Z archiwum...rocka : Lancashire

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Lancashire. Pokaż wszystkie posty

czwartek, 11 grudnia 2025

David John and the Mood

Choć w połowie lat 60-tych wydali zaledwie kilka singli, brawurowa wersja brytyjskiego R&B Davida Johna i The Mood sprawiła, że w kolejnych dekadach stali się kultowymi artystami. Te single - „Pretty Thing” z 1964 roku oraz „Bring It to Jerome” i „Diggin' for Gold” z 1965 roku -charakteryzowały się zarówno przenikliwym, chrapliwym tenorem Johna, jak i surowym atakiem zespołu, inspirowanym amerykańskimi bohaterami, takimi jak Bo Diddley i Jimmy Reed, a ukształtowanym przez producentów takich jak Shel Talmy i Joe Meek.

Choć nie odnieśli wielkiego sukcesu komercyjnego w trakcie swojej działalności (a problemy z zarządzaniem nie sprzyjały), ich skromny dorobek był tak wciągający, że w latach 70-tych ich single były poszukiwanymi przedmiotami kolekcjonerskimi, a ich utwory pojawiały się na kompilacjach takich jak „Pebbles, Vol 6: The Roots of Mod”. David John & the Mood w końcu doczekali się należnego im uznania dzięki wydanemu w 2023 roku albumowi „Diggin' for Gold: Joe Meek's Tea Chest Tapes”, zbiorowi ich nagrań, skupiającemu się na czasie spędzonym z tym wyjątkowym producentem.

Urodzony w Preston w hrabstwie Lancashire, David John Smith zakochał się w rock'n'rollu jako nastolatek w latach 50-tych i często pomagał lokalnym artystom, takim jak Bobcats, w rozstawianiu sprzętu na koncertach. Jedną z największych pomocy, jakiej udzielił zespołowi, było pod koniec 1962 roku, kiedy napisał do BBC z sugestią, aby stacja nadawcza umieściła w telewizji zespół, którego widział w przerwie obiadowej. Tym zespołem byli Beatlesi, a kampania Smitha z pisaniem listów zaowocowała pierwszym ogólnokrajowym zainteresowaniem mediów nadchodzącym zespołem. Paul McCartney zaprzyjaźnił się ze Smithem, nadając mu pseudonim sceniczny David John (wcześniej Smith używał pseudonimu Miffy). W tym czasie David John zaczął śpiewać z dwoma czołowymi zespołami rockowymi Preston, Thunderbeats i Falcons, i wniósł do muzyki obu grup wpływy Johna Lee Hookera, Jimmy'ego Reeda i Bo Diddleya. Ostatecznie David John & the Mood - nazwany tak ze względu na porywający wpływ wokalisty na publiczność - został założony przez członków obu zespołów: basistę/wokalistę Johna Brierleya i gitarzystę rytmicznego Petera Atkinsona (Thunderbeats) oraz gitarzystę prowadzącego/harmonijkarza Petera Illingwortha i perkusistę Freda Isherwooda (The Falcons).

Po sfinalizowaniu składu zespołu na początku 1964 roku, David John & the Mood zasłynęli jako zespół koncertowy, grając na żywo w takich miejscach jak Queens Hall w Preston. Eric Easton, jeden z ówczesnych menedżerów The Rolling Stones, wraz z Andrew Loog Oldhamem, zainteresował się Davidem Johnem & the Mood i zlecił im nagranie debiutanckiego singla. Pracując w londyńskim studiu Regent Sound z producentem Shelem Talmym (i Mickiem Jaggerem na marakasy), nagrali wersję utworu „Pretty Thing” Diddleya. Strona B, „To Catch That Man”, była oryginalnym utworem zespołu, który zespół przypisywał W.C. Charnleyowi (Charnley to nazwa ulicy, przy której znajdowało się biuro ich menedżera; W.C. oznaczało „water clot”). „Pretty Thing”/„To Catch That Man”
ukazało się w maju 1964 roku nakładem wytwórni Decca Vocalion, mniej więcej w tym samym czasie, gdy wytwórnia wydała debiutancki singiel Davida Bowiego „Liza Jane” (jako Davie Jones & the King Bees), co przez wiele lat prowadziło do wniosku, że David John to kolejny pseudonim Bowiego. David John & the Mood wsparli singiel, dołączając do zorganizowanej trasy koncertowej z The Stones i Peter & Gordon, gdzie zagrali własne sety i akompaniowali innej artystce z listy, wokalistce Julie Grant.

Chociaż współpraca z Eastonem pozwoliła im grać przed tysiącami widzów i występować w telewizji, grupa czuła się traktowana jako zespół towarzyszący, a nie pełnoprawni artyści, i po zakończeniu trasy opuściła Eric Easton Organisation. Współpracując z menedżerem Captainem Kevinem Beerym, David John & the Mood kontynuowali występy w londyńskich klubach, takich jak Crawdaddy i Eel Pie Island, a także występowali z Hookerem, Yardbirds i Sonnym Boyem Williamsonem. Beery załatwił im występ w roli supportu dla P.J. Proby'ego, ale gdy Proby był niezadowolony ze swojej części pieniędzy z premierowego wieczoru trasy, nie pojawił się na drugim koncercie i zażądał zapłaty z góry za trzeci koncert; trasa została odwołana. Beery przedstawił następnie zespół menedżerowi Yardbirds, Giorgio Gomelsky'emu, który zapewnił im występy w wpływowym klubie Ricky Tick, a także w innych londyńskich klubach. Gomelsky chciał, aby David John & the Mood nagrali z nim płytę, ale zamiast tego zdecydowali się na współpracę z przełomowym producentem Joe Meekiem - decyzja, która doprowadziła do faktycznego zakazu ich obecności w londyńskich klubach.

Pracując w studiu Meeka przy Holloway Road 304, zespół wykorzystał kilka jego nietypowych technik: kolejny cover Diddleya, „Bring It to Jerome”, charakteryzował się dodatkowym, perkusyjnym uderzeniem, pochodzącym z upuszczenia łańcucha z toalety na puszkę po ciasteczkach. Ukazany w marcu 1965 roku nakładem Parlophone, „Bring It to Jerome”/„I Love to See You Strut” stał się najlepiej sprzedającym się singlem zespołu, ale nie trafił na listy przebojów. Nie mogąc dostać koncertu w Londynie, David John & the Mood wrócili do Lancashire i zapłacili za rozwiązanie kontraktu z Gomelskym.

Występ w Ballroom doprowadził do kolejnej umowy menedżerskiej z właścicielami lokalu, Nelson Imperial Agency. Grając lokalne koncerty, kontynuowali nagrywanie z Meekiem w Londynie. Ich trzeci singiel, „Diggin' for Gold”/„She's Fine”, został wydany przez Parlophone w lipcu 1965 roku; choć był emitowany w ówczesnej pirackiej stacji radiowej Radio Caroline i wykorzystany w amerykańskim serialu telewizyjnym, nie odniósł większego sukcesu. Brak wsparcia ze strony menedżerów pogłębił frustrację zespołu, a David John & the Mood rozpadł się na początku 1966 roku.

Po rozpadzie zespołu większość jego członków odeszła z branży muzycznej: Brierley wstąpił do policji, Isherwood do Marynarki Handlowej, a Atkinson zajął się handlem detalicznym. David John kontynuował karierę muzyczną przez jakiś czas, współpracując z gitarzystą Dave'em Millinem w studiu/wytwórni/kolektywie Holyground przy limitowanej edycji albumu „Astral Navigations” z 1971 roku. Illingworth odniósł największy sukces po odejściu z Mood. Występował z hard psych-rockowym zespołem Purple Haze, który zmienił nazwę na Little Free Rock i wydał album o tym samym tytule w 1969 roku (w 2015 roku ukazał się zbiór wcześniej niepublikowanego materiału, Nirvanating Nervesounds).

Z biegiem czasu reputacja Davida Johna & the Mood jako jednego z najodważniejszych brytyjskich zespołów R&B lat 60-tych rosła, a ich single pojawiły się na kompilacjach, takich jak „English Freakbeat, Vol. 6”, „Trans-World Punk, Vol. 2” i „Pebbles, Vol. 6: The Roots of Mod”. Ostateczny dokument twórczości zespołu ukazał się w lipcu 2023 roku wraz z albumem Cherry Red „Diggin' for Gold: Joe Meek's Tea Chest Tapes”, jednym z pierwszych tomów materiału odkrytego w ogromnej kolekcji nieedytowanych sesji nagraniowych, którą wytwórnia zakupiła w 2020 roku. Oprócz trzech singli Davida Johna & the Mood, kolekcja zawierała niepublikowany materiał, a także instrumentalne i alternatywne wersje ich twórczości.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Pretty Thing/To Catch That Man	David John and the Mood	05.1964	-	-	Vocalion V 9220	[written by McDaniel][produced by Sounds Commercial]
Bring It To Jerome/I Love To See You Strut	David John and the Mood	03.1965	-	-	Parlophone R 5255	[written by Green][produced by Meeksville Sound]
Diggin' For Gold/She's Fine	David John and the Mood	07.1965	-	-	Parlophone R 5301	[written by P. Dake, S. Ross][produced by Meeksville Sound]

poniedziałek, 17 listopada 2025

Diana Vickers

Diana Vickers to wokalistka, modelka, aktorka i autorka tekstów, urodzona 30 lipca 1991 roku
w Blackburn w Wielkiej Brytanii. Sławę zyskała dzięki udziałowi w piątej edycji programu "The X Factor".
Vickers dorastała w Blackburn, początkowo planując studia w szkole teatralnej. Śpiewem zajmowała się amatorsko już od jedenastego roku życia, nie widząc w tym sposobu na dalsze życie. W 2008 roku Diana zgłosiła się na casting do brytyjskiego programu "The X Factor", śpiewając w fazie eliminacyjnej utwór "The Blowers Daughter" Damiena Rice’a, pochodzący ze ścieżki dżwiękowej do filmu "Bliżej". Zyskując uznanie wśród jurorów i publiczności, została okrzyknięta prawdziwą perł± piątej edycji programu.

Swój debiut aktorski Vickers zaliczyła 8 pażdziernika 2009 roku, grając w londyńskim teatrze Vaudeville rolę w spektaklu "The Rise and Fall of Little Voice". W realizację sztuki włączył się także angielski piosenkarz Mark Owen, lider grupy Take That, który specjalnie dla Diany napisał kilka piosenek.
W kwietniu 2010 roku na rynkach muzycznych pojawił się debiutancki krążek artystki, zatytułowany "Songs from the Tainted Cherry Tree". Na albumie znalazło się trzynaście kompozycji, a na singiel promujący wybrano utwór "Once". Płyta stała się absolutnym hitem, docierając do pierwszego miejsca najlepszych sprzedaży w Wielkiej Brytanii, a także na czwarte w Europie i piętnaste w Korei Południowej. Za jeden z singli, "Hero", młoda artystka była także nominowana do nagrody BRIT Award. Longplay został także dobrze przyjęty wśród dziennikarzy muzycznych, którzy docenili wokalistkę za sprawne łączenie folku z popem.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Once	Diana Vickers	04.2010	1[1][11]	-	RCA 88697680272	[silver-UK][written by Cathy Dennis, Eg White][produced by Mike Spencer]
The Boy Who Murdered Love	Diana Vickers	07.2010	36[5]	-	RCA 88697743452	[written by Diana Vickers, Chris Braide]
My Wicked Heart/The Way You Say It	Diana Vickers	10.2010	13[5]	-	RCA 88697805362	[written by Diana Vickers, Dee Adam][produced by Diana Vickers, James Earp]
Cinderella	Diana Vickers	08.2013	76[1]	-	So Recordings GBAJC 1300173	[written by Diana Vickers, Miranda Cooper ,Simen Eriksrud ,Simone Larson][produced by Simen Eriksrud]
Ice Cream	Diana Vickers	08.2025	177	-	-	[written by Diana Vickers,Dee Adams, James Earp][produced by Dee Adams,James Earp]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Songs from the Tainted Cherry Tree	Diana Vickers	04.2010	1[1][17]	-	RCA 88697653682	[gold-UK][produced by Chris Braide, Guy Sigsworth, Mike Spencer, Andy Chatterley, Devonté Hynes, Starsmith, Ellie Goulding, Cass Lowe, Nerina Pallot]
Music to Make Boys Cry	Diana Vickers	09.2013	37[1]	-	So Recordings SOAK 040	[produced by Simen Eriksrud,David Gamson,Ant Whiting]

poniedziałek, 3 lutego 2025

Jethro Tull

Jethro Tull został założony w 1967 r. w Luton (Anglia), kiedy to Ian Andersen (ur. 10.08.1947 r. w Edynburgu, Szkocja; śpiew, flet) i Glenn Cornick (ur. 24.04.1947 r. w Barrow-in-Furness, Cumbria, Anglia; bas), członkowie bluesowej grupy John Evan's Smash, poznali Micka Abrahamsa (ur. 7.04.1943 r. w Luton, Bedfordshire, Anglia; gitara, śpiew) i Clive'a Bunkera (ur. 12.12.1946 r. w Blackpool, Lancashire, Anglia; perkusja), kolegę Abrahamsa z prowincjonalnej grupy McGregor's Engine.

Kwartet zadebiutował w marcu następnego roku utworami "Sunshine Day" i "Aeroplane". Ten komercyjnie nastawiony singel, z błędem w nazwie zespołu na nalepce (Jethro Toe), był jedynie zapowiedzią tego, co miało nadejść. Regularne występy w słynnym londyńskim klubie Marquee oraz sensacyjny występ na Sunbury Blues Festival w lecie 1967 r. potwierdziły rosnącą reputację grupy. Równocześnie "Song For Jeffrey", pierwszy utwór kwartetu wydany przez wytwórnię Island, dał wyobrażenie o muzyce, jaką będzie proponował nowy zespół. Potoczyste, improwizowane solówki bluesowe Abrahamsa i charakterystyczny stylizowany głos Andersena łącząc się doskonale stworzyły zręb płyty This Was - dla wielu najlepszej w kolekcji Tull. Materiał na niej zawarty był raczej wtórny, jednak zaangażowanie muzyków i dynamiczna gra Andersena na flecie, wzorowana na stylu jazzmana Raahsana Rolanda Kirka, wyjątkowo przekonujące. Album dotarł do pierwszej dziesiątki listy bestsellerów w Anglii, głównie dzięki reputacji, jaką członkowie Jethro Tull zyskali poprzez swoje liczne i niezwykłe koncerty, na których prym wiódł ekstrawagancki wokalista. Jego przesadna gestykulacja, długie zjeżone włosy, wystrzępiony płaszcz oraz wyróżniający się sposób stania na jednej nodze, wykreowały przyciągającą osobowość sceniczną do tego stopnia, że dla wielu widzów Jethro Tull było pseudonimem tego oryginalnego lidera, a pozostali muzycy jedynie jego podwładnymi. Wrażenie to utwierdzało się na skutek wewnętrznych kłótni w zespole (w rzeczywistości Jethro Tull to imię i nazwisko osiemnasto-wiecznego brytyjskiego agronoma).

W listopadzie 1968 r. Mick Abrahams opuścił zespół i założył Blodwyn Pig. Kiedy okazało się, że charakter przyszłego gitarzysty, Black Sabbath Tony'ego Iommiego, uniemożliwia współpracę z nim, przyjęto do zespołu Martina Barre (ur. 17.11.1946), z którym nagrano Stand Up, drugi wybitny album, który zajął pierwsze miejsca na listach przebojów. Później grupa została wzmocniona przez Johna Evana (właśc. John Evans, ur. 28.03.1948 r., w Blackpool; klawisze), pierwszego z blackpoolowskich znajomych Andersena, który został zaproszony do przyłączenia się do zespołu.

Wkrótce ukazał się Benefit, ostatni zdecydowanie bluesowy album. a okres ten odznaczył się także trzema singlami,które znalazły się w angielskiej Top 10: "Living In The Past", "Sweet Dream" (oba w 1969 r.) i "The Witch's Promise" (1970 r.). Potem zespół opuścił Cornick i założył Wild Turkey, a do nagrania kolejnej płyty Aqualung zaproszony został Jeffrey Hammond-Hammond (ur. 30.07.1946 r.). Ten ambitny i prawdopodobnie najpopularniejszy album grupy zawierał rozważania Andersena na temat religii i zawierał kilka utworów, które przez długi czas zachowywały dużą popularność, m.in. "My God" i "Locomotive Breath".

Clive Bunker, ostatni z oryginalnych członków formacji poza Andersenem, porzucił zespół w maju 1971 r. Zastąpił go kolejny eks-praktykant z zespołu Johna Evana - Barriemore Barlow (ur. 10.09.1949 r.). Stało się to w momencie, gdy Jethro Tull wchodził w swój najbardziej kontrowersyjny okres. Chociaż longplay Thick As A Brick zajął pierwsze miejsce na amerykańskiej liście przebojów i osiągnął 5. pozycję w Anglii, krytycy zaczęli mieć zastrzeżenia do mętnych pomysłów, na jakich opierał się Andersen.

Nawet jeśli prasa zachowała się wstrzemięźliwie w przypadku tej płyty, to na albumie A Passion Play nie zostawiła suchej nitki. Album został belitośnie skrytykowany jako pretensjonalny, niezrozumiały produkt egotysty i jego neofitów. Tak silna niechęć z pewnością musiała boleć. Andersen odciął się, ogłaszając swoje bezterminowe wycofanie się z życia artystycznego. Nadal jednak odnosił sukcesy w Ameryce, gdzie album ten jako drugi w historii Tull znalazł się na czele listy przebojów. To bez wątpienia musiało złagodzić gniew lidera.

Kolejny longplay War Child, wydany w 1974 roku, drugi na liście najpopularniejszych płyt długogrających w Stanach, ponownie nie zmieścił się na listach angielskich. Większą popularność zdobył album Minstrel In The Gallery, który ukazał się rok później. Wydanie w 1976 r. płyty Too Old To Rock 'N' Roll. Too Young To Die zbiegło się z odejściem Hammonda-Hammonda, którego zastąpił John GIascock (ur. w 1953 w Londynie, zm. 17.11.1979 r. w Londynie), poprzednio członek takich zespołów, jak The Gods, Toe Fat i Chicken Shack.

Kolejne longplaye - Songs From The Wood z 1977 r. i wydany kilka miesięcy po nim Heavy Horses - miały bardziej pastoralne brzmienie, jako że Andersen porzucił manieryczne podejście, charakterystyczne dla poprzednich albumów. David Palmer, który aranżował wszystkie - z wyjątkiem pierwszego - albumy Jethro Tull, dołączył do zespołu jako drugi członek grający na instrumentach klawiszowych. Miało to miejsce w okresie, gdy grupa wchodziła w kolejną wysoce pomyślną fazę swojego rozwoju, z punktem kulminacyjnym w listopadzie 1978 r., kiedy to koncert w nowojorskiej Madison Square Garden transmitowano na żywo poprzez satelitę na cały świat. Niestety, przedwczesna śmierć Glascocka w 1979 r. podczas operacji serca była zapowiedzią okresu niepewno ści, który zakończył się wewnętrznymi przetasowaniami.

W 1980 r. Andersen rozpoczął pracę nad planowanym albumem solowym, zatrzymując Barre'a, nowego gitarzystę basowego Dave'a Pegga (ur. 2.11.1967 r. w Birmingham, wcześniej w Fairport Cinvention) i dodając Eddiego Jobsona (dawniej Curved Air, Roxy Music i U.K.; klawisze, skrzypce) oraz Marka Craneya (perkusja). Długoletnia świta Barlow, Evan i Palmer musiała pójść dalej własnymi drogami.

Ukończony w tym składzie longplay został wreszcie wydany w 1980 r. pod szyldem Jethro Tull i zapoczątkował słabszy okres w historii zespołu. Wtedy to powstał m.in. bodaj najsłabszy okres w historii grupy album Under Wraps, zupełnie nietullowski, przesycony elektroniką i bardziej przypominający produkcje popularnych wówczas grup spod znaku new romantic, Ian Andersen w porę zrozumiał swój błąd i powrócił w 1987 r. doskonałym longplayem Crest Of A Knave, na którym po raz pierwszy objawiła się fascynacja Martina Barre'a grą... Marka Knopflera. 22 lutego 1989 r. Jethro Tull otrzymał nagrodę "Grammy" dla najlepszego zespołu heavymetalowego (!), dystansując m.in. Metallikę, co było niesamowitą wręcz sensacją.

Wyróżnienie zbiegło się z 20. rocznicą działalności grupy, uświetnioną wydaniem wspaniałego zestawu płyt z nagraniowymi rarytasami. W 1989 r. i 1991 r. formacja nagrała kolejne udane longplaye studyjne Rock Island i Catfish Rising, a w 1992 r. na albumie A Little Light Mucic zaprezentowała swoje najsłynniejsze utwory, zarejestrowane podczas nietypowego, akustycznego tournee po świecie. Jethro Tull mimo długiego stażu wciąż cieszy się zasłużoną popularnością, o czym świadczy duża liczba widzów na ich koncertach.

Wiosną 1993 r. z okazji ćwierćwiecza istnienia na rynku ukazał się kolejny, pięknie wydany, okolicznościowy zestaw The 25th Anniversary Box Set uzupełniony jesienią tego samego roku zbiorem Night Cap. Warto też wiedzieć, że lider grupy jest uznanym przedsiębiorcą i właścicielem połaci ziemi na zachodnim wybrzeżu Szkocji oraz wysoce dochodowej przetwórni łososi Strathaird Salmon.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK/US]	Komentarz
Sunshine Day / Aeroplane	Jethro Tull	03.1968	-	-	MGM MGM 1384/-	[written by Mick Abrahams][produced by Derek Lawrence]
A Song For Jeffrey / One For John Gee	Jethro Tull	08.1968	-	-	Island WIP 6043/-	[written by Ian Anderson][produced by Terry Ellis and Jethro Tull]
Love story/ A Christmas Song	Jethro Tull	12.1968	29[8]	-	Island WIP 6048/Reprise 0815	[written by Ian Anderson][produced by Terry Ellis and Jethro Tull]
Living in the past/ Driving Song	Jethro Tull	05.1969	3[14]	-	Island WIP 6056/Reprise 0845	[written by Ian Anderson][produced by Terry Ellis and Ian Anderson]
Sweet dream/ 17	Jethro Tull	10.1969	7[11]	-	Chrysalis WIP 6070/Reprise 0886	[written by Ian Anderson][produced by Terry Ellis and Ian Anderson]
Teacher /The witches promise	Jethro Tull	01.1970	4[9]	-	Chrysalis WIP 6077/Reprise 0899	[written by Ian Anderson][produced by Terry Ellis and Ian Anderson]
Inside / Alive And Well And Living In	Jethro Tull	05.1970	-	-	Island WIP 6081/Reprise 0927	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
Hymn 43/Mother goose	Jethro Tull	08.1971	-	91[2]	-/Reprise 1024	[written by Ian Anderson][produced by Terry Ellis and Ian Anderson]
Life is a long song / Up The 'Pool	Jethro Tull	09.1971	11[8]	-	Chrysalis WIP 6106/-	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
Thick as a brick/Hymn 43	Jethro Tull	04.1972	-	-	-/Chrysalis 1153	[written by Ian Anderson][produced by Terry Ellis and Ian Anderson]
Living In The Past / Christmas Song	Jethro Tull	10.1972	-	11[14]	-/Chrysalis 2006	[written by Ian Anderson][produced by Terry Ellis and Jethro Tull]
A passion play/A passion play [edit #9]	Jethro Tull	05.1973	-	80[5]	-/Chrysalis 2012	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
A passion play [edit #10/A passion play [edit #6]	Jethro Tull	09.1973	-	105[3]	-/Chrysalis 2017	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
Bungle in the jungle/ Back-Door Angels	Jethro Tull	11.1974	-	12[16]	Chrysalis CHS 2054/Chrysalis 2101	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
Skating Away On The Thin Ice Of The New Day / Sealion	Jethro Tull	01.1974	-	-	-/Chrysalis CRS 2103	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
Minstrel in the gallery/ Summerday Sands	Jethro Tull	10.1975	-	79[4]	Chrysalis CHS 2075/Chrysalis 2106	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
Locomotive breath/ Fat Man	Jethro Tull	02.1976	-	62[8]	-/Chrysalis CRS 2110	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson and Terry Ellis]
Too Old To Rock'N'Roll / Rainbow Blues	Jethro Tull	03.1976	-	-	Chrysalis CHS 2086/-	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
Too Old To Rock'N'Roll // Bad-Eyed And Loveless	Jethro Tull	04.1976	-	-	-/Chrysalis CRS 2114	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
Ring out solstice bells EP.	Jethro Tull	12.1976	28[6]		Chrysalis CXP 2/-
The Whistler/ Strip Cartoon	Jethro Tull	04.1977	-	59[6]	Chrysalis CHS 2135/Chrysalis 2135	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
Moths / Life Is A Long Song	Jethro Tull	04.1978	-	-	Chrysalis CHS 2214/Chrysalis 2214	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
A Stitch In Time / Sweet Dream	Jethro Tull	11.1978	-	-	Chrysalis CHS 2260/-	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
North Sea Oil / Elegy	Jethro Tull	09.1979	-	-	Chrysalis CHS 2378/-	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
Home /Warm Sporran	Jethro Tull	11.1979	-	-	Chrysalis CHS 2387/-	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson, Robin Black]
Working John, Working Joe / Fylingdale Flyer	Jethro Tull	10.1980	-	-	Chrysalis CHS 2468/-	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson, Robin Black]
Fallen On Hard Times / Pussy Willow	Jethro Tull	05.1982	-	108[2]	Chrysalis CHS 2613/Chrysalis 2613	[written by Ian Anderson][produced by Paul Samwell-Smith]
Broadsword / Fallen On Hard Times	Jethro Tull	05.1982	-	-	Chrysalis CHS 2616/-	[written by Ian Anderson][produced by Paul Samwell-Smith]
Lap Of Luxury / Astronomy	Jethro Tull	09.1984	70[2]	-	Chrysalis TULL 1/-	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
Coronach / Jack Frost And The Hooded Crow	Jethro Tull	06.1986	-	-	Chrysalis TULL 2/-	[written by David Palmer][produced by David Palmer]
Steel Monkey / Down At The End Of Your Road	Jethro Tull	10.1987	84[4]	-	Chrysalis TULL 3/-	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
Said She Was A Dancer / Dogs In The Midwinter	Jethro Tull	12.1987	55[4]	-	Chrysalis TULL 4/-	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
Another Christmas Song / Intro-A Christmas Song	Jethro Tull	11.1989	95[2]	-	Chrysalis TULL 5/-	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
This Is Not Love / Night In The Wilderness	Jethro Tull	08.1991	-	-	Chrysalis TULL 6/-	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
Rocks on the road/Jack-A-Lynn	Jethro Tull	03.1992	47[3]	-	Chrysalis TULL 7/-	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
Living in the [Slightly more recent] past	Jethro Tull	05.1993	32[3]	-	Chrysalis CHS 3970/-	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
Bends like a willow	Jethro Tull	12.1999	136[1]	-	Papillion BTFLYS 0001/-	[written by Ian Anderson][produced by Ian Anderson]
The Christmas EP: Ring Out Solstice Bells / God Rest Ye Merry Gentlemen / Slipstream	Jethro Tull	12.2004	78[2]	-	R&M;/-

Albumy *61*
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK/US]	Komentarz
This was 1 My Sunday Feeling 3:42 2 Some Day The Sun Won't Shine For You 2:49 3 Beggar's Farm 4:20 4 Move On Alone 1:59 5 Serenade To A Cuckoo 6:11 6 Dharma For One 4:16 7 It's Breaking Me Up 5:05 8 Cat's Squirrel 5:44 9 A Song For Jeffrey 3:23 10 Round 0:49	Jethro Tull	25.10.1968	10[22]	62[17]	Island ILPS 9085/Reprise RS 6336	[produced by Terry Ellis and Jethro Tull ]
Stand up 1 A New Day Yesterday 4:10 2 Jeffrey Goes To Leicester Square 2:12 3 Bourée 3:47 4 Back To The Family 3:48 5 Look Into The Sun 4:21 6 Nothing Is Easy 4:26 7 Fat Man 2:52 8 We Used To Know 4:00 9 Reasons For Waiting 4:06 10 For A Thousand Mothers 4:13	Jethro Tull	1.08.1969	1[5][29]	20[40]	Island ILPS 9103/Reprise RS 6360	[silver-UK][gold-US][produced by Terry Ellis and Ian Anderson ]
Benefit 1 With You There To Help Me 6:17 2 Nothing To Say 5:12 3 Inside 3:49 4 Son 2:50 5 For Michael Collins, Jeffrey and Me 3:49 6 To Cry You A Song 6:12 7 A Time For Everything 2:43 8 Teacher 3:59 9 Play In Time 3:48 10 Sossity, You're A Woman 4:30	Jethro Tull	1.05.1970	3[13]	11[41]	Island ILPS 9123/Reprise RS 6400	[gold-US][produced by Ian Anderson ]
Aqualung 1 Aqualung 6:31 2 Cross-Eyed Mary 4:09 3 Cheap Day Return 1:23 4 Mother Goose 3:52 5 Wond'ring Aloud 1:56 6 Up To Me 3:18 7 My God 7:10 8 Hymn 43 3:18 9 Slipstream 1:13 10 Locomotive Breath 4:25 11 Wind-Up 5:42	Jethro Tull	19.03.1971	4[21]	7[76]	Island ILPS 9145/Reprise MS 2036	[gold-UK][3x-platinum-US][produced by Terry Ellis and Ian Anderson ]
Thick as a brick 1 Thick As A Brick (Part 1) 22:39 2 Thick As A Brick (Part 2) 21:05	Jethro Tull	10.03.1972	5[14]	1[2][46]	Chrysalis CHR 1003/Reprise MS 2072	[gold-US][produced by Terry Ellis and Ian Anderson ]
Living in the past 1 Song For Jeffrey 3:24 2 Love Story 3:07 3 Christmas Song 3:09 4 Living In The Past 3:23 5 Driving Song 2:44 6 Bourée 3:47 7 Sweet Dream 4:06 8 Singing All Day 3:07 9 Teacher 3:59 10 Witch's Promise 3:49 11 Alive And Well And Living In 2:48 12 Just Trying To Be 1:36 13 By Kind Permission Of (live) 10:10 14 Dharma For One (live) 9:58 15 Wond'ring Again 4:16 16 Hymn 43 3:19 17 Life Is A Long Song 3:22 18 Up The 'Pool 3:15 19 Dr. Bogenbroom 3:01 20 For Later 2:08 21 Nursie 1:36	Jethro Tull	23.06.1972	8[11]	3[31]	Chrysalis CJT 1/Chrysalis MS 2106	[silver-UK][gold-US][produced by Terry Ellis and Ian Anderson ]
A passion play 1 A Passion Play (Part 1) 23:04 2 A Passion Play (Part 2) 22:00	Jethro Tull	6.07.1973	13[8]	1[1][32]	Chrysalis CHR 1040/Chrysalis CHR 1040	[silver-UK][gold-US][produced by Jethro Tull]
War child 1 War Child 4:34 2 Queen And Country 3:02 3 Ladies 3:19 4 Back-Door Angels 5:29 5 Sealion 3:38 6 Skating Away On The Thin Ice Of The New Day 3:58 7 Bungle In The Jungle 3:37 8 Only Solitaire 1:30 9 The Third Hoorah 4:51 10 Two Fingers 5:09	Jethro Tull	26.10.1974	14[4]	2[31]	Chrysalis CHR 1067/Chrysalis CHR 1067	[gold-US][produced by Ian Anderson ]
Minstrel in the gallery 1 Minstrel In The Gallery 8:13 2 Cold Wind To Valhalla 4:21 3 Black Satin Dancer 6:53 4 Requiem 3:45 5 One White Duck/0^10 = Nothing At All 4:39 6 Baker St. Muse 16:42 7 Grace 0:37	Jethro Tull	5.09.1975	20[6]	7[14]	Chrysalis CHR 1082/Chrysalis CHR 1082	[silver-UK][gold-US][produced by Ian Anderson ]
M.U. The best of Jethro Tull 1 Teacher 3:54 2 Aqualung 6:38 3 Thick As A Brick Edit #1 3:00 4 Bungle In The Jungle 3:40 5 Locomotive Breath 4:38 6 Fat Man 2:52 7 Living In The Past 3:25 8 A Passion Play Edit #8 3:30 9 Skating Away (On The Thin Ice Of The New Day) 4:01 10 Rainbow Blues 3:39 11 Nothing Is Easy 4:24	Jethro Tull	9.01.1976	44[5]	13[23]	Chrysalis CHR 1078/Chrysalis CHR 1078	[gold-UK][platinum-US][produced by Terry Ellis and Ian Anderson ]
Too old to rock' n' roll too young to die 1 Quizz Kid 5:10 2 Crazed Institution 4:48 3 Salamander 2:52 4 Taxi Grab 3:56 5 From A Dead Beat To An Old Greaser 4:08 6 Bad-Eyed and Loveless 2:12 7 Big Dipper 3:38 8 Too Old To Rock 'n' Roll: Too Young To Die 5:42 9 Pied Piper 4:35 10 The Chequered Flag (Dead or Alive) 5:24	Jethro Tull	25.04.1976	25[10]	14[21]	Chrysalis CHR 1111/Chrysalis CHR 1111	[produced by Ian Anderson ]
Songs from the wood 1 Songs From The Wood 4:55 2 Jack-In-The-Green 2:32 3 Cup Of Wonder 4:34 4 Hunting Girl 5:13 5 Ring Out, Solstice Bells 3:47 6 Velvet Green 6:05 7 The Whistler 3:31 8 Pibroch (Cap In Hand) 8:38 9 Fire At Midnight 2:27	Jethro Tull	11.02.1977	13[12]	8[22]	Chrysalis CHR 1132/Chrysalis CHR 1132	[silver-UK][gold-US][produced by Ian Anderson ]
Repeat-The best of Jethro Tull-Vol.II 1 Minstrel In The Gallery 4:16 2 Cross-Eyed Mary 4:11 3 A New Day Yesterday 4:10 4 Bourée 3:45 5 Thick As A Brick Edit #4 3:27 6 War Child 4:36 7 A Passion Play Edit #9 3:32 8 To Cry You A Song 6:13 9 Too Old To Rock 'n' Roll: Too Young To Die 5:41 10 Glory Row 3:32	Jethro Tull	9.09.1977	-	94[6]	Chrysalis CHR 1135/Chrysalis CHR 1135
Heavy horses 1 ...And The Mouse Police Never Sleeps 3:13 2 Acres Wild 3:26 3 No Lullaby 7:55 4 Moths 3:27 5 Journeyman 3:58 6 Rover 4:16 7 One Brown Mouse 3:23 8 Heavy Horses 8:59 9 Weathercock 4:03	Jethro Tull	21.04.1978	20[10]	19[17]	Chrysalis CHR 1175/Chrysalis CHR 1175	[silver-UK][gold-US][produced by Ian Anderson ]
Live bursting out 1 No Lullaby 6:01 2 Sweet Dream 4:33 3 Skating Away On The Thin Ice Of The New Day 3:25 4 Jack-In-The-Green 2:49 5 One Brown Mouse 4:01 6 A New Day Yesterday 2:50 7 Flute Solo Improvisation/God Rest Ye Merry Gentlemen/Bourée 5:41 8 Songs From The Wood 2:36 9 Thick As A Brick 12:53 10 Hunting Girl 5:42 11 Too Old To Rock 'n' Roll: Too Young To Die 3:55 12 Conundrum 6:52 13 Minstrel In The Gallery 5:44 14 Cross-Eyed Mary 3:57 15 Quatrain 1:37 16 Aqualung 8:33 17 Locomotive Breath 6:38 18 The Dambusters March/Medley 2:19	Jethro Tull	22.09.1978	17[8]	21[15]	Chrysalis CJT 4/Chrysalis CH2 1201	[silver-UK][gold-US][produced by Ian Anderson ]
Storm watch 1 North Sea Oil 3:11 2 Orion 3:58 3 Home 2:45 4 Dark Ages 9:14 5 Warm Sporran 3:35 6 Something's On The Move 4:27 7 Old Ghosts 4:23 8 Dun Ringill 2:42 9 Flying Dutchman 7:45 10 Elegy 3:34	Jethro Tull	14.09.1979	27[4]	22[17]	Chrysalis CDL 1238/Chrysalis CDL 1238	[gold-US][produced by Ian Anderson and Robin Black ]
A 1 Crossfire 3:54 2 Fylingdale Flyer 4:36 3 Working John, Working Joe 5:04 4 Black Sunday 6:36 5 Protect and Survive 3:37 6 Batteries Not Included 3:53 7 Uniform 3:34 8 4.W.D. (Low Ratio) 3:42 9 The Pine Marten's Jig 3:28 10 And Further On 4:22	Jethro Tull	29.08.1980	25[5]	30[12]	Chrysalis CDL 1301/Chrysalis CDL 1301	[produced by Ian Anderson and Robin Black ]
Broadsword and the beast 1 Beastie 3:58 2 Clasp 4:18 3 Fallen On Hard Times 3:13 4 Flying Colours 4:40 5 Slow Marching Band 3:40 6 Broadsword 5:03 7 Pussy Willow 3:56 8 Watching Me Watching You 3:41 9 Seal Driver 5:10 10 Cheerio 1:10	Jethro Tull	10.04.1982	27[19]	19[17]	Chrysalis CDL 1380/Chrysalis CDL 1380	[silver-UK][produced by Paul Samwell-Smith ]
Under wraps 1 Lap Of Luxury 3:36 2 Under Wraps #1 4:03 3 European Legacy 3:23 4 Later, That Same Evening 3:53 5 Saboteur 3:32 6 Radio Free Moscow 3:42 7 Astronomy 3:37 8 Tundra 3:39 9 Nobody's Car 4:09 10 Heat 5:37 11 Under Wraps #2 2:15 12 Paparazzi 3:48 13 Apogee 5:29 14 Automotive Engineering 4:05 15 General Crossing 4:02	Jethro Tull	7.09.1984	18[5]	76[12]	Chrysalis CDL 1461/Chrysalis CDL 1461	[produced by Ian Anderson]
Original masters 1 Living In The Past 3:18 2 Aqualung 6:34 3 Too Old To Rock 'N' Roll: Too Young To Die 5:39 4 Locomotive Breath 4:23 5 Skating Away On The Thin Ice Of The New Day 3:27 6 Bungle In The Jungle 3:36 7 Sweet Dream 4:01 8 Songs From The Wood 4:52 9 Witches Promise 3:48 10 Thick As A Brick 3:00 11 Minstrel In The Gallery 7:48 12 Life's A Long Song 3:19	Jethro Tull	21.10.1985	63[3]	-	Chrysalis JTTV 1/Chrysalis CHR 1515	[silver-UK][platinum-US]
Crest of a knave 1 Steel Monkey 3:40 2 Farm On The Freeway 6:31 3 Jump Start 4:55 4 Said She Was A Dancer 3:43 5 Dogs In The Midwinter 4:38 6 Budapest 10:05 7 Mountain Men 6:20 8 The Waking Edge 4:50 9 Raising Steam 4:06	Jethro Tull	11.09.1987	19[10]	32[28]	Chrysalis CDL 1590/Chrysalis VK 41 590	[gold-UK][gold-US][Production: Ian Anderson ]
20 years of Jethro Tull Disc 1: 1 Song For Jeffrey 2:51 2 Love Story 2:49 3 Fat Man 2:58 4 Bourée 4:04 5 Stormy Monday Blues 4:07 6 A New Day Yesterday 4:19 7 Cold Wind To Valhalla 1:31 8 Minstrel In The Gallery 2:11 9 Velvet Green 5:54 10 Grace 0:42 11 Jack Frost And The Hooded Crow 3:21 12 I'm Your Gun 3:18 13 Down At The End Of Your Road 3:32 14 Coronach 3:51 15 Summerday Sands 3:44 16 Too Many Too 3:27 17 March The Mad Scientist 1:48 18 Pan Dance 3:26 19 Strip Cartoon 3:17 20 King Henry's Madrigal 3:00 21 A Stitch In Time 3:38 22 17 3:07 23 One For John Gee 2:05 24 Aeroplane 2:17 25 Sunshine Day 2:25 Disc 2: 1 Lick Your Fingers Clean 2:46 2 The Chateau D'Isaster Tapes 11:12 3 Beltane 5:20 4 Crossword 3:36 5 Saturation 4:20 6 Jack-A-Lynn 4:40 7 Motoreyes 3:38 8 Blues Instrumental (Untitled) 5:17 9 Rhythm In Gold 3:07 10 Part Of The Machine 6:55 11 Mayhem, Maybe 3:05 12 Overhang 4:27 13 Kelpie 3:31 14 Living In These Hard Times 3:10 15 Under Wraps #2 2:15 16 Only Solitaire 1:30 17 Salamander 2:51 18 Moths 3:26 19 Nursie 1:34 Disc 3: 1 Witch's Promise 3:49 2 Bungle In The Jungle 3:36 3 Farm On The Freeway (live) 6:48 4 Thick As A Brick (live) 6:39 5 Sweet Dream (live) 4:35 6 The Clasp (live) 3:31 7 Pibroch (Pee Break)/Black Satin Dancer (Instrumental) (live) 4:02 8 Fallen On Hard Times (live) 4:00 9 Cheap Day Return 1:22 10 Wond'ring Aloud (live) 1:54 11 Dun Ringill (live) 3:05 12 Life's A Long Song 3:18 13 One White Duck/0^10 = Nothing At All 4:36 14 Songs From The Wood (live) 4:30 15 Living In The Past (live) 4:07 16 Teacher 4:48 17 Aqualung (live) 7:44 18 Locomotive Breath (live) 6:00	Jethro Tull	27.06.1988	78[1]	97[15]	Chrysalis TBOX 1/Chrysalis V3K 41 653
Rock island 1 Kissing Willie 3:32 2 The Rattlesnake Trail 4:02 3 Ears Of Tin 4:55 4 Undressed To Kill 5:25 5 Rock Island 6:54 6 Heavy Water 4:12 7 Another Christmas Song 3:32 8 The Whaler's Dues 7:53 9 Big Riff and Mando 5:58 10 Strange Avenues 4:10	Jethro Tull	21.08.1989	18[6]	56[18]	Chrysalis CHR 1708/Chrysalis F2 218 08	[silver-UK][Production: Ian Anderson ]
Catfish rising 1 This Is Not Love 3:57 2 Occasional Demons 3:50 3 Roll Yer Own 4:26 4 Rocks On The Road 5:33 5 Sparrow On The Schoolyard Wall 5:23 6 Thinking Round Corners 3:32 7 Still Loving You Tonight 4:32 8 Doctor To My Disease 4:35 9 Like A Tall Thin Girl 3:38 10 White Innocence 7:54 11 Sleeping With The Dog 4:26 12 Gold-Tipped Boots, Black Jacket and Tie 3:42 13 When Jesus Came To Play 5:03	Jethro Tull	23.09.1991	27[3]	88[5]	Chrysalis CHR 1886/Chrysalis F2 218 63	[Production: Ian Anderson ]
A little light music 1 Someday The Sun Won't Shine For You 3:59 2 Living In The Past 5:08 3 Life Is A Long Song 3:37 4 Under Wraps 2:30 5 Rocks On The Road 7:05 6 Nursie 2:27 7 Too Old To Rock: Roll Too Young To Die 4:44 8 One White Duck 3:15 9 A New Day Yesterday 7:34 10 John Barleycorn 6:34 11 Look Into The Sun 3:46 12 A Christmas Song 3:46 13 From A Dead Beat To An Old Greaser 3:51 14 This Is Not Love 3:53 15 Bourée 6:06 16 Pussy Willow 3:32 17 Locomotive Breath 5:52	Jethro Tull	14.09.1992	34[2]	150[2]	Chrysalis CHR 1954/Chrysalis F2 219 54	[Production: Ian Anderson ]
Roots to branches 1 Roots To Branches 5:12 2 Rare And Precious Chain 3:35 3 Out Of The Noise 3:25 4 This Free Will 4:05 5 Valley 6:08 6 Dangerous Veils 5:35 7 Beside Myself 5:51 8 Wounded, Old And Treacherous 7:50 9 At Last, Forever 7:55 10 Stuck In The August Rain 4:06 11 Another Harry's Bar 6:22	Jethro Tull	4.09.1995	20[4]	114[1]	Chrysalis CHR 6109/Chrysalis F2 35 418	[Production: Ian Anderson ]
J-Tull Dot Com 1 Spiral 3:53 2 Dot Com 4:26 3 Awol 5:21 4 Nothing @ All 0:57 5 Wicked Windows 4:43 6 Hunt By Numbers 4:03 7 Hot Mango Flush 3:52 8 El Nino 4:43 9 Black Mamba 4:59 10 Mango Surprise 1:17 11 Bends Like A Willow 4:54 12 Far Alaska 4:08 13 The Dog-Ear Years 3:35 14 A Gift Of Roses silence bonus: The Secret Language Of Birds 3:54 0:59 4:37	Jethro Tull	23.08.1999	44[4]	161[1]	Papillon/Fuel 2000 FLD 1043	[Production: Ian Anderson ]
The Very Best Of 1 Living In The Past 3:39 2 Aqualung 6:35 3 Sweet Dream 4:02 4 The Whistler 3:28 5 Bungle In The Jungle 3:35 6 The Witch's Promise 3:49 7 Locomotive Breath 4:24 8 Steel Monkey 3:36 9 Thick As A Brick 3:00 10 Bourée 3:44 11 Too Old To Rock'N'Roll: Too Young To Die (Edited version) 3:54 12 Life Is A Long Song 3:16 13 Songs From The Wood 4:51 14 A New Day Yesterday 4:08 15 Heavy Horses (Edited version) 3:19 16 Broadsword 4:59 17 Roots To Branches 5:11 18 A Song For Jeffrey 3:17 19 Minstrel In The Gallery (Edited version) 3:49 20 Cheerio 1:10	Jethro Tull	14.05.2001	133[2]	-	Chrysalis:EMI/-	[gold-UK][Production: Ian Anderson ]
The Strings Quartets	Jethro Tull	04.2017	56[1]	-	BMG 538257472/-	-
50 for 50	Jethro Tull	06.2018	73[1]	-	Parlophone 0190295659295/-	-
The Zealot Gene	Jethro Tull	02.2022	9[1]	-	Century Media 19439927162/-	[Production: Ian Anderson ]
RökFlöte	Jethro Tull	05.2023	17[1]	-	Century Media 19658776882/-	[Production: Ian Anderson ]
The Jethro Tull Christmas Album	Jethro Tull	12.2024	73[1]	-	Century Media 19802818352/-	[Production: Ian Anderson ]

piątek, 8 listopada 2024

Julie Grant

Jedna z popularniejszych wokalistek brytyjskich początku lat 60-tych obok Patsy Ann Noble i Tanyi Day. Nagrała kilka udanych singli w wytwórni Pye Records. Jej charakterystyczną fryzurę i makijaż oczu można było często oglądać w brytyjskich programach telewizyjnych. Regularnie koncertowała w Wielkiej Brytanii, a jej menedżerem był Eric Easton, który przez krótki okres prowadził Rolling Stones. Z zespołem tym Grant wystąpiła podczas jego pierwszej dużej trasy koncertowej.

Jej wersja przeboju The Drifters „Up On The RooP z 1962 r. weszła na brytyjską listę bestsellerów, ale niemal jednocześnie utwór len nagrał także Kenny Lynch i w tym wykonaniu cieszył się większą popularnością. Kolejnym przebojem Grant była piosenka „Count On Me", która dotarła do 24. miejsca w zestawieniach będąc jej największym (i przedostatnim) sukcesem singlowym.

W 1964 r. nagrała ognistą balladę „Come To Me", która często gościła w programie BBC Light Programme i krążyła wokół 30. miejsca listy przebojów. Julie Grant nie powtórzyła już później poprzednich sukcesów i powoli została zapomniana.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Up On The Roof/When You Ask About Love	Julie Grant	01.1963	33[3]	-	Pye 7N 15483	[written by Gerry Goffin / Carole King]
Count On Me/Then, Only Then	Julie Grant	04.1963	24[9]	-	Pye 7N 15508	[written by Tony Hatch]
Come To Me/Can't Get You Out Of My Mind	Julie Grant	09.1964	31[5]	-	Pye 7N 15684	[written by John Beveridge / Charles Pryor]

czwartek, 11 kwietnia 2024

The Rockin' Vickers

The Rockin' Vickers to angielski zespół rock and rollowy z Blackpool, działający od 1963 do 1968r. Odbyli trasę koncertową po Wielkiej Brytanii i Europie kontynentalnej oraz wydali cztery single w trakcie swojego istnienia. Zespół jest jednak najlepiej pamiętany z powodu zapoczątkowania kariery Iana „Lemmy’ego” Kilmistera z Motörhead, znanego wówczas jako Ian Willis. Pierwotnie nazywali się Rev Black and the Rockin' Vicars, później skrócili ją do Rockin' Vicars, ale aby uzyskać więcej koncertów lub chociaż szansę na kontrakt płytowy, zmienili nazwę na „Rockin' Vickers”.

Ich ostatni singiel „Dandy”, będący coverem piosenki Kinks, został wyprodukowany przez Shel Talmy.

Założony w 1963 roku zespół zbudował swoją reputację, podobnie jak wiele innych grup beatowych tamtej epoki, wykonując standardy R&B i beat, ale wkrótce stał się znany dzięki niezwykle intensywnym występom na żywo i dziwacznym kostiumom scenicznym, przebieranym za pastorów. Chociaż Vicars byli popularni głównie jako lokalny zespół w okolicach Blackpool w Anglii, The Vicars koncertowali także w Europie kontynentalnej, będąc jednym z pierwszych brytyjskich zespołów rockowych, który wystąpił w państwie komunistycznym, kiedy grali w Jugosławii latem 1965 roku.

Byli szczególnie popularni w Finlandii, gdzie nagrali singiel, rockową wersję Zing! Went the Strings of My Heart. Wydali cztery single. Zespół rozpadł się w 1968 roku. Lemmy grał na gitarze w zespole (podobnie jak w kolejnej grupie, do której dołączył, Sam Gopal), a grę na gitarze basowej zaczął grać dopiero, gdy dołączył do Hawkwind w 1971 roku.

W 1967 roku muzyk z Blackpool na emigracji Dave Rossall (ex-Bruce & the Spiders), kontynuując tradycję angielskiego zespołu, założył własny australijski zespół Rev Black and the Rockin' Vicars (1967–1969). Australijski zespół wydał następnie cztery single, odbył intensywne trasy koncertowe po Australii i znalazł się na liście Top 40 w Brisbane.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I Go Ape / Someone Like You	Rockin' Vickers	10.1964	-	-	Decca F 11993	[written by Greenfield & Sedaka ][produced by Tony Hiller]
It's Alright / Stay By Me	Rockin' Vickers	03.1966	-	-	CBS 202 051	[written by Pete Townshend][produced by Glyn Johns]
Dandy/I Don't Need Your Kind	Rockin' Vickers	10.1966	-	-	CBS 202241	[written by Ray Davies][produced by Shel Talmy]

niedziela, 4 lutego 2024

Chumbawamba

Założona w Burnley w Anglii w 1982 roku anarchistyczna grupa popowa Chumbawamba odniosła bardzo nieprawdopodobny sukces w mainstreamie. Po ponad dekadzie we względnym zapomnieniu, spędzanej głównie na atakowaniu samego pojęcia sławy, zespół podpisał kontrakt z wytwórnią major w 1997 roku i szybko zdobył międzynarodowy hit dzięki hałaśliwemu singlowi „Tubthumping”. Singiel okazał się komercyjnym szczytem zespołu, mimo że Chumbawamba w pierwszej dekadzie XXI wieku nadal wydawał albumy o świadomości politycznej (wiele z nich kładło większy nacisk na muzykę ludową).

Chumbawamba składała się pierwotnie z byłego frontmana Men in a Suitcase Dunstana Bruce'a, dawnej perkusistki Ow My Hair's on Fire Alice Nutter i technika komputerowego Lou Wattsa. Po nagraniu piosenki na składankę trio połączyło siły z Harrym Hamerem i Mavis Dillon - członkami jednego z innych autorów LP, Passion Killers - i skład Chumbawamba był kompletny. Zespół szybko stał się cierniem w boku brytyjskich konserwatystów, organizując serię koncertów charytatywnych na rzecz różnych celów i kampanii przeciwko Thatcher; wkrótce stali się także przedmiotem częstych nalotów policji.

Wydany w szczytowym okresie dobrej woli ery Live Aid, debiutancki album Chumbawamby, Pictures of Starving Children Sell Records: Starvation, Charity and Rock…, ukazał się w 1986 roku, brutalnie atakując zasady bycia w centrum uwagi mediów i wspierania kariery, które postrzegali jako sedno imprezę charytatywną. (Temat powrócił w 1987 r., kiedy po sławnym coverze utworu „Let It Be” przygotowanego w celu zbiórki pieniędzy dla ofiar katastrofy promu pojawił się singiel Chumbawamby „Scab Aid” nagrany pod pseudonimem Scum.) Never Mind the Ballots… „Here's the Rebel Songs 1391-1914” zostało wydane w pośpiechu w 1987 r., aby zbiegło się z tegorocznymi wyborami powszechnymi, natomiast następna EPka z 1989 r., English Rebel Songs 1391-1914, zawierała głównie autentyczne XIV-wieczne pieśni protestacyjne przeciwko pogłównym. Wraz z wydaniem Slap! z lat 90-tych Chumbawamba zaczął eksperymentować z samplowaniem; następca, zatytułowany Jesus H. Christ , został zakazany w przeddzień premiery po tym, jak zespołowi nie udało się uzyskać prawa do coverów piosenek Kylie Minogue, Paula McCartneya i ABBA. (W związku z tym w 1992 r. „Shhh” skupiała się na cenzurze.).Z antyfaszyzmową tyradą „Enough Is Enough” z 1993 roku Chumbawamba stworzył swój największy jak dotąd niezależny hit, a wydany w 1994 roku album Anarchy również odniósł sukces.

Po wydanym na żywo albumie Showbusiness! z 1995 roku, grupa powróciła w następnym roku z albumem koncepcyjnym Swingin' with Raymond o mężczyźnie z wytatuowanym słowem „LOVE” na kostkach jednej ręki i „HATE” wytatuowanym na drugiej. Wszystko wydawało się przebiegać normalnie, dopóki nie ogłoszono, że Chumbawamba podpisał kontrakt z EMI, co rozgniewało i zdezorientowało wielu fanów, którzy podzielali antykorporacyjne ideały zespołu. Niemniej jednak ich debiut w wytwórni major w 1997 roku, Tubthumper, odniósł ogromny sukces dzięki zaraźliwemu „Tubthumping”, hitowi, który znalazł się w pierwszej dziesiątce w USA i całej Europie. Drugi singiel „Amnesia” również odniósł sukces.

Ich nowo odkryta popularność pozwoliła także grupie dotrzeć ze swoim anarchistycznym przesłaniem do nowej publiczności- Nutter znalazła się nawet w środku poważnego skandalu, kiedy pojawiła się w amerykańskim programie panelowym Politically Incorrect, w którym opowiadała się za kradzieżami w sklepach w głównych sieciach płytowych, co skłoniło niektórych sprzedawców detalicznych do wycofywania płyt Chumbawamby ze swoich półek.

The ABCs of Anarchy, wspólna EP-ka wydana wspólnie z Negativlandem, ukazała się w 1999 roku, a wiosną 2000 roku grupa powróciła na scenę wydając What You See Is What You Get. Obawiając się reakcji opinii publicznej na teksty, które były krytyczne wobec wielkiego biznesu i mediów, EMI zdecydowało się porzucić grupę.

Przez pewien czas w zespole było wyjątkowo cicho, ale reżyser Alex Cox wkrótce zwrócił się do nich z prośbą o muzykę do Revenger's Tragedy, a oni natychmiast skorzystali z okazji. Dokument o zespole Well Done, Now Sod Off! ukazał się w 2001 roku. W tym samym roku zespół zwrócił na siebie uwagę, udzielając licencji na utwory określonym firmom, które odpowiadają ich standardom politycznym.

Pojawili się ponownie w 2002 roku i tego lata wydali Readymades, po czym odbyło się drugie tłoczenie albumu (poszerzonego o dodatkową zawartość i przemianowanego na Readymades and then Some) w październiku 2003 roku nakładem Koch Records. Następny na liście wydawniczej był Shhhlap!, który stanowił kompilację wczesnych wydawnictw Chumby Shhh i Slap!, a w czerwcu 2004 roku ukazało się UN, które opierało się na folktronicznym brzmieniu Readymades i było ideologicznie zadziorne jak zawsze.

Jednak zmiany wisiały w powietrzu w Chumbawambie wkrótce po wydaniu UN, gdy grupa podpisała kontrakt z No Masters Cooperative i wydała okrojony akustyczny album zatytułowany Singsong and a Scrap. Wydany w 2006 roku album porzucił elektroniczne, klubowe brzmienie poprzedniej twórczości zespołu i zamiast tego skupił się na bujnych harmoniach wokalnych i tradycyjnych irlandzkich instrumentach ludowych.

Chumbawamba wydał swój drugi album we współpracy z No Masters Co-operative w 2007 roku,równie skromny album zatytułowany Get on with It: Live, który powrócił w 2008 roku z folkowym albumem studyjnym zatytułowanym The Boy Bands Have Won. Po ABCDEFG w 2010 roku Chumbawamba została rozwiązana w 2012 roku; ich ostatni koncert został wydany jako koncertowe DVD Going, Going.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Enough Is Enough	Chumbawamba and Credit to the Nation	09.1993	56[2]	-	One Little Indian 79TP7CD	[written by Chumbawamba, Matthew David Hanson][produced by Chumbawamba, Credit To The Nation]
Timebomb	Chumbawamba	12.1993	59[1]	-	One Little Indian 89TP7CD	[written by Chumbawamba, Neil Ferguson][produced by Chumbawamba, Neil Ferguson]
Homophobia	Chumbawamba	06.1994	79[2]	-	One Little Indian 119TP7CDL	[written by Chumbawamba][produced by Boff Whalley, Harry Hamer, Neil Ferguson]
Ugh! Your Ugly Houses!	Chumbawamba	10.1995	84[1]	-	One Little Indian 139TP7CD	[written by Chumbawamba][produced by Chumbawamba]
Tubthumping	Chumbawamba	08.1997	2[22]	6[31]	EMI CDEM 486	[platinum-UK][written by Chumbawamba][produced by Chumbawamba]
Amnesia	Chumbawamba	01.1998	10[5]	60[5]	EMI CDEMS 498	[written by Chumbawamba, Matthew David Hanson][produced by Chumbawamba, Neil Ferguson]
Top of the World (Olé, Olé, Olé)	Chumbawamba	06.1998	21[4]	-	EMI CDEM 511	[written by Chumbawamba][produced by Chumbawamba, Neil Ferguson]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Anarchy	Chumbawamba	05.1994	29[3]	144[5]	One Little Indian TPLP 46CD	[produced by Chumbawamba, Neil Ferguson]
Swingin' with Raymond	Chumbawamba	11.1995	70[1]	-	One Little Indian TPLP 66CDS	[produced by Chumbawamba]
Tubthumper	Chumbawamba	09.1997	19[8]	3[43]	EMI CDEMC 3773	[3x-platinum-US][produced by Chumbawamba, Neil Ferguson]

czwartek, 21 grudnia 2023

Natalie Casey

Natalie Casey (ur. 15 kwietnia 1980r) to angielska aktorka, prezenterka, narratorka i piosenkarka. Zagrała Carol Groves w programie telewizyjnym Hollyoaks (1996–2000) i Donnę Henshaw w Two Pints of Lager and a Packet of Crisps (2001–2011).

Casey urodziła się 15 kwietnia 1980 r. w Rawtenstall w Lancashire. Jej starszą siostrą jest aktorka Anna-Jane Casey. Uczęszczała do Oldham Theatre Workshop ze swoim wieloletnim przyjacielem Antonym Cottonem.

W styczniu 1984 r.,kiedy Casey miała trzy lata, jej wykonanie rymowanki „Chick Chick Chicken” osiągnęło 72. miejsce na brytyjskiej liście przebojów singli. To uczyniło ją najmłodszą artystką, której solowy hit znalazł się na brytyjskiej liście Top 75 (7-miesięczna Jessica Smith pojawiła się w przeboju numer jeden Teletubbies w 1997 r., a Ian Doody znalazł się w pierwszej czterdziestce w roli Microbe w wieku 3 lat w 1969 r.) ).W tym samym roku Casey pojawiła się w programie BBC Saturday Superstore. Podczas występu musiała iść do toalety i poprosiła Boy George'a, aby ją zabrał. W 2008 roku w specjalnym wydaniu na żywo Two Pints of Lager and a Packet of Crisps wykonała ten singiel po raz pierwszy od ponad 20 lat.

W styczniu 1996 roku Casey zaczęła grać Carol Groves w telenoweli Hollyoaks na kanale 4, w której występowała przez ponad pięć lat. W 2001 roku dołączyła do obsady Two Pints of Lager and a Packet of Crisps, grając Donnę Henshaw u boku swojego partnera z Hollyoaks, Willa Mellora. Casey i Mellor byli jedynymi oryginalnymi głównymi bohaterami, którzy pojawili się we wszystkich dziewięciu seriach. Ostatni odcinek został wyemitowany w dniu 24 maja 2011 r. Casey prezentowała także liczne programy, takie jak Dinner Date z 2014 r., i udzielała narracji. W 2001 r. współtworzyła Big Brother's Little Brother wraz z Dermotem O'Learym.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Chick Chick Chicken/Natalie's Disco Nursery	Natalie Casey	12.1983	72[3]	-	Polydor CHICK 1	[written by Fred Holt, Thomas McGhee, Irving King ][produced by P. Gosling]

sobota, 14 października 2023

Edwin Astley

Edwin Thomas „Ted” Astley (ur. 12 kwietnia 1922r-zm. 19 maja 1998r) był brytyjskim kompozytorem. Jego najbardziej znanymi dziełami są motywy i partytury brytyjskiej telewizji, w szczególności główne motywy do filmów The Saint, Danger Man i The Baron. Z sukcesem zdywersyfikował także muzykę w kierunku symfonicznego popu, a aranżacja motywu przewodniego do utworu The Saint, ponownie nagranego przez Orbital, osiągnęła trzecie miejsce na brytyjskiej liście przebojów singli.

Astley urodził się w Warrington w Lancashire jako syn Lawrence'a Astleya i Mary Alice Pester. Służył podczas II wojny światowej jako muzyk w zespole Royal Army Service Corps, grając dla żołnierzy na saksofonie i klarnecie.

Na początku lat pięćdziesiątych Astley aranżował dla Geraldo. Jego piosenka „I Could Never Tell” została napisana przez Edwina i Billy'ego Bowena jako zgłoszenie do konkursu pisania piosenek, gdy obaj służyli w wojsku. Edwin zdobył nagrodę w wysokości 250 funtów, a później wykorzystał te pieniądze na opłacenie ślubu z Hazel Balbirnie. „I Could Never Tell” został później nagrany przez Verę Lynn i Richarda Taubera. Jego własny zespół, Ted Astley Orchestra, stał się dobrze znany w północnej Anglii i pisał piosenki dla takich wykonawców jak Anne Shelton. Napisał muzykę do wielu brytyjskich seriali telewizyjnych z lat 50. i 60-tych XX wieku, w tym muzykę okazjonalną do The Champions i tytułów otwierających Przygody Robin Hooda (z wyjątkiem tytułów końcowych), Danger Man (znany jako Secret Agent w Ameryce Północnej, gdzie dodano nową graficzną sekwencję napisów początkowych, zawierającą piosenkę Secret Agent Man autorstwa P.F. Sloana i Steve'a Barriego, po której pojawiły się oryginalne angielskie napisy końcowe z motywem przewodnim Astley's High Wire), Department S, Randall i Hopkirk , Święty, Droga Gideona i Baron.

Wszystkie te programy były produkcjami ITC Entertainment. Astley napisał także muzykę na orkiestrę i „operę” do wersji Upiora w operze (1962) dla Hammer Films. Astley napisał dwie aranżacje własnego tematu dla The Saint, powolną wersję używaną w czarno-białych odcinkach oraz bardziej dynamiczną aranżację tego samego tematu w odcinkach kolorowych. Następnie napisał drugi motyw, wykorzystany w drugim sezonie kolorowych odcinków, oparty na własnej muzyce Leslie Charterisa, która była wcześniej wykorzystywana w filmach i radiu. Temat Charterisa otworzyłby także główny temat na Return of the Saint i zamknął temat dla jego filmów telewizyjnych The Saint z Simonem Duttonem w roli głównej (żaden z nich nie został skomponowany przez Astleya); jednakże oryginalny motyw Świętego Astleya został wybrany do filmu o tym samym tytule.

Astley napisał także dwa motywy dla Danger Man - jeden dla 30-minutowego serialu nadawanego w latach 1960–1962 zatytułowanego „The Danger Man Theme” oraz nowy temat dla 60-minutowego serialu (1964–68) zatytułowany „High Wire”. Astley został poproszony o napisanie muzyki do The Prisoner, ale musiał się wycofać, ponieważ czuł, że nie będzie w stanie stworzyć wizji Patricka McGoohana dotyczącej ścieżki dźwiękowej - ponieważ McGoohan był zbyt zajęty, aby odbywać z nim spotkania. Jednak Astley pokazał swoją różnorodność, pisząc muzykę do serialu dokumentalnego BBC Sir Kennetha Clarka „Civilization” (1969) i pisząc muzykę do kilku brytyjskich filmów o transporcie, w tym Diesel Train Ride (1959), Broad Waterways (1959/60) i The Signal Engineers (1962).

W 1997 roku Astley znalazł się na trzecim miejscu brytyjskiej listy przebojów singli jako kompozytor utworu „The Saint”, 33 lata po jego napisaniu, który został wznowiony przez Orbital na potrzeby nowego filmu o Saint.Jego ostatnim dziełem była symfoniczna interpretacja muzyki Who z 1998 roku zatytułowana Who's Serious: The Symphonic Music of the Who, będąca następcą Symphonic Music of the Rolling Stones z 1995 roku.

Rzeczywisty dorobek Astleya jest dość skąpy i obejmuje kilka singli i albumów z muzyką z The Saint i Danger Man. Były one dostępne tylko w Stanach Zjednoczonych do 1997 r., kiedy to zorganizował wydawanie płyt CD w Wielkiej Brytanii, gdzie albumy były drogimi przedmiotami kolekcjonerskimi. Inne nagrania obejmowały ścieżkę dźwiękową do „International Detective”, kilka płyt bibliotecznych, które były jedynie półoficjalne, oraz serię albumów wydanych przez London Symphony Orchestra, na których znalazły się jego utwory. Niedawno kompletne nagrania partytury do Randalla i Hopkirka (Deceased) zostały wydane przez Network DVD w Wielkiej Brytanii. Zestaw składający się z trzech płyt zawierał ponad dwieście nagranych fragmentów muzycznych z serialu oraz książkę zawierającą szczegółowe informacje na temat produkcji muzycznej. W 1977 roku Astley napisał muzykę orkiestrową do utworu Street in the City, który znalazł się na albumie Rough Mix Pete’a Townshenda i Ronniego Lane’a.

Astley poślubił Hazel Balbirnie w 1945 roku i miał pięcioro dzieci. Ich najstarsza córka, Karen, poślubiła Pete'a Townshenda. Ich syn, Jon Astley, wyprodukował i zremasterował reedycje The Who. Córka Virginia Astley jest piosenkarką i autorką tekstów. Jego pozostałe dzieci to bliźniaczka Wirginii Alison i syn Gareth. Astley przeszedł na emeryturę pod koniec lat 70-tych i zmarł w 1998 r.

Filmografia

Devil Girl from Mars (1954)/ The Gay Dog (1954)/ The Happiness of Three Women (1954)/ The Crowded Day (1954)/ The Hornet's Nest (1955)/ You Lucky People (1955)/ Fun at St. Fanny's (1955)/ The Case of the Mukkinese Battle-Horn (1956)/ Kill Her Gently (1957)/ At the Stroke of Nine (1957)/ The Woman Eater (1958)/ Dublin Nightmare (1958)/ Naked Fury (1959)/ The Man Who Liked Funerals (1959)/ The Giant Behemoth (1959)/ The Mouse That Roared (1959)/ The Day They Robbed the Bank of England (1960)/ Passport to China (1961)/ Follow That Man (1961)/ A Matter of WHO (1961)/ The Phantom of the Opera (1962)/ The World Ten Times Over (1963)/ The Syndicate (1968)/ Digby, the Biggest Dog in the World (1973)