Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Oklahoma. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Oklahoma. Pokaż wszystkie posty

czwartek, 16 października 2025

Sheb Wooley

Shelby F. "Sheb " Wooley (ur. 10 kwietnia 1921r - zm. 16 września 2003r) był aktorem i
piosenkarzem, najbardziej znanym z piosenki "Purple People Eater" z 1958r .Grał Bena Millera, brata Franka Millera w filmie W samo południe, a także miał rolę Pete Nolana w programie telewizyjnym Rawhide .
 

Wooley urodził się w Erick, Oklahoma, a wychował się na farmie. Nauczył się jeździć konno w młodym wieku, i pracował jako kowboj a także jako jeździec na rodeo. Grał również w zespole country. Wooley próbował zaciągnąć się podczas II wojny światowej, ale został odrzucony do służby wojskowej z powodu jego kontuzji na rodeo. Zamiast tego, pracował w przemyśle naftowym i jako spawacz. W 1946 roku przeniósł się do Fort Worth w Teksasie i został muzykiem country and western. Przeniósł się do Hollywood w 1949 roku.
 

Wooley pojawił się w dziesiątkach westernów od 1950r do lat 70-tych,w tym w sławnym High Noon. W 1954 roku grał Jima Youngera w w westernowej serii Stories of the Century.Występował pięć sezonów jako Carl w westernowej serii The Adventures of Kit Carson (1951/55). Pojawił się w The Cisco Kid w roli Billa Bronsona. Wooley gościnnie zagrał Harry Runyona w odcinku "The Unmasking" westernu CBS My Friend Flicka. W 1958 roku grał Baxtera Terrora w filmie Terror in a Texas Town. Wooley zagrał Pete Nolana w serialu westernowym CBS Rawhide (1959-1966) z Erykiem Flemingiem, Clintem Eastwoodem i Paulem Brinegarem. Występował również w filmach The Outlaw Josey Wales i Giant.
W latach 40-tych żona młodego kuzyna, Rogera Millera (który również dorastał w Erick, Oklahoma),zainteresowała go muzyką, ucząc go grać akordy na gitarze i kupujac mu skrzypce.
 

W latach 50-tych, Wooley rozpoczął karierę nagraniową, z piosenką która uczyniła go sławnym, "Purple People Eater". Potem przyszła seria mniejszych hitów. Wooley napisał piosenkę do wieloletniego telewizyjnego show Hee Haw.Wooley miał również przeboje country, jego "That's My Pa" osiągnął nr 1 Hot C&W; Sides w marcu 1962. Był stałym gościem programów Hee Haw i The Muppet Show jako pijany kompozytor country Ben Colder . Nagrywał i występował jako Ben Colder , jak również pod pseudonimem Guy Drake w piosence "Welfare Cadillac" występując w show Portera Wagonera w latach 70-tych roku z albumem "Welfare Cadillac" wydanym wkrótce po tym. Wooley zamierzał nagrać piosenkę "Don't Go Near The Indians", ale miał nawał pracy aktorskiej. Tymczasem Rex Allen nagrał tę piosenkę i był to przebój.
 

Wooley udzielał jako aktor głosu w tzw. krzyku Wilhelma,filmowy efekt dźwiękowy po raz pierwszy wykorzystany w 1951 roku w filmie Distant Drums. Ten konkretny zapis krzyku był używany przez zespoły efektów dźwiękowych w ciągu 149 filmów.
 

Wooley nadal kontynuje sporadyczne występy telewizyjne i filmowe przez lata 90-te, w tym występ jako Cletus Summers , dyrektor Hickory High School w filmie Hoosiers z 1986 roku . W 1996 roku zdiagnozowano u niego białaczkę. Zmarł w Skyline Medical Center w Nashville, Tennessee w 2003 roku i został pochowany w Hendersonville Memory Gardens w stanie Tennessee.  

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Are You Satisfied / HumdingerSheb Wooley12.1955-95[1]MGM 12 114[written by Homer Escamilla/Sheb Wooley ]
The Purple People Eater / I Can't Believe You're MineSheb Wooley06.195812[8]1[6][13]MGM 12 651[written by Sheb Wooley ][produced by Neely Plumb ]
Sweet Chile / MoreSheb Wooley06.1959-70[6]MGM 12 781[written by Sheb Wooley ]
That's My Pa / Meet Mr. LonelySheb Wooley01.1962-51[11]MGM 13 046[written by Sheb Wooley ][produced by Jesse Kaye/Jim Vienneau ][1[1][17].Country Chart]
Don't Got Near the Eskimos / Louisiana TrapperBen Colder11.1962-95[1]MGM 13 104[written by Lorene Mann, Sheb Wooley][18[1].Country Chart][parodia hitu "Don't go near The Indians"-Rexa Allena z 1962r]
Hello Wall No.2/Shudders and ScreamsBen Colder03.1963-131[1]MGM 13 122[30[2].Country Chart][parodia piosenki "Hello walls"-Farona Younga][30[2].Country Chart]
Still No. 2 /Goin' Surfin'Ben Colder07.1963-98[2]MGM 13 147[written by Bill Anderson][produced by Jim Vienneau][parodia hitu Billa Andersona "Still" z 1963r]
Detroit City No. 2 /Ring Of SmokeBen Colder10.1963-90[1]MGM 13 167[written by Danny Dill/Mel Tillis][produced by Jim Vienneau][parodia piosenki Bobby Bare'a "Detroit City" z 1963r]
Blue guitarBen Colder07.1964--MGM 13 241[written by Earl Hooker / Taylor / Sheb Wooley][33[7].Country Chart]
I'll Leave the Singing to the Bluebirds Ben Colder06.1966--MGM 13 447[written by Griff][34[5].Country Chart]
Almost Persuaded No. 2 / Packets of PencilsBen Colder10.1966-58[6]MGM 13 590[written by Billy Sherrill, Glen Sutton][parodia hitu Davida Houstona "Almost persuaded" z 1966r][6[13].Country Chart]
Tie a Tiger DownBen Colder07.1968--MGM 13 938[written by Sheb Wooley][22[10].Country Chart]
Harper Valley PTA (Later That Same Day) / Folsom Prison Blues No. 11/2Ben Colder10.1968-67[5]MGM 13 997[written by J. Clement, S. Wooley, T. Hall][produced by Jack Clement][parodia piosenki "Harper Valley PTA"-Jeannie C.Rilley z 1968r][24[6].Country Chart]

Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

sobota, 16 listopada 2024

Wanda Jackson

Właśc. Wanda Jean Jackson, ur. 20.10.1937 r. w Maud w stanie Oklahoma, USA. Karierę rozpoczynała jako jedna z najbardziej autentycznych piosenkarek w stylu rockabilly, by z czasem odnosić sukcesy w muzyce country i gospel. Gdy miała cztery lata, jej rodzina przeniosła się do Bakersfield w Kalifornii, ale po ośmiu latach powróciła do Oklahomy.

 

Zwycięstwo w konkursie młodych talentów zapewniło tam Wandzie własny program radiowy. Jej styl śpiewu spodobał się piosenkarzowi country Hankowi Thompsonowi, który zaangażował dziewczynę na trasę koncertową własnego zespołu. W 1954 r. podpisała kontrakt z wytwórnią Decca, dla której nagrała w krótkim czasie piętnaście tematów w stylu country. Jeden z nich, "You Can't Have My Love", wykonywany w duecie z Billym Grayem, trafił do Top 10 muzyki country.
 

W rok później pieśniarka przyłączyła się do objazdowej trupy Reda Foleya. Elvis Presley, którego poznała podczas wojaży grupy. poradził jej porzucić country dla mającego przyszłość rock'n'rolla. W 1956 r. nagrała dla wytwórni Capitol kilka singli zawierających na jednej stronie utwory rockowe, a na drugiej klasyczne, zabarwione country honky-tonk. 

Na listy country trafił wprawdzie tylko jeden temat rockabilly, "I Gotta Know", ale inne nagrania dla Capitolu: "Fujiyama Mama", "Honey Bop" i "Hot Dog That Made Him Mad" uznawane są po blisko półwieczu za rarytasy przez kolekcjonerów płyt.
Singel "Let's Have A Party" (znany z wcześniejszego wykonania Elvisa Presleya), wydany przez Capitol z opóźnieniem w 1960 r., był jedynym przebojem Wandy, który znalazł się na listach w kategorii pop. 

Ochrypły głos pieśniarki, wspieranej przez grupę The Blue Caps, robi do dziś spore wrażenie. W tym samym roku Wanda postanowiła jednak powrócić do stylu country, nagrywając własną kompozycję "Right Or Wrong", wykonywaną później przez Ronniego Dove'a i George'a Straita. Był to obok "In The Middle Of A Heartache" jej ostatni singel z lat 1961-1962 odnotowany na listach country.
 

Piosenkarka ulokowała na nich w sumie trzydzieści pozycji, a w latach sześćdziesiątych nagrała dla Capitolu ponad dwadzieścia płyt długogrających. Na początku kolejnej dekady zainteresowała się muzyką religijną, którą nagrywała dla Capitolu, a potem dla wytwórni Word i Myrrh. Do rocka powróciła tylko raz albumem Rock'N'Roll Away Your Blues z 1984 r. 

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
You Can't Have My Love/Lovin' Country StyleWanda Jackson And Billy Gray07.1954--Decca 29140[written by Billy Gray, Hank Thompson, Chuck Harding][produced by Tom Mack][8[8].Country Chart]
I Gotta Know/Half As Good A GirlWanda Jackson10.1956--Capitol 3485[written by Thelma Blackman][produced by Tom Mack][15[1].Country Chart]
Let' s have a party/Cool loveWanda Jackson08.196032[8]37[10]Capitol 4397[written by Jessie Mae Robinson]
Mean ,mean,man/(Every Time They Play) Our SongWanda Jackson02.196140[3]-Capitol 4469[written by Wanda Jackson]
Right or wrong/Funnel of loveWanda Jackson06.1961-29[11]Capitol 4553[written by Wanda Jackson][produced by Ken Nelson][9[14].Country Chart]
In the middle of a heartache/I'd be ashamedWanda Jackson10.1961-27[10]Capitol 4635[written by Laurie Christianson, Pat Franzese, Wanda Jackson][produced by Ken Nelson][6[15].Country Chart]
A little bitty tear/I don't wanta goWanda Jackson01.1962-84[3]Capitol 4681[written by Hank Cochran][produced by Ken Nelson]
If i cried every time you hurt me/Let my love walk inWanda Jackson04.1962-58[8]Capitol 4723[written by Harlan Howard][produced by Ken Nelson][28[1].Country Chart]
I misunderstood/Between the window and the phoneWanda Jackson07.1962-117[2]Capitol 4785[written by D. Allen, Wanda Jackson][produced by Ken Nelson]
The greater actor/You bug me badWanda Jackson09.1962-117[2]Capitol 4833[written by Charlie Williams][produced by Ken Nelson]
The Violet And A Rose/To Tell You The TruthWanda Jackson06.1964--Capitol 5142[written by Tillis, Auge, Reinfield][produced by Ken Nelson][36[4].Country Chart]
The Box It Came In/Look Out HeartWanda Jackson03.1966--Capitol 5559[written by Vic McAlpin][produced by Ken Nelson][18[10].Country Chart]
Because It's You/Long As I Have YouWanda Jackson07.1966--Capitol 5645[written by Vern Stoval, Bobby George][produced by Ken Nelson][28[6].Country Chart]
Tears Will Be The Chaser For Your Wine/Reckless Love AffairWanda Jackson01.1967--Capitol 5789[written by Dale David, LeRoy Coates][produced by Ken Nelson][11[12].Country Chart]
Both Sides Of The Line/Famous Last WordsWanda Jackson And Her Party Timers05.1967--Capitol 5863[written by Marian Francis][produced by Ken Nelson][21[6].Country Chart]
A Girl Don't Have To Drink To Have Fun/My Days Are Darker Than Your NightsWanda Jackson And The Party Timers12.1967--Capitol 2021[written by Charlie Williams, Joe Nixon][produced by Ken Nelson][22[6].Country Chart]
My Baby Walked Right Out On Me/No Place To Go But HomeWanda Jackson And The Party Timers 06.1968--Capitol 2151[written by Curtiss Wayne][produced by Ken Nelson][34[5].Country Chart]
My Big Iron Skillet/The HunterWanda Jackson10.1969--Capitol 2614[written by Bryan Creswell, Wilda Creswell][produced by Kelso Herston][20[7].Country Chart]
Two Separate Bar Stools/Two Wrongs Don't Make A RightWanda Jackson02.1970--Capitol 2693/td>[written by Bill Graham][produced by Kelso Herston ][35[2].Country Chart]
A Woman Lives For Love/ What Have We DoneWanda Jackson04.1970--Capitol 2761[written by George Richey, Norris Wilson, Glen Sutton][produced by George Richey][17[8].Country Chart]
Fancy Satin Pillows/Why Don't We Love Like That AnymoreWanda Jackson01.1971--Capitol 4723[written by J. Crutchfield, D. Moeller][produced by Larry Butler][13[8].Country Chart]
Back Then/I'm Gonna Walk Out Of Your LifeWanda Jackson09.1971--Capitol 3143[written by J. Crutchfield][produced by Larry Butler][25[3].Country Chart]
I Already Know (What I'm Getting For My Birthday)/The Man You Could Have BeenWanda Jackson01.1972--Capitol 3218[written by R. Williams, E. Williams][produced by Larry Butler][35[3].Country Chart]

Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

sobota, 26 października 2024

Terry Stafford

Terry LaVerne Stafford (ur. 22 listopada 1941r - zm. 17 marca 1996r) był amerykańskim piosenkarzem i autorem tekstów piosenek, najbardziej znanym z przeboju „Suspicion” z 1964 roku, który znalazł się w pierwszej dziesiątce listy przebojów w USA, oraz przeboju country z 1973 roku „Amarillo by Morning”. Stafford był również znany ze swojego głosu przypominającego głos Elvisa Presleya.
 
 
Urodzony w Hollis w stanie Oklahoma, w wieku siedmiu lat przeprowadził się z rodziną do Amarillo, ukończył Palo Duro High School w 1960 roku i grał w koszykówkę i futbol. Po okresie śpiewania w lokalnej grupie rockabilly przeprowadził się do Kalifornii, aby rozpocząć karierę muzyczną.
 
 Pierwotnie nagrana jako demo, wersja piosenki Elvisa Presleya „Suspicion” autorstwa Stafforda została wydana przez wytwórnię płytową Crusader i dotarła do 9. miejsca na liście przebojów w USA i nr 31 na UK Singles Chart. „Suspicion” miał zaszczyt zająć szóste miejsce na liście Billboard Hot 100 4 kwietnia 1964 r., kiedy Beatlesi zajmowali pierwsze pięć miejsc. W następnym tygodniu „Suspicion” osiągnął   3. miejsce, a Beatlesi zajmowali trzy z pięciu pierwszych miejsc. Nagranie Stafforda sprzedało się w ponad milionie egzemplarzy i zostało nagrodzone złotą płytą przez RIAA.
 
 Jego następny „I’ll Touch a Star” osiągnął 25. miejsce w Stanach Zjednoczonych. Oba nagrania zostały wyprodukowane przez Boba Summersa (szwagra Lesa Paula), który grał na wszystkich instrumentach w utworach, a także zajmował się ich inżynierią dźwięku i nagrywaniem, z wyjątkiem basu, na którym grał Ron Griffith. Summers wydał własną wersję w latach 70-tych, a także remake z Edem Greenwaldem jako wokalistą w 2008 r. W 1969 r. Buck Owens przepisał „Big in Dallas” Stafforda, nagrywając go jako „Big in Vegas”. Wersja Owensa osiągnęła 5. miejsce na liście Billboard Hot Country Singles  i osiągnęła 1. miejsce na liście RPM Country Tracks w Kanadzie.
 
  Stafford kontynuował nagrywanie, ale nie miał już żadnych hitów. Jego wspólny utwór „Amarillo by Morning” z 1973 r. został przerobiony przez George'a Straita na albumie Straita z 1982 r. Strait from the Heart. Piosenka została nazwana „12. piosenką country wszech czasów” przez Country Music Television. Stafford spędził większość swojego życia między Los Angeles a Amarillo w Teksasie, zmarł w Amarillo w wieku 54 lat z powodu niewydolności wątroby. Został pochowany wraz z rodzicami na cmentarzu Llano w Amarillo.
 
  Istnieje zapis, że Nancy E. Hall poślubiła Terry'ego L. Stafforda 20 maja 1972 r. w Las Vegas w stanie Nevada.

 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Suspicion/JudyTerry Stafford02.196431[9]3[15]Crusader 101[written by Doc Pomus, Mort Shuman][produced by J. Fisher]
I'll Touch A Star/Playing With FireTerry Stafford05.1964-25[8]Crusader 105[written by Fred Wise, Ben Weisman, Dee Fuller][produced by J. Fisher]
Follow The Rainbow/Are You A Fool Like Me?Terry Stafford08.1964-101[5]Crusader 109[written by Mike Harris][produced by J. Fisher]
Say, Has Anybody Seen My Sweet Gypsy Rose/Amarillo By MorningTerry Stafford10.1973--Atlantic 4006[A:written by I. Levine, L.R. Brown][B:written by T. Stafford, P. Fraser][produced by Earl Ball][A:35[4].Country Chart][B:31[5].Country Chart]
Captured/It Sure Is Bad To Love HerTerry Stafford04.1974--Atlantic 4015[written by R. Bourke, E. Rabbitt][produced by Earl Ball][24[7].Country Chart]
Stop If You Love Me/We've Grown CloseTerry Stafford07.1974--Atlantic 4026[written by R. Bourke][produced by Earl Ball][69.Country Chart]
It Sure Is Bad To Love HerTerry Stafford03.1977--Casino 113[written by T. Stafford][produced by Earl Ball][94.Country Chart]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Suspicion! Terry Stafford05.1964-81[11]Crusader 1001[produced by John Fisher]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety:

czwartek, 24 października 2024

SafetySuit

 SafetySuit to amerykański zespół rockowy z Tulsy w stanie Oklahoma, obecnie mieszkający w Nashville w stanie Tennessee. Ich debiutancki album z 2008 roku wydany przez dużą wytwórnię, Life Left to Go, zawierał utwory „Stay” i „Someone Like You”, pierwszy z nich osiągnął sławę, wspinając się na 1. miejsce w rankingu VH1 Top 20 Video Countdown. W styczniu 2012 roku SafetySuit wydał drugi album These Times, znany z utworów „Let Go” i „These Times”. Album osiągnął 7. miejsce na liście Billboard 200 i znalazł się na szczycie listy albumów iTunes. Później tego samego roku zespół wydał EP zatytułowany „Hallelujah”, który zawierał przebój „Never Stop (Wedding Version)”. Singiel został zaprezentowany w magazynie People, a wiele ślubów gwiazd wykorzystało go jako ścieżkę dźwiękową do swojego pierwszego tańca. Kilka singli z każdego z ich albumów znalazło się na listach przebojów i było prezentowanych w programach telewizyjnych, takich jak Kyle XY, Imaginary Mary i The Hills. Wydawnictwa zespołu spotkały się z bardzo przychylnym przyjęciem krytyków, a zespół znany jest z bardzo energetycznych występów na żywo. Odbyli trasę koncertową z wieloma znanymi artystami, w tym 3 Doors Down, The Script, Collective Soul, Hoobastank, Parachute, Daughtry i Goo Goo Dolls.

Urodzona w Tulsie w Oklahomie, mieszkająca w Nashville grupa alternatywno-popowa z zacięciem zarówno do występów wielkości stadionu, jak i pełnych duszy ballad, SafetySuit odniosła sukces dzięki debiutowi w dużej wytwórni w 2008 r., Life Left to Go, ale ich kariera gwałtownie wzrosła w 2012 r. po wydaniu rozczulającego singla „Never Stop [Wedding Version]”, który stał się ulubionym pierwszym tańcem na ślubach gwiazd. Inne single znalazły się w popularnych programach telewizyjnych, takich jak The Hills, Kyle XY i Imaginary Mary. 

 Pierwotnie znani jako Crew, wokalista/gitarzysta Doug Brown, perkusista Tate Cunningham i basista Jeremy Henshaw (wraz z dwoma innymi członkami w szeregach w tym czasie) po raz pierwszy zyskali sławę w swoim rodzinnym mieście w Oklahomie po wygraniu talent show, do którego zespół zgłosił się w ostatniej chwili. W ciągu następnego roku grupa zaczęła wyrastać ze swojego otoczenia i zdecydowała się na przeprowadzkę. Podczas gdy Nashville jest mekką dla tych, którzy zmierzają ku gwiazdorstwu country, gwiazdy rocka zazwyczaj nie ścigają się tam, aby rozbić obóz. Zdając sobie sprawę, jak muzycznym miastem jest pod każdym względem, chłopaki z SafetySuit postanowili spróbować. Latem 2005 roku nagrali EP-kę i rozpoczęli harmonogram występów, w którym czasami pojawiali się na scenie dwa do trzech razy w tygodniu. Ostatecznie zespół podpisał kontrakt z Universal, a gdy Dave Garofalo objął stanowisko gitarzysty, SafetySuit nagrał swój debiutancki album, Life Left to Go, który został wydany w 2008 roku. 

Po odniesieniu sukcesu na Billboardzie dzięki albumowi w 2009 roku obecność SafetySuit zaczęła się rozszerzać, gdy ich piosenki były prezentowane w programach telewizyjnych, takich jak The Hills i Kyle XY. These Times W następnym roku zespół udał się do studia, aby rozpocząć pracę nad kontynuacją, ale odwołana sesja nagraniowa i zmiany wytwórni spowodowały szereg opóźnień. Single z wiecznie odkładanego albumu zaczęły w końcu pojawiać się w 2011 roku, a na początku 2012 roku zespół w końcu mógł wydać swój drugi album, These Times. Album zadebiutował na siódmym miejscu na liście albumów Billboard, a SafetySuit zorganizowało udaną trasę koncertową w ramach wsparcia.  

W 2012 roku wypuścili czteropiosenkową EP-kę zawierającą cover „Hallelujah” Leonarda Cohena i przyszły ślubny hit „Never Stop”, a w czerwcu 2013 roku ogłosili w mediach społecznościowych, że rozpoczynają pracę nad swoim trzecim pełnometrażowym albumem. Singiel „On Your Side” został wydany sześć miesięcy później, ale album się nie ukazał. W listopadzie 2016 roku w końcu wydano trzeci album SafetySuit, zatytułowany po prostu SafetySuit, który ukazał się na własnej wytwórni zespołu Arena Complex. SafetySuit awansował na ósme miejsce na liście albumów niezależnych. W następnym roku wydali You Are the Perfect Color EP, a następnie powrócili w 2018 r. z singlem „FEELS”.

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Life Left to GoSafetySuit05.2008-173 Universal Motown 0010978[produced by Greg Archilla]
These TimesSafetySuit05.2008-7Universal Republic 0016132[produced by Howard Benson,Espionage,SafetySuit,Ryan Tedder]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

sobota, 28 września 2024

Lee Hazlewood

Właśc. Barton Lee Hazlewood, ur.9.07.1929 r. w Mannford w stanie Oklahoma, USA. Syn naftowego wiertnika. Walczył w Korei, a po powrocie z wojny zatrudnił się jako disc jockey w Phoenix w Arizonie. Dzięki uporowi i pracy został niezależnym producentem nagraniowym i kompozytorem, autorem napisanych dla Stanforda Clarka tematów "The Fool", "Run Boy Run" i "Son Of A Gun". W trakcie ich nagrywania próbował wzbogacić brzmienie gitary Ala Caseya eksperymentalnym pogłosem.

 

Po sukcesie "The Fool" zrezygnował ze współpracy z wytwórnią Dot, zakładając wraz z wydawcą Lesterem Stillem i telewizyjnym promotorem Dickiem Clarkiem własną firmę Jamie. Właśnie w niej stworzył słynne, określane mianem "twangy", spowolnione i zbasowane brzmienie gitary Duane'a Eddy'ego. Był też autorem jego instrumentalnych przebojów: "Rebel With The Guitar Man" z czysto symbolicznym tekstem. Hazlewood wylansował Eddy'ego jako wykonawcę w równym stopniu, co Eddy Hazlewooda w roli producenta nagrań. Jako wokalno-instrumentalny duet nagrali też singel z utworami "The Girl On Death Row" i "Words Mean Nothing". Eddy'emu mocno pomogły występy w telewizyjnym programie Dicka Clarka American Bandstand, jednak łapownicza afera, w którą został wplątany promotor, omal nie przerwała jego kariery.
 

Hazlewood wycofawszy się w porę, założył nową prywatną wytwórnię LHI, i podjął się produkcji albumu Safe At Home formacji International Submarine Band z udziałem Grama Parsonsa (eks-The Byrds).
W 1965 r. skomponował i wyprodukował dla wytwórni Reprise przeboje Deana Martina ("Houston") i tria Dino, Desi And Billy, w którym występował syn Martina ("I'm A Fool").
 

Frank Sinatra, współwłaściciel wytwórni, zainteresował się Hazlewoodem, gdy ten obiecał, że dostarczy przebojów niezbyt obiecującej córce wielkiego artysty, Nancy. Hazlewood, wymyśliwszy dla Nancy pseudonim "Nasty Jones", zaproponował jej nagranie piosenki "These Boots Are Made For Walking", pierwotnie napisanej dla mężczyzny. Ofertę wyraził lapidarnie: "Przestań wreszcie zgrywać podlotka. Dziewicą już nie jesteś, więc daj coś dla kierowców ciężarówek. A teraz do roboty". W 1966 r. Nancy Sinatra wykonała triumfalny marsz po światowych listach przebojów. Sukces przyniosły jej też kolejne kompozycje Hazlewooda: "How Does That Grab You, Darlin'", "Sugartown" i "Lightning Girl". W duecie zaśpiewali frywolne "Jackson" i nastrojowe "Some Velvet Morning", "Lady Bird" i zwłaszcza "Summer Wine". Współpracę przerwało znużenie Nancy kompozycjami Hazlewooda, choć późniejsze rzadkie nagrania wskazują, że raczej znużyła ją działalność estradowa.
 

Hazlewood, obdarzony głosem równie niskim, jak gitara Duane'a Eddy'ego, zwrócił się z czasem w stronę muzyki country. Nagrał własną wersję "Ode To Billie Joe" i był producentem płyty Waylona Jenningsa Singer Of Sad Songs. Jego autorskie albumy (np. Trouble Is A Lonesome Town) opiewały mroczne losy bohaterów Dzikiego Zachodu. Płyta Requiem For An Almost Lady była męskim pokłonem złożonym zmarłej sympatii z lat młodości. Album Poet, Fool Or Bum ("Poeta, głupiec, czy lump") brytyjski tygodnik "New Musical Express" podsumował okrutnie zwięzłą recenzją: "To trzecie". Pochodzący z płyty temat "The Performer" wyraża rozgoryczenie Hazlewooda, który wkrótce po nagraniu płyty przeniósł się do Szwecji, by kontynuować działalność na tamtejszym rynku muzycznym. 

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Pretty Jane/Want meas Mark Robinson03.1958--Jamie 1103[composed by Lee Hazlewood][produced by Sill, Hazlewood ]
(Why Must I Die) The Girl On Death Row/Words mean nothingLee Hazlewood08.1960--Jamie 1158[composed by Lee Hazlewood][produced by Sill, Hazlewood ]
Della/Don't cry (no more)Lee Hazlewood01.1962--Smash S 1734[composed by Loy Clingman][produced by Sill-Hazlewood Productions]
I've made enough mistakes/Can't let her see me cryas Mark Robinson.1962--Sylvester 10 000[composed by C. Conway, N. Conway][produced by Hazlewood And Lee Productions]
Bugles in the afternoon/I move aroundLee Hazlewood12.1965--MGM 13 434[composed by Lee Hazlewood][produced by Lee Hazlewood Productions]
Sand/My autumn's done comeLee Hazlewood03.1966--MGM 13 490[composed by Lee Hazlewood]
Suzi Jane is back in town/The old man and his guitarLee Hazlewood With Suzi Jane Hokum11.1966--MGM 13 605[composed by Lee Hazlewood][produced by Lee Hazlewood ]
Summer wine/Sugar Town [Nancy Sinatra]Nancy Sinatra With Lee Hazlewood03.1967-49[9]Reprise 0527[composed by Lee Hazlewood][produced by Lee Hazlewood ]
The girls in Paris/Them girlsLee Hazlewood With Suzie Jane Hokum03.1967--MGM 13 716[composed by Lee Hazlewood][produced by Lee Hazlewood ]
Jackson/Summer wine Nancy Sinatra And Lee Hazlewood06.1967-14[9]Reprise 0595[composed by Gary Rogers, Billy Edd Wheeler][produced by Lee Hazlewood ]
Ode to Billie Joe/Charlie Bill NelsonLee Hazlewood07.1967--Reprise 0613[composed by Bobbie Gentry][produced by Lee Hazlewood ]
Sand/Lady bird (both tracks with Nancy Sinatra)Nancy Sinatra And Lee Hazlewood10.1967-20[6]Reprise R 0629[composed by Lee Hazlewood][produced by Lee Hazlewood ]
Some velvet morning/Oh, lonesome meNancy Sinatra And Lee Hazlewood12.1967-26[8]Reprise R 0651[composed by Lee Hazlewood][produced by Lee Hazlewood ]
Rainbow woman/I am, you areLee Hazlewood03.1968--Reprise R 0667[composed by Lee Hazlewood][produced by S. J. Hokom]
Morning dew/The house song Lee Hazlewood06.1968--Reprise R 0699[composed by Stookey, Bannard][produced by Lee Hazlewood, Jack Robinson]
Sleep in the grass/ChicoLee Hazlewood12.1968--LHI LHI 2[composed by Lee Hazlewood][produced by Lee Hazlewood ]
Dark end of the street/Victims of the nightAnn-Margret, Lee Hazlewood03.1969--LHI LHI 5[composed by Moman, Penn][produced by Lee Hazlewood ]
Walk on out of my mind/Hangin' onAnn-Margret, Lee Hazlewood04.1969--LHI LHI 11[composed by R. Lane][produced by Lee Hazlewood ]
No regrets/Greyhound bus depotLee Hazlewood.1969--LHI LHI 7[composed by Tom Rush][produced by Lee Hazlewood ]
Greyhound bus depot/TroublemakerLee Hazlewood.1969--LHI LHI 20[composed by Bobby George][produced by Lee Hazlewood ]
Califia (Stone rider)/Nobody like you Lee Hazlewood, Suzi Jane Hokom02.1970--LHI LHI 21[composed by Lee Hazlewood][produced by Lee Hazlewood ]
No train to Stockholm/What's more I don't need herLee Hazlewood.1970--LHI LHI 28[composed by Lee Hazlewood][produced by Lee Hazlewood, Larry Marks ]
Hey cowboy (with Nina Lizell)/Pray them bars awayLee Hazlewood10.1970--Bell 927[composed by Lee Hazlewood][produced by Lee Hazlewood ]
Did you ever?/Back on the roadNancy Sinatra And Lee Hazlewood06.1971--Reprise 1021[composed by Bobby Braddock][produced by Lee Hazlewood, Nancy Sinatra]
Down From Dover/Paris SummerNancy Sinatra And Lee Hazlewood12.1971--RCA Victor 0614[composed by D. Parton][produced by Lee Hazlewood, Nancy Sinatra]
Feathers/The performerLee Hazlewood10.1973--Capitol 3737[composed by Lee Hazlewood][produced by Jimmy Bowen]
Poet/Come spend the morningLee Hazlewood.1974--Stateside SS 2225 [UK]
Dolly Parton's guitar/A taste of youLee Hazlewood03.1979--MCA 41 003[composed by Lee Hazlewood][produced by Jimmy Bowen]
Willie Jones/Hollywood (just ain't no place)Lee Hazlewood02.1980--MCA 41 188[composed by Charlie Daniels][produced by Ron Chancey]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Trouble is a lonesome townLee Hazlewood01.1963--Mercury MG 20860[produced by Lee Hazlewood ]
The N.S.V.I.P.'sLee Hazlewood10.1964--Reprise RS 6133[produced by Lee Hazlewood ]
Friday's childLee Hazlewood05.1965--Reprise RS 6163[produced by Lee Hazlewood ]
The very special world of Lee HazlewoodLee Hazlewood.1966--MGM SE 4362[produced by Lee Hazlewood ]
Lee Hazlewoodism, it's cause and cureLee Hazlewood.1967--MGM SE 4403[produced by Lee Hazlewood ]
Nancy and LeeLee Hazlewood features Nancy Sinatra04.1968-13[44]Reprise RS 6273[gold-US][produced by Lee Hazlewood ]
Love and other crimesLee Hazlewood06.1968--Reprise RS 6297[produced by Lee Hazlewood ]
The cowboy and the ladyLee Hazlewood with Ann-Margret.1969--LHI S 12 007[produced by Lee Hazlewood ]
FortyLee Hazlewood.1969--LHI S 12 009[produced by Lee Hazlewood , Shel Talmy]
Cowboy in SwedenLee Hazlewood05.1969--LHI 3101[produced by Lee Hazlewood, David Anderle]
Requiem for an almost ladyLee Hazlewood06.1971--Smells SLR 038-12[produced by Lee Hazlewood, Suzanne Jennings]
Nancy and Lee againLee Hazlewood.1972--RCA Victor LSP 4645
13Lee Hazlewood09.1972--Smells SLR 040-12[produced by Lee Hazlewood ]
Poet, fool or bumLee Hazlewood.1973--Capitol ST 11 171[produced by Jimmy Bowen]
                                         Kompozycje Lee Hazlewooda na listach przebojów


[with Naomi Ford]
07/1956 The Fool Sanford Clark 7.US
08/1956 Fool The Gallahads 62.US
12/1956 A Cheat Sanford Clark 74.US

[with Duane Eddy]
03/1958 Moovin' 'N Groovin' Duane Eddy 72.US
06/1958 Rebel Rouser Duane Eddy 6.US/19.UK
11/1958 Cannonball Duane Eddy 15.US/22.UK
01/1959 The Lonely One Duane Eddy 23.US
03/1959 Yep! Duane Eddy 30.US/17.UK
06/1959 The Quiet Three Duane Eddy 46.US
09/1959 First Love, First Tears Duane Eddy 59.US
10/1959 Some Kind-a Earthquake Duane Eddy 37.US/12.UK
12/1959 Bonnie Came Back Duane Eddy 26.US/12.UK
03/1960 Shazam! Duane Eddy 45.US/4.UK
08/1960 Kommotion Duane Eddy 78.US/13.UK
02/1962 The Battle Duane Eddy 114.US
10/1962 (Dance with The) Guitar Man Duane Eddy 12.US/4.UK
05/1963 Lonely Boy, Lonely Guitar Duane Eddy 82.US/35.UK
08/1963 Your Baby's Gone Surfin' Duane Eddy 93.US/49.UK

[solo]
02/1963 Boss Guitar Duane Eddy 28.US/27.UK
07/1963 Surfin' Hootenanny Al Casey 48.US
07/1963 Baja The Astronauts 94.US
10/1963 Guitars, Guitars, Guitars Al Casey 116.US
08/1965 Houston Dean Martin 21.US
09/1965 Not the Lovin' Kind Dino, Desi & Billy 25.US
10/1965 So Long, Babe Nancy Sinatra 86.US
01/1966 These Boots Are Made for Walkin' Nancy Sinatra 1.US/1.UK
04/1966 How Does That Grab You, Darlin'? Nancy Sinatra 7.US/19.UK
07/1966 Friday's Child Nancy Sinatra 36.US/55.UK
09/1966 In Our Time Nancy Sinatra 46.US
11/1966 Sugar Town Nancy Sinatra 5.US/8.UK
03/1967 Summer Wine Lee Hazlewood & Nancy Sinatra 49.US
03/1967 Love Eyes Nancy Sinatra 15.US
09/1967 Lightning's Girl Nancy Sinatra 24.US/54.UK
10/1967 Lady Bird Lee Hazlewood & Nancy Sinatra 20.US/47.UK
10/1967 Sand Lee Hazlewood & Nancy Sinatra 107.US
10/1967 This Town Frank Sinatra 53.US
12/1967 Tony Rome Nancy Sinatra 83.US
01/1968 Some Velvet Morning Lee Hazlewood & Nancy Sinatra 26.US
03/1968 In Some Time Ronnie Dove 99.US
03/1968 100 Years Nancy Sinatra 69.US
07/1968 Happy Nancy Sinatra 74.US
01/1969 Sleep in the Grass Ann-Margret & Lee Hazlewood 113.US
05/1969 Some Velvet Morning Vanilla Fudge 103.US
11/1992 These Boots Are Made for Walkin' Billy Ray Cyrus 63.UK
07/1997 Sand OP8 194.UK
11/2003 Some Velvet Morning Primal Scream 44.UK

[with Marty Cooper]
05/1963 A Stranger in Your Town The Shacklefords 6.US

[with The Modettes]
07/1981 Tonight Mo-dettes 68.UK

[with Jessica Simpson]
07/2005 These Boots Are Made for Walkin' Jessica Simpson 14.US/4.UK

Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , ,

sobota, 14 września 2024

Hanson

Bracia Hanson z Tulsy w Oklahomie, gdy zaczynali swoją karierę określani byli jako Jackson 5 lat 90. Niczym sztorm wdarli się na światowe listy przebojów w 1997 roku albumem "Middle Of Nowhere", z którego pochodzi wielki przebój "MMMBop". Honor trzeba tu oddać producentom kilku kompozycji, Dust Brothers (Beastie Boys, Beck), jak również specowi od pisania wielkich hitów, Desmondowi Childowi.

 

Hanson to trzech braci – Isaac (gitara), Taylor (śpiew, klawisze) i Zac (perkusja). Chłopcy śpiewali niemal od zawsze, czy to standardy rockowe, czy pieśni gospel. Umilali swoimi umiejętnościami rozmaite uroczystości rodzinne. W końcu bracia stworzyli grupę, która występowała na lokalnych festiwalach, w szkole i różnych miejscach w Tulsie.
 

W 1992 roku zyskali menedżera w osobie Christophera Sabeca, Przez trzy lata jednak żadna z wytwórni nie wykazała zainteresowania Hanson. Bracia postanowili więc wydać swoje piosenki w niezależnej firmie (album "Boomerang" - 1995). W końcu jednak zainteresowała się nimi wytwórnia Mercury, która podsunęła im do podpisania kontrakt. Dzięki temu była możliwa współpraca np. z Desmondem Childem.
 

Machina promocyjna Mercury okazała się skuteczna i album "Middle Of Nowhere" odniósł sukces, głównie dzięki singlowi "MMMBop". Klip do piosenki nakręciła Tamara Davis (Sonic Youth, Luscious Jackson). Hansonowie stali się idolami nastolatków. W 1998 roku wydali na święta Bożego Narodzenia album "Snowed In" I wznowili swoje niezależne wydawnictwo "Three Car Garage". W sklepach pojawiła się też płyta koncertowa "Live From Albertane".
 

Mniej więcej w czasie, kiedy Isaac, Taylor i Zac pracowali nad kolejną płytą, na scenie wyrosły nowe młode gwiazdy, m.in. Britney Spears, Backstreet Boys, Christina Aguilera, 'N Sync. Hansonowie powrócili w 2000 roku płytą "This Time Around", o wiele dojrzalszą od poprzedniej. Niestety, sukcesu "Middle Of Nowhere" nie udało się już powtórzyć. Z tego powodu doszło do rozstania z wydawcą w trakcie nagrywania płyty "This Time Around". Bracia doszli do wniosku, że lepiej jest polegać na sobie i założyli własną wytwórnię 3CG Records. Jej nakładem w 2004 roku ukazała się płyta "Underneath".
 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
MMMBopHanson05.19971[3][18]1[3][22]Mercury 574261[platinum-US][platinum-UK][written by Isaac Hanson, Taylor Hanson, Zachary Hanson][produced by The Dust Brothers,Stephen Lironi]
Where's the LoveHanson09.19974[20]-Mercury 574 905-2[silver-UK][written by Isaac Hanson, Taylor Hanson, Zac Hanson, Mark Hudson, Sander Salover][produced by Stephen Lironi]
I Will Come to You/CriedHanson11.19975[16]9[20]Mercury 568 132[gold-US][written by Isaac Hanson, Taylor Hanson, Zac Hanson, Barry Mann,Cynthia Weil][produced by Stephen Lironi]
WeirdHanson03.199819[12]-Mercury 568 625-2 [UK][written by Isaac Hanson, Taylor Hanson, Zac Hanson, Desmond Child][produced by Stephen Lironi][piosenka z filmu "The Borrowers"]
Thinking of YouHanson07.199823[11]-Mercury 568 813-2 [UK][gold-UK][written by Isaac Hanson, Taylor Hanson, Zac Hanson][produced by John King,Mike Simpson]
This Time Around/Love songHanson04.2000-20[7]Island 562716[gold-US][written by Isaac Hanson, Taylor Hanson, Zac Hanson][produced by Stephen Lironi,Hanson]
If OnlyHanson04.200015[10]-Mercury 5627502 [UK][written by Isaac Hanson, Taylor Hanson, Zac Hanson][produced by Isaac Hanson,Taylor Hanson,Zacharias Hanson,Stephen Lironi]
Penny & MeHanson03.200410[9]-Cooking Vinyl FRYCD 22OH [UK][written by Isaac Hanson, Taylor Hanson, Zac Hanson][produced by Danny Kortchmar, Hanson]
Lost Without Each OtherHanson03.200539[4]- Cooking Vinyl FRYCD 224X [UK][written by Isaac Hanson, Taylor Hanson, Zac Hanson,Gregg Alexander][produced by Hanson]
GoHanson04.200744[2]-Cooking Vinyl FRYCD 291X [UK][written by Zac Hanson, Bleu,Shannon Curfman][produced by Hanson]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Middle of NowhereHanson05.19971[1][37]2[58]Mercury 534 615[4x-platinum-US][gold-UK][produced by The Dust Brothers, Stephen Lironi]
Snowed InHanson11.199787[6]7[9]Mercury 536 717[platinum-US][produced by Mark Hudson / Hanson]
3 Car GarageHanson05.199839[5]6[19]Mercury 558 399[platinum-US][produced by Hanson]
Live from AlbertaneHanson11.1998129[1]32[9]Mercury 538 240[gold-US][produced by Hanson / Elliot Scheiner]
This Time AroundHanson05.200033[3]19[16]Island 542 383[gold-US][produced by Mark Hudson]
UnderneathHanson04.200449[3]25[5]3CG 10 402[produced by Greg Wells and Hanson]
The Best of Hanson: Live & ElectricHanson10.2005-182[1]3CG 10 515[produced by Hanson]
The WalkHanson07.200783[1]56[1]Cooking Vinyl COOKCD 398 [UK][produced by Danny Kortchmar and Hanson]
Shout It OutHanson06.2010-30[2]3CG 11001[produced by Hanson]
AnthemHanson07.2013-22[1]3CG 11306[produced by Hanson]
Finally It's ChristmasHanson11.2017-81[1]3CG 538819251[produced by Mark Hudson, Hanson]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

wtorek, 7 maja 2024

Hoyt Axton

Hoyt Wayne Axton (ur. 25 marca 1938r - zm. 26 października 1999r)   był amerykańskim piosenkarzem i autorem tekstów, gitarzystą i aktorem. Zyskał sławę na początku lat 60-tych, ugruntowując swoją pozycję na Zachodnim Wybrzeżu jako piosenkarz folkowy o   potężnym głosie. Do jego najbardziej znanych piosenek należą „Joy to the World”, „The Pusher”, „No No Song”, „Greenback Dollar”, „Della and the Dealer” i „Never Been to Spain”. 

 Był także płodnym aktorem charakterystycznym, mającym na swoim koncie wiele ról filmowych i telewizyjnych, często grając postać ojca w wielu filmach, w tym  The Black Stallion (1979), Heart Like a Wheel (1983) i Gremlins (1984).  

 Urodzony w Duncan w stanie Oklahoma, Axton spędził swoje młodzieńcze lata w Comanche w stanie Oklahoma ze swoim bratem Johnem. Jego matka Mae Boren Axton, autorka tekstów, jest współautorką piosenki „Heartbreak Hotel”, która stała się wielkim hitem Elvisa Presleya. Niektóre z własnych piosenek Hoyta zostały później nagrane przez Presleya. Ojciec Axtona, John Thomas Axton  był oficerem marynarki stacjonującym w Jacksonville na Florydzie, gdzie rodzina dołączyła do niego w 1949 roku. Axton ukończył szkołę średnią im. Roberta E. Lee High School w 1956 roku i opuścił miasto po tym, jak sklep z narzędziami spłonął w noc zakończenia szkoły w wyniku nieudanego żartu. Uczęszczał na stypendium do Oklahoma State University, gdzie grał w piłkę nożną, ale wyjechał, aby zaciągnąć się do marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych. Axton posiadał stopień podoficera drugiej klasy i służył na dwóch statkach: USS Princeton (CV-37) i USS Ranger (CVA-61).Axton był kuzynem muzyka Arlo Guthriego. Był także kuzynem Davida Borena, który był gubernatorem Oklahomy i przez trzy kadencje zasiadał w Senacie Stanów Zjednoczonych, a także był rektorem Uniwersytetu Oklahomy. 

  Po zwolnieniu ze służby w marynarce wojennej Axton zaczął śpiewać piosenki ludowe w kawiarniach i klubach nocnych w południowej Kalifornii. Na początku lat 60-tych wydał swój pierwszy album folkowy, The Balladeer (nagrany w Troubadour), na którym znalazła się jego piosenka „Greenback Dollar”. Stało się hitem 1963 roku dla Kingston Trio. Axton wydał wiele albumów w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku. W połowie lat 70-tych wyprodukował studyjne covery własnej muzyki dla Johna Davidsona, a także wyprodukował album Tales From the Ozone z 1975 roku autorstwa Commander Cody & His Lost Planet Airmen. Wydał wiele własnych mniejszych hitów, takich jak „Boney Fingers”, „When the Morning Comes” i „Della and the Dealer” z 1979 roku. 

 Jego styl wokalny charakteryzował się charakterystycznym bas-barytonem (który później pogłębił się do prawie basu) i zastosowaniem charakterystyki. Axton po raz pierwszy pojawił się w telewizji w produkcji Davida L. Wolpera ABC The Story of a Folksinger (1963). W tym okresie pojawił się w programie Hootenanny prowadzonym przez Jacka Linklettera. W 1965 wystąpił w jednym z odcinków programu Bonanza, w którym śpiewał w duecie z Pernellem Robertsem. W 1966 roku zadebiutował w filmie Smoky wcielając się w rolę Freda Dentona, złego brata postaci granej przez Fessa Parkera.  

Zyskał sławę w latach 70. i 80-tych dzięki rolom filmowym, m.in. w The Black Stallion (1979), Liar's Moon (1982), Heart Like a Wheel (1983) i Gremlins (1984). Jego występy telewizyjne obejmowały McCloud (1976), The Bionic Woman (1976), WKRP in Cincinnati (1979) i Diff'rent Strokes (1984, 1985). W 1980 roku zaśpiewał piosenkę przewodnią do krótkotrwałego serialu Flo i wystąpił gościnnie jako on sam w odcinku zatytułowanym „You Gotta Have Hoyt”. Axton zaśpiewał jingiel „The Ballad of Big Mac” w reklamie telewizyjnej McDonald's Big Mac z 1969 r., a także „Head for the Mountains” w lektorach piwa Busch w latach 80-tych. Wystąpił w reklamie Pizza Hut w 1985 r. oraz w spocie telewizyjnym FTD z Merlinem Olsenem w 1989 r. 

W 1991 r. Axton został wprowadzony do The Walk of Western Stars w Newhall w Kalifornii. Jednak najbardziej trwałym wkładem Axtona były piosenki rozsławione przez innych: „Joy to the World” (Three Dog Night) i „Never Been to Spain” zarówno dla Three Dog Night, jak i Elvisa Presleya, „Greenback Dollar” dla Kingston Trio, „The Pusher” i „Snowblind Friend” dla Steppenwolf, „No No Song” dla Ringo Starra oraz utwory w wykonaniu takich piosenkarzy jak Joan Baez, Arlo Guthrie, John Denver, Nina Simone, Waylon Jennings, Martha Reeves, Jonathan Edwards, Glen Campbell, Anne Murray, David Clayton-Thomas i Colter Wall. Axton śpiewał w duecie z Lindą Ronstadt w piosenkach „Lion in the Winter” i „When the Morning Comes”, z Renee Armand w „Boney Fingers” oraz z Tanyą Tucker w „You Taught Me How to Cry”. Jego kompozycja „Joy to the World” w wykonaniu Three Dog Night w 1971 roku osiągnęła pierwsze miejsce na liście Billboard Hot 100 przez sześć tygodni z rzędu, co czyni ją największym hitem roku. Nazwał swoją wytwórnię Jeremiah na cześć żaby ryczącej we wspomnianej w piosence.  

 Axton był żonaty cztery razy, ale pierwsze trzy zakończyły się rozwodem. Miał pięcioro dzieci.  Jedno z jego dzieci, Matt Axton, jest muzykiem. Axton zmagał się z uzależnieniem od kokainy i kilka swoich piosenek, w tym „The Pusher” , „Snowblind Friend” i „No No Song” częściowo odzwierciedlają jego doświadczenia z narkotykiem. Był zwolennikiem używania marihuany do celów medycznych, ale on i jego żona Deborah zostali aresztowani w lutym 1997 roku w ich domu w Montanie za posiadanie około 500 g (1,1 funta) marihuany. Jego żona wyjaśniła później, że zaoferowała Axtonowi marihuanę, aby złagodzić jego ból i stres po udarze w 1995 roku. Zostali ukarani grzywną i otrzymali wyroki odroczone. Axton nigdy w pełni nie wyzdrowiał po udarze i przez resztę życia poruszał się na wózku inwalidzkim. 

 Śmierć Axton zmarł w wieku 61 lat w swoim domu w Victor w stanie Montana 26 października 1999 r. po dwóch zawałach serca w ciągu dwóch tygodni.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
When The Morning Comes/Billie's ThemeHoyt Axton06.1974-54[6]A&M 1497[written by Hoyt Axton][produced by Allan McDougall, Hoyt Axton][10[10].Country Chart]
Boney Fingers/Life MachineHoyt Axton09.1974--A&M 1607[written by Hoyt Axton, Renee Armand][produced by Allan McDougall, Hoyt Axton][8[9].Country Chart]
Nashville/Speed TrapHoyt Axton03.1975-A:106[6];B:105[4]A&M 1657[written by Hoyt Axton][produced by Hoyt Axton, Henry Lewy]
Flash Of Fire/Paid In AdvanceHoyt Axton06.1976--A&M 1811[written by Hoyt Axton, Catherine Smith][produced by David Kershenbaum][18[8].Country Chart]
Della And The Dealer/In A Young Girls MindHoyt Axton06.1979--Jeremiah 1000[written by Hoyt Axton][produced by Chuck Mellone, Hoyt Axton ][17[7].Country Chart]
A Rusty Old Halo/Gotta Keep Rollin'Hoyt Axton10.1979--Jeremiah 1001[written by Bob Merrill][produced by Hoyt Axton, C. Mellone ][14[8].Country Chart]
Wild Bull Rider/TorpedoHoyt Axton02.1980--Jeremiah 1003[written by Hoyt Axton][produced by Hoyt Axton, C. Mellone][21[6].Country Chart]
Evangelina/So Hard To Give It All UpHoyt Axton05.1980--Jeremiah 1005[written by H. Axton, K. Higginbotham][produced by Hoyt Axton, C. Mellone][37[3].Country Chart]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
SouthboundHoyt Axton04.1975-188[2]A&M 4510[produced by Hoyt Axton & Henry Lewy]
FearlessHoyt Axton04.1976-171[4]A&M 4571[produced by David Kershenbaum]
                                         Kompozycje Hoyta Axtona na listach przebojów


[with Ken Ramsey]
01/1963 Greenback Dollar The Kingston Trio 21.US

[solo]
10/1968 Willie Jean The Sunshine Company 111.US
03/1971 Snow Blind Friend Steppenwolf 60.US
03/1971 Joy to the World Three Dog Night 1.US/24.UK
12/1971 Never Been to Spain Three Dog Night 5.US
03/1974 When the Morning Comes Hoyt Axton 54.US
02/1975 Nashville Hoyt Axton 106.US
03/1975 Speed Trap Hoyt Axton 105.US

[with David Jackson]
02/1975 No No Song Ringo Starr 3.US
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

czwartek, 21 marca 2024

Arthur Hoyle

 Arthur Hoyle dorastał w Oklahomie i zaczął grać na trąbce w wieku ośmiu lat. Na początku swojej kariery muzycznej jako nastolatek grał w klubach i salach tanecznych w Gary w stanie Indiana. Po odbyciu służby wojskowej w Siłach Powietrznych Stanów Zjednoczonych w 1955 roku został członkiem Sun Ra Arkestra w Chicago i jest solistą na jej wczesnych albumach Super-Sonic Jazz, Sound of Joy, Angels & Demons at Play/The Nubians of Plutonia i Visits Planet Earth.
 

Od 1957 do 1960 koncertował na całym świecie z Orkiestrą Lionela Hamptona. Następnie współpracował z Lloydem Pricem, Red Saundersem oraz w orkiestrze studyjnej CBS w latach 1962-64. Oprócz ścieżek dźwiękowych do filmów i programów telewizyjnych zajmował się m.in. nagraniami. : Sarah Vaughan, Elli Fitzgerald, Tony Bennetta, Lena Horne, Peggy Lee, Quincy Jonesa, Henry Manciniego, Louie Bellsona, Olivera Nelsona (Fantabulous, 1964), Joe Williamsa, Nelsona Riddle, Billy Stewarta, Herba Lance i Gene Ammonsa. ] W kolejnych latach pracował przede wszystkim jako muzyk studyjny, m.in. w zespole R&B The Chi-Lites.  

Wykładał także w Konserwatorium Muzycznym Chicago College of Performing Arts. W 1973 roku był jednym z m.in. z Rufusem Reidem, Bobbym Lewisem i Jerrym Colemanem z formacji The Formfront, z którą powstał album Incantation. Od lat 70. do 90-tych grał m.in. z Shirley Scott, Oscarem Brownem Jr., Ramseyem Lewisem, Donem Bennettem i Haroldem Ousleyem. W 2000 roku wystąpił z Sir Charlesem Thompsonem (Robbins' Nest: Live at the Jazz Showcase). W 2007 roku wystąpił na pożegnalnym koncercie Franza Jacksona (Milestone); W 2010 roku wystąpił gościnnie jako solista w zespole Mike’a Reeda People, Places & Things (Stories and Negotiations). W 2019 roku wziął udział w dyskusji panelowej na temat Sun Ra na Chicago Jazz Festival.

Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

niedziela, 28 stycznia 2024

Don Cherry

Ur. 18.11.1936 w Oklahoma City w stanie Oklahoma (USA), zm. 18.10.1995. Zaczął grać na trąbce podczas nauki w szkole średniej w Los Angeles. Grał również na fortepianie i jako pianista debiutował na estradzie, występując w zespołach rhythmandbluesowych. Do jego najwcześniejszych partnerów muzycznych należał Billy Higgins, z którym najpierw grał bebop, a od połowy lat 50-tych należał do kwintetu Ornette'a Colemana, który w 1958 nagrał dzisiaj już legendarną płytę Something Else!!!!' The Music Of Ornette Coleman, przedstawiającą rewolucyjne koncepcje stylu free.

 

Zespół Colemana, okrojony do kwartetu (czwartym członkiem został kontrabasista Charlie Haden), występował z tak dużym powodzeniem w nowojorskiej Five Spot Cafe, że kontrakt Colemana został przedłużony. Trwał od listopada 1959 do wiosny następnego roku. Udane eksperymenty Cherry'ego zwróciły uwagę także na jego partnerów. Wkrótce Cherry występował także w zespołach innych awangardowych twórców, jak np. John Coltrane i Archie Shepp, obok Alberta Aylera i Billa Dixona.
 

W 1964 Cherry i John Tchicai wzięli udział w sesji nagraniowej Alberta Aylera, a powstała wówczas muzyka została później wykorzystana jako ścieżka dźwiękowa do filmu "New York Eye And Ear Control". Tego samego roku występował z Aylerem w Europie i nagrał album Vibrations. W Europie oraz w USA koncertował także z zespołem Gato Barbieriego. Podczas pobytu w Europie współpracował z George'em Russellem, a pod koniec dekady zwiedził Europę, Afrykę i Azję, poznając tamtejszą kulturę i ucząc się gry na instrumentach ludowych. Wtedy zaczął także używać pakistańskiej "kieszonkowej" trąbki (pocket trumpet) ze zgiętym ustnikiem. Do swojej muzyki wprowadzał coraz więcej elementów etnicznych (głównie z tradycji azjatyckiej) i należał do nielicznych muzyków, którym powiódł się taki mariaż zachodniej i wschodniej kultury. Pod koniec lat 60. Cherry był największym autorytetem w rozwijającym się nowym muzycznym nurcie,który po latach przyjęło się nazywać "world music".
 

W połowie lat 70-tych ponownie połączył swe siły z Hadenem, Blackwellem i saksofonistą tenorowym Deweyem Redmanem w zespole Old And New Dreams, który oprócz własnych kompozycji miał w repertuarze oryginalnie przetworzone wersje utworów Colemana.
Na przełomie lat 70. i 80. grywał także w grupach rockowych, występował gościnnie z Abdullahem Ibrahimem. W 1977 założył wraz Collinem Walcottem i Naną Yasconselosem trio Codona. Do powstania zespołu doszło dzięki szefowi wytwórni ECM, Manfredowi Eicherowi, u którego nagrywali wszyscy trzej artyści, choć w różnych konfiguracjach. Na pierwszej wspólnej płycie wydanej w 1978 muzycy tworzyli porywającą muzykę, którą Cherry nazwał "uniwersalnym folklorem świata".
Jednocześnie Cherry nie porzucał indywidualnych zainteresowań etniczną muzyką i instrumentarium. 

W grze na swej kieszonkowej trąbce nie bardzo przypominał wirtuozów bebopu: zamiast zawrotnych błyskotliwych pasaży używał starannie dobranych dźwięków, koncentrując się na emocjonalnej oraz intelektualnej jtronie przekazu. Jako kompozytor - a raczej twórca muzyki, który nie tyle zapisywał ją na papierze, ile tworzył na żywo z wszystkich otaczających go elementów, w charakterystycznych happeningowych spektaklach - Cherry należy do najbardziej oryginalnych postaci współczesnej muzyki. 

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Band of gold/Rumble boogieDon Cherry 12.19556[11]4[22]Columbia 40 597[written by Bob Musel/ J. Taylor]
Wild cherry/I'm still a king to youDon Cherry 04.1956-29[12] side B:72[1]Columbia 40 665[written by E. Curtis]
Ghost town/I'll be aroundDon Cherry 07.1956-22[14] side B:78[1]Columbia 40 705[written by Varnick, Acquaviva][#17 hit for Mills Brothers in 1947]
Namely you/If I had my druthers Don Cherry 10.1956-65[8]Columbia 40 746[written by Mercer, DePaul][utwór ze spektaklu na Broadway'u "Li'l Abner"]
I love you drops/Don't changeDon Cherry 04.1966-112[3]Monument 930[written by Bill Anderson][#30 hit for Vic Dana in 1966]
There goes my everything/I don't wanna go homeDon Cherry 01.1967-113[1]Monument 989[written by Dallas Frazier][produced by Fred Foster, Steve Poncio][#20 hit for Engelbert Humperdinck in 1967]]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Swingin' for twoDon Cherry09.1956-15[7]Columbia 893-
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,
Subskrybuj: Komentarze (Atom)