Dean Parrish

Dean Parrish (ur. jako Philip Anastasi lub Anastasia; 30 grudnia 1942r - zm. 8 czerwca 2021r) był
amerykańskim wokalistą z Nowego Jorku, najbardziej znanym z utworu „I'm on My Way”, który zasłynął jako przedostatni utwór zagrany podczas ostatniego całonocnego koncertu muzyki soul w kasynie Wigan. W latach 2000., we współpracy z Lordem Large'em, nagrał niewielki przebój „Left Right & Centre”. 

 Anastasi urodził się we włoskiej rodzinie i wychował się w nowojorskiej dzielnicy Little Italy. Mieszkał przy torach kolejowych na Brooklynie. Anastasi śpiewał jako drugi tenor w ulicznej grupie doo-wop i uczęszczał do School of Industrial Arts. Został zauważony przez tego samego menedżera, który opiekował się zespołami The Mystics i The Passions, i który próbował przekonać Anastasiego, aby przeszedł z drugiego tenora na wokalistę prowadzącego/solowego. 

Lata 60. i 90-te XX wieku Peppermint Lounge był czołowym klubem nocnym Nowego Jorku na początku lat 60-tych. Anastasi często bywał w tym lokalu i ostatecznie pojawił się na liście gości. Za radą wokalisty The Ronettes, Ronniego Spectora, zmienił nazwisko na Dean Parrish i rozpoczął własną karierę nagraniową w 1964 roku. Podpisał kontrakt płytowy z wytwórnią Laurie. W latach 1964–1967 Parrish nagrywał dla czterech głównych amerykańskich wytwórni: Laurie, Warner Bros., Musicor Records i Boom. 

Parrish odniósł pewien sukces dzięki singlom soulowym „I'm On My Way”, „Tell Her”, „Determination”, „Skate” i „Bricks, Broken Bottles and Sticks”. Brał udział w trasie koncertowej Dicka Clarka z programem „Caravan of Stars”, występując u boku takich gwiazd jak Mitch Ryder i Detroit Wheels, The Capitols i Lou Christie; pojawił się nawet w rewii Motown z The Supremes. Jednak jego kariera wokalna zaczęła zanikać. W 1967 roku Parrish powrócił do swojego pierwotnego nazwiska i został aktorem, który zaczął pojawiać się w telewizji i filmach. Utrzymywał się z muzycznego punktu widzenia, grając na gitarze z Herbie Mannem, a czasami jako frontman The Rosecrucians i Steeplechase.  

W 1970 roku pracował jako muzyk sesyjny z Jimim Hendrixem i Santaną, a w 1972 roku grał na gitarze z Bobem Marleyem. Scena northern soulowa mocno zakorzeniła się w klubach nocnych w połowie lat 70-tych w Wielkiej Brytanii, gdzie grano rzadkie nagrania amerykańskiej muzyki soul. Nagranie Parrisha „I'm On My Way” zwróciło uwagę Russa Winstanleya, didżeja w Wigan Casino. Zaczął grać na płycie gramofonowej, która wkrótce stała się jedną z najpopularniejszych płyt w tym miejscu. Została ponownie wydana w 1975 roku przez wytwórnię UK Records i sprzedała się w nakładzie około 200 000 egzemplarzy. W lutym 1975 roku utwór osiągnął 38. miejsce na brytyjskiej liście przebojów. W rezultacie sprzedał się w nakładzie ponad miliona egzemplarzy. 

 Zainteresowanie karierą nagraniową Parrisha z połowy lat 60. XX wieku zaczęło rosnąć, ale sam Parrish aż do początku XXI wieku nie zdawał sobie sprawy ze swojej popularności po drugiej stronie Atlantyku i w samym Wigan Casino. Zmienił nazwisko z powrotem na Phil Anastasi i nikt nie był w stanie go namierzyć, ponieważ jego poprzednie amerykańskie wytwórnie płytowe nie utrzymywały już z nim kontaktu. Jednak w 2001 roku Parrish skontaktował się z Winstanleyem, który po raz pierwszy wyjechał do Wielkiej Brytanii, około trzydzieści lat po swoim ostatnim koncercie. Parrish wystąpił przed tysiącami ludzi podczas weekendu Northern soul w Prestatyn w Walii. Po tym nastąpiły kolejne podróże do Europy, a także coraz więcej ról aktorskich. 

 Parrish spotkał się ze Stevem Cradockiem, gitarzystą Paula Wellera i członkiem Ocean Colour Scene. Cradock był przyjacielem Winstanleya i wręczył Parrishowi utwór „Left Right and Centre”, który Weller skomponował w wieku piętnastu lat. Parrish nagrał ten utwór z Lordem Largem w 2006 roku. Utwór znalazł się na płycie Large'a The Lord's First XI, na której znalazły się również nagrania Glenna Tilbrooka, Clema Curtisa, Roya Phillipsa i Lindy Lewis.Płyta, przypisana Lord Large Feat. Dean Parrish, okazała się niewielkim przebojem. W tygodniu 19 sierpnia zajęła 4. miejsce na liście Top Ten magazynu Music Week Townsend i 7. miejsce na liście Top 10 Indie Singles.

  W tym samym tygodniu piosenka znalazła się również na liście National UK, osiągając 93. miejsce.Dalsze działania Po powrocie do Nowego Jorku zwerbował kilku starych przyjaciół (w tym członków Santany) i stworzył nowy singiel, cover utworu Timi Yuro „It'll Never Be Over for Me”, swój pierwszy solowy singiel od 41 lat. Jego debiutancki album, „Determination - The Northern Soul Sound of Dean Parrish”, miał ukazać się w 2008 roku.  Pod pseudonimem „Philip J. Anastasia” wystąpił jako konferansjer w odcinku serialu „Rodzina Soprano”.   Program „I'm On My Way - The Dean Parrish Story” został wyemitowany w sobotę 12 stycznia 2008 roku w BBC Radio 2. Zapowiedziano go jako „Gwiazdę północnego soulu, która sprzedała ponad milion płyt, ale ledwo zarobiła na swojej pracy. Pete Mitchell udaje się do Nowego Jorku, aby odszukać Parrisha, ujawniając niezwykłą historię, która obejmuje po drodze „Rodzinę Soprano” i Jimiego Hendrixa”. 

 Zmarł 8 czerwca 2021 roku o godzinie 18:00. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Tell Her/Fall On Me	Dean Parrish	07.1966	-	97[2]	Boom 60,012	[written by Bert Russell][produced by Richie Gottehrer]
I'm On My Way/Watch Out!	Dean Parrish	02.1975	38[5]	-	UK American 2	[written by Elliot Greenberg, Doug Morris][produced by Elliot Greenberg, Doug Morris]
Left Right And Centre/Sun In The Sands [Lord Large]	Lord Large Featuring Dean Parrish	08.2006	93[1]	-	Acid Jazz AJX 185 [UK]	[written by Paul Weller][produced by Andy Jones]