Tionne Watkins

Tionne Tenese "T-Boz" Watkins (ur. 26 kwietnia 1970 roku w Des Moines, w stanie Iowa -
amerykańska wokalistka, była członkinią grypy muzycznej TLC, która została rozwiązana w 2005 roku. Watkins sporadycznie występuje również w filmach.
 

Oprócz swojej pracy z TLC wydała dwa single solowe: w 1996 roku Touch Myself ze ścieżki dźwiękowej do filmu Fled oraz cztery lata później My Getaway, który znalazł się w filmie Rugrats in Paris. Poza tym, że była wokalistką w takich utworach jak: "Ghetto Love" z Da Brat, "Changes" z Society of Soul, "He Say She Say" z Keith Sweat, "Different Times" z Raphael Saadiq i "Be Somebody" z Paula Cole. Watkins pojawiła się w piosence koleżanki z TLC Rozondy Thomas, zatytułowanej "Gameproof".
 

Watkins pracowała też jako aktorka, występując w 1998 roku w filmie Hype Williamsa "Belly". Wraz z koleżankami z zespołu TLC, zagrała także w serialu Living Single. Niedawno Watkins była jednym z producentów wykonawczych w 2006 w filmie ATL z udziałem rapera TI . Brała udział w teledysku do "It's Good" z YoungBloodZ, i pojawiła się na Real Housewives Atlanta jako przyjaciółka Kandi Burruss.
 

W grudniu 2007 roku Watkins podpisała umowę ze spółką zależną Universal Motown , SRC ,i Cash Money Records w 2011 roku. Jest chora na chorobę o nazwie anemia sierpowata, którą ukrywała do 1996 roku przed managementem i swoimi koleżankami z grupy. Była żoną rapera Mack 10, z którym ma córkę Chase Rolinson. Para rozwiodła się w 2004 roku.  

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Word to the Badd!!	Jermaine Jackson featuring T-Boz	11.1991	-	78[2]	LaFace 24 011	[88.R&B; Chart]
Touch Myself	T-Boz	08.1996	48[4]	40[20]	Rowdy 35 080	[written by Dallas Austin][produced by Dallas Austin][23[20].R&B; Chart][sample z "My Mike Sounds Nice"-Salt-N-Pepa][piosenka z filmu "Fled"]
Ghetto Love	Da Brat featuring T-Boz	03.1997	-	16[15]	So So Def 78 527	[gold-US][written by Jermaine Dupri, Da Brat, El DeBarge][produced by Jermaine Dupri][11[19].R&B; Chart][sample z "All this love"-De Barge;"Public Enemy 31"-Public Enemy]
Tight to Def	Mack 10 featuring T-Boz	10.2000	-	-	Hoo-Bangin'	[65[10].R&B; Chart]
My Getaway	T-Boz	04.2001	44[3]	-	Maverick	[written by Bryan Evans/ Tionne Watkins][produced by Soulshock & Karlin][79[7].R&B; Chart][piosenka z filmu "Rugrats in Paris"]

Wall of Voodoo

Wall of Voodoo - nieistniejący już amerykański zespół pochodzący z Los Angeles, założony w 1977 roku

przez Marca Morelanda i Stana Ridgwaya. Zespół najbardziej znany jest z piosenki Mexican Radio, która pochodziła z albumu Call of the West z 1983 roku. Utwór ten był ich jedynym przebojem w amerykańskim Top 100. Grupa miała wyjątkowo charakterystyczne brzmienie wynikające ze zręcznego wymieszania skocznej muzyki pop z eksperymentalną nową falą i wzorowanym na Ennio Morricone stylu muzyki soundtrack.

Podstawą dla zespołu była założona przez Stana Ridgwaya w 1976 roku Acme Soundtracks, wytwórnia tworząca muzykę dla niskobudżetowych filmów. Przedsięwzięcie okazało się totalną klapą i już po 6 miesiącach funkcjonowania i nagraniu 2 soundtracków przestała ona istnieć. Ridgway już podczas pracy w jej ramach mało się nią interesował - obiektem jego uwagi był klub punkowy The Masque, który mieścił się po przeciwnej stronie ulicy do budynku wytwórni. Rdigway spędzał tam każdą wolną chwilę, początkowo jako widz, później zaś zaangażował się w techniczną stronę występów. Tam też poznał Marca Morelanda, poprzednio gitarzystę punkowej grupy The Skulls. Zaprosił go do udziału w projektach Acme Soundtracks. Moreland, którego ciekawiły kompozycje Ridgwaya zaproponował mu transformację wytwórni w zespół. Do grupy przystąpił wkrótce Bruce Moreland, brat Marca, który grał na basie. Wkrótce w zespole pojawili się także Chas Gray, klawiszowiec techniczny klubu The Masque, oraz jego znajomy perkusista Joe Nanini. W ten sposób uformował się pierwszy skład zespołu. Grupa otrzymała nazwę Acme Soundtracks.

Właściwa nazwa zespołu powstała w interesujący sposób. Odnosi się ona do komentarza, jaki na temat twórczości studyjnej Morelanda i Ridgwaya dał kolega ostatniego, Joe Berardi. Gdy wszyscy trzej siedzieli w studiu wytwórni przesłuchując ów materiał, Ridgway dla żartu rzucił, iż połączenie brzmienia wielokrotnie zaprogramowanego automatu perkusyjnego z natarczywym dźwiękiem organ elektronicznych Farfisa brzmi prawie jak efekt „ściany dźwiękowej” (Wall of Sound), stworzony przez Phila Spectora. Berardi ironicznie stwierdził, iż brzmi to bardziej jak „ściana wudu” (Wall of Voodoo), i to określenie przylgnęło do zespołu.

W latach 1977–1980 dawał koncerty w całej Kalifornii, których podstawą były utwory napisane przez Ridgwaya jeszcze z czasów Acme Soundtracks. Dopiero w 1979, po podpisaniu kontraktu z wytwórnią IRS. Records, zespół wszedł do studia celem nagrania materiału gotowego do wypuszczenia na rynek muzyczny. W 1980 ukazało się pierwsze oficjalne wydawnictwo zespołu -Wall of Voodoo. Płyta zawierała 5 utworów, z czego jeden stał się pierwszym hitem grupy, jednak zbyt „słabym”, by wejść na listy Top 100 czy California Top 50. Był nim cover piosenki Johnny’ego Casha z 1968 roku pt. „Ring of Fire”. Interpretacja utworu była wyjątkowo ciekawa, bowiem wszystko zagrano w oparciu o jedną gitarę i syntezatory. W 1981 roku ukazał się pierwszy studyjny album grupy, Dark Continent. Zawierał on 11 utworów do których nagrania posłużył ten sam automat perkusyjny i dwa syntezatory. Album zebrał nawet dobre recenzje, szczególną uwagę zwracano na styl, w jakim utrzymana była płyta. Trzy utwory znajdujące się na albumie - „Red Light”, „Animal Day”, „Back in Flesh” oraz „Call Box” - grane były już wcześniej, od 1978 roku. Ten ostatni został wybrany jako jedyny singel z tej płyty. Drugim, jednak rzadko puszczanym przez stacje radiowe, singlem był utwór „Tse-Tse Fly”. Krótko po jej wydaniu Bruce Moreland odszedł z zespołu. Na kilku koncertach na gitarze basowej zastępował go Chas Gray, który w ten sposób musiał obsługiwać dwa instrumenty.

W 1982 zespół bez basisty znów rozpoczyna pracę w studiu. Jej owocem jest album Call of the West, który uchodzi za najlepszy album grupy w całej historii jej działalności. Na amerykańskie liście Billboardu w 1983 utrzymywał się na pozycji 45. Pierwszy singel wypuszczony na rynek muzyczny, „Mexican Radio” był hitem nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale i w Europie. Na amerykańskiej Top 100 miał stałą pozycję 41. miejsca w roku 1983. Ciekawie zrealizowany teledysk był „faworytem” niedawno wówczas powstałej MTV, gdzie puszczany był prawie cały czas. Pod względem muzycznym Call of the West znacząco różnił się od Dark Continent - nie można było już przy niej powiedzieć „płyta została nagrana, zanim materiał został na nią napisany”. Została oceniona przez krytyków jako dużo bardziej zorganizowana, lepsza od strony technicznej. Zasługę w tym miejscu ma producent Richard Mazda, który był czołowym producentem IRS. Records. Odpowiadał on m.in. za produkcję pierwszych dokonań The Birthday Party, wczesnego projektu muzycznego Nicka Cave’a. Mazda w studiu obsługiwał również bas. Wkrótce jako single wypuszczone zostały jeszcze „Tomorrow”, „On Interstate #15” (utwór instrumentalny, stanowił stronę B „Tomorrow”, jednak puszczany był w radiu na równi z innymi utworami), „Factory” oraz jedynie w Wielkiej Brytanii tytułowy „Call of the West”. Gdy ukazał się album, na potrzeby koncertów jako dodatkowy klawiszowiec zatrudniony został Bill Noland.

W 1983 zespół dał największy koncert w swoim istnieniu, podczas US Festival 28 maja. W międzyczasie sytuacja w zespole stawała się coraz bardziej napięta - zachęcona sukcesem Call of the West wytwórnia zaczęła naciskać na grupę, by ta jak najszybciej wróciła do studia, wcześniejsze drobne animozje między Grayem a Naninim zaczęły przybierać na sile, poza tym Noland ze swoją osobą „wprowadził” do grupy narkotyki. Wszystkie te elementy nałożone na siebie sprawiły, iż na początku 1984 roku Ridgway, Nanini i Noland opuścili zespół. Nie zakończyli jednak działalności muzycznej. Ridgway przystąpił do pracy nad solowym materiałem i już w 1986 ukazała się jego pierwsza płyta - The Big Heat, z której jedyny singel pt. „Camouflage” stał się międzynarodowym hitem. Joe Nanini został zaś perkusistą grupy country o nazwie Lonesome Strangers.

Moreland i Gray nie zamierzali jednak likwidować grupy. Marc szybko ściągnął do zespołu z powrotem swojego brata Bruce’a, który na wokalistę wynalazł Andy’ego Prieboya, poprzednio frontmana nowofalowej grupy Eye Protection z San Francisco. Ned Lukhardt, ściągnięty z ogłoszenia, został nowym perkusistą grupy. Muzyka grana przez ten skład była zupełnie inna niż tworzona przez Ridgwaya. Jednak mimo iż krytycy zarzucali odtworzonemu Wall of Voodoo zupełny brak oryginalności i swoistej magii, którą niosła ze sobą poprzednio grana muzyka, zespół wydał 2 płyty - Seven Days in Sammystown oraz Happy Planet. Na pierwszym z tych dwóch albumów singlem był drugi cover Johnny’ego Casha - „Dark as Dungeon”. Nie okazał się jednak hitem na miarę choćby wcześniejszego „Ring of Fire”. Podobnie jak dwa pozostałe - „Big City” i „Far Side of Crazy”.

Ten album ukazał się w 1985. Dwa lata po nim wyszedł drugi, wcześniej wymieniony Happy Planet. Jako singel wydany został utwór „Do It Again”, będący coverem utworu The Beach Boys z 1968 roku. Zaledwie rok później grupa się rozpadła, i to ostatecznie. Prieboy i Marc Moreland rozpoczęli solowe kariery, zaś Bruce Moreland i Chas Gray na krótko przyłączyli się do synthpunkowego zespołu Nervous Gender, który po tej aneksji nazywany był Wall of Gender.

Ridgway, Prieboy i bracia Moreland byli aktywni muzycznie i scenicznie przez całe lata dziewięćdziesiąte, przy czym Ridgway gra i wydaje albumy po dziś dzień. Joe Nanini przez pewien czas miał swój własny projekt o nazwie Sienna, który wydał EP pt. Nanini - Bohica w 1996. Kolejny jego album miał ukazać się na początku 2001 roku, ale Nanini „nie zdążył”. 4 grudnia 2000 zmarł po wylewie krwi do mózgu. Niedługo po nim, 13 marca 2002 roku z powodu niewydolności nerek zmarł także Marc Moreland. W 2006 Ridgway na krótko reaktywował Wall of Voodoo na potrzeby jubileuszowego koncertu Cyndi Lauper, który odbył się w Pacific Amphitheatre w Costa Mesa. Zdecydował się jednak kontynuować grę, choć przynajmniej na razie tylko sceniczną, reaktywowanego zespołu. Z oryginalnego składu został tylko Ridgway, jako że Gray, choć została mu złożona propozycja powrotu, odmówił. Latem 2007 nowe Wall of Voodoo ruszyło w trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych.  

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Mexican Radio / Call of the West	Wall Of Voodoo	03.1983	64[3]	58[9]	I.R.S. 9912	[written by Wall of Voodoo][produced by Richard Mazda]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Dark Continent	Wall Of Voodoo	10.1981	-	177[2]	I.R.S. 70 022	[produced by Jim Hill, Paul McKenna & Wall Of Voodoo]
Call of the West	Wall Of Voodoo	01.1983	-	45[23]	I.R.S. 70 026	[produced by Richard Mazda]

Warhorse

Warhorse to brytyjski zespół rockowy założony przez pierwszego basistę Deep Purple, Nicka
Simpera.

  Po zwolnieniu z Deep Purple w 1969 roku, Simper dołączył do zespołu towarzyszącego Marshy Hunt. Wkrótce potem Simper zastąpił  ją w zespole towarzyszącym Gedem Peckiem na gitarze i Macem Poole'em na perkusji. Kiedy Hunt zaszła w ciążę, zespół zaprzestał koncertowania, a Simper i Peck zreorganizowali grupę jako Warhorse. Ashley Holt została wokalistką zespołu, a oni zrekrutowali klawiszowca Ricka Wakemana. Kiedy w kwietniu 1970 roku nagrano ich pierwsze demo, Wakeman odszedł, aby dołączyć do Strawbs, a jego miejsce zajął Frank Wilson. 

 

 Warhorse podpisało kontrakt z Vertigo i wydało swój pierwszy album, Warhorse, w listopadzie 1970 roku. Menadżerem Warhorse był Ron Hire, pierwotnie członek HEC Enterprises, pierwotnych inwestorów Deep Purple. Zespół rozpoczął trasę koncertową, ale poczynił niewielkie postępy, a album nie znalazł się na listach przebojów. Wydano singiel „St. Louis”, który również nie znalazł się na listach przebojów (choć w 1971 roku osiągnął on „bubbling under” w Holandii). W 1971 roku, po kłótniach o styl, Peck odszedł i zaczął grać na gitarze klasycznej. Zastąpił go Pete Parks. 

 

 W czerwcu 1972 roku ukazał się ich kolejny album, „Red Sea”, ale wkrótce potem wytwórnia wycofała się z Warhorse. Mniej więcej w tym samym czasie Poole zdecydował się odejść z Warhorse na rzecz Gong. Zespół kontynuował działalność, a Poole'a zastąpił Barney James. Rick Wakeman pamiętał Ashleya Holta i Barneya Jamesa i zwerbował ich obu, zakładając zespół The English Rock Ensemble na potrzeby solowych albumów „Journey to the Centre of the Earth” i „The Myths and Legends of King Arthur and the Knights of the Round Table”.  

 

Ostatni koncert Warhorse'a w 1974 roku odbył się w Polhill College w Bedford. Muzycy Warhorse'a (Holt, Parks, Simper, Wilson i Poole) od tamtej pory grali razem kilkakrotnie, między innymi w 1985 i 2005 roku, ostatnio z okazji 60. urodzin perkusisty Poole'a.

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
St Louis/No Chance	Warhouse	02.1971	-	-	Vertigo 6059 027	[written by Vanda, Young][produced by Warhorse, Ian Kimmet]

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Warhouse	Warhouse	11.1970	-	-	Vertigo 6360 015	[produced by Warhorse, Ian Kimmet]
Red sea	Warhouse	03.1972	-	-	Vertigo 6360 066	[produced by Warhorse, Ian Kimmet]

Natural Selection

Natural Selection to zespół pop/R&B z Minneapolis w stanie Minnesota, założony przez Elliota
Ericksona, którego pierwotnym członkiem był wokalista Steve Bryant. Wspólnie nagrali remake utworu Nika Kershawa „Wouldn’t It Be Good”, który został niezależnie przejęty przez Briana Phillpsa ze stacji radiowej KDWB, gdzie wywołał spore poruszenie na scenie radiowej Minneapolis i Wisconsin, przynosząc zespołowi uwagę. Steve później odszedł z zespołu, a jego miejsce zajął Frederick Thomas. 

Utwór Natural Selection „Do Anything” został napisany i nagrany na czterokanałowym magnetofonie w Minnesocie. Utwór pozostał nieobrobiony, dopóki Elliot nie zaczął nad nim ponownie pracować w 1989 roku. Rap ​​w utworze został pierwotnie nagrany i zaimprowizowany przez wokalistkę Ingrid Chavez, która była przyjaciółką duetu. W 1990 roku pierwsza wersja utworu „Do Anything” (z rapem Ingrid) stała się lokalnym hitem w stacji radiowej WLOL-FM w Minnesocie, gdzie Elliot pracował wówczas jako inżynier remiksów. Po podpisaniu kontraktu płytowego przez Natural Selection, rap Ingrid został ponownie nagrany przez piosenkarkę Niki Harris, ponieważ Ingrid miała wówczas kontrakt z wytwórnią Prince'a, Paisley Park Records. 

W listopadzie 1991 roku Natural Selection wydało swój jedyny album w wytwórni EastWest Records America, który osiągnął 13. miejsce na liście przebojów Top Heatseekers Albums magazynu Billboard; został on wyprodukowany zarówno przez Elliot, jak i Fredericka. Utwór „Do Anything” stał się hitem na listach przebojów, osiągając 2. miejsce na liście Billboard Hot 100 i 26. miejsce na liście Billboard Hot Dance Music\Maxi-Singles Sales. Utwór osiągnął również 69. miejsce na liście przebojów w Wielkiej Brytanii. Kolejny singiel z albumu, „Hearts Don’t Think (They Feel)”, zajął 28. miejsce na liście Billboard Hot 100. Kolejny utwór z albumu, „It’s Sweet”, został wydany w celach promocyjnych, ale w ogóle nie znalazł się na listach przebojów. 

W 1992 roku Frederick i Elliot rozstali się. Frederick nieformalnie podtrzymywał nazwę zespołu i pozyskał dwóch nowych członków, Johna Swana i Shauna Ware’a; mieli kontrakt płytowy z SBK Records, ale kiedy wytwórnia się rozpadła, zespół również. Kilka lat później Natural Selection reaktywował się i niezależnie nagrał ośmiopiosenkowy album zatytułowany „Infinity”. Według badań, Frederick Thomas (obecnie znany jako Frederick O’Neil Thomas) w 2018 roku kontynuował karierę solową. Nie wiadomo, czym obecnie zajmuje się Elliot Erickson. 

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Do Anything	Natural Selection	08.2001	69[2]	2[21]	EastWest 98 724	[written by Frederick Thomas, Elliot Erickson][produced by Frederick Thomas, Elliot Erickson]
Hearts Don't Think (They Feel)!	Natural Selection	12.2001	-	28[14]	EastWest 98 652	[written by Frederick Thomas, Elliot Erickson][produced by Frederick Thomas, Elliot Erickson]

Issey Cross

Isabella Eliza Victoria Cross jest angielską wokalistką. Jej trzy utwory, „Used to This” Wilkinsona,
„Oh My” Luude z udziałem Moby'ego oraz „Oh Baby” Nathana Dawe & Bru-C z udziałem bshp, znalazły się odpowiednio na 33., 98. i 35. miejscu listy przebojów w Wielkiej Brytanii, a jej solowy singiel „Bittersweet Goodbye” zajął 19. miejsce. Jest członkinią Loud LDN. 

 

 Isabella Eliza Victoria Cross urodziła się w hrabstwie Kent. Zaczęła tworzyć muzykę po otrzymaniu gitary na trzynaste urodziny. Jako nastolatka występowała w lokalnych pubach w okolicach Sevenoaks i Tunbridge Wells pod pseudonimem Issey C; jej pierwszy koncert odbył się w pubie naprzeciwko salonu jej ojca. W czerwcu 2021 roku w wywiadzie dla magazynu „Cene” powiedziała, że ​​miała wówczas mniej niż osiemnaście lat, że zarówno ona, jak i jej ojciec kłamali na temat jej wieku, aby puby pozwalały jej występować, i że nosiła „mnóstwo makijażu, żeby wyglądać starzej”. Po zdaniu egzaminów GCSE przeprowadziła się sama do Tottenham, aby uczęszczać do szkoły muzycznej; w pierwszym roku uczęszczała na kurs gry na instrumentach muzycznych, a w drugim przeniosła się na kurs produkcji muzycznej.

 

  Jej debiutancki singiel „Who” ukazał się 15 stycznia 2021 roku i został napisany po tym, jak współautor i producent piosenki opowiedział Cross  o doświadczeniu zdrady. Drugi singiel, „Boys Make Promises”, ukazał się 26 lutego 2021 roku i opowiadał o mężczyznach, którzy składają jej obietnice, a potem znikają. Oba utwory znalazły się na jej minialbumie „Mirrors Don't Lie”, który ukazał się 26 marca 2021 roku, a którego wydanie zostało opóźnione z powodu COVID-19; w marcu 2021 roku artystka powiedziała w wywiadzie dla Popsugar, że „napisała większość   piosenek prawie dwa lata temu”. 

 

 2 kwietnia 2021 roku wydała „Hot 'N Cold”, cover utworu Katy Perry. 24 czerwca 2021 roku wydała „M40 (Love Me Now)”, odę do długich okresów spędzonych przez nią za kierownicą autostrady M40 z powodu związku na odległość. 13 sierpnia 2021 roku wydała „Tired Of Everybody”, piosenkę o lęku społecznym po lockdownie. 26 kwietnia 2024 roku Cross wydała utwór „Energy In My Town”, wyprodukowany przez K Motionz, Sudley i The Elements. 6 grudnia 2024 roku wydała utwór „Different Planets”, wyprodukowany przez Johna Foyle'a i Richa Coopera.7 lutego 2025 roku Cross wydała utwór „Sirens”, napisany wspólnie z Sammym Virjim, a wyprodukowany przez LACONIC. 16 maja 2025 roku wydała utwór „Body Talk”, wyprodukowany przez Punctual.

 

  19 listopada 2021 roku wystąpiła w utworze Wilkinsona Used to This, który zajął 33. miejsce na brytyjskiej liście przebojów. 6 kwietnia 2022 roku wydała utwór „Downers” z Jalle. Para napisała piosenkę podczas lockdownu na Zoomie, omawiając w niej swoje niepewności i to, co by w sobie zmienili. 12 stycznia 2023 roku ona i Luude wydali Oh My,który znalazł się na 98. miejscu na brytyjskiej liście przebojów. 3 lutego 2023 roku ona i bshp wystąpili w utworze Nathana Dawe'a i Bru-C „Oh Baby”, który znalazł się na 35. miejscu na brytyjskiej liście przebojów. 24 marca 2023 roku ona, Hybrid Minds i Fred V wydali „Breathe Out”. 30 czerwca 2023 roku wydała „Bittersweet Goodbye”, który został wyprodukowany przez Luude i zawiera sample jego remiksu „Bitter Sweet Symphony” The Verve. Utwór miał być wydany przez wytwórnię Luude, ale konflikty w harmonogramie uniemożliwiły mu jego wydanie, więc Cross wzięła go dla siebie. Utwór promowano teledyskiem, nagrano na imprezie Homebass i znalazł się na 19. miejscu listy przebojów w Wielkiej Brytanii. 23 lutego 2024 roku Cross wydała singiel „Sleepwalking” z brytyjskim raperem Songerem, wyprodukowany przez Shapes & Sudley.  22 sierpnia 2024 roku Cross wystąpiła w utworze „6 Feet Under” z producentem Sudleyem. 25 kwietnia 2025 roku Cross wystąpił w utworze „Nostalgia” z producentem Sammym Virjim.

 

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Used to This	Wilkinson & Issey Cross	01.2022	33[20]	-	BMG/Sleepless Music GB5KW 2104422	[platinum-UK][written by Wilkinson, Issey Cross & Bradford Ellis]
Oh My	Luude & Issey Cross featuring Moby	02.2023	98[2]	-	Warner GBAHT 2202765	-
Oh Baby	Nathan Dawe and Bru-C featuring bshp and Issey Cross	02.2023	35[12]	-	Atlantic GBAHS 2201508	[written by Shapes, Bshp, Issey Cross, John Morgan, Bru-C, Ken Gold, Matthew Walker, Michael Denne, Nathan Dawe & Will Lansley]
Bittersweet Goodbye	Issey Cross	08.2023	19[15]	-	Atlantic GBAHS 2300602	[gold-UK][written by Richard Ashcroft ,Issey Cross][produced by Luude]

Mitski

Wokalistka i autorka tekstów, znana zarówno ze szczerych tekstów, jak i chwytliwej, choć zmiennego
brzmienia indie rocka, Mitski to skrót od Mitski Miyawaki. Kiedyś studiowała muzykę, a jej dwie pierwsze płyty były projektami szkolnymi. Jej debiutancki album, bardziej emocjonalny „Bury Me at Makeout Creek”, ukazał się w 2014 roku, kiedy po raz pierwszy sięgnęła po gitarę. Wędrowne dzieciństwo Mitski oraz tematyka tożsamości i przynależności były obecne w tym albumie i utworach takich jak „Your Best American Girl”, hit streamingowy z jej albumu „Puberty 2” z 2016 roku. Ten ostatni album znalazł się w pierwszej dwudziestce jej debiutów na listach przebojów niezależnych i alternatywnych Billboardu.

 

  Po raz pierwszy znalazła się na liście Billboard 200 dzięki albumowi „Be the Cowboy” z 2018 roku. Zarówno melancholijne, jak i motywujące utwory Laurel Hell, która w 2022 roku znalazła się w pierwszej piątce listy przebojów, postawiły na bardziej eleganckie brzmienie, nawiązujące do popu lat 80-tych. W kolejnym roku dokonała zwrotu w kwestii akompaniamentu na akustycznym i country'owym albumie „The Land Is Inhospitable And So Are We”, na którym w niektórych utworach wykorzystano orkiestrę i chór. Album ten zaowocował międzynarodowym przebojem „My Love Mine All Mine” z listy Top 40. 

 

Urodzona w Japonii, z ojca Amerykanina i matki Japonki, Miyawaki dorastała, podróżując między co najmniej 13 krajami na wielu kontynentach, zanim ostatecznie osiedliła się w Nowym Jorku na studia. Zaczęła pisać piosenki wkrótce po ukończeniu szkoły średniej w Turcji (jej najwcześniejsza ukończona piosenka, „Bag of Bones”, pojawiła się na jej pierwszym albumie). Po zapisaniu się do nowojorskiego Hunter College, aby studiować film, postanowiła zająć się muzyką i przeniosła się do SUNY Purchase. To właśnie tam Mitski nagrała swoje dwie pierwsze płyty: „LUSH” z 2012 roku, oparty na fortepianie, oraz „Retired from Sad, New Career in Business” z 2013 roku, będące jej projektami w szkole średniej. Drugi album był ambitny i wykorzystał 60-osobową orkiestrę studencką. Projekty, w połączeniu z ukończeniem studiów i pracą poza pracą, wyczerpały Mitski, co miało duży wpływ na album „Bury Me at Makeout Creek”. W przeciwieństwie do jej poprzednich albumów, ten został nagrany głównie w prowizorycznych domowych studiach z przyjaciółmi. Stanowił on również odejście od klasycznego fortepianu, zastępując go surową, impulsywną gitarą.  

 

Album „Bury Me at Makeout Creek” został wydany nakładem Double Double Whammy w 2014 roku. Pod koniec 2015 roku Mitski podpisała kontrakt z niezależną wytwórnią Dead Oceans, która w czerwcu 2016 roku wydała „Puberty 2”. Album, zawierający hit streamingowy „Your Best American Girl”, był promowany trasą koncertową po Ameryce Północnej i Europie, która rozpoczęła się na festiwalu SXSW w Austin w Teksasie. „Puberty 2” spotkało się z szerokim uznaniem krytyków, plasując się w pierwszej 25-tce list przebojów roku takich czasopism jak „Rolling Stone”, „SPIN” i „Entertainment Weekly”. Album odniósł również sukces komercyjny, lądując na listach przebojów Billboardu z muzyką alternatywną, rockiem, muzyką niezależną i listach przebojów Heatseekers. 

 

W 2018 roku ukazał się jej trzeci album z rzędu z producentem Patrickiem Hylandem, „Be the Cowboy”. Mniej osobisty niż „Puberty 2”, album eksplorował domatorską osobowość kobiety z wciąż intymnym i burzliwym podejściem. Album ten nie tylko dotarł do pierwszej dziesiątki list przebojów „Alternative, rock i muzyka niezależna” Billboardu, ale osiągnął 52. miejsce na liście Billboard 200. „Be the Cowboy” znalazł się również w pierwszej setce list przebojów w Kanadzie, Wielkiej Brytanii i Irlandii. Po intensywnych trasach koncertowych, które zakończyły dekadę, Mitski zmieniła bieg, pisząc ścieżkę dźwiękową (i piosenki) do powieści graficznej „This Is Where We Fall”. Kaseta wydana przez Z2 Comics została dołączona do powieści w połowie 2021 roku. W międzyczasie Mitski skomponowała utwór „Cop Car” do ścieżki dźwiękowej horroru „The Turning” (2020), gdzie wystąpiła u boku takich artystów jak Courtney Love, Warpaint i girl in red. 

 

Wyprodukowany przez Hyland album Laurel Hell ukazał się w lutym 2022 roku z utworami o tematyce izolacji, opartymi na aranżacjach syntezatorów i pianina elektrycznego. Album zadebiutował na piątym miejscu listy Billboard 200. Swój kolejny album, „The Land Is Inhospitable and So Are We” z września 2023 roku, Mitski nagrała z Hyland w East Nashville i Los Angeles. W przeciwieństwie do Laurel Hell, na której inspiracje czerpali m.in. Ennio Morricone, Faron Young i Arthur Russell, był to w większości kameralny album w klimacie country, z rozważnie dobraną orkiestrą i 17-osobowym chórem. Ballada „My Love Mine All Mine” stała się jej pierwszym przebojem, który znalazł się w Top 40, docierając do 26. miejsca na liście Hot 100 i plasując się w pierwszej dziesiątce list przebojów w Wielkiej Brytanii, Irlandii i Nowej Zelandii.

 

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
My Love Mine All Mine	Mitski	10.2023	8[27]	26[20]	Dead Oceans USJ 5G2335007	[written by Mitski Miyawaki][produced by Patrick Hyland]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Be the Cowboy	Mitski	09.2018	64[1]	52[1]	Dead Oceans DOC 150	[gold-US][gold-UK][produced by Patrick Hyland]
Laurel Hell	Mitski	02.2022	6[2]	5[2]	Dead Oceans DOC 250	[produced by Patrick Hyland]
The Land Is Inhospitable and So Are We	Mitski	09.2023	4[2]	12[24]	Dead Oceans DOC 350	[gold-US][produced by Patrick Hyland]

Was (Not Was)

Nietypowy duet nagraniowy i producencki złożony z przyjaciół z dzieciństwa Davida Weissa
(saksofon, flet, instrumenty klawiszowe, śpiew) i Dona Fagensona (bas, instrumenty klawiszowe, gitara), którzy do własnych studyjnych pomysłów pozyskali liczne grono solistów (Sweat Pea Atkinson, Leonard Cohen, Harry Bowens i Donny Ray Mitchell).
 

Ich albumowy debiut łączył muzykę taneczną z intelektualną wiarygodnością, której brak było poprzednim przedsięwzięciom. Muzyków pozyskano z bardzo odmiennych formacji (od P-Funk po MC5), a w warstwie brzemieniowej wykorzystano m.in. poddane obróbce przemówienie Ronalda Reagana. Na logplayu Born to Laugh at Tornadoes rapowaniu Ozzy'ego Osbourne'a towarzyszyły motywy Franka Sinatry.
 

Wytwórnia Geffen zareagowała na eksperymenty zerwaniem kontraktu i duet przeniósł się do Phonogramu, gdzie skupił się na zawsze fascynującej go muzyce tanecznej. Największymi przebojami singlowymi były "Walk The Dinosaur" (6 tygodni na szczycie listy amerykańskiej) i Spy In The House Of Love, ale renomę zdobyło jako producenci nagrań innych artystów (B-52, Iggy Pop, Bonnie Raitt, Bob Dylan). Dylan był zawsze idolem Weissa, a realizacja jego płyt była dla producenta realizacją jego własnych ambicji. W 1990 longplay Are You Okay? zyskał przychylne recenzje, a duet umocnił swoją enigmatyczną pozycję na obrzeżach muzyki tanecznej. 

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Wheel Me Out	Was (Not Was)	12.1980	-	-	Antilles 4505 [US]	[written by David Was, Don Was][Producer - David Was , Don Was , Jack Tann][34[13].Hot Disco/Dance;Antillies 805 12"]
Out Come The Freaks	Was (Not Was)	07.1981	-	-	Island 49756 [US]	[written by David Was, Don Was][Producer - David Was , Don Was , Jack Tann, Michael Zilkha][16[14].Hot Disco/Dance;Island 961 12"]
Tell Me That I'm Dreaming	Was (Not Was)	03.1982	-	-	Island WIP 6776	[written by David Was, Don Was][Producer - David Was , Don Was , Jack Tann][3[19].Hot Disco/Dance;Island 50011 12"][68[7].R&B Chart]
Smile/The party broke up	Was (Not Was)	11.1983	-	106[1]]	Geffen 29 477 [US]	[written by David Was, Don Was][Producer - David Was , Don Was , Jack Tann]
Knocked Down, Made Small (Treated Like A Rubber Ball)/Man Vs. The Empire Brain Building	Was (Not Was)	01.1984	-	109[1]]	Geffen 29 407 [US]	[written by David Was, Don Was][Producer - David Was , Don Was , Jack Tann]
(Return To The Valley Of) Out Come The Freaks/(Predominantly Funk Version) Out Come The Freaks	Was (Not Was)	02.1984	41[6]	-	Geffen A 4178	[written by David Was, Don Was][Producer - David Was , Don Was , Jack Tann]
Robot Girl	Was (Not Was)	09.1986	95[1]	-	Mercury WAS 1	[Written by Don Was / David Was][Producer - Was (not Was)]
Spy In The House Of Love/Dad I'm In Jail	Was (Not Was)	07.1987	21[15]	16[17][10.88]	Fontana WAS 2	[Written by: David Was/Don Was][Producer - Was (Not Was)][77[10].R&B Chart][1[2][10].Hot Disco/Dance;Chrysalis 43 262 12"]
Walk the Dinosaur/Wedding vows in Las Vegas	Was (Not Was)	10.1987	10[10]	7[16][01.89]	Fontana WAS 3	[Producer - David Was , Don Was ][written by Randy Jacobs/David Was/Don Was ][11[11].Hot Disco/Dance;Chrysalis 43 332 12"]
The Boy's Gone Crazy/What Up, Dog?	Was (Not Was)	12.1987	84[1]	-	Fontana SFSP 9	[Written by: David Was/Don Was][Producer - The Was Bros.]
Out Come The Freaks (Again)	Was (Not Was)	05.1988	44[3]	-	Fontana WAS 4	[Written-By - David Was , Don Was][Producer - Steve Salas ]
Anything Can Happen/The Death Of Mr. Ping Pong	Was (Not Was)	07.1988	67[3]	75[6]]	Fontana WAS 5	[Producer - Paul Staveley O'Duffy ][Written by: David Was/Don Was/Aaron Zigman ][19[7].Hot Disco/Dance;Chrysalis 43 378 12"]
Papa Was A Rollin' Stone/Ballad Of You	Was (Not Was)	05.1990	12[7]	-	Fontana WAS 7	[Written by: N. Whitfield, B. Strong][Producer - David Was , Don Was ][10[9].Hot Disco/Dance;Chrysalis 23 540 12"][60[8].R&B Chart]
How The Heart Behaves/The Weird And Wonderful World Of	Was (Not Was)	08.1990	53[4]	-	Fontana WAS 8	[Written by: David Was, Don Was][Producer - David Was , Don Was ][35[6].Hot Disco/Dance;Chrysalis 23 841 12"]
I Feel Better Than James Brown	Was (Not Was)	11.1990	91[2]	-	Fontana WAS 9	[Written by: David Was, Don Was][Producer - David Was , Don Was ]
Listen Like Thieves/Hello Operator	Was (Not Was)	05.1992	58[2]	-	Fontana WAS 10	[Written by:Hutchence, Farriss, Beers, Pengilly][Producer -Don Was, David Was, Louis Biancaniello ]
Shake Your Head/I Blew Up The United States	Was (Not Was) featuring Kim Basinger , Ozzy Osbourne	07.1992	4[9]	-	Fontana WAS 11	[Written by: David Was, Don Was][Producer - David Was , Don Was]
Somewhere In America (There's A Street Named After My Dad)/Shake Your Head	Was (Not Was)	09.1992	57[2]	-	Fontana WAS 12	[Written by: David Was, Don Was][Producer - David Was , Don Was]

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Born to Laugh at Tornadoes	Was (Not Was)	10.1983	-	134[9]	Geffen 4016	[Producer - David Was , Don Was , Jack Tann]
What Up, Dog?	Was (Not Was)	10.1988	47[6]	43[37]	Chrysalis 41 664	[Producer - David Was , Don Was ,Paul Staveley O'Duffy ,Stevie Salas]
Are You Okay?	Was (Not Was)	08.1990	35[6]	99[11]	Chrysalis 21 778	[Producer - David Was , Don Was ]
Hello Dad... I'm in Jail	Was (Not Was)	06.1992	61[3]]	-	Fontana 512 4642 [UK]	[Producer - David Was,Don Was,Louis Biancaniello,Steve "Silk" Hurley,E-Smoove,Frankie Knuckles,Paul Staveley O'Duffy,Stevie Salas,Jack Tann,Jeffrey B. Young]

Burna Boy

Damini Ebunoluwa Ogulu (ur. 2 lipca 1991r), znany zawodowo jako Burna Boy, to nigeryjski
wokalista, autor tekstów i producent muzyczny. Zdobył uznanie w 2012 roku po wydaniu „Like to Party”, głównego singla z debiutanckiego albumu studyjnego L.I.F.E (2013). W 2017 roku Burna Boy podpisał kontrakt płytowy z wytwórnią Atlantic Records i jej spółką macierzystą Warner Music Group. 

 

Jego trzeci album studyjny Outside, który stał się jego debiutem w dużej wytwórni, ukazał się w 2018 roku. W 2019 roku Burna Boy zdobył nagrodę dla najlepszego artysty międzynarodowego na BET Awards i został wyróżniony tytułem Apple Music Up Next Artist. W tym samym roku wydał swój czwarty album studyjny, African Giant, który zdobył nagrodę Album Roku na All Africa Music Awards 2019 i był nominowany do nagrody Best World Music Album podczas 62. dorocznej gali rozdania nagród Grammy. W 2020 roku Burna Boy zdobył nagrodę Afrykańskiego Artysty Roku na Ghana Music Awards i wydał swój piąty album studyjny „Twice as Tall”, który zdobył nagrodę dla Najlepszego Albumu Muzyki Świata na 63. dorocznej gali rozdania nagród Grammy. 

 

 Po raz trzeci zdobył nagrodę dla Najlepszego Artysty Zagranicznego na BET Awards w 2021 roku. Szósty album studyjny Burna Boya, „Love, Damini”, który ukazał się w lipcu 2022 roku, stał się najwyżej notowanym debiutanckim albumem nigeryjskim na liście Billboard 200. Stał się również najwyżej notowanym albumem afrykańskim we Francji, Holandii i Wielkiej Brytanii. W październiku 2022 roku Burna Boy został odznaczony odznaką Kawalera Orderu Republiki Federalnej za swoje osiągnięcia w muzyce.

 

  W 2023 roku magazyn „Rolling Stone” umieścił go na 197. miejscu na liście 200 najwybitniejszych wokalistów wszech czasów. Burna Boy zdobył swoją czwartą nagrodę dla Najlepszego Artysty Zagranicznego na BET Awards w 2023 roku. Jego piosenka „Last Last” zdobyła tytuły Afrobeats Single of the Year i Song of the Year na The Headies 2023. Burna Boy został pierwszym afrykańskim artystą, którego dwa albumy osiągnęły ponad miliard odtworzeń na Spotify.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Good Time	J Hus featuring Burna Boy	05.2017	88[1]	-	Black Butter GBARL 1700527	-
Location	Dave featuring Burna Boy	03.2019	6[66]	-	Dave Neighbourhood GBUM 71900578	[5x-platinum-UK][gold-US][written by David Omoregie, Damini Ogulu ,Jonathan Mensah][produced by Fraser T. Smith, Jae5]
Simmer	Mahalia featuring Burna Boy	08.2019	46[10]	-	Asylum GBAHS 1900857	[gold-UK][written by Wayne Hector,Felix Joseph,Mahalia Burkmar,Damini Ogulu,Jonah Christian,Jeremy Alexander Harding,Kojey Radical][produced by Felix Joseph,Jonah Christian]
Be Honest	Jorja Smith featuring Burna Boy	08.2019	8[16]	-	Famm QM6P 41954566	[platinum-UK][written by Miraa May,Damini Ogulu,Jorja Smith][produced by Cadenza,IzyBeats,Kyle Stemberger]
Own It	Stormzy featuring Ed Sheeran and Burna Boy	12.2019	1[3][43]	-	Atlantic/Merky GBAHS 1901369	[3x-platinum-UK][written by Michael Omari, Ed Sheeran ,Fred Gibson, Damini Ogulu][produced by FRED, Jay Weathers]
Play Play	J Hus featuring Burna Boy	02.2020	11[9]	-	Black Butter GBARL 2000038	[platinum-UK][written by Momodou Jallow, Damini Ogulu , Nana Rogues & Mike Orabiyi Riley]
My Oasis	Sam Smith featuring Burna Boy	08.2020	43[7]	112[1]	Capitol GBUV 72001738	[silver-UK][written by Jimmy Napes, Sam Smith, Burna Boy][produced by Jimmy Napes, Ilya]
Real Life	Burna Boy featuring Stormzy	08.2020	54[11]	-	Atlantic USAT 22005335	[silver-UK][written by Damini Ebunoluwa Ogulu,Alli Odunayo,Michael Ebenezer Kwadjo Omari ,Owuo Jr.][produced by Telz]
Ginger	Wizkid featuring Burna Boy	11.2020	67[1]	-	RCA USRC 12003053	[silver-UK][gold-US][written by Richard Isong,Ayodeji Ibrahim Balogun,Damini Ebunoluwa Ogulu,Peter Kelvin Amba Udoma][produced by P2J, Kel-P]
Rollin'	Mist featuring Burna Boy	07.2021	46[11]	-	Warner GBAHT 1901069	[written by Mist & Burna Boy]
Siberia	Headie One featuring Burna Boy	02.2021	35[4]	-	Relentless GBARL 2100088	[written by Burna Boy,Irving Adjei][produced by The Elements,AoD]
Loved by You	Justin Bieber featuring Burna Boy	04.2021	-	87[1]	Def Jam	[silver-UK][written by Justin Bieber,Sonny Moore,Jason Evigan,Jonathan Bellion,Amy Allen,Damini Ebunoluwa Ogulu][produced by Skrillex,Jason Evigan,LeriQ]
Last Last	Burna Boy	05.2022	4[37]	44[19]	Atlantic USAT 22204901	[2x-platinum-UK][platinum-US][written by Damini Ogulu, LaShawn Daniels, Harvey Mason Jr., Fred Jerkins III ,Rodney Jerkins, Mikael Haataja ,Samuel Haataja, James Olagundoye, Santeri Kauppinen ,Robert Laukkanen][produced by Off & Out, Chopstix, MdS, Ruuben]
For My Hand	Burna Boy Featuring Ed Sheeran	07.2022	18[20]	13[3]	Atlantic USAT 22204903	[platinum-UK][written by Damini Ogulu, Ed Sheeran, Richard Isong][produced by P2J]
Cloak & Dagger	Burna Boy featuring J Hus	07.2022	47[3]	-	Atlantic USAT 22205414	[written by Damini Ebunoluwa Ogulu,Santeri Kauppinen,Alli Odunayo,Daniel Okas,Momodou Lamin Jallow][produced by Telz]
Alone	Burna Boy	11.2022	28[9]	-	Def Jam/Hollywood/Roc Nation USH5V 2224443	[written by Ludwig Göransson,Damini Ebunoluwa Ogulu,Peace Oredope,Austin "Tay" Iwar][produced by Ludwig Göransson,Tay Iwar,P.Prime]
Mera Na	Sidhu Moose Wala featuring Burna Boy	04.2023	87[1]	-	Sidhu Moose Wala INU 252308912	[written by Sidhu Moose Wala, Burna Boy][produced by Steel Banglez]
Sittin' on Top of the World	Burna Boy	06.2023	36[9]	80[3]	Atlantic USAT 22305463	[silver-UK][written by Damini Ebunoluwa Ogulu,Fred Jerkins III,Isaac Phillips,LaShawn Daniels,Mason Betha,Matthieu Le Carpentier,Nycolia "Tye-V" Turman,Rodney Jerkins,Traci Hale][produced by Skread]
Talibans II	Burna Boy & Byron Messia	08.2023	-	99[1]	Atlantic	[written by Dylan Byron Onugba, Enojo Paul][produced by Kelly Beatz, Ej Fya, Spaceship Billy]
Big 7	Burna Boy	08.2023	53[3]	-	Atlantic USAT 22306273	[written by Damini Ogulu, Santeri Kauppinen, Miles, Otis Millstone, Daniel Okas & Michael Washington Jr.]
Cheat on Me	Burna Boy featuring Dave	09.2023	19[9]	-	Atlantic USAT 22307525	[silver-UK][written by Damini Ogulu, David Orobosa Omoregie, Jimmy Napier, Kwabena Sarkodee Adjepong & Taras Slusarenko]
City Boys	Burna Boy	09.2023	14[12]	120[1]	Atlantic USAT 22307528	[gold-UK][written by Damini Ebunoluwa Ogulu,Jeremy Felton,Mick Schultz,Keith James,Santeri Kauppinen,Robert Laukkanen][produced by MD$, Ruuben]
Just Like Me	21 Savage, Burna Boy & Metro Boomin	01.2024	-	67[1]	Slaughter Gang / Epic	[written by Isaac De Boni,Leland Tyler Wayne,Damini Ebunoluwa Ogulu,Jahmal Gwin,Michael Mulé,Shéyaa Bin Abraham-Joseph][produced by Metro Boomin,BoogzDaBeast,FnZ]
Higher	Burna Boy	07.2024	99[1]	-	Atlantic USAT 22404336	[written by Damini Ebunoluwa Ogulu][produced by Yo Dibs]
We Pray	Coldplay featuring Little Simz, Elyanna, Tini, and Burna Boy	10.2024	20[10]	87[1]	Parlophone GBAYE 2400794	[silver-UK][written by Guy Berryman ,Jonny Buckland, Will Champion, Chris Martin, Simbiatu Ajikawo, Shawn Carter, Elian Marjieh ,Max Martin, Damini Ogulu, Ilya Salmanzadeh, Martina Stoessel][produced by Max Martin, Daniel Green, Michael Ilbert ,Ilya, Bill Rahko]
TaTaTa	Burna Boy featuring Travis Scott	06.2025	84[1]	-	Atlantic USAT 22500257	[written by Damini Ogulu, Jacques Webster II, Onome Ojoboh, Douglas Ford][produced by Chillz]
WGFT	Gunna featuring Burna Boy	08.2025	25[9]	66[8]	Warner USAT 22505886	[written by Sergio Kitchens ,Damini Ogulu, Chandler Great, Ashot Akopian][produced by Turbo, Shootie]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
African Giant	Burna Boy	08.2019	16[12]	104[1]	Atlantic 0075679849304	[gold-UK][produced by Kel-P,P2J,Benjamz,Mr Kleb,DJDS,Dre Skull,Skrillex,GMK,Chopstix,TMXO,Levi Lennox,IO]
Twice as Tall	Burna Boy	08.2020	11[3]	54[1]	Atlantic 0075679807311	[produced by Damini Ogulu,Bose Ogulu,Sean Combs,Timbaland,Matt Testa,DJDS,Matthew Baus,P2J,Mike Dean,LeriQ,Rexxie,Telz,Mario Winans,Skread,Sauti Sol,Andre Harris,JAE5]
Love, Damini	Burna Boy	07.2022	2[14]	104[1]	Atlantic 0075678632457	[gold-UK][produced by Amilcar Smith, Anju Blaxx, ATG, Blxst, Chopstix, The Elements, FnZ, Jae5, BKH Beats, Jon Bellion, Kel-P, Kvng Vinci, MdS ,The Monsters & Strangerz, Off & Out, P2J ,Ruuben Skread ,Telz]
I Told Them...	Burna Boy	09.2023	1[1][16]	31[6]	Atlantic 0075678614620	[gold-UK][produced by 255, Adrian X, Danitello, EJ Fya ,Harper Gordon, Jay Blu ,Kelly Blatz, Kofo, LeriQ, LiTek, MD$ ,Mag ,Mikewavvs, Miles, Modra, Otis, P2J ,Ruuben, RZA, Ashton Sellars, Skread, Spaceship Billy, Steel Banglez, Telz, Jay Weathers, WhyJay, Yeti Beats, Ztekk Records]
No Sign of Weakness	Burna Boy	07.2025	6[3]	200[1]	Atlantic 0075678600357	[produced by Bantu ,Beat Butcha, Bruce Beats, Chillz Chilleaux, Dr. Chaii ,Danitello, Dre Skull, JaySynths, Major Seven, Rodaidh McDonald, MdS, Nick Bailey, Niphkeys, Otis, P2J, Stromae, Telz, Willy Will Yanez]

Kenya Grace

Kenya Grace Johnson (ur. 9 maja 1998r) to pochodząca z RPA brytyjska piosenkarka, autorka tekstów i producentka muzyczna. Najbardziej znana jest z singla „Strangers” z 2023 roku, który osiągnął
pierwsze miejsce na brytyjskiej liście przebojów. 

 Kenya Grace Johnson urodziła się w RPA, jej matka pochodziła z RPA, a ojciec z Wielkiej Brytanii, ale dorastała w „bardzo cichym i spokojnym” miasteczku (Chandler’s Ford) niedaleko Southampton. Uczęszczała do szkoły Thornden i grała w hokeja w drużynie Hampshire. Zaczęła pisać w wieku 10 lat, a śpiewać w szkole podstawowej, po tym jak otrzymała w prezencie używany keyboard firmy Yamaha. Początkowo interesowała się teatrem muzycznym, a następnie, gdy dorastała, zainteresowała się muzyką taneczną, najpierw dubstepem.Uczęszczała do Akademii Muzyki Współczesnej w Guildford, gdzie studiowała historię i literaturę angielską, ale po podjęciu decyzji o zostaniu muzykiem, zmieniła kierunek studiów i ukończyła studia we wrześniu 2019 roku, uzyskując dyplom z pisania piosenek i sztuki kreatywnej. Uważa, że ​​uniwersytet pomógł jej pozbyć się tremy.

 W 2019 roku wydała swój debiutancki utwór „Obsessed”, a następnie „Tell Me Why”, który napisała pod wpływem alkoholu, tuż po kłótni z kimś. Później tego samego roku, wraz z Willow Kayne, znalazła się w pierwszej dwudziestce najlepszych utworów w konkursie ISawItFirst, ogólnopolskim konkursie organizowanym we współpracy z Capital Xtra, mającym na celu znalezienie nowych kobiet-muzyków. Po zostaniu finalistką konkursu wygrała zdjęcia do teledysku do utworu „Tell Me Why”- swojego pierwszego teledysku. Następnie wydała utwór „Talk”, który napisała w sypialni rodziców podczas lockdownu w Wielkiej Brytanii z powodu COVID-19, po tym jak zakończyła toksyczny związek; później przeprowadziła się do północnego Londynu, ponieważ jej przeprowadzka została opóźniona przez pandemię. W lutym i maju 2023 roku wydała utwory „Afterparty Lover” i „Meteor”. 

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Strangers	Kenya Grace	09.2023	1[3][33]	5	FFRR USWB 12305048	[2x-platinum-UK][gold-US][written by Kenya Grace][produced by Kenya Grace]

Wee Papa Girl Rappers

Wee Papa Girl Rappers to brytyjski żeński duet rapowy, który odniósł sukces na listach przebojów
pod koniec lat 80-tych. Były to siostry Sandra (starsza z nich, znana jako Total S) i Samantha Lawrence (znana jako TY Tim). Zanim podpisały kontrakt z Jive Records, siostry były wokalistkami wspierającymi Feargal Sharkey.

 

Jako Wee Papa Girl Rappers zaczęły występować w audycji rapowej BBC Radio London, prowadzonej przez Dave'a Pearce'a. Ich pierwszy album, „Heat it Up” z udziałem 2 Men and a Drum Machine, osiągnął 21. miejsce na brytyjskiej liście przebojów w czerwcu 1988 roku. Wee Papa Girls Rappers są najbardziej znane z singla „Wee Rule” - inspirowanego bardziej reggae i dancehallem niż hip-hopem - który w październiku 1988 roku osiągnął 6. miejsce na brytyjskiej liście przebojów.

 

  Wydały dwa albumy w wytwórni Jive: „The Beat, the Rhyme, the Noise” w 1988 roku oraz „Be Aware” w 1990 roku (ten drugi zawierał klubowy hit „Get In The Groove”). Wydały dwa kolejne single w 1992 i 1994 roku pod nazwą Wee Papas. Nazwę duetu „Wee Papa” zapożyczyli od kreolskiego wyrażenia „Oui Papa” z Saint Lucia, często używanego przez ich ojca (pochodzącego z Karaibów).

 

  Samantha Lawrence zmarła 1 grudnia 2024 roku w wieku 55 lat.

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Faith / Bustin' Loose	Wee Papa Girl Rappers feat Two Men and A Drum Machine	03.1988	60[4]	-	Jive JIVE 164	[written by Teddy Riley,Sandra Lawrence,Timmie Lawrence][produced by Teddy Riley]
Heat It Up	Wee Papa Girl Rappers feat Two Men and A Drum Machine	06.1988	21[9]	-	Jive JIVE 174	[written by D. Steele , S. Lawrence , S. Lawrence][produced by Andy Cox , David Steele ][6[10].Hot Disco/Dance;Jive 1159 12"]
Wee Rule / Rebel Rap	Wee Papa Girl Rappers	10.1988	6[9]	-	Jive JIVE 185	[written by E. Cochrane , H. MacDonald][produced by Hamish MacDonald]
Soulmate / We Know It	Wee Papa Girl Rappers	12.1988	45[4]	-	Jive JIVE 193	[written by Richie Fermie,Samantha Lawrence,Sandra Lawrence,Darren Mahommed,Morris Bird][produced by Jolyon Skinner]
Blow the House Down / Wee Rule	Wee Papa Girl Rappers	03.1989	65[1]	-	Jive JIVE 197	[written by Samantha Lawrence,Sandra Lawrence,J. Hoaly][produced by Jeremy Healy]
The Bump/Hardcore (Here's The Plan)	Wee Papa Girl Rappers	09.1990	-	-	Jive JIVE 257	[written by Robert Clivillés,Ricky Crespo][produced by Robert Clivilles & David Cole][10[8].Hot Disco/Dance;Jive 1362 12"]

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Beat The Rhyme The Noise	Wee Papa Girl Rappers	11.1988	39[3]	-	Jive HIP 067	-

Wham!

Brytyjski duet. George MICHAEL - voc, Grek z pochodzenia, oraz Andrew Ridgeley (25.06.1963,
Windlesham) -g. voc, syn imigranta z Egiptu, razem uczęszczali do szkoły w Bushey.
W 1979 utworzyli grupę The Executive. Wykonywali z nią własne piosenki oparte na rytmach karaibskich, m.in. Can't Get Used To Losing You (nagrana później przez The BEAT). W 1981 zdecydowali się na występy w duecie, który nazwali Wham! Przedstawili żywą, radosna muzykę taneczną inspirowaną przebojami gwiazd murzyńskich - The SUPREMES, The FOUR TOPS, Smokey ROBINSON And The Miracles, The STYLISTICS, CHIC, Gap Band.
 

Ich nagrania biły przez kilka lat rekordy powodzenia (np. Young Guns, Wham Rap!, Bad Boys, Club Tropicana. Wake Me Up Before You Go Go, Freedom, Last Christmas, Everything She Wants, I'm Your Man, Edge Of Heaven). Ich sława dotarła nawet do Chin. W kwietniu 1985 duet wystapił w Pekinie i Kuang-czou, a podczas tych koncertów Lindsay Andersen zrealizował film Wham! Foreign Skies - The Video Of The China Tour, wydany rok później na wideokasecie (reżyser wycofał swoje nazwisko z czołówki rozgoryczony komercyjnym charakterem przedsięwzięcia).
 

Jesienią 1985 Michael postanowił skoncentrować się na karierze indywidualnej i w czerwcu 1986, po spektakularnym koncercie na londyńskim stadionie Wembley, drogi przyjaciół rozeszły się. W styczniu 1991 duet raz jeszcze zaprezentował się publicznie - podczas brazylijskiego festiwalu "Rock In Rio".
Andrew Ridgeley zadebiutował jako solista płytą "Son Of Albert" (Epic, 1990). Wokalistki znane z wielu nagrań Wham!, Pepsi Demacque (10.12. 1966, Londyn) i Shirlie Holliman (18.04.1962, Londyn), utworzyły duet Pepsi And Shirlie i nagrały płytę "All Right Now" (Polydor, 1987) z takimi przebojami, jak Heartache i Goodbye Stranger.
 

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Young guns [Go for it]/Going for it	Wham!	11.1982	3[17]	-	Innervision IVLA 2766	[silver-UK][written by George Michael][produced by Steve Brown, George Michael]
Wham rap [Enjoy what you do]/	Wham!	01.1983	8[12]		Innervision IVLA 2442	[written by George Michael/Andrew Ridgeley][produced by Bob Carter]
Bad boys	Wham!	05.1983	2[15]	60[9]	Innervision INVA 3143	[silver-UK][written by George Michael][produced by Steve Brown, George Michael]
Club Tropicana/Blue [Armed with love]	Wham!	07.1983	4[11]		Innervision INVA 3613	[platinum-UK][written by George Michael,Andrew Ridgeley][produced by Steve Brown, George Michael]
Club fantastic megamix/A ray of sunshine [inst]	Wham!	11.1983	15[7]		Innervision A 3586	[written by George Michael][produced by Steve Brown, George Michael]
Wake me up before you go go	Wham!	05.1984	1[2][16]	1[3][24]	Epic A 4440	[3x-platinum-UK][platinum-US][written by George Michael][produced by George Michael]
Freedom	Wham!	10.1984	1[3][14]	3[18]	Epic A 4743	[gold-UK][written by George Michael][produced by George Michael]
Last Christmas/Everything she wants	Wham!	12.1984	2[25]	3[45][01.2017]	Epic A 4949	[8x-platinum-UK][7x-platinum-US][written by George Michael][produced by George Michael]
Everything she wants/Like a baby	Wham!	02.1985	-	1[2][20]	Columbia 04840 [US]	[gold-UK][gold-US][written by George Michael][produced by George Michael]
I' m your man/Do it right [inst]	Wham!	11.1985	1[2][13]	3[18]	Epic A 6716	[gold-UK][written by George Michael][produced by George Michael]
The edge of heaven/Where did your heart go?	Wham!	06.1986	1[2][12]	10[13][side B:50[8]]	Epic FIN 1	[silver-UK][written by George Michael][produced by George Michael]
Last Christmas	Wham!	12.2012	1[10][106]	-	Sony Music MIUCT 8730	[8x-platinum-UK][written by George Michael][produced by George Michael]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Fantastic	Wham!	07.1983	1[2][116]	83[44]	Innervision IVL 25328	[3x-platinum-UK][gold-US][produced by Steve Brown, George Michael ,Bob Carter]
Make it big	Wham!	11.1984	1[2][72]	1[3][80]	Epic EPC 86 311	[4x-platinum-UK][6x-platinum-US][produced by George Michael]
The final	Wham!	07.1986	2[45]	-	Epic EPC 88 681	[platinum-UK][produced by George Michael, Andrew Ridgeley, Steve Brown]
Music from The Edge Of Heaven	Wham!	07.1986	-	10[28]	Columbia 40 025 [US]	[platinum-US][produced by George Michael]
The best of Wham!	Wham!	11.1997	4[24]	-	Epic 89 020	[2x-platinum-UK][produced by George Michael, Andrew Ridgeley, Steve Brown]
The Singles: Echoes from the Edge of Heaven	Wham!	07.2023	2[5]	31[3]	Sony Music CG 19658711662	[silver-UK][produced by George Michael, Bob Carter, Steve Brown]