Jermaine Jackson

Właśc. Jermaine Lajuan Jackson, ur. 11.12.1954 w Gary w stanie Indiana (USA). Jeden z pięciu braci z założonego w 1962 kwintetu Jackson Five. Grał na basie, wspierając wokalnie młodszego brata Michaela Jacksona. Współpracę kontynuował po podpisaniu przez zespół kontraktu z Motown w 1968r. Bywał głównym wokalistą w tematach z albumów z wczesnych lat 70-tych. (ballada "I Found That Girl" z Third Album).

 

Wraz z Michaelem i Jackie Jacksonami został wytypowany przez Motown do kariery solisty. Efektem była nowa wersja starego doo-wopowego przeboju grupy Shep and the Limeliters ,"Daddy's Home", która w 1972 trafiła do pierwszej dziesiątki amerykańskich przebojów. Późniejsze nagrania były przyjęte chłodniej, ale Jermaine zdobył mocną pozycję w Motown dzięki poślubieniu w 1973 Hazel - córki szefa firmy, Berry'ego Gordy'ego. Małżeństwo spowodowało konflikt rodzinny w 1975, gdy pozostali członkowie Jackson Five postanowili wycofać się z Motown. Jermaine postawiony wobec wyboru "bracia - teść" wybrał drugiego, co pozytywnie wpłynęło na kontrakty.
Niestety, pomimo intensywnej promocji nagrania Jermaine'a z późnych lat 70-tych. nie zdobyły uznania, w przeciwieństwie do reszty nagrywającego dla wytwórni Epic rodzeństwa. Z pomocą pośpieszył Stevie Wonder - kompozytor i producent "Let's Get Serious" (1979) - tematu przypominającego przy okazji funkową przeszłość autora.
 

W 1981 Jermaine odzyskał popularność dzięki soulowej balladzie "You Like Me Don't You", a rok później wprowadził na listy przebojów "Let Me Tickle Your Fancy" nagrany z zespołem new wave Devo. Popularność przebojów umacniała pozycję Jarmaine'a w Motown. Z wokalisty awansował na producenta nagrań Michaela Lovesmitha i promotora Syreety.
 

W 1983 rozstał się jednak z chlebodawcami, podpisując kontrakt z wytwórnią Arista. W rok później dołączył do rodzeństwa na albumie Victory i w trasie koncertowej (znakomity duet wokalny w "Tell Me We're Not Dreaming"). Uczestniczył w nagraniach Pia Zadory (temat z Voyage Of The Rock Aliens, 1984) i Whitney Houston (Precious Memories, 1986). W tym samym roku założył własną wytwórnię WORK Records i przyjął główną rolę w nie zrealizowanym do końca biograficznym filmie o Marvinie Gaye'u. Kontynuował współpracę z Jackson Five, choć jego autorskie pomysły pozostawały w cieniu medialnej kariery młodszego brata Michaela Jacksona.

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
That's How Love Goes/I lost my love in The Big City	Jermaine Jackson	09.1972	-	46[11]	Motown 1201	[written by W. Brown,D. Jones,Johnny Bristol][produced by Johnny Bristol][23[9].R&B Chart]
Daddy's Home/Take Me In Your Arms (Rock Me for a Little While)	Jermaine Jackson	12.1972	-	9[18]	Motown 1216	[written by James Sheppard, William Miller][produced by The Corporation][3[13].R&B Chart]
You're in Good Hands/Does your mama know about me	Jermaine Jackson	10.1973	-	79[5]	Motown 1244	[written by Larry Mizell, Fonce Mizell][produced by The Corporation][35[11].R&B Chart]
Let's Be Young Tonight/Bass Odyssey	Jermaine Jackson	09.1976	-	55[13]	Motown 1401	[written by Don Daniels, Michael Smith][produced by Don Daniels, Michael Smith][19[16].R&B Chart]
You Need To Be Loved/My Touch Of Madness	Jermaine Jackson	11.1977	-	-	Motown 1409	[written by J. Jackson, M. McGloiry, K. Wakefield][produced by Jermaine Jackson, McGloiry][75[7].R&B Chart]
Castles Of Sand/I Love Every Little Thing About You	Jermaine Jackson	07.1978	-	-	Motown 1441	[written by M. McGloiry][produced by Jermaine Jackson][38[10].R&B Chart]
Let's Get Serious/ Je vous aime beaucoup (I Love You)	Jermaine Jackson	03.1980	8[11]	9[23]	Motown 1469	[written by Stevie Wonder, Lee Garrett][produced by Stevie Wonder][1[6][22].R&B; Chart]
You're Supposed to Keep Your Love for Me/Let it ride	Jermaine Jackson	07.1980	-	34[13]	Motown 1490	[written by Jim Foelber, Phyllis Molinary][produced by Jermaine Jackson,Phyllis Molinary][32[11].R&B Chart]
Little Girl Don't You Worry/We Can Put It Back Together	Jermaine Jackson	11.1980	-	-	Motown 1499	[written by J. Jackson, P. M. Jackson Jr][produced by Jermaine Jackson][17[18].R&B Chart]
Burnin' Hot/Castles Of Sand	Jermaine Jackson	07.1980	32[6]	-	Motown TMG 1194 [UK]	[written by J. Jackson, J. Foelber , P. Molinary][produced by Jermaine Jackson]
You Like Me Don't You	Jermaine Jackson	04.1981	41[5]	50[9]	Motown 1503	[written by Jermaine Jackson][produced by Jermaine Jackson][13[16].R&B Chart]
I'm Just Too Shy / All Because of You	Jermaine Jackson	10.1981	-	60[8]	Motown 1525	[written by Jermaine Jackson][produced by Jermaine Jackson][29[12].R&B Chart]
Paradise In Your Eyes/I'm My Brother's Keeper	Jermaine Jackson	02.1982	-	-	Motown 1600	[written by Jermaine Jackson][produced by Jermaine Jackson][60[6].R&B Chart]
Let Me Tickle Your Fancy/Maybe next time	Jermaine Jackson	07.1982	-	18[15]	Motown 1628	[written by Jermaine Jackson,Pam Sawyer,Marilyn McLeod,P.M. Jackson][produced by Jermaine Jackson][5[17].R&B Chart]
Very Special Part/You're Givin' Me The Runaround	Jermaine Jackson	11.1982	-	-	Motown 1649	[written by B. Medina, K. Ashby, C. Liles, W.E. Bickelhaupt][produced by Jermaine Jackson, Hal Davis, Kerry Ashby, Benny Medina][54[10].R&B Chart]
Sweetest Sweetest/Tell Me I'm Not Dreamin'	Jermaine Jackson	05.1984	52[4]	-	Arista JJK 121 [UK]	[written by A. Jacobson , E. Chase , R. Lerner][produced by Jermaine Jackson]
Dynamite!/Tell Me I'm Not Dreamin'	Jermaine Jackson	07.1984	-	15[17]	Arista 9190	[written by Bruce Roberts, Andy Goldmark][produced by Jermaine Jackson][8[17].R&B Chart]
When The Rain Begins To Fall/Substitute [Pia Zadora]	Jermaine Jackson & Pia Zadora	10.1984	68[2]	54[11][02.85]	Curb/MCA 52 521	[written by Peggy March,Michael Bradley,Steve Wittmack][produced by Jack White][piosenka z filmu "Voyage of The Rock Aliens"][61[9].R&B Chart]
Do What You Do/Tell Me I'm Not Dreamin' [with Michael Jackson]	Jermaine Jackson	10.1984	6[13][02.85]	13[20]	Arista 9279	[silver-UK][written by Ralph Dino, Larry Ditomaso][produced by Jermaine Jackson][14[17].R&B Chart]
(Closest Thing To) Perfect	Jermaine Jackson	06.1985	-	67[7]	Arista 9356	[written by Michael Omartian, Bruce Sudano, Jermaine Jackson ][produced by Michael Omartian][piosenka z filmu "Perfect"][63[6].R&B Chart]
I Think It's Love/Voices in the dark	Jermaine Jackson	02.1986	96[1]	16[15]	Arista 9444	[written by Michael Omartian, Jermaine Jackson][produced by Jermaine Jackson][14[16].R&B Chart]
Do You Remember Me? / Wchatcha doin?	Jermaine Jackson	07.1986	-	71[5]	Arista 9502	[written by Michael Omartian,Jermaine Jackson,Bruce Dudano][produced by Michael Omartian][40[10].R&B Chart]
Words Into Action/Our Love Story	Jermaine Jackson	01.1987	-	-	Arista 9495	[written by Mick Leeson, Peter Vale][produced by Michael Omartian][90[4].R&B Chart]
Don't Take It Personal/Clean up your act	Jermaine Jackson	12.1989	69[2]	64[11]	Arista 9875	[written by Jermaine Jackson][produced by Jermaine Jackson][1[1][21].R&B; Chart]
Two Ships (In The Night)/Next To You	Jermaine Jackson	02.1990	-	-	Arista 9933	[written by D. Conley, E. Collins, J. Jackson][produced by David "Pic" Conley][21[11].R&B; Chart]
I'd Like To Get To Know You/Spare The Rod, Love The Child	Jermaine Jackson	05.1990	-	-	Arista 2029	[written by B. Jackson][produced by Kashif][27[11].R&B; Chart]
You Said, You Said	Jermaine Jackson	10.1991	-	-	LaFace 24003	[written by L. A. Reid, Babyface, D. Simmons, J. Jackson][produced by The LaFace Family][25[11].R&B; Chart]
Word to the Badd!	Jermaine Jackson	11.1991	-	78[2]	LaFace 24 011	[written by Antonio "L.A." Reid, Babyface,Daryl Simmons, Jermaine Jackson,Lisa "Left Eye" Lopes][88[5].R&B; Chart]
I Dream, I Dream	Jermaine Jackson	03.1992	-	-	LaFace 24 016	[written by Babyface,Daryl Simmons,Antonio Reid][30[10].R&B; Chart]

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Jermaine	Jermaine Jackson	08.1972	-	27[36]	Motown 752	[gold-US][produced by Corporation, , G. Jones , H. Davis , J. Marcellino, J. Bristol , M. Larson, P. Sawyer ]
Come Into My Life	Jermaine Jackson	06.1973	-	152[6]	Motown 775	[produced by Hal Davis, Jerry Marcellino , Mel Larson ]
My Name Is Jermaine	Jermaine Jackson	09.1976	-	164[11]	Motown 842	[produced by Greg Wright, Michael Lovesmith, Gwen Glen, Jeffrey Bowen, Hal Davis, Michael B. Sutton]
Feel the Fire	Jermaine Jackson	08.1977	-	174[3]	Motown 888	[produced by Jermaine Jackson, Michael McGlory]
Let's Get Serious	Jermaine Jackson	04.1980	22[6]	6[29]	Motown 928	[gold-US][produced by Jermaine Jackson]
Jermaine	Jermaine Jackson	12.1980	-	44[23]	Motown 948	[produced by Berry Gordy, Jermaine Jackson , Suzee Ikeda]
I Like Your Style	Jermaine Jackson	09.1981	-	86[10]	Motown 952	[produced by Jermaine Jackson]
Let Me Tickle Your Fancy	Jermaine Jackson	08.1982	-	46[16]	Motown 6017	[gold-US][produced by Berry Gordy , Jermaine Jackson]
Dynamite	Jermaine Jackson	05.1984	57[6]	-	Arista 206 563 [UK]	[produced by Jermaine Jackson]
Jermaine Jackson	Jermaine Jackson	05.1984	-	19[49]	Arista 8203	[gold-US][produced by Jermaine Jackson]
Precious Moments	Jermaine Jackson	03.1986	-	46[22]	Arista 8277	[produced by Michael Omartian, Jermaine Jackson and Tom Keane]
Don't Take It Personal	Jermaine Jackson	12.1989	-	115[16]	Arista 8493	[gold-US][produced by Rick Nowels,Lewis A. Martinee,Danny Sembello,David Townsend,David Z,Preston Glass,Ron Kersey,Dennis Lambert]

Jesus And Mary Chain

Założycielami kwartetu byli pochodzący z East Kilbridge (Szkocja) William Reid (śpiew, gitara), Jim Reid (śpiew gitara), Douglas Hart (bas) i Murray Dalglish (perkusja).
Latem 1984 przenieśli się do Londynu, gdzie podpisali kontrakt z kierowaną przez Alana McGee wytwórnia Creation Records. Singlowy debiut, "Upside Down", zyskał na listach alternatywnych popularność ugruntowaną wkrótce interpretacją tematu "Vegetable Man" autorstwa Syda Barretta (z pierwszego składu Pink Floyd ), w listopadzie 1984 Dalglisha zastąpił przy perkusji wokalista Primal Scream Bobby Gillespie.

 

Zainteresowanie mediów spowodowały estradowe skandale grupy i towarzyszące im zakazy występów. W 1985 zespół podpisał kontrakt z wytwórnią Blanco y Negro działającą w sieci WEA/Rough Trade. Bracia Reid oświadczali publicznie, że muzyczna ekstazę osiągają dzięki amfetaminie, a trwające zaledwie 20 minut koncerty grupy wywoławały nieparlamentarne protesty nabywców biletów. Pierwszy przebój zespołu, "Never Understand", porównywano z anarchiczną eksplozją rocka drugiej połowy lat 70-tych, a zwłaszcza z Sex Pistols. Tym większym zaskoczeniem był bardziej popowy drugi singlowy temat "Just Like Honey".
 

W listopadzie 1985 Gillespie znużony Jesus And Mary Chain powrócił do Primal Scream. W miesiąc później bracia Reid wydali pierwszy album Psychocandy. Wypełniona studyjnym gitarowym zgiełkiem i mrocznyrni melodiami płyta została uznana przez część recenzentów za rockowe objawienie. Temat "Some Candy Talking" trafił nawet na krótko na radiowe listy przebojów, skąd wycofano go skutkiem nawiązującego do heroiny tekstu. W tym czasie zespół pozyskał nowego perkusistę, Johna Moore'a, i rozstał się z menedżerem Alanem McGee.
 

Tematy "April Skies" i "Happy When It Rains" promowały drugi album, Darklands, przyjęty przez recenzentów ciepło, lecz bez towarzyszących debiutowi zachwytów. Koncertowej trasie w Kanadzie i USA towarzyszyło aresztowanie jednego z braci Reid za bijatykę z "kibicami" zespołu.
Wiosną 1988 ukazała się kompilacja nie publikowanych i mało znanych poprzednio tematów grupy (Barbed Wire Kisses), wypełniająca lukę przed nowym albumem Automatic z 1990. Nagrana właściwie w duecie przez braci Reid płyta łączyła programowaną perkusję z typową dla grupy dźwiękową i tekstową kanonadą ("Blues From A Gun"). Album Honey's Dead przyniósł równie dynamiczny temat "Reverence", dzięki któremu zespół powrócił na listy przebojów.
 

Nagrany w domowym studio longplay Stoned & Dethroned zaskoczył akustycznym brzmieniem i refleksyjnym nastrojem kompozycji, w czym spory udzia1 mieli towarzyszący wokalnie braciom Reid Shane McGowan wcześniej (Pogues) i Hope Sandoval z Mazzy Star. 

„Sometimes Always”, pochodzący z Stoned & Dethroned, stał się najbardziej komercyjnym singlem zespołu w USA, osiągając   94. miejsce na liście Billboard Hot 100. Zespół opuścił WEA po dziesięciu latach, a następnie podpisał kontrakt z Sub Pop Records w USA i ponownie podpisał kontrakt z Creation Records w Wielkiej Brytanii na wydanie albumu Munki w 1998 roku.

 Zespół rozpadł się w następnym roku w wyniku sprzeczki na scenie rok wcześniej; William Reid przedwcześnie opuścił trasę po kłótni z pijanym Jimem Reidem. Ostatecznie zjednoczyli się w 2007 roku, a w 2017 roku wydali Damage and Joy, swój pierwszy album studyjny od 19 lat i siódmy w sumie. Ich kolejny album, Glasgow Eyes, został wydany w 2024 roku i stał się pierwszym albumem zespołu w pierwszej dziesiątce w Wielkiej Brytanii od 1988 roku.
 

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Never Understand / Suck	Jesus And Mary Chain	02.1985	47[4]	-	Blanco y Negro NEG 8	[written by William Reid, Jim Reid][produced by The Jesus and Mary Chain]
You Trip Me Up / Just Out of Reach	Jesus And Mary Chain	05.1985	55[3]	-	Blanco y Negro NEG 13	[written by William Reid, Jim Reid][produced by The Jesus and Mary Chain]
Just Like Honey / Head	Jesus And Mary Chain	09.1985	45[3]	-	Blanco y Negro NEG 17	[written by William Reid, Jim Reid][produced by The Jesus and Mary Chain]
Some Candy Talking	Jesus And Mary Chain	07.1986	13[5]	-	Blanco y Negro NEG 19	[produced by The Jesus and Mary Chain]
April Skies / Kill Surf City	Jesus And Mary Chain	04.1987	8[6]	-	Blanco y Negro NEG 24	[written by William Reid, Jim Reid][produced by William Reid, Bill Price]
Happy When It Rains/Everything's Alright When You're Down	Jesus And Mary Chain	08.1987	25[5]	-	Blanco y Negro NEG 25	[written by William Reid, Jim Reid][produced by William Reid, Bill Price]
Darklands/Rider	Jesus And Mary Chain	10.1987	33[4]	-	Blanco y Negro NEG 29	[written by William Reid, Jim Reid][produced by William Reid, Bill Price]
Sidewalking/Taste Of Cindy (Live)	Jesus And Mary Chain	03.1988	30[3]	-	Blanco y Negro NEG 32	[written by William Reid, Jim Reid][produced by The Jesus and Mary Chain]
Blues from a Gun/Shimmer	Jesus And Mary Chain	09.1989	32[2]	-	Blanco y Negro NEG 41	[written by William Reid, Jim Reid][produced by The Jesus and Mary Chain][1.Modern Rock Tracks]
Head On / In the Black / Terminal Beach	Jesus And Mary Chain	11.1989	57[2]	-	Blanco y Negro NEG 42	[written by William Reid, Jim Reid][produced by The Jesus and Mary Chain][2.Modern Rock Tracks]
Rollercoaster	Jesus And Mary Chain	09.1990	46[2]	-	Blanco y Negro NEG 45	[written by William Reid, Jim Reid][produced by William Reid, Jim Reid]
Reverence / Heat	Jesus And Mary Chain	02.1992	10[4]	-	Blanco y Negro NEG 45	[written by William Reid, Jim Reid][produced by William Reid, Jim Reid]
Far Gone and Out / Why'd You Want Me? / Sometimes	Jesus And Mary Chain	04.1992	23[3]	-	Blanco y Negro NEG 56	[written by William Reid, Jim Reid][produced by William Reid, Jim Reid][3.Modern Rock Tracks]
Almost Gold/Teenage Lust	Jesus And Mary Chain	06.1992	41[2]	-	Blanco y Negro NEG 57	[written by William Reid, Jim Reid][produced by William Reid, Jim Reid][13.Modern Rock Tracks]
Sound of Speed	Jesus And Mary Chain	07.1993	30[2]	-	Blanco y Negro NEG 66	[written by William Reid, Jim Reid][produced by William Reid, Jim Reid]
Sometimes Always / The Perfect Crime	Jesus And Mary Chain with Hope Sandoval	07.1994	22[5]	96[2]	Blanco y Negro NEG 70	[written by William Reid, Jim Reid][produced by William Reid, Jim Reid][4.Modern Rock Tracks]
Come On/I'm In With The Out Crowd	Jesus And Mary Chain	10.1994	52[3]	-	Blanco y Negro NEG 73	[written by Jim Reid][produced by William Reid, Jim Reid]
I Hate Rock 'n' Roll/Bleed Me	Jesus And Mary Chain	05.1995	61[4]	-	Blanco y Negro NEG 81	[written by William Reid][produced by William Reid, Jim Reid]
Cracking Up / Rocket	Jesus And Mary Chain	04.1998	35[4]	-	Creation CRE 292	[written by William Reid][produced by William Reid, Jim Reid]
I Love Rock N Roll/nineteen666	Jesus And Mary Chain	05.1998	38[4]	-	Creation CRE 296	[written by Jim Reid][produced by William Reid, Jim Reid]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Psychocandy	Jesus And Mary Chain	11.1985	31[10]	188[4]	Blanco y Negro BYN 7	[gold-UK][produced by The Jesus and Mary Chain]
Darklands	Jesus And Mary Chain	08.1987	5[7]	161[4]	Blanco y Negro BYN 11	[gold-UK][produced by William Reid, Bill Price, John Loder]
Barbed Wire Kisses	Jesus And Mary Chain	04.1988	9[7]	192[3]	Blanco y Negro BYN 15	[gold-UK][produced by John Loder,Jim Reid,William Reid]
Automatic	Jesus And Mary Chain	09.1989	11[4]	105[25]	Blanco y Negro BYN 20	[silver-UK][produced by Jim Reid, William Reid]
Honey's Dead	Jesus And Mary Chain	03.1992	14[5]	158[2]	Blanco y Negro BYN 26	[produced by Jim Reid, William Reid]
The Sound of Speed	Jesus And Mary Chain	08.1993	15[3]	-	Blanco y Negro 4509931052	[produced by Jim Reid, William Reid]
Stoned & Dethroned	Jesus And Mary Chain	08.1994	13[3]	98[6]	Blanco y Negro 4509967172	[produced by Jim Reid, William Reid]
Munki	Jesus And Mary Chain	06.1998	47[3]	-	Creation CRELP 232	[produced by Jim Reid, William Reid]
21 Singles	Jesus And Mary Chain	07.2002	117[1]	-	Rhino 0927 46141-2	[produced by The Jesus and Mary Chain]
Damage and Joy	Jesus And Mary Chain	04.2017	16[2]	-	Artifical Plastic APR 001	[produced by Youth, the Jesus and Mary Chain]
Glasgow Eyes	Jesus And Mary Chain	04.2024	7[1]	-	Fuzz Club FC 226	[produced by The Jesus and Mary Chain]

Life Records

Life Records to amerykańska wytwórnia płytowa z Nowego Jorku będąca oddziałem Bo Gentry Conceptions, Inc.,i nie ma nic wspólnego z wytwórnią o tej samej nazwie z Los Angeles.
Bob Gentry był uznanym autorem piosenek i producentem,pisząc minn. dla Tommy James & the Shondells.Pracując razem z zespołem studyjnym nad swoją piosenką,napisaną razem z Joey Levine,dał ją do zaśpiewania Tony Orlando,liderowi wspomnianego zespołu.
 

Piosenka o której mowa,"Make Believe",napisana w stylu Four Seasons zawędrowała do Top30 listy Billboard,a zespół towarzyszący wystapił na singlu pod nazwą Wind.Była to grupa muzyków studyjnych,która na okładce płyty zostala zidentyfikowana jako John, John Jay, Jimmy, i Dick.Następny singiel "I'll Hold Out My Hand"/"Teenybopper" [Life 202],wydany przez ten ansambl przepadł na listach przebojów.
 

Wytwórnia wydała w swojej historii trzy single [+ niewspomniany "Are You Nuts?"/"Groovin' with Mr. Bloe" ].Jedynym albumem była płyta Make Believe sygnowana przez Wind.

Justice Recording Company

Justice Recording Company wytwórnia płytowa,której założycielem był Calvin Newton.Pierwotnie mieściła się w Nashville,ale od połowy lat 60-tych jej siedzibą jest Winston-Salem w Płn. Karolinie.Pierwszym albumem wydanym przez wytwórnię była płyta "Variety Time"(Justice 101) autorstwa Billa Artza & His Rhythm Kings wydana prawdopodobnie w 1965r.
 

Od początku Justice była niestandartową wytwórnią,w której każdy wykonawca posiadający niewielką ilość dolarów mógł nagrać płytę.Newton miał kilku wyszukiwaczy talentów,którzy penetrowali pobliskie kluby i sale taneczne by pozyskać nowych wykonawców.Przykadowo,zespół Comets musiał zapłacić 1000$ za nagranie [zresztą nie wydanego albumu] i wynajęcie na 4 godziny studia.Wytwórnia miała dostęp do dość prymitywnego studia w Winston-Salem,ale nie wszyscy artyści byli tam nagrywani,np. grupa Tempos nagrywała w Nashville. 

 

Katalog wytwórni:

1966 The Variations Dig Em Up! JLP 112
1966 The Starliters Journey with the Starliters JLP 124
1966 The Marlboros & The Jokers Six Real Live Girl JLP 126
1966 The Speckulations Walking the Dog in the Midnight Hour JLP 132
1966 Tony Lane & the Fabulous Spades Introducing JLP 133
1966 The Aces Combo Introducing JLP 134
1966 The Fugitives On the Run With The Fugitives JLP 141
1966 The Checkmates Meet the Checkmates JLP 149
1966 The Tempos Speaking of the Tempos JLP 104
1967 The Barracudas A Plane View of the Barracudas JLP 143
1967 The Bonne Villes Bringing It Home JLP 146
1967 The Varcels Hang Loose with the Varcels JLP 147
1967 The Stowaways ...In Our Time JLP 148
1967 The Marsadees The Marsadees JLP 150
1967 Skip and The Creations MOBAM JLP 152
1967 Mod and The Rockers Mod and the Rockers ... Now JLP 153
1967 The Englishmen ....Summer is Here JLP 155
1967 Knights 5 + 1 On the Move JLP 156
1967 The Invaders On the Right Track JLP 157 

Lovebug Starski

Kevin Smith (ur. 16 maja 1960r - zm. 8 lutego 2018),  najlepiej znany pod pseudonimem Lovebug Starski, był amerykańskim MC, muzykiem i producentem muzycznym. Swoją karierę rozpoczął jako chłopiec od płyt w 1971 roku, gdy hip-hop pojawił się po raz pierwszy w Bronksie, a ostatecznie został DJ-em w klubie Disco Fever w 1978 roku. Jest jedną z dwóch osób, które mogły wymyślić termin „hip-hop”. Starski twierdził, że wymyślił to określenie, wymieniając się tymi dwoma słowami, improwizując kwestie z Keefem Cowboyem z Grandmaster Flash and the Furious Five, na przyjęciu pożegnalnym przyjaciela, który miał wstąpić do wojska. W wywiadzie dla Dave'a Hilla w gazecie The Observer, Starski wyjaśnił: „Wziąłem mikrofon i po prostu zacząłem mówić 'hip hop, hip hop, de hibbyhibbyhibbyhibby hop'. Ludzie nie mogli w to uwierzyć, ale to utkwiło”.

 Starski nagrał swój pierwszy singiel, „Positive Life”, w wytwórni płytowej Tayster w 1981 roku. (Brytyjska grupa MARRS wykorzystała ten utwór w 1987 roku w singlu numer 1 „Pump Up the Volume”.) Później nagrał piosenkę do ścieżki dźwiękowej filmu Rappin' z 1986 roku, która została wydana przez Atlantic Records, zanim nagrał swój pierwszy album, House Rocker, w Epic/CBS Records. Na tym singlu znalazł się jego najbardziej popularny singiel, „Amityville (The House on the Hill)”, parodia piosenki, której nazwa nawiązuje do filmu The Amityville Horror (opartego na domniemanych zjawiskach nadprzyrodzonych związanych ze sprawą morderstwa DeFeo). W 1986 r. był to 12. przebój na brytyjskiej liście przebojów. 

Lovebug Starski popadł w uzależnienie od kokainy i w 1987 r. został uwięziony za posiadanie nielegalnych substancji.Po wyjściu na wolność w grudniu 1991 r. powrócił do rezydencji DJ-skiej w swoim dawnym lokalu, Disco Fever.Lovebug Starski i światowej sławy Brucie B pracowali również razem na torze rolkowym Rooftop Roller w Harlemie w latach 80-tych.

Starski zmarł na zawał serca w Las Vegas 8 lutego 2018 r. w wieku 57 lat, podczas przenoszenia głośników z magazynu do swojego mieszkania. Smith niedawno przeprowadził się do Las Vegas, gdzie pracował nad ożywieniem swojej kariery DJ-a, występując m.in. cotygodniowo w salonie na dachu indyjskiej restauracji Turmeric Flavors of India. Jego ostatni występ tam miał miejsce zaledwie kilka godzin przed śmiercią, według jego menedżera, Jeremy'ego CrittendenaPozostawił po sobie matkę, Marthę Bowes; dwie siostry, Kim Shaw i Karen Rivers; trzy córki, Tiffany Williams, Shantel Williams i Bryannę Smith; trzy wnuczki i wnuka.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Rappin'	Lovebug Starski	05.1985	-	-	Atlantic 89566	[written by Larry Smith, Randy Murry][produced by Larry Smith, Steve Loeb, Bob Whitmore][68[7].R&B Chart]

Stargard

Stargard był amerykańskim dziewczęcym zespołem R&B, funk i soul. Na początku istnienia zespołu Stargard tworzyły Rochelle Runnells, Debra Anderson i Janice Williams. Trio wokalne wydało „Theme Song from 'Which Way Is Up'” na ścieżce dźwiękowej filmu fabularnego z 1977 roku Which Way Is Up? .Utwór napisany przez Normana Whitfielda znalazł się również na debiutanckim albumie Stargard o tym samym tytule, wydanym w 1978 roku przez MCA Records. Album osiągnął odpowiednio 12. i 26. miejsce na listach przebojów Top R&B Albums i Billboard 200.

 

 Jako singiel „Which Way Is Up” osiągnął numery 1, 12 i 21 na listach przebojów Billboard Hot R&B Songs, Dance Club Songs i Hot 100. „Which Way Is Up” osiągnął również 19 miejsce na liście przebojów UK Singles. W 1978 roku Stargard wydał swój drugi album zatytułowany What You Waitin' For.Tytułowy utwór z płyty osiągnął 4 miejsce na liście Hot Soul Songs. Następnie grupa przeszła do Warner Bros. Records, gdzie w 1979 roku wydano ich trzecią płytę The Changing of the Gard. Album był współprodukowany przez Verdine White z Earth, Wind, & Fire.Jako singiel „Wear It Out” osiągnął 4 miejsce na liście Dance Club Songs.

 

  Stargard użyczył również wokalu w tle do albumu Juniora Walkera Back Street Boogie z 1979 roku. Anderson opuścił Stargard wkrótce po wydaniu The Changing of the Gard. Teraz, mając tylko Williamsa i Runnellsa na pokładzie, duet wydał swój czwarty album wyprodukowany przez Whitfielda zatytułowany Back 2 Back w 1980 roku. Następnie wrócili do MCA, po czym w 1982 roku wydali swój piąty LP Nine Lives.

 

  Rochelle Runnells zmarła w 2012 roku. Przyczyna jej śmierci nie została ujawniona opinii publicznej.  Stargard pojawił się jako „The Diamonds” w filmie fabularnym Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band z 1978 roku.

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Theme Song From "Which Way Is Up"/Disco Rufus	Stargard	01.1978	19[7]	A:21[14];B:88[5]	MCA 40 825	[A:written by Norman Whitfield][B:written by Mark Davis, Michael Nash][produced by Mark Davis][1[2][21].R&B Chart][12[14].Hot Disco/Dance MCA 13903 12"]
Love Is So Easy/Three Girls	Stargard	05.1978	45[1]	-	MCA 40 890	[written by R. Runnells][produced by Mark Davis][75[8].R&B Chart]
What You Waitin' For/Smile	Stargard	07.1978	39[6]	-	MCA 40 932	[written by Norman Whitfield][produced by Mark Davis][4[18].R&B Chart]
Sensuous Woman/How Come I Can't See You	Stargard	12.1978	-	-	MCA 40 980	[written by D. Anderson, R. Van][produced by Mark Davis][81[5].R&B Chart]
Wear It Out	Stargard	10.1979	-	-	Warner 49 066	[written by R. Wright, C. Fearing, R. Runnells][produced by Verdine White, Mark Davis][43[12].R&B Chart][4[23].Hot Disco/Dance Warner 8891 12"]
Runnin' From The Law/Footstompin' Music	Stargard	02.1980	-	-	Warner 49 165	[written by R. Runnells][produced by Mark Davis, Verdine White, Robert White][61[6].R&B Chart]
High On The Boogie/Diary	Stargard	06.1981	-	-	Warner 49 731	[written by Norman Whitfield][produced by Norman Whitfield, Rochelle Runnells, Mark Davis][70[7].R&B Chart][59[6].Hot Disco/Dance Warner 952 12"]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Stargard	Stargard	03.1978	-	26[13]	MCA 2321	[produced by Mark Davis]
Back 2 Back	Stargard	07.1981	-	186[2]	Warner 3456	[produced by Mark Davis]

Koch Records

MNRK Music Group , dawniej znana jako Koch Records i Entertainment One (eOne) Music/Records, to amerykańska niezależna wytwórnia płytowa i firma zarządzająca muzyką z siedzibą w Nowym Jorku. Powstała w 1987 roku jako dział muzyczny Koch Entertainment, który został przejęty i wchłonięty przez Entertainment One (lub w skrócie eOne) w 2004 roku. eOne została przejęta przez firmę produkującą zabawki i multimedia Hasbro w 2019 roku, wchłonęła w tym procesie jej dział marek rodzinnych i ogłosiła sprzedaż tego działu The Blackstone Group w kwietniu 2021 roku, która następnie przyjęła tę nazwę. Hasbro sprzedało następnie pozostałości eOne firmie Lionsgate, która następnie przemianowała ją początkowo na eOne Canada, a następnie Lionsgate Canada.  

MNRK jest właścicielem bibliotek Artemis Records, Dualtone Records i Last Gang Records.  Całość wytwórni ma swoje korzenie w kanadyjskim dystrybutorze muzyki Records on Wheels, który został przejęty przez kanadyjską sieć detaliczną CD Plus w 2001 r. w celu rozszerzenia swojej działalności hurtowej. Darren Throop dołączył do firmy po tym, jak CD Plus przejął jego sieć sklepów płytowych Urban Sound Exchange. Połączona firma stała się później znana jako ROW Entertainment, a Throop został prezesem i dyrektorem generalnym.

 W czerwcu 2005 r. ROW przejął amerykańskiego niezależnego dystrybutora muzyki i wydawcę rozrywki domowej Koch Entertainment, w tym jego wytwórnię Koch Records. Od 1999 do 2005 r. Koch prowadził oddział w Nashville w stanie Tennessee poświęcony muzyce country, pierwotnie znany jako Audium Records. W składzie oddziału w Nashville znaleźli się Restless Heart, David Lee Murphy, Daryle Singletary, Cledus T. Judd i The Tractors. Ten dział został zamknięty w październiku 2005 roku.

  W 2008 roku Koch uruchomił HipHopCanada Records we współpracy z publikacją HipHopCanada. Jako eOne Music Koch został przemianowany na E1 Music w 2009 roku. E1 przejął IndieBlu Music, spółkę macierzystą Artemis Records i V2 Records North America, w 2010 roku. W 2013 roku eOne przejął bibliotekę nieistniejącej wytwórni hiphopowej Death Row Records. W styczniu 2016 roku eOne przejął Dualtone Records. W marcu 2016 roku eOne przejął kanadyjską wytwórnię Last Gang Records i zatrudnił jej założyciela, prawnika branży muzycznej Chrisa Taylora, na stanowisko globalnego prezesa eOne Music. W 2016 roku eOne przejęło firmy zarządzające Hardlivings i Nerve Artist Management. W listopadzie 2016 roku eOne Music zatrudniło Teda Maya, byłego starszego międzynarodowego menedżera ds. marketingu Universal Music UK, na stanowisko dyrektora swojego oddziału w Wielkiej Brytanii, działającego z biur eOne w Londynie.

 W marcu 2018 roku eOne Music przejęło firmę produkującą wydarzenia na żywo Round Room Entertainment.[17] W 2019 roku Amelia Artists nawiązała współpracę z działem zarządzania eOne.[18] Później w 2019 roku eOne nawiązało współpracę z latynoską grupą zarządzającą i marketingową Entotal. W listopadzie 2020 roku podpisało umowę z AMPED Distribution jako swoim nowym dystrybutorem fizycznym w Ameryce Północnej. 

 W kwietniu 2021 r., po przejęciu spółki macierzystej przez firmę zajmującą się zabawkami i rozrywką Hasbro, eOne ogłosiło, że sprzeda swój biznes muzyczny firmie private equity The Blackstone Group za 385 milionów dolarów, aby bardziej skupić się na swoich filmach i rozrywce telewizyjnej. Sprzedaż została sfinalizowana w czerwcu, a jednostka nadal używała marki eOne do września 2021 r., kiedy to firma została przemianowana na MNRK Music Group. 9 lutego 2022 r. MNRK sprzedało prawa do marki Death Row Records i katalog raperowi hip-hopowemu Snoop Dogowi. W 2022 r. dział zarządzania MNRK zatrudnił 2 menedżerów, Phila Jonesa i Keitha Hagana.

Fredro Starr

Fred Lee Scruggs Jr. (ur. 18 kwietnia 1971r), lepiej znany pod pseudonimem Fredro Starr, to amerykański raper i aktor, najbardziej znany jako członek hardcore'owej grupy rapowej Onyx. Fredro Starr został odkryty przez zmarłego gwiazdora hip-hopu Jam Master Jaya z Run-D.M.C., który podpisał kontrakt z Onyx w swojej wytwórni JMJ Records. Onyx wydał trzy najlepiej sprzedające się albumy, zanim Fredro rozpoczął karierę solową. 

Jako członek Onyx, Fredro Starr został nominowany do nagrody „Ulubiony nowy artysta rap/hip-hop” na American Music Awards w 1994 roku i zdobył nagrodę „Najlepszy album rapowy” na Soul Train Music Awards w 1994 roku. Fredro Starr zagrał w ponad 55 filmach i programach telewizyjnych. Zadebiutował jako aktor w dramacie HBO Strapped. Jego role filmowe obejmują Clockers Spike'a Lee, Sunset Park, Ride, Light It Up, Save the Last Dance i Torque. Wykonał również piosenkę przewodnią Save the Last Dance, „Shining Through”, z Jill Scott na ścieżce dźwiękowej, która zdobyła wiele platynowych płyt.

  Starr zadebiutował w telewizji w Law & Order i New York Undercover, ale znany jest z roli Quentina „Q” Brooksa w Moesha stacji UPN z udziałem piosenkarki R&B Brandy. Wystąpił również w The Wire stacji HBO, NYPD Blue, Blade i CSI: Miami. Fredro był także współprowadzącym Dance 360, codziennego, półgodzinnego programu konkursu tańca miejskiego w telewizji Paramount. 

 Fred Lee Scruggs Jr. urodził się w Kings County Hospital Center 18 kwietnia 1971 roku. Dorastał w Flatbush na Brooklynie. W 1984 roku, w wieku 13 lat, przeprowadził się ze swoim bratem Davidem Scruggsem (znanym również jako Who$ane) do South Jamaica, Queens.W latach 1984–1988 Fredro Starr uczył się w John Adams High School (Queens). Inni uczniowie John Adams High School to Marlon Fledtcher (znany również jako Big DS), Tyrone Taylor (znany również jako Suave i Sonny Seeza), Mr. Cheeks i Freaky Tah. Fredro poznał Suave po raz pierwszy na polu bitwy w Ajax Park (Jamajka, Nowy Jork) (obecnie nazywanym „Dr. Charles R. Drew Park”).

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Firestarr	Fredro Starr	03.2001	-	76[7]	Koch 8180	[produced by Fredro Starr, DaVinci, Ant Beats, Omar "Iceman" Sharif]

Starting Line

Pensylwańscy punk-popowcy Starting Line pierwotnie połączyli siły w 1999 roku za pośrednictwem wersji 2.0 starej ulotki „wokalista poszukiwany”, która wisiała w lokalnym sklepie płytowym. Gitarzysta Matt Watts grał z kilkoma zespołami w okresie dorastania, ale po zobaczeniu profilu Kena Vasoliego na AOL zaprosił go na jam session. Vasoli wkrótce został basistą i wokalistą, dołączając do Wattsa, drugiego gitarzysty Mike'a Golli i perkusisty Toma Gryskiewitza, tworząc Sunday Drive. Chociaż ledwo skończyli liceum, Sunday Drive zaczął umawiać się na występy i nagrywać dema, a także agresywnie promował wszystko za pomocą starego kumpla AOL i ofert na MP3.com.  

Kalifornijski indie We the People zauważył pliki MP3 i wkrótce zaproponował umowę; jednak potęga punk-popu Drive-Thru dostrzegła szansę w świeżych twarzach grupy i przystępnych melodiach i wkroczyła, aby przejąć kontrolę nad powstałymi demami. Sunday Drive nie zamierzał się kłócić  z bardzo udanym składem (Something Corporate, Midtown itd.) i umową dystrybucyjną z Geffen, Drive-Thru było spełnieniem marzeń. Do 2000 roku kwartet stał się Starting Line i wydał With Hopes of Starting Over EP.  

Potem nadeszły daty Warped Tour, obecność zespołu w Internecie pozostała silna, a kiedy w 2002 roku ukazał się ich debiutancki album Say It Like You Mean It, spotkał się z entuzjastycznym wsparciem dzieci. Zespół ponownie spędził lato w ramach swojej drugiej trasy Warped Tour, a ich teledysk do szczerej emo popowej ballady „Best of Me” radził sobie całkiem nieźle w MTV2. Make Yourself at Home EP ukazał się przed końcem roku. W maju 2005 roku zespół wydał swój drugi album Based On A True Story. Tego lata nastąpiły daty występów w ramach corocznej trasy Vans Warped Tour i chociaż ich popularność wzrosła, Geffen zepchnął album na dalszy plan i udzielił bardzo niewielkiego wsparcia promocyjnego singlowi. 

Po tym, jak grupa uwolniła się od kontraktu, prezes Virgin Jason Flom zobaczył jeden z ich występów na żywo i zgarnął zespół do swojej wytwórni. W 2007 roku grupa zaczęła nagrywać Direction, album poświęcony ich marce zwięzłych, prostych, pop-punkowych melodii.

W marcu 2008 roku zespół ogłosił przerwę, podczas gdy Ken i Brian eksperymentowali z Person L, Matt i Tom eksperymentowali z dołączeniem do The Seventy Six, a Mike spędzał czas ze swoimi dwiema córkami i grał z The Traded Series7. Zespół wystąpił na festiwalu Soundwave w lutym 2011 roku. The Starting Line zjednoczyli się ponownie na świątecznym koncercie w 2013 roku w Starland Ballroom w Sayreville w stanie New Jersey. 11 lipca 2014 roku ogłosili swój przyjazd na kolejnym koncercie, który odbędzie się w grudniu tego samego roku w Trocadero w Filadelfii. W 2024 roku Taylor Swift cytuje ich w swojej piosence The Black Dog.

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Best of Me	Starting Line	06.2003	79[1]	-	Eat Sleep EAT 027	[gold-US][written by Kenny Vasoli ,Matt Watts, Tom Gryskiewicz ,Mike Golla][produced by Mark Trombino]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Say It Like You Mean It	Starting Line	08.2002	-	109[5]	Drive-Thru 060063	[produced by Mark Trombino]
Based on a True Story	Starting Line	05.2005	-	18[6]	Drive-Thru 004686	[produced by Tim O'Heir,Howard Benson,Eric Rachel]