przełom nastąpił dopiero w 1989 roku, kiedy to zespół przeniósł się do Hollywood (nieoficjalnej siedziby hair metalu), aby nagrywać dla wytwórni MCA Records. W następnym roku Trixter odbył trasę koncertową po kraju ze Stryperem i Donem Dokkenem, promując swój debiutancki album, który zyskał znaczące wsparcie MTV. Wokalista Peter Loran, gitarzysta Steve Brown, basista P.J. Farley i perkusista Mark „Gus” Scott stali się częstymi gośćmi stacji muzycznych, gdzie teledyski do „Give It to Me Good”, „One in a Million” i „Surrender” weszły do regularnej rotacji.
Trixter osiągnął status złotej płyty na początku 1991 roku, sprzedając się w ponad 500 000 egzemplarzy w Stanach Zjednoczonych. Członkowie zespołu zwiększyli swoją popularność, dołączając do trasy koncertowej „Blood, Sweat, and Beers Tour” (w której udział wzięli również Warrant i Firehouse) oraz współtworząc ścieżkę dźwiękową do filmu „If Looks Could Kill”. Okres świetności zespołu okazał się jednak krótkotrwały. Kolejny album „Hear!” nie zdołał utrzymać popularności Trixter, a EP-ka z coverami -„Undercovers” z 1994 roku - nie mogła konkurować z nowo odkrytą popularnością muzyki grunge. Po odejściu Scotta zespół rozpadł się w 1995 roku.
|
Single | ||||||
| Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| Give it to me good | Trixter | 12.1990 | - | 65[9] | Mechanic 53 863 | [written by Steve Brown][produced by Bill Wray] |
| One in a million | Trixter | 03.1991 | - | 75[8] | Mechanic 54 044 | [written by B. Wray, J. Wray, S. Brown][produced by Bill Wray] |
| Surrender | Trixter | 06.1991 | - | 72[10] | Mechanic 54 105 | [written by B. Wray, J. Wray, S. Brown][produced by Bill Wray] |
| Albumy | ||||||
| Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| Trixter | Trixter | 09.1990 | - | 28[54] | MCA 6389 | [gold-US][produced by Bill Wray, Jim Wray] |
| Hear ! | Trixter | 10.1992 | - | 109[3] | MCA 10 635 | [produced by James Barton] |

Brak komentarzy:
Prześlij komentarz