Back to the Planet

Back to the Planet to zespół anarcho-punkowy z Londynu w Anglii.Ich muzyka łączy elementy ska, dubu, punku i elektronicznej muzyki tanecznej. Zespół powstał w 1989 roku, a rozpadł się w 1995 roku, aby realizować własne projekty muzyczne. W 2006 roku zagrali reaktywację i od tamtej pory grali nieregularnie. 

 

 Back to the Planet (BTTP) powstał podczas wspólnego zamieszkania w Peckham w Londynie w 1989 roku i zyskał zwolenników na początku lat 90-tych. Zagrali na czterech kolejnych festiwalach Glastonbury i na wielu darmowych festiwalach, w tym na Deptford Urban Festival i Castlemorton Common Festival w 1992 roku. W tym czasie BTTP głośno sprzeciwiali się ustawie o wymiarze sprawiedliwości karnej i porządku publicznym z 1994 roku i organizowali wydarzenia, aby zaprotestować przeciwko zbliżającemu się ustawodawstwu. 

 

 Ich pierwszy (tylko kasetowy) album, Warning the Public, został wydany przez ich własną wytwórnię, Arthur Mix Records, z siedzibą w Hither Green. W 1993 roku zespół podpisał kontrakt z Parallel Records, i wydał serię singli, mając mniejsze przeboje, takie jak „Teenage Turtles” i „Daydream”, a także towarzyszący album Mind and Soul Collaborators. Porzuceni przez wytwórnię, BTTP rozstali się wkrótce po wydaniu kolejnego albumu, Messages After The Bleep w 1995 roku, aby zająć się osobistymi projektami muzycznymi. 

 

BTTP zagrali koncert reunion w Red Star Bar w Camberwell 10 grudnia 2006 roku. Zagrali również na Endorse It in Dorset Festival w sierpniu 2007 roku i na głównej scenie festiwalu Beautiful Days w tym samym roku. Następnie BTTP zagrał na festiwalu Paradise Gardens w Londynie oraz na festiwalach Endorse It w Dorset, Solfest i Shambhala latem 2008 roku. Zespół wystąpił na festiwalach Glastonbury i EnDorset w Dorset latem 2009 roku, a w 2010 roku zagrał na festiwalu Wickerman. W grudniu 2011 roku dołączyli do trasy Levelling the Land Part II, wraz z The Levellers i Dreadzone, w maju 2012 roku byli gwiazdą Rogues Picnic i zagrali na festiwalu Bearded Theory w tym samym miesiącu. Back to the Planet wystąpili późnym wieczorem w The Bimble Inn na Beautiful Days Festival w piątek 17 sierpnia 2012 r. i potwierdzono, że zagrają na Alchemy Festival we wrześniu 2013 r. W czerwcu 2024 r. zespół ogłosił, że ponownie się rozpadł, mówiąc: „Wszyscy czuliśmy, że nadszedł czas, mieliśmy dobrą passę, cieszyliśmy się, że mogliśmy się spotkać i stworzyć nową muzykę, ale nadszedł czas, abyśmy wszyscy ruszyli dalej”.

 

Poza BTTP, Fil Planet napisał i nagrał solowy album, a teraz jest głównym wokalistą południowo-wschodniego londyńskiego zespołu Monkeyrush. Guy McAffer, znany również jako The Geezer, jest również producentem muzycznym na londyńskiej scenie acid techno i napisał album Ave Some of That You Wankers. On i Carl Hendrickse współpracowali przy produkcji acid techno pod nazwą Audio Pancake. Jest również właścicielem wytwórni płytowej RAW, gra na organach w The Birds of Prey i na gitarze w punkowym zespole Dog Shite. Ponadto Fraggle jest głównym gitarzystą punkowego zespołu The Skraelings. Henry Cullen został D.A.V.E the Drummer, producentem techno i DJ-em oraz właścicielem wytwórni Hydraulix. Carl również produkuje i gra na drum&basie pod nazwą DJTrashman.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Teenage Turtles	Back to the Planet	04.1993	52[1]	-	Parallel LLLCD 3	[written by Back To The Planet]
Daydream	Back to the Planet	09.1993	52[1]	-	Parallel LLLCD 8	[written by Back To The Planet][produced by Ralph Jezzard]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Mind and Soul Collaborators	Back to the Planet	09.1993	32[2]	-	Parallel ALLCD 2	[produced by Chris Potter, Ralph Jezzard]

Chumbawamba

 Założona w Burnley w Anglii w 1982 roku anarchistyczna grupa popowa Chumbawamba odniosła bardzo nieprawdopodobny sukces w mainstreamie. Po ponad dekadzie we względnym zapomnieniu, spędzanej głównie na atakowaniu samego pojęcia sławy, zespół podpisał kontrakt z wytwórnią major w 1997 roku i szybko zdobył międzynarodowy hit dzięki hałaśliwemu singlowi „Tubthumping”. Singiel okazał się komercyjnym szczytem zespołu, mimo że Chumbawamba w pierwszej dekadzie XXI wieku nadal wydawał albumy o świadomości politycznej (wiele z nich kładło większy nacisk na muzykę ludową).
 

Chumbawamba składała się pierwotnie z byłego frontmana Men in a Suitcase Dunstana Bruce'a, dawnej perkusistki Ow My Hair's on Fire Alice Nutter i technika komputerowego Lou Wattsa. Po nagraniu piosenki na składankę trio połączyło siły z Harrym Hamerem i Mavis Dillon - członkami jednego z innych autorów LP, Passion Killers - i skład Chumbawamba był kompletny. Zespół szybko stał się cierniem w boku brytyjskich konserwatystów, organizując serię koncertów charytatywnych na rzecz różnych celów i kampanii przeciwko Thatcher; wkrótce stali się także przedmiotem częstych nalotów policji. 

  Wydany w szczytowym okresie dobrej woli ery Live Aid, debiutancki album Chumbawamby, Pictures of Starving Children Sell Records: Starvation, Charity and Rock…, ukazał się w 1986 roku, brutalnie atakując zasady bycia w centrum uwagi mediów i wspierania kariery, które postrzegali jako sedno imprezę charytatywną. (Temat powrócił w 1987 r., kiedy po sławnym coverze utworu „Let It Be” przygotowanego w celu zbiórki pieniędzy dla ofiar katastrofy promu pojawił się singiel Chumbawamby „Scab Aid” nagrany pod pseudonimem Scum.) Never Mind the Ballots… „Here's the Rebel Songs 1391-1914” zostało wydane w pośpiechu w 1987 r., aby zbiegło się z tegorocznymi wyborami powszechnymi, natomiast następna EPka z 1989 r., English Rebel Songs 1391-1914, zawierała głównie autentyczne XIV-wieczne pieśni protestacyjne przeciwko pogłównym. Wraz z wydaniem Slap! z lat 90-tych Chumbawamba zaczął eksperymentować z samplowaniem; następca, zatytułowany Jesus H. Christ , został zakazany w przeddzień premiery po tym, jak zespołowi nie udało się uzyskać prawa do coverów piosenek Kylie Minogue, Paula McCartneya i ABBA. (W związku z tym w 1992 r. „Shhh” skupiała się na cenzurze.).Z antyfaszyzmową tyradą „Enough Is Enough” z 1993 roku Chumbawamba stworzył swój największy jak dotąd niezależny hit, a wydany w 1994 roku album Anarchy również odniósł sukces. 

Po wydanym na żywo albumie Showbusiness! z 1995 roku, grupa powróciła w następnym roku z albumem koncepcyjnym Swingin' with Raymond o mężczyźnie z wytatuowanym słowem „LOVE” na kostkach jednej ręki i „HATE” wytatuowanym na drugiej. Wszystko wydawało się przebiegać normalnie, dopóki nie ogłoszono, że Chumbawamba podpisał kontrakt z EMI, co rozgniewało i zdezorientowało wielu fanów, którzy podzielali antykorporacyjne ideały zespołu. Niemniej jednak ich debiut w wytwórni major w 1997 roku, Tubthumper, odniósł ogromny sukces dzięki zaraźliwemu „Tubthumping”, hitowi, który znalazł się w pierwszej dziesiątce w USA i całej Europie. Drugi singiel „Amnesia” również odniósł sukces.  

Ich nowo odkryta popularność pozwoliła także grupie dotrzeć ze swoim anarchistycznym przesłaniem do nowej publiczności- Nutter znalazła się nawet w środku poważnego skandalu, kiedy pojawiła się w amerykańskim programie panelowym Politically Incorrect, w którym opowiadała się za kradzieżami w sklepach w głównych sieciach płytowych, co skłoniło niektórych sprzedawców detalicznych do wycofywania płyt Chumbawamby ze swoich półek.  

The ABCs of Anarchy, wspólna EP-ka wydana wspólnie z Negativlandem, ukazała się w 1999 roku, a wiosną 2000 roku grupa powróciła na scenę wydając What You See Is What You Get.  Obawiając się reakcji opinii publicznej na teksty, które były krytyczne wobec wielkiego biznesu i mediów, EMI zdecydowało się porzucić grupę.  

Przez pewien czas w zespole było wyjątkowo cicho, ale reżyser Alex Cox wkrótce zwrócił się do nich z prośbą o muzykę do Revenger's Tragedy, a oni natychmiast skorzystali z okazji. Dokument o zespole Well Done, Now Sod Off! ukazał się w 2001 roku. W tym samym roku zespół zwrócił na siebie uwagę, udzielając licencji na utwory określonym firmom, które odpowiadają ich standardom politycznym.  

Pojawili się ponownie w 2002 roku  i tego lata wydali Readymades, po czym odbyło się drugie tłoczenie albumu (poszerzonego o dodatkową zawartość i przemianowanego na Readymades and then Some) w październiku 2003 roku nakładem Koch Records. Następny na liście wydawniczej był Shhhlap!, który stanowił kompilację wczesnych wydawnictw Chumby Shhh i Slap!, a w czerwcu 2004 roku ukazało się UN, które opierało się na folktronicznym brzmieniu Readymades i było ideologicznie zadziorne jak zawsze. 

  Jednak zmiany wisiały w powietrzu w Chumbawambie wkrótce po wydaniu UN, gdy grupa podpisała kontrakt z No Masters Cooperative i wydała okrojony akustyczny album zatytułowany Singsong and a Scrap. Wydany w 2006 roku album porzucił elektroniczne, klubowe brzmienie poprzedniej twórczości zespołu i zamiast tego skupił się na bujnych harmoniach wokalnych i tradycyjnych irlandzkich instrumentach ludowych. 

Chumbawamba wydał swój drugi album we współpracy z No Masters Co-operative w 2007 roku,równie skromny album zatytułowany Get on with It: Live, który powrócił w 2008 roku z folkowym albumem studyjnym zatytułowanym The Boy Bands Have Won. Po ABCDEFG w 2010 roku Chumbawamba została rozwiązana w 2012 roku; ich ostatni koncert został wydany jako koncertowe DVD Going, Going.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Enough Is Enough	Chumbawamba and Credit to the Nation	09.1993	56[2]	-	One Little Indian 79TP7CD	[written by Chumbawamba, Matthew David Hanson][produced by Chumbawamba, Credit To The Nation]
Timebomb	Chumbawamba	12.1993	59[1]	-	One Little Indian 89TP7CD	[written by Chumbawamba, Neil Ferguson][produced by Chumbawamba, Neil Ferguson]
Homophobia	Chumbawamba	06.1994	79[2]	-	One Little Indian 119TP7CDL	[written by Chumbawamba][produced by Boff Whalley, Harry Hamer, Neil Ferguson]
Ugh! Your Ugly Houses!	Chumbawamba	10.1995	84[1]	-	One Little Indian 139TP7CD	[written by Chumbawamba][produced by Chumbawamba]
Tubthumping	Chumbawamba	08.1997	2[22]	6[31]	EMI CDEM 486	[platinum-UK][written by Chumbawamba][produced by Chumbawamba]
Amnesia	Chumbawamba	01.1998	10[5]	60[5]	EMI CDEMS 498	[written by Chumbawamba, Matthew David Hanson][produced by Chumbawamba, Neil Ferguson]
Top of the World (Olé, Olé, Olé)	Chumbawamba	06.1998	21[4]	-	EMI CDEM 511	[written by Chumbawamba][produced by Chumbawamba, Neil Ferguson]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Anarchy	Chumbawamba	05.1994	29[3]	144[5]	One Little Indian TPLP 46CD	[produced by Chumbawamba, Neil Ferguson]
Swingin' with Raymond	Chumbawamba	11.1995	70[1]	-	One Little Indian TPLP 66CDS	[produced by Chumbawamba]
Tubthumper	Chumbawamba	09.1997	19[8]	3[43]	EMI CDEMC 3773	[3x-platinum-US][produced by Chumbawamba, Neil Ferguson]

Crass

Grupa brytyjska. Powstała w 1978, utworzona przez członków komuny anarchistycznej zajmującej farmę w North Weald w hrabstwie Essex. Byli to: Steve Ignorant -voc i Penny Rimbaud - dr, pomysłodawcy całego przedsięwzięcia, a także Eve Libertine - voc, Joy De Vivre - voc, Phil Free - g, Andy N.A. Palmer - g, voc, Pete Wright - b, voc oraz m.in. G. Sus, projektant okładek grupy, niekiedy współpracujący z nią również jako muzyk (p, fl, voc). Od początku zapowiadała, że rozwiąże się w orwellowskim roku 1984, i słowa dotrzymała.

 

Już w 1978 podpisała kontrakt z firmą Small Wonder i w styczniu następnego roku zadebiutowała minialbumem "The Feeding Of The Five Thousand". Musiała z niego usunąć jedno z nagrań - recytowany przez Eve Libertine poemat Asylum, będący bluźnierczym atakiem na religię, a w szczególności na Chrystusa - tłocznie odmówiły bowiem wyprodukowania płyty. Ostatecznie zamiast kontrowersyjnego fragmentu pojawiły się dwie minuty ciszy, opatrzone tytułem Free Speech. Dla grupy było to doświadczenie bolesne i oburzające. Aby uniknąć podobnych kompromisów w przyszłości, założyła własną firmę fonograficzną Crass. I dla niej nagrała wszystkie następne płyty. Chociaż przedstawiła muzyKę nhałaśliwą, świadomie brzydką, trudną w odbiorze, z tekstami o anarchistycznych treściach, odniosła spory sukces na listach przebojów firm niezależnych. Umieściła na nich m,in. single Reality Asylum/Shaved Woman z maja 1979, Bloody Revolutions (na stronie B nagranie zespołu The Poison Girls) z marca 1980, Nagasaki Nightmare/Big A Little A z lutego 1981, Merry Crassmas/ Merry Crassmas - Have Fun z grudnia tego roku, How Does It Feel To Be The Mother Of A Thousand Dead? (komentarz do wojny falklandzkiej, dedykowany Margaret Thatcher/The Immortal Death z października 1982 i 5heep Farming In The Falklands/Gotcha! (wersja koncertowa) z czerwca 1983, a także albumy "Stations Of The Crass" z września 1979, "Penis Envy" z lipca 1981, "Christ-The Album" z sierpnia 1982 i "Yes Sir, I Will" z maja 1983.
 

Zasłużyła na opinię najbardziej radykalnej w poglądach i działaniach spośród wszystkich brytyjskich grup punk-rockowego nurtu drugiej połowy lat siedemdziesiątych. W swoich utworach zaatakowała z pasją nie tylko obłudną religię, rabunkową gospodarkę i zakłamaną politykę, ale nawet pozerski jej zdaniem punk (np. Punk Is Dead, White Punks On Hope).
 

Penny Rimbaud i Eve Libertine w duecie nagrali płytę "Act Of Love" (Crass, 1985), sam Rimbaud - "Christ's Reality Asylum" (Crass, 1992), a sama Libertine - "Skating" (Red Herring, 1992). Rimbaud opublikował m.in. torn prozy autobiograficznej Shibboleth - My Revolting Life (2000). Wright utworzył z Martinem Wilsonem z Flux Of Pink Indians duet Judas II. Steve Ignorant trafił najpierw do Conflict, a później stanął na czele Stratford Mercenaries. 

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Reality asylum//Shaved women	Crass	05.1979	-	-	Crass Records CRASS 1	[written by Libertine, Stone, Palmer, Wright, Rimbaud, Free][produced by Libertine, Stone, Palmer, Wright, Rimbaud, Free]
Bloody revolutions/Persons Unknown [side B:Poison Girls]	Crass	05.1980	-	-	Crass Records 421984/1	[written by Crass][produced by Crass]
Nagasaki nightmare/Big a little A	Crass	02.1981	-	-	Crass Records 421984/5	[written by Crass]
How does it feel?/The immorthal death/Don' t tell me you care	Crass	11.1983	-	-	Crass Records 221984/6	[written by Crass]
Sheep farming in The Falklands/Gotcha	Crass	06.1983	-	-	Crass Records 121984/3
Whodunnit?	Crass	07.1983	-	-	Crass Records 121984/4	[produced by Tim Eggar]
You' re already dead	Crass	02.1984	-	-	Crass Records 1984	[written by Crass][produced by Crass]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Stations of The Crass	Crass	08.1979	-	-	Crass Records 521984	[produced by Crass]
Penis envy	Crass	12.1980	-	-	Crass Records 321984	[produced by Crass]
Christ -The Album	Crass	08.1982	26[2]	-	Crass Records Bollox2u2	[produced by Crass]
Yes sir,i will EP.	Crass	.1983	-	-	Crass Records 121984/2	[produced by Crass]
Best before	Crass	.1986	-	-	Crass Records CATNO 5	[produced by Crass]
Ten Notes on a Summer's Day	Crass	.1986	-	-	Crass Records	[produced by Penny Rimbaud]