Thomas Montgomery Newman przyszedł na świat w Los Angeles 20 października 1955. Dorastał w Hollywood w atmosferze muzyki, filmu i komponowania. Nic więc dziwnego że od zawsze w jego życiu obecna była muzyka (uczył się grać na skrzypcach i fortepianie). Swoją przyszłość również zdecydował się poświecić muzyce. Wybrał więc naukę na południowo-kalifornijskim uniwersytecie USC (tam jednym z jego wykładowców była ikona hollywoodzkiej muzyki filmowej David Raksin), następnie zaś przeniósł się na Yale, gdzie obronił tytuł magistra. Już będąc na studiach zaczął zdobywać doświadczenie w tworzeniu muzyki pod film. Dzięki rodzinnym powiązaniom otrzymał pierwszą pracę (załatwił mu ją wujek Lionel, będący w owych latach szefem muzycznym wytwórni Fox) polegającą na orkiestracji kilku fragmentów „Powrotu Jedi” Johna Williamsa. Jak wspomina sam kompozytor zlecenie nie było zbyt ambitne, bowiem notatki mistrza były tak dokładne, że nie wymagały specjalnego wysiłku, jednak sam fakt współpracy z jednym z największych kompozytorów muzyki filmowej, stanowił doświadczenie bezcenne.
Po studiach mimo rodzinnych koneksji rozpoczął się dla Newmana mozolny proces przebijania do hollywoodzkiej czołówki. Początkowo pisał muzykę do produkcji teatralnych i spektakli wystawianych na Broadwayu, grał też w offowych zespołach „Tokyo 77” i „The Innocents” (oba grały bardzo awangardową muzykę łączącą elektronikę, z modną podówczas psychodelą).
Przełom nastąpił w roku 1984, kiedy to do Thomasa Newmana zwrócił się jego dawny przyjaciel Scott Rudin, który poprosił o pomoc przy stworzeniu muzyki produkowanego przez niego filmu zatytułowanego „Reckless”. I to właśnie ta partytura jest oficjalnym debiutem kompozytora na dużym ekranie. Jednak Hollywood zauważył młodego kompozytora dopiero rok później, kiedy to opatrzył on partyturą dźwiękową film Madonny „Desperately Seeking Susan”. Chwalono go za indywidualny głos, nie kopiujący znanych dotychczas styli ilustrowania filmów. Te ciepłe słowa sprawiły, że twórca na dobre zadomowił się branży filmowej, a całe lata 80 i początek lat 90 poświęcił na rozwijanie i udoskonalanie swego muzycznego języka. Jego muzykę w owym czasie mogliśmy najczęściej wysłuchiwać w filmach rozrywkowych i niezobowiązujących komediach („Welcome Home, Roxy Carmichael”, „Jumpin’ Jack Flash”, czy „The Lost Boys).
Do światowej czołówki Hollywood Thomas Newman przebił się jednak dzięki dramatom jakie dane mu było ilustrować w początku lat 90. „Fried Green Tomatoes”, „The Player” (uważany przez samego kompozytora za jedno z jego najlepszych osiągnięć), „Little Women” i „The Shawshank Redemption”, nie tylko ugruntowały pozycje twórcy, ale też zapewniły mu deszcz nagród (dwa ostatnie nominowane były do Oskara). Dzięki tym partyturom Newman stał się autorem rozpoznawalnym, kojarzącym się z ilustracją do kina psychologicznego, ambitnego, a jednocześnie nie pozbawionego nuty komercji („The Horse Whisper”, „Green Mile”, „Meet Joe Black”).
Nic więc dziwnego, że Sam Mendes kręcąc „American Beauty”, do współpracy zaprosił właśnie Newmana, którego styl idealnie zdawał się pasować do inteligentnego, a jednocześnie przepełnionego emocjami filmu. Partytura ta oczarowała widzów i chociaż nie dane jej było zdobyć Oskara (Newman odebrał za nią jedynie nagrodę BAFTA), to jednak dla wielu miłośników muzyki filmowej, to właśnie ten score jest uznawany za największe osiągnięcie kompozytora.
Po sukcesie „American Beauty” Thomas Newman w dalszym ciągu kontynuuje wypracowaną przez siebie metodę ilustrowania. Jedyne zmiany polegają na zwiększeniu eksperymentów z elektroniką. Choć wielu drażni podobna melodyka i samopowielanie pomysłów (szczególnie w zakresie orkiestracyjnym) muzyce Newmana nie można odmówić skuteczności w podkreślaniu emocji widzianych na ekranie. Także krytycy dostrzegają ten potencjał nominując kompozycje Newmana do prestiżowych nagród. I nie ma tu znaczenia czy są to seriale „Boston Public”, „Six Feet Under”, filmy fabularne „White Oleander”, „Angels in America”, „Lemony Snicket’s A Series Of Unfortunate Events”,”Jarhead”, czy animacje „Finding Nemo”, WALL-E.
Muzyka Newmana zakorzeniła się nie tylko w filmie. Bardzo często wychodzi poza swoje pierwotne medium. Sięgają po nią twórcy opraw muzycznych do wielkich wydarzeń plenerowych (otwarcie, zamknięcie igrzysk olimpijskich), ale także gwiazdy muzyki popularnej (Seal w swojej piosence My Vison wykorzystał fortepianowy podkład z utworu Brooks Was Here umieszczonego na ścieżce do „The Shawshank Redemption”.) Newman został także poproszony o napisanie specjalnego utworu z okazji jubileuszu założenia miasta Clevland.
Styl Thomasa Newmana należy bez wątpienia do jednych z najbardziej rozpoznawanych głosów w Hollywood. O ile wczesne płyty zdominowane były przez elektronikę, o tyle począwszy od „The Rapture” do głosu zaczęło dochodzić wykorzystywanie bardziej tradycyjnego brzemienia orkiestry, wzbogaconego o akcenty niekonwencjonalnie wykorzystanych instrumentów z różnych rejonów świata: (przestrojona mandolina, tabla, Xaphoon, saz). Newman to mistrz tworzenia nieprzewidywalnych melodii, gdzie niczym w wulkanie emocji mieszają się minimalistyczny fortepian, miekka sekcja smyczkowa i awangardowo nastawiona perkusja.
Thomas Newman to bez wątpienia jeden z najciekawszych twórców Hollywood. Kompozytor, który jak nikt chyba potrafi łączyć artyzm z komercją. Jego muzyka najeżona jest ciekawymi eksperymentami, które są wyrazem twórczej potrzeby, a nie marketingowym chwytem. Niestety wielu krytyków odnosi wrażenie, że autor zbyt często bazuje na kliszach, które wypracował w trakcie swojej niedługiej przecież kariery. Jest to jednak trybut, jaki płaci każdy kompozytor posiadający tak wyrazisty własny głos. Wszyscy jednak wierzymy, że Thomas nie powiedział jeszcze ostatniego zdania i kolejne partytury nie tylko zaskoczą nas aspektem formalnym, ale także i zupełnie nową treścią.
| Revenge of the Nerds (1984)/ Desperately Seeking Susan (1985)/ The Man With One Red Shoe (1985)/ Jumpin' Jack Flash (1986)/ Less than Zero (1987)/ The Lost Boys (1987)/ The Great Outdoors (1988)/ Fried Green Tomatoes (1991)/ The Player (1992)/ Scent of a Woman (1992)/ The Shawshank Redemption (1994)/ Little Women (1994)/ How to Make an American Quilt (1995)/ The People vs. Larry Flynt (1996)/ Meet Joe Black (1998)/ American Beauty (1999)/ The Green Mile (1999)/ Erin Brockovich (2000)/ Pay It Forward (2000)/ In the Bedroom (2001)/ Road to Perdition (2002)/ White Oleander (2002)/ Finding Nemo (2003)/ Lemony Snicket's A Series of Unfortunate Events (2004)/ Cinderella Man (2005)/ Jarhead (2005)/ Little Children (2006)/ WALL-E (2008)/ Revolutionary Road (2008)/ The Help (2011)/ The Iron Lady (2011)/ The Best Exotic Marigold Hotel (2012)/ Skyfall (2012)/ Side Effects (2013)/ Saving Mr. Banks (2013)/ Get on Up (2014)/ The Second Best Exotic Marigold Hotel (2015)/ Bridge of Spies (2015)/ Spectre (2015)/ Finding Dory (2016)/ Passengers (2017)/ Victoria & Abdul (2017)/ 1917 (2019)/ Let Them All Talk (2020)/ The Little Things (2021)/ A Man Called Otto (2022)/ Elemental (2023)/ White Bird (2023) |
Awards| Oscar [Muzyka filmowa] Nominacje do Oscara [Muzyka filmowa] 2020 Best Achievement in Music Written for Motion Pictures (Original Score) 1917 2017 Best Achievement in Music Written for Motion Pictures (Original Score) Pasażerowie 2016 Best Achievement in Music Written for Motion Pictures, Original Score Most szpiegów 2014 Best Achievement in Music Written for Motion Pictures, Original Score Ratując pana Banksa 2013 Best Achievement in Music Written for Motion Pictures, Original Score Skyfall 2009 Best Achievement in Music Written for Motion Pictures, Original Score WALL·E 2009 Best Achievement in Music Written for Motion Pictures, Original Song WALL·E For the song "Down to Earth" 2007 Best Achievement in Music Written for Motion Pictures, Original Score Dobry Niemiec 2005 Best Achievement in Music Written for Motion Pictures, Original Score Lemony Snicket: Seria niefortunnych zdarzeń 2004 Best Music, Original Score Gdzie jest Nemo? 2003 Best Music, Original Score Droga do zatracenia 2000 Best Music, Original Score American Beauty 1996 Best Music, Original Musical or Comedy Score Rodzinka z piekła rodem 1995 Best Music, Original Score Małe kobietki 1995 Best Music, Original Score Skazani na Shawshank Golden Globe Grammy 2014 Best Score Soundtrack for Visual Media Skyfall 2009 Best Song Written for Motion Picture, Television or Other Visual Media WALL·E For the song "Down To Earth" 2009 Best Instrumental Arrangement For "Define Dancing" 2003 Best Instrumental Arrangement For "Six Feet Under Title Theme" 2003 Best Instrumental Composition For "Six Feet Under Title Theme" 2001 Best Score Soundtrack Album for a Motion Picture, Television or Other Visual Media American Beauty |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz