HIM

HIM- Ville Hermanni Valo - założyciel i niewątpliwie najważniejsza postać fińskiej formacji HIM - przez wielu określany jest jako "chłopiec o anielskiej twarzy i diabelskim uśmiechu". Zresztą nie tylko uśmiechu. Również w jego oczach jest coś mrocznego i tajemniczego. Ten wygląd zaś chyba nie do końca jest dziełem przypadku. Przodkowie jego matki pochodzili (uwaga !) z Transylwanii (tak, tak to ojczyzna Drakuli). Być może właśnie temu Valo zawdzięcza swoje mroczne spojrzenie? Może w jego żyłach płynie jakaś cząstka krwi króla wampirów??? Któż mając takie pochodzenie i taki wygląd, a przy okazji posiadający uzdolnienia muzyczne, nie chciałby tego wykorzystać do zrobienia kariery? .

 

W wieku 18-tu lat Valo zaczął pomagać ojcu w prowadzeniu rodzinnego interesu, którym był... sex shop. Koledzy zazdrościli mu tej fuchy, ale on sam wiedział, że nie zamierza spędzić reszty życia za ladą sklepu. Kochał muzykę, ale był rozczarowany dźwiękami, które słyszał wokół siebie. Jego zdaniem, brakowało im duszy, nie działały na jego wyobraźnię - uznał, że czas najwyższy to zmienić. 

Marzył o stworzeniu muzyki, która poruszy ludzkie dusze i serca, sprawi, że osoby jej słuchająca będą płakały rzewnymi łzami, że każdy, kto ją pozna, zapamięta ją na zawsze. Wkrótce od marzeń przeszedł do czynów. W 1995 r. wraz z kolegami, z którymi łączyły go podobne upodobania muzyczne, założył zespół. Razem mieli wizję nowej odmiany rocka, którą Ville określił mianem "love metalu". Miał on w sobie łączyć dokonania Depeche Mode z Dimmu Borgir, w scenerii rodem z filmów Davida Lyncha.
Nowopowstała grupa zyskała nazwę HIM, a jej członkowie szybko rozszyfrowali ten skrót jako His Infernal Majesty czyli Jego Piekielna Wysokość. Zespół podkreśla jednak, że nie ma to nic wspólnego z jakąkolwiek religią czy ideologią. Zapewne wyszli z założenia, że skoro wokalista ma mroczne spojrzenie i być może przodka rodem z Transylwanii, to i zespół powinien mieć adekwatną nazwę. Z drugiej strony, w wywiadzie dla niemieckiej telewizji powiedzieli, że nazwa HIM nie oznacza absolutnie nic. Wybrali ją dlatego, że jest banalnie prosta do zapamiętania i łatwa do wymówienia we wszystkich językach. Poza tym nie kojarzy się z żadnym konkretnym gatunkiem muzycznym, więc pod tym szyldem mogą grać cokolwiek tylko zechcą. Być może prawda jest taka, że początkowo panowie nie przywiązywali znaczenia do tłumaczenia skrótu HIM i rzeczywiście traktowali go jako żart, ale kiedy zaczęli być z nim identyfikowani, zmienili zdanie.
 

Istotnym symbolem w twórczości kapeli są trzy szóstki, powszechnie kojarzone z satanizmem - 666 to przecież numer bestii. Także w tym przypadku zespół ma do tego zupełnie inny stosunek. Dla nich 666 to symbol sprzeczności pomiędzy dobrem i złem w miłości. Miłości, która jest ważniejsza od życia i przez to bliska śmierci. Zdaniem Valo 666 symbolizuje pewien rodzaj naszych pragnień, do których dążymy za wszelką cenę, choć mamy świadomość, że w końcu nas zniszczą. Szóstki dość często pojawiają się na debiutanckiej płycie HIM - a. Album nosił tytuł "Greatest Lovesongs vol. 666", a pierwszy utwór na tym krążku to "Your Sweet Six Six Six". Kiedy włożymy kompakt do odtwarzacza to okaże się, że zawiera on ... 66 utworów. Z tego tylko pierwszych dziewięć to piosenki, potem następuje cisza podzielona na 56 fragmentów i na koniec ostatnia, sześćdziesiąta szósta część trwająca prawie osiem minut, w której dopiero po prawie sześciu minutach ciszy pojawiają się pierwsze, dziwne odgłosy. Jak by tego było mało, kiedy płyta ostatecznie się kończy, na wyświetlaczu naszego odtwarzacza widnieją już tylko same szóstki.
 

Jeszcze jednym ważnym znakiem kojarzonym z zespołem jest tzw. Heartagram. HIM traktuje go jako swój symbol graficzny. Stanowi on połączenie serca i pentagramu. Znak ten zdaniem muzyków wiąże się przede wszystkim z tekstami zespołu, które prezentują miłość od jej ciemnej, beznadziejnej strony.
Ville HIM wydał jak do tej pory dwie płyty. Pierwsza to wspomniany już "Greatest Lovesongs vol. 666". Krążek, który ukazał się w 1997 r., zawiera dziewięć utworów, z czego dwa to covery - "Wicked Game" Chrisa Isaaka i "(Don't Fear) The Reaper" Blue Őyster Cult. Ten pierwszy został wydany na singlu i zjednał grupie wielu fanów. Nie tylko spodobał się w rodzimej Finlandii, ale także przyniósł zespołowi sporą popularność u naszych zachodnich sąsiadów. Wersja HIMa jest bardziej agresywna, dużą rolę odgrywa w niej ostra gra gitar, ale został zachowany melancholijny klimat utworu. "(Don't Fear) The Reaper" jest już nieco mniej znany, ale równie godny polecenia. Odwrotnie niż w przypadku "Wicked Game", zespół postanowił nadać utworowi nieco łagodniejszy charakter niż miał w oryginale. 

Osiągnęli to między innymi poprzez dodanie kobiecego wokalu. Inne ciekawe piosenki na płycie, to otwierający album "You Sweet Six Six Six", "For You" - ponoć jeden z ulubionych kawałków Valo, chyba najostrzejszy na krążku "It's All Tears (Drown In This Love) i następująca tuż po nim ballada "When Love And Death Embrace", która podobnie jak "Wicked Game" cieszyła się sporą popularnością.
 

Na początku 2000 roku na półki sklepów trafiła druga płyta HIMa "Razorblade Romance", zawierająca jedenaście kompozycji - tym razem wszystkie są autorstwa Ville Valo. Album promował singiel "Join Me", który znalazł się także na ścieżce dźwiękowej nowego filmu Rolanda Emmericha - "13th Floor". W oryginale utwór nazywa się "Join Me In Death" i taki tytuł widnieje na okładce płyty. Na singlu zrezygnowano jednak z drugiej jego części, ponoć z powodu cenzury. Sam utwór, zdaniem Valo, to współczesna wersja historii Romea i Julii.
 

Utwór okazał się strzałem w dziesiątkę. Przez wiele tygodni okupował szczyty list przebojów w wielu europejskich krajach. Szczególną popularność zdobył rzecz jasna w rodzimej Finlandii, ale także w Niemczech, gdzie zapanowała swoista HIMomania. "Razorblade Romance" już w pierwszym tygodniu sprzedaży trafił na szczyt niemieckiej listy przebojów i do tej pory nie opuszcza pierwszej dziesiątki. Bilety na niemal wszystkie zaplanowane w tym kraju koncerty, rozeszły się w okamgnieniu. Organizatorzy, aby umożliwić ich obejrzenie większej ilości fanów, musieli przenosić je do większych sal.
 

Nieco mniejszy sukces komercyjny odniósł drugi singiel "Right Here In My Arms". Trudno się jednak temu dziwić, biorąc pod uwagę fakt, że jest to nagranie znacznie ostrzejsze od "Join Me" i skierowane raczej do miłośników ostrego, gitarowego grania. A ci potrafili docenić kunszt HIMa i zadbali o to, by długo utrzymywał się na szczycie rockowych list. Ciekawostką związaną z tym utworem jest... nakręcony do niego teledysk. Wystąpiła w nim bowiem ulubiona modelka Jeana Paula Gaultiera - Ninje.
 

Cała płyta jest dość zróżnicowana. Słychać na niej zarówno trochę gitarowego grania, jak i słodkich ballad. Nie da się jednak ukryć, że od czasu Greatest Lovesongs..." zespół nieco złagodniał. Można też powiedzieć, że "Right Here In My Arms" i "Join Me" to dwa utwory, które wyznaczają pewne muzyczne granice w jakich porusza się HIM. W klimacie "Join Me" utrzymany jest np. "Gone With The Sin", który świetnie nadaje się na kołysankę (kiedy grają ten utwór na koncertach, Valo popisuje się swoją umiejętnością gry na dwunastostrunowej gitarze). Do spokojniejszych kawałków można także zaliczyć "Poison Girl", "Heaven Tonight" czy "One Last Time".
 

Wielbiciele ostrzejszego grania mogą natomiast spokojnie sięgnąć po otwierający płytę "I Love You (Prelude To Death)", "Razorblade Kiss" w refrenie którego Valo próbuje naśladować manierę wokalną Ozzego Osbourne'a, czy "Death Is In Love With Us".
Muzycznych korzeni HIMa należy doszukiwać się przede wszystkim w hard rocku lat osiemdziesiątych. Ville Valo, który odpowiada za całą twórczość zespołu, przyznaje się do fascynacji takimi wykonawcami jak Bon Jovi czy Billy Idol. Na koncertach można nawet usłyszeć w ich wykonaniu znakomicie zagraną wersję "Rebel Yell" Idola. Z rzeczy starszych szczególnie ceni Black Sabbath.
 

Cała_paczka Najważniejszą postacią w zespole HIM jest jej założyciel, lider i wokalista Ville Valo. To on tworzy całą muzykę grupy, to on bierze udział niemal we wszystkich wywiadach, wreszcie to on przykuwa uwagę swoim oryginalnym głosem i niezwykłym wyglądem. A prezentuje się naprawdę ciekawie. Jeszcze do niedawna Valo na scenie porównywany był do Jima Morrisona. Występował z butelką czerwonego wina w jednej ręce i z nieodłącznym papierosem w drugiej. Teraz wino poszło nieco w odstawkę, papierosy pozostały - Ville wypala ich niesamowite ilości. Nieważne, czy jest właśnie w trakcie udzielania wywiadu, czy też występu na scenie, pali jednego za drugim. Doszedł w tym już nawet do takiej perfekcji, że potrafi śpiewać z papierosem w ustach. Jak sam mówi, jak na razie jeszcze mu to nie szkodzi. Gdyby jednak okazało się, że palenie miałoby zaszkodzić jego strunom głosowym, rzuciłby je natychmiast, bo śpiewanie jest dla niego rzeczą najważniejszą. Inną oryginalną rzeczą w przypadku wokalisty HIM - a jest jego makijaż. Najczęściej można go zobaczyć mocno umalowanego, szczególnie zaś dotyczy to oczu. W ten sposób stara się jeszcze bardziej podkreślić swoje mroczne spojrzenie. Nie stroni też od szminki i czarnego lakieru do paznokci. Istotne w jego wyglądzie są również tatuaże. Ma ich, jak sam kiedyś powiedział, "zaledwie" cztery, ale za to ten, który widnieje na jego lewym ramieniu wystarczyłby za dziesięć mniejszych. Całe jego ramię pokryte jest dosyć oryginalnym ornamentem, podobno wykonanym przez kolegę. Zrobienie tak dużego tatuażu zajęło kilka miesięcy i, jak sam przyznaje, było niezwykle bolesne. Podobno zresztą, zgodził się na ten eksperyment, gdy trochę za dużo wypił, a potem głupio było mu się wycofać. Drugą osobą w grupie, która ma coś do powiedzenia i wraz z Valo często udziela wywiadów, jest basista Mige "Amour" Paananen. Obaj panowie od początku są w zespole i chyba doskonale się rozumieją, co można wywnioskować z ich zachowania podczas koncertów i wspólnego udzielania wywiadów. Jednemu z niemieckich dziennikarzy powiedzieli nawet, że w trakcie trasy koncertowej dzielą ze sobą pokój. Mige, podobnie jak Valo, przyznaje się do fascynacji muzyką lat osiemdziesiątych i końca siedemdziesiątych. Lubi Sisters Of Mercy, Black Sabbath, Ozzego Osbourne'a, AC/DC, a z nieco nowszych rzeczy - Monster Magnet. Swoją edukację muzyczną zaczynał od nauki gry na bębnach, ale jak sam przyznaje wziął o kilka lekcji za mało, żeby umieć się dobrze posługiwać tym instrumentem. Potem zaczął się uczyć gry na basie i przy tym instrumencie pozostał.
 

Pozostali członkowie zespołu stanowią w zasadzie tło dla tej dwójki. Praktycznie nie udzielają wywiadów, podczas koncertów stoją raczej z boku, no może nie licząc gitarzysty, który niekiedy wychodzi ze swojego kąta na scenie, żeby zaprezentować jakąś ostrą solówkę. W tej części grupy doszło też do zmian. Perkusistę Pätkä'e zastąpił pochodzący ze Szwecji Gas Lipstick, a klawiszowiec Zoltan Pluto doszedł do zespołu przed nagraniem "Razorblade Romance".
 

Co_będzie? Jak na razie zapowiada się, że jeśli nie nastąpi niespodziewany kataklizm, HIM czeka pasmo sukcesów. Na wiosnę 2001 roku zapowiada się nowa płyta. Ville Valo jako człowiek niezwykle pomysłowy, potrafiący na poczekaniu wymyślić najbardziej oryginalną odpowiedź na najbardziej banalne pytanie, ma już plany nawet na bardzo odległą przyszłość. Jego zdaniem piąta płyta zespołu (przypomnijmy, że do tej pory wydali dwie) będzie przeznaczona specjalnie dla miłośników jazzu. 

Natomiast absolutną bombą będzie ósmy album grupy. Wykorzystają na nim etniczną muzykę plemion afrykańskich. Poza tym Valo twierdzi, że wcale nie jest powiedziane, że któregoś dnia nie rzuci tego wszystkiego i nie poprosi ojca o zatrudnienie go na pełnym etacie w jego sex shopie. Fani dobrego rockowego grania zapewne nie przyjmują do wiadomości jego żartów i wierzą, że Ville pozostanie wierny temu, co jak do tej pory wychodziło mu najlepiej, czyli tworzeniu i wykonywaniu love metalu. Zresztą, jak ktoś się dokładnie wczyta w to, co przy różnych okazjach opowiadają Ville i Mige, szybko przekona się, że panowie niekiedy wykazują brak konsekwencji w swoich słowach. Wynika to głównie z tego, że na potrzeby maglujących ich dziennikarzy, mają przygotowanych 150 różnych wersji odpowiedzi na to samo pytanie, ale i zdarza im się też wymyślić coś nowego na poczekaniu.

 

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Wicked game/For you	HIM	09.1998	-	-	Supersonic SUPERSONIC 023	[written by Chris Isaak][produced by Hiili]
When Love And Death Embrace	HIM	06.1997	-	-	Terrier 74321 53088 2 [Fin]	[written by Ville Hermanni Valo ][produced by Hiili]
Join Me In Death	HIM	11.1999	-	-	G.U.N. Supers 74321704542	[written by Ville Hermanni Valo ][produced by John Fryer]
Poison Girl	HIM	07.2000	-	-	GUN – 74321 96173 2/6	[written by Ville Hermanni Valo ]
Gone With The Sin	HIM	10.2000	-	-	Supersonic Records SUPERSONIC 063	[written by Ville Hermanni Valo ][produced by John Fryer]
In Joy And Sorrow/Again	HIM	10.2001	-	-	Supersonic 74321 891372	[written by Ville Hermanni Valo ][produced by HIM , T. T. Oksala]
Heartache Every Moment/Close To The Flame	HIM	01.2002	-	-	BMG Finland Oy 74321915572	[written by Ville Hermanni Valo ][produced by HIM , T. T. Oksala, Kevin "Caveman" Shirley]
Buried alive by love/When Love And Death Embrace	HIM	05.2003	30[2]	-	RCA 82876523162	[written by Ville Hermanni Valo ][produced by HIM ]
The sacrament/Buried Alive By Love	HIM	06.2003	23[2]	-	BMG 82876558802	[written by Ville Hermanni Valo ][produced by HIM ]
The funeral of hearts	HIM	03.2003	15[4]	-	BMG 82876585792	[written by Ville Hermanni Valo ][produced by HIM ]
Solitary man/Please Don't Let It Go (Live)	HIM	05.2004	9[5]	-	RCA 82876610652	[written by Neil Diamond][produced by HIM ]
Wings of a butterfly/Poison Heart	HIM	09.2005	10[4]	87	Sire W 686CD2	[written by Ville Hermanni Valo ][produced by HIM ]
Killing Loneliness	HIM	05.2006	26[4]	-	Sire 699	[written by Ville Hermanni Valo ][produced by HIM ]
The Kiss of Dawn	HIM	09.2007	59[1]	-	Sire W 779	[written by Ville Hermanni Valo ][produced by HIM ]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Greatest love songs Volume 666	HIM	08.1998	-	-	RCA 74321 62348 2	[produced by Hiili Hiilesmaa]
Razorblade romance	HIM	01.2000	-	-	RCA 74321 75034 2	[silver-UK][produced by John Fryer]
Deep shadows and brilliant highlights	HIM	08.2001	-	190[1]	RCA 74321 877492	[produced by HIM,T,T. Oksala,Kevin Shirley]
And love said no...1997-2004	HIM	03.2004	30[15]	-	RCA 82876606062	[gold-UK][produced by Hiili Hiilesmaa John Fryer T.T. Oksala Kevin Shirley Tim Palmer]
Love metal	HIM	04.2003	55[5]	117[1]	RCA 82876505012	[gold-UK][produced by HIM,Hiili Hiilesmaa]
Dark light	HIM	09.2005	18[3]	18[29]	WEA 9362494362	[gold-UK][gold-US][produced by Tim Palmer]
Uneasy Listening Vol. 1	HIM	11.2006	-	162	RCA 88697011682	[produced by Kevin Shirley, T.T. Oksala, John Fryer, Otto Donner]
Venus Doom	HIM	09.2007	31[2]	12	Sire 9362499890	[produced by HIM,Hiili Hiilesmaa,Tim Palmer]
Screamworks: Love in Theory and Practice	HIM	02.2010	50[1]	25	Sire 9362496998	[produced by Matt Squire]
Tears on Tape	HIM	04.2013	-	15	We Love Music 06025 3732647 1	[produced by Hiili Hiilesmaa]

March Violets

 The March Violets to angielski zespół post-punk/gothic rock założony w 1981 roku w Leeds, składający się z wokalistów i wokalistek, grających na automatach perkusyjnych i przepełnionej echem gitary elektrycznej, bardzo w stylu innego zespołu z Leeds, Sisters of Mercy . Singiel Seven March Violets dotarł na brytyjską listę przebojów niezależnych; kolekcja Natural History również była hitem niezależnym (3. miejsce w 1984 r.).

  Zespół March Violets powstał w grudniu 1981 roku podczas spotkania na Uniwersytecie w Leeds. Pierwotnymi członkami zespołu byli gitarzysta Tom Ashton, basista Laurence „Loz” Elliot, wokalista Simon „Detroit” Denbigh i wokalistka Rosie Garland. Perkusję zapewniał automat perkusyjny, nazywany „Dr. Rhythm”, co było cechą wspólną wielu zespołów na ówczesnej scenie Leeds. Kolega ze studiów Andrew Eldritch, wokalista Sisters of Mercy, wydał 28 sierpnia 1982 debiutancką EP-kę zespołu „Religious as Hell”, składającą się z czterech utworów, w swojej wytwórni Merciful Release. Drugi singiel wydany został przez Merciful Release. , „Grooving in Green”,   27 listopada 1982 r.  

Następnie zespół założył własną wytwórnię płytową Rebirth, wydając 30 kwietnia 1983 singiel „Crow Baby”. Cleo Murray dołączyła jako druga wokalistka przy kolejnym singlu „Snake Dance”, wydanym w grudniu 1983 roku. Piosenka stała się klubowym hitem i uznawana jest za klasykę gatunku rocka gotyckiego. Garland odeszła po „Snake Dance”  , a Murray została jedyną wokalistką „Walk Into the Sun”   wydanego 4 sierpnia 1984 r. W październiku zespół wydał swój pierwszy album kompilacyjny, Natural History, który zebrał pierwsze cztery single i dwa utwory z sesji BBC Peel Session w 1983 roku.  

The March Violets przeszli w stronę bardziej popowego brzmienia, a Denbigh opuścił zespół na początku lutego 1985, przed pierwszą amerykańską trasą koncertową zespołu w marcu 1985. Denbigh rzeczywiście pojawił się na kolejnym singlu „Deep”, wydanym 11 maja 1985, ale nagrany przed jego wyjazdem. Druga kompilacja, Electric Shades, została wydana w USA przez Relativity Records w tym roku; zebrał zawartość singli „Snake Dance”, „Walk Into the Sun” i „Deep”, w tym wypełniony fortepianem remiks „Snake Dance”. Następnie zespół podpisał kontrakt z wytwórnią major London Records, dodając do składu perkusistę Andy'ego Tolsona. Singiel „Turn to the Sky” został wydany 24 lutego 1986 w Londynie, choć nadal nosił nadruk Rebirth. Piosenka (i ich cover „Miss Amanda Jones” zespołu Rolling Stones) znalazła się na ścieżce dźwiękowej do filmu Some Kind of Wonderful z 1987 r., który zawierał występ na żywo zespołu „Turn to the Sky”. 

Rozstali się jeszcze w tym samym roku. W 1993 roku nakładem Jungle Records w Wielkiej Brytanii i Cleopatra Records w USA ukazała się pierwsza kompilacja CD zespołu, The Botanic Verses, obejmująca cały katalog zespołu z lat 1982-1984. 

  Przed rozpadem zespołu Ashton występował jako gitarzysta na żywo w The Sisters of Mercy i Danse Society. W 1991 dołączył do Clan of Xymox podczas ich trasy koncertowej po Phoenix w USA i tam się przeniósł. Później skomponował ścieżki dźwiękowe do filmów niezależnych. Ashton jest obecnie producentem różnych zespołów w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych, w tym Vision Video i Tears for the Dying. Murray przez krótki czas stał na czele zespołu Lovecraft na początku lat 90-tych, wydając w 1993 roku dwa single: „Hungry” i „Medicine”. Denbigh założył Batfish Boys i D-Rok. Garland została poetką i performerką kabaretową, występującą pod pseudonimem Rosie Lugosi. Później stała się ofiarą prześladowcy, a sprawa sądowa z 2007 r. została opisana jako główny artykuł w Manchester Evening News.

  Po kilku tomikach poezji, w 2013 roku wydawnictwo HarperCollins opublikowało debiutancką powieść Garland, The Palace of Curiosities, która zdobyła kilka nagród i znalazła się na długiej liście do nagrody Desmonda Elliotta. Reformacja i późniejsza działalność 8 października 2007 roku March Violets zagrali jednorazowy koncert w Leeds z oryginalnymi członkami Denbigh, Garland i Ashton oraz Matem Thorpe (Isolation Division) na basie. Chociaż występ okazał się sukcesem, plany dalszych występów zostały zawieszone, ponieważ w 2009 roku Garland zachorowała na raka gardła. Kiedy Garland całkowicie wyzdrowiała, March Violets wznowili swoją działalność na żywo tajnym występem na rozgrzewkę w Whitby w październiku 2010 r. 13 listopada 2010 r. March Violets zagrali swój pierwszy od 25 lat koncert w Londynie w O2 Academy Islington z nowym basistą Joanna Moy (wcześniej członek Screaming Banshee Aircrew).  

W listopadzie 2010 roku zespół rozpoczął projekt stworzenia swojego pierwszego prawdziwego albumu przy użyciu Pledge Music (w przeciwieństwie do poprzednich kompilacji ich singli i EP). Ponad 600 fanów zadeklarowało wsparcie i zebrało 196% potrzebnej kwoty. Oprócz zbierania pieniędzy na nagranie albumu, zespół przekazał fundusze organizacjom charytatywnym (Friends of the Earth, Cloth Cat i Macmillan Cancer Support). Podczas nagrywania albumu wydali kilka artykułów promocyjnych , w tym promocyjne wydanie wyłącznie w wersji cyfrowej „Tokyo Flow” i remiks „Dandelion King”, a także „gigeo” (połączenie koncertu w Leeds, gdzie nakręcili teledysk promocyjny z członkami publiczności) . W 2012 roku odbyli małą trasę koncertową, podczas której zaprezentowano niektóre nowe utwory. Album Made Glorious został wydany w kwietniu 2013 roku w wersji cyfrowej do pobrania dla wszystkich fanów, którzy zobowiązali się do wsparcia. Album składał się głównie z oryginalnych utworów, a część materiału stanowiła remiksy utworów z EP-ek Trinity i Love Will Kill You. Fizyczne egzemplarze, koszulki, książeczka A4 (zawierająca teksty, grafiki i zdjęcia) oraz plakaty zostały rozdane osobom, które zadeklarowały wsparcie w czerwcu 2013 r. Darczyńcy otrzymali specjalny pakiet 2 płyt CD zawierający 12 dodatkowych remiksów, w tym dwa utwory nieuwzględnione w zestawie. na oryginalnym albumie („Liam Hits Seven” i „Black Heart”).  

Aby wesprzeć nowy album, zespół zagrał koncerty w październiku i listopadzie 2013 r. oraz krótką trasę koncertową w kwietniu 2014 r., obejmującą występ jako headliner na festiwalu Convergence 20 w Chicago, który był pierwszym występem zreformowanego składu w USA. Następnie w czerwcu 2014 r. odbyła się trasa powrotna na Zachodnim Wybrzeżu. W sierpniu 2015 roku zespół potwierdził, że Moy oficjalnie opuścił zespół. W następnym miesiącu ogłosili amerykańską trasę koncertową z Williamem Faithem na basie, zaplanowaną na październik. Na początku października zespół ogłosił, że po zakończeniu trasy Mortality nagra nowy album o tym samym tytule. Został sfinansowany za pośrednictwem PledgeMusic i osiągnął 167% środków, z czego 10% trafiło do fundacji Macmillan Cancer Support. Pierwotna wersja albumu Mortality została udostępniona do pobrania przez Denbigh w Boże Narodzenie osobom, które wspierały jego rozwój. Ta wersja składała się z 10 utworów; wszystkie z wyjątkiem utworu tytułowego były „przerobionymi” wersjami starszych piosenek. Mars Williams z Psychedelic Furs zapewnił dodatkowy saksofon w kilku utworach. Planowano, że fizyczne wydanie albumu będzie zawierać dodatkowe remiksy i wersje rozszerzone, ale nigdy nie doszło do skutku.

 Po wydaniu pierwszego remiksu dla darczyńców na początku 2016 roku Denbigh doznał udaru i przez długi czas przebywał w szpitalu. 16 lipca 2021 roku zespół wydał limitowany podwójny album winylowy Big Soul Kiss: The BBC Recordings nakładem Jungle Records. Było to wydanie specjalne z okazji Record Store Day w Wielkiej Brytanii i dostępne również jako standardowe wydanie w innych krajach. Został wyprzedany w ciągu trzech tygodni od premiery. W 2022 r. dokonano represji wraz z nową kompilacją Play Loud Play Purple i zestawem pięciu płyt CD, który zawierał dwie płyty CD z niewydanym materiałem, The Palace of Infinite Darkness  7 października 2022 roku zespół ogłosił na nowej stronie internetowej, że w sezonie 2023/24 spotyka się w ramach tras koncertowych i nowych nagrań. Skład, który wystąpi podczas ponownego spotkania to Rosie Garland, Tom Ashton, William Faith i wszyscy, którzy przeżyli poprzedni występ na żywo w 2015 roku. W styczniu 2024 roku ogłoszono na Facebooku, że William opuścił zespół i wkrótce potem został zastąpiony przez Mata Thorpe'a na basie i wokalu.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
March Violets (EP)	March Violets	08.1982	32[5].Indie Chart	-	Merciful Release MR 013	[written by The Violets][produced by The Violets, Ken Giles]
Grooving In Green/Steam	March Violets	01.1983	6[10].Indie Chart	-	Merciful Release MR 017	-
Crow Baby/1 2 I Love You	March Violets	05.1983	32[5].Indie Chart	-	Rebirth RB 18	[produced by The Violets, Kevin Lycett]
Snake Dance/Slow Drip Lizard	March Violets	02.1984	2[37].Indie Chart	-	Rebirth RB 21	[written by The Violets]
Respectable	March Violets	04.1984	48[2].Indie Chart	-	Flicknife FLS 026	-
Walk Into The Sun/Lights Go Out	March Violets	08.1984	1[35].Indie Chart	-	Rebirth VRB 24	[written by The Violets][produced by Flood, The Violets, Tim Parry]
Deep/Eldorado	March Violets	05.1985	2[11].Indie Chart	-	Rebirth VRB 26	[written by Ashton, Elliott, Denbigh, Murray][produced by Tim Parry, The Violets]
Turn To The Sky/Never Look Back	March Violets	03.1986	84[3]	-	Rebirth VRB 27	[written by Ashton, Elliott, Murray][produced by Andy Hill, Mark Dodson]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Natural History	March Violets	11.1984	3[14].Indie Chart	-	Rebirth VRB 25	[produced by March Violets]