Jimi Hendrix

 Jim Hendrix (właśc. Johny A Hen Hendrix) urodził się 27. 11.1942 r. w Seattle w stanie Waszyngton (USA). Zmarł 18.09.1970 r. w Londynie (Anglia). Jego ojciec był Murzynem, a matka Indianką z plemienia Czerokezów. Gdy miał cztery lata, ojciec nadał mu imiona James Marshall. Pierwszą gitarę otrzymał w wieku dwunastu lat. Hendrixa opisuje się większą liczbą komplementów niż jakąkolwiek inną gwiazdę rocka. Jako niepodważalnie jedna z najbardziej wpływowych postaci muzycznych wzbogacił sztukę gry na gitarze elektrycznej o nieporównywalną z niczym wizję. Będąc samoukiem, posługujący się lewą ręką Hendrix musiał radzić sobie z gitarą dostosowaną do prawej ręki. Wiele godzin spędzał wchłaniając sztukę bluesowych muzyków z południa USA, od Roberta Johnsona do Muddy'ego Watersa, od Howlin'na Wolfa po B.B. Kinga. 

Jeszcze w szkole, przed zapisaniem się jako spadochroniarz do 101 Dywizji Powietrznej, mając aspiracje muzyczne dołączył do kilku lokalnych grup rhythm'n'bluesowych, m.in. The Rocking Kings. W tym okresie Hendrix poznał gitarzystę basowego Billy'ego Coxa, z którym nie raz zetknął się podczas swojej kariery. Będąc w wojsku utworzyli razem The Casuals, którą reaktywowali po powrocie do cywila. W lipcu 1962 r. Hendrix został zwolniony z armii po złamaniu prawej nogi po nieudanym skoku na spadochronie (inne źródła jako powód zwolnienia podają chorobę psychiczną). Rozpoczął wówczas współpracę z różnymi odbywającymi tournee zespołami, występując miedzy innymi w The Imperials oraz Sam Cook And The Valentinos. Szczególnie przypadły mu do gustu dłuższe przygody z takimi wykonawcami, jak: The Isley Brothers, Lonnie Youngblood, Curtis Knight i Little Richard, z którymi sporo nagrywał, choć nie był w stanie dostosować się do dyscypliny, jaką narzucały występy.

 Pomimo takiej osobowości, doświadczenie zdobyte na scenie podczas okresu kształtowania się młodego Hendrixa okazało się istotne dla późniejszego rozwoju artysty. W 1965 r. Jimi przeniósł się do Greenwich Village w Nowym Jorku. W październiku dołączył do piosenkarza soulowego Curtisa Knighta, podpisując niekorzystny kontrakt z jego menedżerem Edem Chalpinem. Ta nierozsądna decyzja wielokrotnie odbijała się później pa karierze muzyka. W czerwcu następnego roku Hendrix, zmieniwszy nazwisko na Jimmy James, utworzył grupę początkowo nazwaną The Rainflowers, a następnie Jimmy James And The Blue Flames. Kwartet, w którego skład wchodził również przyszły członek grupy Spirit - Randy California, występował regularnie w „Cafe Wha?" w Greenwich Village. Wtedy właśnie Linda Keith, była dziewczyna Keitha Richardsa z The Rolling Stones, poradziła basiście grupy The Animals, Chasowi Chandlerowi, by obejrzał koncert zespołu Hendrixa. Chandler natychmiast poznał się na wyjątkowym talencie gitarzysty i namówił go do przyjazdu do Londynu. We wrześniu 1966 r. Hendrix przybył do Anglii. Chandler wspólnie z Mikiem Jeffriesem został jego menedżerem i natychmiast rozpoczął poszukiwania odpowiedniej grupy towarzyszącej. Jako gitarzystę basowego zatrudniono Noela Reddinga (ur. 25.12.1945 r. w Folkstone w hrabstwie Kent, Anglia), który dopiero co zrezygnował z przyłączenia się do The New Animals, natomiast John „Mitch" Mitchell (ur. 9.06.1947 r. w Ealing w hrabstwie Middlesex, Anglia), weteran grup The Riot Sąuad i Blue Flames Georgie Fame'a, został perkusistą nowo powstałego tria.
 

Grupa, występująca jako The Jimi Hendrix Experience, zadebiutowała 18 października 1966 r. w paryskiej Olimpu u boku Johnny'ego Hallidaya. Po powrocie do Anglii rozpoczęła serię występów w klubach, które przyciągały arystokrację muzyki pop, m.in. Pete Townshenda i Erica Claptona. W grudniu trio wydało swój pierwszy singel „Hey Joe", a jego wejście do brytyjskiej Top 10 zachęciło zespół do nagrania kolejnej płyty „Purple Haze". Znaki rozpoznawcze Hendrixa - gitara Fender Stratocaster i wzmacniacz Marshalla - cierpiały każdego wieczora. Spełniwszy wymogi muzyki pop, grupa wzmacniała teraz swoją reputację poprzez niezwykłe pokazy na koncertach. Hendrix wykorzystywał kulturowe dziedzictwo muzyki murzyńskiej, tworząc wstrząsający atak akustyczno-wizualny. Otoczona aureolą długich, kręconych włosów wątła figura gitarzysty przebrana była w kolorowy, psychodeliczny kostium, a chociaż Hendrix nigdy nie wyróżniał się jako wokalista, jego śpiew wywoływał ciekawe efekty. 

Technika gry na gitarze wywodziła się wprost od artystów bluesowych, ale zawierała w sobie tak obszerną paletę rozmaitych uczuć, jakiej nie można było spotkać u żadnego współczesnego gitarzysty. Wielu próbowało - Eric Clapton, Jeff Beck, Pete Townshend - ale to właśnie Hendrixowi się udało. Inni patrzeli w osłupieniu, jak jego przypominające pchnięcie rapierem utwory ścierają się ze wspaniałymi solówkami, a ogromny dynamizm i oryginalność zatapiają się w bogactwie możliwości technicznych - zniekształconych sprzężeniami dźwiękach, pogłosie, nawet czystym hałasie - nadających jego brzmieniu nową stylistyczną fakturę. Jego technika wywierała takie wrażenie, iż wydawało się, że jest irracjonalna. Atmosferę koncertów podgrzewał jeszcze przebojowy image sceniczny - Hendrix traktował gitarę jako dodatkową część swego ciała. Grał z tyłu, pocierał struny plecami, łokciem, udami lub w udawanej ekstazie seksualnej szarpał je na deskach sceny. Praktyki tego typu sprowadziły na niego krytykę ze strony radykałów, twierdzących, iż artysta stał się „Wujem Tomem", stosującym tanie sztuczki, aby przypodobać się białej publiczności. Zarzuty te przekreślały długą tradycję podobnych występów innych czarnych wykonawców - począwszy od Charleya Pattona, a skończywszy na T. Bone Walkerze - lecz Hendrix nie załamał się, dzięki czemu wytworzył klimat, który pozwolił późniejszym gwiazdom, takim jak Michael Jackson i Prince, na niczym nie ograniczoną ekspresję. ,
 

Czysta nie zakłócona linia basowa Reddinga tworzyła podstawy dla improwizacji Hendrixa, natomiast anarchiczne dudnienie perkusji Mitchella, równie nie skrępowane jak gitara lidera, wnosiło
powiew innowacji. Powoli ustępstwa grupy na rzecz muzyki pop stawały się coraz mniejsze i zmalały do minimum podczas nagrywania przez The Experience zdumiewającego debiutanckiego albumu Are You Experienced?', który zawierał rozmaite utwory, od apokaliptycznej wizji w „I Don't Live Today", poprzez bluesowy ,,Red House", do funkowych „Fire" i „Foxy Lady". Longplay dotał do 2. pozycji na liście najpopularniejszych płyt długogrających w Anglii, ustępując miejsca jedynie Beatlesom i ich „Sierżantowi Pieprzowi...". 

W czerwcu 1967 r. Jimi Hendrix powrócił do Ameryki, wzbudzając sensację na Festiwalu Muzyki Pop w Monterey. Podczas wykonywania „Like A Rolling Stone" Dylana artysta przerwał grę i poinformował tłum, że przestraja gitarę, później zaś w tym samym utworze przyznał się, iż zapomniał słów. Taka śmiałość, humor i niebywała pewność siebie zdobyły serce tłumu. Jego występ stanowił sensację - rozpamiętywano sposób, w jaki chwytał gitarę zębami, a w finale palił ją za pomocą gazu z zapalniczki.
Odtąd każde jego publiczne pojawienie się wzbudzało aplauz, a po niezbyt sensownie zaaranżowanej trasie koncertowej -jako zespół towarzyszący grupie The Monkees - The Experience zyskał pełną czci publikę w rodzących się w kraju kręgach koncertowych. 

Płyta Axis: Bold As Love ukazała wspaniałe możliwości tekstowe Jimiego, co przejawiło się zwłaszcza w jazzującym nagraniu „Up From The Skies", a także w „Little Wing", subtelnym utworze miłosnym przepełnionym uczuciami kreowanymi przez delikatne dźwięki gitary, budującej perspektywę bliższą nieśmiałemu, pozascenicznemu charakterowi Hendrixa. Album ten, wydany w grudniu 1967 r., zakończył rok pełen triumfu - zarówno pod względem artystycznym, jak i komercyjnym - lecz już po kilku miesiącach z trudem zachowywany spokój zaczął się kruszyć. W styczniu 1968 r. The Experience rozpoczęli wyczerpujące tournee po USA, odbywając 54 koncerty w ciągu 47 dni. Hendrix był już zmęczony wizerunkiem nieposkromionego dzikusa. Jego pragnienie bardziej wymownej sztuki było odbierane z niedowierzaniem przez widzów oczekujących wciąż nowych sztuczek. Jako człowiek impulsywny, nie był w stanie ukryć słabej formy na koncertach. Także jego współpraca z Reddingiem stawała się coraz bardziej uciążliwa, gdyż basista sprzeciwiał się ustalonym wzorom, według których miał grać.
 

Album Electric Ladyland, ostatnie oficjalne wydawnictwo The Experience, ukazał się w październiku 1968 r. To ekstrawaganckie dzieło uznano początkowo za efekt niepohamowanej natury Hendrixa, lecz obecnie uważa się za jedną z najważniejszych płyt artysty. Ujawnił on pragnienie do wyrwania się ze schematu grania w trio, narzucającego coraz większe ograniczenia. Gitarzysta zaprosił do udziału w kilku nagraniach członków grup  Traffic (Chrisa Wooda i Steve'a Winwooda) oraz Jefferson Airplane (Jacka Casady'ego). Album składał się z nagrań w klasycznym stylu Hendrixa -„Gypsy Eyes", „Crosstown Traffic" - ale też zadziwiającego i nowatorskiego „Voodoo Chile", który po śmierci Jimiego dostał się na szczyt listy przebojów. Kompozycja ta ukazała rytmiczność, celowość i maestrię w posługiwaniu się niedawno wprowadzonym na rynek pedałem wah-wah. Płyta Electric Ladyland zawierała dwa brytyskie hity: „The Burning Of The Midnight Lamp" i „All Along The Wachtchtower". Ten drugi, stanowiący nową wersję kompozycji Dylana, wywierał szczególne wrażenie i - co ciekawe - sam kompozytor przejął interpretacje Hendrixa podczas wykonywania utworu na trasie koncertowej w 1974 r.
 

Pomimo takiej kreatywności zawodowe i prywatne życie gitarzysty stawało się pełne problemów. W Toronto aresztowano go za posiadanie heroiny i pomimo że wycofano później zarzuty, proces ciągnął się przez większą część 1969 roku. W tzw. międzyczasie Chas Chandler wycofał się ze spółki menedżerskiej, stosunki w zespole pogorszyły się i chociaż Redding pocieszał się w grupie Fat Mattress, różnice między nim a Hendrixem były nie do przezwyciężenia. The Experience zagrał swój ostatni koncert 29.06.1969 r. na festiwalu w Denver, po czym Jimi utworzył The Band Of Gypsys, Suns, Moons And Rainbows z Mitchellem, Billym Coxem (bas), Lanym Lee (gitara rytmiczna). Jumą Sułtanem i Jerrym Valezem (konga i bongosy). 

Ta krótko istniejąca grupa wystąpiła tylko raz, 18.08.1969 r., na zakończenie festiwalu w Woodstock, kiedy to Hendrix wykonał swoją słynną interpretację amerykańskiego hymnu narodowego „Star Spangled Banner". Odczytano to jako akcent polityczny, co mogło wynikać z rosnących nacisków na Hendrixa ze strony rozmaitych radykalnych ugrupowań murzyńskich. W październiku Jimi utworzył składającą się z czarnych muzyków grupę Band Of Gypsys, co miało służyć podkreśleniu elementów afro-amerykańskich w jego muzyce. Trio w składzie: Jimi, Billy Cox i perkusista Buddy Miles, zadebiutowało 31.12.1969 r. w Fillmore East w Nowym Jorku, ale jego możliwości ograniczała dość banalna gra Milesa, a także pozbawione inwencji kompozycje. Część nagrań tria zebrano na wydanej w 1970 roku płycie Band Of Gypsys. Mimo iż znajdowały się na niej tak wyjątkowe utwory, jak „Machine Gun", album wydano głównie z powodu wspomnianego wcześniej Eda Chalpina, który nabył prawa do tej płyty na podstawie porozumienia rozwiązującego poprzedni kontrakt.

The Band Of Gypsys rozpadł się po zaledwie trzech koncertach. Hendrix początkowo skupił wysiłki na ukończeniu swojego studia Electric Ladyland. Następnie zaczął pracę nad kolejnym podwójnym albumem - nie wydanym First Days Of The New Rising Sun - po czym wznowił występy z Coxem i Mittchellem. Koncerty były dla niego frustrujące, gdyż cele artysty i oczekiwania publiczności coraz bardziej się rozmijały. Jego ostatni brytyjski występ - 30 sierpnia na festiwalu na wyspie Wight - pogłębił ten problem, chociaż prezentowana muzyka momentami była naprawdę hipnotyzująca.
Po krótkim europejskim tournee, w czasie którego 6 września dał swój ostatni pełny koncert (na wyspie Fehmarn w Niemczech), gitarzysta powrócił do Londynu. Dziesięć dni później wystąpił w klubie Ronniego Scotta, towarzysząc Ericowi Burdonowi i jego grupie War.

 18 września 1970 r. jego przyjaciółka Monika Danneman przeraziła się nie mogąc go obudzić. Wezwano pogotowie, lecz po przewiezieniu Hendrixa do pobliskiego szpitala o 11.45 stwierdzono jego zgon. Dochodzenie przyczyn śmierci dało bezdyskusyjny werdykt - śmierć nastąpiła na skutek zadławienia się własnymi wymiocinami. Eric Burdon twierdził trzy dni później, iż jest w posiadaniu samobójczego listu Hendrixa, lecz nigdy tego nie potwierdzono.
Dwa pośmiertne albumy Cry Of Love i Rainbow Bridge, oba z 1971 roku, zawierały mieszankę ostatnich nagrań artysty z dziełami ze wcześniejszych sesji. Oba albumy stanowiły godny hołd złożony artyście, w przeciwieństwie do wielu innych - tanich, cwaniackich, obliczonych na łatwy zysk, nagranych w dziwnych okolicznościach i zaopatrzonych w idiotyczne tytuły - służących tylko osłabieniu jego zadziwiającej popularności. Ta nierównowaga została naprawiona przez późniejsze wydanie archiwalnych nagrań, ale spuścizna Hendrixa polega również na utrzymującym się wpływie artysty na wielu współczesnych muzyków. 

Warto zauważyć, że wielu białych gitarzystów przejęło bezkrytycznie elementy jego techniki. Wpływ Hen-drixa na czarnych wykonawców, od Milesa Davisa po George'a Clintona i Prince'a, zainspirował powstanie nowych gatunków muzyki. Jimi Hendrix wpłynął - i wydaje się, iż będzie nadal mieć wpływ - na muzykę rockową bardziej niż ktokolwiek inny, pozostając jednocześnie wielką legendą.
 

Pod koniec 1993 r. w sprzedaży pojawił się album Stone Free - A Tribute To Jimi Hendrix, na którym znalazło się czternaście nowych wersji klasyków Hendrixa w interpretacji tak różnych stylistycznie artystów, jak m.in. The Cure, Buddy Guy, Seal, Pat Metheny, Paul Rodgers, Jeff  Beck, Eric Clapton, The Pretenders czy Living Colour.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK/US]	Komentarz
Hey Joe/Stone Free	Jimi Hendrix	12.1966	6[11]	-	Polydor 56 139/-	[written by Will Roberts][produced by Chas Chandler][original by Dino Valenti]
Purple haze/51st anniversary	Jimi Hendrix	03.1967	3[14]	-	Track 604 001/-	[written by Jimi Hendrix][produced by Chas Chandler]
The wind cries Mary/Highway Chile	Jimi Hendrix	05.1967	6[11]	-	Track 604 004/-	[written by Jimi Hendrix][produced by Chas Chandler]
Burning of the midnight lamp/The Stars That Play with Laughing Sam's Dice	Jimi Hendrix	08.1967	18[9]	-	Track 604 007/-	[written by Jimi Hendrix][produced by Chas Chandler]
Purple haze/The wind cries Mary	Jimi Hendrix	08.1967	-	65[8]	-/Reprise 0597	[written by Jimi Hendrix][produced by Chas Chandler]
Foxy lady/Hey Joe	Jimi Hendrix	12.1967	-	67[4]	Reprise 0641/Reprise 0728	[written by Jimi Hendrix][produced by Chas Chandler]
Up from the skies/Ony rainy wish	Jimi Hendrix	03.1968	-	82[4]	-/Reprise 0665	[written by Jimi Hendrix][produced by Chas Chandler]
All along the watchtower/Burning of the midnight lamp UK side B:Long hot summer night	Jimi Hendrix	09.1968	5[11]	20[9]	Track 604 025/Reprise 0767	[written by Bob Dylan][produced by Chas Chandler,Jimi Hendrix]
Crosstown traffic/Gypsy Eyes	Jimi Hendrix	11.1968	37[3]	52[8]	Track 604 029/Reprise 0792	[written by Jimi Hendrix][produced by Chas Chandler]
Stone Free/If 6 Was 9	Jimi Hendrix	10.1969	-	130[2]	-/Reprise 0853	[written by Jimi Hendrix][produced by Jimi Hendrix]
Voodoo chile/Hey Joe/All Along The Watchtower	Jimi Hendrix	11.1970	1[1][13]	-	Track 613 008/-	[platinum-UK][written by Jimi Hendrix][produced by Chas Chandler,Jimi Hendrix]
Freedom/Angel	Jimi Hendrix	04.1971	-	59[8]	-/Reprise 1000 [US]	[written by Jimi Hendrix,Richie Havens][produced by Chas Chandler,Jimi Hendrix,Eddie Kramer,Mitch Mitchell]
Dolly dagger/Star spangled banner	Jimi Hendrix	10.1971	-	74[7]	-/Reprise 1044	[written by Jimi Hendrix][produced by John Jansen,Jimi Hendrix,Eddie Kramer,Mitch Mitchell]
Gypsy eyes/Remember	Jimi Hendrix	10.1971	35[5]	-	Track 2094 010/-	[gold-UK][written by Jimi Hendrix][produced by Jimi Hendrix]
Johnny B.Goode/Little wing	Jimi Hendrix	02.1972	35[5]	-	Polydor 2001 277/Reprise 1082	[silver-UK][written by Chuck Berry][produced by Eddie Kramer, John Jansen]
Crosstown traffic/Purple haze	Jimi Hendrix	04.1990	61[3]	-	Polydor PO 71/-	[written by Jimi Hendrix][produced by Chas Chandler]
All along the watchtower/Voodoo chile/Hey Joe	Jimi Hendrix	10.1990	52[3]	-	Polydor PO 100/-	-

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK/US]	Komentarz
Are you expierenced?	Jimi Hendrix Expierence	05.1967	2[33]	5[106]	Track 612-001/Reprise 6261	[5x-platinum-US][gold-UK][produced by Chas Chandler]
Get that feeling	Jimi Hendrix & Curtis Knight	05.1968	39[2]	75[12]	London HA 8349/Capitol 2856
Axis :Bold as love	Jimi Hendrix Expierence	01.1968	5[16]	3[53]	Track 613-003/Reprise 6281	[platinum-US][gold-UK][produced by Chas Chandler]
Electric Ladyland	Jimi Hendrix Expierence	11.1968	6[12]	1[2][68]	Track 613-008/9/Reprise 6307	[2x-platinum-US][gold-UK][produced by Jimi Hendrix]
Smash hits	Jimi Hendrix Expierence	04.1968	4[25]	6[35]	Track 613-004/Reprise 2025	[2x-platinum-US][silver-UK][produced by Chas Chandler]
Band of gypsys	Jimi Hendrix	05.1970	6[30]	5[61]	Track 2406-001/Capitol 472	[2x-platinum-US][live][produced by Jimi Hendrix]
Monterey International Pop Festival	Jimi Hendrix	09.1970	-	16[20]	-/Reprise 2029	[gold-US][side A:J.Hendrix side B:Otis Redding][live][produced by Lou Adler, John Phillips]
Cry of love	Jimi Hendrix	04.1971	2[14]	3[39]	Track 2408-101/Capitol 2034	[platinum-US][produced by Jimi Hendrix, Mitch Mitchell, Eddie Kramer]
Two great expierences together!	Jimi Hendrix and Lonnie Youngblood	03.1971	-	127[4]	-/Maple 6004	[nagrania z 1965r]
Expierence	Jimi Hendrix	08.1971	9[6]		Ember NR 5057/-	[produced by Steve Gold ,Michael Jeffery ]
Jimi Hendrix at The Isle Of Wight	Jimi Hendrix	11.1971	17[2]		Polydor 2302 016/-	[produced by Michael Jeffery ]
Rainbow bridge	Jimi Hendrix	12.1971	16[8]	15[21]	Reprise K 44 159/Reprise 2040	[gold-US][produced by Jimi Hendrix, Mitch Mitchell, Eddie Kramer,John Jansen]
Hendrix in the West	Jimi Hendrix	02.1972	7[14]	12[19]	Polydor 2302 018/Reprise 2049	[gold-US][produced by Eddie Kramer, John Jansen]
Rare Hendrix	Jimi Hendrix with Lonnie Youngblood	09.1972	-	82[11]	Enterprise ENTF 3000/Trip 9500	[nagrania z 1966r]
War heroes	Jimi Hendrix	12.1972	23[3]	48[18]	Polydor 2302 020/Reprise 2103	[produced by Eddie Kramer,John Jansen]
Soundtrack recordings from the film "Jimi Hendrix“	Jimi Hendrix	07.1973	37[1]	89[18]	Reprise K 64 017/Reprise 6481	[produced by Joe Boyd]
Jimi Hendrix	Jimi Hendrix	03.1975	35[4]		Polydor 2343 080/-
Crash landing	Jimi Hendrix	08.1975	35[3]	5[20]	Polydor 2310 398/Reprise 2204	[gold-US][produced by Alan Douglas]
Midnight lighting	Jimi Hendrix	11.1975	46[1]	43[11]	Polydor 2310 415/Reprise 2229	[produced by Alan Douglas,Tony Bongiovi]
The essential Jimi Hendrix	Jimi Hendrix	08.1978	-	114[15]	Track 261 2034/Reprise 2245
The essential Jimi Hendrix Vol.2	Jimi Hendrix	08.1979	-	156[7]	Track 2311 014/Reprise 2293
Nine to the universe	Jimi Hendrix	04.1980	-	127[7]	-/Reprise 2299	[produced by Alan Douglas]
The Jimi Hendrix concerts	Jimi Hendrix	08.1982	16[11]	79[8]	CBS 88 592/Reprise 22 306	[produced by Alan Douglas]
The singles album	Jimi Hendrix	02.1983	77[4]	-	Polydor PODV 6/-	[produced by Chas Chandler, Jimi Hendrix, Eddie Kramer , John Jansen]
Kiss the sky	Jimi Hendrix	11.1984	-	148[5]	Track 823 704-1/Reprise 25 119
Jimi plays Monterey	Jimi Hendrix	03.1986	-	192[3]	Track 827 990-1/Reprise 25 358	[nagrania z 1967r][produced by Alan Douglas]
Radio One	Jimi Hendrix	03.1989	30[6]	119[17]	Castle Collectors CCSLP 212/Rykodisc 0078	[gold-UK]
Cornerstones [1967-1970,Four Years That Changed The Music]	Jimi Hendrix	11.1990	5[16]	-	Polydor 8472311/-	[gold-UK]
Lifelines/The Jimi Hendrix story	Jimi Hendrix	01.1991	-	174[5]	-/Reprise 26 435	[produced by Bruce Gary]
Jimi Hendrix -The Ultimate Expierence	Jimi Hendrix	11.1992	25[26]	72[77]	Polydor 517 235-2/MCA MCAD 10 829	[3x-platinum-US][gold-UK][produced by Alan Douglas, Chris Griffin]
Blues	Jimi Hendrix	04.1994	10[4]	45[18]	Polydor 853 336-2/MCA 11 060	[platinum-US][produced by Alan Douglas, Bruce Gary]
At Woodstock	Jimi Hendrix	08.1994	32[3]	37[8]	Polydor 523 384-2/MCA 11 063	[produced by Alan Douglas]
Voodoo soup	Jimi Hendrix	04.1995	83[1]	66[7]	Polydor 527 520-2/MCA 11 236	[produced by Alan Douglas]
First rays of the new rising sun	Jimi Hendrix	05.1997	37[5]	49[11]	MCA MCAD 11 599/MCA MCAD 11 599	[produced by Jimi Hendrix, Eddie Kramer, Mitch Mitchell, John Jansen]
Expierence Hendrix-The best of Jimi Hendrix	Jimi Hendrix	09.1997	18[15]	133[40][11.98]	Telstar TTV 2930/MCA MCAD 11 671	[2x-platinum-US][gold-UK][produced by Jimi Hendrix,Chas Chandler]
South southern delta	Jimi Hendrix	10.1997	121[2]	51[6]	MCA MCAD 11 684/MCA MCAD 11 684
BBC sessions	Jimi Hendrix	06.1998	42[10]	50[9]	MCA MCAD 2-11 742/MCA MCAD 2-11 742	[gold-US][silver-UK]
Band of gypsie:Live at Filmore East	Jimi Hendrix	03.1999	87[2]	65[4]	MCA MCAD 11 931 /MCA MCAD 11 931	[produced by Janie Hendrix ,Eddie Kramer, John McDermott]
Live at Woodstock	Jimi Hendrix	07.1999	76[3]	90[3]	MCA MCA 11 987/MCA MCA 11 987	[gold-US][silver-UK][produced by Janie Hendrix ,Eddie Kramer, John McDermott]
The Jimi Hendrix Expierence	Jimi Hendrix	09.2000	-	78[3]	MCA 112 316-2/Exp. Hendrix 11 316	[platinum-US][produced by Janie Hendrix ,Eddie Kramer, John McDermott]
Expierence Hendrix-The best	Jimi Hendrix	09.2000	10[19]		Universal TV 112316-2/MCA MCD 11 671
Voodoo child:The Jimi Hendrix Collection	Jimi Hendrix	05.2001	10[24]	112[4]	Universal TV 112603-2/MCA 170 322-2	[gold-US][gold-UK][produced by Janie Hendrix , John McDermott]
Blue wild angel:Jimi Hendrix love at The Isle Of Wight	Jimi Hendrix	11.2003	-	200[1]	MCA 113 086-2/MCA 088 113 087-2	[produced by Janie Hendrix ,Eddie Kramer, John McDermott]
Live at Berkeley	Jimi Hendrix	10.2003	-	191[1]	-/MCA 001102-02	[produced by Abe Jacob]
Live at Monterey	Jimi Hendrix	11.2007	-	123[1]	-/1-25358	[produced by Janie Hendrix, Eddie Kramer, John McDermott]
Valleys of Neptune	Jimi Hendrix	03.2010	21[6]	4[15]	Sony Music 88697640562/-	[produced by Jimi Hendrix, Chas Chandler, Janie Hendrix, Eddie Kramer, John McDermott]
Fire: The Jimi Hendrix Collection	Jimi Hendrix	06.2010	29[3]	-	Legacy 88697 73857 2/-	[silver-UK][produced by Chas Chandler, Jimi Hendrix, Eddie Kramer ,Mitch Mitchell]
Winterland	Jimi Hendrix	09.2011	29[3]	49[2]	-/Legacy 88697936192	[produced by Janie Hendrix, Eddie Kramer, John McDermott]
People, Hell and Angels	Jimi Hendrix	03.2013	30[3]	2[11]	Legacy 88765418982/-	[produced by Jimi Hendrix, Chas Chandler, Janie Hendrix, Eddie Kramer, John McDermott]
Miami Pop Festival	Jimi Hendrix	11.2013	-	39[2]	Legacy 88765418982/-	[produced by Jimi Hendrix, Chas Chandler, Janie Hendrix, Eddie Kramer, John McDermott]
Freedom: Atlanta Pop Festival	Jimi Hendrix	09.2015	87[1]	63[5]	Legacy 88875109222/-	[produced by Janie Hendrix, Eddie Kramer, John McDermott]
Machine Gun: The Fillmore East First Show	Jimi Hendrix	10.2016	80[1]	66[2]	Legacy 88985354162/-	[produced by Janie Hendrix, Eddie Kramer, John McDermott]
Both Sides of the Sky	Jimi Hendrix	03.2018	8[2]	8[4]	Sony Music CG 19075814192/-	[produced by Eddie Kramer, Janie Hendrix, John McDermott]
Live in Maui	Jimi Hendrix	12.2020	-	155[1]	Legacy 19439799042/-	[produced by Eddie Kramer, Janie Hendrix, John McDermott]
Los Angeles Forum: April 26, 1969	Jimi Hendrix	12.2022	88[1]	164[1]	Legacy 19658724672/-	[produced by Eddie Kramer, Janie Hendrix, John McDermott]