Chet Baker

Chet Baker, właśc. Chesney Henry Baker Jr. (ur. 23 grudnia 1929 w Yale, Oklahoma - zm. 13 maja 1988 w Amsterdamie - amerykański trębacz jazzowy.
W swojej karierze współpracował m.in ze Stanem Getzem, Charliem Parkerem i Dexterem Gordonem. Sławę zdobył poprzez grę w kwartecie z Gerrym Mulliganem (1952-1953). Od roku 1954 rozpoczął występy z własnymi zespołami, a od 1957 także jako solista. Od 1954 również śpiewał. Zginął w wyniku wypadnięcia z okna hotelowego.
 

Chet Baker jest reprezentantem cool jazzu, a także jednym z najbardziej cenionych trębaczy jazzowych lat 50-tych.
Chet Baker od najmłodszych lat miał kontakt z muzyką śpiewając w kościelnym chórze. Jego ojciec grał na gitarze i zachęcał młodego Bakera do gry na instrumentach dętych. Na początku był to puzon, jednak gdy ten okazał się za trudny zdecydował się na trąbkę. Pierwsze wykształcenie muzyczne odebrał w Glendale Junior High School, jednak szybko ją porzucił, aby wstąpić w wieku 16 lat do armii. Został wysłany do Berlina, gdzie dołączył do orkiestry wojskowej 298 Armii. Opuścił ją w 1948, aby podjąć studia w El Camino College w Los Angeles. Jednakże porzucił je i wrócił do wojska, tym razem do orkiestry 6 Armii w San Francisco. W mieście wolny czas spędzał głównie w klubach jazzowych m.in. w Bop City i Black Hawk. Ostatecznie porzucił karierę wojskowego, aby zostać zawodowym muzykiem.
 

Pierwsze koncerty Baker grywał z zespołem Vida Musso oraz ze Stanem Getzem. Jednakże prawdziwy sukces odniósł jako trębacz w 1951r, gdy został wybrany przez Charliego Parkera do serii koncertów na zachodnim wybrzeżu USA. W tym samym roku dołączył do grupy Gerry'ego Mulligana, która natychmiast okazała się fenomenem. Sławę przyniosło mu nagranie zespołu My Funny Valentine, gdzie wykonał solówkę na trąbce. Grupa rozpadała się po roku, za sprawą aresztowania Mulligana za posiadanie narkotyków. W 1954 wygrał wybory na najlepszego jazzmana magazynu Down Beat, pokonując m.in. Milesa Davisa. Przez kolejnych kilka lat występował samotnie. Stał się ikoną cool jazzu na zachodnim wybrzeżu, w czym pomógł my dobry wygląd i piękny głos. W latach 60 rozpoczął grę także na fluegelhornie.
 

Ostatecznie nałóg narkotykowy pokonał Cheta Bakera i w rezultacie doprowadził do upadku jego obiecującej kariery. Heroina stworzyła wiele problemów - Baker odsiedział ponad rok we włoskim więzieniu, został wydalony z Republiki Federalnej Niemiec oraz Anglii w ramach programu walki z narkotykami. W końcu został deportowany z RFN do USA za ponowne złamanie prawa w tym kraju. Zamieszkał w Milpitas w północnej Kalifornii. Pomiędzy krótkimi odsiadkami w więzieniu, które spędzał na pisanie własnych kompozycji, grywał w San José i San Francisco.
 

W 1966 Baker został rzekomo poważnie pobity (rozcięte wargi, wybite przednie zęby), kiedy próbował kupić narkotyki po jednym z występów w San Francisco. Sytuacja zmieniła się po lekkomyślnych oświadczeniach poszkodowanego. Można było z nich wywnioskować, że cała sprawa została sfabrykowana, a okaleczenie ust i zębów są wynikiem zażywania narkotyków. Od tego czasu musiał nauczyć się grać z protezą zębową, co jest bardzo trudne dla trębacza. Pomiędzy 1966, a 1974r Baker grał głównie na flugelhornie i nagrywał banalne piosenki w stylu light music. Następnie przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie na poważnie zaczął nagrywać z znanymi muzykami jazzowymi takimi jak Jim Hall. W latach 70-tych przeprowadził się z powrotem do Europy, gdzie uzyskał pomoc od swojej przyjaciółki, Diane Vavra, zarówno w sprawach zawodowych jak i prywatnych.
 

Baker w swojej karierze był bardzo płodny. Związane było to przede wszystkim z potrzebą zdobywania pieniędzy na narkotyki. Efektem czego było też bardzo nieregularne wydawanie płyt. Jego niektóre nagrania (szczególnie te z końca kariery nagrywane w Europie) ukazują jego talent oraz pewną głębię i dojrzałość w przeciwieństwie do niektórych wcześniejszych utworów.
 

Pod koniec swego życia Chet Baker grywał przede wszystkim w Europie, powracając do USA tylko na kilka koncertów rocznie. 13 maja 1988 roku, na parę dni przed przyjazdem do Polski i występem na wrocławskim festiwalu Jazz nad Odrą, Baker wypadł (lub został wypchnięty) z okna na pierwszym piętrze swojego hotelu w Amsterdamie. Powodem do spekulacji na temat śmierci jest fakt, że menedżer hotelu przyznał, że drzwi do pokoju muzyka były zamknięte od wewnątrz. Domniemano, że Baker mógł być pod wpływem narkotyków, jednak sekcja zwłok wykluczyła tak± ewentualność. Krążyła także plotka o pozostawionym liście, który obecnie ma znajdować się w prywatnych rękach. Jedna z wersji wydarzeń brzmi, że Baker był nieostrożny i za bardzo wychylił się przez okno. Obecnie przed hotelem Prins Hendrik znajduje się tabliczka upamiętniająca tragicznie zmarłą legendę jazzu. Chet Baker został pochowany w Inglewood w Kalifornii.

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Carnegie Hall Concert Vol. 1	Chet Baker	11.1974	-	22.Jazz Album	CTI 64769	-
Carnegie Hall Concert Vol. 2	Chet Baker	11.1974	-	25.Jazz Album	CTI 6055	-
She Was Too Good to Me	Chet Baker	07.1974	-	31.Jazz Album	CTI CTI 6050 S1	-
Peace	Chet Baker	02.1982	-	41.Jazz Album	Enja R2-79625	-
Chet Baker Sings and Plays from the Film "Let's Get Lost"	Chet Baker	.1989	-	2.Jazz Album	Jive/Novus 3054-2-N13	-
My Favourite Songs, Vols. 1-2: The Last Great Concert	Chet Baker	04.1988	-	5.Jazz Album	enja R2 79600	-
My Funny Valentine [Blue Note]	Chet Baker	01.1994	-	3.Jazz Album	Blue Note 28262	-
Young Chet	Chet Baker	01.1996	-	24.Jazz Album	Blue Note 36194	-
Deep in a Dream: The Ultimate Chet Baker Collection	Chet Baker	05.2002	-	9.Jazz Album	Blue Note 35937	-