Pierwszy poważny kontakt Waxmana ze światem kina nastąpił w roku 1930, kiedy zatrudniono go przy słynnym Der Blau Engel Marleny Dietrich. Młody artysta nie został jednak poproszony o napisanie muzycznej ilustracji, a jedynie o aranżację gotowej już partytury Fredricha Hollandera oraz o poprowadzenie wykonującej ją orkiestry. Jego praca została dostrzeżona przez producenta filmu i w trzy lata później, już po wyemigrowaniu wraz z żoną z dążących ku totalitaryzmowi Niemiec, Waxman otrzymał posadę kompozytora przy reżyserowanym przez samego Fritza Langa obrazie Liliom. Zdjęcia kręcono w Paryżu i wkrótce po ich ukończeniu młody artysta opuścił Europę w poszukiwaniu sukcesu za Oceanem.
Przełom w karierze Waxmana nastąpił w roku 1935, kiedy zatrudniony został przy klasycznym już projekcie The Bride of Frankenstein, tworząc jedną z ważniejszych ilustracji muzycznych w historii horroru. 28-letni podówczas Franz podpisał kontrakt z wytwórnią Universal, gdzie spędził dwa lata na posadzie szefa wydziału muzycznego, po czym przeszedł do studia Metro-Goldwyn-Mayer. Następne lata przyniosły kolejne sukcesy artystyczne, w tym pierwsze nominacje do Oscara, m.in. za The Young at Heart, Rebekę oraz Dr.Jekyll and Mr. Hyde. Po krótkim okresie pracy dla Warner Bros. Waxman (Old Acquintance, Mr.Skeffington, The Two Mrs. Carrolls i inne), stał się już w Hollywood na tyle gorącym nazwiskiem, że mógł swobodniej dobierać swoje projekty, nie zważając na logo wytwórni.
Równolegle, obok pracy dla filmu, Waxman komponował muzykę poważną, występował jako dyrygent (m.in. prac Igora Strawińskiego), był wreszcie - od 1947 roku - fundatorem Beverly Hills Music Festival, którego nazwę zmieniono wkrótce na Los Angeles International Film Music Festival. Było to rokrocznie głośne wydarzenie artystyczne, odbywały się tam premiery dzieł uznanych światowych twórców, w tym takich sław, jak wspomniany Strawiński, Szostakowicz, Walton czy Schoenberg. Waxman przez lata pełnił funkcję dyrektora i głównego organizatora imprezy. W tym samym czasie, jako pierwszy w historii kompozytor (i jedyny do czasu Alana Menkena), został nagrodzony statuetką Oscara dwa razy z rzędu: za wybitne Sunset Boulevard oraz za A Place in the Sun. Wkrótce jednak zrezygnował z członkostwa w Akademii, gdy okazało się, że nie przyznano nominacji genialnemu The Robe Alfreda Newmana.
W kolejnych latach napisał również wiele uznanych ścieżek, takich jak Rear Window Hitchcocka, The Spirit of St. Louis, urocze Peyton Place, czy wystawny Taras Bulba. Zmarł w roku 1967, w wieku 60 lat, po długiej walce z rakiem.
Filmografia
| Burglars (1930)/ The Man in Search of His Murderer (1931)/ Caught in the Act (1931)/ Scampolo (1932)/ The First Right of the Child (1932)/ The Empress and I (1933)/ The Only Girl (1933)/ Greetings and Kisses, Veronika (1933)/ Liliom (1934)/ Mauvaise Graine (1934)/ The Crisis is Over (1934)/ Dédé (1935)/ Bride of Frankenstein (1935)/ Flash Gordon (serial, stock music from Bride of Frankenstein, 1936)/ Fury (1936)/ The Invisible Ray (1936)/ The Devil-Doll (1936)/ Captains Courageous (1937)/ Flash Gordon's Trip to Mars (serial, stock music from Bride of Frankenstein, 1938)/ A Christmas Carol (1938)/ The Adventure of Huckleberry Finn (1939)/ The Young in Heart (1938)/ On Borrowed Time (1939) Lady of the Tropics (1939) Flash Gordon Conquers the Universe (serial, stock music from Bride of Frankenstein, 1940)/ Strange Cargo (1940)/ Rebecca (1940)/ Boom Town (1940)/ The Philadelphia Story (1940)/ Suspicion (1941)/ Dr. Jekyll and Mr. Hyde (1941)/ Woman of the Year (1942)/ Her Cardboard Lover (1942)/ Edge of Darkness (1943)/ Destination Tokyo (1943)/ Air Force (1943)/ To Have and Have Not (1944)/ Mr. Skeffington (1944)/ Objective, Burma! (1945)/ Hotel Berlin (1945)/ Humoresque (1946)/ Possessed (1947)/ That Hagen Girl (1947)/ Cry Wolf (1947)/ The Paradine Case (1947)/ Sorry, Wrong Number (1948)/ Alias Nick Beal (1949)/ Night Unto Night (1949)/ Johnny Holiday (1949)/ Sunset Boulevard (1950)/ The Furies (1950)/ Night and the City (1950)/ Dark City (1950)/ The Blue Veil (1951)/ He Ran All the Way (1951)/ Anne of the Indies (1951)/ A Place in the Sun (1951)/ Red Mountain (1951)/ Decision Before Dawn (1951)/ Phone Call from a Stranger (1952)/ Come Back, Little Sheba (1952)/ My Cousin Rachel (1952)/ Botany Bay (1953)/ Stalag 17 (1953)/ Demetrius and the Gladiators (1954)/ Elephant Walk (1954)/ Prince Valiant (1954)/ Rear Window (1954)/ The Silver Chalice (1954)/ Mister Roberts (1955)/ Peyton Place (1957)/ Sayonara (1957)/ The Spirit of St. Louis (1957)/ Run Silent, Run Deep (1958)/ The Nun's Story (1959)/ Sunrise at Campobello (1960)/ Cimarron (1960)/ Return to Peyton Place (1961)/ The Big Bankroll (1961)/ My Geisha (1962)/ Hemingway's Adventures of a Young Man (1962)/ Taras Bulba (1962)/ Lost Command (1966) |
Awards
| Oscar [Muzyka filmowa] 1952 Best Music, Scoring of a Dramatic or Comedy Picture Miejsce pod słońcem 1951 Best Music, Scoring of a Dramatic or Comedy Picture Bulwar Zachodzącego Słońca Nominacje do Oscara [Muzyka filmowa] 1963 Best Music, Score - Substantially Original Taras Bulba 1960 Best Music, Scoring of a Dramatic or Comedy Picture Historia zakonnicy 1955 Best Music, Scoring of a Dramatic or Comedy Picture Srebrny kielich 1947 Best Music, Scoring of a Dramatic or Comedy Picture Humoreska 1946 Best Music, Scoring of a Dramatic or Comedy Picture Operacja Birma 1942 Best Music, Scoring of a Dramatic Picture Doktor Jekyll i pan Hyde 1942 Best Music, Scoring of a Dramatic Picture Podejrzenie 1941 Best Music, Original Score Rebeka 1939 Best Music, Scoring Młode serca 1939 Best Music, Original Score Młode serca Golden Globe 1951 Best Original Score Bulwar Zachodzącego Słońca Grammy |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz