Shirley Murdock

Shirley Murdock (ur. 22 maja 1957r)  jest amerykańską wokalistką R&B i autorką tekstów . Najbardziej znana jest z gościnnego występu u boku Charliego Wilsona w singlu Zapp & Roger  z 1986 roku „Computer Love”, a także z singla z 1986 roku „As We Lay”. Ten ostatni osiągnął 26 miejsce na liście Billboard Hot 100 i pochodzi z jej debiutanckiego albumu o tym samym tytule (1986), wydanego przez Elektra Records. 

 Murdock zaczynała od śpiewania muzyki gospel w swoim rodzinnym Toledo. Wokalista/muzyk Roger Troutman zatrudnił Murdock jako wokalistkę wspierającą w rodzinnym zespole Zapp, który miał kilka hitów w Warner Bros. (i jego wytwórni Reprise Records). Opierając się na tym sukcesie, Troutman zaczął nagrywać utwory z Murdock i wokalistką Sugarfoot z Ohio Players, między innymi, w swoim studiu nagraniowym Troutman Sound Labs w Dayton. Pierwszym singlem Murdock i Troutmana, który znalazł się na listach przebojów, był singiel Warner Bros. wydany jako Roger (z udziałem Shirley Murdock), „Girl, Cut It Out”, który znalazł się na 79. miejscu listy przebojów R&B na początku 1985 roku. Murdock podpisała kontrakt z Elektra Records i wydała „No More”, napisany przez Shirley Murdock i Gregory'ego Jacksona (funkowego klawiszowca z Cincinnati, Ohio i członka Zapp), który znalazł się na 24. miejscu listy przebojów R&B na początku 1986 roku.Następnie pojawił się jej charakterystyczny hit „As We Lay”, napisany przez Larry'ego Troutmana z Zapp i klawiszowca Billy'ego Becka (z Ohio Players). Ta delikatna, melancholijna ballada trafiła do pierwszej dziesiątki R&B w 1986 roku i osiągnęła szczyt na 23 miejscu listy przebojów pop i 21 miejscu na liście przebojów adult contemporary na początku 1987 roku.

  Jej debiutancki album uzyskał status złotej płyty, co również pomogło w uzyskaniu kolejnych hitów „Go on Without You” i „Be Free”. Wydała również albumy w 1988 roku (A Woman's Point of View) i 1991 roku (Let There Be Love!). Na początku 2000 roku Murdock koncertowała w inspirującej/gospelowej sztuce Be Careful What You Pray For z Cubą Goodingiem Sr. i Davidem Peastonem. Murdock wydała Home, swój debiutancki album z muzyką gospel, w 2002 roku w wytwórni płytowej T.D. Jakes' Dexterity Sounds. Zadebiutowała jako aktorka w filmie Sweating in the Spirit. 

 Ostatnio Murdock podpisała kontrakt z Tyscot Records i wydała swój najnowszy album w marcu 2007 roku. W 2009 roku Murdock współpracowała z Teeną Marie przy piosence „Soldier” z albumu Marie Congo Square.Wystąpiła również w sztuce teatralnej z 2009 roku A Mother's Prayer z Johnnym Gillem, Robin Givens i Jermaine Crawfordem. Wystąpiła również w sztuce teatralnej „A Mother's Love” wyprodukowanej przez Kandi Burruss i Todda Tuckera w 2014 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Girl, Cut It Out/So Ruff, So Tuff	Roger (Featuring Shirley Murdock)	01.1985	-	-	Warner 29 123	[written by R. Troutman, L. Troutman][produced by Roger Troutman][79[4].R&B Chart]
No More/The One I Need	Shirley Murdock	02.1986	-	-	Elektra 69 590	[written by R. Troutman, L. Troutman, G. Jackson, S. Murdock][produced by Roger Troutman][24[15].R&B Chart]
Truth Or Dare	Shirley Murdock	03.1986	60[6]	-	Elektra EKR 36 [UK]	[written by George Jackson, Shirley Murdock, Roger Troutman][produced by Roger Troutman]
As We Lay/Danger Zone	Shirley Murdock	01.1987	-	23[18]	Elektra 69 518	[written by Larry Troutman, Billy Beck][produced by Roger Troutman][5[28].R&B Chart]
Go On Without You/ Danger Zone	Shirley Murdock	03.1987	-	-	Elektra 69 480	[written by R. Troutman, L. Troutman][produced by Roger Troutman][5[17].R&B Chart]
Be Free/Danger Zone	Shirley Murdock	09.1987	-	-	Elektra 69 450	[written by R. Troutman, L. Troutman][produced by Roger Troutman][86[4].R&B Chart]
Husband/Danger Zone	Shirley Murdock	06.1988	-	-	Elektra 69 396	[written by B. Beck, L. Troutman][produced by Roger Troutman][5[20].R&B Chart]
In Your Eyes	Shirley Murdock	06.1991	-	-	Elektra 64 886	[written by S. Murdock][produced by Roger Troutman][7[18].R&B Chart]
Stay With Me Tonight	Shirley Murdock	10.1991	-	-	Elektra 64 840	[written by Billy Beck, Larry Troutman, Roger Troutman, Zapp Troutman][produced by Roger Troutman][34[11].R&B Chart]
Let There Be Love!	Shirley Murdock	02.1992	-	-	Elektra 66 488	[written by Dale DeGroat, Shirley Murdock][produced by Roger Troutman][89[3].R&B Chart]
Computer Love	Zapp & Roger Featuring Shirley Murdock And Charlie Wilson	04.1994	-	108[6]	Reprise 18 251	[written by Larry Troutman, Roger Troutman][produced by Larry Troutman, Roger Troutman][65[10].R&B Chart]
Computer Love	Zapp & Roger Featuring Shirley Murdock And Charlie Wilson	05.1999	-	-	Reprise 18 251	[written by Larry Troutman, Roger Troutman][produced by Larry Troutman, Roger Troutman][88[2].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Shirley Murdock!	Shirley Murdock	02.1987	-	44[26]	Elektra 60 443	[gold-US][produced by Roger Troutman]
A Woman's Point of View	Shirley Murdock	07.1988	-	137[15]	Elektra 60 791	[produced by Roger Troutman]

Wyncote Records

W 1964r wytwórnia Cameo-Parkway otworzyła swój tzw.budget,oddział nazwany Wyncote od nazwy przedmieść Filadelfii.Produkcje Wyncote to typowe produkcje dla tego wytwórni w latach 60-tych.
Płyty były pakowane w tanie okładki nie posiadające jak większość wewnętrznych koszulek [papierowych badż plastikowych] i zazwyczaj album składał się z góra 10-ciu piosenek.Sprzedawane kopie były podrzędnej jakości,zawierające trzaski i inne dodatkowe efekty .Po prostu winyl na którym produkowano wczesne płyty Wyncote był żałosnej jakości,z pęcherzami,łuszczący się i poobijany.

 

Charakterystyczny także dla niskobudżetowych produkcji był nieznośny nawyk wprowadzania mylących nazw i opisów na okładkach płyt,co wprowadzało w błąd mniej zaawansowanych klientów,myślących ,że kupują oryginalne wydawnictwa.Stąd też hity Tijuana Brass w wykonaniu Mexican Brass,czy album "Beatlemania!" bez Beatlesów ,lecz firmowany zespołem Liverpools.Wyncote Records wydała swój pierwszy z około 200 albumów na początku 1964 roku,i działa do 1967 roku.  

Katalog wytwórni

SW-9046...Rudolph Statler: Henry Mancini Favorites LP (196?)
SW-9052...The Dovells: Discotheque LP (1964?)
SW-9055...The Deputies: Ringo LP (1964)
SW-9070...v/a: Shindig with the Stars Volume 2 LP (196?)
SW-9086...Songs from Goldfinger and Other James Bond Hits LP (196?)
SW-9087...The Hawaiian Islanders: Hawaiian Tattoo and Other Hawaiian Favorites LP (19??)
SW-9098...Rudolph Statler: More Mancini Favorites LP (19??)
SW-9110...The Tymes: Tymes Biggest Hits LP (19??)
SW-9125...v/a: Discotheque with the Stars LP (196?)
SW-9131...The Hawaiian Islanders: Hawaiian Enchantment LP (19??)
SW-9173...New Original TV Themes LP (19??)
SW-9191...Brass Breed: Music to Watch Girls By LP (19??)
W-2611...The Detroit Sound: "Jumpin' at the Go-Go" (Groovin')" b/w "You Can't Hurry Love" 7" (197?)
W-9001...The Liverpools: Beatle Mania! LP (1964)
W-9006...Hawaiian Holiday LP (19??)
W-9009...The Wyncote Orchestra: Theme Music from Tom Jones, Charade, Pink Panther and Other Favorites LP (19??)
W-9011...The Woofers: Dragsville LP (196?)
W-9020...Buddy Sarkisan and His Mecca Four: Soul of the East LP (196?)
W-9025...Noro Morales: Plays Latin Favorites LP (196?)
W-9034...Hawaiian Paradise LP (19??)
W-9044...The Hollywood Studio Orchestra & Chorus: My Fair Lady LP (19??)
W-9046...Rudolph Statler: Henry Mancini Favorites LP (196?)
W-9049...The Cheltenham Orchestra and Chorus: Mary Poppins LP (19??)
W-9059...International Pop Orchestra/110 Musicians: Stardust LP (19??)
W-9063...International Pop Orchestra/110 Musicians: Cole Porter Favorites LP (19??)
W-9065...Foreign Film Festival LP (19??)
W-9070...v/a: Shindig with the Stars Volume 2 LP (196?)
W-9071...International Pop Orchestra/110 Musicians: Richard Rodgers Favorites LP (19??)
W-9075...Maura & Maria: Songs Made Famous by Joan Baez LP (1964)
W-9076...International Pop Orchestra/110 Musicians and The Cheltenham Chorus: The Sound of Music LP (19??)
W-9110...Tymes: Greatest Hits LP (19??)
W-9111...v/a: Dance A-Go-Go LP (19??)
W-9177...Mas Que Nada & Guantanamera: Featuring Brazilia '67 LP (1967?)

Wam Records

Wam (skrót od Words And Music) Records powstało na początku lat 60-tych jako odgałęzienie ogromnego Dusi Music Center w Youngstown. Dusi nawiązał współpracę z Billem Warnerem i DJ-em radiowym WHOT, aby sfinansować działalność, mieszczącą się w jednopiętrowym drewnianym budynku w pobliżu południowej strony Youngstown. Wam było szczytem próżności, nagrywając wszystko, od garażowego rocka, polki, chórów kościelnych i popu. 

 

 Wam powstało w 1962 roku i działało do końca 1967 roku, kiedy to zmieniono nazwę na United Audio. Gary Rhamy został zatrudniony (świeżo po Ohio University) jako inżynier. W 1971 roku Rhamy wykupił Billa Warnera, ostatniego pozostałego pierwotnego właściciela, zbudował nowy obiekt na obrzeżach miasta i zmienił nazwę na Peppermint Productions. Płyty nagrane w erze Wam i United Audio były zawsze wydawane przez wytwórnie domowe, ale nagrania Peppermint często używały niestandardowych nazw wytwórni. Bill Warner zachował prawa do nazwy WAM i United Audio i wydawał płyty w tych wytwórniach do lat 80-tych.

 

 Działalnością Warnera była grupa United Media. Większość z nich to polka lub inna muzyka etniczna, z odrobiną gospel. Nigdy nie znaleźliśmy późniejszego WAM/UA 45, który byłby muzyką „popularną”. Podejmowano próby spójnej numeracji katalogowej (2000, 5000), ale wydano wiele płyt, które nie były w serii. W przypadku nagrań Peppermint zastosowano numerację katalogową zaczynającą się od 1000, która jest nadal używana. 

Nicholas Britell

Nicholas Britell (ur. 17 października 1980r w Nowym Jorku)- amerykański kompozytor, pianista i producent filmowy. Laureat Emmy za Najlepszy muzyczny motyw przewodni za serial Sukcesja. Dwukrotnie nominowany do Oscara - za muzykę do filmów Moonlight i Gdyby ulica Beale umiała mówić.


Pochodzi z żydowskiej rodziny. Uczęszczał do Juilliard School i Uniwersytetu Harvarda. W szkole był członkiem instrumentalnego zespołu hip-hopowego The Witness Protection Program, gdzie grał na klawiszach i syntezatorach. Britell należy do pokolenia kompozytorów, czerpiących z wpływów muzyki elektronicznej. Jego kompozycje są inspirowane pracami takich kompozytorów jak Siergiej Rachmaninow, George Gershwin, Philip Glass czy Zbigniew Preisner, a także producentów muzycznych jak Quincy Jones czy Dr. Dre.

Karierę kompozytora filmowego zaczął od napisania utworu Forgotten Waltz No. 2 do krótkometrażowego debiutu reżyserskiego Natalie Portman pt. Eve. W tym samym roku ponownie współpracował z Portman przy wyreżyserowanej przez nią noweli do filmu Zakochany Nowy Jork. W kolejnych latach skomponował muzykę do takich produkcji jak m.in. Zniewolony (2013), Big Short (2015) czy Rebeliant (2016). Był także producentem krótkometrażowego filmu Damiena Chazelle'a Whiplash, a także jej pełnometrażowej wersji z 2014 roku.

Przełomem okazała się być jego współpraca z Barrym Jenkinsem. Za muzykę do filmu Moonlight (2016) otrzymał swoje pierwsze nominacje do Oscara i Złotego Globu. Kolejną nominację do Nagrody Akademii przyniósł mu dwa lata później następny film Jenkinsa Gdyby ulica Beale umiała mówić (2018). Za muzyczny motyw przewodni do serialu HBO Sukcesja (2018) otrzymał z kolei nagrodę Emmy.

Jego żoną jest wiolonczelistka Caitlin Sullivan. 

                                                                                 Filmografia

2008: Zakochany Nowy Jork/ 2012: Haiti: Where Did the Money Go/ 2012: Gimme the Loot/ 2013: Zniewolony/ 2015: The Seventh Fire/ 2015: Opowieść o miłości i mroku/ 2015: Big Short/ 2016: Rebeliant/ 2016: Moonlight/ 2016: Tramps/ 2017: Wojna płci/ 2018: Sukcesja/ 2018: Gdyby ulica Beale umiała mówić/ 2018: Vice/ 2019: Król/ 2021: Kolej podziemna/ 2021: Cruella/ 2021: Italian Studies/ 2021: Nie patrz w górę/ 2022: Andor

                                                    Awards

Oscar [Muzyka filmowa] Nominacje do Oscara [Muzyka filmowa] 2022 Best Achievement in Music Written for Motion Pictures (Original Score) Nie patrz w górę 2019 Best Achievement in Music Written for Motion Pictures (Original Score) Gdyby ulica Beale umiała mówić 2017 Best Achievement in Music Written for Motion Pictures (Original Score) Moonlight Golden Globe Grammy

Krishna Levy

 Krishna Levy (ur. 27 maja 1964 r. w New Delhi, Indie) jest francuskim kompozytorem muzyki filmowej. Studiował muzykę w USA, ale mieszka i pracuje w Paryżu (Francja).

 Francuski kompozytor Krishna Levy urodził się w 1964 roku w Indiach i stąd jego cokolwiek specyficzne w naszym regionie świata imię. Jako pięciolatek zainteresował się grą na fortepianie, wkrótce zaczął pobierać prywatne lekcje gry u znajomych. Choć we Francji nie uczęszczał do żadnej szkoły muzycznej, to w wieku lat 18 zdecydował się wyjechać do Stanów Zjednoczonych, by podjąć studia na uznanym Berklee College of Music, bowiem jego zainteresowania skupiały się głównie wokół jazzu i muzyki filmowej. Od lat młodzieńczych był też fanem twórcozści Béli Bartóka. W Berklee ukończył klasę ilustracji filmowej, następnie przeniósł się do Bostonu, gdzie uzyskał dyplom z kompozycji w New England Conservatory.

Po ukończeniu studiów za namową przyjaciół kilkakrotnie przyjeżdżał do Francji. Tu pod koniec lat 80. napisał ścieżki dźwiękowe dla krótkometrażówek Dante Desarthe i Guillaume Breauda. Współpracował też z Jean-Luc’em Leonem z telewizyjnego kanału Arte. W owym okresie więcej zajmował się jednak muzyką jazzową i współczesną. W końcu w 1990 roku na stałe przeniósł się do Paryża i zaczął komponować na potrzeby telewizji. Wreszcie w roku 1995 zaliczył swój debiut w filmie pełnometrażowym. Była to romantyczna komedia Fast w reżyserii D. Desarthe. Od tamtej pory Levy napisał ponad 20 ilustracji dla francuskiego kina oraz kilka na potrzeby telewizji i filmu dokumentalnego. W miarę możliwości i czasu ciągle stara się też tworzyć kompozycje z zakresu jazzu (którego, jak mówi, za bardzo stosować w muzyce filmowej nie może, gdyż dziś niemal nikt form jazzowych w ścieżkach dźwiękowych nie oczekuje) i nowoczesnych form muzyki instrumentalnej.

Największym sukcesem Levy’ego pozostaje nagrodzona Étoile d’Or (Złotą Gwiazdą) i nominowana do Cezara oprawa musicalu Francoisa Ozona 8 kobiet. Levy niejako zastąpił na stanowisku kompozytora swojego dobrego znajomego a stałego w owym czasie współpracownika Ozona – Philippe’a Rombiego. Rombi za bardzo nie chciał angażować się w projekt, gdzie będzie musiał współpracować z twórcami piosenek, aranżerami i całą ekipą zaangażowaną w muzyczny design tego filmu. Levy takich obaw ani oporów nie miał i z chęcią podjął wyzwanie, co okazało się dla niego słuszną decyzją.

Oprócz 8 kobiet do najbardziej znanych soundtracków Levy’ego należą Je suis un assassin; Sof Ha’Olam Smola (AKA: Au bout du monde à gauche); Whatever Lola Wants; Le Nouveau protocole; Je l’amais i przede wszystkim dwie świetne ilustracje do dramatów/dokumentów Nicolasa Vaniera: Ostatni traper i Loup. Generalnie jednak Krishna Levy należy do słabo znanych twórców muzyki filmowej, twórców, którzy wciąż czekają na odkrycie przez fanów.

 

                                                                                 Filmografia

1995 : Fast directed by Dante Desarthe. 1996 : Comment je me suis disputé... (ma vie sexuelle)/ 1999 : Karnaval/ 2000 : Cours toujours / 2001 : Ali Zaoua, prince de la rue / 2001 : Quand on sera grand / 2002 : 8 Women (8 Femmes)/ 2004 : Je suis un assassin/ 2004 : Le Dernier Trappeur / 2006 : Je me fais rare / 2006 : The Fall / 2007 : Contre-enquête / 2008 : Whatever Lola Wants / 2008 : Le Nouveau Protocole/ 2009 : Je l'aimais/ 2009 : Loup [fr]/ 2011 : 1, 2, 3, voleurs / 2012 : Je fais feu de tout bois/ 2013 : Dancing in Jaffa /

July

July - brytyjska grupa powstała w połowie lat 60-tych jako skifflowa grupa The Playboys brzmieniem przypominająca The Shadows. Zespół ewoluował z czasem jako Tomcats i prezentował bardziej rhytm and bluesowy repertuar.

 

Opiekę nad zespołem objął Alexis Korner. Podczas tornee po Hiszpanii zespołem zainteresowali się szefowie wytwórni Phillips, co zaowocowało wydaniem kilku czwórek. Po powrocie do Anglii zespół przyjął nazwę July i związał się z niewielką wytwórnią Major Minor, dla której w 1968 roku nagrali swoją pierwszą płytę (początkowe nagrania zrealizowane na czterośladzie nie ujrzały światła dziennego do momentu wydania przez Bam Caruso w 1987 roku płyty "Dandelion Seeds"). Menagerem grupy był Spencer Davis.
 

Grupa używała w swoich nagraniach egzotycznych instrumentów np. tabla, konga, sitar - co umiejscowiło ją jako grupę psychodeliczną. Atmosfera nagrań podobna była to wczesnych dokonań Pink Floyd. Mimo początkowych sukcesów wytwórnia Major Minor nie zadbała o promocję płyty i sfrustrowani członkowie grupy zdecydowali o jej rozwiązaniu. John Field i Tom Duhig założyli grupę Jade Warrior. Tom Newman został inżynierem dźwięku i uczestniczył w tej roli m.in na płycie Mike'a Oldfielda "Tubular Bells".

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
My Clown/Dandelion Seeds	July	.1968	-	-	Major Minor MM 568	[written by Peter Cook][produced by Tommy Scott]
Hello, Who's There/The Way	July	.1968	-	-	Major Minor MM 580	[written by Peter Cook]

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
July	July	.1968	-	-	Major Minor MMLP/SMLP 29	-

Junkyard

Amerykański kwintet założony w 1987 r. i składający się z dojrzałych muzyków, występujących wcześniej w klubach Los Angeles. Debiutował w składzie David Roach (śpiew), Chris Gates i Brian Baker (gitary), Clay Anthony (bas) oraz Patrick Muzingo (perkusja).

 

Po podpisaniu kontraktu z wytwórnią Geffen Records muzycy nagrali debiutancką płytę Junkyard, zawierającą utwory w stylu "boogie, które lekko zaprawiono thrashem". Dwa lata później ukazał się album Sixes Sevens And Nines, a współpraca Roacha i Gatesa przy pisaniu utworów stała się dużo dojrzalsza. Pod względem muzycznym Junkyard znalazł się gdzieś pomiędzy Great White, Dokken i Z.Z. Top.
 

Producent Ed Stasium zdołał osiągnąć twardszy i bardziej bluesowy dźwięk, nie popychając jednocześnie zespołu w komercyjnym kierunku. Album w pierwszym tygodniu sprzedaży znalazł sto tysięcy nabywców, a singel "All The Time In The World" grany był przez większość rockowych stacji radiowych w USA. Tuż po wydaniu płyty z Junkyard rozstał się Anthony. Zastąpił go stary przyjaciel zespołu - Todd Muscat (brat Brenta Muscata z Faster Pussycat).

 

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Junkyard	Junkyard	08.1989	-	105[11]	Geffen 24 227	[ Produced by Tom Werman]
Sixes,seven & nines	Junkyard	05.1991	-	-	MCA GEF 24 372 [UK]	[ Produced by Ed Stasium]
Shut Up - We're Trying To Practice!	Junkyard	01.2000	-	-	Cleopatra 799	[produced by Jason Bernard , Joe Berman, Tim Mosher]

Just Jack

Jack Christopher Allsopp (ur. 12 maja 1975r), znany pod pseudonimem Just Jack, to angielski muzyk pochodzący z Camden Town w Londynie. Po raz pierwszy zyskał sławę po wydaniu w 2007 roku singla „Starz in Their Eyes”, który osiągnął drugie miejsce na brytyjskiej liście przebojów. Od tego czasu znany jest również z piosenek „Embers”, która zajęła 17. miejsce, i „The Day I Died”, która zajęła 11. miejsce, a także z utworu „Writer's Block”. 

 

Urodzony w Camden, Allsopp dorastał słuchając muzyki tanecznej, w tym breakdance, electro hip hop i house. Jako amator breakdance w wieku ośmiu lat, zaczął grać jako DJ w wieku 15 lat i wkrótce zanurzył się w kulturze DJ-skiej i brytyjskim garage. Po ukończeniu studiów z projektowania mebli na Kingston University zapisał się na kurs produkcji muzyki społecznościowej, aby lepiej zrozumieć samplowanie i jego potencjał użytkowy. Następnie ćwiczył udoskonalanie swojego brzmienia nocą, a w dzień podejmował się różnych prac.

 

  Debiutancki album Allsoppa zatytułowany The Outer Marker, wydany w 2002 roku przez niezależną wytwórnię RGR Records, był zbiorem piosenek o współczesnym życiu, związkach i presji sytuacji społecznych. Album zaowocował trzema singlami „Paradise (Lost & Found)”, „Snowflakes” i „Triple Tone Eyes”. „Snowflakes”, jego pierwsza piosenka, która weszła na listy przebojów na 164. miejscu, zawiera sample piosenki The Cure „Lullaby” z ich albumu Disintegration. Nie zyskał sławy aż do 2007 roku, po debiucie telewizyjnym w programie BBC2 Later... z Jools Holland, a następnie w programie Channel 4 The Friday Night Project, gdzie wykonał singiel „Starz in Their Eyes”, który osiągnął drugie miejsce na brytyjskiej liście przebojów.  

 

Następne trzy single z albumu Overtones, „Glory Days”, „Writer's Block” i „No Time” nie znalazły się w pierwszej trzydziestce. „Starz In Their Eyes” znalazło się również w pokazie mody Dolce & Gabbana Summer 2008 oraz w grze Kinect Sports na konsolę Xbox 360 Kinect. Współpracował również z Kylie Minogue przy utworze „I Talk Too Much” na potrzeby amerykańskiej wersji Overtones. Allsopp wystąpił na festiwalu Glastonbury, V Festival i T4 on the Beach w 2007 roku, a także ponownie na festiwalu Glastonbury w 2009 roku. Wystąpił również na Guilfest w 2010 roku. 

 

Wydał swój trzeci album All Night Cinema 31 sierpnia 2009 roku, poprzedzony pierwszym singlem „Embers”, który miał premierę w BBC Radio 1 12 stycznia 2009 roku, i drugim singlem „The Day I Died”, który stał się drugim najlepiej notowanym singlem Jacka na UK Singles Chart, osiągając   11. miejsce. Oba single znalazły się w pierwszej dwudziestce. Pierwotnym wyborem drugiego singla był „Doctor Doctor”, ale wydanie singla zostało później przełożone. 

 

 W sierpniu 2011 roku Jack ogłosił na Facebooku: „Jestem tak blisko ukończenia EP-ki składającej się z 5 utworów. Muszę tylko znaleźć dla niej miejsce...” Chociaż później nie czułem, że ostatni utwór został ukończony, w listopadzie 2011 roku wydał oświadczenie, w którym napisał: „Trochę informacji o tle... Jak niektórzy z was wiedzą, niedawno ukończyłem EP-kę składającą się z 4 utworów. Miało być 5, ale ostatni utwór nie wydawał się odpowiednio ukończony i nie pasował do pozostałych. Zostawię to na później. Większość muzyki została nagrana w domu i po raz pierwszy sam zmiksowałem utwory. Są trochę lo-fi i celowo nie są „radiowe” ani „singlowe”. Starałem się, aby brzmiały ciepło, naturalnie i intymnie, zasadniczo taki rodzaj muzyki, której sam bym słuchał. Jeszcze nie znalazłem wytwórni, która mogłaby je wydać, ale i tak chciałem, żebyście ich posłuchali. Pierwszy będzie dostępny w poniedziałek (przez kilka dni) za pośrednictwem łącza do mojego Soundcloud, a pozostałe w ciągu 3 kolejnych poniedziałków.  

 

Ta 4-ścieżkowa EP-ka została później zatytułowana Rough/Ready i udostępniona do bezpłatnego pobrania 17 kwietnia 2012 r. za pośrednictwem nowo zaprojektowanej oficjalnej strony internetowej Just Jack. We wrześniu 2014 r. Allsopp wydał nową EP-kę zatytułowaną Winning EP. Trzecia EP-ka zatytułowana Life Lessons została wydana 6 maja 2016 r. przez The Rocket Record Company, był to jego pierwszy album w wytwórni od 2009 r. Następnie wydał swój czwarty album, „What We Did Today”, 27 października 2017 r. 20 września 2019 r. wydał 7-ścieżkową EP-kę zatytułowaną Laughing & Crying, która zawierała cztery nowe utwory i trzy akustyczne covery.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Snowflakes	Just Jack	03.2003	164[1]	-	RG Records RGR CD3	[written by J. Allsopp][produced by Jack Allsopp , Jay Reynolds ]
Writer's Block/Electrickery	Just Jack	10.2006	144[2]	-	Mercury 1709431	[written by J. Allsopp][produced by Jack Allsopp , Jay Reynolds ]
Starz In Their Eyes	Just Jack	01.2007	2[36]	-	Mercury 1714377	[platinum-UK][written by J. Allsopp][produced by Jack Allsopp , Jay Reynolds ]
Glory Days	Just Jack	04.2007	32[8]	-	Mercury 172905	[written by J. Allsopp,Jackie Shave][produced by Jack Allsopp , Jay Reynolds ]
Writer's Block/Electrickery	Just Jack	06.2007	74[4]	-	Mercury 1735872	[written by Just Jack][produced by Just Jack, Jay Reynolds ]
No Time	Just Jack	09.2007	76[2]	-	Mercury	[written by J. Allsopp][produced by Jack Allsopp , Jay Reynolds ]
Embers	Just Jack	03.2009	17[4]	-	Mercury	[written by J. Allsopp][produced by Jack Allsopp , Jay Reynolds ]
The Day I Died	Just Jack	08.2009	11[8]	-	Mercury	[silver-UK][written by J. Allsopp,Jules Porreca][produced by Jack Allsopp , Jay Reynolds ]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Overtones	Just Jack	01.2007	6[33]	-	Mercury 172384-8	[gold-UK][produced by Jack Allsopp , Jay Reynolds ]
All Night Cinema	Just Jack	08.2009	22[2]	-	Mercury 17954516	[produced by Jay Reynolds ]

H & L Records

H&L; Records była wytwórnią płytową założoną przez dwóch znanych producentów,Hugo Perrettiego i Luigi Creatore po opuszczeniu przez nich Avco Records.Razem z nimi do nowej wytwórni przeszła grupa Stylistics.

 

Pierwszym singlem wydanym przez H&L; był "Bubbling Brown Sugar" nagrany przez Vivian Reed.Kolejne,nagrane minn. przez Stylistics i Vana McCoy'a niestety nie weszły do Hot 100 Billboardu.W sumie wytwórnia wypuściła na rynek 35 singli,23 albumy i pół tuzina singli disco.
W wyniku bankructwa w 1978r została zamknięta a jej katalog i katalog Avco przejęła Amherst Records, Inc. z Buffalo.Specjalizowała się głównie w promowaniu muzyki disco. 

Hity na liście przebojów Billboard
 05.1976 Night walk...Van McCoy...H&L; 4667 96[2]
08.1976 Party...Van McCoy...H&L; 4670 69[5]
01.1977 The shuffle...Van McCoy...H&L; 4677 105[4]
 

Albumy na liście przebojów Billboard
05.1976 The real McCoy...Van McCoy...H&L; 69 012 106[17]
01.1977 The Hustle And Best Of Van McCoy...Van McCoy...H&L; 69 016 193[2]
06.1976 Fabulous...Stylistics...H&L; 69 013 117[6]
10.1976 Fabulous...Van McCoy...H&L; 69 014 202
01.1977 Once Upon a Juke Box...Stylistics...H&L; 69 015 209

Chevelle Franklyn

Chevelle Franklyn (ur. 4 marca 1974r)  jest jamajską piosenkarką reggae i gospel reggae. 

Urodzona w dzielnicy Tawes Pen w Spanish Town w parafii St. Catherine, Franklyn była czwartym z dziesięciorga dzieci w rodzinie. W wieku czternastu lat zmuszona była opuścić szkołę, aby pomóc utrzymać rodzinę i znalazła pracę jako śpiewaczka w hotelach i ośrodkach wypoczynkowych. Po roku lub dwóch przyjechała do Kingston i pracowała tam z różnymi producentami - Rohanem Harrisonem, który nagrał jej pierwszy singiel („Here I Am”), gdy miała 14 lat, Steely & Clevie („No One in the World”, 1989) i Winstonem Rileyem. Menedżer i producent Mikey Bennett zachęcał ją do podniesienia poziomu wykształcenia. Jej pierwszym przebojem, wyprodukowanym przez Harrisona i Bennetta, był „Nice and Naughty” (1992). 

Pomogło to w nawiązaniu współpracy z takimi gwiazdami jak didżej Spragga Benz („A-1 Lover”, 1995), Shabba Ranks („Mr. Lover Man”, 1991), didżej Lady G („Thank You”, 1995) i Beenie Man (piosenka i album Dancehall Queen, 1997). Ten ostatni został również wykorzystany w jamajskim filmie Dancehall Queen z 1997 roku.

  Franklyn była sfrustrowana, że ​​w towarzyszących mu teledyskach zwykle zastępowała ją aktorka i chciała podnieść swój profil jako artystki. Po wydaniu albumu Serious Girl w 1996 roku Franklyn odbyła intensywne tournée po Karaibach, Wielkiej Brytanii i USA.  W 1998 roku Franklyn miała wykonać „Dancehall Queen” na scenie podczas koncertu, ale zamiast tego wykonała gospelową piosenkę Kirka Franklina „Silver and Gold”, ogłaszając, że została chrześcijanką. Po współpracy w 2000 roku z didżejami Papa Sanem („Touch From You”) i Lieutenantem Stitchie („Mr. Lover” – hit na listach przebojów w USA), wydała swój pierwszy album gospel, Joy, w 2001 roku, odbyła trasę koncertową po całym świecie i zdobyła (w 2002 roku) 5 nagród Caribbean Gospel Reggae Marlin Awards.

  Jej muzyka gospel była kontrowersyjna wśród niektórych za łączenie dancehallu z gospel. Jej album His Way został wydany w 2006 roku; inny album, Shake It Off (2008), był produktem trasy po RPA w 2007 roku i wystąpili na nim południowoafrykańscy muzycy i duchowni. W 2008 roku wystąpiła również w Lagos w Nigerii na „The Experience”, mega koncercie gospel, który przyciągnął 400 000 uczestników.

  W 2009 roku pojawiła się w jednym utworze („Surely Goodness”) na albumie amerykańskiego muzyka chrześcijańskiego Israela Houghtona The Power of One; album zdobył nagrodę Grammy w 2010 roku za najlepszy album pop/współczesny gospel. W 2011 roku Franklin wystąpiła na Calabar Festival. Od tego czasu kontynuuje trasę koncertową. Franklyn wystąpiła na inauguracji premiera Jamajki Andrew Holnessa 3 marca 2016 roku. W 2017 roku wydała album Set Time; album zawierał utwory z artystami gospel Israelem Houghtonem i Donniem McClurkinem. Album osiągnął   12. miejsce na liście Billboard Reggae Album 16 września 2017 roku.

  Franklyn poślubiła promotora gospel Colina Wattsa w marcu 2003 roku; para poznała się w Wielkiej Brytanii w 2001 roku, gdy Franklyn koncertowała tam.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Dancehall Queen	Beenie Man Featuring Chevelle Franklyn	09.1997	70[2]	90[3]	Island Jamaica IJCD 2018	[written by C. Franklyn, D. Dennis, M. Davis, S. Marsden, T. Kelly][produced by Sly & Robbie]