Kariera i życie osobiste Jacksona stały się ważną częścią kultury masowej. Zaliczany jest do najwybitniejszych wykonawców i kompozytorów, najpopularniejszych artystów w historii, najlepiej sprzedających się artystów solowy wszech czasów, najbardziej nagradzanych i najliczniej wprowadzanych do galerii sław oraz największych artystów wszech czasów wśród żyjących i martwych. Ze względu na swoje osiągnięcia w branży muzycznej nazywany był „Królem Popu”.
Karierę muzyczną rozpoczął w wieku sześciu lat, będąc wokalistą rodzinnego zespołu The Jackson 5. Pierwszy solowy album Got to Be There wydał w 1971, będąc jeszcze członkiem grupy, z którą rozstał się w 1984r. Pełną karierę solową rozpoczął w 1979, a jej szczyt przypadł na lata 80. i 90-te XX wieku, po wydaniu albumów: Thriller, którego światowa sprzedaż wynosi ponad 100 mln egzemplarzy, i Bad. Po Thrillerze i Bad wydawał kolejne albumy, które również osiągały wysokie pozycje na listach przebojów i sprzedaży: Dangerous (1991), HIStory (1995) i Invincible (2001). Szacowany nakład jego albumów i singli na całym świecie wynosi ponad 336 mln egzemplarzy, co czyni go najlepiej sprzedającym się solowym artystą w historii. Do jego dokonań w przemyśle muzycznym zalicza się m.in. rewolucyjne podejście do teledysków (zapoczątkowane przez wideoklip do piosenki „Thriller” z 1983) i zdominowanie rynku muzyki popularnej w latach 80-tych XX wieku. Był pierwszym czarnoskórym artystą, który uzyskał silne poparcie w telewizji, w szczególności MTV, która z korzyścią dla obu stron promowała jego pionierskie wideoklipy do piosenek „Thriller” czy „Billie Jean”. Spopularyzował też różne skomplikowane ruchy taneczne, takie jak moonwalk.
Laureat setek nagród, w tym American Music Award dla artysty stulecia i nagrody Bambi dla popowego artysty tysiąclecia, jak też 14 nagród Grammy (w tym Grammy Legend Award i Grammy Lifetime Achievement Award), co czyni go najbardziej nagradzanym artystą w historii muzyki popularnej, a 13 spośród jego singli dotarła na pierwsze miejsce list przebojów w Stanach Zjednoczonych. Wywarł ogromny wpływ na kulturę masową, przełamując wiele stereotypów, w tym uprzedzenia rasowe. Twórczością inspirował rzesze artystów różnych gatunków muzycznych - od popu, soulu przez R&B po hip-hop. Jego nazwisko dwukrotnie umieszczono w Rock and Roll Hall of Fame (jako członka Jackson 5 w 1997 i jako artysty solowego w 2001), a także w Songwriters Hall of Fame.
Od 1988 do 2005 mieszkał w swojej posiadłości w Kalifornii, zwanej Neverland Ranch. W 1993 został oskarżony o molestowanie seksualne nieletnich. Wątek jego nieodpowiedniego związku z dziećmi powrócił do mediów w 2003, po emisji dokumentu Living with Michael Jackson, jednak w 2005 Jackson został uniewinniony ze wszystkich zarzutów. Miał troje dzieci: Michaela Josepha Juniora (znanego jako „Prince”), Paris Michael Katherine i Prince’a Michaela (znanego jako „Blanket”).
Zmarł 25 czerwca 2009, w wieku niespełna 51 lat, wskutek „nagłego zatrzymania akcji serca spowodowanego przedawkowaniem propofolu”. W 2020 po raz dziewiąty z rzędu znalazł się na szczycie listy magazynu „Forbes” jako najlepiej zarabiający nieżyjący artysta, generując zyski w wysokości 400 mln dolarów, czym ustanowił rekord, notując ponad 2 mld dol. zarobku w ciągu 11 lat od śmierci.
Urodził się 29 sierpnia 1958 w Gary w stanie Indiana. Był siódmym z dziewięciorga dzieci, a zarazem piątym z sześciu synów urodzonych w robotniczej rodzinie Josepha Jacksona (1928-2018) i Katherine Esther z domu Scruse (ur. 1930), którzy pobrali się w 1949. Ojciec pracował w stalowni, a matka była ekspedientką w domu towarowym Searsa. Michael miał starsze siostry: Maureen (ur. 1950) i La Toyę (ur. 1956), starszych braci: Sigmunda „Jackie’ego” (ur. 1951), Toriano „Tito” (1953-2024), Jermaine’a (ur. 1954) i Marlona (ur. 1957), a także młodszego brata, Stevena „Randy’ego” (ur. 1961), i młodszą siostrę, Janet (ur. 1966).
Dorastał w domu przy 2300 Jackson Street w Gary, a w 1971 zamieszkał z rodziną w rezydencji przy Hayvenhurst Drive w Encino (Los Angeles). Matka była Świadkiem Jehowy i wychowywała dzieci w swojej wierze. Michael w wieku 17 lat został ochrzczonym Świadkiem Jehowy, ale 19 maja 1987 odszedł z tego ugrupowania religijnego, odrzucając złożoną mu sugestię porzucenia kariery w przemyśle rozrywkowym. Pochodził z rodziny o muzycznych tradycjach - matka śpiewała i grała na kilku instrumentach, ojciec był członkiem-założycielem rhythm and bluesowego zespołu Falcons. Ojciec, jako menedżer zespołu muzycznego The Jacksons 5, w którym Michael występował z braćmi, potrafił być bezwzględny w dyscyplinie narzucanej dzieciom i stosował wobec nich przemoc fizyczną. W 1974 rodzice Jacksona rozstali się z powodu romansu Josepha z Cheryl Terrell, z którą ma córkę, Jon’Vonnie (ur. 1974).
W 1963, kiedy miał pięć lat, zaśpiewał a cappella utwór „Climb Ev’ry Mountain” z musicalu Dźwięki muzyki na szkolnym koncercie w Garnett Elementary School. Jego muzycznym idolem był James Brown, inspirowali go także Wilson Pickett i Jackie Wilson; Brown i Wilson kilkukrotnie odwiedzili Jacksonów, by udzielić im lekcji tańca. W 1964 przyłączył się do założonego przez jego braci – Jackie’ego, Tito i Jermaine’a - zespołu The Ripples and and Waves Plus Michael, który później zmienił nazwę na The Jackson Brothers. W zespole początkowo grał na bongosach oraz śpiewał i tańczył (efektownych choreografii tanecznych nauczył go ojciec). Z zespołem zadebiutował podczas koncertu z okazji otwarcia supermarketu Big Top w Gary. Następnie zagrał z grupą wiele koncertów w stanie Indiana, a w 1965 zwyciężył w lokalnym konkursie młodych talentów „Tiny Tots’ Back to School Jamboree”, na którym wykonali piosenkę zespołu The Temptations „My Girl”. Następnie zaczął z braćmi grać profesjonalne koncerty w Chicago i na Środkowym Zachodzie Stanów Zjednoczonych. Wiele z tych koncertów odbyło się w cieszących się złą sławą klubach nocnych dla czarnoskórych, w miejscach zwanych „Chitlin’ Circuit” (m.in. w lokalu „Mr. Lucky”), gdzie chłopcy musieli grać przed występami striptizerek. To, jak również świadomość niewierności jego ojca wobec żony, miały doprowadzić do zahamowania rozwoju seksualności młodego Jacksona. Z braćmi kontynuował udział w przeglądach wokalnych - w 1967 m.in. zwyciężyli w konkursie organizowanym w Regal Theater w Chicago oraz w konkursach „Amateur Night” i „Superdog” w Apollo Theater w Nowym Jorku. Równocześnie kontynuował naukę w szkole, ale był przeciętnym uczniem, a na lekcjach często spał, zmęczony całonocną pracą i podróżami na kolejne koncerty.
W 1967r bracia Jacksonowie podpisali kontrakt z wytwórnią płytową Steeltown Records, pod której szyldem w styczniu 1968r wydali debiutancki singiel - „Big Boy”. W tym czasie zmienili nazwę swojego zespołu na The Jackson 5. W 1968r podpisali kontrakt z wytwórnią Motown Records. Wkrótce po podpisaniu umowy Jackson zaczął być promowany na główną gwiazdę zespołu. W tym okresie jego prywatnym ochroniarzem został Bill Bray, którego traktował jak zastępczego ojca. Jackson z braćmi wyjechał do Beverly Hills, gdzie uczestniczyli w nagraniach studyjnych. W grudniu 1969r premierę miał debiutancki album zespołu pt. Diana Ross Presents the Jackson 5 zapowiadany singlem „I Want You Back”, który stał się przebojem, docierając do pierwszego miejsca na liście przebojów „Billboard” Hot 100 i w ciągu sześciu rozchodząc się w nakładzie 2 mln egzemplarzy. Grupa następnie wydała kolejne single: „ABC” (w pierwsze trzy tygodnie po premierze sprzedany w nakładzie 2 mln sztuk),, „The Love You Save” i „I’ll Be There”, które również dotarły do pierwszego miejsca Hot 100, co uczyniło The Jackson 5 pierwszym zespołem na świecie, którego cztery pierwsze single trafiły na szczyt amerykańskiej listy przebojów. Jesienią odbył z zespołem trasę koncertową po USA, obejmującą ponad 40 występów.
W 1970r przez jeden semestr uczęszczał do Emerson Junior High School, jednak ze względu na rosnącą popularność porzucił edukację publiczną. Naukę kontynuował z prywatnymi nauczycielami, zatrudnionymi przez Motown Records. Za namową wytwórni rozpoczął karierę solową, ku niezadowoleniu ojca. W 1971 wyruszył w kolejną trasę z The Jackson 5, tym razem obejmującą ponad 100 koncertów w największych centrach muzycznych USA, w których występowali przed wielotysięczną widownią. Wziął udział także w nagraniu licznych programów telewizyjnych, m.in. Goin’ Back to Indiana oraz Bill Cosby Show i Ed Sullivan Show. Razem z braćmi został także przedstawiony w cotygodniowym serialu animowanym Jackson 5ive, który był emitowany w ABC w latach 1971–1972.
W październiku 1971r wydał debiutancki solowy singiel „Got to Be There”, z którym dotarł do pierwszego miejsca na liście przebojów tygodnika „Cash Box” i który sprzedał w nakładzie ponad 1 mln egzemplarzy. 24 stycznia 1972r wydał pierwszy solowy album pt. Got to Be There. Z kolejnym z singli promujących płytę - cover utworu Bobby’ego Daya „Rockin’ Robin” - dotarł do drugiego miejsca na liście przebojów Billboard Hot 100. W lipcu 1972 wydał singiel „Ben”, który nagrał na ścieżkę dźwiękową horroru Phila Karlsona o tym samym tytule . Z piosenką po raz pierwszy w karierze solowej trafił na pierwsze miejsce na liście Hot 100. Za utwór był nominowany do Oscara za najlepszą piosenkę i otrzymał Złoty Glob za najlepszą piosenkę. W następnym miesiącu wydał drugi solowy album, również zatytułowany Ben, który nagrał z udziałem pozostałych członków The Jackson 5. Następnie wydał kolejne dwie solowe płyty: Music & Me (1973) i Forever, Michael (1975), ale obie poniosły komercyjną porażkę, docierając kolejno do 93. i 101. miejsca na liście sprzedaży Billboard 200. W 1974 razem z Donnym Osmondem poprowadził ceremonię wręczenia nagród American Music Awards.
Po 1972r sprzedaż singli i płyt The Jacksons 5 zaczęła spadać -do 1974r do pierwszej „20” na liście Billboard Hot 10 trafiły tylko trzy piosenki grupy: „Sugar Daddy” z 1971r, „Lookin’ Through the Windows” z 1972r i „Dancing Machine” z 1974r. Bracia winą za ten stan rzeczy obarczyli zarząd wytwórni Motown, zarzucając jego członkom, że nie pozwolili zespołowi dojrzeć pod względem artystycznym. W tym czasie stworzyli wystarczająco dużo piosenek na kolejny album, ale wytwórnia nie zgodziła się na ich nagranie w studiu i wykonywanie na koncertach. W konsekwencji sporów z Motown Records w 1976 podpisali kontrakt z Epic , wytwórnią związaną z siecią telewizyjną CBS. Przedstawiciele Motown Records w odpowiedzi na ten krok wytoczyli grupie serię procesów sądowych z powodu naruszenia warunków kontraktu, w rezultacie czego Jacksonowie stracili prawa do używania nazwy „The Jackson 5”. W międzyczasie z zespołu odszedł Jermaine Jackson, który ze względu na swoje małżeństwo z córką prezesa Motown, Berry’ego Gordy, pozostał w macierzystej wytwórni.
Grupa w odświeżonym składzie i ze zmienioną nazwą - The Jacksons - kontynuowała karierę, w ramach której: poprowadziła własny telewizyjny program rewiowy The Jacksons (1977), odbyła trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych i za granicą (w 1981) i do 1984r wydała - pod szyldem wytwórni Epic Records, filii CBS - sześć albumów: The Jacksons (1976), Goin’ Places (1977), Destiny (1978), Triumph (1980), Live! (1981) i Victory (1984), przy czym za trzeci i czwarty krążek zebrała szczególnie przychylne recenzje krytyków i słuchaczy. Michael był głównym kompozytorem piosenek zespołu i stworzył hity: „Shake Your Body (Down to the Ground)” (napisał ją z Randym Jacksonem), „This Place Hotel” i „Can You Feel It”. Kiedy miał 13 lat, zaczął mierzyć się z kompleksami na punkcie wyglądu (głównie z powodu ostrego trądziku) i zmiany głosu spowodowanego mutacją, przez co stał się jeszcze bardziej nieśmiałym i wycofanym nastolatkiem.
Jako aktor zadebiutował rolą stracha na wróble w filmie Sidneya Lumeta Czarnoksiężnik z Krainy Oz (The Wiz, 1978), który poniósł kasową porażkę, choć sam Jackson otrzymał przychylne recenzje za swój występ. Piosenki z musicalu zostały zaaranżowane przez Quincy’ego Jonesa, z którym Jackson wkrótce nawiązał producencką współpracę przy kolejnych solowych albumach. W 1979 odrzucił rolę tancerza-transwestyty w filmie A Chorus Line. W późniejszych latach pobierał prywatne lekcje aktorstwa u Marlona Brando.
W 1979 wydał solowy album pt. Off the Wall, który wyprodukował z Quincy Jonesem. Na płycie umieścił trzy piosenki swojego autorstwa (w tym „Don’t Stop ’Til You Get Enough”) oraz utwory, które dla niego napisali: Rod Temperton, Stevie Wonder i Paul McCartney. Album promował singlami: „Don’t Stop ’Til You Get Enough”, „Rock with You”, „Off the Wall” i „She’s Out of My Life”, które stały się przebojami i dotarły do pierwszej „10” na liście Billboard Hot 100, dzięki czemu Jackson został pierwszym solowym artystą w historii muzyki pop, które cztery piosenki z jednej płyty znalazły się w pierwszej „10” tego zestawienia. Z Off the Wall dotarł do trzeciego miejsca na liście sprzedaży Billboard 200 i utrzymał się w pierwszej „20” notowania przez 48 tygodni. Album sprzedał w nakładzie 7 mln egzemplarzy. Płytą jeszcze bardziej uniezależnił się zawodowo od swoich braci. Album zebrał entuzjastyczne recenzje i rozszedł się w 20 milionów egzemplarzy na świecie i pozostaje jednym z najważniejszych momentów w muzycznej karierze Jacksona, który rozpoczął jego dominację na rynku muzyki pop - w rankingu stacji telewizyjnej VH1 w 2003 zajął 36. miejsce na liście albumów wszech czasów i 68. miejsce na liście 500 albumów wszech czasów dwutygodnika „Rolling Stone”.
Po osiągnięciu pełnoletności (tj. skończeniu 21 lat), chcąc mieć większą kontrolę nad swoimi finansami, zatrudnił prawnika Johna Brankę, rezygnując tym samym z usług ojca, z którym zerwał także prywatne relacje. Z pomocą Branki renegocjował kontrakt z CBS, w efekcie czego otrzymywał większe tantiemy - 37%[81]. W styczniu 1980r Jackson zdobył pierwsze nagrody American Music Award za swoje dokonania solowe: za najlepszy album soul/R&B” (Off the Wall), i najlepszy singiel soul/R&B” („Don’t Stop ’Til You Get Enough”), został także okrzyknięty najlepszym męskim wykonawcą soul/R&B. Zdobył również Billboard Music Awards dla najlepszego czarnoskórego artysty i za najlepszy album czarnoskórego artysty, a jego status gwiazdy potwierdziła też nagroda Grammy za najlepsze wykonanie piosenki przez mężczyznę („Don’t Stop ’Til You Get Enough”). W 1981 nagrał singiel „Say Say Say” w duecie z Paulem McCartneyem.
W 1982 nakładem wytwórni MCA Records ukazał się audiobook ze słuchowiskiem opartym na muzyce i dialogach z filmu Stevena Spielberga E.T., z Jacksonem jako narratorem. Płyta E.T. The Storybook Album została uhonorowana nagrodą Grammy za najlepszy album dziecięcy. W tym samym roku premierę miał utwór Diany Ross „Muscles” napisany i wyprodukowany przez Jacksona.
Jackson w kwietniu 1982 w Westlake Studios w Los Angeles rozpoczął sesje nagraniowego do nowego albumu, nad którym ponownie pracował z Quincy Jonesem jako współproducentem. 30 listopada 1982r pod szyldem wytwórni Epic Records wydał album pt. Thriller, który utrzymywał się na liście sprzedaży Billboard 200 przez 122 tygodnie, w tym przez 37 tygodni na pierwszym miejscu. Album okazał się ogromnym sukcesem komercyjnym i artystycznym -do lutego 1984r rozszedł się w 27 mln egzemplarzy, dzięki czemu został wpisany do Księgi rekordów Guinnessa jako najlepiej sprzedająca się płyta wszech czasów, zaś do stycznia 2009r sprzedał się w 109 mln egzemplarzy, osiągając najlepsze wyniki sprzedaży w historii fonografii, a do czerwca 2009r uzyskał tytuł 28-krotnie platynowej płyty tylko w USA. Thriller uczynił Jacksona ikoną światowej popkultury, a redakcja „Rolling Stone” okrzyknęła go „największą gwiazdą uniwersum muzyki pop”. Magazyn „Time” w 1984r szacował dochody uzyskane ze sprzedaży albumu na 4,1 mld dol. Thriller pomógł też czarnoskórym muzykom w ponownej szerszej prezentacji ich utworów w głównych stacjach radiowych. Album w okresie jego największej popularności został entuzjastycznie przyjęty przez słuchaczy na całym świecie. Stał się również pierwszym albumem w historii, z którego siedem singli - „The Girl Is Mine” (duet z Paulem McCartneyem), „Billie Jean”, „Beat It”, „Wanna Be Startin’ Somethin’”, „Human Nature”, „P.Y.T. (Pretty Young Thing)” i „Thriller” - znalazło się w pierwszej dziesiątce listy Billboard Hot 100. Do singlowych utworów nakręcił teledyski. Trwający 14 minut i zrealizowany za 500 tys. dol. wideoklip do tytułowego singla został wyjątkowo dobrze przyjęty przez krytyków i widzów. Masowa emisja teledysku w MTV i jego duża popularność doprowadziła do wydania na kasetach wideo krótkometrażowego filmu dokumentalnego Making Michael Jackson’s Thriller, który stał się najlepiej sprzedającą się kasetą domowego wideo w historii (odnotowano jego sprzedaż w ponad 1 mln egzemplarzy). Rękawica Jacksona wykonana z kryształu górskiego i kostium, w którym wystąpił w teledysku do „Thrillera” (m.in. przykrótkie spodnie i białe skarpety) stały się znakami rozpoznawczymi jego stylu. Teledysk do „Billie Jean” był z kolei pierwszym wideoklipem afroamerykańskiego wykonawcy regularnie wyświetlanym w MTV. 25 marca 1983 Jackson zaśpiewał utwór podczas koncertu Motown 25: Yesterday, Today, Forever, a w trakcie występu zaprezentował specyficzny sposób poruszania się po scenie, tzw. moonwalk, który stał się jego znakiem firmowym.
Jackson podczas koncertu w Arrowhead Stadium w Kansas City (Missouri) w ramach Victory Tour.
W lutym 1984r Jackson odebrał osiem nagród Grammy (siedem za Thrillera i ósmy za E.T.), bijąc rekord największej liczby zdobytych nagród w jednym roku. W tym samym roku otrzymał osiem American Music Awards, w tym specjalną nagrodę za zasługi, oraz trzy MTV Video Music Awards. Jesienią 1985 nabył za 47,5 mln dol. większość udziałów w koncernie ATV Music Publishing, który posiadał prawa do większości piosenek zespołu The Beatles. Posunięcie to zdenerwowało Paula McCartneya, jednego z twórców The Beatles, który w przeszłości również próbował nabyć prawa do katalogu. Ironią w tej sprawie było to, że to McCartney pierwszy zwrócił uwagę Jacksona, jak duże zyski mogą płynąć z posiadania praw do piosenek Beatlesów, co skłoniło Jacksona do ich zakupu. Sprawa doprowadziła do zakończenia współpracy artystycznej Jacksona i McCartneya.
Liczne doniesienia prasy brukowej o zachowaniu Jacksona (niekiedy inspirowane przez samego artystę), m.in. rzekomym sypianiu w komorze tlenowej o podwyższonym ciśnieniu w celu zatrzymania procesu starzenia, zakupie kości Josepha Merricka, zamawianiu rytuału voodoo u afrykańskiego szamana i deklaracjach o komunikowaniu się z duchem Johna Lennona, a także częstym pokazywaniu się w miejscach publicznych w przebraniu, mocno nadszarpnęły wizerunek artysty i spowodowały, że prasa nadała mu pejoratywny przydomek „Wacko Jacko” (pol. „Szurnięty Jackson”). W późniejszych latach kilkukrotnie otrzymał tytuł najgłupszego Amerykanina (ang. the most foolish American) w internetowych plebiscytach.
W styczniu 1984 wystąpił w filmie reklamowym koncernu Pepsi, który został sponsorem nadchodzącej trasy koncertowej Jacksona i The Jackson 5. Wybuch iskier ze specjalistycznego urządzenia w trakcie zdjęć spowodował zapalenie się włosów Jacksona, w wyniku czego artysta doznał poparzeń drugiego stopnia w pobliżu ciemienia i trzeciego stopnia na jego środku. Firma Pepsi wypłaciła mu 1,5 mln odszkodowania, które Jackson przekazał szpitalowi Brotman na utworzenie Centrum Leczenie Oparzeń im. Michalela Jacksona. Po wypadku zaczął przyjmować leki przeciwbólowe zawierające hydromorfon, od których wkrótce się uzależnił. W maju 1984r do sprzedaży w trafiły lalki z podobizną Jacksona], które redakcja magazynu „Time” opisała jako „niesamowicie seksowne, całkowicie bezpieczne”.
Od lipca do grudnia 1984r Jackson odbywał z braćmi trasę koncertową Victory Tour po USA i Kanadzie, na której występował jako główna gwiazda wieczoru; po ostatnim koncercie trasy - 9 grudnia 1984r - publicznie ogłosił zakończenie kariery koncertowej The Jacksons 5. Zarobki z trasy - szacowane na ok. 5 mln dol. - przekazał na rzecz United Negro College Fund (organizację przyznającą stypendia czarnoskórym studentom), fundusz badań nad nowotworem i Camp Ronald McDonald for Good Times (organizatora obozów dla dzieci chorych na raka i ich rodzin).
W 1985 został zaproszony do Białego Domu przez prezydenta Ronalda Reagana, który podziękował mu za użyczenie piosenki „Beat It” w radiowo-telewizyjnej kampanii przeciwko pijanym kierowcom. W tym okresie cieszył się wyraźnym spadkiem popularności. Sytuację zmieniło wydanie przebojowego singla charytatywnego „We Are the World”, który stworzył z Lionelem Richie’em, by zwrócić uwagę opinii publicznej na problem głodu w Afryce Wschodniej i pomógł w zdobyciu funduszy na walkę z nim. Za utwór otrzymał nagrodę Grammy za piosenkę roku. „We Are the World” stał się jednym z pięciu najlepiej sprzedających się singli wszech czasów, rozchodząc się w nakładzie ponad 20 mln egzemplarzy, przy czym tylko do końca 1985 sprzedano 3 mln sztuk singla, co przyniosło 40 mln dol. na rzecz głodujących mieszkańców Etiopii).
Zagrał bohaterskiego wojownika Kosmosu w trójwymiarowym, filmie krótkometrażowym Francisa Forda Coppoli Kapitan EO (Captain EO, 1986) wyprodukowanym przez George’a Lucasa za 20 mln dol., co uczyniło z niego wówczas najdroższy film w historii kina. Film ten był wyświetlany wyłącznie w Disneylandzie, od 18 września 1986r do 7 kwietnia 1997r. W filmie pojawiły się dwie premierowe piosenki Jacksona: „Another Part of Me” (później umieszczona na albumie Bad) i „We Are Here to Change the World”, która oficjalnie ukazała się dopiero w 2004r na składance przebojów pt. Michael Jackson: The Ultimate Collection. Również w 1986r Jackson wypuścił do sprzedaży linię perfum „Magic Beat” , którą stworzył dla marki Max Factor.
W 1987r wydał album pt. Bad, który ukazał się pod szyldem Epic Records i był ostatnią płytą Jacksona nagraną z Quincym Jonesem jako producentem. Krążek przez pewien czas był drugim najlepiej sprzedającym się albumem wszech czasów. Jackson za namową producenta zaprosił do zaśpiewania razem z nim tytułowego utworu Prince’a, ale ten odmówił, twierdząc, że piosenka będzie hitem zarówno z jego pomocą, jak i bez niej. Bad w swojej zawartości łączył ballady i nastrojowe utwory z mrocznymi i posępnymi piosenkami, a ostatni utwór - „Leave Me Alone” - był odpowiedzią Jacksona na ataki prasy kierowane w jego stronę. Premiera albumu była oczekiwana przez słuchaczy i krytyków, jako że była to pierwsza płyta Jacksona od pięciu lat. Jeszcze przed jego wydaniem złożono zamówienia na dwa miliony egzemplarzy. Bad rozszedł się w ponad 30 mln egzemplarzy na świecie, w tym 17 mln tylko w USA, gdzie uzyskał tytuł ośmiokrotnie platynowej płyty. Mimo sukcesu komercyjnego Jackson uznał wyniki sprzedaży za swoją porażkę, ponieważ jeszcze podczas nagrań materiał na Bad spodziewał się, że sprzeda jeszcze więcej egzemplarzy tej płyty niż Thrillera. Z albumu wydał siedem singli, z czego pięć dotarło na szczyt listy przebojów Billboard Hot 100: „I Just Can’t Stop Loving You”, „Bad”, „The Way You Make Me Feel”, „Man in the Mirror” i „Dirty Diana”, czyniąc z Bad album z największą liczbą piosenek notowanych na pierwszym miejscu na amerykańskiej liście przebojów.
Jackson do produkcji teledysku do piosenki „Bad” zatrudnił reżysera Martina Scorsese. Trwający 18 minut wideoklip kosztował go 2 mln dol., jednak mimo ogromnych kosztów produkcji spotkał się z krytycznym odbiorem w prasie i wśród widzów, a także wywołał wiele kontrowersji, ponieważ ukazywał on głęboką zmianę w wyglądzie Jacksona. Uwagę opinii publicznej zwróciła przede wszystkim dużo jaśniejsza karnacja Jacksona (prasa uznała to za skutek wybielania skóry, a sam artysta w późniejszych latach tłumaczył bielactwem nabytym, czyli chorobą powodującą stopniową depigmentację skóry) i znaczące zmiany spowodowane zabiegami chirurgii plastycznej (media donosiły o operacjach nosa, ust, czoła i podbródka, lecz Jackson zapewnił, że przeszedł jedynie dwie operacje nosa i operację uwydatniającą szczelinę podbródka, a zauważalne zmiany w strukturze jego twarzy to wynik diety i leczenia trądziku, z którym mierzył się w okresie dojrzewania). Jackson w teledysku do „Bad” po raz pierwszy zaprezentował swój nowy gest sceniczny -chwyt za krocze, który później wykonywał również podczas występów na koncertach.
We wrześniu 1987r ruszył w pierwszą solową trasę koncertową po świecie - Bad World Tour, która trwała 16 miesięcy i obejmowała 123 koncerty dla 4,4 mln widzów na całym świecie. Jednym z warunków dla organizatorów koncertów było, aby Jackson miał zapewniony do celów przemieszczania się pomiędzy hotelami i miejscami koncertów jednocześnie prywatny autobus, samolot i helikopter. Trasa zakończyła się w lipcu 1988 serią koncertów na Wembley Arena i przyniosła 125 mln dol., stając się najbardziej dochodową trasą w historii muzyki, z czego Jackson zarobił 40 mln dol. Osobisty majątek artysty w tym okresie wyceniono na ponad 100 mln dol.
W 1988r wizerunek Jacksona wykorzystano w reklamie Pepsi. Elementem kampanii była zmodyfikowana wersja utworu „Billie Jean”, a także piosenki „Bad” i „I’ll Be There”. Również w 1988r Jackson kupił za 17 mln dol. posiadłość w Neverland Ranch w dolinie Santa Ynez. W marcu tego samego roku wystąpił z utworami „The Way You Make Me Feel” i „Man in the Mirror” na 31. gali wręczenia nagród Grammy, na której był nominowany do zdobycia statuetki za album roku. Poza tym reklamował sportowe buty firmy L.A. Gear i zagrał główną rolę w biograficznym filmie muzycznym Jerry’ego Kramera i Colina Childersa Moonwalker (1988), który został wyprodukowany przez CMV Enterprises za 27 mln dol. Film początkowo był wyświetlany tylko w Japonii, a z powodu fiaska dystrybucyjnego Jackson na początku 1989 zakończył trwającą pięć lat współpracę menedżerską z Frankiem Dileo. W tym okresie przestał pracować również z producentem Quincy Jonesem i prawnikiem Johnem Branką, który jeszcze przed utratą pracy doprowadził do dystrybucji Moonwalkera na kasetach wideo, co zapewniło projektowi sukces.
Osiągnięcia Jacksona w tym okresie kariery spowodowały, że uzyskał przydomek „Króla Popu”, który zaczął być regularnie używany przez fanów i prasę. Jackson twierdził, że pseudonim nadała mu jego przyjaciółka, aktorka Elizabeth Taylor na gali rozdania nagród w 1989, przedstawiając Jacksona jako „prawdziwego króla muzyki pop, rock i soul”. W 1990r, uznając wpływ Jacksona na muzykę lat 80-tych, Biały Dom uhonorował artystę nagrodą jako „artystę dekady”, osobiście wręczoną mu przez prezydenta George’a H.W. Busha, który oświadczył: „Chciałbym przywitać tutaj Michaela Jacksona, artystę dekady, który ma kolosalną liczbę zwolenników (...) Chciałbym go tutaj przyprowadzić i oficjalnie powitać go ponownie w Białym Domu”. Okres ten był okresem wielkiej popularności Jacksona, jakiej wcześniej doznali jedynie Elvis Presley, The Beatles i Frank Sinatra. W 1990r redakcja magazynu „Vanity Fair” nazwała Jacksona „najpopularniejszym artystą w historii show biznesu”.
W listopadzie 1991r wydał album pt. Dangerous, na którego produkcję wydał 10 mln dol. od CBS Records. Płyta rozeszła się w 29 mln egzemplarzy oraz zadebiutowała na pierwszym miejscu na liście Billboard 200 i utrzymała się w pierwszej dziesiątce zestawienia sprzedaży przez kolejny rok. Mimo osiągnięcia sukcesu komercyjnego, za album zebrał mieszane recenzje od krytyków, którzy zwracali uwagę m.in. na kopiowanie przez Jacksona swoich sukcesów z wcześniejszych płyt. Największym hitem z płyty okazał się singiel „Black or White”, który dotarł do pierwszego miejsca na liście Billboardu Hot 100 i utrzymywał się na szczycie notowania przez siedem tygodni. Singlowi towarzyszył kontrowersyjny teledysk, wyemitowany w stacjach telewizyjnych FOX, MTV i BET, zawierający sceny erotyczne oraz przemocy; kontrowersyjne sceny w drugiej połowie 11-minutowej wersji „Black or White” zostały zmienione, aby zapobiec zakazowi emisji video. 14 listopada 1991r teledysk do „Black or White” został wyemitowany jednocześnie w 27 krajach i obejrzało go 500 mln osób, co było największą widownią, jaką kiedykolwiek miała tego typu produkcja.
Otrzymawszy 65 mln dol. zaliczki i 4 mln dol. premii za podpisanie umowy, zawarł lukratywny kontrakt z firmą Sony Music Publishing, która zaoferowała mu m.in. 50% zysków, 25% tantiem od każdego sprzedanego albumu, 1 mln dol. rocznie na prowadzenie własnej wytwórni płytowej, 2,5 mln dol. rocznie na pokrycie kosztów administracyjnych, 10 mln dol. na realizację teledysków, gwarancję 5 mln dol. za angaż do filmu i znaczny udział w zyskach z produkcji]. W tym czasie prasa zwracała uwagę na kolejne operacje plastyczne, którym miał poddać się Jackson.
10 lutego 1992r stacja MTV rozpoczęła emisję swojego pierwszego globalnego teleturnieju My Dinner with Michael, którego zwycięzcy mieli okazję uczestniczyć w kolacyjnym przyjęciu organizowanym przez Jacksona na planie teledysku do piosenki „In the Closet”. W tym samym roku na antenie ABC miała miejsce premiera filmu biograficznego The Jacksons: An American Dream o historii powstania zespołu The Jackson 5. 30 września 1992r podczas transmitowanego przez 23 państwa w Europie koncertu w Bukareszcie dla 70-tysięcznej publiczności Jackson przedstawił program założonej przez siebie fundacji „Heal the World”. Od 27 czerwca 1992r do 11 listopada 1993r odbywał trasę koncertową Dangerous World Tour, której sponsorem był koncern Pepsi (firma zapłaciła 15 mln dol. za uzyskanie prawa do sponsorowania trasy). W styczniu 1993 wystąpił na Super Bowl XXVII, który zgromadził największą widownię w historii amerykańskiej telewizji.
Wkrótce na światło dzienne wyszedł fakt, że Jackson zaprasza do Neverland Ranch dzieci, które zostają z nim na noc. Sprawa została poddana dokładnej analizie przez media i opinię publiczną w 1993, kiedy postawiono Jacksonowi pierwsze zarzuty o molestowanie seksualne nieletnich. Jordan Chandler, reprezentowany przez prawnika Larry’ego Feldmana, oskarżył Jacksona o wykorzystanie seksualne, choć wcześniej zaprzeczał, jakoby kiedykolwiek padł ofiarą artysty. Jackson nie przerwał azjatyckiej części swojej trasy koncertowej Dangerous World Tour, ale wskutek stresu wywołanego skandalem zaczął zażywać środki nasenne (tabletki i zastrzyki), od których wkrótce się uzależnił, w związku z czym trafił do ośrodka terapeutycznego na leczenie lekomanii. W publicznym wystąpieniu oświadczył, że jest niewinny. 25 lutego 1994r zawarł pozasądową ugodę ze stroną skarżącą, wypłacając sumę szacowaną na ponad 18–20 mln dol., co uchroniło go od oficjalnego postawienia zarzutów.
W konsekwencji afery firma Pepsi Co. zerwała kontrakt z Jacksonem, a nagrana przez niego piosenka została usunięta ze ścieżki dźwiękowej filmu Rodzina Addamsów 2, poza tym porzucono pracę nad wypuszczeniem linii perfum sygnowanych przez artystę. W grudniu 1993r Jackson udzielił wywiadu Oprze Winfrey, który został wyemitowany w jej programie telewizyjnym Oprah Winfrey Show i został obejrzany przez 36,5 mln telewidzów. W tym samym miesiącu zawarł największą umowe w historii wydawnictw muzycznych, sprzedając za 100 mln dol. wytwórni EMI Music prawo do zarządzania swoim katalogiem piosenek.
W styczniu 1994r razem z pozostałymi członkami swojej rodziny wystąpił w koncercie telewizyjnym Jackson Family Honors zrealizowanym przez stację NBC w Las Vegas z udziałem 12 tys. widzów. Został także okrzyknięty najwybitniejszą osobowością 1993r roku przez redakcję czasopisma „Time”. W ramach zapowiedzi nowego albumu zlecił zbudowanie dziewięciu stalowych, 10-metrowych posągów przedstawiających go w wojskowym stroju, które zostały umieszczone w kilku krajach Europy, m.in. w Niemczech. Następnie opublikował, wyprodukowany za 4 mln dol., wideo-zwiastun płyty, na którym maszeruje na czele żołnierzy węgierskiej armii. W czerwcu 1995r wydał dwupłytowy album pt. HIStory: Past, Present and Future Book I, który rozszedł się zdecydowanie słabszym nakładzie od Dangerous - sprzedano 18 mln egzemplarzy na całym świecie. Pierwsza płyta - HIStory Begins - stanowiła składankę 15 największych hitów Jacksona nagranych w nowej technologii cyfrowej (w 2001 materiał został wydany w postaci jednopłytowej pt. Greatest Hits – HIStory Vol. I), a druga płyta - HIStory Continues - zawierała 15 premierowych piosenek. Jackson na pierwszy singiel promujący album wybrał utwór „Scream”, który nagrał z siostrą, Janet Jackson, i który dotarł do pierwszej piątki na liście Billboard Hot 100. Teledysk do „Scream” pozostaje najdroższą tego typu produkcją na świecie - kosztował twórców aż 7,5 mln dol. Jacksonowie za teledysk do „Scream” odebrali trzy MTV Video Music Awards, m.in. za najlepszą reżyserię artystyczną. Kolejnymi singlami z HIStory były utwory: „You Are Not Alone” (w pierwszym tygodniu od premiery sprzedany w nakładzie 125 tys. egzemplarzy) i „They Don’t Care About Us”, które wywołał kontrowersje w związku z rzekomo antysemickim tekstem, ponieważ zawiera słowa: „Jew me, sue me” (ang. Jew – Żyd, sue – podać kogoś do sądu) oraz „kick me, kiked me” (ang. kick – kopać, kike – okradać, szwidlować, ale jest to także wulgarne określenie wyznawcy judaizmu), które w późniejszych wydaniach usunięto pod wpływem nacisków ze strony środowisk żydowskich.
W międzyczasie, w lipcu 1995r, zakończył współpracę z filmową agencją impresaryjną Creative Artists Agency, a swoje prawa aktorskie przeniósł do United Talent Agency. W tym samym roku wystąpił w programie rewiowym Wetten, dass…? w niemieckiej telewizji, a w kolejnych latach jeszcze kilkukrotnie gościł w tym show. W czerwcu 1995r razem z ówczesną narzeczoną, Lisą Marie Presley, udzielił wywiadu Dianie Sawyer do jej talk-show Primetime Live w ABC; rozmowę, wyemitowaną 2 lipca, obejrzało ok. 60 mln widzów. Jackson także w 1995r wyprodukował i wydał pod szyldem swojej wytwórni MJJ Music album studyjny tercetu 3T pt. Brotherhood, na który także nagrał partie wokalne do singli „Why” i „I Need You”. W grudniu 1995 miał wystąpić w specjalnym wydaniu programu One Night Only w HBO, ale w ostatniej chwili odwołał występ z powodu problemów zdrowotnych. Pod koniec roku sprzedał za 100 mln dol. połowę udziału w katalogu AVT firmie Sony, która zagwarantowała mu roczny dochód w wysokości minimum 6,5 mln dol. z tytułu udzielania licencji na piosenki zawarte w katalogu. Wiosną 1996r sfinansował produkcję musicalu Sisterella, który był prezentowany od 17 marca do 21 kwietnia w Pasadena Playhouse Theater w Kalifornii. W czerwcu tego samego roku wytwórnia Brunswick Records wydała album pt. Pre-History: The Lost Steeltown Recordings zawierający materiał, który Jackson nagrał z The Jackson 5 w 1967r.
We wrześniu 1996 wyruszył w trasę koncertową HIStory World Tour, a w jej ramach wystąpił jedyny raz w Polsce, grając koncert w Warszawie. Podczas ceremonii rozdania nagród Brit Awards w 1996 odebrał nagrodę specjalną dla artysty pokolenia. W trakcie gali wykonał także utwór „Earth Song” z udziałem dziecięgo chóru. Odtwarzając scenę z teledysku, rozłożył ramiona, przez co swoim wyglądem przypominał Jezusa Chrystusa. W reakcji na występ Jarvis Cocker wszedł na scenę, po czym wypiął pośladki i zszedł ze sceny]. Zapytany przez media o ten incydent, Cocker wyjaśnił: „Była to forma protestu przeciwko Michaelowi Jacksonowi, który widzi siebie jako kogoś w rodzaju Chrystusa, z mocą uzdrawiania... Po prostu wbiegłem na scenę i zacząłem się popisywać... Próbowałem tylko zrobić coś, co każdy inny zrobiłby z wielką ochotą, jeśli tylko zdobyłby się na odwagę”. Cockera poparła prasa brytyjska - magazyn „Melody Maker” zaproponował nadanie Cockerowi tytułu szlacheckiego, a Noel Gallagher stwierdził: „Jarvis Cocker to gwiazda i powinien otrzymać order. (…) Powrót do tego kraju przez Michaela Jacksona po tym, co się stało- i myślę, że każdy wie o czym mówię - ubieranie się w białą szatę, uważanie się za Mesjasza – za kogo on się ma? Za mnie?”]. Jackson w tym samym roku zaciągnął pożyczkę w wysokości 90 mln dol. w NationsBank.
W 1997r wydał Blood on the Dance Floor (HIStory in the Mix), album z nowym materiałem i remiksami hitów z HIStory, który wkrótce stał się najlepiej sprzedającym się wydawnictwem z remiksami. Na płycie znalazło się pięć premierowych utworów: „Superfly Sister” i „Morphine” oraz single: „Blood on the Dance Floor”, „Is It Scary”, „Ghosts”. Piosenka tytułowa dotarła do pierwszego miejsca na brytyjskiej UK Singles Chart. Single „Ghosts”, „2Bad” i „Is It Scary” były oparte na krótkometrażowym filmie Stana Winstona Duchy (Ghosts, 1997)] według scenariusza Michaela Jacksona i Stephena Kinga. Duchy zawierały wiele efektów specjalnych i choreografii stworzonych do muzyki napisanej przez Jacksona. Produkcją filmu zajęła się firma „Kingdom Entertainment”, którą Jackson rok wcześniej założył w celu budowy i eksploatacji muzyczno-rozrywkowych centrów na świecie; jego wspólnikiem w tym biznesie był arabski książę Al Walid bin Talal bin Abdulaziz Saud. Trwający 39 minut teledysk do piosenki „Ghosts” pozostaje najdłuższym wideoklipem na świecie[208]. Jackson w tym okresie uzależnił się od zakupów, co wkrótce doprowadziło go do kryzysu finansowego i pozywania artysty za kolejne niespłacone należności. By podreperować budżet, Jackson przekazał firmie Sony za 25 mln dol. kontrolny pakiet udziałów w katalogu ATV, a w ciągu kolejnego roku zaciągnął pożyczkę w wysokości 170 mln dol. w Bank of America]. W 1998r zawarł ugodę pozasądową z gazetą „Daily Mirror”, która przeprosiła go za to, że określiła jego twarz jako „paskudnie zniekształconą i odrażającą”. Chirurg plastyczny Steven Hoefflin, przypuszczalnie operujący nos Jacksona, odradził mu wykonywanie dalszych operacji].
W nowym tysiącleciu razem z Markiem Schaffelem założył firmę Neverland Valley Entertainment, w której zajmował się realizacją projektów filmowych. W 2000r zaciągnął kolejną pożyczkę w Bank of America, tym razem na 200 mln dol. W marcu 2001r wygłosił przemowę na zgromadzeniu Oxford Union Society. 7 i 10 września 200r1 w Madison Square Garden zagrał rocznicowy koncert Michael Jackson: 30th Anniversary Special z okazji 30 lat solowej kariery scenicznej. Gośćmi muzycznymi wydarzenia byli, m.in.: Britney Spears, Nelly Furtado, Mýa, Usher, Whitney Houston, Billy Gilman, Shaggy, Rayvon, Destiny’s Child, Monica, Deborah Cox, Rah Digga, Tamia, James Ingram, Gloria Estefan, 98 Degrees, Luther Vandross, Liza Minnelli, Lil’ Romeo, Master P, N Sync, The Jackson 5 i Slash, a okolicznościowe mowy wygłosili Marlon Brando i Elizabeth Taylor. Koncert wyemitowano w telewizji 13 listopada 2001r.
Po atakach na World Trade Center 11 września 2001 był współorganizatorem koncertu charytatywnego United We Stand: What More Can I Give na RFK Stadium w Waszyngtonie. Podczas widowiska zaśpiewał utwór „What More Can I Give”, którego był autorem i jednym z wykonawców. W nagraniu piosenki wzięli udział również, m.in.: Beyoncé, Ricky Martin, Mariah Carey, Carlos Santana, Céline Dion, Reba McEntire, Usher i Tom Petty. Singiel ukazał się w dwóch wersjach językowych: angielskiej i hiszpańskiej.
W październiku 2001r Jackson wydał album Invincible, który zajął pierwsze miejsce na listach przebojów w trzynastu krajach Invincible sprzedał się w 13 mln egzemplarzy na całym świecie. Album zebrał przeciętne recenzje i nie powtórzył sukcesu sprzedażowego poprzednich płyt. Singlami promującymi wydawnictwo były: „You Rock My World” (jako jedyny trafił do Top10 amerykańskiej listy przebojów ), „Cry” oraz „Butterflies”. Tuż przed premierą Invincible Jackson poinformował prezesa Sony Music Entertainment, Tommy’ego Mottolę, że nie odnowi kontraktu; kontrakt miał wygasnąć w wypadku dostarczenia przez wytwórnię albumów z całkowicie nowym materiałem, przeznaczonych do wydania przez Epic Records/SME. W 2002 wszystkie wydania singli, zdjęcia do teledysków i promocja albumu Invincible zostały odwołane. Jackson odmówił wytwórni wyjazdu na międzynarodową trasę koncertową i udziału w imprezach promujących płytę. Poza tym oskarżył Mottolę o niewspieranie afroamerykańskich artystów oraz nazwał go „diabłem” i „rasistą”, który używa czarnoskórych artystów do własnych celów. Firma Sony zaprzeczyła oskarżeniom, przypominając, że Mottola był mężem Mariah Carey, a ona z kolei, zapytana o oskarżenia przez Larry’ego Kinga w programie Larry King Live, miała do nich obojętny stosunek.
Pod koniec 2002r fundacja Jacksona „Heal the World” zanotowała wartość aktywów netto na poziomie 3542 dolarów, a jej wydatki wyniosły 2585 dolarów (głównie na honoraria za organizację koncertów). Fundacja zawiesiła działalność w Kalifornii w kwietniu 2002r, przypuszczalnie w konsekwencji niedostarczenia rocznych sprawozdań, wymaganych dla organizacji zwolnionych z płacenia podatków. Fundacja „Heal the World” dzięki Jacksonowi przekazała na całym świecie miliony dolarów na leczenie dzieci, na skutek zawieszenia znalazła się jednak bez środków na dalszą działalność.
W listopadzie 2002r Jackson odwiedził Berlin, gdzie gościł na gali rozdania nagród Bambi i odebrał nagrodę Millennium dla największej żyjącej ikony muzyki pop. W hotelu Adlon, w którym zameldował się w pokoju na trzecim piętrze, doszło do kolejnego incydentu, który ściągnął na niego krytykę mediów - chcąc spełnić prośbę fanów, którzy głośnym skandowaniem wyrażali dla niego poparcie, przyniósł swojego syna na balkon, zakrywając jego twarz kawałkiem materiału (by chronić jego tożsamość przed mediami), po czym na moment wystawił dziecko za barierkę balkonu, trzymając je prawym ramieniem. Spowodowało to później oskarżenia określające Jacksona jako niebezpiecznego dla dzieci, czemu artysta zaprzeczył, zapewniając, że mocno trzymał syna.
Jackson w Las Vegas (2003)
3 i 6 lutego 2003 w Wielkiej Brytanii i USA został wyemitowany kontrowersyjny film dokumentalny Martina Bashira Living with Michael Jackson (pol. Życie z Michaelem Jacksonem) zawierający wywiady z artystą, który mówił o swoim życiu osobistym. Szczególne kontrowersje wzbudziła część dokumentu ukazująca Jacksona, który trzyma za rękę 13-letniego Gavina Arvizo i przyznaje się do dzielenia z nim sypialni (jednak nie wspólnego łóżka) oraz spania w jednym łóżku z innymi dziećmi, co podsumował słowami: „Dzielić z kimś własne łóżko to najpiękniejszy wyraz miłości”. Jackson poczuł się zdradzony przez Bashira i uznał, że film oddał zniekształcony obraz rzeczywistości, wkrótce zaczął także uskarżać się na bezsenność i ponownie popadł w uzależnienie od środków farmakologicznych.
W odpowiedzi na różne spekulacje mediów wyświetlono później dwa programy specjalne: Michael Jackson Take Two: The Footage You Were Never Meant to See (pol. Michael Jackson, ujęcie drugie: zdjęcia, których nigdy nie mieliście zobaczyć) i Michael Jackson’s Private Home Movies: The King of Pop Close and Personal (pol. Z domowego archiwum Michaela Jacksona. Król popu z bliska i osobiście). Pierwszy z nich, pokazany 23 lutego, przedstawiał prace nad dokumentem Living with Michael Jackson z perspektywy ekipy telewizyjnej zatrudnionej przez artystę, a drugi został wyemitowany w kwietniu jako dwugodzinny program specjalny z komentarzem Jacksona oraz jego rodziny i przyjaciół. Prawa do emisji obu programów wykupiła stacja Fox.
Również w 2003r pojawiły się informacje że Jackson pracuje nad nowym albumem studyjnym. W marcu wydano radiową edycję piosenki „Escape”, po którym pojawiły się głosy, że jest to pierwszy singiel z nowego albumu Jacksona. Prace nad albumem zostały z nieznanych powodów wstrzymane. 17 listopada 2003r Jackson wraz z Sony Records wydał składankę pt. Number Ones, na której umieścił swoje utwory notowane na pierwszym miejscu list przebojów. Składanka sprzedała się w nakładzie 10 mln egzemplarzy.
W dniu zaplanowanej premiery albumu, kiedy artysta znajdował się w Las Vegas, zajęty filmowaniem teledysku do „One More Chance” (jedynej nowej piosenki na Number Ones), Departament Szeryfa Santa Barbara przeszukał Neverland Ranch i wydał nakaz aresztowania Jacksona pod zarzutem molestowania dzieci. 18 grudnia 2003r przeciwko Jacksonowi wpłynęły zarzuty z kodeksu karnego - został postawiony przed sądem z dziesięcioma zarzutami w związku z domniemanym wykorzystaniem seksualnym nieletniego Gavina Arvizo. Prokurator okręgowy okręgu Santa Barbara w Kalifornii, Tom Sneddon, podtrzymywał, że zarzuty Jacksonowi o wykorzystywanie seksualne postawiło łącznie sześciu chłopców: Gavin Arvizo, Jordan Chandler, Jason Francia, Wade Robson, Brett Barnes i Macaulay Culkin, przy czym Francia, Robson, Barnes i Culkin później zaprzeczyli, jakoby Jackson kiedykolwiek molestował ich seksualnie. Jackson również zaprzeczył oskarżeniom i zapewnił, że nocowanie dzieci w jego domu było pozbawione jakichkolwiek aktów natury seksualnej. Przyjaciółka Jacksona, Elizabeth Taylor, broniła go w programie Larry King Live, mówiąc, że była u Jacksona i widziała ich „w łóżku oglądających telewizję”, po czym zapewniła, iż „nie było w tym nic nienormalnego” i „nie było żadnego kontaktu fizycznego”. Proces przeciwko Jacksonowi rozpoczął się 31 stycznia 2005 w Santa Maria w Kalifornii i skończył się w 13 czerwca tego samego roku całkowitym uniewinnieniem Jacksona. Był to jeden z największych i najbardziej udokumentowanych przez media procesów w historii. Popularność Jacksona poza granicami USA zapewniła tłumy reporterów pod gmachem sądu, gdzie gromadziło się także wielu fanów Jacksona, którzy po ogłoszeniu wyroku uniewinniającego Jacksona zgotowali mu owację. Sneddon podejmował dwukrotnie działania przeciwko Jacksonowi w związku z jego rzekomym molestowaniem dzieci (działania podjęte w 1993 zakończyły się bez postawienia zarzutów, a w 2003 doprowadziły do procesu), co wywołało spekulacje o osobistych motywach działania Sneddona i pragnieniu zemsty na Jacksonie. Sneddon po przegranym procesie ogłosił swoją dymisję 6 czerwca 2006r.
Po uniewinnieniu Jackson przeprowadził się do Bahrajnu, gdzie rzekomo kupił dom członka tamtejszego parlamentu. W lipcu 2005r premierę miał album kompilacyjny pt. The Essential Michael Jackson, który rozszedł się w 6 mln egzemplarzy. W tym samym miesiącu Jackson został pozwany przez przez Prescient Acquisitions Group o wypłatę 48 mln dol. z ponad 300 mln dol. zaległych długów, które dwa lata wcześniej Bank of America sprzedał funduszowi Fortress Investment Group; FIG w 2006 zawarł porozumienie z firmą Sony i zrefinansował dług Jacksona. Jackson podczas pobytu w Bahrajnie poświęcał czas na komponowanie nowej muzyki, m.in. nowego solowego albumu oraz premierowego wydawnictwa wytwórni 2 Seas Records, na którym miał znaleźć utwór Jacksona wykonany w duecie z Jermaine’em Jacksonem. Oba projekty jednak nigdy nie zostały wydane, jak też zapowiadany utwór „Now That I Found Love” (nagrany przy współudziale Bruce’a Swediena) oraz singiel dobroczynny o roboczym tytule „I Have This Dream”, z którego dochód miał wesprzeć ofiary huraganu Katrina. W nagraniu piosenki wzięli udział wyłącznie czarnoskórzy wykonawcy: Snoop Dogg, R. Kelly, Ciara, Keyshia Cole, The O’Jays, a chęć współpracy wyrazili także James Brown, Jay-Z, Mary J. Blige i Missy Elliott. Strony w końcu zerwały kontrakt, a sponsor pobytu Jacksona w Bahrajmie - szejk Abdullah bin Hamad bin Isa Al Chalifa - w 2007r pozwał artystę za niewywiązanie się z umowy na szereg projektów muzycznych, na których realizacji otrzymał łącznie 7 mln dol.
W lutym 2006 wytwórnia Jacksona wydała Visionary: The Video Singles, box zawierający 20 najpopularniejszych singli Jacksona, które były wypuszczane na rynek sukcesywnie przez pięć kolejnych miesięcy. 27 maja 2006r podczas ceremonii rozdania nagród MTV Japan’s VMA Awards w Tokio Jackson odebrał Legend Award za zasługi dla produkcji teledysków w ostatnich 25 latach, po raz pierwszy występując publiczne od czasu uniewinnienia od zarzutu molestowania nieletniego chłopca niemal rok wcześniej. Zaraz po ceremonii wręczenia nagród pojawił się również na nagraniu programu SMAPxSMAP. W czerwcu 2006 założył firmę The Michael Jackson Company, Inc., za której pomocą trzymał pieczę nad swoimi finansami i wydawaniem kolejnych albumów.
Pod koniec lata 2006 w studiu nagraniowym Grouse Lodge w Westmeath rozpoczął pracę nad nowym materiałem, nad którym współpracowali z nim m.in. will.i.am], Teddy Riley, DJ Whoo Kid, Akon, Chris Brown i 50 Cent. 14 listopada 2006 firma Sony wydała box Visionary w USA. Jackson w tym czasie odwiedził londyńskie biuro Guinness World Records, gdzie odebrał osiem nagród. 15 listopada 2006 na gali rozdania World Music Awards w Earl’s Court w Londynie odebrał Chopard Diamond Award za sprzedaż ponad 100 mln albumów. Wbrew spekulacjom prasy brukowej przed występem Jacksona na tej ceremonii, artysta nie zaśpiewał „Thrillera”, ale wykonał „We Are the World” razem z chórem. Wykonanie zostało surowo przyjęte przez publiczność, która wybuczała Jacksona, a także przez prasę. Według Juliusa Justa, kierownika działu promocji World Music Awards, nagłośnienie podczas wydarzenia zostało wyciszone ze względu na późną porę, co pracownicy Earl’s Court wyjaśnili, że uczyniono to, aby show mógł trwać godzinę dłużej i odbywać się po godz. 11. Zrozpaczony krytyką, Jackson odwołał planowany występ na imprezie bożonarodzeniowej w Tokio, za co został skrytykowany przez japońskie media. 24 grudnia 2006 wrócił do USA i zamieszkał w Las Vegas. Sześć dni później uczestniczył w pogrzebie Jamesa Browna i wygłosił krótką przemowę gloryfikującą artystę. Przemówił również pastor Al Sharpton, bliski przyjaciel Browna, który oświadczył: „Nie interesuje mnie, o czym mówi się dzisiaj w mediach: James Brown chciał, aby Michael Jackson był z nim tego dnia. Powiedział: »Kocham Michaela. Przekażcie mu, aby nie bał się wrócić tam, gdzie jest jego dom. Tych, którzy mają talent, zawsze szykanują, ale powiedzcie mu, że musimy oczyścić muzykę. Chcę, żeby on i ci wszyscy, którzy mnie naśladowali, powrócili i podźwignęli muzykę z powrotem«”.
Pod koniec 2006r w internecie pojawiło się nagranie Prasa „No Friend of Mine (Gangsta)” z partią wokalną, którą nagrał Jackson. 8 marca 2007 artysta przybył do Tokio, gdzie odbył serię płatnych spotkań ze swoimi fanami (pierwsze spotkanie kosztowało 3,5 tys. dol., a drugie – 130 dol., a niepełnosprawne dzieci uczestniczyły w spotkaniu za darmo). Goście mogli spędzić od 30 sekund do minuty z Jacksonem. Jackson spotkał się także z blisko 3 tys. amerykańskich żołnierzy stacjonującymi ze swoimi rodzinami w Camp Zama. Podczas pięciodniowego pobytu w Tokio zarobił ok. 400 tys. dol. W trzecim kwartale 2007r zapowiedział wydanie swojego nowego albumu, a w ramach jego promocjo zaczął planować kolejną trasę koncertową. Rozważał serię występów w Las Vegas, gdzie chciał otworzył „Michael Jackson Hotel and Casino”, jednak ostatecznie porzucił te plany, a zamiast tego ogłosił koncerty w wybranych krajach Europy. W 2007 zarejestrował 12 piosenek, m.in. „Breaking News”, w studiu należącym do wytwórni płytowej Angelikson Music w New Jersey.
W 2008 długi Jacksona wynosiły 331 mln dol., przy czym ponad 300 mln dol. przejął Barclays Bank z siedzibą w Londynie, który zabezpieczył pożyczkę na katalogu Sony/ATV. Bank HBSC i fundusz hedgingowy Painfield Asset Management przekazał artyście 70 mln dol. pod zastaw wytwórni MiJac Music, za której pomocą Jackson kontrolował prawa majątkowe m.in. do swoich piosenek. 11 lutego 2008 premierę miał album pt. Thriller 25 zawierający utwory z Thrillera, remiksy piosenek z tej płyty (wykonane m.in. przez will.i.ama i Akona) i premierowy utwór- „For All Time”. Reedycja płyty w pierwszym tygodniu po premierze rozeszła się w ponad 165 tys. egzemplarzy w USA, gdzie dotarła do pierwszego miejsca na Billboard Hot 100, poza tym cieszyła się wysokimi wynikami sprzedaży w wielu krajach na świecie, m.in. dotarła na szczyt list sprzedaży we Francji i Belgii oraz do czołówki notowań w Australii i większości państw Europy. 1 lipca 2008r w internecie pojawiła się piosenka „Hold My Hand”, którą Jackson nagrał w duecie z Akonem. W tym samym miesiącu artysta podpisał kontakt na współpracę z inwestorem Tohmem R. Tohmem, którego mianował zarządcą swojego majątku i menedżerem.
20 października 2008r, w dniu 50. urodzin Jacksona, wytwórnia Sony wydała album kompilacyjny pt. King of Pop zawierający kilkanaście przebojów Jacksona, który trafił na listy przebojów w wielu krajach na świecie. Artysta w tym samym roku kontynuował pracę nad płytą, m.in. zarejestrował ponad 100 piosenek w Studiu X w Las Vegas. W październiku 2008 publicznie potwierdził pracę w studiu nagraniowym i zapowiedział powrót do koncertowania. W tym okresie pracował równocześnie nad dwoma albumami, a na jeden z nich skomponował muzykę klasyczną. Wiosną 2009r osobistym lekarzem Jacksona został Conrad Murray. 5 marca 2009r na konferencji prasowej Jackson ogłosił trasę koncertową This Is It obejmującą 10 występów latem 2009 w O2 Arena w Londynie. Tydzień później ogłosił zwiększenie liczby koncertów do 50, które zagra od 7 lipca 2009r do 6 marca 2010r, a olbrzymie zainteresowanie biletami (750 tys. biletów rozeszło się w kilka godzin) spowodowało przedłużenie trasy o kolejne 40 występów. Koncert AEG Live później ogłosił opóźnienie startu trasy i rozpoczęcie jej 13 lipca 2009r. Jackson w międzyczasie przerwał współpracę menedżerską z Tohmem R. Tohmem (ale wznowił ją w czerwcu 2009r), a na swojego nowego menedżera mianował Franka Dileę. Na potrzeby trasy koncertowej nagrał teledysk pod roboczym tytułem „Dome Project” oraz dwa krótkie filmy w technologii 3D: MJ Air i The Final Message. Wraz ze zbliżającym się terminem rozpoczęcia trasy znów zaczął mierzyć się w bezsennością, dlatego zaczął zażywać środki nasenne i uspokajająco-przeciwlękowe. W okresie poprzedzającym rozpoczęcie trasy kilka razy nie stawił się na próbach. 23 czerwca 2009r odbył próbę do występu w hali widowiskowej Stables Arena .
25 czerwca 2009r we wczesnych godzinach porannych zażył na sen leki przeciwlękowe: najpierw spożył 10 mg diazepamu w tabletce, następnie przyjął od swojego osobistego lekarza, Conrada Murraya, dożylny wlew 2 ml lorazepamu, a godzinę później - dożylny wlew 2 ml midazolamu (dawki obu leków upublicznił Murray). O godz. 7:30 Murray podał Jacksonowi - skarżącemu się na problemy z zaśnieniem - kolejny dożylny wlew 2 ml midazolamu, natomiast o 10:40 - 25 mg diprivanu, po którego zażyciu zasnął, a niedługo później stracił przytomność. Alberto Alvarez, ochroniarz Jacksona, o godz. 12:21 wezwał pogotowie ratunkowe do najmowanej przez Jacksona rezydencji w Holmby Hills w Los Angeles po tym, jak nie powiodły się próby reanimacji artysty przez Murraya. Ratownicy - Richard Sennett i Martin Blount - przybyli do rezydencji o godz. 12:26 i rozpoczęli resuscytację, a pół godziny później - mimo stwierdzeniu zgonu artysty -podjęli próbę wznowienia akcji serca za pomocą defibrylatora i mechanicznej wentylacji płuc, jak też podali dosercowo adrenalinę. O godz. 13:14 medycy dotarli z ciałem Jacksona do szpitala uniwersyteckiego UCLA Medical Center, w którym artysta miał być resuscytowany przez ponad godzinę. Zgon Jacksona został potwierdzony o godz. 14:26. Jako przyczynę śmierci do wiadomości publicznej podano nagłe zatrzymanie krążenia, a 27 sierpnia 2009r biuro koronera hrabstwa Los Angeles jako przyczynę wskazało przedawkowanie propofolu i benzodiazepin.
| Single | |||||||
| Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz | |
| Got to be there/Maria [You were the only love] | Michael Jackson | 10.1971 | 5[11] | 4[14] | Motown 1191 | [written by Elliot Willensky][produced by Hal Davis][4[13].R&B Chart] | |
| Rockin' Robin/Love is here and now you're gone | Michael Jackson | 03.1972 | 3[14] | 2[13] | Motown 1197 | [silver-UK][58 hit-Bobby Day][written by Leon René][produced by Mel Larson,Jerry Marcellino][2[9].R&B Chart] | |
| I wanna be where you are/We've got a good thing going | Michael Jackson | 05.1972 | - | 16[11] | Motown 1202 | [written by Arthur Ross,Leon Ware][produced by Hal Davis][2[12].R&B Chart] | |
| Ain' t no sunshine/I Wanna Be Where You Are | Michael Jackson | 08.1972 | 8[10] | - | Motown TMG 826 | [71 hit-Bill Withers][written by Bill Withers][produced by Hal Davis] | |
| Ben/You can cry on my shoulder | Michael Jackson | 08.1972 | 7[14] | 1[1][16] | Motown 1207 | [silver-UK][written by Donald Black/Walter Scharf][produced by The Corporation][piosenka z filmu "Ben"][5[14].R&B Chart] | |
| With a child' s heart/Morning glow | Michael Jackson | 05.1973 | - | 50[7] | Motown 1218 | [written by Vicky Basemore/Henry Cosby/Sylvia Moy][produced by Freddie Perren,Fonce Mizell][14[10].R&B Chart] | |
| We' re almost there/Take me back | Michael Jackson | 03.1975 | - | 54[8] | Motown 1341 | [written by Brian Holland/Eddie Holland][produced by Brian Holland][7[13].R&B Chart] | |
| Just a little bit of you/Dear Michael | Michael Jackson | 06.1975 | - | 23[12] | Motown 1349 | [written by Eddie Holland, Brian Holland][produced by Brian Holland][4[15].R&B Chart] | |
| Ease on down the road/Poppy girls [Quincy Jones] | Diana Ross & Michael Jackson | 09.1978 | 45[7] | 41[9] | MCA 40 947 | [written by Charlie Smalls][produced by Quincy Jones, Tom Bahler][17[13].R&B Chart][piosenka z filmu "The Wiz"] | |
| You can' t win [Part.1]/[Part.2] | Michael Jackson | 02.1979 | - | 81[3] | Epic 50 654 | [written by Charlie Smalls][produced by Quincy Jones][piosenka z filmu "The Wiz"][42[10].R&B Chart] | |
| Don' t stop till you get enough/I can't help it | Michael Jackson | 07.1979 | 3[12] | 1[1][21] | Epic 50 742 | [platinum-UK][platinum-US][written by Michael Jackson][produced by Quincy Jones,Michael Jackson][1[5][20].R&B; Chart] | |
| Rock with you/Working day and night | Michael Jackson | 11.1979 | 7[9] | 1[4][24] | Epic 50 797 | [platinum-UK][platinum-US][1[6][25].R&B; Chart][written by Rod Temperton][produced by Quincy Jones] | |
| Off the wall/Get on the floor | Michael Jackson | 02.1980 | 7[10] | 10[17] | Epic 50 838 | [silver-UK][platinum-US][written by Rod Temperton][produced by Quincy Jones][5[13].R&B; Chart] | |
| She' s out of my life/Get on the floor | Michael Jackson | 04.1980 | 3[9] | 10[16] | Epic 50 871 | [platinum-US][written by Tom Bahler][produced by Quincy Jones][43[8].R&B; Chart] | |
| Girlfriend/Bless his soul [Jacksons] | Michael Jackson | 07.1980 | 41[5] | - | Epic EPC 8782 [UK] | [written by Paul McCartneyr][produced by Quincy Jones] | |
| One day in your life/Take me back | Michael Jackson | 04.1981 | 1[2][14] | 55[7] | Motown 1512 | [gold-UK][written by Renee Armand/Sam Brown][produced by Sam Brown][42[10].R&B; Chart] | |
| We're almost there/We got a good thing going | Michael Jackson | 07.1981 | 46[4] | - | Motown TMG 977 [UK] | [written by Brian Holland/Eddie Holland][produced by Brian Holland] | |
| The girls is mine/Can't get outta the rain | Michael Jackson & Paul McCartney | 11.1982 | 8[10] | 2[18] | Epic 03288 | [platinum-US][written by Michael Jackson][produced by Quincy Jones,Michael Jackson][1[3][20].R&B; Chart] | |
| Billie Jean/Can't get outta the rain | Michael Jackson | 01.1983 | 1[1][11] | 1[1][15] | Epic 03509 | [platinum-US][4x-platinum][written by Michael Jackson][produced by Quincy Jones,Michael Jackson][1[9][23].R&B; Chart] | |
| Beat in/Get on the floor | Michael Jackson | 02.1983 | 3[12] | 1[3][25] | Epic 03759 | [platinum-US][2x-platinum-UK][written by Michael Jackson][produced by Quincy Jones,Michael Jackson][1[1][19].R&B; Chart] | |
| Wanna be starting something | Michael Jackson | 05.1983 | 8[9] | 5[15] | Epic 03914 | [platinum-US][silver-UK][written by Michael Jackson][produced by Quincy Jones,Michael Jackson][5[17].R&B; Chart] | |
| Human nature/Baby be mine | Michael Jackson | 07.1983 | - | 7[14] | Epic 04026 | [platinum-US][silver-UK][written by Steve Porcaro, John Bettis][produced by Quincy Jones][27[12].R&B; Chart] | |
| Happy [Love theme from "Lady sings the blues"]/We're almost there | Michael Jackson | 07.1983 | 52[4] | - | Motown TMG 986 [UK] | [written by Michel Legrand/Smokey Robinson] | |
| P.Y.T. [Pretty Young Thing]/Working day and night | Michael Jackson | 10.1983 | 11[8][03.84] | 10[16] | Epic 04165 | [4x-platinum-US][platinum-UK][written by James Ingram & Quincy Jones][produced by Quincy Jones][46[8].R&B; Chart] | |
| Say say say/Ode to a koala bear [Paul McCartney] | Paul McCartney & Michael Jackson | 10.1983 | 2[15] | 1[6][22] | Columbia 04168 | [platinum-US][silver-UK][written by Paul McCartney ,Michael Jackson][produced by George Martin][2[20].R&B; Chart] | |
| Thriller/Can't get outta the rain | Michael Jackson | 02.1984 | 10[18] | 4[14] | Epic 04364 | [4x-platinum-US][2x-platinum-UK][written by Rod Temperton][produced by Quincy Jones][3[14].R&B; Chart] | |
| Farewell my summer love/Call on me | Michael Jackson | 05.1984 | 7[12] | 38[12] | Motown 1739 | [written by Keni St. Lewis][produced by Freddie Perren, Fonce Mizell][37[10].R&B; Chart] | |
| Girl you' re so together | Michael Jackson | 08.1984 | 33[8] | - | Motown TMG 1355 | [written by Keni St. Lewis] | |
| I just can' t stop loving you/Baby be mine | Michael Jackson & Siedah Garrett | 08.1987 | 1[2][9] | 1[1][14] | Epic 07253 | [gold-US][silver-UK][written by Michael Jackson][produced by Quincy Jones,Michael Jackson][1[1][11].R&B; Chart] | |
| Bad/I can't help it | Michael Jackson | 09.1987 | 3[19] | 1[2][14] | Epic 07418 | [platinum-US][platinum-UK][written by Michael Jackson][produced by Quincy Jones,Michael Jackson][1[3][11].R&B; Chart] | |
| The way you make me feel | Michael Jackson | 11.1987 | 3[18] | 1[1][18] | Epic 07645 | [2x-platinum-US][platinum-UK][written by Michael Jackson][produced by Quincy Jones,Michael Jackson][1[4][13].R&B; Chart] | |
| I saw mommy kissing Santa Claus | Michael Jackson | 12.1987 | 91[4] | - | - | ||
| Man in the mirror | Michael Jackson | 02.1988 | 21[5] | 1[2][17] | Epic 07668 | [3x-platinum-US][2x-platinum-UK][written by Glen Ballard/Siedah Garrett][produced by Quincy Jones,Michael Jackson][1[1][14].R&B; Chart] | |
| Dirty Diana | Michael Jackson | 05.1988 | 4[13] | 1[1][14] | Epic 07739 | [platinum-US][platinum-UK][written by Michael Jackson][produced by Quincy Jones,Michael Jackson][5[13].R&B; Chart] | |
| Get it | Michael Jackson & Stevie Wonder | 05.1988 | 37[4] | 80[6] | Motown 1930 | [written by Stevie Wonder][produced by Stevie Wonder, Gary Olazabal, Quincy Jones][4[11].R&B; Chart] | |
| I want you back ' 88 | Michael Jackson/Jackson 5 | 04.1988 | 8[7] | - | Motown ZB 41 913 [UK] | ||
| Another part of me | Michael Jackson | 07.1988 | 15[6] | 11[13] | Epic 07962 | [written by Michael Jackson][produced by Quincy Jones,Michael Jackson][1[1][14].R&B; Chart] | |
| Smooth criminal | Michael Jackson | 11.1988 | 8[15] | 7[15] | Epic 08044 | [2x-platinum-US][platinum-UK][written by Michael Jackson][produced by Quincy Jones,Michael Jackson][2[15].R&B; Chart] | |
| Leave me alone | Michael Jackson | 02.1989 | 2[13] | - | Epic 654 672-7 [UK] | [silver-UK][written by Michael Jackson][produced by Quincy Jones,Michael Jackson] | |
| 2300 Jackson Street/When I Look at You | Michael Jackson with The Jacksons, Janet Jackson, Rebbie Jackson and Marlon Jackson | 04.1989 | 76[3] | - | Epic MIUCT 0041 [UK] | [written by Jermaine Jackson,Jackie Jackson,Tito Jackson,Randall Jackson,Aaron Hall][produced by The Jacksons,Teddy Riley] | |
| Liberian girl | Michael Jackson | 07.1989 | 13[6] | - | Epic 6549470 [UK] | [written by Michael Jackson][produced by Quincy Jones,Michael Jackson] | |
| Black or white | Michael Jackson | 11.1991 | 1[2][14] | 1[7][20] | Epic 74 100 | [3x-platinum-US][platinum-UK][written by Bill Bottrell/Michael Jackson][produced by Bill Bottrell,Michael Jackson][3[14].R&B; Chart] | |
| Remember the time/Black or white [remix] | Michael Jackson | 01.1992 | 3[10] | 3[20] | Epic 74 200 | [3x-platinum-US][silver-UK][written by Bernard Belle/Michael Jackson/Teddy Riley][produced by Teddy Riley,Michael Jackson][1[2][18].R&B; Chart] | |
| In the closet | Michael Jackson | 04.1992 | 8[7] | 6[20] | Epic 74 266 | [gold-US][written by Michael Jackson,Teddy Riley][produced by Teddy Riley,Michael Jackson][1[1][15].R&B; Chart] | |
| Jam/Rock with you [remix] | Michael Jackson | 07.1992 | 13[5] | 26[14] | Epic 74 333 | [written by Michael Jackson ,René Moore, Bruce Swedien ,Teddy Riley][produced by Michael Jackson ,René Moore, Bruce Swedien ,Teddy Riley][1[1][15].R&B; Chart] | |
| Heal the world/She drives me wild | Michael Jackson | 12.1992 | 2[16] | 27[20] | Epic 74 708 | [gold-UK][written by Michael Jackson] | |
| Give in to me/Dirty Diana | Michael Jackson | 02.1993 | 2[11] | - | Epic 6590692 [UK] | [written by Bill Bottrell/Michael Jackson][produced by Bill Bottrell,Michael Jackson] | |
| Who is it | Michael Jackson | 04.1993 | 10[7][07.92] | 14[18] | Epic 74 406 | [written by Michael Jackson][produced by Bill Bottrell,Michael Jackson][6[20].R&B; Chart] | |
| Will you be there | Michael Jackson | 07.1993 | 9[8] | 7[20] | Epic 77 060 | [platinum-US][written by Michael Jackson][produced by Bruce Swedien,Michael Jackson][53[13].R&B; Chart] | |
| Gone too soon | Michael Jackson | 12.1993 | 33[5] | - | Epic 659 976-7 [UK] | [written by Larry Grossman/Buz Kohan][produced by Bruce Swedien,Michael Jackson] | |
| Scream/Childhood | Michael & Janet Jackson | 06.1995 | 3[35] | 5[17] | Epic 78 000 | [platinum-US][silver-UK][written by James Harris/Janet Jackson/Michael Jackson/Terry Lewis][produced by Jimmy Jam and Terry Lewis Michael Jackson ,Janet Jackson][2[14].R&B; Chart] | |
| This Time Around | Michael Jackson | 07.1995 | - | - | Epic | [written by Michael Jackson,Rene Moore,Bruce Swedien,Dallas Austin][produced by Michael Jackson,Dallas Austin][23[12].R&B; Chart] | |
| You are not alone/Scream louder [remix] | Michael Jackson | 09.1995 | 1[2][22] | 1[1][20] | Epic 78 002 | [platinum-US][platinum-UK][written by R.Kelly][produced by R. Kelly, Michael Jackson][1[4][20].R&B; Chart] | |
| Earth song | Michael Jackson | 12.1995 | 1[6][25] | - | Epic 6626952 [UK] | [gold-US][2x-platinum-UK][written by Michael Jackson][produced by Michael Jackson, David Foster ,Bill Bottrell] | |
| They don' t care about us/Earth song/Rock with you [remix] | Michael Jackson | 06.1996 | 4[20] | 30[13] | Epic 78 264 | [gold-US][platinum-UK][written by Michael Jackson][produced by Michael Jackson][10[18].R&B; Chart] | |
| Why | 3T feat Michael Jackson | 08.1996 | 2[17] | 112[5] | Epic 6636482 [UK] | [written by Kenneth "Babyface" Edmonds, Michael Jackson][produced by Michael Jackson] | |
| Blood on the dance floor/Dangerous | Michael Jackson | 05.1997 | 1[1][15] | 42[11] | Epic 78 007 | [silver-UK][written by Michael Jackson,Teddy Riley][produced by Michael Jackson,Teddy Riley][19[13].R&B; Chart] | |
| Stranger in Moscow/Off the wall [remix] | Michael Jackson | 08.1997 | 4[18] | 91[2] | Epic 78 012 | [silver-UK][written by Michael Jackson][produced by Michael Jackson][50[11].R&B; Chart] | |
| History/Ghosts | Michael Jackson | 07.1997 | 5[13] | - | Epic 6647962 | [written by Michael Jackson, Jimmy Jam and Terry Lewis][produced by Michael Jackson, Jimmy Jam and Terry Lewis] | |
| You rock my world | Michael Jackson | 10.2001 | 2[18] | 10[20] | Epic 6720292 [UK] | [gold-UK][gold-US][written by LaShawn Daniels/Michael Jackson/Rodney Jerkins/Fred "Uncle Freddie" Jerkins III/Nora Payne][produced by Michael Jackson,Darkchild][13[20].R&B; Chart] | |
| Butterflies | Michael Jackson | 11.2001 | - | 14[20] | Epic | [written by Marsha Ambrosius, Andre Harris][produced by Michael Jackson,Andre Harris][2[30].R&B; Chart] | |
| Cry | Michael Jackson | 12.2001 | 25[8] | - | Epic 6721822 [UK] | [written by R.Kelly][produced by R. Kelly, Michael Jackson] | |
| One more chance | Michael Jackson | 12.2003 | 5[12] | 83[5] | Epic 6744802 | [written by R.Kelly][produced by R. Kelly Michael Jackson][40[19].R&B; Chart] | |
| The Girl Is Mine 2008 | Michael Jackson Featuring will.i.am | 01.2008 | 32[6] | - | Epic CATCO 133457194 [UK] | [written by Michael Jackson, William Adams, Keith Harris][produced by will.i.am, Michael Jackson] | |
| Wanna Be Startin' Somethin' 2008 | Michael Jackson with Akon | 02.2008 | 69[4] | 81[3] | Epic MIUCT 6794 [UK] | [written by Michael Jackson, Aliaune Thiam ,Giorgio Tuinfort][produced by Michael Jackson, Akon, Giorgio Tuinfort] | |
| Thriller Megamix | Michael Jackson | 09.2008 | 96[1] | - | Epic MIUCT 6778 [UK] | ||
| Smile | Michael Jackson | 07.2009 | 74[1] | - | Epic MIUCT 6702 [UK] | [written by Charlie Chaplin, John Turner ,Geoffrey Parsons][produced by David Foster, Michael Jackson] | |
| This Is It | Michael Jackson Featuring The Jacksons | 11.2009 | - | 118[4] | MJJ | [written by Michael Jackson, Paul Anka][produced by Michael Jackson, John McClain, Mervyn Warren][18[20].R&B; Chart] | |
| Hold My Hand | Michael Jackson with Akon | 12.2010 | 10[8] | 39[9] | Sony Music 88697834032 [UK] | [silver-UK][gold-US][written by Aliaune Thiam, Giorgio Tuinfort, Claude Kelly][produced by Akon, Giorgio Tuinfort ,Michael Jackson ] | |
| Hollywood Tonight | Michael Jackson | 02.2011 | 152 | - | Epic | [written by Michael Jackson, Brad Buxer, Teddy Riley ][produced by Michael Jackson, Teddy Riley, Theron "Neff-U" Feemster ] | |
| Behind the Mask/Hollywood Tonight | Michael Jackson | 02.2011 | 191 | - | Epic | [written by Michael Jackson ,Chris Mosdell, Ryuichi Sakamoto][produced by Michael Jackson, John McClai] | |
| Love Never Felt So Good | Michael Jackson & Justin Timberlake | 05.2014 | 8[26] | 9[20] | Epic/MJJ USSM 11401744 [UK] | [platinum-UK][written by Michael Jackson ,Paul Anka][produced by Michael Jackson ,John McClain ,Giorgio Tuinfort ,Timbaland ,Justin Timberlake ,J-Roc] | |
| Slave To The Rhythm | Michael Jackson | 06.2014 | 98[1] | 45[1] | Epic/MJJ USSM 11401748 [UK] | [written by L.A. Reid, Babyface, Daryl Simmons, Kevin Roberson][produced by L.A. Reid, Babyface][12[4].R&B Chart] | |
| A Place with No Name | Michael Jackson | 08.2014 | 172 | - | Epic | [written by Michael Jackson, Elliot "Dr. Freeze" Straite, Lee Martin Bunnell][produced by Michael Jackson, Dr. Freeze, Stargate] | |
| Don't Matter to Me | Drake and Michael Jackson | 07.2018 | 2[9] | 9[5] | Cash Money/Republic USCM 51800208 | [platinum-UK][written by Aubrey Graham, Michael Jackson, Paul Anka, Noah Shebib, Anthony Jefferies, Nana Rogues, Negin Djafari][produced by 40 ,Nineteen85] | |
|
Albumy | |||||||
| Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz | |
| Got to be there | Michael Jackson | 05.1972 | 37[5] | 14[23] | Motown STML 11 205 | [gold-US][produced by Hal Davis,The Corporation,Willie Hutch] | |
| Ben | Michael Jackson | 12.1972 | 17[7] | 5[32] | Motown STML 11 220 | [silver-UK][produced by Hal Davis,The Corporation,Mel Larson,Jerry Marcellino,Bobby Taylor] | |
| Music and me | Michael Jackson | 05.1973 | - | 92[12] | Motown 767 [US] | [produced by Hal Davis] | |
| Forever Michael | Michael Jackson | 01.1975 | - | 101[9] | Motown 825 [US] | [produced by Sam Brown III, Hal Davis, Brian Holland ,Fonce Mizell ,Freddie Perren] | |
| The best of Michael Jackson | Michael Jackson | 09.1975 | 11[18] | 156[5] | Motown STMR 9009 | [silver-UK][produced by Berry Gordy,Hal Davis,Mel Larson,Jerry Marcellino,The Corporation,Brian Holland,Sam Brown,Bob Gaudio] | |
| Off the wall | Michael Jackson | 08.1979 | 5[259] | 3[169] | Epic EPC 83 468 | [9x-platinum-US][6x-platinum-UK][produced by Quincy Jones,Michael Jackson] | |
| One day in your life | Michael Jackson | 07.1981 | 29[8] | 144[10] | - | Motown STML 12 158 | |
| Thriller | Michael Jackson | 11.1982 | 1[8][293] | 1[37][122] | Epic EPC 85 930 | [34x-platinum-US][15x-platinum-UK][produced by Quincy Jones,Michael Jackson] | |
| ET:The extra terrestrial | Michael Jackson | 02.1983 | 82[2] | 37 | MCA 70000 | [produced by Quincy Jones] | |
| 18 Greatest Hits | Michael Jackson | 07.1983 | 1[3][58] | - | Telstar STAR 2232 | [platinum-UK] | |
| 9 singles pack | Michael Jackson | 12.1983 | 66[3] | - | Epic MJ 1 | ||
| 14 greatest hits | Michael Jackson & Jackson 5 | 05.1984 | - | 168[7] | Motown 6099 [US] | ||
| Farewell my summer love | Michael Jackson | 06.1984 | 9[14] | 46[15] | 90[1] | Motown ZL 72 227 | [gold-UK][produced by Freddie Perren,Fonce Mizell,Hal Davis,Bob Crewe,Tony Peluso,Michael Lovesmith,Steve Barri] |
| Their Very Best – Back to Back | Michael Jackson with Diana Ross, Gladys Knight and Stevie Wonder | 11.1986 | 21[10] | - | Priority PTVR 2 | - | |
| Bad | Michael Jackson | 08.1987 | 1[5][180] | 1[6][87] | Epic EPC 4502901 | [11x-platinum-US][14x-platinum-UK][produced by Quincy Jones,Michael Jackson] | |
| Love songs | Diana Ross & Michael Jackson | 10.1987 | 12[24] | - | Telstar STAR 2298 | [platinum-UK] | |
| The Michael Jackson mix | Michael Jackson | 12.1987 | 27[25] | - | Stylus SMR 745 | [platinum-UK] | |
| Bad souvenir singles pack | Michael Jackson | 07.1988 | 91[1] | - | Epic MJ 5 | ||
| Dangerous | Michael Jackson | 11.1991 | 1[1][117] | 1[4][117] | Epic 4658021 | [8x-platinum-US][6x-platinum-UK][produced by Michael Jackson, Bill Bottrell ,Bruce Swedien, Teddy Riley] | |
| Motown's Greatest Hits:Michael Jackson | Michael Jackson | 02.1992 | 53[2] | - | Motown 5300142 | ||
| Tour souvenir pack | Michael Jackson | 08.1992 | 32[3] | - | Epic MJ 4 | ||
| HIStory past present & future | Michael Jackson | 06.1995 | 1[1][117] | 1[2][36] | Epic 4747092 | [8x-platinum-US][4x-platinum-UK][produced by Michael Jackson,Quincy Jones,Teddy Riley,Jimmy Jam & Terry Lewis,Janet Jackson,Dallas Austin,Bruce Swedien,René Moore,David Foster,Bill Bottrell,R. Kelly] | |
| Blood on the dance floor-History of the mix | Michael Jackson | 05.1997 | 1[2][20] | 24[9] | Epic 4875002 | [platinum-US][gold-UK][produced by Michael Jackson,Teddy Riley,Jimmy Jam & Terry Lewis,Janet Jackson,Terry Farley,Pete Heller,Te-Bass,PrasTodd Terry,David Morales,Bruce Swedien,René Moore,Dallas Austin,David Foster,Bill Bottrell,R. Kelly,Frankie Knuckles,Satoshi Tomiie,Tony Moran,Bob Rosa] | |
| The Best of Michael Jackson & The Jackson 5ive | Michael Jackson & The Jackson 5 | 07.1997 | 5[31] | - | Universal Music TV 5308042 | ||
| Invincible | Michael Jackson | 10.2001 | 1[1][23] | 1[1][28] | Epic 4951742 | [2x-platinum-US][platinum-UK][produced by Michael Jackson, Rodney Jerkins, Teddy Riley, Dr. Freeze, Andre Harris ,Babyface, R. Kelly] | |
| Greatest hits-History Vol.1 | Michael Jackson | 11.2001 | 15[55] | 85[25] | Epic 5018692 | [platinum-US][gold-UK][produced by Michael Jackson,Quincy Jones,Teddy Riley,Jimmy Jam & Terry Lewis,Janet Jackson,Dallas Austin,Bruce Swedien,René Moore,David Foster,Bill Bottrell,R. Kelly] | |
| Number ones | Michael Jackson | 11.2003 | 1[2][587] | 13[31] | Epic 5138002 | [5x-platinum-US][10x-platinum-UK][produced by Michael Jackson,Quincy Jones,Bill Bottrell,R. Kelly,David Foster,Rodney Jerkins,Dr. Freeze,The Jacksons] | |
| The ultimate collection | Michael Jackson | 12.2004 | 75[5] | 170[1] | Epic 5177433 | [platinum-US][produced by Michael Jackson, The Corporation, Hal Davis, Gamble & Huff, Quincy Jones, Tom Bahler ,The Jacksons, Greg Phillinganes, Bill Bottrell ,Teddy Riley, Bruce Swedien, R. Kelly, David Foster, Babyface, Walter Afanasieff, Robin Thicke, Rodney Jerkins, Andre Harris] | |
| The Essential Michael Jackson | Michael Jackson | 07.2005 | 1[7][184] | 96[6] | Epic 5204222 | [5x-platinum-US][6x-platinum-UK][produced by Michael Jackson,various] | |
| Thriller – 25th Anniversary Edition | Michael Jackson | 02.2008 | 3[27] | - | Epic 88697179862 | [platinum-UK][produced by Michael Jackson, Quincy Jones, will.i.am, Akon, Kanye West, Giorgio Tuinfort, Anthony Kilhoffer] | |
| King of Pop | Michael Jackson | 09.2008 | 3[39] | - | Epic 88697356512 | [platinum-UK][produced by Michael Jackson,various] | |
| The Motown Years | Michael Jackson | 09.2008 | 4[12] | - | Motown 5311546 | [gold-UK][produced by The Corporation, Fonce Mizell, Mel Larson, Jerry Marcellino, Brian Holland, Hal Davis] | |
| Gold | Michael Jackson | 07.2009 | - | 139[3] | Motown | [produced by The Corporation,Hal Davis] | |
| The Stripped Mixes | Michael Jackson | 07.2009 | 76[2] | 57[6] | Motown 2715449 | [produced by Jeff Moskow, Freddie Perren, Deke Richards, Tom Rowland ,Bobby Taylor, Lawrence D. Brown, The Corporation, Hal Davis ,Berry Gordy Jr., George Gordy ,Alphonso Mizell ,Fonce Mizell]["The Motown 50 Mixes" in UK] | |
| The Collection | Michael Jackson | 08.2009 | 14[7] | - | Epic 88697536212 | [produced by Michael Jackson ,Quincy Jones ,Teddy Riley, various] | |
| The Definitive Collection | Michael Jackson | 09.2009 | - | 39[10] | Motown | [produced by Harry Weinger] | |
| The Remix Suite | Michael Jackson | 11.2009 | - | 175[1] | Universal Motown | - | |
| Michael Jackson's This Is It | Michael Jackson | 11.2009 | 3[23] | 1[1][37] | Epic 88697606742 | [2x-platinum-US][2x-platinum-UK][produced by Michael Jackson, Quincy Jones, Bill Bottrell ,Teddy Riley Dave Way, The Jacksons, John McClain, Mervyn Warren] | |
| Selections from Michael Jackson's This Is It | Michael Jackson | 11.2009 | - | 91[1] | Epic | [produced by Michael Jackson ,Quincy Jones, Bill Bottrell, Teddy Riley, Dave Way ,The Jacksons ,John McClain, Mervyn Warren] | |
| Michael | Michael Jackson | 12.2010 | 4[8] | 3[13] | Sony Music 88697828672 | [platinum-US][platinum-UK][produced by Michael Jackson, Akon ,Brad Buxer ,Theron "Neff-U" Feemster, Lenny Kravitz, John McClain ,Teddy Riley, Giorgio Tuinfort] | |
| Immortal | Michael Jackson | 12.2011 | 65[1] | 24[13] | Epic 88697912592 | [produced by Michael Jackson, Kevin Antunes] | |
| Bad – 25th Anniversary Edition | Michael Jackson | 10.2012 | - | 46[2] | Epic | [produced by Afrojack, Michael Jackson, Quincy Jones, Nero] | |
| Xscape | Michael Jackson | 05.2014 | 1[1][20] | 2[23] | Epic/MJJ 88843053662 | [gold-US][gold-UK][produced by Michael Jackson, Paul Anka ,Babyface, Dr. Freeze, J-Roc ,Rodney Jerkins, Daniel Jones ,King Solomon Logan, John McClain, L.A. Reid, Cory Rooney, Stargate, Timbaland, Giorgio Tuinfort] | |
| Scream | Michael Jackson | 10.2017 | 9[6] | 3[13] | Sony Music CG 88985480612 | [silver-UK][produced by Michael Jackson,The Jacksons,Greg Phillinganes,Curtis Anthony Nolen,Rockwell,Quincy Jones,Jackie Jackson,Teddy Riley,Jimmy Jam & Terry Lewis,Janet Jackson,Rodney "Darkchild" Jerkins] | |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz