Charles Brown

Ur. 12.09.1922 r. w Texas City w stanie Teksas (USA). Pomimo że już jako dziecko Brown opanował grę na pianinie, kiedy dorósł, został... nauczycielem chemii. W 1943 r., mieszkając w Los Angeles, doszedł jednak do wniosku, że znacznie więcej pieniędzy może zarobić jako pianista i wokalista. W tym okresie najpopularniejszą małą grupą w Los Angeles było Nat "King" Cole Trio,od kiedy od zespołu odszedł Cole uwielbienie publiczności przeniosło się na grupę The Three Blazers kierowaną przez Johnny'ego Moore'a (gitarzystę, brata Oscara Moore'a), do której dopiero co przyłączył się Brown.
 

W 1946 r. zespół cieszył się już sławą ogólnokrajową, nagrywał przebojowe płyty i występował w nowojorskim Apollo Theatre. W 1948 r. grupa rozpadła się, choć Moore dalej prowadził zespół o tej samej nazwie. Brown występował teraz samodzielnie. W latach 1946-52 umieścił w pierwszej dziesiątce listy rhythm'n'bluesowych przebojów dziewięć utworów, m.in. "Driftin' Blues", "Black Night", "Meny Christmas, Baby" i "Trouble Blues", wydanych przez Aladdin. Ponadto jego utwory nagrali tak znani wykonawcy, jak B.B. King, Ray Charles, Sam Cooke, Amos Milburn i Fats Domino, z którymi Brown nagrał "I'll Always Be In Love With You" i "Please Believe Me". Pozostawał pod silnym wpływem Roberta Johnsona, Louisa Jordana, a zwłaszcza Pha Terrella, wokalisty zespołu Andy'ego Kirka.
 

Śpiew Browna nabrał jakości niezwykle melodyjnego stylu balladowego, choć nadal ukazywał bluesowe korzenie artysty, który sam siebie określał jako "pieśniarza bluesowych ballad". Jego aksamitny głos podobny do Cole'a kontrastował z brutalnym cynizmem Leroya Carra i Lonniego Johnsona. W przeciwieństwie do Cole'a gwiazda Browna stale przygasała, choć odniósł kilka znaczących sukcesów piosenkami takimi jak "Christmas Comes But Once A Year".
 

Jednym z naśladowców Browna był Ray Charles, który na początku swej kariery wzorował swój styl śpiewania na mieszaninie stylów Browna i Cole'a. Pod koniec lat 60-tych Brown występował już jedynie w nocnych barach Los Angeles. Jego reputację podniósł chwilowo występ na San Francisco Blues Festival w 1976 r., po którym popadł z powrotem w zapomnienie.
 

Dziesięć lat później, dzięki gitarzyście Danny'emu Caronowi, powrócił na wielką scenę telewizyjnym występem ze śpiewaczką Ruth Brown oraz tournee z Bonnie Raitt. Kilka jego albumów (w tym wydany po 14-letniej przerwie One More For The Road) spotkało się z dużym uznaniem. Na początku lat 90-tych występował przeważnie w kalifornijskich klubach. 

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Please come home for Christmas/Christmas [Comes but once a year][Amos Milburn]	Charles Brown	12.1961	-	76[2]	King 5405	[21.R&B; Chart][written by Charles Brown/Gene Redd]
Please come home for Christmas/Christmas [Comes but once a year][Amos Milburn]	Charles Brown	12.1962	-	108[1]	King 5405	[written by Charles Brown/Gene Redd]
Merry Christmas Baby/I lost everything	Charles Brown	12.1964	-	4[5].Christmas Singles	Imperial 5902	[written by Lou Baxter/Johnny Moore]
Merry Christmas Baby/Sleigh ride [Lloyd Glenn]	Charles Brown with Johnny Moore's 3 Blazers	12.1965	-	2[16].Christmas Singles	Hollywood 1021	[written by Lou Baxter/Johnny Moore]
Merry Christmas Baby/Let's make every day a Christmas Day	Charles Brown	12.1973	-	2[2].Christmas Singles	King 6194	[written by Lou Baxter/Johnny Moore]

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Charles Brown Sings Christmas Songs	Charles Brown	12.1964	-	17[10].Christmas Album	King 775	-