Endsley urodził się w Drasco w stanie Arkansas 30 stycznia 1934 roku. Kiedy miał trzy lata, zachorował na polio, co zmusiło go do korzystania z wózka inwalidzkiego do końca życia. Od 11 roku życia spędził trzy lata w Crippled Children's Hospital w Memphis. Podczas pobytu tam słuchał muzyki country w radiu i nauczył się grać na gitarze. Po powrocie do Drasco zaczął grać w programach radiowych. Gdy miał 20 lat, jego piosenka „It Happens Everytime” zwróciła uwagę Dona Gibsona i Dorseya Burnette'a.
Endsley napisał „Singing the Blues” w 1954 roku. W następnym roku zabrał piosenkę do Grand Ole Opry w Nashville, aby zaprezentować ją za kulisami. W 1956 roku piosenkę nagrał Marty Robbins, co przypisuje się umieszczeniu Robbinsa na listach przebojów. Talent pisarski Endsleya był bardzo pożądany po sukcesie Robbinsa z „Singing the Blues”. Piosenka stała się numerem jeden na listach przebojów Marty'ego Robbinsa, Guya Mitchella i Tommy'ego Steele'a.
W październiku 1956 roku Guy Mitchell wydał „Singing the Blues”, po czym spędził dziewięć tygodni na pierwszym miejscu na liście przebojów Billboard w USA, od 8 grudnia 1956 roku do 2 lutego 1957 roku. Wersja Mitchella była również numerem jeden w Wielkiej Brytanii przez trzy (nie następujące po sobie) tygodnie na początku 1957 roku. Pod koniec 1956 roku i na początku 1957 roku wersja Marty'ego Robbinsa znalazła się na pierwszym miejscu na liście przebojów Billboard Hot Country Songs przez 13 tygodni, osiągając szczyt na 17. miejscu na amerykańskich listach przebojów.
Inne pamiętne wersje „Singing the Blues” obejmują nagranie Billa Haleya & His Comets z 1960 r., wersję z 1963 r. autorstwa Deana Martina, wersję z 1971 r. autorstwa Black Oak Arkansas i wersję z 1981 r. autorstwa Dave'a Edmundsa. Piosenka pojawiła się również w odcinku I Love Lucy, kiedy zaśpiewali ją Vivian Vance i William Frawley w reklamie telewizyjnej Ford Motor Company promującej Edsel. W 1991 r. piosenkę wykonał na żywo Paul McCartney w programie MTV Unplugged i znalazła się na ścieżce dźwiękowej Unplugged (The Official Bootleg).
Endsley odniósł dalszy sukces dzięki piosence „Love Me to Pieces”, którą w 1957 roku nagrały Jill Corey, Janis Martin i Janet Eden. Robbins i Guy Mitchell mieli hity z „Knee Deep in the Blues” w 1957 i 1991 roku. Andy Williams nagrał „I Like Your Kind of Love” w 1957 roku, podczas gdy The Browns wykonali cover „I'd Just Be Fool Enough” w 1966 roku.
Inne hity to „I Ain't Getting Nowhere With You” i „Bring the Blues to My Door”.
Sam Endsley nagrał „I Like Your Kind of Love” i „I'd Just Be Fool Enough”, gdy był związany kontraktem z RCA w latach 1957–58. Kiedy jego kontrakt z RCA dobiegł końca, podpisał kontrakt z MGM na rok, po czym przez dwa lata pracował w Hickory od 1960 do 1961 roku. Okazjonalnie nagrywał także dla własnej wytwórni płytowej Mel-Ark. Jego ostatnim dużym hitem był „Why I'm Walkin'”, nagrany przez Stonewall Jackson w 1960 roku.
W trakcie swojej kariery Endsley napisał ponad 400 piosenek
Endsley poślubił Carolyn Matthews 15 marca 1960 roku; mieli czworo dzieci.
Kompozycje Melvina Endsley'a na listach przebojów
| [solo] 09/1956 Singing the Blues Marty Robbins 17.US 10/1956 Singing the Blues Guy Mitchell 1.US/1.UK 12/1956 Singing the Blues Tommy Steele 1.UK 01/1957 Knee Deep in the Blues Guy Mitchell 16.US/3.UK 02/1957 Knee Deep in the Blues Tommy Steele 15.UK 05/1957 I Like Your Kind of Love Andy Williams 8.US/16.UK 08/1957 Love Me to Pieces Jill Corey 11.US 02/1980 Singing the Blues Dave Edmunds 28.UK 04/1994 Singing the Blues Daniel O'Donnell 29.UK 09/2009 Singing the Blues Cliff Richard 40.UK [with Noel Sherman & David Hill] 03/1958 Can't Get Along Without You / We Are Not Alone Frankie Vaughan 11.UK [with Chuck Berry, Buddy Holly, Jerry Allison, Norman Petty, Phil Everly, Wilbert Harrison, Earl King & Dave Bartholomew] 09/1990 The Anniversary Waltz (Part 1) Status Quo 2.UK |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz