Hootie & the Blowfish

Hootie & the Blowfish to amerykański zespół rockowy założony w Columbii w Karolinie Południowej w 1986 roku. Przez większość istnienia zespołu skład stanowił kwartet Dariusa Ruckera, Marka Bryana, Deana Felbera i Jima Sonefelda. Zespół zawiesił działalność w 2008 roku, aż do ogłoszenia planów pełnej trasy koncertowej w 2019 roku i wydania pierwszego nowego albumu studyjnego od czternastu lat, Imperfect Circle. Do 2019 roku Hootie & the Blowfish zdobyli dwie nagrody Grammy, szesnaście singli znalazło się na różnych listach przebojów Billboardu i wydali sześć albumów studyjnych. 

 

Debiutancki album zespołu, Cracked Rear View (1994), stał się jednym z najlepiej sprzedających się albumów w Stanach Zjednoczonych i uzyskał status platynowej płyty 22 razy. Zespół jest znany z trzech singli w pierwszej dziesiątce: „Hold My Hand” (1994), „Let Her Cry” (1994) i „Only Wanna Be with You” (1995). Zespół jest również popularny w Kanadzie, gdzie ma trzy single numer jeden.  

 

Darius Rucker i Mark Bryan poznali się w Columbii w Karolinie Południowej w połowie lat 80-tych, kiedy obaj byli studentami pierwszego roku na Uniwersytecie Karoliny Południowej. Bryan, gitarzysta, usłyszał Ruckera śpiewającego pod prysznicami w akademiku, który dzielili, i był pod wrażeniem jego umiejętności wokalnych. Para zaczęła grać covery jako Wolf Brothers. Ostatecznie współpracowali z basistą Deanem Felberem, byłym kolegą Bryana z zespołu licealnego, i Brantleyem Smithem, perkusistą. W 1986 roku przyjęli nazwę Hootie & the Blowfish, nawiązującą do pseudonimów dwóch ich przyjaciół ze studiów. Zespół jest regularnie opisywany w artykułach i ankietach na temat zespołów o złych nazwach.  Rucker jest często określany jako „Hootie” w nazwie zespołu.Smith opuścił grupę po ukończeniu college'u, aby poświęcić się posłudze muzycznej, ale wystąpił gościnnie z zespołem (grał na wiolonczeli podczas ich występu w MTV Unplugged w 1996 r. i grał na perkusji w Gruene Hall w Gruene w Teksasie 27 czerwca 2008 r.). Smitha zastąpił na pełen etat w 1989 r. Jim „Soni” Sonefeld. Skład zespołu pozostał ten sam od tamtej pory. 

 

 Zespół niezależnie wydał dwie kasetowe dema EP w 1991 i 1992 r.  W 1993 r. wydali 50 000 kopii samodzielnie wydanej EP Kootchypop. Podpisali kontrakt z Atlantic Records w sierpniu 1993 roku po tym, jak zostali odkryci przez przedstawiciela Atlantic A&R Tima Sommera, byłego dziennikarza muzycznego i członka zespołu art rockowego Hugo Largo. Sommer wspominał, że inne wytwórnie płytowe nie były zainteresowane podpisaniem kontraktu z Hootie & The Blowfish, ponieważ ich brzmienie radykalnie różniło się od popularnej w tamtym czasie muzyki grunge.

 

  Ich debiutancki album w głównym nurcie to Cracked Rear View (1994). Wydany w lipcu 1994 roku album zyskał popularność po premierze, stając się najlepiej sprzedającym się albumem 1995 roku i jednym z najszybciej sprzedających się debiutanckich albumów wszech czasów. Album uzyskał status platynowej płyty w Stanach Zjednoczonych w styczniu 1995 r., a następnie stopniowo osiągnął status 12-krotnej platyny do stycznia 1996 r. i 16-krotnej platyny do marca 1999 r. W maju 2019 r. certyfikat został zaktualizowany z 16-krotnej platyny do 21-krotnej platyny. Album zawierał cztery hity: „Hold My Hand” (10. miejsce na liście przebojów w USA), „Let Her Cry” (9. miejsce na liście przebojów w USA), „Only Wanna Be with You” (6. miejsce na liście przebojów w USA) i „Time” (14. miejsce na liście przebojów w USA). Ostatni singiel z albumu, „Drowning”, nie odniósł tak dużego sukcesu jak poprzednie, osiągając szczyt tylko na liście przebojów Mainstream Rock. 

 

W 1995 roku Hootie & the Blowfish i Bob Dylan osiągnęli ugodę pozasądową w sprawie nieautoryzowanego wykorzystania przez grupę tekstów Dylana w ich piosence „Only Wanna Be with You”.Dan Marino, rozgrywający Miami Dolphins Hall of Fame, pojawił się wraz z kilkoma innymi sportowcami w teledysku zespołu do piosenki „Only Wanna Be with You”.W 1995 roku Hootie & the Blowfish wnieśli piosenkę „Hey, Hey, What Can I Do” do albumu Encomium tribute dla Led Zeppelin. Ich cover kanadyjskiej grupy 54-40 „I Go Blind”, wydany na ścieżce dźwiękowej do serialu telewizyjnego Przyjaciele w 1995 roku, nie pojawił się na Cracked Rear View ani Fairweather Johnson, ale stał się hitem radiowym w 1996 roku po wydaniu trzech singli Fairweather Johnson. Zarówno „Hey, Hey, What Can I Do”, jak i „I Go Blind” zostały później wydane na kompilacji Scattered, Smothered and Covered. 

 

 28 lutego 1996 roku, podczas 38. dorocznej gali rozdania nagród Grammy, Hootie & the Blowfish zdobyli nagrodę Grammy za najlepszy występ popowy duetu lub grupy z wokalem (za singiel „Let Her Cry”) i nagrodę Grammy za „najlepszego nowego artystę”. Zespół pojawił się w MTV Unplugged w przededniu wydania swojego drugiego albumu Fairweather Johnson (1996). Album zawierał przebój „Old Man and Me” (13. miejsce na liście przebojów w USA) i sprzedał się w Stanach Zjednoczonych w czterech milionach egzemplarzy.

 

 W 1998 roku zespół wystąpił na albumie koncepcyjnym Franka Wildhorna musicalu The Civil War. Hootie & the Blowfish wydali swój trzeci album studyjny, Musical Chairs, 15 września 1998 roku. Z niego pochodzą single „I Will Wait” i „Only Lonely”. Grupa wykonała cover hitu Orpheusa z 1968 roku „Can't Find the Time” na potrzeby ścieżki dźwiękowej filmu Jima Carreya Me, Myself & Irene (2000). Autor piosenki, Bruce Arnold, wymieniał się zwrotkami z Dariusem przy kilku okazjach, gdy zespół grał na żywo na Zachodnim Wybrzeżu. Zespół trzymał się rozbudowanego harmonogramu tras koncertowych, w tym corocznego koncertu sylwestrowego w Silverton Las Vegas (dawniej znanego jako Boomtown Las Vegas) w Enterprise w stanie Nevada. 

 

Zespół wydał składankę B-sides i rarytasów zatytułowaną Scattered, Smothered and Covered (2000). Album ten został nazwany na cześć Waffle House, popularnej sieci restauracji całodobowych na południu. Konkretnie tytuł odnosi się do porcji ziemniaków haszowanych - rozdrobnionych ziemniaków rozrzuconych na grillu, pokrytych pokrojoną w kostkę cebulą i polanych roztopionym serem. W 2003 roku zespół wydał album o tym samym tytule. W 2005 roku zespół wydał Looking for Lucky. 

 

 W 2008 roku Rucker ogłosił w wywiadzie dla AOL Sessions, że zespół zrobi sobie kilkuletnią przerwę, aby Rucker mógł kontynuować karierę solową jako wykonawca muzyki country. Rucker potwierdził, że zespół nadal będzie występował na zaplanowanych koncertach charytatywnych, ale dodał, że nie będzie nagrywał ani koncertował.Rucker później wyjaśnił, że zespół się nie rozpada.  W 2009 roku Hootie & the Blowfish wystąpili na żywo w balecie, który opowiadał o ich wzroście i sukcesie w latach 90-tych. Rucker nagrał następnie solowe albumy Learn to Live, Charleston, SC 1966, True Believers, Home for the Holidays i Southern Style. Zespół zjednoczył się na jednorazowy występ w Late Show z Davidem Lettermanem w okresie poprzedzającym przejście Lettermana na emeryturę w maju 2015 roku. 

 

  Szósty album studyjny zespołu, Imperfect Circle, został wydany 1 listopada 2019 r. W kwietniu 2020 r. zespół wydał cover utworu R.E.M. „Losing My Religion”. W 2022 r. Sonefeld wydał pamiętnik zatytułowany Swimming with a Blowfish: Hootie, Healing, and the Ride of a Lifetime .

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Hold my hand/ I Go Blind	Hootie & The Blowfish	10.1994	50[7]	10[44]	Atlantic 87230	[written by Mark Bryan, Dean Felber, Darius Rucker ,Jim Sonefeld][produced by Don Gehman]
Let her cry	Hootie & The Blowfish	03.1995	75[3]	9[35]	Atlantic 85594	[written by Mark Bryan, Dean Felber, Darius Rucker ,Jim Sonefeld][produced by Don Gehman]
Only wanna be with you/Where were you	Hootie & The Blowfish	08.1995	87[3]	6[32]	Atlantic 87132	[written by Mark Bryan, Dean Felber, Darius Rucker ,Jim Sonefeld][produced by Don Gehman]
Time/Goodbye [live]	Hootie & The Blowfish	11.1995	-	14[26]	Atlantic 85534	[written by Mark Bryan, Dean Felber, Darius Rucker ,Jim Sonefeld][produced by Don Gehman]
Old man & me [When i get to heaven]/ Before The Heartache Rolls In	Hootie & The Blowfish	04.1996	57[3]	13[20]	Atlantic 87074	[written by Mark Bryan, Dean Felber, Darius Rucker ,Jim Sonefeld][produced by Don Gehman]
Tucker' s Town/Araby	Hootie & The Blowfish	07.1996	79[3]	38[20]	Atlantic 87051	[written by Mark Bryan, Dean Felber, Darius Rucker ,Jim Sonefeld][produced by Don Gehman]
I Go Blind	Hootie & The Blowfish	09.1996	-	13[39].Airplay Chart	Atlantic 87 057	[written by Neil Osborne, Phil Comparelli, Brad Merritt, Darryl Neudorf][piosenka z serialu TV "Friends"]
Sad Caper	Hootie & The Blowfish	11.1996	-	74[1].Airplay Chart	album cut	[written by Darius Rucker, Dean Felber, Jim "Soni" Sonefeld, Mark Bryan][produced by Don Gehman]
I will wait/Wishing	Hootie & The Blowfish	11.1998	57[4]	[18[14].Airplay Chart]	Atlantic 84 411	[written by Darius Rucker, Dean Felber, Jim "Soni" Sonefeld, Mark Bryan][produced by Don Gehman]
Only lonely	Hootie & The Blowfish	05.1999	169[1]	-	Atlantic AT 0059

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Cracked rear view	Hootie and The Blowfish	06.1994	12[68]	1[8][129]	Atlantic 82613	[2x-diamond-US][gold-UK][produced by Don Gehman]
Fairweather Johnson	Hootie and The Blowfish	04.1996	9[21]	1[2][44]	Atlantic 82886	[multiplatinum -3x][silver-UK]
Musical chairs	Hootie and The Blowfish	09.1998	15[11]	4[23]	Atlantic 83136	[3x-platinum-US][silver-UK][produced by Don Gehman]
Scattered smothered & covered	Hootie and The Blowfish	10.2000	-	71[3]	Atlantic 83 408	[produced by Don Gehman]
Hootie & The Blowfish	Hootie and The Blowfish	03.2003	161[1]	46[6]	Atlantic 83 564	[produced by Don Was]
The Best Of Hootie & The Blowfish: 1993 Thru 2003	Hootie and The Blowfish	03.2004	-	62[6]	Atlantic 78 083	[produced by Don Was,Don Gehman]
Looking For Lucky	Hootie and The Blowfish	08.2005	-	47[6]	Sneaky Long 79 784	[produced by Don Gehman]
Imperfect Circle	Hootie and The Blowfish	11.2019	100[1]	26[2]	Capitol Records Nashville 0031043	[produced by Frank Rogers,Jeff Trott]