Chociaż uznano go za wpływowego filmowca, jego inne produkcje z lat 70. i 80-tych XX wieku dopiero później stały się kultowymi klasykami; należą do nich Dark Star (1974), Assault on Precinct 13 (1976), The Thing (1982), Christine (1983), Big Trouble in Little China (1986), Prince of Darkness (1987), They Live (1988), In the Mouth of Madness (1994) i Escape from L.A. (1996). Powrócił do serii Halloween jako kompozytor i producent wykonawczy w filmach Halloween (2018), Halloween Kills (2021) i Halloween Ends (2022).
Carpenter zwykle komponuje lub współkomponuje muzykę do swoich filmów. Zdobył nagrodę Saturn Award za najlepszą muzykę za ścieżkę dźwiękową do filmu Wampiry (1998) i wydał pięć albumów studyjnych: Lost Themes (2015), Lost Themes II (2016), Anthology: Movie Themes 1974–1998 (2017), Lost Themes III: Alive After Death (2021) i Lost Themes IV: Noir (2024). Od 2012 roku jest współwłaścicielem firmy komiksowej Storm King Comics wraz ze swoją żoną, producentką filmową Sandy King.
Nazwisko Johna Carpentera stało się znane w latach 70. Jeden z pierwszych filmów krótkometrażowych, przy których pracował, "The Resurrection of Broncho Billy", zdobył Oscara. Wprawdzie otrzymał go producent, jednak sam fakt wygranej zwrócił na Carpentera uwagę. W 1974 nakręcił swój pierwszy film pełnometrażowy, "Ciemna gwiazda", który został bardzo ciepło przyjęty przez krytykę, a wśród studentów zyskał nawet status dzieła kultowego. Kolejny tytuł, "Atak na posterunek 13", rozsławił reżysera także i w Europie. Jednak prawdziwą sławę przyniósł mu zrealizowany w 1978 horror "Halloween". Film kosztował niecałe 300 000 dolarów i przyniósł zysk rzędu 75 milionów dolarów, co uczyniło go jedną z najbardziej dochodowych produkcji w historii kina. Pod koniec dekady Carpenter rozpoczął pracę w telewizji, gdzie nakręcił obraz, który dla wielu miłośników reżysera był prawdziwym zaskoczeniem. Chodzi o "Elvisa" - film opowiadający o życiu Elvisa Presleya.
Lata 80-te to okres, kiedy gwiazda Carpentera zaczęła przygasać. Mimo kilku niewątpliwych sukcesów kasowych, takich jak "Ucieczka z Nowego Jorku", "Coś" czy "Christine", jego filmy zyskiwały coraz słabsze recenzje. Przyczyną tego był fakt, iż reżyser specjalizujący się w filmach o niskim budżecie nie potrafił odnaleźć się w czasach, kiedy na ekrany zaczęły powracać wielkie superprodukcje. Efekt grozy, strachu i tajemniczości, które Carpenter uzyskiwał za pomocą ciekawego montażu, muzyki czy zdjęć, został zastąpiony przez kosztowne efekty specjalne, które uczyniły poprzednie zabiegi mniej znaczącymi. W latach 90-tych reżyser próbował odzyskać popularność, jaką cieszył się w przeszłości, jednak nie zyskał znaczących rezultatów.
Filmografia
| Ciemna gwiazda (1973, Dark Star) Atak na posterunek 13 (1976, Assault on Precinct 13)/ Halloween (1978)/ Mgła (1980, The Fog)/ Ucieczka z Nowego Jorku (1981, Escape from New York)/ Coś (1982, The Thing, remake)/ Christine (1983)/ Gwiezdny przybysz (1984, Starman)/ Wielka draka w chińskiej dzielnicy (1986, Big Trouble in Little China)/ Książę ciemności (1987, Prince of Darkness)/ Oni żyją (1988, They Live)/ Wspomnienia niewidzialnego człowieka (1992, Memoirs of an Invisible Man)/ Wioska przeklętych (1995, Village Of The Damned)/ W paszczy szaleństwa (1995, In the Mouth of Madness)/ Ucieczka z Los Angeles (1996, Escape from L.A.)/ Łowcy wampirów (1998, John Carpenter's Vampires)/ Duchy Marsa (2001, Ghosts of Mars)/ Oddział (2010, The Ward)/ Halloween (2018) |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz