sukcesów na listach przebojów w trakcie swojej długiej kariery, z których najbardziej znanym jest porywająca ballada „Baby I'm for Real” z 1969 roku, ale ich zakulisowy wkład w twórczość i wokale wspierające umacnia ich pozycję w trwałym dziedzictwie wytwórni. Liderem The Originals był wokalista Freddie Gorman, pochodzący z Detroit, który w 1957 roku założył Fideletones z wieloletnim przyjacielem Brianem Hollandem.
Po wydaniu „Pretty Girl” w wytwórni Aladdin Records w 1959 roku zespół się rozpadł, a Gorman wrócił do swojej codziennej pracy jako listonosz, poznając w trakcie swojej trasy początkującego impresario płytowego Berry'ego Gordy'ego. Z czasem Gordy zatrudnił Hollanda jako etatowego autora tekstów i producenta, łącząc go z innym producentem Robertem Batemanem w celu nagrania singla dla dziewczęcego zespołu Motown, The Marvelettes. Kiedy Marvelette Georgia Dobbins zasugerowała tytuł „Please Mr. Postman”, Holland naturalnie zaangażowała Gormana do pomocy przy tekście, choć jego wkład w piosenkę pozostawał niezauważony przez dekady. „Please Mr. Postman” odniósł jednak ogromny sukces, zdobywając szczyt listy przebojów Billboard jesienią 1961 roku, a Gordy odwdzięczył się, wydając solowy singiel Gormana „The Day Will Come” w wytwórni Miracle Records należącej do Motown.
Holland i Gorman kontynuowali również współpracę kompozytorską, która rozrosła się do triumwiratu wraz z dołączeniem Lamonta Doziera. Po serii produkcji Motown, w tym „Old Love” Mary Wells i „I Want a Guy” The Supremes, Gorman został wyparty przez brata Hollanda, Eddiego, i bez żadnych korzyści kontraktowych powrócił na stanowisko na poczcie, znikając na kilka lat. Gorman w końcu powrócił w 1964 roku, wraz z partnerem od komponowania piosenek Bobem Hamiltonem, w wytwórni Golden World, rywalizującej z wytwórnią Motown, z przebojem zespołu Reflections „(Just Like) Romeo and Juliet”. W następnym roku nagrał dwa solowe single, „In a Bad Way” i „Take Me Back”, dla siostrzanej wytwórni Golden World, Ric-Tic.
Kiedy Gordy przejął udziały w Golden World, Gorman został ponownie wchłonięty przez Motown, a w 1966 roku jego głęboki, porywający bas dołączył do składu The Originals, nowej grupy wokalnej, w skład której wchodzili również tenor prowadzący C.P. Spencer, drugi tenor Hank Dixon, baryton Walter Gaines i, choć na krótko, Joe Stubbs, brat słynnego lidera zespołu Four Tops, Leviego Stubbsa, który odszedł, aby rozpocząć karierę solową po debiutanckim albumie The Originals, będącym interpretacją ponadczasowego utworu Leadbelly „Goodnight Irene”.
Pozostały kwartet spędził kolejne dwa lata na poszukiwaniu przeboju, udzielając się jako wokalista w chórkach podczas sesji z udziałem Steviego Wondera i Davida Ruffina. Po długiej przerwie w byciu headlinerem, The Originals w końcu wydali w 1969 roku swój drugi singiel „You're the One”, a wkrótce potem tytułowy utwór z debiutanckiego albumu „Green Grow the Lilacs”. Żaden z tych albumów nie trafił na listy przebojów, ale The Originals przykuli uwagę gwiazdy Motown, Marvina Gaye'a, który wraz z żoną Anną napisał soulową balladę „Baby I'm for Real”. Po zdobyciu szczytu list przebojów R&B, singiel trafił do radia pop, zajmując 14. miejsce. Gaye wydał również znakomity kolejny singiel The Originals, „The Bells”, który dotarł do pierwszej piątki listy R&B i nieznacznie otarł się o pierwszą dziesiątkę popu w 1970 roku. Grupa zakończyła rok dwoma mniejszymi przebojami, „We Can Make It Baby” i „God Bless Whoever Sent You”.
W kolejnych latach komercyjne sukcesy The Originals gwałtownie spadły, ponieważ single takie jak „Keep Me” z 1971 roku i „I'm Someone Who Cares” z 1972 roku nie znalazły się na listach przebojów. Wkrótce potem z zespołu odszedł C.P. Spencer, a jego miejsce zajął tenor prowadzący, Ty Hunter. Zmiana ta nie wpłynęła jednak na poprawę notowań The Originals, a utwory takie jak „Be My Love” z 1973 roku i „Good Lovin' Is Just a Dime Away” z 1975 roku spotkały się z niewielkim zainteresowaniem w radiu i sklepach detalicznych.
Kiedy Motown przeniósł swoje zakłady produkcyjne z Detroit do Los Angeles, grupa poszła w jego ślady i w 1976 roku nawiązała współpracę z Lamontem Dozierem, wydając płytę Communique, która podbiła listy przebojów disco dzięki klasycznemu utworowi „Down to Love Town” (pierwszemu singlowi na płycie 12-calowej wydanemu przez wytwórnię Motown). Kolejny album, „(Call on Your) Six Million Dollar Man”, okazał się jednak klapą, a w 1978 roku The Originals zakończyli długoletnią współpracę z Motown, podpisując kontrakt z wytwórnią Fantasy na album „Ladies (We Need You)”.
Kiedy w 1981 roku grupa podpisała kontrakt z niezależną wytwórnią Phase II na album „Yesterday and Today”, Spencer powrócił do składu. Album zasłużył również na uwagę ze względu na obecność wersji „Please Mr. Postman” w wykonaniu The Originals, ale poza tym wzbudził minimalne zainteresowanie. Poza późniejszym remakiem „Baby I'm for Real”, kariera nagraniowa zespołu praktycznie ustała w połowie lat 80-tych, choć przez lata kontynuowali trasę koncertową. W 1997 roku Gorman wydał również solowy album „It's All About My Love”.
Spencer zmarł na zawał serca 20 października 2004 roku. Gorman przegrał walkę z rakiem płuc 13 czerwca 2006 roku.
|
Single | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| Baby, I'm For Real/Moment Of Truth | Originals | 09.1969 | - | 14[16] | Soul 35066 | [written by Marvin Gaye,Anna Gordy Gaye][produced by Marvin Gaye,Richard Morris][1[5][17].R&B; Chart] |
| The Bells/I'll Wait For You | Originals | 02.1970 | - | 12[14] | Soul 35069 | [written by Marvin Gaye,Anna Gordy Gaye,Iris Gordy,Elgie Stover][produced by Marvin Gaye][4[13].R&B; Chart] |
| We Can Make It Baby/I Like Your Style | Originals | 08.1970 | - | 74[6] | Soul 35066 | [A:written by M. Gaye, J. Nyx][B:written by Sawyer, Gorman, Dixon, Spencer, Gaines][A:produced by Marvin Gaye][B:produced by Frank Wilson][A:20[9].R&B; Chart][B:20[8].R&B; Chart] |
| God Bless Whoever Sent You/Desperate Young Man | Originals | 12.1970 | - | 53[12] | Soul 35079 | [written by P. Sawyer, C. McMurray][produced by Clay McMurray][14[12].R&B; Chart] |
| Good Lovin' Is Just A Dime Away/Nothing Can Take The Place (Of Your Love) | Originals | 06.1975 | - | - | Motown 1355 | [written by Lamont Dozier][produced by Lamont Dozier][53[8].R&B; Chart] |
| Down To Love Town/Just To Be Closer To You | Originals | 10.1976 | - | 47[9] | Soul 35119 | [written by D. Daniels, M. B. Sutton, K. Wakefield ][produced by Frank Wilson, Michael Sutton][93[8].R&B; Chart] |
| Waitin' On A Letter / Mr. Postman | Originals | 02.1981 | - | - | Phase II 5653 | [written by H. Bohannon ; B. Holland, F. Gorman, R. Bateman, G. Dobbins][produced by Hamilton Bohannon][74[7].R&B; Chart] |
| Albumy | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| Green Grow the Lilacs | Originals | 01.1970 | - | 174[4] | Soul 716 | - |
| Portrait of the Originals | Originals | 07.1970 | - | 198[2] | Soul 724 | - |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz