Elie Siegmeister (ur. 15 stycznia 1909r w Nowym Jorku, zm. 10 marca 1991r w Manhasset w stanie Nowy Jork) - amerykański kompozytor.
Jako dziecko pobierał lekcje gry na fortepianie u Emila Friedbergera, następnie kształcił się w zakresie teorii muzyki i kompozycji u Setha Binghama na Columbia University, w 1927 roku uzyskując stopień Bachelor of Arts. Pobierał też prywatnie lekcje kontrapunktu u Wallingforda Rieggera. W latach 1927–1931 przebywał w Paryżu, gdzie był uczniem Nadii Boulanger. Od 1935 do 1938 roku studiował u Alberta Stoessela w Juilliard School of Music w Nowym Jorku.
Wykładał w Brooklyn College (1934), New School for Social Research (1937–1938), University of Minnesota (1948) i Hofstra University (1949–1976). Współpracował z nowojorską Composers Collective, dla której pisał pieśni pod pseudonimem L.E. Swift. W 1939 roku założył American Ballad Singers, jeden z pierwszych zespołów wykonujących amerykańską muzykę ludową]. Współzałożyciel American Composers Alliance (1937). W latach 1960–1965 był wiceprezesem American Music Company. Od 1977 do 1991 roku był członkiem American Society of Composers, Authors and Publishers[1]. Laureat stypendium Fundacji Pamięci Johna Simona Guggenheima (1978). W 1990 roku został członkiem American Academy of Arts and Letters[2].
Opublikował prace A Treasury of American Song (wspólnie z Olinem Downesem, Nowy Jork 1940, wyd. zrewid. 1943), The Music Lover’s Handbook (Nowy Jork 1943, wyd. zrewid. 1973), Work and Sing (Nowy Jork 1944), Invitation to Music (Irvington-on-Hudson 1961), Harmony and Melody (2 tomy, Belmont 1965–1966.
Tworzył pod wpływem francuskiego neoklasycyzmu oraz amerykańskiego folkloru muzycznego. Styl muzyczny Siegmeistera cechuje się prostotą i komunikatywnością, pomimo elementów dysonansowości utrzymany jest zasadniczo w ramach harmoniki tonalnej. Jego muzyka ma charakter narodowy, łączy w sobie elementy kultury wysokiej i popularnej, kompozytor sięgał w swoich kompozycjach po elementy bluesa, jazzu i swingu.
| 1959 W drodze do Cordury They Came to Cordura |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz