Sensations mieli siedzibę w Michigan, ale stopniowo przenieśli się do Cleveland. Na podstawie kilku lokalnych hitów, wytwórnia zawarła umowę dystrybucyjną najpierw z Atlantic Records (najwyraźniej tylko dla płyt Springers), a następnie z MGM. Trwało to do około 1969 roku, kiedy wytwórnia powróciła do wydań wyłącznie lokalnych.
System numeracji Way Out jest na początku dość mylący. Oryginalna seria nie była numerowana, używano tylko numerów głównych RCA. W okresie MGM stosowano numerację 1000. Pod koniec lat 60-tych, po MGM, stosowano serię numerów 2000. Z jakiegoś powodu seria 2000 jest zdecydowanie najrzadszym tytułem na tej wytwórni. Seria 100 była ostatnią, zaczynającą się w 1971 roku. Możliwe, że numeracja serii była używana w zależności od tego, kto produkował i/lub zapewniał pieniądze. Istnieje również kilka numerów jednorazowych.
BOS records było Gospel „filią” Way Out. Nazwa BOS pochodzi od grupy gospel prowadzonej przez Jamesa Bullarda („B”). Bullard pracował dla Way Out i wydał kilka 45-tek, używając sekwencji numeracji Way Out. Późniejsze wydania BOS używały adresu Way Out, ale były dystrybuowane niezależnie. Katalog BOS jest nadal składany i weryfikowany przed opublikowaniem. Big Jim records było wytwórnią towarzyszącą, która została założona dzięki staraniom Jima Browna, rozgrywającego Cleveland Browns Hall-Of-Fame. Wytwórnią zarządzali pracownicy Way Out.
Tylko dwa nagrania mają wytwórnię Big Jim, ale co ciekawe, płyta Way Out 104 Jesse'ego Fishera z 1971 r., pięć lat po przejściu Browna na emeryturę, by rozpocząć karierę filmową, wspomina o wytwórni Big Jim.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz