Zespół powstał w 1964 r., kiedy Art Wood, po rozstaniu z muzykami ze swojego dziewięcioosobowego The Art Wood Combo, skorzystał z propozycji Dona Wilsona, by wykorzystać jego Don Wilson Quartet jako grupę akompaniującą w nagraniach. W ten sposób Wood nawiązał współpracę z Derekiem Griffithsem, Jonem Lordem, Regiem Dunnagem (perkusja) i Donem Wilsonem (bas, śpiew). Formacja początkowo przyjęła nazwę The New Art Wood Combo, a później the Great Organised. W wypadku busa, którym podróżowali na koncerty, Don Wilson złamał obie nogi, co spowodowało zakończenie jego kariery jako muzyka. Następcą Wilsona został Malcolm Pool z zespołu The Roadrunners.
Podpisanie kontraktu z firmą Decca spowodowało intensyfikację koncertów grupy, co nie odpowiadało Dunnage'owi, na co dzień kurierowi na lotnisku Heathrow.
Nowym perkusistą początkowo został Mitch Mitchell (później w Jimi Hendrix Experience), lecz ponieważ jego styl gry nie odpowiadał pozostałym muzykom, zrezygnowali z jego usług angażując ostatecznie Keefa Hartleya.
Późną wiosną 1964 r. formacja zmieniła nazwę na The Artwoods i wkrótce nagrała własną wersję standardu „Hoochie Coochie Man" Muddy Watersa, odrzuconą przez Deccę (w tym samym czasie powstały „konkurencyjne" wersje tego samego klasyka autorstwa Dave'a Berry'ego i Manfreda Manna).
Zadebiutowała ostatecznie singlem „Sweet Mary" (kompozycją Leadbelly'ego). Po licznych koncertach i zarejestrowaniu dwóch kolejnych singli, przystąpiła do nagrywania pierwszego longplaya.
W międzyczasie, wiosną 1966 r. wystąpiła w Polsce. Album Art Gallery ukazał się na rynku w czerwcu 1966 r.
Obok rzetelnych interpretacji popularnych utworów rhythm-and-bluesowych takich jak ,,Can You Hear Me?" i „If You've Got To Make A Fool Of Somebody" zawarli bardziej śmiałe aranżacje, w tym „Walk On The Wild Side" Jimmy'ego Smitha. Lord zaprezentował zalążek późniejszej siły brzmienia swych organów (które rozwinął w Deep Purple). Wiosną 1967 r„ tuż przed wyjazdem na nieudane tournee do Danii, zespół opuścił Keef Hartley, zastąpiony przez Colina Martina. Nowi zwierzchnicy, firma Fontana, skłonili grupę do zmiany nazwy na St. Valentine's Day Massacre i image'u na „gangsterski". Pragnęli w ten sposób zdyskontować olbrzymie powodzenie filmu „Bonnie And Clyde" i mody na tematykę gangsterską. Po nagraniu jednego singla i ponownej krótkiej wizycie w Danii The Artwoods przestali istnieć.
Hartley, technicznie błyskotliwy perkusista, doszedł do pewnych sukcesów współpracując z Johnem Mayallem, a potem stojąc na czele własnej grupy the Keef Hartley Band. Lider, Artur „Art" Wood zniknął ze świata muzyki i jest lepiej znany jako starszy brat Ronniego Wooda z The Rolling Stones.
|
Single | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
| Sweet Mary/If I Ever Get My Hands On You | Artwoods | 10.1964 | - | - | Decca F 12015 | [written by Arr. Ledbetter][produced by Terry Kennedy] |
| Oh My Love/Big City | Artwoods | 02.1965 | - | - | Decca F 12091 | [written by Terry Fox, Brian Smith][produced by Terry Kennedy] |
| Goodbye Sisters/She Knows What To Do | Artwoods | 08.1965 | - | - | Decca F 12206 | [written by Fred Lloyd][produced by Terry Kennedy] |
| I Take What I Want/I'm Looking For A Saxophonist Doubling French Horn Wearing Size 37 Boots | Artwoods | 04.1966 | - | - | Decca F 12384 | [written by David Porter,Isaac Hayes,Mabon "Teenie" Hodges][produced by Mike Vernon] |
| I Feel Good/Molly Anderson's Cookery Book | Artwoods | 08.1966 | - | - | Decca F 12465 | [written by Naomi Neville][produced by Mike Vernon] |
| What Shall I Do/In The Deep End | Artwoods | 04.1967 | - | - | Parlophone R 5590 | [written by Marvin Jenkins][produced by Mike Vernon] |
| Brother Can You Spare A Dime/Al's Party | St. Valentine's Day Massacre | 11.1967 | - | - | Fontana TF 883 | [written by E.Y. Harburg, Jay Gorney] |
| Albumy | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
| Art Gallery | Artwoods | 11.1966 | - | - | Decca LK 4830 | [produced by Mike Vernon] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz