Urodzony w Chatham, Kent, przyjął pseudonim sceniczny Bobby Valentino w 1975 roku. Pierwszy sukces Valentino odniósł jako członek założyciel Fabulous Poodles, ale najczęściej jest rozpoznawany jako skrzypek i współautor przeboju numer 1 „Young at Heart” zespołu Bluebells.
Po opuszczeniu Fabulous Poodles na początku lat 80-tych Valentino był członkiem Electric Bluebirds, zanim dołączył do Hank Wangford Band na początku 1984 roku. Brytyjski zespół country składał się już z gitarzysty pedal steel B. J. Cole'a (Cochise) i byłego gitarzysty Liverpool Scene/Scaffold/ Andy'ego Robertsa. Niedługo po dołączeniu do Hank Wangford Band, Valentino występował z nimi w pubie, gdy członkowie Bluebells usłyszeli jego grę i poprosili go, aby dołączył do nich w nagraniu „Young at Heart”.
W ciągu pięciu lat, kiedy Valentino był częścią zespołu Wangforda, nagrali trzy albumy; nakręcił dwa seriale telewizyjne dla Channel 4 - The A-Z of C&W i Big Big Country, które przyciągnęły widownię liczącą od dwóch do czterech milionów osób, podczas gdy The Last Resort z Jonathanem Rossem oglądało 750 000 osób; wystąpił i napisał uznany i bijący rekordy musical: C. H. A. P. S (Cowboy, Horseriding Acting Performance Studio) w Theatre Royal, Stratford East (ich poprzedni rekord należał do Oh, What a Lovely War!); nieustannie koncertował w Wielkiej Brytanii i Europie oraz wystąpił w wielu innych programach radiowych i telewizyjnych. Obejmowały one specjalny program telewizyjny Christmas in Strangeways, w którym zespół występował na koncercie w Boxing Day przed publicznością uwięzioną w wiktoriańskim więzieniu w Manchesterze.
Skrzypce Valentino można usłyszeć w utworach takich artystów jak Tom Petty & the Heartbreakers, Bob Geldof, Alabama 3 i Shania Twain. Jest również okazjonalnym członkiem obecnego zespołu Marka Knopflera. Brał udział w wielu nagraniach brytyjskiego zespołu folk punkowego Men They Couldn't Hang, a także często pojawiał się z nimi na scenie. W swoim najnowszym zespole Los Pistoleros ponownie połączył siły z byłymi członkami zespołu Hanka Wangforda, B. J. Cole'em i Martinem Belmontem. Valentino jest również wokalistą i gitarzystą, oprócz gry na skrzypcach.
Valentino, aktor i model na pół etatu, występował w teatrze muzycznym West End, np. w Destry Rides Again z Alfredem Moliną i Jill Gascoigne oraz w C.H.A.P.S. w Theatre Royal, Stratford East. Czasami można go zobaczyć w filmach i reklamach, zwykle wcielając się w rolę Clarka Gable'a.
Valentino wydał trzy solowe albumy.
You're in the Groove Jackson został nagrany w 1990 roku w Livingstone Studios w Wood Green i GibsonWood Studios w Deptford i wydany w 1991 roku przez Big Life Records. Emisja była tak duża, że wiele osób myślało, że miał hit, ale dystrybutorzy, Rough Trade Records, zbankrutowali w tygodniu, w którym miał się ukazać w sklepach.
W 1996 roku You're Telling Me, który składał się z kilku nowych utworów i najlepszych utworów You're in the Groove Jackson, został wydany przez Vireo Records i spotkał się z uznaniem krytyków, a Valentino pojawił się na festiwalu muzycznym South by Southwest w Austin w Teksasie w 1996 roku, aby promować album. Ponownie, wytwórnia płytowa miała problemy z dystrybucją.
Wydanie z 2001 roku, This Is Murder, składało się z nowych utworów i wcześniejszych nagrań z wcześniejszych nagrań i ukazało się w E.M. Records.
Wszystkie trzy tytuły są cytatami z musicalu Boba Hope’a i Binga Crosby’ego, Road to Rio.
Czwarty album miał zostać wydany w czerwcu 2011 r. pod tytułem Pat-a-Cake, Pat-a-Cake - kolejny cytat Crosby’ego i Hope’a.
Valentino pracuje obecnie nad albumem z nowym materiałem o roboczym tytule 6 ft 3ins.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz