Leonard Rosenman urodził się w 1924 roku na nowojorskim Brooklynie.
Jego ojciec był właścicielem sklepu spożywczego, zaś młody Leonard,
zanim zainteresował się grą na fortepianie i muzyką w ogóle, podobno
bardzo pragnął zostać artystą-malarzem. W czasie II Wojny Światowej
Rosenman służył w siłach powietrznych armii Stanów Zjednoczonych na
Pacyfiku. Po powrocie do ojczyzny, przeniósł się do Kalifornii, gdzie
ukończył Uniwersytet w Berkeley. 
Na początku lat 50-tych Rosenman powrócił do Nowego Jorku, gdzie tworzył kompozycje muzyczne i uczył gry na fortepianie. Jego wielka kariera w świecie muzyki filmowej zaczęła się od przypadkowego spotkania na pewnym przyjęciu. Wówczas to aktor James Dean usłyszał, jak Rosenman gra na pianinie. Miesiąc później o jedenastej w nocy, w domu kompozytora ktoś zadzwonił do drzwi.
Otworzyłem drzwi i ujrzałem faceta ubranego w strój motocyklisty- po latach wspominał Rosenman w wywiadzie dla jednej z lokalnych gazet.- Zapytałem: „W czym mogę panu pomóc?”, na co on odpowiedział: „Chciałbym uczyć się u Ciebie gry na fortepianie”. Wkrótce Rosenman i Dean zostali dobrymi przyjaciółmi a aktor wprowadził muzyka w świat filmu, poznając między innymi z Elią Kazanem. W 1955 Kazan, Rosenman i Dean mogli cieszyć się z sukcesu filmu Na wschód od Edenu, ale parę miesięcy wcześniej premierę miał dramat Pajęczyna, który był faktycznym debiutem Rosenmana w muzyce filmowej i początkiem jego wielkiej kariery. Kariery, w trakcie której zilustrował około setki filmów i seriali, zdobył dwie nagrody Emmy i nominację do Złotego Globu.
Był czterokrotnie nominowany do Oscara i dwukrotnie odbierał statuetkę, ale jak na ironię, w obydwu przypadkach nie za własne kompozycje, ale za adaptacje istniejących: muzyki klasycznej w przypadku kubrickowskiego Barry’ego Lyndona i country/folk w By nie pełzać na kolanach rok później. Do najbardziej znanych filmów z oryginalną muzyką Rosenmana należą animowany Władca Pierścieni, Star Trek IV czy RoboCop 2.
Muzyka filmowa okazała się mieć jednak destrukcyjny wpływ na jego prace koncertowe. Jeszcze w roku 1955, w którym zadebiutował w filmie, miał 5 znaczących koncertów swoich prac w Nowym Jorku. Przez wiele następnych lat ani razu nie pojawiał się w salach koncertowych. Rosenman z żalem wspominał, że znajomi muzycy uznali, iż zaprzedał się Hollywoodowi i nawet, gdy stworzył jakieś pozafilmowe prace, nie chcieli ich wystawiać. Przez cały czas kompozytor tworzył jednak dzieła nie przeznaczone do ilustrowania filmów i po jakimś czasie powrócił na sale koncertowe Nowego Jorku, gdzie mógł je z dumą zaprezentować słuchaczom.
W latach 90-tych u Rosenmana zdiagnozowano chorobę o objawach podobnych do Alzheimera. Twórca stopniowo zaczął wycofywać się z życia zawodowego, choć z rzadka jeszcze pisywał a ostatni film z jego muzyką miał premierę w 2005 roku. Artysta zmarł 3 lata później, w kalifornijskim szpitalu, na atak serca. W swoim życiu był czterokrotnie żonaty (ostatnia małżonka - Judie - była z nim od 1989 roku aż do śmierci), doczekał się syna i dwóch córek.
Leonard Rosenman, podobnie jak wcześniej Alex North, wniósł do muzyki filmowej lat 50-tych trochę świeżości i bardziej modernistyczne podejście. Rosenman chętnie sięgał bowiem po wyrafinowane techniki, po muzykę atonalną, po serializm. Może nie w takim stopniu, jak wspomniany North, ale i on dołożył swoją cegiełkę do zakończenia okresu Złotej Ery, w której dominowało opieranie się na XIX-wiecznych technikach romantycznych. Trzeba jednak zaznaczyć, że Rosenman mimo stosowania nowoczesnych, dysonujących technik, często także sięgał po bardziej tradycyjne, melodyjne sposoby ilustrowania, nierzadko mieszając je w obrębie jednej partytury.
Choć twórca ten obecnie nie cieszy się tak wielką estymą wśród fanów ścieżek dźwiękowych, jak niektórzy z tworzących równolegle z nim, może z powodu zbyt dużej ilości prac telewizyjnych, a może dlatego, że zdarzało mu się pisać do sequeli filmów, w których muzycznie błysnął kto inny (Planeta małp, Star Trek, RoboCop). Niewątpliwie jednak był jednym z ciekawszych kompozytorów muzyki filmowej i pozytywnie zapisał się w historii gatunku.
| Na wschód od Edenu (1955) Buntownik bez powodu (1955)/ Pajęczyna (1955)/ Wzgórze Pork Chop (1959)/ The Outsider (1961)/ Raport Chapmana (1962)/ Piekło jest dla bohaterów (1962)/ Fantastyczna podróż (1966)/ Odliczanie (1968)/ W podziemiach Planety Małp (1970)/ Człowiek zwany Koniem (1970)/ Bitwa o Planetę Małp (1973)/ Barry Lyndon (1975)/ By nie pełzać na kolanach (1976)/ Władca Pierścieni (1978)/ Wróg ludu (1978)/ Star Trek IV: Powrót na Ziemię (1986)/ RoboCop 2 (1990) |
Awards| Oscar [Muzyka filmowa] 1977 Best Music, Original Song Score and Its Adaptation or Best Adaptation Score By nie pełzać na kolanach 1976 Best Music, Scoring Original Song Score and/or Adaptation Barry Lyndon Nominacje do Oscara [Muzyka filmowa] 1987 Best Music, Original Score Star Trek IV: Powrót na Ziemię 1984 Best Music, Original Score Moje Cross Creek Golden Globe Grammy |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz