George Bassman (ur. 7 lutego 1914r -zm. 26 czerwca 1997r) był amerykańskim kompozytorem i aranżerem.
Urodzony w Nowym Jorku w rodzinie ukraińskich i litewsko-żydowskich emigrantów, Bassman wychował się później w Bostonie i jeszcze jako chłopiec rozpoczął naukę muzyki w Konserwatorium Bostońskim. Formalnie studiował orkiestrację i kompozycję, ale jako nastolatek opuścił dom wbrew woli ojca, aby grać na pianinie w wędrownej grupie jazzowej, a następnie pracował jako aranżer dla Fletchera Hendersona w Nowym Jorku. Dzięki temu występowi stał się częścią rozwijającej się sceny swingowej/big bandowej i wkrótce zaczął także pisać piosenki.
Bassman osiągnął szczyt w swojej karierze, kiedy wraz z Nedem Washingtonem napisali „I'm Getting Sentimental Over You” dla lidera zespołu Tommy'ego Dorseya. Bassman pracował także w radiu jako aranżer dla Andre Kostelanetza, a w połowie lat trzydziestych przeniósł się do Hollywood. Do jego najwcześniejszych prac filmowych należało orkiestrowanie piosenek Gershwina do filmu Freda Astaire’a A Damsel in Distress w RKO. Później zaczął pracować w MGM, gdzie skomponował muzykę do filmów braci Marx A Day at the Races, Go West i The Big Store, a także napisał lub aranżował muzykę do takich musicali jak Lady Be Good i Cabin in the Sky .
Pracował także nad musicalem Metro-Goldwyn-Mayer z 1939 roku Czarnoksiężnik z krainy Oz (do którego zaaranżował podkład muzyczny używany w scenie tornada, scenie maku i wielu sekwencjach ze Szmaragdowego Miasta), Babes in Arms i For Me and Moja Gal. Podczas pracy w MGM wrócił do RKO, aby nadzorować adaptację musicalu Too Many Girls Richarda Rodgersa i Lorenza Harta na duży ekran. Pracował także przy dramatach, takich jak „The Clock ” Vincente’a Minnelli’ego i „The Postman Always Rings Twice” Tay’a Garnetta.
Kariera Bassmana została jednak przerwana w środku czerwonej paniki, kiedy przyznał w zeznaniach przed Komisją ds. Działalności Antyamerykańskiej Izby Reprezentantów, że był członkiem partii komunistycznej (było to praktycznie dziedzictwo rodzinne, gdyż jego matka była najwyraźniej zagorzałą komunistką w latach 1910., kiedy miało to zupełnie inne znaczenie niż w latach 50-tych).
Bassman opuścił Hollywood po tym, jak studia zamknęły przed nim drzwi i wrócił do Nowego Jorku, gdzie teatr nadal był dla niego otwarty. Był zaangażowany w orkiestrację przedstawienia Guys and Dolls (wraz z Tedem Royal), a także komponował muzykę do różnych przedstawień i rewii. Chociaż Hollywood było dla niego zamknięte, Bassman mógł na początku pracować w telewizji, jako kompozytor różnych występów na żywo, a także jako dyrygent; ostatecznie skomponował także muzykę do telewizyjnej antologii na żywo Producers' Showcase. Po cichu trzymał rękę na pulsie w filmach, gdzie niezależni producenci chętnie go zatrudniali.
Do jego najlepszych wyników w tym okresie należała muzyka do The Joe Louis Story (1955); zatrudniono go także do napisania muzyki do hollywoodzkiego filmu Marty (1955), a Columbia zatrudniła go w 1958 do napisania muzyki do filmu Środek nocy. Bassman pozornie pokonał czarną listę i bez większych niedogodności, ale potem jego szczęście zawodowe się skończyło, co dziwne, gdy wrócił do MGM po raz pierwszy od ponad dekady. Pokłócił się z twórcami (w tym reżyserem Samem Peckinpahem) w przypadku filmu Ride the High Country (1962), który mógł być triumfalnym powrotem. Zakończył karierę filmową filmem Mail Order Bride (1964), a kilka jego ścieżek dźwiękowych (w tym jedna dla Bonnie i Clyde'a) zostało odrzuconych.
W 1961 roku zaaranżował całą muzykę do pierwszego występu Mitzi Gaynora w nocnym klubie, który zadebiutował w hotelu The Flamingo w Las Vegas. Pod koniec swojej kariery ponownie zaaranżował jednoaktową operę jazzową z 1922 roku George'a Gershwina i Buddy'ego DeSylvy Blue Monday. Ta wersja została nagrana. Pod koniec lat sześćdziesiątych nabył własność i zarządzał Savoy Club, kontraktowym klubem brydżowym zlokalizowanym przy Sunset Strip, obsługującym osobistości Hollywood i lokalnych specjalistów od brydża.
Późniejsze życie Bassmana naznaczone było tragedią - jego życie osobiste obejmowało trzy małżeństwa, z których ostatnie trwało zaledwie rok. Pod koniec lat 70-tych został odcięty od kariery, a później zetknął się z niewłaściwymi ludźmi. Zmarł zapomniany przez swój zawód i samotny w Los Angeles w 1997 roku.
| Mail Order Bride 1964 / Strzały o zmierzchu Ride the High Country 1962 / W środku nocy Middle of the Night 1959 / Marty 1955/ Canyon Crossroads 1955/ Louisiana Territory 1953 / The Joe Louis Story 1953 / Big Leaguer 1953 / A Slight Case of Larceny 1953/ The Romance of Rosy Ridge 1947 / The Arnelo Affair 1947 / Listonosz zawsze dzwoni dwa razy The Postman Always Rings Twice 1946 / A Letter for Evie 1946 / Two Smart People 1946 / Mały władca Jim Little Mister Jim 1946 / Pod zegarem The Clock 1945 / Abbott i Costello w Hollywood Abbott and Costello in Hollywood 1945 / Main Street After Dark 1945 / Duch Canterville The Canterville Ghost 1944 / Young Ideas 1943 / Zwariowana dziewczyna Girl Crazy 1943 / Whistling in Brooklyn 1943 / Ship Ahoy 1942 / Her Cardboard Lover 1942 / Keep 'Em Flying 1941 / Dom towarowy The Big Store 1941 / 40 Little Mothers 1940 / Two Girls on Broadway 1940 / Little Nellie Kelly 1940 / Bracia Marx na Dzikim Zachodzie Go West 1940 / Lady of the Tropics 1939/ Blondie Brings Up Baby 1939/ Przedślubna podróż Bridal Suite 1939 / Biała kawalkada Ice Follies of 1939 1939 / Little Orphan Annie 1938 / Ostrożnie profesorze Professor Beware 1938/ Poultry Pirates 1938 / Double or Nothing 1937 / Dzień na wyścigach A Day at the Races 1937 |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz