sobota, 30 listopada 2024

Lionel Bart

Właśc. Lionel Begleiter, ur. l .08.1930 r. we wschodnim Londynie w Anglii. Z powodu wieloletniej, niemal zupełnej bezczynności Barta często nie docenia się dziś faktu, że jest on jednym z najważniejszych twórców piosenki popularnej XX wieku. Zaczynał od pracy w zawodzie drukarza, by wkrótce odnaleźć się w samym centrum zgiełku rock and rolla i muzyki skifflowej, dochodzącego w połowie lat 50-tych z londyńskiego Soho. Jako członek grupy The Cavemen był dla jej lidera Tommy'ego Steela głównym nieamerykańskim źródłem pomysłów na piosenki. 

Po napisaniu pionierskiego hitu „Rock With The Cavemen" skomponował całą serię świetnych piosenek do wspólnego śpiewania, w tym „A Handful OfSongs", „Water, Water" i banalną ale uroczo niewinną „Little White Bull". Wiele utworów Barta wyrażało proletariacką dumę i nawiązywało silnie do tradycji angielskich teatrzyków rewiowych. Nic dziwnego więc, że Lionel dojrzał wkrótce do pisania większych śpiewanych form scenicznych. 

W 1959 roku sukces przyniosły mu dwa przedstawienia „Lock Up Your Daughters" i „Fings Ain't Wot They Used To Be". W tym samym roku skomponował dla Cliffa Richarda klasyczny hit „Living Doll". Jako jeden z pierwszych autorów wprowadził do swych piosenek łagodne, lokalne treści polityczne. Ujmował je ze smakiem i pełną humoru, ironiczną niewinnością. Wraz z nadejściem lat 60-tych Bart nie zdawał sobie sprawy, że dekada ta miała doprowadzić go do szczytów przyprawiających o zawrót głowy i uczynić jedną z muzycznych osobistości swych czasów.

 W pierwszym kwartale 1960 roku na pierwsze miejsce list wprowadził błyskotliwie prostą i chwytliwą piosenkę „Do You Mind" w wykonaniu Anthony'ego Newleya, któremu akompaniował pstrykając palcami. Najlepsze miało jednak dopiero nadejść później w tym samym roku, wraz z premierą musicalu „Oliver" według „Olivera Twista" Dickensa. Był to fenomenalny triumf,a „Olivera" uznano za jeden z najlepszych musicali wszechczasów. Dar pisania prostych melodii w połączeniu z łatwymi do zapamiętania tekstami zaowocowały bogactwem klasycznych utworów, takich jak błagalny „Who Will Buy", porywający „Food Glorious Food" czy chwytający za serce „As Long As He Needs Me" (wielki szlagier Shirley Bassey, która jednak rzekomo nigdy go nie lubiła). 

Bart był kluczową postacią swingującej sceny londyńskiej lat 60-tych, choć jak sam twierdził, zabawa zaczęła się już w poprzedniej dekadzie. Lionel przyjaźnił się z Brianem Epsteinem, Beatlesami i Rolling Stonesami. Po sukcesie „Olivera" (zdobywcy sześciu Oskarów) stał się międzynarodową gwiazdą. Mówiono o jego romantycznych związkach z Judy Garland i Almą Cogan. Kolejne musicale „Blitz" i „Maggie May" również przyniosły sukces (choć w mniejszej skali). Artysta powrócił z obłoków na ziemię, gdy londyńscy krytycy zmiażdżyli jego kolejne dzieło - musical „Twang" z 1965 r., oparty na dziejach Robin Hooda. 

Przez swą filantropijną naturę i na skutek obdarzania zaufaniem zbyt wielu ludzi Bart padł łupem rekinów biznesu i stracił znaczną część swego majątku. Pod koniec lat 60-tych zaczęły się nad nim zbierać chmury; pogłębiało się uzależnienie od narkotyków i alkoholu, wielu jego bliskich przyjaciół zmarło w tragicznych okolicznościach: Cogan na raka,Garland przez alkoholizm i narkotyki, a Epstein prawdopodobnie popełnił samobójstwo. Po tym jak w 1969 roku musical „La Strada" bardzo szybko spadł z afisza w Nowym Jorku, Bart zamknął się w sobie i przez wiele lat trzymał się w cieniu.

 Lata 70. i 80-te minęły niemal bezowocnie, napisał tylko fragmenty muzyki do „The Londoners" i „Costa Packet". W tym czasie prasa brukowa zachęcała go do publikacji skandalizujących wspomnień, ale Bart milczał. Pod koniec 80-tych stoczył ostateczną walkę ze swym pijaństwem i pod koniec dekady był już trzcźwiejszym, mądrzejszym i zdrowszym człowiekiem. Jego renesans zaczął się w 1989 roku, gdy brytyjskie towarzystwo budowlane zleciło mu napisanie telewizyjnego jingla. Skomponowaną przez siebie melodię zaśpiewał razem z grupą anielskich dzieciaków, a całość sfilmowana została w retrospektywnej, czarno-białej konwencji. Reklama zdobyła nagrodę, a piosenka „Happy Endings" przywróciła mu należną pamięć publiczności. Bart pozostaje postacią o wielkim talencie, a jego dokonania wyznaczają mu miejsce obok największych amerykańskich twórców musicali komediowych.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Happy Endings (Give Yourself A Pinch)/ Happy Endings (Give Yourself A Pinch) (The Party)Lionel Bart11.198968[6]-EMI EM 121[written by Lionel Bart ][produced by John Cameron]


                                         Kompozycje Lionela Barta na listach przebojów

 


[with Mike Pratt & Tommy Steele]
10/1956 Rock with the Caveman Tommy Steele 13.UK
08/1957 Water Water / Handful of Songs Tommy Steele 5.UK

[with Mike Pratt]
05/1957 Butterfingers Tommy Steele 8.UK
11/1957 Hey You Tommy Steele 28.UK
09/1959 Walkin' Tall Frankie Vaughan 28.UK

[with Jimmy Bennett, Mike Pratt]
04/1958 Happy Guitar Tommy Steele 20.UK
12/1959 Little White Bull Tommy Steele 6.UK

[solo]
07/1959 Living Doll Cliff Richard 1.UK
10/1959 Living Doll David Hill 92.US
03/1960 Fings Ain't Wot They Used t'Be Max Bygraves 5.UK
03/1960 Do You Mind? Anthony Newley 1.UK/91.US
04/1960 Fings Ain't Wot They Used T'Be Russ Conway 47.UK
07/1960 Do You Mind Andy Williams 70.US
07/1960 Consider Yourself Max Bygraves 50.UK
08/1960 As Long as He Needs Me Shirley Bassey 2.UK
08/1960 I'd Do Anything Mike Preston 23.UK
11/1960 Kicking Up the Leaves Mark Wynter 24.UK
04/1961 Easy Going Me Adam Faith 12.UK
07/1961 Hide and Seek Marty Wilde 47.UK
06/1962 Far Away Shirley Bassey 24.UK
01/1963 As Long as She Needs Me Sammy Davis Jr. 59.US
11/1963 From Russia with Love Matt Monro 20.UK
11/1963 From Russia with Love John Barry 39.UK
04/1964 From Russia with Love Al Caiola 120.US
04/1964 From Russia with Love The Village Stompers 81.US
05/1964 Choose Sammy Davis Jr. 112.US
03/1986 Living Doll Cliff Richard and the Young Ones 1.UK
12/1994 Where Is Love? Gregory Bradley & S. Young Choir 143.UK

[with Russ Conway ]
05/1961 We Will Never Be as Young as This Again Danny Williams 44.UK
12/1962 Always You and Me Russ Conway 33.UK

[with Camillo, Helmut Zacharias]
10/1964 Tokyo Melody Helmut Zacharias 9.UK

[with Sam Sneed , Jay-Z & J. Wright]
02/2000 Anything Jay-Z 55.US/18.UK

Tom Jones

Właśc. Thomas Jones Woodward, ur, 7.06.1940 r. w Pontypridd w hrabstwie Mid-Glamorgan, Walia. Jedna z największych gwiazd muzyki pop ostatnich trzech dziesięcioleci. Zadebiutował w 1963 r. pod pseudonimem Tommy Scott jako wokalista grupy Tommy Scott And The Senators. W 1964 r. nagrał kilka tematów w studiu Joe Meeka, odrzuconych jednak przez płytowe wytwórnie. Odkryty przez Petera Sullivana, producenta i łowcę talentów firmy Decca, Scott trafił za rekomendacją Dicka Rowe'a pod skrzydła apodyktycznego menedżera Phila Solomona. Obaj nie przypadli sobie do gustu i piosenkarz szybko powrócił do Walii. Pewnego wieczoru, podczas występu w prowincjonalnym klubie Top Hat w Merthyr Tydfil, Scotta usłyszał Gordon Mills, były wokalista grupy The Viscounts. Zaproponował wokaliście kontrakt, równocześnie wybierając mu nowy pseudonim. Tom Jones

Pierwszy singel, „Chills And Fever", nie trafił na listy przebojów, ale kolejny, ,,It's Not Unusual", autorstwa Millsa i Lesa Reeda, znalazł się wiosną 1965 r. na szczycie brytyjskiej Top 20. Bogata aranżacja w połączeniu z ekspresyjną wokalizą i seksowną aparycją występującego w charakterystycznej przepasce na włosach piosenkarza, szybko zwróciły uwagę mediów. Single „Once Upon A Time", „With These Hands" i „Little Lonely One" z tego samego roku nic powtórzyły wprawdzie sukcesu debiutu, ale Mills wiedział, jak zdyskontować popularność odkrytej przez siebie gwiazdy. 

Wywalczył dla Jonesa prawykonanie kompozycji Burta Bacharacha i Hala Davisa z filmu „What New Pussycat?" („Co nowego, koteczku?", reż. Clive Donner), która latem 1965 r. stalą się wielkim przebojem w USA i Wielkiej Brytanii. W 1966 r. fortuna odwróciła się jednak od artysty, a temat z filmu „Thunderball" z Jamesem Bondem nie wszedł nawet do brytyjskiej „Trzydziestki". Wkrótce były gwiazdor powrócił na scenki klubów robotniczych i wszystko wskazywało, że pozostanie tam na zawsze. Niezawodny Mills wykonał kolejny manewr, tworząc „nowego" Toma Jonesa, tym razem dla bardziej zaawansowanej wiekiem publiczności. Na początek przepaskę i rozpięte koszule zastąpiły muszka i smoking. Przed Bożym Narodzeniem 1966 r. Jones znów był na fali, dzięki zaskakującemu sukcesowi ballady „Green Green Grass Of Home". W samej tylko Wielkiej Brytanii singel rozszedł się w ponad-milionowym nakładzie, okupując szczyt Top 20 przez siedem tygodni (gdzie wkrótce zastąpił go na równie długo przebój „Release Me" Engelberta Humperdincka, kolejnego protegowanego Millsa). 

W klimacie country były też utrzymane dwa kolejne single Jonesa: „Detroit City", nowa wersja standardu Bobby'ego Bare'a, i „Funny Familiar Forgotten Feelings". Latem 1967 r. ekspresyjny temat „I'll Never Fall In Love Again" przyniósł wykonawcy kolejny sukces w USA i drugie miejsce na tamtejszej liście bestsellerów. Pasmo przebojów uzupełniły bardziej powściągliwy „I'm 'Coming Home" i dramatyczna „Delilah" z tekstem w klimacie wiktoriańskiego melodramatu, skumulowanym w słynnej „cmentarnej" strofie: „I felt the knife in my hand, and she laughed no more" („wtem w dłoni poczułem nóż i nie śmiała się już"). 

Latem 1968 r. Jones trafił znów na szczyt listy brytyjskiego tygodnika „New Musical Express" singlem „Help Yourself". Pod koniec lat sześćdziesiątych Mills zabrał swą gwiazdę za Ocean, gdzie Tom występował z powodzeniem w roli gospodarza telewizyjnego programu „This Is Tom Jones". W przeciwieństwie do protagonistów większości tego typu seriali, Jonesowi udało się pozyskać kilku wielkich, a zarazem wysoce kontrowersyjnych artystów tamtych czasów. O atrakcyjności programów decydowały występy Jonesa w duetach z zapraszanymi gośćmi. Zaskakujące efekty przyniosły wokalne popisy z Davidem Crosbym podczas prezentacji tria Crosby, Stills And Nash, oraz z Davidem Claytonem-Thomasem z zespołu Blood, Sweat And Tears.
 

Wprawdzie w pierwszej połowie lat siedemdziesiątych Jones wprowadził kilka przebojów na listy brytyjskie (najpopularniejsze to: „Daughter Of Darkness", „She's A Lady" i „Young New Mexican Puppeteer", ten ostatni ze „społecznie zaangażowanym" tekstem, rzecz bardzo rzadka w dyskografii Toma Jonesa ), był już jednak wtedy artystą mocno osadzonym na rynku amerykańskim, a przyszłość wiązał z lukratywnymi klubami w Las Vegas. Dzięki niebotycznym honorariom za występy w tamtejszych nocnych lokalach mógł z czasem pozwolić sobie na zaprzestanie działalności nagraniowej. 

Do studia zdecydował się powrócić dopiero po śmierci Millsa, za namową nowego menedżera, własnego syna, Marka Woodwarda. Temat „The Boy From Nowhere" z musicalu „Matador" stał się prywatnym hymnem piosenkarza i trafił na drugie miejsce listy brytyjskiej. Wkrótce potem do Top 20 weszła też nowa interpretacja „It's Not Unusual". W 1988 r. Tom Jones, ku ogólnemu zaskoczeniu, podjął współpracę z nowofalową brytyjską grupą The Art Of Noise, nagrywając urzekająco kiczowatą wersję tematu Prince'a „Kiss". Singel dotarł do pierwszej piątki przebojów w Wielkiej Brytanii, a Jones zaprezentował go słuchaczom podczas koncertu na scenie londyńskiego Palladium. Niedługo potem wystąpił wraz z grupą pochodzących z Walii artystów w muzycznym przedsięwzięciu George'a Martina
„Under The Milkwood" (wg Dylana Thomasa). 

Pełnym potwierdzeniem profesjonalnej wiarygodności Jonesa było przyjęcie jego zaproszenia do wspólnych nagrań przez muzyka tak kapryśnego i wymagającego, jak Van Morrison. Współpracowali przy czterech nagraniach, które znalazły się na albumie Carrying A Torch wydanym w 1991 r. Aktywność Jonesa w kolejnych latach nie malała. W połowie 1993 r. znów zadziwił wszystkich rejestrując nową wersje klasyka „Gimme Shelter" wraz z grupą ... New Model Army.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK/US]
Komentarz
It' s not unusual/To wait for love [Is to waste your life away]Tom Jones02.19651[1][14]10[12]Decca F 12062 /Parrot 9737[gold-UK][written by Gordon Mills, Leslie Reed][produced by Peter Sullivan]
Once Upon A Time/I Tell The SeaTom Jones05.196532[4]-Decca F 12121 /-[written by Gordon Mills][produced by Peter Sullivan]
Little lonely one/That's what we'll all doTom Jones05.1965-42[9]Columbia DB7566/Tower 126[written by Irwin Levine,Bob Brass][produced by Joe Meek]
With these hand/Some other guy UK side B:UntrueTom Jones07.196513[11]27[8]Decca F 12191/Parrot 9787[written by Benny Davis,Abner Silver][produced by Peter Sullivan][#7 hit for Eddie Fisher in 1953][oryginalnie nagrana przez Nelsona Eddy'ego i Jeanette McDonald w 1950r]
What' s new pussycat?/Once upon a timeTom Jones06.196511[10] side B:32[4]3[12]Decca F 12203/Parrot 9765[tytulowa piosenka z filmu][A:written by B.Bacharach & Hal David][B:written by Gordon Mills][produced by Peter Sullivan]
Thunderball/Key to my heartTom Jones12.196535[4]-Decca F 12292/Parrot 9801[piosenka z filmu z Jamesem Bondem][written by John Barry, Don Black][produced by Peter Sullivan, Lukas Kendall]
Chills & fever/Baby I'm in loveTom Jones12.1965-125[1]Decca F 11966/Tower 190[written by Hank Thompson, Andrew Gray][#72 hit for Ronnie Love in 1961]
Promise her anything/A little youTom Jones02.1966-74[4]London 9809/Parrot 9809[written by B.Bacharach & Hal David][produced by Peter Sullivan]
Not responsible/Once there was a timeTom Jones06.196618[9]58[6]Decca F 12390/Parrot 40006[written by Gordon Mills][produced by Peter Sullivan]
This and thatTom Jones08.196644[3]-Decca F 12461/-[written by Gerry Dorsey][produced by Gordon Mills]
What a party/City girlTom Jones09.1966-120[2]-/Parrot 4008[written by Pearl King,Dave Bartholomew][produced by Peter Sullivan]
Green green grass of home/If i had you UK side B:Promise Her AnythingTom Jones12.19661[7][22]11[12]Decca F 22511/Parrot 40009[silver-UK][65 hit-Johnny Darrell][written by Curly Putman][produced by Peter Sullivan]
Detroit City/Ten guitars UK side B:If I Had YouTom Jones03.19678[10]27[8]Decca F 22555/Parrot 40012[63 hit US-Bobby Bare][written by Mel Tillis, Danny Dill][produced by Peter Sullivan]
Funny familiar forgotten feelings/I'll never let you goTom Jones05.19677[15]49[6]Decca F 12599/Parrot 40014[#8 country hit for Don Gibson in 1967][written by Mickey Newbury][produced by Peter Sullivan]
Sixteen tonsTom Jones08.1967-68[4]-/Parrot 40016[written by Merle Travis][produced by Peter Sullivan]
(It Looks Like)I' ll never fall in love again/Once upon a timeTom Jones09.19672[25]49[7]Decca F 12639/Parrot 40018[written by Lonnie Donegan, Jim Currie][produced by Peter Sullivan]
I' m coming home/The lonely oneTom Jones12.19672[16]57[5]Decca F 12693/Parrot 40024[written by Les Reed, Barry Mason][produced by Peter Sullivan]
Delilah/Smile away your bluesTom Jones03.19682[17]15[15]Decca F 12747/Parrot 40025[silver-UK][written by Les Reed, Barry Mason][produced by Peter Sullivan]
Help yourself/Day by dayTom Jones08.19685[26]35[8]Decca F 12812/Parrot 40029[written by Jack Fishman, Carlo Donida][produced by Peter Sullivan]
A minute of your time/Looking out my windowTom Jones12.196814[15]48[10]Decca F 12854/Parrot 40035[written by Clive Westlake][produced by Peter Sullivan]
Love me tonight/Hide and seekTom Jones05.19699[12]13[11]Decca F 12924/Parrot 40038[written by Marissa Panzeri, Barry Mason, Daniele Pace, Lorenzo Pilat][produced by Peter Sullivan]
I' ll never fall in love again /Once upon a timeTom Jones07.1969-6[16]-/Parrot 40 018[written by trad.,Marissa Panzeri, Barry Mason, Daniele Pace, Lorenzo Pilat][produced by Peter Sullivan]
Without love [There is nothing]/The man who knows too muchTom Jones12.196910[11]5[11]Decca F 12990/Parrot 40045[gold-US][written by Danny Small][produced by Peter Sullivan][57 hit-Clyde McPhatter]
Daughter of darkness/Tupelo Mississippi FlashTom Jones05.19705[15]13[9]Decca F 13013/Parrot 40048[written by Herb Reed, Geoff Stephens][produced by Peter Sullivan]
I [Who have nothing]/Stop breaking my heartTom Jones08.197016[8]14[8]Decca F 13061/Parrot 40051[written by Jerry Leiber, Mike Stoller, Carlo Donida,Mike Leander,Eddie Seago][produced by Peter Sullivan]
Can' t stop loving you/Never give away loveTom Jones11.1970-25[8]-/Parrot 40056[written by Tony Waddington, Arthur Bickerton][produced by Peter Sullivan]
She' s a lady/My wayTom Jones02.197113[10]2[14]Decca F 13113/Parrot 40058[gold-US][written by Paul Anka][produced by Gordon Mills]
Puppet man/Resurrection shuffleTom Jones05.197149[2]26[11] side B:38[5]Decca F 13183/Parrot 40062[A:written by Neil Sedaka,Howard Greenfield][B:written by Tony Ashton][produced by Gordon Mills]
Till/One day soonTom Jones10.19712[15]41[7]Decca FR 13237/Parrot 40067[57 hit-Roger Williams][written by Carl Sigman, Charles Danvers,Pierre Buisson,Carla Gaiano][produced by Gordon Mills]
Young new mexican puppeteer/All that i need is some timeTom Jones04.19726[12]80[7]Decca F 13298/Parrot 40070[written by Earl Shuman, Leon Carr][produced by Gordon Mills]
A letter to Lucille/Thank the lordTom Jones05.197331[8]60[8]Decca F 13393/Parrot 40074[written by Tony Macaulay][produced by Gordon Mills]
Something ' bout you baby a likeTom Jones09.197436[5]-Decca F 13550 /Parrot 40080[written by Richard Supa][produced by Gordon Mills]
Say you' ll stay until tomorrow/Lady layTom Jones01.197740[3]15[16]EMI EMI 2583/Epic/MAM 50308[written by Roger Greenaway, Barry Mason][produced by Gordon Mills][1[1][17].Country Chart]
Take me tonight/I hope you'll understandTom Jones06.1977-101[4]-/MAM 50 382[written by A. Schroeder, W. Gold, R. Alfred][produced by Gordon Mills][adaptacja "Symfonii patetycznej"-P.Czajkowskiego][87[3].Country Chart]
Darlin'/I don't want to know you that wellTom Jones04.1981-103[6]-/Mercury 76 100[written by Oscar Stuart Blandamer][produced by Gordon Mills,Bill Justis,Steve Popovich][19[14].Country Chart]
What the world' s come over you/The things that matter most to meTom Jones08.1981-109[1]-/Mercury 76 115[written by Jack Scott][produced by Bill Justis,Steve Popovich][25[11].Country Chart][#5 hit for Jack Scott in 1960]
A boy from nowhere/I'll Dress You In Mourning / To Be A Matador / Dance With DeathTom Jones04.19872[10]-Epic OLE 1/-[silver-UK][piosenka z musicalu "Matador"][written b Edward Seago , Mike Leander][produced by Mike Leander]
It' s not unusual [reissue]/DelilahTom Jones06.198717[8]-Decca FX 103/-[written by Gordon Mills, Leslie Reed][produced by Peter Sullivan]
I was born to be me/A Panama HatTom Jones01.198861[1]-Epic OLE 4/-[written b Edward Seago , Mike Leander][produced by Mike Leander][piosenka z musicalu "Matador"]
Kiss/E.F.L. [art. Of Noise]Art Of Noise & Tom Jones12.19885[7]31[11]China CHINA 11/China 871 038[written by Prince][produced by Anne Dudley, J. J. Jeczalik]
Move closer/'Til The End Of TimeTom Jones04.198949[3]-Jive JIVE 203/-[written by Phyllis Nelson][produced by Barry J. Eastmond, Timmy Alen]
Couldn't say goodbye/Zip It UpTom Jones01.199151[2]-Dover ROJ 10/-[written by Diane Warren, Albert Hammond][produced by John Hudson]
Carrying a torch/Walk Tall (Valley Of The Shadows)Tom Jones03.199157[2]-Dover ROJ 12/-[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Delilah [reissue]/ KissTom Jones07.199268[2]-The Hit Label TOM 10/-[written by Reed, Mason][produced by Peter Sullivan]
All you need is loveTom Jones & Dave Stewart01.199319[4]-Childline CHILD 93/-[written by Lennon, McCartney][produced by David A. Stewart]
If i only knew/I'm readyTom Jones10.199411[12]108[4]ZTT ZANG 59/Interscope 95203 [written by Rise Robots ][produced by Trevor Horn]
I wanna get back with you/If I Only KnewTom Jones feat Tori Amos04.199594[1]-ZTT ZANG 64/- [written by Diane Warren][produced by Richard Perry, Thom Panunzio ]
Burning down the houseTom Jones & Cardigans09.19997[7]-Gut CDGUT 26[silver-UK][written by David Byrne, Tina Weymouth, Chris Frantz, Jerry Harrison][produced by Tore Johansson]
Baby ,it' s cold outsideTom Jones & Cerys Matthews12.199917[3]-Gut CDGUT 29/-[silver-UK][written by Frank Loesser][produced by Tommy D]
Mama told me not to come/Looking Out My WindowTom Jones feat Stereophonics03.20004[8]-Gut CDGUT 031/-[silver-UK][written by Randy Newman][produced by Bird and Bush]
Sex bombTom Jones and Mousse T.05.20003[10]-Gut CDGUT 33/-[silver-UK][written by Mousse T. ,Errol Rennalls][produced by Mousse T.]
You need love like i doTom Jones & Heather Small11.200024[3]-Gut CDGUT 36/-[written by Barrett Strong,Norman Whitfield][produced by Johnny Douglas]
Tom Jones InternationalTom Jones11.200231[2]-V2 VVR 5021083/-[written by Wyclef Jean,Jerry Duplessis,Tom Jones][produced by Wyclef Jean,Jerry Duplessis]
Black Betty/I (Who Have Nothing)Tom Jones 03.200350[2]-V2 VVR 5021763/-[written by Huddie Ledbetter][produced by Wyclef Jean,Jerry Duplessis]
It'll Be MeTom Jones & Jools Holland10.200484[1]-Radar RAD 010/-[written by Jack Clement][produced by Laurie Latham]
Stoned in LoveChicane featuring Tom Jones04.20067[17]-Manifesto 9878360/-[written by Nick Bracegirdle, Ray Hedges, Tom Jones, John Pickering, Nigel Butler][produced by Bracegirdle, Steve Osborne, Hedges]
(Barry) Islands in the StreamTom Jones with Rob Brydon, Ruth Jones and Robin Gibb03.20091[1][5]-Mercury 1799919/-[written by Barry Gibb ,Maurice Gibb, Robin Gibb][produced by Hugh Padgham]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK/US]
Komentarz
Along came JonesTom Jones06.196511[5]-Decca LK 6693/-[produced by Peter Sullivan]
It' s not unusualTom Jones07.1965-54[42]-/Parrot 71004[produced by Peter Sullivan][wersja Along came Jones in US]
What' s new pussycat?Tom Jones09.1965-114[5]-/Parrot 71 006 [produced by Peter Sullivan]
From the heartTom Jones10.196623[8]-Decca LK 4814/-[produced by Peter Sullivan]
Green green grass of homeTom Jones03.19673[49]65[45]Decca SKL 4855/Parrot PAS 71009[gold-US][produced by Peter Sullivan]
Live at the talk of the townTom Jones06.19676[90]-Decca SKL 4874/-[gold-US]
13 smash hitTom Jones12.19675[49]-Decca SKL 4909/-
The Tom Jones Fever ZoneTom Jones06.1968-14[82]-/Parrot 71 019 [gold-US]
DelilahTom Jones07.19681[2][29]-Decca SKL 4946/-[produced by Peter Sullivan]
Help yourselfTom Jones12.19684[9]5[54]Decca SKL 4982/Parrot PAS 71025[gold-US][produced by Peter Sullivan]
Tom Jones Live!Tom Jones03.1969-13[58]-/Parrot 71 014 [gold-US]
This is Tom JonesTom Jones06.19692[20]4[43]Decca SKL 5007/Parrot PAS 71028[gold-US]
Tom Jones live in Las VegasTom Jones11.19693[45]3[51]Decca SKL 5032/Parrot PAS 71031[gold-US][produced by Peter Sullivan]
TomTom Jones04.19704[18]6[26]Decca SKL 5045/Parrot 71 037[gold-US][produced by Peter Sullivan]
I who have nothingTom Jones11.197010[10]23[40]Decca SKL 5072/Parrot 71 039[gold-US][produced by Peter Sullivan]
She' s a ladyTom Jones05.19719[7]17[20]Decca SKL 5089/Parrot 71 046[gold-US][produced by Gordon Mills]
Live at The Caesar' s PalaceTom Jones11.197127[5]43[14]Decca D1/11/2/Parrot 71 049[gold-US][produced by Peter Sullivan]
Close upTom Jones06.197217[4]64[20]Decca SKL 5132/Parrot 71 055[produced by Gordon Mills]
The body and soul of Tom JonesTom Jones06.197331[1]93[10]Decca SKL 5162/Parrot 71 060[produced by Gordon Mills]
Greatest HitsTom Jones01.197415[13]185[4]Decca SKL 5176/Parrot 71 062
20 Greatest HitsTom Jones03.19751[4][21]-Decca TJD 1/11/2/-[gold-UK]
Say you' ll stay until tomorrowTom Jones03.1977-76[16]-/Epic 34 468 [produced by Gordon Mills]
Tom Jones Greatest HitsTom Jones03.1977-191[3]-/London 50 002
I' m coming homeTom Jones10.197812[9]-Lotus WH 5001/-[gold-UK]
Darlin'Tom Jones05.1981-179[3]-/Mercury 4010
The Greatest HitsTom Jones05.198716[12]-Telstar STAR 2296/-
At this momentTom Jones05.198934[3]-Jive TOMTV 1/-[produced by Art of Noise,Barry Eastmond,Timmy Allen,Peter Collins,Martin Page,Anne Dudley]
After darkTom Jones07.198946[4]-Stylus SMR 978/-
Carrying torchTom Jones04.199144[4]-Dover ADD 20/-[produced by Van Morrison,John Hudson]
The complete Tom JonesTom Jones06.19928[7]-The Hit Label 8442862/-
The Lead and How to Swing ItTom Jones11.199455[2]-ZTT/Atlantic 6544924982/-[produced by Jimmy Iovine, John McClain]
The ultimate hits collectionTom Jones11.199826[11]-Universal Music TV 8449012/-
ReloadTom Jones10.19991[3][69]-Gut GUTCD 009[5x-platinum-UK]
Mr. JonesTom Jones11.200236[3]-V2 VVR 1021072/-[produced by Jerry Duplessis Wyclef Jean]
Greatest HitsTom Jones03.20032[20]-UMTV 8828632/-[platinum-UK]
Reloaded: Greatest HitsTom Jones11.2003-127[10]-/Decca 001 421-
Tom Jones & Jools HollandTom Jones with Jools Holland10.20045[15]-Radar RADAR 004/--
24 HoursTom Jones11.200832[7]105[3]Parlophone 2649852/-[gold-UK][produced by Betty Wright, Future Cut, Mike Mangini, Nellee Hooper, S*A*M*, SLUGGO , Steve Greenberg, The Pumali Panthers]
Praise & BlameTom Jones08.20102[15]79[3]Island 2741297/-[gold-UK][produced by Ethan Johns]
Greatest Hits – RediscoveredTom Jones11.201049[7]-UMTV 5331277/-[gold-UK]
Spirit in the RoomTom Jones06.20128[5]-Island 3701820/-[produced by Ethan Johns]
Long Lost SuitcaseTom Jones10.201417[4]-Virgin CDV 3141/-[produced by Ethan Johns]
Surrounded by TimeTom Jones05.20211[1][5]-EMI EMICD 2021/-[produced by Ethan Johns]

piątek, 29 listopada 2024

Wynonna

Prawdziwe nazwisko Wynonna Ellen Judd. Amerykańska piosenkarka country. Połowa zespołu "The Judds". Wielokrotna laureatka platynowych płyt. Najlepiej sprzedająca się artystka lat 90-tych.
Przyszła na świat w Ashland, 30 maja 1964 roku. Po wielu ekscesach rodzinnych, w tym rozwodzie rodziców, wspólnie z mamą osiedliła się w Kentucky. Obie zamieszkały w domu w górach bez dostępu do telewizji i telefonu. Główną ich rozrywką było słuchanie muzyki country w radiu. To wtedy nauczyła się gry na gitarze. Kiedy była nastolatką - jej talent muzyczny objawił się w pełni.

 

W 1979 roku rodzina przeprowadziła się do Nashville próbując szczęścia w biznesie muzycznym. Naomi z córką podpisały kontrakt z RCA w 1983 roku i przez resztę lat 80-tych należały do najlepiej sprzedającego się duetu w historii muzyki country. Łącznie wydały 7 albumów, 26 singli, z których 14 osiągnęło szczyt list przebojów.
W 1991r wykryto u matki zapalenie wątroby typu C, co było przyczyną rozpadu zespołu i przejścia Naomi na emeryturę. Wynonna nie chciała zrezygnować z muzyki, postanowiła więc rozpocząć solową karierę. Podpisała wówczas kontrakt z MCA.
 

Jej pierwszy własny album "Wynonna" wydany został w 1992 roku. Krążek natychmiast osiągnął niebagatelną sprzedaż 3 milionów egzemplarzy i dotarł na listę TOP country, zajmując 5. miejsce. Jej pierwsze trzy solowe single -"She Is his only Need", "I swa the Light" i "No one else on Earth " stały się numerem 1. na listach przebojów.
 

W 1993 r. nagrała drugi album - "Tell Me why", który okrył się platyną i trafił na listę Top Country. Nieoczekiwanie pojawiła się przeszkoda z karierze Judd, ujawniono bowiem, że ma nieślubne dziecko. To wywołało sporo kontrowersji. Tabloidy atakowały ją, twierdząc, że jest niemoralnym przykładem dla swoich fanów. Naciski ze strony prasy, a także rodziny spowodowały, że Judd poślubiła ojca swojego dziecka - Arch Kelly’ego. W tym samym roku, w którym odbył się ślub Wynonna wydała trzeci album "Relevations" a także urodziła kolejne dziecko.
 

Czwartym a zarazem ostatnim albumem Wynonny dla MCA był krążek "The other Side". W odróżnieniu od poprzednich krążków, ta płyta w warstwie brzmieniowej zawierała więcej elementów bluesa i tak zwanych "kołyszących" brzmień. Co prawda płyta nie sprzedała się tak dobrze, jak wcześniejsze albumy, ale udało jej się zdobyć złoty certyfikat. W tym samym roku zerwała także umowę z MCA na korzyść współpracy z Mercury Records.
 

W 2000 r. Wynonna powróciła na scenę muzyczną ze swoją matką. Wspólnie zagrały na noworocznym koncercie. Miesiąc póżniej wydały album "New Day Dawning". Rok póżniej pojawił się krążek "What the World Leeds Now Is Love", który pozostawał w klimatach country. Potem nagrała album "Scenes From a Lifetime", plasując się na szczytowych miejscach Top Country.
 

Jej ostatnia płyta "Sing: Chapter 1" ukazała się w 2009 roku i jest składanką piosenek country. 

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
She Is His Only NeedWynonna Judd02.1992--Curb/MCA[1[1][16].Country Chart][written by Dave Loggins][produced by Tony Brown]
I Saw the LightWynonna Judd05.1992--Curb/MCA[1[3][18].Country Chart][written by Andrew Gold,Lisa Angelle][produced by Tony Brown]
No One Else on EarthWynonna Judd10.1992-83[12]Curb/MCA 54 449[1[4][17].Country Chart][written by Jill Colucci/Stewart Harris/Sam Lorber ][produced by Tony Brown]
My Strongest WeaknessWynonna Judd02.1992-119[3]Curb/MCA 54 516[4[14].Country Chart][written by Naomi Judd,Mike Reid][produced by Tony Brown]
A Bad GoodbyeyClint Black With Wynonna06.1993-43[11]RCA 62 503[written by Clint Black ][produced by James Stroud ]
Tell Me WhyWynonna Judd07.1993-83[4]Curb/MCA 54 606[3[14].Country Chart][written by Karla Bonoff ][produced by Tony Brown]
Only LoveWynonna Judd09.1993-102[11]Curb/MCA 54 689[3[14].Country Chart][written by Roger Murrah, Marcus Hummon][produced by Tony Brown]
Is It Over YetWynonna Judd11.1993--Curb/MCA[6[14].Country Chart][written by Billy Kirsch][produced by Tony Brown]
Rock BottomWynonna Judd02.1994--Curb/MCA[2[15].Country Chart][written by J.R. Cobb, Buddy Buie][produced by Tony Brown]
Girls with GuitarsWynonna Judd06.1994--Curb/MCA[10[11].Country Chart][written by Mary Chapin Carpenter][produced by Tony Brown]
HealingWynonna Judd & Michael English01.1995-120[4]Curb 76 928[piosenka z filmu "Silent Fall"]
To Be Loved by YouWynonna01.1996--Curb/MCA[1[1][18].Country Chart][written by Gary Burr,Mike Reid][produced by Tony Brown]
Heaven Help My HeartWynonna05.1996--Curb/MCA[14[14].Country Chart][written by Tina Arena, David Tyson, Dean McTaggart][produced by Tony Brown]
When Love Starts TalkinWynonna10.1997-98[2]Curb/Universal 56 095[13[11].Country Chart][written by Brent Maher/Gary Nicholson/Jamie O'Hara ][produced by Brent Maher ]
Come Some Rainy DayWynonna01.1998--Curb/Universal[14[15].Country Chart][written by Billy Kirsch,Bat McGrath][produced by Brent Maher]
Can't Nobody Love You (Like I Do)Wynonna01.2000-65[1]Curb/Mercury 72 141[31[9].Country Chart]
What the World NeedsWynonna07.2003-70[8]Curb[14[16].Country Chart][written by Billy Kirsch,Bat McGrath][produced by Brent Maher]
Heaven Help MeWynonna11.2003--Asylum-Curb[37[3].Country Chart]
Flies on the Butter (You Can't Go Home Again)Wynonna with Naomi Judd03.2004--Asylum-Curb[33[9].Country Chart]
AttitudeWynonna12.2005--Asylum-Curb[40[1].Country Chart]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
WynonnaWynonna Judd03.1992-4[86]Curb/MCA 10 529[5x-platinum-US][produced by Tony Brown]
Tell Me WhyWynonna Judd05.1993-5[54]Curb/MCA 10 882[platinum-US][produced by Tony Brown]
RevelationsWynonna02.1996-9[26]Curb/MCA 11 090[platinum-US][produced by Tony Brown]
CollectionWynonna04.1997-72[10]Curb/MCA 11 583[produced by Tony Brown, Don Potter]
The Other SideWynonna10.1997-38[19]Curb 53 061[gold-US][produced by John Berry, Brent Maher, David Pack, Billy Joe Walker, Jr.]
New Day DawningWynonna02.2000-40[7]Curb 541067[produced by Wynonna Judd, Gary Nicholson, James Stroud]
What the World Needs Now Is LoveWynonna08.2003-8[19]Curb 78 811[produced by Dann Huff, Wynonna Judd, Gordon Kennedy, Wayne Kirkpatrick, Narada Michael Walden]
Her Story: Scenes from a LifetimeWynonna09.2005-25[6]Curb 78 920[produced by Dann Huff]
Sing: Chapter 1Wynonna02.2009-37[1]Asylum-Curb[produced by Brent Maher, Don Potter]
Love HealsWynonna05.2010-32[2]Cracker Barrel-

Mass Appeal Entertainment

Mass Appeal Entertainment jest amerykańską wytwórnią płytową będąca własnością i zarządzana przez producenta i autora piosenek Marcusa "DL" Siskinda (Backstreet Boys, Lauryn Hill, Queen Latifah, itp.).Ma swoją siedzibę w Bostonie i nagrywają dla niej artyści reprezentujący różne gatunki muzyczne.1

 

W czerwcu 2008 roku, Mass Appeal wszedł w ekskluzywną wieloletnią spółkę z E1 (dawniej KOCH) Entertainment.E1 Entertainment ma największą liczbę tytułów -na listach przebojów w niezależnym sektorze.Ponadto jest ona wiodącą i jedną z najszybciej rozwijających się niezależnych firm komercyjnych w Stanach Zjednoczonych. Koch Entertainment jest również liderem na rynku wśród niezależnych wytwórni i dystrybutorów, zarówno w Stanach Zjednoczonych i Kanada.
 

Mass Appeal Entertainment posiada również oddziały w branży wydawniczej i producenckiej, w tym Mass Appeal Music Publishing i Shakertown Music, joint venture z Sony / ATV Publishing.Ma w pełni profesjonalny staff producentów i pisarzy, do tworzenia piosenek dla wielu znanych i niezależnych artystów, filmu, telewizji i innych mediów potrzebujących muzyki. Mass Appeal Entertainment posiada również oddział zajmujący się nagrywaniem płyt, Blue Jay w Carlisle, które posiada światowej klasy studio nagrañ.
 

czwartek, 28 listopada 2024

Tommy Shaw

 Tommy Roland Shaw (ur. 11 września 1953r) to amerykański muzyk, wokalista i autor tekstów, najbardziej znany z roli współprowadzącego wokalisty w zespole rockowym Styx. W przerwach między występami w Styx grał z innymi grupami, w tym Damn Yankees i Shaw Blades, a także wydał kilka solowych albumów.

 

Tommy Shaw dołączył do Styx w 1975 roku, tuż po tym, jak zespół przeszedł do A&M, ale pomógł zdefiniować lata chwały zespołu, pisząc hardrockowe hity „Fooling Yourself (The Angry Young Man)”, „Renegade”, „Blue Collar Man (Long Nights)” i „Too Much Time on My Hands”. Shaw kontrastował z melodramatycznymi rozkwitami Dennisa DeYounga, napięcie, które skłoniło Shawa do rozpoczęcia kariery solowej w 1984 roku. 

Girls with Guns, jego solowy debiut, przyciągnął uwagę radia album rockowego i MTV, ale jego kolejny sukces nadszedł, gdy połączył siły ze swoim byłym kolegą ze Styx, Michaelem Cartellone, Jackiem Bladesem i Tedem Nugentem, tworząc supergrupę AOR Damn Yankees. Po rozpadzie tej grupy założył Shaw Blades ze swoim kolegą z zespołu Bladesem, zanim ponownie połączył się ze Styx w nowym tysiącleciu. 

Urodzony w Montgomery w Alabamie i wychowany na przedmieściach Prattville, Tommy Shaw zaczął grać na gitarze w wieku dziesięciu lat. Dwa lata później jego rodzina przeprowadziła się do właściwego Montgomery, a Shaw zaczął poświęcać się swojej gitarze. Grał z sąsiadami, a następnie z lokalnymi zespołami, w tym z grupą o nazwie Jabbo Stokes & the Jive Rockets. Po ukończeniu szkoły średniej w 1972 roku, za namową agenta talentów Bobby'ego „Smitty'ego” Smitha, udał się do Nashville, gdzie dołączył do zespołu o nazwie Smoke Ring, wkrótce przemianowanego na rockowy zespół MS Funk grający na instrumentach dętych. Shaw trzymał się MS Funk przez kilka lat, w tym czasie grupa przeniosła się do Chicago, ale odszedł w 1975 roku, gdy zespół zaczął zbliżać się do disco.  

Shaw wrócił do Montgomery i dołączył do zespołu o nazwie Harvest, zanim dowiedział się, że Styx jest zainteresowany, aby dołączył do zespołu jako zastępca Johna Curulewskiego. Styx byli w przededniu trasy promującej Equinox, album wydany po ich przełomowym singlu „Lady”, więc pilnie potrzebowali nowego gitarzysty. Shaw przyjął ofertę i wkrótce poczuł się jak u siebie, wnosząc kilka oryginalnych piosenek i wokalu prowadzącego do albumu Crystal Ball z 1976 roku. Styx nabrał rozpędu dzięki The Grand Illusion, częściowo dzięki hardrockowemu materiałowi Shawa, podkreślonemu przez „Fooling Yourself (The Angry Young Man)”. The Grand Illusion był pierwszym z pięciu albumów Styx, które znalazły się w pierwszej dziesiątce listy Billboard Top Ten, a seria ta zaowocowała czterema singlami w pierwszej dziesiątce, w tym rockowym utworem Shawa z 1981 roku „Too Much Time on My Hands”.  

Kilroy Was Here zakończyło ich passę w 1983 roku. Mogło to wygenerować parę hitów w pierwszej dziesiątce z „Mr. Roboto” i „Don't Let It In”, ale trasa koncertowa była pełna napięcia, co zakończyło się odejściem Shawa pod koniec trasy w 1984 roku. 

 Po opuszczeniu Styx, Shaw rozpoczął karierę solową albumem Girls with Guns z 1984 roku. Jego utwór tytułowy dotarł do 33. miejsca na liście Billboard Top 40, a jego kontynuacja, „Lonely School”, osiągnęła   60 miejsce. Shaw przyczynił się do „Remo's Theme (What If)” do filmu przygodowego Remo Williams: The Adventure Begins z 1985 roku, a piosenka dotarła do 18. miejsca na liście rockowej Billboard, zapewniając jednocześnie tytułowy utwór na jego drugim albumie, What If. 

Trzeci album, Ambition, ukazał się w 1987 roku, zanim Shaw zwrócił uwagę na nowy projekt ze swoim perkusistą Michaelem Cartellone, Jackiem Bladesem z Night Ranger i Tedem Nugentem. Ta nowa grupa, nazwana Damn Yankees, wydała w 1990 roku album o tym samym tytule, który uzyskał status podwójnej platyny dzięki przebojowi „High Enough”, potężnej balladzie, która wspięła się na trzecie miejsce na liście Billboard Hot 100. Damn Yankees nie istniało długo: drugi album, Don't Tread, ukazał się w 1992 roku, zanim Nugent odszedł, aby kontynuować karierę solową. Shaw i Blades kontynuowali jako żartobliwie nazwany zespół Shaw Blades, wydając Hallucination w 1995 roku, ale grupa się rozpadła, gdy album nie odniósł sukcesu w radiu album rockowym. 

Shaw powrócił do zjednoczonego Styx, który koncertował przez 1996 rok, a kulminacją był koncert Return to Paradise w 1997 roku. Styx wydał nowy album studyjny Brave New World w 1999 roku, w którym to momencie Shaw wydał swój czwarty album studyjny, 7 Deadly Zens z 1998 roku, i złożył propozycje z Jackiem Bladesem, aby nagrać trzeci album Damn Yankees z Tedem Nugentem.  Damn Yankees rozpadło się po raz kolejny, ale Styx pozostał filarem, pozwalając Shawowi realizować inne projekty, podczas gdy grupa wydała takie nowe albumy jak Cyclorama z 2003 roku i Big Bang Theory z 2005 roku.  

On i Blades wydali drugą płytę Shawa Blades, album z coverami Influence, w 2007 roku, a w 2011 roku nawiązał ponownie do swoich korzeni country na albumie bluegrassowym The Great Divide. Zespół Styx osiągnął najwyższy wynik na listach przebojów od albumu „Kilroy Was Here” z 1983 r., kiedy to The Mission osiągnął 45. miejsce w 2017 r. W kolejnym roku Shaw wydał album „Sing for the Day!”, nagrany na żywo z udziałem Contemporary Youth Orchestra.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Girls With Guns/Heads UpTommy Shaw09.1984-33[12]A&M 2676[written by Tommy Shaw][produced by Mike Stone]
Lonely School/Come In And ExplainTommy Shaw12.1984-60[9]A&M 2696[written by Tommy Shaw][produced by Mike Stone]
Remo's Theme (What If)/Kiss Me HelloTommy Shaw10.1985-81[5]A&M 2773[written by Tommy Shaw, Richie Cannata][produced by Tommy Shaw, Richie Cannata][piosenka z filmu "Remo Williams: The Adventure Begins"]
Ever Since The World Began/The OutsiderTommy Shaw02.1988-75[9]Atlantic 89 138[written by Jim Peterik, Frankie Sullivan][produced by Terry Thomas, Tommy Shaw]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Girls with Guns Tommy Shaw10.1984-50[25]A&M 5020[produced by Mike Stone]
What If Tommy Shaw10.1985-87[9]A&M 5097[produced by Richie Cannata ,Tommy Shaw]

Paul Shaffer

Paul Allen Wood Shaffer (ur. 28 listopada 1949 w Thunder Bay w Ontario) - kanadyjski muzyk, aktor, osobowość telewizyjna i komik.


Urodził się w Kanadzie, w Thunder Bay w Ontario. Jako naturalizowany amerykanin, Shaffer był jednym z pierwszych członków obsady Saturday Night Live. Obecnie jest dyrygentem w David Letterman Show.

Paul Shaffer rozpoczął swoją karierę w 1972 roku jako dyrektor muzyczny Godspell, teatrów na Broadwayu. W 1974 roku grał na fortepianie w Magic Show oraz na wspomnianym Broadwayu, a od 1975 do 1980 był kierownikiem muzycznym w popularnym programie telewizji NBC Saturday Night Live, z krótką przerwą w 1977 roku. Shaffer pojawiał się potem regularnie w skeczach tego programu. Paul czasem nawiązywał współpracę z niektórymi członkami obsady poza programem: był dyrektorem muzycznym filmu Blues Brothers, w którym główne role zagrali John Belushi i Dan Aykroyd. Nie mógł uczestniczyć w tym filmie z powodu zobowiązań kontraktowych, jednak pojawił się w Blues Brothers 2000.

Shaffer był dyrektorem muzycznym i producentem ceremonii przyjęcia do Rock and Roll Hall of Fame w 1986 roku i odgrywał taką samą rolę w trakcie ceremonii zamknięcia Igrzysk Olimpijskich w 1996 roku.

Paul wydał również dwa albumy solowe, Coast to Coast w 1989 r. (który był nominowany do nagrody Grammy) oraz World's Most Dangerous Party w 1993 roku. Wśród artystów, z którymi współpracował, można wymienić: Donald Fagen, Grand Funk Railroad, Diana Ross, B.B. King, Cyndi Lauper, Carl Perkins, Yoko Ono, Blues Traveler, Cher, Chicago, Robert Burns, George Clinton, Bootsy Collins, Robert Plant, Scandal, Warren Zevon, Lew Soloff, Lou Marini i Earl Scruggs. Pisał i wyprodukował wraz z Paulem Jabara piosenkę "It's Raining Men", która zdobyła czołowe miejsca na listach Wielkiej Brytanii. 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
When The Radio Is OnPaul Shaffer08.1989-81[8]Capitol 44413[written by K. Calhoun, M. Noble][produced by Paul Shaffer, Larry Smith, Russell Simmons]

Gary Shearston

Ur.  9 stycznia 1939r, Inverell, Nowa Południowa Walia, Australia. Ten piosenkarz-autor tekstów piosenek był również biegły w grze na gitarze i harmonijce. Shearston przeprowadził się z rodziną do Sydney w wieku 12 lat, po tym jak farma jego ojca została zniszczona przez suszę. Kiedy Shearston miał 19 lat, był już profesjonalnym piosenkarzem wykonującym tradycyjną muzykę australijską w pubach, klubach oraz w radiu i telewizji. Pod koniec lat 50-tych dokonał swojego pierwszego nagrania dla wytwórni Festival, a następnie nagrał kilka albumów dla CBS Records na początku i w połowie lat 60-tych.
 
Shearston zmarł 1 lipca 2013 r. w wieku 74 lat w szpitalu Armidale w Nowej Południowej Walii po udarze, którego doznał wcześniej tego samego dnia w swoim domu „Ayrdrie” niedaleko Tenterfield.Pozostawił żonę Karen i dwójkę dzieci.
 
 Dwa z tych albumów zostały opisane jako „jedne z najlepszych płyt muzyki tradycyjnej, jakie kiedykolwiek powstały w Australii”. W 1965 roku Shearston otrzymał nagrodę za najlepszą kompozycję roku, gdy „Sometime Lovin” zostało przerobione przez wielu artystów, w tym Peter  Paul  & Mary. W połowie lat 60-tych, razem z Martynem Wyndham-Read, nagrał album na żywo w australijskiej wytwórni płytowej Score, chociaż CBS nie pozwoliło Shearstonowi pojawić się na albumie. Ponadto miał swój własny program telewizyjny z muzyką folkową. 
 
 Następnie Shearston wyjechał do USA w 1968 roku i mieszkał tam przez kolejne cztery lata. W połowie lat 70-tych Shearston przeprowadził się do Wielkiej Brytanii, gdzie nagrał dwa albumy dla Charisma Records. Jeden z największych hitów Shearstona w Wielkiej Brytanii miał miejsce w 1974 roku, kiedy „I Get A Kick Out Of You” znalazł się w pierwszej dziesiątce. Ten singiel uczynił Shearstona pierwszym australijskim artystą, który miał jednocześnie hit w Wielkiej Brytanii i Australii. Pomimo długiej przerwy między albumami kontynuował i pracował w klubach folkowych w Europie. Po powrocie do Australii z Anglii w 1988 r. Shearston został mianowany diakonem Kościoła Anglikańskiego w grudniu 1991 r. i pełnił posługę w parafiach Narrandera, Deniliquin, Hay i Bangalow. W 2001 r. wydał swój pierwszy nowy album studyjny od ponad dekady.

 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
I Get A Kick Out Of You/WitnessingGary Shearston10.19747[8]-Charisma 6073 356[written by Cole Porter][produced by Hugh Murphy]

She Rockers

She Rockers to żeńska grupa hiphopowa z Londynu, w skład której wchodziły Donna „She Roc” McConnell, Antonia „MC Aurra” Jolly, Dupe Fagbesa i Alison Clarkson (która później zyskała sławę jako Betty Boo). 

 Pierwszym wydawnictwem She Rockers - jako trio McConnell, Fagbesa i Clarkson - był utwór na kompilacji Known 2 Be Down brytyjskich artystów hiphopowych z zachodniego Londynu. „Give It A Rest”, jedyny singiel zespołu jako trio, ukazał się później w wytwórni Music of Life i został wyprodukowany przez Professora Griffa z Public Enemy po tym, jak She Rockers wykonały improwizowany rap do Public Enemy w ich lokalnym McDonald's w Shepherd's Bush w Londynie; She Rockers wspierał  również Public Enemy w USA. Później koncertowały z De La Soul.

 Clarkson i Fagbesa opuścili grupę w 1989 roku, a członek założyciel McConnell połączył siły z oryginalną członkinią zespołu Antonią Jolly (Aurra) i podpisał kontrakt płytowy z Jive Records, wydając kilka singli, w tym „Jam It Jam” i album „Rockers from London” (Jive, 1990). Rockers From London prezentował ruch w kierunku współczesnego stylu hip house, został częściowo napisany i wyprodukowany przez Todda Terry'ego i zawierał produkcje Technotronic i Double Trouble.  

„Jam It Jam” osiągnął #58 na brytyjskiej liście przebojów w styczniu 1990 roku. Oprócz She Rockers, MC Aurra nagrywała z artystami Rhythm King: Bomb The Bass i Merlin, Aurra i Clarkson - jako Hit and Run - wydali singiel w wytwórni Rap Sonic Records, a Clarkson wystąpiła w singlu Beatmasters „Hey DJ/I Can't Dance To That Music You're Playing”, zanim odeszła, aby rozpocząć udaną karierę solową, co doprowadziło do wydania przez Music Of Life remiksu utworu „Give It A Rest” autorstwa Simona Harrisa, zatytułowanego She Rockers Featuring Betty Boo.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
On Stage/Get Up On ThisShe Rockers02.198989[2]-Jive JIVE 195[written by D. McConnell, A. Jolly][produced by The She Rockers, Hamish MacDonald]
Jam It Jam(Superman Crew Jam)/Blow For BlowShe Rockers01.199058[4]-Jive 233[written by D. McConnell, A. Jolly, M. Lewis][produced by D. J. Crypt]

Fausto Cigliano

Fausto Cigliano (ur. 15 lutego 1937r,Neapol - zm. 17 lutego 2022,Rzym) był włoskim piosenkarzem, gitarzystą i aktorem, popularnym zwłaszcza w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych.
  Syn komendanta policji drogowej, wygrał Festiwal w Neapolu w 1959 roku z Sarrà chi sa?, śpiewanym razem z Teddym Reno. W latach 50-tych brał udział w filmach Classe di ferro (Turi Vasile), Guardia, ladro e cameriera (Steno),Ragazzi della marina (De Robertis), Cerasella.
 
 
W 1957 roku wziął udział w Festiwalu w Neapolu, podsumowując utwory śpiewane podczas konkursu wraz z innymi gitarzystami Armando Romeo, Ugo Calise, Amedeo Pariante i Sergio Centi.W 1958 roku wziął udział w festiwalu Vibo Valentia, gdzie z piosenką Che sogno zajął czwarte miejsce, za Jula De Palmą. Doświadczenie powtórzone w 1959 roku, kiedy na drugim miejscu znalazła się piosenka napisana przez samego Cigliano, zatytułowana Baciatemi. 
 
Brał udział w edycjach Festiwalu w Sanremo od 1959 do 1962, a powrócił w 1964 wykonując piosenkę E se futuro, która w wersji Miny odniosła znaczący sukces. W 1961 brał udział w Giugno della Canzone Napoletana. W 1967 był gospodarzem programu Chitarra Club w telewizji dla dzieci. W 1973 brał udział w Piedigrotta: The New Songs of Neapol. W 1974 roku wziął udział w Canzonissima, docierając do półfinału w zespole folklorystycznym z piosenką Nella mia città. Cigliano jest autorem takich utworów jak Ossessione '70, Napule mia, Ventata nova, Scena muta.  
 
W 1992 roku skomponował ścieżkę dźwiękową do 60-odcinkowego dramatu Camilla. Brał udział, wykonując własną muzykę na samą gitarę, w filmie Identificazione di una donna Michelangelo Antonioniego. W 1999 roku wydał płytę Teatro nella canzone napoletana, wydaną przez Polosud Records, na której znalazło się 13 piosenek znanych artystów teatralnych (od Totò po Pupella Maggio, od Eduardo i Peppino De Filippo po Angelę Pagano, od Raffaele Viviani po Nino Taranto). , w interpretacji samego Cigliano, z towarzyszeniem na gitarze Maestro Mario Gangi.
 
 W 2002 roku nagrał ..e adesso slow!, w którym na swój sposób zreinterpretował, przekładając na język neapolitański, niektóre amerykańskie klasyki z lat 40. i 50-tych rozsławione wówczas przez Nata Kinga Cole'a i przy akompaniamencie aranżacji na wielką orkiestrę napisany przez Maestro Rino Alfieri. W marcu 2004 nagrał L'oro di Napoli, zbiór klasyków neapolitańskich, zawierający hołd złożony współczesnym autorom, takim jak Sergio Bruni (Carmela) i Claudio Mattone („A città” i Pulecenella).  
W tym samym roku otrzymał Nagrodę Narodową Anselmo Mattei w San Salvatore Telesino (BN), corocznym wydarzeniu artystycznym, kulturalnym i rozrywkowym. W 2008 roku otrzymał nagrodę Mia Martini „Alla Carriera” w Bagnara Calabra, miejscu narodzin niezapomnianego zmarłego artysty. W 2010 roku brał udział w filmie o pieśni neapolitańskiej w reżyserii Johna Turturro Passione. W dniu 13 lipca 2015 r. otrzymał medal miejski i tablicę w Palazzo San Giacomo z okazji swojej sześćdziesiątej kariery zawodowej jako „oznak głębokiego szacunku i podziwu dla jego roli ambasadora muzyki neapolitańskiej na świecie” od burmistrza miasta Neapol Luigi de Magistris.W 2017 roku brał udział w programie Gino Avety Il nostra Totò nadawanym na antenie Rai Due z piosenką Che me diceste a ffà (A. De Curtis); w tym samym roku brał udział w programie „MilleVoci” z Ho Tanta Voci di Canna.
 Zmarł 17 lutego 2022 r. w wieku 85 lat. Był wujkiem aktorów i aktorów głosowych Alessio Cigliano i Patrizio Cigliano. 
 
Single na liście przebojów
1959: Sarrà chi sà/Scurdammoce 'o cose d'o munno Cetra SP 564 
[written by Renato Forlani \ Roberto Murolo] 4.Ita
1959: Sempre con te/Conoscerti Cetra SP 438 [written by Roberto Murolo] 23.Ita
1960: Splende il sole/A come amore Cetra SP 732 [written by Bruno Martino \ Bruno Brighetti] 46.Ita
1960: Splende il sole/A come amore Cetra SP 732 [written by Virgilio Panzuti \ Danpa - Pinchi] 20.Ita

 

David Nail

David Brent Nail (ur. 18 maja 1979r) to amerykański artysta muzyki country i frontman David Nail & The Well Ravens. W 2002 roku zadebiutował singlem „Memphis” z niewydanego albumu dla Mercury Records Nashville. Pięć lat później podpisał kontrakt z MCA Nashville, dla którego wydał cztery albumy studyjne: I'm About to Come Alive, The Sound of a Million Dreams, I'm a Fire i Fighter, a także dwie EP-ki, 1979 i Uncovered. Albumy te wyprodukowały siedem pozycji na listach przebojów Hot Country Songs i Country Airplay, w tym dwa, które osiągnęły 1. miejsce: „Let It Rain” (z udziałem Sarah Buxton) i „Whatever She's Got”, a także hit z pierwszej dziesiątki „Red Light”. 

 Pierwszy kontrakt płytowy Davida Naila był z Mercury Records Nashville, oddziałem Universal Music Group Nashville. Podczas pobytu tam nagrał swój debiutancki album o tym samym tytule, którego producentami byli Keith Stegall i John Kelton.Pierwszy singiel, „Memphis”, osiągnął 52. miejsce na liście przebojów Billboard Hot Country Singles & Tracks (obecnie Hot Country Songs). Deborah Evans Price wystawiła piosence przeważnie pozytywną recenzję, nazywając ją „solidnym wykonaniem”, ale mówiąc, że uważa jej fabułę za nieprawdopodobną. Przedpremierowe kopie albumu zostały wysłane do stacji radiowych, ale nie został on wydany w sprzedaży. Śpiewał także wokale wspierające w utworze „But I Can't Let You Go” na albumie Reach z 2001 roku ówczesnej koleżanki z wytwórni Meredith Edwards.

Artysta country z zwinnym głosem, talentem do pisania piosenek i pełnym pasji stylem wykonawczym, David Nail pojawił się w 2002 roku ze średnio udanym singlem „Memphis”. Pięć lat później podpisał kontrakt z MCA Nashville i wydał serię wysoko notowanych albumów studyjnych, w tym Sound of a Million Dreams z 2011 roku, na którym znalazł się singiel numer jeden „Let It Rain”. W 2018 roku połączył siły z wieloletnimi kolegami Jasonem Hallem i Andrew Petroffem pod pseudonimem David Nail & The Well Ravens i wydał organiczną i skierowaną do wewnątrz EP-kę Only This and Nothing More. Dwa lata później wydał intymną EP-kę Bootheel 2020, która podobnie jak jej kontynuacja z 2021 roku o tej samej nazwie, oddała hołd jego małemu rodzinnemu miastu w Missouri. 
 
David Nail urodził się w Kennett w stanie Missouri 18 maja 1979 r. Muzyka była ważną częścią rodziny Nailów - jego ojciec był dyrygentem szkolnej orkiestry, który grał na wielu instrumentach, a matka śpiewała w chórze kościelnym. Jego rodzice mieli rozległą i eklektyczną kolekcję płyt, ale muzyka country nie była na radarze Naila, dopóki nie miał 14 lat i nie wziął udziału w szkolnym pokazie talentów. Jeden z uczestników zaśpiewał wersję „Anymore” Travisa Tritta, a Nail był tak zachwycony piosenką, że natychmiast poprosił swoich rodziców o kupienie mu kopii nagrania Tritta. W szkole średniej Nail śpiewał w szkolnym chórze, występował w lokalnych pokazach talentów i zaczął pisać piosenki, ale był również dobrym baseballistą ze średnią uderzeń .385 i został przyjęty do Aquinas College na stypendium sportowe. Jednak kontuzja barku zakończyła jego karierę baseballową w trakcie pierwszego sezonu w college'u, a Nail wrócił do domu, aby uporządkować swoje opcje.  
 
Wrócił do nauki na Arkansas State University, ale gdy miał 20 lat, spędził kilka dni w Nashville i zainspirował się do spróbowania swoich sił w karierze muzycznej. Przeprowadził się do Music City, skupił się na pisaniu piosenek i grał kilka piosenek na przyjęciu, gdy, jak to bywa w życiu, usłyszała go córka producenta muzycznego Keitha Stegalla. Powiedziała ojcu, że Nail ma talent, którego warto posłuchać, i wkrótce piosenkarz i autor piosenek podpisał kontrakt z Mercury Records. 
 
W 2002 r. Nail wydał swój pierwszy singiel „Memphis”, ale chociaż utwór trafił na listy przebojów Country Singles, Mercury zdecydował się nie wydawać nagranego dla nich albumu i wkrótce został bez kontraktu płytowego. Po kilku latach trenowania baseballu Nail spróbował ponownie w Nashville i po raz kolejny znalazł mistrza w postaci producenta muzycznego, tym razem Franka Liddella. Liddell pomógł Nailowi ​​zdobyć nową umowę z MCA Nashville, a w 2008 roku wydano pierwszy singiel Naila dla MCA, „I'm About to Come Alive”. Odniósł on nieco lepszy wynik niż „Memphis”, ale to jego kolejny singiel zmienił zasady gry dla Naila. Wydany w lutym 2009 roku „Red Light” osiągnął siódme miejsce na listach przebojów country i zapewnił Nailowi ​​złotą płytę. Sukces singla doprowadził do nagrania przez Naila albumu dla MCA, a tym razem I'm About to Come Alive z 2009 roku uznano za godne wydania, awansując na 19 miejsce na listach przebojów country. W lutym 2011 roku Nail wydał „Let It Rain”, który stał się jego pierwszym utworem, który stał się singlem numer jeden country; album The Sound of a Million Dreams ukazał się kilka miesięcy później i znalazł się w pierwszej dziesiątce listy przebojów Country Albums. 
 
W 2012 roku wydano trzyutworową EP-kę 1979, która zawierała cover Adele „Someone Like You”. W 2013 roku Nail wydał kolejny wielki hit, „Whatever She's Got”, który przyniósł mu platynową nagrodę sprzedaży. Był to pierwszy singiel wydany z trzeciego albumu Naila dla MCA, I'm a Fire z 2014 roku, który osiągnął trzecie miejsce na listach albumów country. W lipcu 2015 roku Nail wydał nowy singiel „Nights on Fire”, który miał być zapowiedzią jego nadchodzącego albumu. Jednak Nail zdecydował się przełożyć wydanie LP, ponieważ dodał do niego nowe utwory. W maju 2016 roku wydał prowizoryczną EP-kę Uncovered, która zawierała interpretacje piosenek Elvisa Presleya, Phila Collinsa, Adele i The Weeknd, a także nową wersję jego własnego „Looking for a Good Time”. 
 
W lipcu 2016 r. Nail w końcu wydał Fighter, ambitne i osobiste dzieło, w którym po raz pierwszy śpiewał o problemach w swoim życiu, w tym o walce z depresją, relacji z ojcem i zmaganiach, przez które on i jego żona przeszli, aby mieć dziecko. Fighter osiągnął szczyt na trzeciej pozycji na listach przebojów country Billboardu, ale był to jego ostatni album dla MCA Nashville; rozstał się z wytwórnią na początku 2017 r. W następnym roku Nail zaprezentował nowy zespół towarzyszący o nazwie Well Ravens. Only This and Nothing More, jego pierwszy album z Well Ravens, ukazał się we wrześniu 2018 r. Przenosząc uwagę na swoje rodzinne miasto w Missouri, Nail wydał kameralne EP-ki Bootheel 2020 i Bootheel 2021.

 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
MemphisDavid Nail05.2002-- Mercury 088 172 246[written by David Nail][produced by John Kelton, Keith Stegall][52[7].Country Chart]
I'm About to Come AliveDavid Nail05.2008-- MCA Nashville[written by Charlie Colin,Rob Hotchkiss,Patrick Monahan,Jimmy Stafford,Scott Underwood,Clint Bennett][produced by Frank Liddell,Mike Wrucke][47[10].Country Chart]
Red LightDavid Nail10.2009-54[16]MCA Nashville[gold-US][written by Dennis Matkosky,Melissa Peirce,Jonathan Singleton][produced by Frank Liddell,Mike Wrucke][7[45].Country Chart]
Turning HomeDavid Nail07.2010-117[7] MCA Nashville[written by Kenny Chesney,Scooter Carusoe][produced by Frank Liddell,Mike Wrucke][20[29].Country Chart]
Let It RainDavid Nail10.2011-51[20] MCA Nashville[gold-US][written by David Nail,Jonathan Singleton][produced by Chuck Ainlay,Frank Liddell][1[1][51].Country Chart]
The Sound of a Million DreamsDavid Nail03.2012-- MCA Nashville[written by Phil Vassar, Scooter Carusoe][produced by Chuck Ainlay, Frank Liddell][38[12].Country Chart]
Someone like YouDavid Nail09.2012-- MCA Nashville[written by Adele Adkins,Dan Wilson][52[6].Country Chart]
Whatever She's GotDavid Nail10.2013-35[21] MCA Nashville[2x-platinum-US][written by Jimmy Robbins,Jon Nite][produced by Chuck Ainlay,Frank Liddell,Glenn Worf][2[35].Country Chart]
Kiss You TonightDavid Nail10.2014-103[17] MCA Nashville[written by David Cook,Jay Knowles,Trent Summar][produced by Frank Liddell,Chuck Ainlay,Glenn Worf][25[36].Country Chart]
Night's on FireDavid Nail07.2016-- MCA Nashville[gold-US][written by Jonathan Singleton, Deric Ruttan][produced by Chuck Ainlay, Frank Liddell, Glenn Worf][17[43].Country Chart]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
I'm About to Come AliveDavid Nail09.2009-71[2] MCA Nashville 011003[produced by Frank Liddell,Mike Wrucke]
The Sound of a Million DreamsDavid Nail12.2011-50[1] MCA Nashville 016220[produced by Frank Liddell,Chuck Ainlay]
I'm a FireDavid Nail03.2014-13[6] MCA Nashville 019403[produced by Chuck Ainlay,Frank Liddell,Glenn Worf]
FighterDavid Nail08.2016-26[2] MCA Nashville 024989[produced by Chuck Ainlay, Frank Liddell, Glenn Worf]