Changing WindsMaddy Prior.1978--Chrysalis Chrysalis CHR 1203[Produced by David Rohl]
Hooked on WinningMaddy Prior.1982-- Plant Life PLR 036-
Going for GloryMaddy Prior & The Answers.1983-- Spindrift SPIN 104 -
Year Maddy Prior.1993--Park PRK CD20-
Flesh & BloodMaddy Prior.1997-- Park PRK CD38-
RavenchildMaddy Prior.1998-- Park PRK CD49 -

czwartek, 14 lipca 2016

Jeffrey Hammond-Hammond

Jeffrey Hammond-Hammond (ur. 30 lipca 1946 roku jako Jeffrey Hammond) - basista brytyjskiej grupy Jethro Tull w latach 1971-1975.
Po odkryciu, że nazwisko panieńskie jego matki jest identyczne z nazwiskiem ojca, dla żartu zaczął używać nazwiska Hammond-Hammond.

Zagrał na albumach: Aqualung, Thick as a Brick, Living in the Past, War Child i Minstrel in the Gallery. Wyróżniał się oryginalnymi kostiumami scenicznymi. Po 1975 roku porzucił muzykę, spalił swój kostium i poświęcił się swojej największej pasji czyli malarstwu.

wtorek, 12 lipca 2016

Graham Nash

Gitarzysta i wokalista brytyjski, ur. 2.02.1942 r. w Blackpool w hrabstwie Lancashire, Anglia.
Karierę muzyczną rozpoczął w okresie boomu skifflowego, zakładając w 1955 r. razem z kolegą z klasy Allanem Clarke'em duet Two Teens. W 1960 r. już jako Ricky And Dane dołączyli do objeżdżającej pobliskie tereny formacji Kirk Stephens And The Deltas. Współpraca ta dobiegła końca już w 1961 r., kiedy to Graham i Allan odeszli, by założyć grupę The Hollies, która wyrosła z lokalnej atrakcji na jedną z najpopularniejszych brytyjskich grup lat 60.
Niemałą w tym zasługę miał Nash, który swoim ostrym głosem doskonale przebijał się przez perfekcyjne harmonie wokalne kolegów. Mimo że pierwsze przeboje formacji pochodziły z pozazespołowych źródeł, Nash, Clarke i gitarzysta Tony Hicks stworzyli niedługo potem bardzo udany twórczy związek.
Rosnące zamiłowanie Grahama do głębokich, introspektywnych utworów, czego dowodem może być pochodząca z 1967 r. kompozycja "King Midas In Reverse", powoli zaczynało się kłócić ze zdecydowanie popowymi ciągotami kolegów. W rezultacie już w następnym roku śpiewający gitarzysta odszedł do supergrupy Crosby, Stills And Nash.
Jego mocno nosowy tenor nasycił barwą harmonie tria. a mimo że talent kompozytorski Nasha był przez wielu komentatorów uznawany za zdecydowanie lżejszego kalibru, utwory jego autorstwa, m.in. "Marrakesh Express" (napisany jeszcze dla The Hollies), "Teach Your Children" i "Just A Song Before I Go" wydane w wersji singlowej odniosły wielki sukces.
Solowy album Songs For Beginners potwierdził bezpretensjonalny acz lekko naiwny styl Nasha, a zaprezentowany na nim materiał zawierał zarówno komentarze polityczne ("Chicago"), jak i osobiste wyznania artysty.
Wsparcie ze strony uczestniczącej w nagraniach ówczesnej przyjaciółki Nasha Rity Coolidge oraz Jerry'ego Garcii i Dave'a Masona
nadało albumowi precyzję, która skutecznie uciszyła wielu krytyków wokalisty.
Jednak posępny i mroczny album Wild Tales. nagrany niedługo po zamordowaniu przyjaciółki Grahama Amy Gosage, odniósł już o wiele mniejszy sukces. Siłą rzeczy brakowało mu lekkości poprzedniego wydawnictwa, ale znalazły się na nim godne zapamiętania utwory, m.in. "Prison Song" i "Another Sleep Song".
Pozostałą część dekady Graham spędził jako połowa duetu Cros by And Nash, brał też udział w licznych wspominkowych koncertach dawnej supergrupy.
Wiele czasu poświęcał również na działalność charytatywną i polityczną, biorąc udział w projektach "No Nukes" i M.U.S.E.
Dalszą karierę solową zakłóciło słabe przyjęcie albumu Earth And Sky. Po krótkiej współpracy z odrodzonymi The Hollies w 1983 r. Nash ponownie dołączył do kolegów z formacji Crosby, Stills, Nash And Young i do dziś nagrał tylko jeden album solowy Innocent Eyes.
Zaprezentowany na nim materiał łączył dotychczasowe osiągnięcia Nasha z nowoczesną techniką, której głównym „reprezentantem" były automaty perkusyjne. W rezultacie płyta okazała się zbyt ciężka, przytłoczona nie najlepszą produkcją i spotkała się z obojętnością zarówno ze strony krytyków, jak i publiczności.
Pierwszą miłością Nasha zawsze jednak była działalność formacji CS&N, a historia pokazała, że swoje najlepsze kompozycje napisane po odejściu z The Hollies zachował właśnie dla ukochanej grupy, nie wykorzystując ich w działalności solowej. Jego zdecydowanie i niezachwiana równowaga psychiczna pomogły kolegom w wielu trudnych chwilach. Najwięcej zawdzięcza mu David Crosby, któremu Nash pomógł zerwać z narkotykowym nałogiem.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Chicago/Simple ManGraham Nash06.1971-35[11]Atlantic 2804[written by Graham Nash][produced by Graham Nash]
Military madness/Sleep SongGraham Nash09.1971-73[6]Atlantic 2827[written by Graham Nash][produced by Graham Nash]
Weed to be a king/Wounded birdGraham Nash11.1971-111[2]Atlantic 2840
Immigration man/Whole ClothDavid Crosby & Graham Nash05.1972-36[9]Atlantic 2873[written by Graham Nash][produced by David Crosby, Graham Nash, Bill Halverson]
War song/The Needle And The Damage Done [Neil Young]Graham Nash & Neil Young07.1972-61[6]Reprise 1099[written by Neil Young][produced by Mazer, Mulligan, Johnson, Young]
Southbound train/The Wall SongDavid Crosby & Graham Nash08.1972-99[2]Atlantic 2892[written by Graham Nash][produced by David Crosby, Graham Nash, Bill Halverson]
Carry me/Mama LionDavid Crosby & Graham Nash11.1975-52[6]ABC 12140[written by D. Crosby][produced by David Crosby, Graham Nash ]
Out of the darkness/Broken BirdDavid Crosby & Graham Nash08.1976-89[3]ABC 12 199[written by C. Degree, G. Nash, D. Crosby][produced by David Crosby, Graham Nash]
Spotlight/Foolish manDavid Crosby/Graham Nash10.1976-109[1]ABC 12 217[written by D. Kootch, G. Nash][produced by David Crosby, Graham Nash]
Innocent eyes/I Got A RockGraham Nash04.1986-84[7]Atlantic 89434[written by Paul Bliss][produced by Craig Doerge, Stanley Johnston, Graham Nash]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Songs for beginnersGraham Nash06.197113[8]15[24]Atlantic SD 7204[gold-US][produced by Graham Nash]
Graham Nash and David CrosbyGraham Nash & David Crosby04.197213[5]4[26]Atlantic SD 7220[gold-US][produced by David Crosby, Graham Nash, Bill Halverson]
Wild talesGraham Nash01.1974-34[14]Atlantic SD 7288[produced by Graham Nash]
Wind on the waterDavid Crosby/Graham Nash10.1975-6[31]ABC 902[gold-US][produced by David Crosby, Graham Nash, Stephen Barncard]
Whistling down the wireDavid Crosby/Graham Nash07.1976-26[15]ABC 956[gold-US][produced by David Crosby, Graham Nash, Stephen Barncard]
Crosby/Nash-LiveDavid Crosby/Graham Nash11.1977-52[8]ABC 1042[produced by David Crosby, Graham Nash, Don Gooch, Stephen Barncard]
The best of Crosby/NashDavid Crosby/Graham Nash10.1978-150[4]ABC 1102[produced by David Crosby, Graham Nash, Bill Halverson, Stephen Barncard
Earth & SkyGraham Nash03.1980-117[5]Capitol 12 004
Innocent eyesGraham Nash04.1986-136[7]Atlantic 81 633[produced by Craig Doerge, Stanley Johnston, and Graham Nash]

poniedziałek, 11 lipca 2016

Eire Apparent

Eire Apparent, grupa irlandzka. Powstała wiosną 1967r w Belfaście, ale już jesienią tego roku przeniosła się do Londynu. Z początku przyjęła nazwę The People, jednakże po kilku miesiącach zmieniła ją na Eire Apparent.
Pierwszy skład: Ernie Graham (właśc. Ernest Harold Graham) - voc, Henry McCullough - g, Chris Stewart (właśc. Eric Christopher Stewart) - b, Dave Lutton (właśc. William David Lutton) - dr. Na początku 1968r McCullougha zastąpił Mike Cox (właśc. Michael Charles Cox) -g. Ponadto krótko
grał w niej Pete Tolson -g. Działała do 1970.

Debiutowała w klubach rodzinnego miasta. Po przybyciu jesienią 1967 do Londynu zwróciła na siebie uwagę Chasa Chandlera (byłego muzyka The Animals) i Mike'a Jeffery'ego, menażerów Jimiego Hendrixa. I to oni pokierowali jej dalszą karierą. Natychmiast weszła do studia i nagrała dla firmy Track pierwszy singel - Follow Me/Here I Go Again. I w listopadzie ruszyła w trasę po kraju u boku Hendrixa, The Move, Pink Floyd, The Nice i Amen Corner.
W lutym 1968 otwierała wielki koncert Hendrixa, The Animals i Soft Machine w Anaheim w Kalifornii. W maju tego roku znalazła się wraz z Hendrixem, The Animals, The Move, Traffic, The Small Faces i John Mayall's Bluesbreakers w programie imprezy Monster Konzert w Zurychu w Szwajcarii. W sierpniu i wrześniu towarzyszyła Hendrixowi, Soft Machine i Vanilla Fudge na tournee po Stanach. A w paź-
dzierniku przystąpiła w studiu TTG w Los Angeles do pracy nad dużą płytą - „Sunrise".
Kontynuowała ją w listopadzie w Record Plant w Nowym Jorku. A ukończyła w styczniu 1969r w Polydor Studios w Londynie. Hendrix podjął się obowiązków producenta, wziął też udział w sesji jako gitarzysta. Ponadto formację wsparli w studiu m.in. Noel Redding, basista zespołu The Jimi Hendrix Experience,
Robert Wyatt, perkusista Soft Machine, oraz zaproszona do udziału w dwóch nagraniach, Mr. Guy Fawkes i Captive In The Sun, orkiestra (jej partie zaaranżował Vic Briggs z The Animals).
Album trafił na rynek w maju 1969r, promowany singlem Rock'n'Roll Band/Yes I Need Someone. Wypełniły go pełne uroku piosenki nasycone psychodeliczną aurą, niekiedy bliższe popu, np. Got To Get Away, ale częściej o jednoznacznie rockowej ekspresji, np. Yes I Need Someone, The Clown, Morning Glory. Płyta sporo zawdzięczała Hendrixowi, który nie tylko czuwał nad kształtem artys tycznym całości, ale też ożywił większość nagrań własnymi partiami gitarowymi (np. Mr. Guy Fawkes, Morning Glory, Captive In The Sun, The Clown, Let Me Stay, Magic Carpet, Yes I Need Someone). On sam nie był jednak zadowolony z wyników sesji. Uważał, że z winy Jacka Hunta, realizatora w TTG, gdzie dokonano większości nagrań, powstała płyta zbyt gładka, pozbawiona prawdziwie rockowego ostrza.
Być może, to byt powód niepowodzenia rynkowego albumu.
„Sunrise" to mimo wszystko jedno ze świadectw niezwykłego talentu Jimiego Hendrixa.Niestety,grupa Eire Apparent po tej porażce już się nie podniosła i w 1970r zakończyła działalność.

Graham nagrał album „Ernie Graham" (Liberty, 1971), a później działał w zespołach Clancy i Help Yourself. Cox z własnym The Mick Cox Band, do którego pozyskał Stewarta, zrealizował płytę „The Mick Cox Band" (Capitol, 1973), a później nawiązał współpracę z Yanem Morrisonem. Stewart wspomagał oprócz Coxa m.in. z Tima Hardina, Johna Martyna, Joe Cockera, Frankiego Millera, Jima Capaldiego, Erica Burdona, Grahama Bonneta, duety Gallagher And Lyle i Keith And Donna Godchaux oraz grupy Spooky Tooth i Lyle McGinness Band. Lutton objawił
się w zespołach Ellis i T. Rex.
McCullogh współpracował ze Sweeney's Men, The Grease Band, Spooky Tooth, Wings Paula McCartneya, Frankiem Millerem, Royem Harperem i Erikiem Burdonem, a ponadto działał jako solista - w tej roli zadebiutował płytą „Mind Your Own Business" (Dark Morse, 1975). Tolson grał w The Pretty Things i The Edgar Broughton Band.
Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Follow Me/Here I Go AgainEire Apparent01.1968--Track 604 019[written by Shaw, Landon, Keen][produced by Chas. Chandler]
Rock 'N' Roll Band/Yes, I Need SomeoneEire Apparent03.1969--Buddah 201 039[written by Taylor, Graham][produced by Jimi Hendrix]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
SunriseEire Apparent.1969-68[14]Buddah 203 021[produced by Jimi Hendrix]

środa, 6 lipca 2016

Dave Ball

Dave Ball (ur. 3.05,1959r, Blackpool, Lancashire, Wielka Brytania) - k, dr, voc; kompozytor, producent nagrań.
Podczas studiów na wydziale malarskim Leeds Polytechnic poznał Marca Almonda i od 1979 do 1984r występował z nim w duecie znanym jako Soft Cell. Z pomocą prostych syntezatorów tworzył do  perwersyjnych tekstów partnera intrygującą muzykę łączącą elementy soulu, disco i nowofalowego rocka, jako Lance Rock współpracował też z innym zespołem Almonda - Marc And The Mambas.
 Podejmował zarazem indywidualne wyzwania artystyczne, np. ze swoją żoną, Gini Hewes, skrzypaczką Marc And The Mambas, stworzył muzykę do sztuki Tennessee Williamsa Nagle ostatniego lata (1983r, reż. Anthony Holdsworth), a z Genesisem P. Orridge'em z Psychic TV do filmu Decoder (1983r, reż. Klaus Maeck).
 W listopadzie 1983r dorobił się też solowego albumu „In Strict Tempo" z intrygującą muzyką elektroniczną (w dwóch nagraniach, Man In The Man i Sincerity, wystąpił jako wokalista Genesis P. Orridge). Od 1984r kierował zespołem The Other People (znanym z singla Have A Nice Day, Arcadia, 1984), a od 1986r innym - English Boy On The Love Ranch (znanym z singla The Man In Your Life, New Rose, 1988r).
W 1988r udzielał się w grupie Love Street, utworzonej ze Stephenem Mallinderem z Cabaret Voltaire (znanej z singla Galaxy, 1988r).
Wkrótce potem nawiązał współpracę z Richardem Norrisem, byłym wokalistą Jack The Tab, i utworzył z nim duet The Grid, który działał do 1995r. Z The Grid znowu odniósł sukces. Mieszanina elektronicznego disco, psychodelii, ambient, itp., zyskała uznanie bywalców klubów tanecznych w Wielkiej Brytanii. Kontynuował tworzenie ilustracji dźwiękowych do filmów, m.in. do Imagining Oktober (1985, reż. Derek Jarman), a razem z Ingo Vaukiem do dokumentalnego The Inwestigator (1998). Komponował
też melodie do reklam telewizyjnych, m.in. dla firmy Shell.
Jako producent i autor remiksów współpracował m.inn. z zespołami The Virgin Prunes,Jack The Tab i Art Of Noise.
Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
In Strict TempoDave Ball.1983--Some Bizzare BIZL5[produced by Dave Ball]

niedziela, 3 lipca 2016

Complex

Complex były angielskm zespołem założonym w 1968 roku, składającym się z gitarzysty Briana Lee, wokalisty i perkusisty Tony Shakespeare'a, basisty Lance Fogga i   gitarzysty Tony Fishera.
Po początkowych zmianach personalnych, na początku 1970 roku skład zespołu stanowił z Brian, Tony (Shakespeare) i Lance z dodatkiem Steve Coe na klawiszach.
 Pochodził z Blackpool w północno-zachodniej Anglii. W listopadzie 1970 r nagrywają swój pierwszy album, zatytułowany po prostu "Complex".

Początkowo pomyślana jako płyta demonstracyjnym (demo) ,by zwrócić na siebie uwagę  większych firm fonograficznych w celu uzyskania kontraktu płytowy, została nagrany w "Studio 107" w St. Annes ,wyprodukowana i zmiksowana przez Grahama Atkinsona. 99 (winylowych) kopii albumu zostało wytłoczonych w Craighall Studios w Szkocji. Powodem takiego ograniczonego nakladu było nałożenie   podatku od ilości większej niż 99.

Album stał się dość znany w kręgach i ta bardzo rzadka płyta winylowa  została opisana jako "jedna ze " Świętej Trójcy "wczesnej brytyjskiej psychodelii "Nieautoryzowany bootleg powstał w 1991 roku, ale jego jakość była słaba.

Z 1999 limitowana edycja reedycja została autoryzowana przez zespół w Wooden Hill (winylowa i CD wersja). To było o wiele lepszej jakości wydawnictwo i szybko wyprzedane. W 2012 roku, hiszpańska wytwórnia Guerssen wznowiła album na 180g winylu, z oryginalną grafiką.

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
ComplexComplex05.1971--Not On Label ‎ CLPM 001-
The Way We FeelComplex08.1971--Deroy DER 671 S-

Chris Lowe

Christopher Sean Lowe (ur. 4 października 1959r w Blackpool) – angielski instrumentalista i klawiszowiec synthpopowego zespołu muzycznego Pet Shop Boys, który założył razem z Neilem Tennantem w 1981.

Christian Sean Lowe urodził się 4 października 1959 roku w Blackpool, w hrabstwie Lancashire, w Anglii. Jego dziadek był puzonistą, udzielał się w jazzowej trupie The Nitwits. To dzięki niemu Chris zainteresował się muzyką, nauczył się grać na puzonie i co ważniejsze, posiadł umiejętność gry na pianinie. Był spokojnym, grzecznym dzieckiem, absolutne przeciwieństwo Neila. Nie psocił, nie stawiał się rodzicom, lubił odrabiać lekcje, był pupilem nauczycieli i prymusem wśród swoich rówieśników. Jego jedynym zmartwieniem z lat młodzieńczych były pryszcze, ale te, po zastosowaniu odpowiednich antybiotyków, zniknęły równie szybko jak się pojawiły.


Przygodę z muzyką rozpoczął w grupie One Under the Eight, siedmioosobowym składzie wykonującym muzykę dance, w którym grał na puzonie. W swoim repertuarze mieli wyłącznie covery, m.in. przeróbki "Hello Dolly, "La Bamba", czy "Moon River". Chris studiował architekturę na uniwersytecie w Liverpoolu. W tym czasie przez przypadek poznał Neila.

Do spotkania doszło w 1981 roku w sklepie elektrycznym przy Kings Road w Chelsea. Wymienili ze sobą kilka zdań na temat muzyki, po czym stwierdzili, że nie mają ze sobą nic wspólnego. Neil lubił rocka, wykonawców typu David Bowie i Elvis Costello, a Chris nie znosił tego rodzaju muzyki i preferował głównie disco. To mało obiecujące spotkanie zaowocowało jednak powołaniem do życia Pet Shop Boys. Chłopcom udało się znaleźć wspólny język. Obaj byli wielkimi fanami bardzo popularnego w latach 80. producenta muzyki dance Bobby'ego Orlando.

W 1995 roku Lowe miał epizod w australijskiej telenoweli   Neighbours. Jego występ został nakręcony podczas turnee Pet Shop Boys poa Australii .

W 1993 roku napisał i wyprodukował utwór "Do the Right Thing" dla piłkarza Iana Wrighta (Lowe jest fanem Arsenal ).W chórkach występuje towarzysząca przez długi czas Pet Shop Boys ,wokalistka Sylvia-James Mason , a   remiksy singla są autorstwa  Rollo .

W 2004 roku zaproponowano mu realizację muzyki do reklamy okularów przeciwsłonecznych marki Blockhead. Utwór znalazł się w zremiksowanej wersji na "Café Mambo" kompilacji chill-out.

Napisał również muzykę do piosenki "Streets of Berlin", biorącej udział w revivalu sztuki Bent w Trafalgar Studios w Whitehall w 2006 roku.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
SubcultureStop Modernists Feat. Chris Lowe.2011--Keys Of Life LIFE 12IN23 [Fin]-

Antisocial

Ten kwartet  z Blackpool został założony w 1981r pod nazwą  Hate Of The City i w pierwszej wersji składał się z sześciu muzyków.  Zmiana nazwy na Anti Social i rezygnacja z dwóch członków spowodowała redukcję do kwartetu: Daz (bas), SPIG (perkusja), Woz (gitara) oraz Sid (wokal). 
 Mieli kilka singli nagranych dla wytwórni Beat The System. We wczesnych latach 80-tych, a były to typowe dla tych wytwórni standart: w dużej mierze nieczytelny   wokal , niedużo w sumie melodii i absolutnie żadnych inowacji.
Mieli więzi z Skrewdriver , a nawet koncertowali z nimi we wczesnych latach 80-tych, które mogą wyjaśnić utwory jak "Union Jack" i ich wersja "What Have We Got " grupy Sham 69  z nieco zmienionymi tekstami:.
Członkowie rozpoczęli z nowym zespołem "Skin Up", gdy Antisocial rozpadł się w 1984 roku.
Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
To Many People/Let’s Have Some Fun! Antisocial.1982--Beat The System!! FIT 2[produced by Baz Lights and Antisocial]
Made In EnglandAntisocial.1982--Beat The System!! SOCIAL 1[produced by Barry Lights and Antisocial]
Official Hooligan EPAntisocial.1983--Beat The System!!/Lightbeat BTS 2[produced by Steve Jones & Antisocial ]