Davy Jones

David JONES (właśc. David Thomas Jones; 30.12.1946, Manchester, Wielka Brytania) - voc, g, perc; kompozytor, autor tekstów, producent nagrań; aktor. Przyszedł na świat w ubogiej rodzinie robotnika kolejowego. Jako chłopiec grał małe role w teatrze radia BBC. Bardziej jednak niż aktorstwo pociągała go kariera dżokeja - od 1960 trenował jazdę konną po okiem znanego trenera Basila Fostera (uprawiał ten sport i w późniejszych latach, m.in. w 1996 zwyciężył w wyścigu dla amatorów w Lingfield w Wielkiej Brytanii).

 

W 1961 porwała go telewizja - zagrał w takich serialach, jak Coronation Street czy Z Cars. W 1962 wcielił się z powodzeniem w Artfula Dodgera w musicalu Oliver! Lionela Barta, wystawionym przez londyński New Theatre. W 1963 powtórzył tę rolę na Broadwayu. 9 lutego 1964 został poproszony o zaśpiewanie jednej z piosenek z widowiska w popularnym programie telewizyjnym Ed Sullivan Show - wystąpił w nim obok debiutującej przed amerykańską publicznością grupy The Beatles. Wkrótce potem podpisał kontrakt z firmą płyfową Colpix, a w rezultacie powstało kilka singli: Dream Girl/Take Me To Paradise, What Are We Going To Do/This Bouquet i Theme From A New Love/Girl From Chelsea, przede wszystkim zaś album "David Jones".
 

Płyty te, wydane w 1965, zawierały błahe piosenki wzorowane na przebojach Bobby'ego Vee, Bobby'ego Rydella i Cliffa Richarda, np. Dream Girl Vana McCoya, My Dad Barry'ego Manna i Cynthii Weil czy Girl From Chelsea Gerry'ego Goffina i Carole King, przeboje angielskich teatrzyków wodewilowych, np. Maybe It's Because I'm A Londoner, Any Old Iron czy Put Me Among The Girls, ale też ambitniejszy repertuar, np. balladę It Ain't Me Babe Boba Dylana.
 

W 1965 otrzymał rolę w serialu telewizyjnym The Monkees wzorowanym na filmach Richarda Lestera z udziałem The Beatles. Tym samym został członkiem nowej grupy poprockowej - The Monkees. Był obok Micky'ego Dolenza jej głównym wokalistą. Sporadycznie tworzył dla niej piosenki wzorowane na przebojach musicalowych (np. Hard To Believe). Z nią odniósł światowy sukces. W okresie działalności The Monkees stworzył wraz z Halem Cone'em wytwórnię płytową Davy Jones Record Co. (opublikował w niej kilka singli, m.in. Randy'ego Johnsona i The Relations), wydawnictwo muzyczne Syncro Music oraz agencję impresaryjną Jon Con, ale wszystkie te firmy zbankrutowały.
 

W 1970 porzucił formację, ale w późniejszych latach, m.in. w 1986,1996 i 2001, uczestniczył w jej powrotach do studia i na scenę. Z niewielkim powodzeniem próbował trudów kariery solowej, proponując na kolejnych płytach, jak "Davy Jones" z 1971, "Incredible!" z 1988 i "Just Me" z 2001, różnoraki repertuar.
 

Oprócz nowych wersji hitów The Monkees (np. Daydream Believer, Valleri) i piosenek nawiązujących do nich (np. She Believes Johna Stewarta, podejmująca wątki Daydream Believer) przedstawił m.in. staroświecki pop (np. You're A Lady), utwory country (np. Rainbows, You Don't Have To Be A Country Boy To Sing A Country Song), stylizacje soulowe (np. Make The Woman Love Me) i nawet własną odmianę art rocka , When You Tell Me That You Love Me.
 

Osobny, niezwykle ważny rozdział w jego dorobku stanowiły poruszające pieśni religijne (np. My Heart Belongs To The Lord, Look Inside Yourself). Z sukcesem działał - zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w Stanach - jako aktor musicalowy; znowu zagrał w Oliver! (rola - Fagin), a także m.in. w The Point Harry'ego Nilssona (rola - Oblio; spektakl londyńskiego Mermaid Theatre udokumentowano w 1978 płytą), Godspell Stephena Schwartza (rola - Jezus) oraz Creasejima Jacobsa i Warrena Caseya.
 

Wystąpił w kilku filmach, m.in. wraz z dawnymi kolegami z The Monkees, Mickym Dolenzem i Peterem Torkiem, w The Brady Bunch Movie (1995, reż. Betty Thomas; na towarzyszącej obrazowi płycie "Brady Bunch", Milan, 1996, znalazła się nowa wersja jego starej piosenki Girl). Opublikował kilka tomów prozy autobiograficznej: They Made A Monkee Out Of Me (1987), Mutant Monkees Meet The Masters Of The Multi-Media Manipulation Machine! (1992) i Still Daydream Believin' (1998).

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
What Are We Going to Do? / This Bouquet	Davy Jones	08.1965	-	93[3]	Colpix CP 784	[written by Hank Levine/MacLeod/Barbara Roberds][produced by Hank Levine]
It Ain't Me Babe/Baby It's Me	Davy Jones	04.1967	-	-	Pye 7N 17302 [UK]	[written by Bob Dylan][produced by Hank Levine]
Theme For A New Love/Dream Girl	Davy Jones	09.1967	-	-	Pye 7N 17380 [UK]	[written by Abrams/Hank Levine][produced by Hank Levine]
Rainy Jane / Welcome to My Love	Davy Jones	06.1971	-	52[9]	Bell 45.111	[written by Howard Greenfield/Neil Sedaka][produced by Jackie Mills]
Girl / Take My Love	Davy Jones	11.1971	-	-	Bell 45.159	[written by Charles Fox/Norman Gimbel][produced by Jackie Mills]
I Really Love You / Sitting in the Apple Tree	Davy Jones	10.1971	-	107[3]	Bell 45.136	[written by Bob Gundry][produced by Jackie Mills]

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
David Jones	Davy Jones	05.1967	-	185[6]	Colpix 493	[produced by Hank Levine]