Cliff Bennett-jeden z najbardziej utalentowanych brytyjskich
wokalistów rhythm'n' bluesowych swoich czasów (ur. 4.06.1940 r. w
Slough, Anglia). Na początku 1961 roku założył świetny zespół Rebel Rousers. W skład grupy, której nazwa pochodziła od aktualnego wówczas przeboju Duana Eddy'ego, wchodzili Mick King (gitara prowadząca), Frank Allen (bas), Sid Phillips (fortepian, saksofon) i Ricky Winters (perkusja).
Grając rock and rolla, "białą" muzykę soul i rhythm'n' bluesa, zespół na krótko znalazł się pod opiek± szalonego producenta - Joe Meeka
i nagrał z nim kilka singli, które nie przyniosły powodzenia. Sukcesu
nie przyniosła też seria własnych wersji standardów rhythm'n'
bluesowych. Na początku 1964 r. grupę opuścił basista Frank Allen
zastępując Tony'ego Jacksona w The Searchers.
The Rebel Rousers w dalszym ciągu intensywnie koncertowali w Anglii i za
granicą, i w końcu w listopadzie zostali wynagrodzeni przebojem w Top
10 - piosenką "One Way Love". Ta głośna i żywiołowa przeróbka oryginału grupy The Drifters dobrze wróżyła grupie na przyszłość, jednak kolejne nagranie "I'll Take You Home"
utknęło na miejscu 43. Zaprzestając przeróbek nagrań zespołu The
Drifters, zabrali się za nowe wersje utworów innych wykonawców, jednak
bez większego powodzenia. Przejście pod zarząd firmy NEMS Briana Epsteina zapewniło im nieoceniony patronat grupy The Beatles, a sam Paul McCartney zaangażował się w produkcję ich błyskotliwej wersji "Got To Get You Into My Life" z wydanego właśnie albumu "Revolver". Dochodząc do miejsca 6. singel ten był ich drugą i ostatnią wizytą w Top 10.
Póżniej Bennett padł ofiarą zmian w modzie muzycznej, gdy zespoły
beatowe uznano ogólnie za anachroniczne. The Rebel Rousers zmienili
nazwę na bardziej prozaiczną - Cliff Bennett And His Band,
szukając na krótko sukcesu we współpracy z takimi autorami jak Mark
London i Roy Wood. W połowie 1969 roku Bennett postanowił rozwiązać swój
zespół i zwrócić się w kierunku rocka progresywnego. Rezultatem tych
poszukiwań była krótko istniejąca formacja Toe Fat (w jej składzie znależli się póżniejsi muzycy Uriah Heep i Jethro Tull), pamiętana dziś bardziej dzięki swym pozbawionym smaku okładkom albumów niż muzyce.
W 1972 roku Bennett spróbował jeszcze raz - z grupą Rebellion - a trzy lata póżniej z zespołem Shanghai,
jednak sukces komercyjny okazał się ułudą. Zmęczony ciągłą włóczęgą po
kraju, podjął się intratnej pracy w przemyśle reklamowym, choć ciągle
muzykuje półprofesjonalnie.
Single | |||||
Data wydania | Tytuł | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
10.64 | One Way Love/Slow Down | 9[9] | - | Parlophone R 5173 | [written by Bert Berns /Norman Meade][produced by John Burgess] |
02.65 | I'll Take You Home/Do You Love Him? | 42[3] | - | Parlophone R 5229 | [written by Barry Mann,Cynthia Weil] |
08.66 | Got To Get You Into My Life/Baby Each Day | 6 [11] | - | Parlophone R 5489 | [written by John Lennon/Paul McCartney] |
Albumy | ||||||
Data wydania | Tytuł | UK |
US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz | |
10.66 | DRIVIN' YOU WILD | 25[3] | - | Music For Pleasure MFP 1121 | [produced by John Burgess] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz